Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Κέχρηται δὲ διακόνῳ τῷ τῶν ἑπτὰ ἀριθμῶν μεγέθει, ἴνα τῆς αὐτοβουλήτου <βουλῆς> φανερωθῇ ὁ καρπός. τὸν μέντοι [*](1—S. S. 181, 1 wörtlich aus Iren. Ι 14, 6—8 S. 139ffH. — 2 ἐν εἰκόνος] öm. 1, 23 (Gen. 1, 26) — 2 f Mark. 9, 2 ff; Matth. 17, Iff (zu Jesus und den 3 üngern kommen Moses und Elias hinzu) — 6 Mark. 1, 10. — Die Zahlenwerte der Buchstaben von περιστερά ergeben addiert 801 — 8 Gen. 1, 26 ff — 10 I Kor. 15, 45 — 12 Mark. 15, 25 ἦν δὲ ὥρα τρίτη καὶ ἐσταύρωσαν αὐτόν, aber 15, 33 γενομένης ὤρας ἕκτης σκότος ἐγένετο — 14 Luk. 16, 8; Ι Thess. 5, 5 — 19 Act. 6, 3, vgl. Zahn, Gesch. des neutest. Kanons I 763 3) [*](1 οἰκονομίας Iren. ö.: ἀναλογίας Ρ 5 τὸν ἅπαντα τῶν στοιχείων ἀριθμὸν Iren. 7 ω Iren.: ο Ρ nicht sicher, vielleicht ω καὶ α· ὁ γὰρ ἀριθμὸς αὐτῆς μία καὶ ὀκτακόσιαι Iren. 8 ἡμέρᾳ] τῶν ἡμερῶν Epiph, λέγειν] εἰρηκέναι Iren. καὶ] κατὰ Cruice 9 τοῦ πάθους < > Iren. † γενέσθαι We. 9f P: παρασκευή Ρ: παρασκευή Epiph., in cena pura Iren. lat. 10 ᾑ P: > Iren. Miller 11 ταίτης τῆς] ἧς Iren. τέλος] † καὶ Epiph. 12 > Iren. 13 f ἀριθμῶν δύναμιν ποιῆσαι καὶ ἀναγεννῆσαι ὡς ἔχοντα Ρ, verb. Iren. Miller 14 P Iren.: Gö. τὴν δι᾿ αὐτοῦ Epiph. 15 ἐπισήμως εἰς αὐτὸν Epiph. We.: in eum numenim Iren, lat., εἰς τὴν Ρ, τὴν ö. δι αὐτοῦ τοῦ>? We. γενομένην Iren., auch Hipp.? 16 γράμματα Iren.: πράγματα 19 μεγέθει] † ὣς φησιν ἡ Μάρκου Σιγή Iren. 20 † βουλῆς Iren. Miller ἐπίσημον] † τοῦτον ἀριθμὸν Iren.)

κέχρηται μὲν οὖν καὶ αὑτος τῷδε <τῷ> ἔργῳ, ὡς αὐθαιρέτως ὑπ αὐτοῦ γενομένῳ, τὰ διακονεῖ, μιμήματα ὄντα τῶν ἀμιμήτων, τῆς ἐνθυμήσεως τῆς μητρός. καὶ ὁ μὲν πρῶτος οὐρανὸς φθέγγεται τὸ ἄλφα, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον τὸ εἶ, ὁ δὲ τρίτος τὸ ἠτα, ὁ δὲ τέταρτος καὶ [ὁ] μέσος τῶν ἑπτὰ τὴν τοῦ ἰῶτα δύναμιν. ὁ δὲ πέμπτος τὸ οὐ, ἔκτος δὲ τὸ ῡ ἕβδομος δὲ καὶ τέταρτος ἀπὸ τοῦ μέσου τὸ ωݲ.

