Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Γἐγραπται δὲ καὶ ὅρκος ἐν τῷ πρώτῳ βιβλίῳ τῷ ἐπιγραφομένῳ Βαρούχ, ὄν ὁρκίζουσι τοὺς κατακούειν μέλλοντας τούτων τῶν μυστηρίων καὶ τελεῖσθαι αι παρὰ τῷ ἀγαθῷ· ὄν ὁρχον, φησιν, ὤμοσεν ὁ πατὴρ ἡμῶν Ελωεὶμ παρὰ τῷ ἀγαθῷ γενόμενος, καὶ οὐ μετεμελήθη ὀμόσας, περὶ οὗ γέrραπται, φησίν, ὤμοσε κύριος καὶ οἲ μετα- [*](1 vgl. 1 Kor. 15. 46 — — 2 Luk. 23, 46 — 8ff ähuliche Satzfolge V 7, 12. 13. 20 2 — 16f Jes. 1, 2 οὐρανὲ οὐρανὲ καὶ ἐνωτίζου γῆ, ὄντι κύριος ἐλάλησεν, vgl. Clemens Strom. IV 169 S. 323, 13ffst — 20 Jes. 1, 3 Ἱσραιλ δέ με οὐκ ἔγνω vgl. Iren. 1 19, 1 S. 175 Η. — 24-S. 135 5 vgl. V 24, 1 — 28 Psal. 109, 4) [*](6 τριόδοις Cruice αὐrοῦ Ρ 7f πρόεδρον ö.: πρῶτον Ρ 11 gannvm;hdhn 12 12 γαννυμήδης Ρ 15 μάθοις Miller ἐμφέροντα V, verb. ö. 16 λέγουδιν Ρ 17 λέγου We. 17f ἀνθρώπω (nicht οὐρανῶ Ρ 20 ἔγνω με ö.: ἐγνώκει Ρ 21 έγνώκει] έγνω με? We. 22 οὐρανοῖς als Lesart Ρ falsch Miller (verb. von Bernays) 22f ücke Miller: ἐντεῦθεν Ε; * * * Cruice, ἐντ. γ. δὲ ohne ücke ö. 26 Παρὰ > Kostermann ὠνόμασεν P)

ἔστι δὲ ὀ ὅρκος οὑτος· ὀμνύω τὸν ἐπάνω πάντων, τὸν ἀγαθόν, τηρῆσαι τὰ μυστήρια ταΰτα καὶ ἐξειπεῖν μηδενὶ μηδὲ ἀνακάμψαι ἀπὸ τοῦ ἀγαθοῦ ἐπὶ τὴν κτίσιν. ἐπειδὰν δὲ ὀμόσῃ τοῦτον τὸν ὄρκον, εἰδέρχεται πρὸς τὸν ἀγαθὸν καὶ βλέπει, »οδα ὀφθαλμὸς οὐκ ΕἾΔΕ καὶ οὐς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη«, καὶ πίνει ἀπὰ τοῦ ζῶντος ὔδατος, ὅπερ ἐστὶ λουτρὸν αὐτοῖς, ὡς νομίξουδι, πηγὴ ζῶντος ὕδατος ἁλλομένου.

διακεχώριδται γάρ, φησίν, ἀνὰ μέσον ἄδατος καὶ ὕδατος, καὶ ἐ̓στιν ὔδωρ τὸ ὑποκάτω τοῦ στερεώματος τῆς πονηρᾶς κτίσεως, ἐν ᾧ λούονται οἱ χοϊκοὶ καὶ ψυχικοὶ ἄνθρωποι, καὶ ὕδωρ ἐστὶν ὑπεράνω τοῦ στερεώματος τοῦ ἀγαθοῦ ςῶν, ἐν ῴ λούονται οἱ πνευματικοὶ ζῶντες ἄνθρωποι, ἐν έν ἐλούσατο Ἐλωεὶμ καὶ λουσάμενος οὐ μετεμελήθη.

καὶ ὅταν λἐγῃ, φηοίν, ὁ προφήτης »λαβεῖν ὲαυτῶ̣ γυναῖκα πορνείας, διότι πορνεύουσα ἐκπορνεύσει ἡ γῆ ἀπὸ ὄπισθε τοῦ κυρίου«, τουτέστιν ὴ ᾿Εδὲμ ἀπὸ τοῖ· Ἐλωείμ, ἐν τούτοις, φησίν, ὁ προφήτης σαφῶς λαλεῖ τὸ ὅλον μυστήριον, καὶ οὐκ ἀκούεται διὰ τὴν κακίαν τοῦ Νόας.

κατὰ τὸν αὐτὸν ἐκεῖνον τρόπον κοὶ τὰς ἄλλας <ῥήσεις τὰς> προφητικὰς ὁμοίως πραρᾴ δουσι δτὰ πλειόνων βιβλίων· ἔστι δὲ αὐτοῖς προηrουμένως βιβλίον ἐπιrραφόμενον Βαρούχ, ἐν ῴ ὅλην τὴν τοῦ μύθου αὐτῶν διαγωγήν ὁ ἐντυχὼν γνώσεται. πολλαῖς μὲν οὖν αἱρέσεσιν ἐντυχόν, ἀγαπητοί, οὐδενὶ τούτου κακῷ χείρονι ἐνἐτυχον.

ἀληθῶς δέ, ὥσπερ λέγει † καὶ ό κατά, τὸν αὐτοῦ Ἡρακλέα δεῖ μιμησαμένους ἐκκαθῆραι τὴν Αὐγείου κόπρον, μᾶλλον δὲ ἀμάραν, εἰς ἥν ἐμπεσόντες οἰ τούτου ἀνε,όμενοι οὐ πώποτε ἀπολυθήσονται, ἀλλ᾿ οὐδὲ ἀνακύψαι δυνήσονται.