Zetemata codicis Vaticani

(*B f. 6 5 a d ἀγρ ῷ θ 1 3 7, L. f. 97 ibid., Π).

ἐντὸϲ μὲν τοῖϲ ἀγροῖϲ τὰϲ οἰκοδομὰϲ οὕττω καταλέγουϲιν· αὐλή, καὶ ἐντὸϲ ταύτῃ ϲτα θμοί, ἔνθα ἕϲτηκε τὰ ζῶα, καὶ κλιϲίαι, ἔνθα καθεύδουϲιν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ϲηκοί, ἔνθα ἐγκλείουϲι τὰ νεογνά, ὅταν τὰϲ μητέραϲ ἀμέλγωϲιν ἢ εἰϲ νομὴν ἐκπέμπωϲι. καὶ ἐπὶ μὲν τῆϲ αὐλῆϲ·

ὅν ῥά τε ποιμὴν ἀγρ ῷ ἐπ’ εἰροπὸκοιϲ ὁίεϲϲιν

χραύϲ μέν τ’ αὐλῆϲ ὑπερᾶλμενον οὐδὲ δαμάϲϲ

(ε 137. 38).

[*]((Vat.) 6 ἀπήυρα 10 ἑλεμελήιτοϲ 11 ἔπειτα, prius ε a V e β corr. 12 οὔτα) [*]((BL) 3 καὶ ταῦτα μέρει BL 4 ὅϲϲε κὰλυψεν BL 6 ἀπηύρα B ἔπειτ’ ἄλλωϲ B L δρᾶϲον L 7 ἀφέλτιον L ἐξενάριζεν B , ἐξενάριθεν L 9 αὐληρὸν B L 10 ἄδρητον L 12 οὔτα Η 26 εἰροκόποιϲ L) [*](11 Cf. B f. 82 ad ζωὸν ἔλ᾿ Ζ 87 (id. Lp): καλὸν ἐπεισόδιον πρὸς ἐξαλλα γὴν ταυτότητος.) [*](21 sqq. Quae Kamm ., p. 41, ad hoc scholium proposuit domus rusticae lineamenta in ea re non probo, quod μέσαυλον ab αὐλ distinctum interiorem huius locum esee voluit, cf. quae a p. 328, 2 sq. attulimus. Cetera num e Porphyrianis phyrii sententia expressa sint diiudicari non potest. De lineamentis domus urbanae v. ad p. 329, 10 sqq.) λέγει δὲ καὶ μέϲαυλον, ὅτι ὁ τῆϲ αὐλῆϲ τόποϲ ἐντὸϲ μέϲῳ ἐϲτὶ τῶν ἀγρῶν· βοῶν ἀπὸ μεϲϲαύλοιο (Λ 548). αὐλῆϲ ἐντὸϲ χόρτ ῳ δέ φηϲι (Λ 774), τῷ περιωριϲμένῳ τόπῳ καὶ περιέχοντι τὸ χώριϲμα τῆϲ αὐλῆϲ. περὶ δὲ τῶν ϲταθμ ῶν·

ἀλλὰ κατὰ ϲταθμο ὺϲ δύεται, τὰ δ’ ἐρῆμα φοβεῖται

(ε 140),

δηλονότι εἰϲ τόπον ἐνδοτέρω τῆϲ αὐλῆϲ, ὃν ϲταθμὸν προϲηγόρευον ἀπὸ τῶν ἑϲτώτων ἐντὸϲ αὐτῷ ζώων. διὸ καὶ Ἥφαιϲτοϲ ποιεῖ ϲτα θμούϲ τε κλιϲίαϲ τε κατηρεφέαϲ ἰδὲ ϲηκούϲ ( 589)· κατηρεφεῖϲ γὰρ καὶ ἐϲτεγαϲμέναι αἱ κλιϲίαι διὰ τὸ τὴν αὐλὴν μὴ εἶναι τοιαύτην· τὸ γὰρ κατηρεφέαϲ ἐκ κοινοῦ τῶν τε κλιϲιῶν καὶ τῶν ϲταθμῶν ἀκούουϲι. ϲηκοὶ δέ, ἔνθα ϲυνέκλειον τὰ νεογνά·

ὡϲ δ’ ὅταν ἄγραυλοι πόριεϲ περὶ β οῦϲ ἀγελαίαϲ

ἐλθούϲαϲ ἐϲ κόπρον, ἐπὴν βοτάνηϲ κορέϲωνται,

πᾶϲαι ἅμα ϲπαίρουϲιν ἐναντίαι, οὐδέ τι ϲηκοὶ

ϲχουϲ′, ἀλλ’ ἀδινὸν μυκώμεναι ἀμφιθέουϲι

μητέραϲ (κ 410 sq q.).

λέγει δὲ πάλιν (ι 219 sqq .)·

ϲτείνοντο δὲ ϲηκο ὶ

ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων· διακεκριμέναι δὲ ἕκαϲται

