Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

ταῦτα δὲ σαφηνίσασαν αὐτῷ τὴν Τετρακτὺν εἰπεῖν· θέλω δέ σοι καὶ αὐτὴν ἐπιδεῖξαι τὴν Ἀλήθειαν· κατήγαγον γὰρ αὐτὴν ἐκ τῶν ὕπερθεν δωμάτων, ἴνα ἴδῃς αὐτὴν γυμνὴν καὶ καταμάθῃς αὐτῆς τὸ κάλλος, ἀλλὰ καὶ ἀκούσῃς αὐτῆς λαλούσης καὶ θαυμάσῃς τὸ φρόνημα αὐτῆς.

ὅρα οὖν κεφαλήν, φησίν, ἄνω τὸ πρῶτον ἄλφα ω, [*](20 — S. 177, 3 Iren. Ι 14, 2 S. 134 Η. ὅρα οῦν κεφαλὴν ἄνω (vide quid igitur in Caput eius sursum), τὸ (+ πρῶτον lat.> α καὶ τὸ ω, τράχηλον δὲ β καὶ ὤμους ἅμα χερσὶν γ καὶ χ, στήθη δ καὶ φ, διάφραγμα ε καὶ υ, νῶτον ζ καἰ τ, κοιλίαν η καὶ σ, μηροὺς θ καὶ ρ, γόνατα ι καὶ π, κνήμας κ καὶ ο, σφυρὰ λ καὶ ξ, πόδας μ καὶ ν. Zur Sache vgl. Bouche-Leclercq, ’astrologie grecque, Paris 1899 S. 320 Anm. 1; Boll, ära S. 469 ’; Dieterich, Kleine Schriften S. 223) [*](2 ὥστε] ὡς Epiph. 2 f ἰδίᾳ — γραφέντων Miller: διὰ τῶν γραμμάτων γραφέντος Ρ, τῶν γραμμάτων Iren. 3 μάθοις τὸ Iren. 4 ἔχει Iren. ö.: ἔχειν Ρ ἐν ἑαυτῷ ἔχει Epiph., aber habet in se Iren. lat. πέντε, αὐτό τε τὸ Iren. 4 f Δ et Ε et Λ etc. Iren. lat. 4 εἰ] ε Miller, ἐψιλὸν Cruice 5 λάβδα Ρ: λάμβδα Epiph. V ö. καὶ ταῦτα πάλιν τὰ γράμματα Iren. 6 <> aus ö. 9 μείζον᾿ εἶναι τὸν πόντον ö.: μεῖζον εἶναι τὸν τόπον Ρ, μεῖζον εἶναι τὸ πέλαγος (pelagus auch lat.) Iren. Miller 10 ἄπειρον οὕτως ö.: ἄπειρον ὡς Ρ, οὕτως ἄπειρον Iren. ὁρᾶτε Miller: ὁρᾶται Ρ, ὅρα Iren. 11 ἡ Μάρκον Σιγὴ συνεστάναι ἐδογμάτισε Iren. 12 ἐπιστάμενος Ρ 13 αὐτοῦ V 15 τὸ ὅλων Ρ 16 εἰπεῖν Iren. Miller: εἶπε Ρ, εἶπαι ö. 17 δὲ Ρ Iren, lat.: δὴ Epiph. ö. δομάτων Ρ εἰσίδῃς (circumspicias) Iren. 19 τὸ κάλλος αὐτῆς Iren. 19 f φρόνιμα Ρ, φρόνιμου Epiph. 20 φησίν] < Epiph. isteckt es in quid des Iren, τὸ ᾱ καἰ τὸ ݲ Epiph., πρῶτον] ἄλφα καὶ ωݲ Diele 20 ff das καὶ, das überall zwischen den Zahlen hat, fehlt bei Epiph. Epitome)

177
τράχηλον τὸ] δὲ βψ. ὤμους ἅμα <ἅμα χερσὶ> γχ, στήθη δέλτα φ, <διάφραγμα> ε<υ>, κοιλίαν ζτ, αἰδοῖα ησ, μηροὺς θρ, γόνατα ιπ, κνήμας κο. σφυρὰ λξ, πόδας μν. τοῦτ᾿ ἐστὶ τὸ σῶμα τῆς κατὰ τὸν Μάρκον Ἀληθείας, τοῦτο τὸ σχῆμα τοῦ στοιχείου, οὐτος ὁ χαρακτὴρ τοῦ γράμματος.

καὶ καλεῖ τὸ στοιχεῖον τοῦτο Ἄνθρωπον· εἶναί τε πηγήν φησι παντὸς λόγου καὶ ἀρχὴν πάσης φωνῆς καὶ παντὸς ἀρρήτου ῥῆσιν καὶ τῆς σιωπωμένης Σιγῆς στόμα. καὶ τοῦτο <μὲν> τὸ αὐτῆς· σὺ δὲ μετάρσιον ἐγείρας (τὸ) τῆς διανοίας νόημα, τὸν <αὐτο>γεννήτορα κοὶ Προπάτορα λόγον ἀπὸ στομάτων Ἀληθείας ἄκουε.