Refutatio Omnium Haeresium (= Philosophumena)

Hippolytus

Hippolytus. Hippolytus Werke, Volume 3. Wendland, Paul, editor. Leipizg: Hinrichs, 1916.

Οἶμαι δὲ ἐκδήλως ἐκτεθεῖσθαι καὶ τὴν τῶν ἀριθμητικῶν ἐπίνοιαν δι’ ἀριθμῶν καὶ ὀνομάτων τὸ ζῆν διακρίνειν νομιζόντων. τούτους δὲ κατανοῶ σχολὴν ἄγοντας καὶ ψήφῳ γεγυμνασμένους τεθεληκέναι [*](11 Terentianus Maurus De litteris 267 ff (S. 333 Keil): quandoque subibunt dubiae pericla pugnae maior numerus qua steterit, favere palmam, praesagia leti minima patere summa, sie Patroclon <olim> Hectorea manu sie Hectora traduat cecidisse mox Achilli) [*](1 + Πάρις Miller τὸν] τὸ Ρ 8 δασ Ρ ݲ Diels (verlesen in ݲ s. zu S. 45, 301: ὀκτὼ Ρ 13 τρεῖς kein Irrtum, wie Miller meint. Die Summe von Asteropaios ist 30, denn es wird nur je ein α und ο ählt 16 φωνήσεσι Ρ 19 + δὲ Miller 22 μονάδας Miller 23 δασ Ρ)

49
διὰ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἐκ παίδων τέχνης θέλειν) εὐδοκιμοῦντας μάντεις προσαγορεύεσθαι.

οἳ ἄνω κάτω τὰ στοιχεῖα καταμετροῦντες εἰς λῆρον ἐχώρησαν· ἐπὰν γὰρ ἀποτύχωσι, τὸ ἄπορον προβάλλοντες λέγουσι, μήτι τοῦτο ὄνομα γενικὸν οὐκ οὐκ ἐγένετο ἀλλὰ ἐπίθετον· ὡς καὶ ἐπὶ τοῦ Ὀδυσσέως κοὶ Αἴαντος ἐκπεσόντες κέν ἐλάλουν. τίς ἐκ ταύτης τῆς θαυμαστῆς φιλοσοφίας ἀφορμὰς λαβὼν καὶ θελήσας αἱρεσιάρχης καλεῖσθαι οὐ δοξασθήσεται;

ἀλλ᾿ ἐπεὶ καὶ ἑτέρα τις τέχνη βαθυτέρα ἐστὶ παρὰ τοῖς πανσόφοις Ἑλλήνων μεριμνηταῖς, οἷς εὔχονται μαθητεύειν οἱ αἱρετικοὶ διὰ τὸ ταῖς αὐτῶν δόξαις χρῆσθαι πρὸς τὰ ὑπ’ αὐτῶν ἐπιχειρούμενα, καθὼς ὑποδειχθήσεται μετ᾿ οὐ πολύ — αὕτη δέ ἐστι μετωποσκοπικὴ μαντεία, μᾶλλον δὲ μανία —, οὐδὲ ταύτην σιωπήσομεν·

εἰσὶν οἳ τοῖς ἄστροις ἀναφέρουσι τὰς μορφὰς τύπων τε ἰδέας καὶ τὰς φύσεις τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τὰς† κατὰ ἀστέρων γενέσεις ἀναλογιζόμενοι. οὕτω λέγουσι οἱ <ἐν> Κριῷ γεννώμενοι τοῖοι κεφαλῇ ἐπιμήκει, τριχὶ πυρρᾷ, ὀφρύσι συνεζευγμέναις, μετώπῳ ὀξεῖ, ὀφθαλμοῖς † γλαυκοῖς ὑπὸ ἄλλοις, μήλοις καθειλκυσμένοις, ἐπίρρινοι, μυκτῆρσιν ἠνεῳγμένοις, χείλεσι λεπτοῖς, γενείῳ ὀξεῖ, στόματι ἐπιμήκει.

οὑτοι, φησί, μεθέξουσι φύσεως τοιαύτης· προνοητικοί, ποικίλοι, δειλοί, φρόνιμοι, προσχαριώδεις, ἥσυχοι, περίεργοι, βουλαῖς ἀποκρύφοις, παντὶ Πράγματι κατηρτισμένοι, πλεῖον φρονήσει ἢ ἴσχύι [*](12-S. 53, 19 ähnliche Tractate in dem von mir abgeschriebenen Paris. 2494 f. 142v (s. Catal. cod. astrol. VIII 3 p. 63 ff. Die ührten Parallelen finden sich, wo nichts bemerkt, stets unter demselben Tierzeichen), im Cat. cod. astr. Vm 2 S. 58. 59 VII S. 194ff. Vettius Valens I C. 2, Hephaestion I 1, Manilius IV 122 ff, vgl. Petronius C. 39. — R. örster, Scriptores physiognomonici 11 341 — hat diesen Abschnitt Hippolyts ediert) [*](1 θέλειν > Miller 2 προαγορεύεσθαι Ρ 3 προβάλοντες (so) P 5 κέν’ ἐλάλουν We.: ἐνεκάλουν Ρ 9 διὰ τοῦ Ρ, verb. ö.: δόξας Ρ 11 μετωπισκοπικὴ Ρ, a. R. δόξ μετωπισκοπικῶν Ρ 12f τυποῦντες ἰδέας Ρ, verb. Cruize 13 f ἐπεὶ τὰς ἑκάστων γεν. ἀναλ. οὕτω λέγουσι MiUer, etwa ἐπὶ τὰς τοῖν ἀστέρων κατὰ γεν. ἐπικρατήσεις We. 14 οὕτω] + δὲ ö. + ἐν Miller κριῶ mit roter Tinte am Rande, ebenso im folgenden, von ἐν λέοντι an mit Praep. Ρ 14 τοιοῦτοι örster 15 ἐπιμήκη Ρ τριχὶ so Ρ 16 ὑπογλαύκοις καλοῖς örster, ὑπ. μεγάλοις Diels, vgl. S. 51, 7 ὑπομεγάλοις We. μεγαλόφθαλμοι Par.), ὑποσάλοις Miller, ὑπομέλασι Roeper 16f ἐπίρινος 17 vgl. Par. μυκτῆρσι καθηλωμένοι . . . χείλη λεπτὰ ἔχοντες, aber beim Stierzeichen μυκτῆρας ἔχοντες μείζους ἀνεῳγμένους 19 δειλοί Par.: δῆλοι Ρ προσχαριώδεις] vgl. Par. χαροποιοί 20 vgl. Par. ταῖς δὲ πράξεσι δραστικοί)

50
κρατοῦντες τὸ παρόν, καταγελασταί, γεγραμματισμένοι, πιστοί. φιλόνεικοι, ἐν μάχῃ ἐρεθισταί, ἐπιθυμηταί, παιδεραστίᾳ νοσοῦντες, ἀπεστραμμένοι ἀπὸ τῶν ἰδίων οἴκων, ἀπαρέσκονται ἄπαντα, κατήγοροι, ἐν οἴνῳ μανιώδεις, ἐξουθενηταί, κατ᾿ ἔθος τι ἀποβάλλοντες, εἰς φιλίαν εὔχρηστοι διὰ τὴν ἀγαθωσύνην· πλειστάκις ἐν ἀλλοτρίᾳ γῇ ἀποθνῄσκουσιν.