ἔρχ ατο, χ ωρὶ ϲ μὲν πρόγονοι, χ ωρὶ ϲ δὲ μέταϲϲαι,

χωρὶϲ δ’ οὖθ’ ἕρϲαι ·

ἔρϲαϲ καλεῖ ὁ ποιητὴϲ τὰϲ ἁπαλὰϲ καὶ νεογνὰϲ καὶ νεη γενέαϲ γα λαθηνάϲ ( δ 336 ) ϲυμβέβηκε ταύταϲ ἐντὸϲ τοῖϲ μυχοῖϲ καθεῖρχθαι. καὶ πάλιν · [*](1. 2 ἐντὸϲ μέϲῳ ἐϲτὶ τῶν βοῶν καὶ ἀπὸ μεϲαύλοιο B L; correxi e schol. Α. P 112 657 (v. infr. ad h. v.); Kamm. p. 40: ἐντὸϲ μέϲῳ ἐϲτί· βοῶν ἀπὸ μ. (v. ad p. 321, 21 sqq .) 3 χώρημα coni. Kamm. 5 ἔρημα H 9 κλιϲίαϲ τε om. B L) [*](ἠδὲ B L 10 post αἱ κλιϲίαι inserendum esse καὶ οἱ ϲταθμοί Kamm. censuit 12 post νεογνά Kamm ., p. 41, dubitanter οὐκ ἐϲτεγαϲμένοι εἰϲί addidit; vereor ut recte 13 ἄγραυλεϲ πόιεϲ L 15 οὐδέ τοι L 16 ἴϲχουϲιν L ἁδινὸν L 19 — 22 in codd. post κατακέκλειϲται (p. 329, 5 ) legitur: λέγει δὲ πάλιν ϲτείνοντο δὲ ϲηκοὶ ἀρνῶν ἡδ’ ἐρίφων, quae ab illo loco aliena hoc quo transposuimus loco necessaria esse videntur. Verba διακεκριμέναι — ἕρϲαι inserui , quae altero illo, ubi versus collocati fuerant, loco ut supervacanea omissa sunt; Kamm. verbis ἕρϲαϲ — καθεῖρχθαι (lin. 23 24) et αὗται κατακέκλειϲται (p. 329 , 4. 5) sublatis loco mederi conatus est 23 ἔρϲαϲ B L 23. 24 γαλθηνᾶϲ B) [*](2 qq. Cf. A riston. P 112: ὅτι τὴν κα τὰ ἀ γρὸν ἔπα υ ι ν μέσσαυλον . . , cf. id. Ρ 657, Ηes. μέσσαυλον, Apollon. h. v. id. v. α ὐλ ῆς ἐντὸϲ χόρῳ. ἐντὸϲ τῷ περιωρισμένῳ τόπῳ τῆς αὐλῆς . . . ., Eust. Λ, p. 883, 45.) [*](15 σπαίρουσιν quod codices praebent nisi trnscribentium errori debe- tur dissentit H orph yrius ab iis quae N 443 de v. σπαίρειν et σκ καίρειν disputavit.)

Τρῶεϲ δ’ ὥϲτ’ ὄιεϲ πολυπάμονοϲ ἀνδρὸϲ ἐντὸϲ αὐλ ῇ

μυρίαι ἑϲτήκαϲιν ἀμελγόμεναι γάλα λευκὸν

ἀζηχὲϲ μεμακυῖαι ἀκούουϲαι ὄπα ἀρν ῶν (Δ 43 sqq ) ·

αὗται γὰρ ἐντὸϲ τῇ αὐλῇ ἀμέλγονται· τὰ γὰρ ἀρνία ἐντὸϲ τῇ ϲηκῷ κατακέκλειϲται. ἐκ τούτων τοίνυν μεταφέρων ἐπὶ τῶν Πρώων φευγόντων φηϲίν·

ἔν θα κε λοιγὸϲ ἔην καὶ ἀμ ήχανα ἔργα γένοντο,

καί νύ κε ϲήκαϲθεν κατὰ Ἴλιον ἠύτε ἄρνεϲ (Θ 130). 31 )

ἠλάθηϲαν γὰρ τῆϲ Ἰλίου εἰϲ τὸν ἐνδότατον τόπον, ὡϲ εἰϲ ϲηκὸν ἄρνεϲ.

ταῦτα μὲν οὖν ἐντὸϲ ἀγροικίᾳ· ἐντὸϲ δὲ τῇ πόλει, ἀνάλογον τῷ ϲτα θμούϲ τε κλιϲίαϲ τε κατηρε φέαϲ ἰδὲ ϲηκο ύϲ λέγειν· πλῆντο δ’ ἄρ’ αἴθουϲαί τε καὶ ἕρκεα καὶ δόμοι ἀνδρ ῶν (θ 57 ). αἴθ ουϲαι δὲ αἱ ὑψηλαὶ ϲτοαὶ ἀνθήλιοι παρὰ τὸ καταίθεϲθαι ὑπὸ τοῦ ἡλίου. εἶτα α ὐλ ή . κατὰ γὰρ παράληψιν τῆϲ αὐλῆϲ ἔφη τὰ ἕρκεα ἐντὸϲ γὰρ ἄλλοιϲ τὸ πλῆρεϲ ἔφη·

καὶ τ ότ’ ἐγ ὼ θαλάμοιο θύραϲ πυκιν ῶϲ ἀραρυίαϲ

ὁήξαϲ ἐξῆλ θον καὶ ὑπέθορον ἑρκίον αὐλῆϲ (1 475. 76)

καὶ πάλιν ἄλλωϲ ἔφη· παρὲκ μέγα τειχίον αὐλῆϲ ( π 165). ἄλλοι δὲ ἀκριβέϲτερον αἰθο ύϲαϲ λέγουϲι τῆ ϲ αὐλῆϲ τὰϲ ϲτοάϲ, ἵνα μὴ ἔξω ὦϲι τῆϲ αὐλῆϲ, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄϲτεγον καὶ ὑπαίθριον αὐλή, αἱ δὲ. πέριξ τοῦ ὑπαιθρίου ϲτοαὶ αἴθουϲαι· αὐτὸϲ γὰρ ἔφη·

οὐδέ ποτ’ ἔϲβη

π ῦρ, ἕτερον μὲν ὑ π’ αἰθο ύϲη εὐερκέοϲ αὐλῆϲ,

ἄλλο δ’ ἐνὶ προδόμ ῳ πρόϲθεν θαλάμοιο θυρίων

(1 4 71 sq ).

