Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

᾿Ιδών οὖν καὶ αὐτὸς ὁ Λόγος καὶ ἡ Ζωή, Ζωή, ὁ Νοῦς κοὶ ἡ ᾿Αλήθεια δεδόξακον τὸν πατέρα τῶν ὅλων έν ὀριθμῷ τελείῳ, δοξάσαι καὶ αὐτὸς ὁ Δόγος μετὰ τῆς Ζωῆς ἠθέλησε τὸν ἑαυτοῦ πατέρα καὶ τὴν μητέρα, τὸν Νοῦν καὶ τὴν Ἁλήθειαν.

ἐπεὶ δὲ γεννητὸς ἠν ὀ Νοῦς καὶ ἡ Ἀλήθεια καὶ οὐκ εἶχε τὸ πατρικὸν τέλειοι τὴν ἀγεννησίαν, οὐκέτι τελείῳ ἀριθμῷ ό Δόγος καὶ ὴ Ζωὴ Ζωὴ τὸν ἑαυ τῶν πατέρα τὸν Νοῦν, ἀλλὰ γὰρ ἐν ἀτελεῖ· δώδεκα γὰρ αἰῶνας προσφέρουσιν ό Λόγος καὶ ἠ Ζωὴ τῷ Νοΐ καὶ τῇ Ἁληθέίᾳ.

οὑται γὰρ πρῶται κατὰ Οὐαλεντῖνον ῥίζαι τῶν αἰώνων γεγόνασι, Νοῦς καὶ Ἀλήθεια, Δὀγος καὶ Ζωή, Ἄνθρωπος καὶ Ἐκκλησία, δέκα δὲ οἱ τοῦ Νοὸς καὶ τῆς ᾿Εληθείας, δύο καὶ δέκα δὲ οἱ τοῦ Λόγου καὶ τῆς Ζωῆς, εἰκοσι καὶ ὀκτὼ οἱ πάντες.

οἶς <δὲ τοὺς δέκα> καλοῦσιν, ὀνόματα ταῦτα· Βύθιος καὶ Μῖξις, Ἀγήρατος καὶ Ἕνωσις, καὶ Ἡδονή, Ακίνητος καὶ Σύγκρασις, Μονογενὴς καὶ Μακαρία. οὺτοι οἱ δέκα αἰῶνες, οὓς τινὲς μὲν ὑπὸ τοῦ Νοῦ καὶ τῆς Ἀληθείας λέγουσι, τινὲς δὲ ὑπὸ τοῦ Λόγου καὶ τῆς Ζωῆς.

ἕτεροι δὲ τοὺς δώδεκα ὑπὸ τοῦ Ἀνθρώτου καὶ τῆς Ἐκκληοίας, ἕτεροι δὲ ὑπὸ τοῦ Λόγου Δόγου τῆς Ζωῆς, οἶς ταῦτα τὰ ὀνόματα χαρίζονται· Παράκλητος Πίστις, Πατρικὸς καὶ Ἐλπίς, Μητρικὸς καὶ Ἀγάπη, Ἀείνους καὶ Σύνεσις, Ἐκκλησισστικὸς καὶ Μακαριότης, Θελητὸς καὶ Σοφία.

