Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Ἀρκεῖ, φησί, <τὸ> λεχθὲν ὑπὸ τῶν ἐθνῶν πρὸς ἐπίγνωσιν τῶν ὅλων τοῖς ἔχουσιν ἀκοὰς (τῆς ἀκ)οῆς· τούτου γάρ, φῇσιν. ὁ γευσάμενος τοῦ καρποῦ ὑπὸ τῆς Κίρκης οὐκ ἀπεθηριῶθη μόνος, ἀλλὰ καὶ τοὺς [*](2 ff vgl. [Galen] Abh. Akad. Berl. 1895 S. 37 1ff — 7 Gen. 2, 10, vgl. v 9, 14 — 7 Exod. 15, —26, vgl. V 7, 39 — 24 Homer L ι 304—306) [*](5 < > Cruice 9 Miller. Das ör fehlt im folgenden, und sein Fehlen wird Ζ. 10 begründet 12 + αἱ ö. 15 σχίσις, über L ein (u?) Ρ 16 ἐπιγραφικὴ We. ἡ έπιγραθὴ ó.): αὖ γραφὴ Ρ? aber obere älte von V unkenntlich, dann Riß, αὖ έπιγραφὴ? Miller 18 φησί? Miller τῶν Cruiee 20 f πικρῶς Ρ 26 δύναταιτε Ρ 27 + τὸ Miller 28 (τῆς ἀκ)οῆς Gö. (o in Ρ nicht ganz kenntlich) nach alttest. ἀκοῇ ἀγοέειν (Mark 4 u. ö. εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκοίειν): (ὑπακ)οῆς)

πιστὸς δὲ ἀνὴρ καὶ ἀγαπώμενος ὑπὸ τῆς φαρμακίδος ἐκείνης τὸν τὸν γαλακτώης καὶ θεῖον ἐκεῖνον καρπόν, φησίν, εὑρίσκεται. Δευϊτιον ὁμοίως τὸ τρίτον βιβλίον, ὅπερ ἐστὶν ἡ ὄσφρηδιε <ἢ> ἀναπνοή. θυσιῶν γάρ ἐστι καὶ προσφορῶν ἐκεῖνο τὸ βιβλίον. ὅπου δέ ἐστι θυσία, ὀσμή τις εὐωδίας ἀπὸ τῆς θυδίας διὰ τῶν θυμιαμάτων γίνεται· περὶ ἤν εὐωδίαν ὄσφρησιν εἶναι δδ(. . .)ριον.

Ἄριθμοὶ τὸ τὸ τέταρτον τῶν βιβλίων· γεῦσιν γεῦσιν λέγει, λόγος ἐνεργεῖ· γὰρ τοῦ τοῦ αλεῖν πάντα ἀριθμοῦ τάξει καλεῖται. Δευτερονόμιον δέ, φησίν, ἐστὶ πρὸς τὴν ἁφὴν τοῦ πεπλασμένου παι δίου ἐπιγεγραμμένον.

ὥστερ γὰρ ἡ ἁφὴ τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων αὶσθήσεων ἁραθέτα θιγοῦσα ἀνακεθαλαιοῦτοι καὶ βεβαιοῖ, σκληρὸν ἢ θερ- μὸν ἢ γλίσχρον δοκιμάσασα, οὕτως τὸ πέμπτον βιβλίον τοῦ νόμου ἀνακεφαλαίωσις ἐστι τῶν πρὸ αὐτοῦ γραφέντων τεσσάρων.

Πάντα οὖν, φημί, τὰ ἀγέννητά ἐστιν ἐν ἡμῖν δυνάμει, οὐκ ἐνεργείᾳ, ὡς ἡ γραμματικὴ ἢ γεωμετρική. ἐὰν οὖν τύχῃ τοῦ λόγου τοῦ προσήκοντος καὶ διδασκαλίας καὶ στραφήσεται τὸ πικρὸν εἰς γλυκύ, τουτέστι »αί ζιβύναι εἰς δπέρανα καὶ αἱ μάχαιραι εἰς ἄροτρα« οὐκ έ)σται ὄχυρα καὶ ξύλα τὰ γεννώμενα <ἀφανιζόμενα> πυρί, ἀλλὰ ἀλλὰ τέλ·ειος ἐξεικονισμένος, ὡς ἔφην, ἴσος καὶ ομοιος τῇ ἀγεννήτων καὶ ἀπεράντῳ δυνάμει.

ἐὰν δὲ μείνῃ δένδρον μόνον, καρπὸν μὴ ποιοῦν, <μὴ> ἒξεικονισμένον ἀφανίξεται. »ἔγγὺς γάρ που«, ἀξίνη παρὰ τὰς ῤίξας τοῦ σένδρου· πᾶν δένδρον, φησί, μὴ ποιοῦν καρπὸν καλὸν ἐκκόπτεται καὶ εὶς πῦρ βάλλεται.‘