ἦϲαν γὰρ μετὰ τὰϲ αἰθούϲαϲ οἱ πρόδομοι, ὧν πύλιν ἐνδότεροι θά λαμοι, οὓϲ καὶ μυχὸϲ καλεῖ διὰ τοῦτο· [*](4. 5 quae in codd. post κμτακέκλειϲται leguntur transposu v. ad p. 328, 19 8 κεν L. 9 ἠλάθηϲαν ἄρνεϲ om L 11 ἠδὲ BL λέγει ? πλὴν τό δ’ ἄρ’ L 14 παράλειψιν B 16 ποινικῶϲ L 18 παρικ acc. eras. B  21 ὑπαίθρου P 26. 27 post θάλαμοι Kamm., p.43, ἢ δόμοι ins., v. infr. ad lin. 10) [*](10 sqq. Lineumenta domus urbanae a Kammero, p. 42 , descripta omni paene ex parte recte se habent nisi quod θαλ άμους et δόμους eosdem esse vult (v. ad lin. 26. 27 ann. crit.). Videtur potius interiorem aedium partem universa m sub voce δόμος s. δόμοι, atque ita quidem ut et θάλ αμον et πρόδομον comprehendat, complexus Ρ orphyrius ab exteriore, τῇ αὐλ ῇ, distinguere,) [*](13 27 †A I 473 (cf. Dind. ad l, p. 325, 19): θά λ αμος μὲν γὰρ ἁ ἔσω οἶκος ⟨ ἔποιτκος cod . ⟩ τῆ αὐ. ῆς , τὸ δὲ πρὸ αὐτοῦ πρό δ ομ ος. αἴθουσα δὲ περίστυλον, τουτέστι πρὸ ἥλιον τετραμμέν στοά. Ρ aris. ap. Cramer., A. P., III, p. 68, 32 (c. l. αἰθούσῃ): αἴθουσ α δὲ στοὰ περίστυλο ἡλίῳ αἰθομένη, ἤγουν λαμπομένη. ἧς τὸ μὲν ἐνδοτέρω πρόδομος, τὸ δὲ 'νδοτάτω θάλ α. μος [πρόδομος , αἴθουσα]. Eadem fere ap. † Eust. I, p. 764, 45, et in Et. Μ . 441, 18 leguntur; scholiis B (f. 124a), L. (f. 195a), Lp (f. 164a), Horn. aliena addidi, haeserunt. De αἴθουσ idem †schol. min. θ 56: . . . αἱ πρὸς ἥλι ον τετραμ μέναι στοαί, cf. Apollon. et Hes. v. αἰθούσης, Et. M. 32, 39. 49; Gud. 17, 1. 20.)

κἐκλετο δ’ Ἀρήτη λευκώλενοϲ ἀμφιπόλοιϲι

δέμνι’ ὑπ’ αἰθούϲη θἐμεναι (η 335.6),

εἶτα ἐπιφέρει·

ὣϲ ὁ μὲν ἔνθα καθεῦδε πολύτλαϲ δῖοϲ Ὀ δυϲϲε ὺϲ

τρητοῖϲ ἐντὸϲ λεχέεϲϲιν ὑπ’ αἰθούϲῃ ἐριδούπ ῳ·

Ἀλκίνοοϲ δ’ ἄρ’ ἔλεκτο μυχ ῷ δόμου ὑ ψηλοῖο

(η 344 sqq ).

ὅτι γὰρ τῆϲ αὐλῆϲ ἔνδον εἰϲὶν οἱ δόμοι, ϲαφῶϲ παρίϲτηϲι διὰ τούτων·

αὐτίκ’ ἔπ ειτ’ ἀν ϲτάν τεϲ ἔβαν δόμον εἰϲ Ὀδυϲῆοϲ (δ 674 ), εἶτα ἐπάγει·

κῆρυξ γάρ οἱ ἔειπε Μέδων , ὃϲ ἐπεύθετο β ουλὰϲ

αὐλῆϲ ἐκτὸϲ ἐ ὼν, οἱ δ’ ἔνδοθι μῆτιν ὕφαινον (δ 67 7 78).

καὶ πρόδομοϲ οὖν ὁ μεταξὺ τόποϲ τοῦ τε δόμου καὶ τοῦ θαλάμου · ἄλλο δ’ ἐπὶ προδόμ ῳ πρόϲθεν θαλάμοιο θυράων (1 473). καὶ ὅταν οὖν λέγῃ·

ἀλλ’ ἐξελθόν τεϲ μεγάρων ἕζεϲ θε θύραζε

ἐκ φόνου εἰϲ αὐλήν (χ 37 5. 76),

ἐκ τῶν δόμων λέγει.

*Β f. 132 b a d ο ὔ νυ καὶ Κ 165.