ἐπεὶ δὲ τῶν δεκαδύο ὁ δωδέκατος καὶ νεώτατος πάντων τῶν εἰκοσιοκτὼ αἰώνων, θῆλυς ὢν καὶ καλούμενος Σοφία, κατενόησε τὸ πλῆθος καὶ τὴν δύναμιν τῶν γεγεννηκότων αἰώνων καὶ ἀνέδραμεν εἰς τὸ βάθος τὸ τοῦ Πατρὸς καὶ ἐνόησεν, οτι οἱ μὲν ἄλλοι πάντες αἰῶνες γεννητοὶ ὐπάρ- [*](12 vgl. Χ 13, 2 —15—22 vgl. ßer Iren. I 1,2 S. 11 Η. auch Epiph, XXX 2 S. 138, 16—32 Dind., 5. 6 S. 143; Wobbermin, Religionsgesch. Berlin 1896 S. 117 — 18f s. Iren. a. a. O. — 23—S. 158, 10 vgl. Iren. I 2, 2. 3 S.) [*](6 γενητὸς Ρ 7 τὸν Ρ 8 τὸν] τῶν Ρ 9 ἐνατελεῖ Ρ (nicht ἀνατελεῖ), verb. Harvey Iren. Ι S. CXXII, vgl. Ζ. 4 ( ἀτελεῖ ohne ἐν Bernays) αἰώνων Ρ, verb. Bunsen 10 προφέρουσιν Ρ 12 δέκα Bunsen: δώςεκα Ρ 14 < > Cruice (Iren, ἄλλους δέκα αἰῶνας, ὦν τὰ ὀνόματα λέγουσι ταῦτα) 15 βυθὸς Ρ, verb. nach Iren. Bunsen ἀκήρατος Ρ, verb. nach Iren. Bunsen 16 αύγκρασις Iren. ö.: σύγκρισις Ρ οὑτοι οἰ δέκα Bunsen (Iren.): οὑτοι δώδεκα Ρ 17 <προβεβλῆσθαι> λέγουσι We., vgl. Iren. 18 τοὺς 18 τοὺς δὲ δώδεκα ὑπὸ Bunsen 21 πατρικὸς Iren. Bunsen: πατρικῶς Ρ μητρικὸς Iren. Bunsen: μηρικῶς Ρ ἀείνους Iren. Bunsen: αἰῶνος Ρ 22 μακαριότης Iren. Bunsen: μακαριστός Ρ ἐπεὶ We.: ἀΠὸ Ρ 25 γεγενηκότων Ρ)

ὁ δὲ Πατὴρ μόνος ἄζυγος ἐγέννησεν, ἠθέλησε μιμήσασθαι τὸν Πατέρα καὶ γεννῆσαι καθ’ ὲουτὴν δίχα τοῦ συξύγου, ἴνα μηδἐν ᾐ ἔργον ὐποσεέστερον τοῦ Πατρὸς εἰργασμένη, σγμππῦσα ὄτι ὁ μὲν ἀγέννητος, ὑπάρχων ἀρχὴ τῶν ὅλων καὶ ῥίζα καὶ βάθος καὶ βυρός, δυνατῶς ἔχει γεννῆσαι μόνος, γεννητὴδὲ δὲ οὖσα ἡ Σοφία καὶ καὶ μετὰ πλείονας τὴν τοῦ ἀγεννήτου δύναμιν οὐ δύναται ἔχειν.

ἐν μὲν γὰρ τῷ ἀγεννήτῳ, φησίν, ἐστὶ πάντα ὁμοῦ, ἐν δὲ τοῖς γεννητοῖς τὸ τὲν θῆλύ ἐστιν οὐσίας προβλητικόν, τὸ δὲ ἄρρεν μορφωτικὸν τῆς ὑπὸ τοῦ θήλεως προβαλλομένης οὐσίας. προέβαλεν οὖν ἡ Σοφία τοῦτο μόνον ὅπερ ἠδύνατο, ούσίαν ἄμορφον καὶ ἀκατασκεύαστον.

καὶ τοῦτό ἐστι, φηοίν, ὸ̀ λέγει Μωὑσῆς· ἤ δὲ γῆ ἦν ἀόρατος καὶ ἀκατασκεύσστος«. αὕτη ἐστί, φησίν, ἠ έγθαή »Ἡ ἐπουράνιος Ἱερουσαλήυ«, εἰς ἥν ἔπηγγείλατο ό θεὸς θεὸς εἰσαγαγεῖν υἱοὺς Ἰσραήλ. λέγων· »εἰσάξω ὑμᾶς εἰς γῆν ἄγαθὴν ῥέουσάν μέλι καὶ γάλα.‘