αἴ τε δυνάμεις πᾶσαι εἰς συμπλακεῖσαι ἠχοῦσι καὶ δοξάζουσιν ἐκεῖνον, ὑφ᾿ οὑ προεβλήθησαν. ἡ δὲ δόξα τῆς ἠχήσεως ἀνεπέμφθη πρὸς τὸν Προπάτορα. ταύτης μέντοι τῆς δοξολογίας τὸν ἠχον εἰς τὴν γῆν φερόμενόν φησι πλάστην γίνεσθαι καὶ γεννήτορα τῶν ἐπὶ τῆς γῆς· τὴν δὲ ἀπόδειξιν <φέρει> ἀπὸ τῶν ἄρτι γεννωμένων βρεφῶν, ὧν ἡ ψυχὴ ἅμα τῷ μήτρας προελθεῖν ἐπιβοᾷ ὁμοίως ἑνὸς ἑκάστου τῶν στοιχείων τούτων τὸν ἦχον.

καθὼς οὐν <αἱ> ἑπτά, φησί, δυνάμεις δοξάζουσι τὸν οὕτω καὶ ἡ ψυχὴ ἐν τοῖς βρέφεσι κλαίουσα. διὰ τοῦτο δέ φησι καὶ τὸν Δαβὲδ εἰρηκέναι· »ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρ- [*](8—11 vgl. loh. Lydus De mens. II 3 S. 20 W.; Dieterich, Abraxas S. 22. Siebourg, Bonner Jahrb. Heft 103 S. 140f — 16 ff vgl. Focke, Die Entstehung der Weisheit Salomos, Gott. 1913 S. 126 ff — 20 Psal. 8, 3) [*](1 ἐπὶ2] ab Iren. lat. 2 μερισθέντα] † ἢ διχοτομηθέντα Iren. αὐτοῦ Ρ 3 διὰ τῆς ἀπ’ αἰτοῦ Iren. † τὸν Iren. ö. τὴν ζωὴν > Iren. Miller 4 μίμησιν Iren. τῆς ἑβδομάδος δυνάμεως Iren. 5 κέχριται Ρ 5 f καὶ οὗτος Ρ: Λ·αὶ αὐτὸς οὗτος Epiph., καὶ αὐτὸς Iren, lat, 6 † τῷ Epiph. Miller γενό- μενα Ρ 6 f τὰ δὲ διακονεῖ Epiph. ö. τὰ δὲ ἄλλα διακονεῖ Iren, lat.): τὰ δι’ εἰ. κόνων Ρ 7 τὴν ἐνθύμησιν τῆς μητρός Iren. 8 φθέγγεται Iren. Miller: φαίνεται Ρ ἄλφα] α Iren. 9 εἶ] ε Iren. τὸ > Epiph. ἦτα] η Iren. δὲ καὶ μέσος Epiph. ὁ > We. ὁ καὶ ~ Scott) 10 δύναμιν] † Iren. οὖ] ο Iren. 11 ἀΠὸ μέρους Epiph. τὸ ω στοιχεῖον ἐκβοᾷ, dann καθὼς ἡ Μάρχου Σιγὴ ἡ πολλὰ μὲν φλυαροῦσα μηδὲν δὲ ἀληθὲς λέγουσα διαβεβαιοοῖται· αἵτινες δυνάμεις ὁμοῦ, φησί, πᾶσαι Iren. ἓν] ἀλλήλας Iren. 13 ἠχῆς ἀναπέμπεται εἰς τὸν Iren. 15 εγενέσθαι Iren. γενήτορα Ρ τὴν Iren.: τοῖν Ρ 16 † φέρει Iren. We. γενωμένων Ρ 17 ὁμοίως > Iren. Epiph. ö.: τοῦτον Ρ Iren. lat. 18 αἱ Iren. Miller: > Ρ 19 † Λ·αὶ θρηνοῦσα δοξάξει δοξάξει αὐτόν Iren. φησὶ > Iren. 20 κατηρτήσω Ρ)