---ὁ δ’ ἀπὸ κοινοῦ τρόποϲ ἐϲτὶ καὶ παρ’ αὐτῷ καὶ ἐντὸϲ τοῖϲ τοιούτοιϲ· οὐ γὰρ π ώ π οτ’ ἐμὰϲ βοῦϲ ἤλαϲαν o ὐδὲ μὲν ἵππουϲ [*](1 κέκλατο δ’ ἄρ’ ἥδη L 2 δαίμνι’ L 8 τῆϲ αὐλῆϲ τῆϲ αὐτῆϲ ἔνδον κτλ. B, quae e dittographia orta sunt 11 κήρυξ Β ἐπέκθετο L. 12 αὐλῖϲ (?) Β ἔνδοθεν L 13. 14 v. infra ad h. l. 14 ἐνὶ προδ. L. 16 μέγαρον I 21 praemittuntur in cod. haece: o ὔ νυ καὶ ἄλλοι ἔαϲι νε ώτεροι υἷεϲ Ἀχαι ῶν, οἵ κεν ἔπ ειτα ἕκαϲτον ἐγείρειαν βαϲιλ ῆα πάντη ἐποιχόμε ἀπὸ) [*](13. 14 Verba καὶ πρόδομος θυράων, nisi omni sensu carent, non de θαλ άμ ῳ in postica aedium parte sito sed de cubiculo quodam in ipsa aula. aedificato (quale Telemachi commemoratur α 425) intellegenda sunt, quod recte quidem vestibulo ab interiore aedium parte (δόμος) disiungi dicitur. Quae v. θάλαμος notio, quumvis si locum Homericum spectas unice vera sit, tamen cum iis qui antea (p. 329, 26) apud Porphyrium θάλαμοι commemorantur tam male cohacret, ut ea quae uncinis inulusi ab eo abiudicare non dubitaverim . — Quod si recte statui, apparet, cur h. l. neque lin. 13 ὁ μεταξ ὺ τόπος τῇς τε αἰθούσης καὶ τοῦ δόμου, neque lin. 18 ἐντὸϲ τῷ προδόμ ῳ aut ἐκ τοῦ προδόμου cum Kam mero, p. 43, legamus.) [*](21 Scholium etsi habet quae aliunde illata sint et plura quidem , vereor, quam quae certo cognosci possint, tamen vel propter p. 332, 9 ubi ad ζητήματα) [*](*) Quod propter ea quae p. 110, 20 parum accurate dixi inter haec ζητήματα forsitan quis quaerat, schol. Η 43 3, ad ζητ. ιβ΄, p. 300, 8, etitum est.)

(Α 154 ) κοινοῦ γὰρ οὐδὲ τοὺϲ ἵππουϲ ἤλαϲαν. ὣϲ οἱ μὲν παρὰ νηυϲὶ κορωνίϲι θωρήϲϲοντο, Τρῶεϲ δ’ α ὖθ’ ἑτέρωθεν ἐπὶ θρ ωϲμ ῷ πεδίοιο ( Υ 1. 2)· ἐκ κοινοῦ γὰρ θωρήϲϲοντο. παννύχιοι μὲν ἔπειτα καρηκομ όων τεϲ Ἀλχαιοὶ δαίνυντο, Τρῶεϲ δὲ κατὰ π τόλιν ἠδ’ ἐπίκουροι (Θ 476. 7 7 ) δαίνυντο δηλονότι. πολλὰ δὲ τόνδε καϲίγνηται καὶ πότνια μήτηρ ἐλίϲϲονθ’, ὁ δὲ μάλ’ ἀναί νετο, πολλ ὰ δ’ ἑταῖροι (1 584. 85) ἐκ κοινοῦ γὰρ τὸ ἐλίϲϲοντο. ἀγαθὴ δὲ παραίφαϲίϲ ἐϲτιν ἑταίρου (Λ 793), ἀγαθοῦ οὐ πᾶϲα γὰρ παραίφαϲίϲ ἐϲτιν ἀγαθή, ἀλλὰ τοῦ ἀγαθοῦ, ὥϲτ’ ἐκ κοινοῦ τὸ ἀγαθή· τὸ δ’ ἐπὶ τοῦ ἑταίρου ἀκουϲτέον ἀρϲενικῶϲ. πάλιν οἱ δ’ ἀμ φ’ Ἰδομενῆα θωρήϲϲοντο Ἰδομενε ὺϲ μὲν ἐνὶ προμάχοιϲ ϲυῒ εἴκελοϲ ἀλκήν (Δ 252) τὸ γὰρ θωρήϲϲετο προϲυπακούομεν ἀπὸ τοῦ θωρήϲϲοντο. χ ώ ρηϲαν δ’ ὑ πό τε πρ όμα χοί καὶ φαί διμοϲ ἕκτωρ (Π 588) ἐκ κοινοῦ τὸ ἐχώρηϲεν. εὗρ’ υἱὸν Πετε ῶο Μενε ϲοντο. ϲθῆα πλήξιππον ἑϲτα όι ’· ἀμιφὶ δ’ Ἀθηναῖοι μήϲτ ωρεϲ ἀυτῆϲ (Δ 327) ἐκ κοινοῦ τὸ ἕϲταϲαν ἀπὸ τοῦ ἑϲταότα. τῇ ῥ’ ἐνόρουϲ ′, ἅμα δ’ ἄλλοι ἀριϲτῆεϲ Πανα χαιῶν , δηλονότι ἐπόρουϲαν. ὡϲ ἂν Π ηλείδην τιμήϲομεν, ὃϲ μέγ’ ἄριϲτοϲ Ἀργείων παρὰ νηυϲὶ καὶ ἀγχέμαχοι θερά ποντεϲ (Π 271) ἀπὸ τοῦ ἄριϲτοϲ καὶ ἄριϲτοι οἱ θεράποντεϲ ἀκουϲθήϲονται. ο ὐδ’ ἄρ’ ἔμελλε δίφρ ῳ ἐφἐζεϲθαι, π ολ λ ῶν κα τὰ οἶκον ἐόντων (δ 716) ἐκ κοινοῦ δίφρων. καμὰ τ ῳ τε καὶ ἱδρ ῷ ν ωλεμὲϲ ἀεὶ γούνα τὰ τε κνῆμαί τε παλάϲϲετο ( 385) ὡϲ ἐκ κοινοῦ τὸ παλάϲϲοντο ληπτέον. καὶ ἐπὶ μὲν τῶν γονάτων οἰκείωϲ εἴρηιο, ἐπὶ δὲ τῶν κνημῶν ὑπακουϲτέον. ἐκ π ὸλιοϲ δ ’ ἄξεϲθε β όαϲ καὶ ἴφια μῆλα καρπαλίμωϲ, οἶνον δὲ με ίφρονα οίζεϲθε, ϲῖτον δ’ ἐκ μεγάρ ων (θ 505) — οὔτε γὰρ οἰνίζεϲθε [*](νοι, ϲὺ δ’ ἀμή χ ανόϲ ἐϲϲι, γεραιέ. ἀμήχανοϲ γάρ. πρὸϲ ὅν οὐδὲ τὸ γῆράϲ τι ἐμηχανήϲατο, ἐξ οὗ νοεῖται τὸ ἀνίκητοϲ. οὕτω καὶ ἐπὶ τῆϲ Ἥραϲ ἤ μ άλα δὴ κακότεχνοϲ, ἀμήχανε, ϲὸϲ δὐλοϲ, Ἥρη ( 14 ), τουτέϲτιν ἀήττητε, πρὸϲ ἣν οὐδέν ἐϲτι (sic μηχανήϲαϲθαι. Quae eum iis quae h.l.cdidimus casu coaluerunt, unde factum est, ut haec quoque ab editoribus, quos p. 1 45, 18 secutus sum, ad K 167 referrentur 11 προμάχοιϲι ϲυῒ ἴκελοϲ 15 ἑϲτα ῖτ’ ἄμφι 16 ἑϲταῶτα ἐνόρουϲεν 18 τιμήϲωμεν 21 κατ’ οἶκον 25 ἄξαϲθε, corr. V ill.) [*](recurritur, inter questiones referendum est, cf. etiam ad p. 143, 11 sqq ; 13. Quae similia sed multo breviora in scholiis ad M 267 leguntur utrum ex eodem fonte hausta sint necne non constat (cf. ad p. 332, 8).) [*](8 qq. Cf. Eust. Λ, p. 884, 52 sqq.) [*](17 sqq. Cf. schol Viet. Π 272 (Bkk.): κ αὶ ἀγχέμαχοι θερά ποντ ες. ἀπὸ κοινοῦ τὸ μέγ ἄριστοι. Σέλευκ ος δὲ ἀθετεῖ.) [*](21 sqq. Ηinc derivatum esse videtur sehol B f. 239a ad γούνατι τε Ρ 386 : . . ἀκατάλληλον δὲ τὸ φ α λμοὶ π αλ άσσετο (v. 387 ). ἔστι δὲ ὅμοιον τῷ ἔν θα Π οσειδάων κατ᾿ ἄρ ἕζ ετο κ αὶ θεοὶ ἄλλοι ( Υ 149)· πρὸς μὲν τὰ γούνατα τὸ παλασσετο προσυπακούομεν, τοῖς δ πληθυντικοῖς τὸ ταλ λάσσοντο.) οὔτε ἄξεϲθε, ἀλλὰ φέρετε ἢ λαμβάνετε. καὶ πάλιν· οἱ μὲν ἔπειθ’ ἵζοντο κατὰ ϲτίχαϲ, ἧχι ἑκάϲτῳ ἵπ π οι ἀερϲίποδεϲ καὶ ποικίλα τεύχε’ ἔκειτο (Γ 326) οὐ γὰρ καὶ οἱ ἵπποι ἔκειντο, ἀλλὰ τὸ εἱϲτήκειϲαν ἀκούομεν ἢ ἦϲαν, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ποῦ δέ οἱ ἔντεα κεῖ το ἀρήϊα, ποῦ δέ οἱ ἵπ ποι (Κ 407 ); ὑπακουϲόμεθα γὰρ τὸ εἰϲίν ἢ εἱϲτήκειϲαν. ο μὰν ἀκληεῖϲ Λυκίην κατακοιρανέουϲιν ἡμέτεροι βαϲιλῆεϲ, ἔδουϲί τε πίον α μ ῆλα οἶνόν τ’ ἔξαιτον (Μ 318 — 20), δηλονότι πίνουϲι. τὰ τοιαῦτα παρατηρῶν τιϲ πολλὰ λύϲει τῶν ζητουμένων κατὰ τὸ παραπλήϲιον. τούτοιϲ γὰρ ὅμοιον τὸ ἀλ λ ὰ πολ πρὶν φραζ ώμεϲθ’ ὥϲ κεν καταβαλεῖν παύϲομεν, ἠ δὲ καὶ αὐ τοὶ παυέϲθων· καὶ γάρ ϲφιν ἄρα ρ τόδε λ ώϊόν ἐϲτιν (β 167 69). ἐκ κοινοῦ γὰρ δεῖ λαβεῖν τὸ παυέϲθων καὶ ϲχηματίϲαι οἰκείωϲ τοῖϲ ἑξῆϲ, ἵν’ ᾖ· καὶ γὰρ καὶ αὐτοῖϲ ἄφαρ παυϲαμένοιϲ καὶ ταχέωϲ, πρὶν ἐλθεῖν τὸν Ὀδυϲϲέα, λώϊόν ἐϲτι· προείρηται γὰρ ἀλλὰ που ἤδη ἐγγ ὺϲ ἐὼν τοῖϲδεϲϲι φόνον καὶ κῆρα φυτεύει πάντεϲϲι (β 164 -66) τὸ δὲ ἄφαρ χεῖρεϲ ἀμ ύνειν εἰϲὶ καὶ ἡμῖν (Ν 814) ἐντὸϲ ὑπερβατῷ εἴρηται· ἐπεὶ εἰϲὶ γὰρ καὶ ἡμῖν χεῖρεϲ ὥϲτ’ ἄφαρ ἀμύνειν. τὸ δὲ αἲ γὰρ δὴ Ὀ δυϲεύϲ τε καὶ ὁ κρα τερ ὸϲ Διομ ήδηϲ ὦδ’ ἄφαρ ἐκ Τρώων ἐλαϲαίατο μών υχαϲ ἵπ π ουϲ (Η 536. 37) [*](10 φραζόμεθ’ 15 τοῖϲδεϲι, alter. ϲ spr. lin. addito 18 sqq. V. infra ad h. l. 18 αἰ γὰρ δὴ Ὀδυϲϲεὐϲ τε) [*](1 sqq. B f. 48a ad ἔκειτο (sic) Γ 327 (id. Lp f. 88b c. l. ἔκειντο): τὸ ἕ κ ει το οὐκ ἔστι κοινὸν ἐπὸ τῶν ἵππων, ἀλλὰ προσυπακούομ ιεν τὸ ἕστασαν, ὡ ἐπί τοῦ π ο ῦ δέ οἱ ἔντ ε α κ εῖται ἀρ ήι α, π ο ῦ δέ ο ἵπ ποι Quae sequuntur: ἢ ὡς ἰσοδυναμοῦν τοῦτο τῷ ἕστασαν. ἐφίστασθαι γοῦν τὴν στήλ ην φαμὲν ἀντὶ τοῦ ἐπι κεῖσθαι. ἢ καὶ ἐπὶ ἀργῶν τῶν ἵππων τὸ ἔκ ει ντο ἁρμόδιον, aliunde addita sunt. Cf. E f. 137 ad ἵπποι Ε 407 (id. Lp c. l. ποῦ δέ οἱ ἵπποι ): δεῖ τὸ ἑστᾶσι τῷ ἱ ἵπποι προσυπακο ύειν. οὐ γὰρ κοινὸν τὸ κ εῖτ α ι .) [*](8 Cf. B f 165 (a recentiore, ut videtur, manu script.) ad μελ ιηδέα Μ 320: ἐκ κοινοῦ τὸ πίνουσι ν. Cf. Εust. Μ, p. 907 , 55 sqq. plurima exerpla ιimillima aferentem (eadem fere schol. B L Lp et Vict. M 267 ).) [*](12 sqq. †Schol. B QS β 169  (c.l. καὶ γάρ σφιν): καὶ γὰρ λώιον αὐτοῖς ἐστι τὸ ἄφκρ παύσασθαι .) [*](16 sqq. Cf. Β f 186 ad ἄφαρ Ν 814: ἄ φαρ, ῥᾳδίως. τινὲς δέ ἐλπέζει xφαo ἐξαλ απά ξειν, εἰσὶ δὲ χεῖρς καὶ ἡμῖ ὥστε ἀμύνειν. ἢ εἰδὶ καὶ ἠμῖν χεῖρες ὥστε ἄφαρ ἀμ μύνειν.) [*](18 sqq. Postquam paullo ante (lin. 13 ) ἄφαρ v. ταχέως explicatum est, mirum sane videtur negari, in versu K 538 ἄφαρ idem posse significare, prae- sortim cum paullo post ἀφάρτερος idem esse dicatur atque ταχύτερος. Conferenti Apollon. v. ἄφαρ et Et. M. 175, 12 sq q., ubi de variis v. ἄφαρ notionibus ita agitur, ut nonnumquam quidem τὸ ταχέως, sed Κ 538 τὸ αἰφνίδιον esse dicatur, dubium esse nequit, quin verba quae uncinis inclusi e fonte eorum quae dixi simillimo a librario aliquo scholia transcribente huic loco male inserta. sint. Accedit quod eudem illa de Alexandrinorum loquendi usu verbo paene tenus in codem Et. M., P. 175, 24, atque ita quidem ut item de v. ἀφάρτεροι ibi agatur, recurrunt.) δῆλον οὐ τὸ ταχέωϲ. ἀπὸ δὲ τοῦ ἄφαρ ἔοικεν ἐντὸϲ ϲυνηθείᾳ εἶναι τῶν Ἀλεξανδρέων τὸ λέγειν ἀφαρεὶ πεποίηκε, τὸ ἐϲπευϲμένωϲ καὶ τεθορυβημένυϲ. Ὅμηροϲ δὲ ἀπὸ τοῦ ἄφαρ πεποίηκε τὸ ἀφάρτεροι, οἱ ταχύτεροι· τῶν δ’ ἵ π π οι μὲν ἔαϲιν ἀφὰρτεροι ( Ψ 311), ἤτοι ταχύτεροι. πολλάκιϲ δὲ ὁ ποιητὴϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ μὲν τὸ πλῆρεϲ λέγει, ἐντὸϲ ἄλλοιϲ δὲ τὸ ἐλλιπέϲ, καὶ δεῖ ἀναπληροῦν μαθόνταϲ παρ’ αὐτοῦ τί ἦν τὸ λεῖπον, οἷον εἶπέ που· ὡϲ δ’ α ὕ τωϲ καὶ κεῖνο ἰδὼν ἐτέθή πεα θυμ ῷ, ὡϲ ϲὲ, γύναι, ἄγαμαί τε τέθη π ά τε δείδια δ’ αἰν ῶϲ ( 166. 8). λέγει οὖν ὡϲαύτωϲ, ὅπερ καὶ ἐντὸϲ τῇ ϲυνηθείᾳ λέγεται· ὡϲαύτωϲ με ἀδικεῖϲ ὡϲ καὶ πολλάκιϲ. καὶ ὅταν οὖν λέγῃ· α ὕτωϲ γὰρ ἐπέεϲϲ’ ἐριδαίνομεν (Β 342), λείπειν φήϲομεν τὸ ὡϲ, ἵν’ ᾖ· ὡϲαύτωϲ γὰρ λόγοιϲ μόνοιϲ ἐριδαίνομεν, μηχανὴν δὲ εὑρεῖν, οὗ ἕνεκα ἐληλύθειμεν, οὐ δυνάμεθα. ὅμοιον καὶ τὸ ἀλλ’ α ὕτωϲ ἀ λά λημαι ἀν ’ εὐρυπυλὲϲ Ἄιδοϲ δ ῶ ( Ψ 74), τουτέϲτιν ὡϲαύτωϲ ὡϲ κατῆλθον καὶ ἐξ ο κατῆλθον ὁμοίωϲ ἀλάλημαι. οὕτωϲ ἀκουϲόμεθα καὶ τὸ ο ὔπ ω μίν φαϲιν φαγέμεν καὶ πιέμεν α ὕτωϲ (π 143 ), ὡϲαύτωϲ καὶ ὁμοίωϲ. κτεν έει δέ με γυμινὸν ἐόντα α ὕτωϲ ὥϲτε γυναῖκα (X 124 ), ὡϲαύτωϲ ὡϲ γυναῖκα. α ὕτ ωϲ o ὔτε θεᾶϲ υἱὸϲ φίλοϲ o ὔτε θεοῖο (Κ 50) ὡϲαύτωϲ οὔτε θεᾶϲ υἱὸϲ ἔρεξεν οὔτε θεοῖο.

*Β f. 322 ad ἀείκιζε Ω 22 (id. Μosq. ibid., Π).

---αἰκία δὲ οὐχ ἡ ὕβριϲ μόνον, ἀλλὰ καὶ τὸ αἶϲχοϲ, παρὰ τοῦ μὴ ἐοικέναι, ὃ δηλοῖ τὸ καθήκειν, ὥϲ φηϲιν δαίνυ δαῖτα γέρου ἐντὸϲ [*](1 ϲυνηθ (θ’ spr. η scrpt.) 2 τὸ λέγειν τὸ ἐϲπευϲμένωϲ ἄφαρι πεποίηκε τὸ ἐϲπευϲμένωϲ καὶ κτλ. (sic) 4 ἔαϲ’ 8 ὥϲτε γῦναι ἄγαμαι τέθηπ ά τε 9. 10 verba incluse e scholio ad ὡϲ δ’ αὕτωϲ adscripto orta esse videntur 9 ϲυνηθείᾳ ut spr., lin. 11, scrpt. 11 ἐπέεϲϲιν τὸ ὣϲ 14 εὐρὺπυλεϲ 17. 18 verba. inclusa huc non pertinent, quoniam in versu, q ui affertur, non ut in reliquis num αὕτωϲ, sed αὕτωϲ adiuncto ὥϲτε legitur 22 M (p.89 ed. Matth.) c. l. ὣϲ ὁ μὲν ἕκτορα δῖον ἀείκιζε μενεαίνων B M praem.: τὸ ἀείκιζεν ἀντὶ τοῦ ὕβριζεν) [*](2 uod h. l. et Et. M. l. c. ad Alexundrinos. altero loco Et. M., 175, 14 (cf. Gud. 95, 33; An. Ox. I, p. 19, 19), ad lones et Ephesios refertur. —Omissa. verbi origne Vict. (f.185 ) K 538: ἄφαρ. ἀντὶ τοῦ ἐσπ. υσμένως, ὅθεν καὶ ἀφάρτερος, cf. Suid. v. ἀφαρεί, Εt. Gud. 95, 36, Ζonar. p. 360.) [*](18. 19 Cum in scholio Porph yriano Κ 4 7 sqq. de versu Κ 50 ratione diversa. agatur, contenderit aliquis, in fine quaestionis, quam hic edidimus. nonnulla excidisse sed res incertior est, ct. ud p. 143, 11 sqq.) [*](21 sqq. Scholium ad versum Ω 22, cui in codd. adscriptum est, non pertinere, inde sequitur quod verba illa τὸ ἀ είκιζεν ἀντὶ τοῦ ὕβριζεν in codd. praemissa (v. ann. crit ) iis quae statim sequuntur de v. αἰκία notione contrarium docent; idem in scholium ad Π 545 truditum quod inter scholia excerpti retulimus, cadit Statuendum potius videtur, ruliquias esse et pessime quidem habitas quaestionis, qua. de verborum οἱκ ία, αἰκί ξειν, ἀεικέλιος, ῥυστακ τύς, ἔλκειν sim. notionibus variis locis occurrentibus P orphyrius egerit.) [*]( 224 ad ἀεικίσσως Π 545: [τὸ ἀ ε ι κίσσωσι ἀντὶ)

ϲιν· ἔοικέ τοι, ο ὔτι ἀεικέϲ (1 70), ὡϲ εἰ ἔλεγε· πρέπει ϲοι καὶ καθήκει τοῦτο. ὅτι δὲ ἡ αἰκία καὶ ἐπὶ τοῦ αἴϲχουϲ δηλοῖ· εἰπὼν γὰρ τοῖο δ’ Ἀπόλλων πᾶϲαν ἀεικίην ἄπεχε χροΐ (Ω 18), εἶτά φηϲιν αἶϲχοϲἄπειρον ἐξηγούμενοϲ τὴν ἀεικίαν·

ἦ μέν μιν περὶ ϲῆμα ἑοῦ ἑτάροιο φίλοιο

ἕλκει ἀκηδέϲτωϲ,

οὐδέ μιν αἰϲχ ύνει (Ω 416 — 18)·

κωφὴν γὰρ δὴ γαῖαν ἀεικίζει μενεαίνων (Ω 54 ),

ὑβρίζει ἢ ἀεικίζει, ἐφ’ οἷϲ οὐκ ἄν’ τιϲ εἴξειεν· ἢ ἀνόμοιον ποιεῖ τῷ πρόϲθεν καὶ οὐκ ἐοικὸϲ ἑαυτῷ. ὅθεν ἐπαγγελλόμενοϲ τὸ μὴ αίκίϲαι φηϲίν·

ἀ λλ’ ἐπεὶ ἄρ κέ ϲε ϲυλήϲω κλυτὰ τε ύχε᾿, Ἀλχιλλεῦ,

νεκρὸν Ἀλχαιοῖϲι δ ώϲω πάλιν (Χ 258. 9)

οὐ γὰρ ἐγ ώ ϲ’ ἔκπαγλον ἀεικι ῶ (X 256),

πρὸϲ ὃ εἶπεν οἶον χωρὶϲ τοῦ ἀπεοικότα γενέϲθαι· δώϲω τὸν νεκρόν. τὸ δὲ παρὰ τὸ καθῆκον ἀεικέλιον λέγει· δμωάϲ τε γυναἰκαϲ ῥυϲτά ζονταϲ ἀεικελίωϲ (π 108). ῥυϲτάζειν δὲ τὸ ἕλκειν εἰϲ ὕβριν·

πῶϲ νῦν, εἴ τιϲ ξένοϲ ἐντὸϲ ἡμετέροιϲι δόμοιϲιν

ἥμενοϲ ὧ δε π άθοι ῥυϲτακτύοϲ ἐξ ἀλεγεινῆϲ

ϲοί τ’ αἶϲχοϲ λ ώβ η τε μετ’ ἀνθρώ ποιϲι γέν οιτο

(ϲ 225 — 5) τὴν γὰρ ὕβριν ἔφη ῥυϲτακτὸν μεταφορικῶϲ ἀπὸ τῶν ἑλκομένων· οὐ γὰρ εἱλκύϲθη ἀλλ’ ὑβρίϲθη. τὸ μέντοι ἕλκειν εἰϲ ὕβριν ἔφη · Λητ ὼ δὲ εἵλκυϲεν, ὕβριϲε, Διὸϲ κυδρὴν παρά κοιτιν (λ 580). καὶ ἐκ πλήρουϲ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ· ἑλκ ύϲουϲιν ἀεικελίωϲ (Χ 336). παραγράφειν τηρητέον δὲ τὰ ἐκ πλήρουϲ παρ’ αὐτῷ λεγόμενα , ἵνα καὶ τὰ ἐλλιπῶϲ προενηνεγμένα ἐκεῖθεν ἀναπληρώϲωμεν. ἐκ πλήρουϲ μὲν γὰρ ἔφη· πῶϲ κεν ἔοι τάδε ἔργα (Λ 83 ); ἐλλιπῶϲ δὲ [*](2 γὰρ om. B 4 verba. αἶϲχοϲ — ἀεικίαν adeo corrupta sunt, ut quo modo sananda sint perspici nequeat pro ἄπειρον Vill Π 545 ὅπερ coni. φηϲὶν αὐτὸν αἴϲχουϲ ἄπειρον coni. Κamm. p.114 8 –13 et 14. 15 verba uncinis inclusa, quibus v. ἀεικίζειν aliis atque antea factum rationibus, atque ita quidem ut cum. iis quae antecedunt et sequuntur minime cohaereant, explicatur, scholia esse una cum lemmatis suis casu huc illatis apparet Kammer verba inde ab ἢ ἀεικίζει tantum (lin. 9) pro spuriis habuit 10 ἐοικὼϲ M 12 ϲυλλήϲω BM 16 λέγεται Μ δμῶάϲ τε B 19 ῥυϲτακτῆοϲ B 20 γένηται Μ 21 ῥυϲτακτὴν B 22 εἱλκύϲθαι 22. 23 ἑλκεῖν et ἥλκηϲεν coni. Kamm. 24 X 336 ἑλκήϲουϲ’ ἀικῶϲ legitur 25 τὰ δὲ M.) [*](τοῦ ὑβρίσωσιν]. αἰκία δὲ οὐχ ὕβρι μόνο ἀλλὰ καὶ τὸ αἶσχος, παρὰ τὸ μὴ) [*](ἐοικέναι , ὁ δηλοῖ τὸ καθήα ειν, ὥς φησι. δ αίνυ 〈δαῖνυ cod.⟩ δαῖτ α γέρου σιν, ἔοι κ έ τοι οὔ τι ἀε κ ές (Ι 70 ), ὡς εἰ ἔλεγε. πρέπει σοι καὶ κ αθήκε τοῦτο. ὅτι δὲ ἡ αἰκία καὶ ἐπὶ τοῦ αἴσχους δηλοῖ. εἰπὼν γὰ τοῖο δ᾿ Ἀ πόλ λ ων πᾶ σα ν ἀνικίην ἄπεχε χροΐ φησὶν αἶσχο †ἄπειρον ἐξηγούμενος τὴν ἀεικίαν. [κωφ ὴν δὲ γαῖ αν ἀει κ ίζει μενεαίνων ἀντὶ τοῦ ὑβρίζει ]. 16 Cf. E ζ 242: τὸ γὰρ παρὰ τὸ καθῆκον ἀει κέλιον λέγεται . . . . lb n="27"/> Cf. Eust. Λ 837, p. 887, 15: ἱστέον δὲ ὄτι τὸ πῶς τ’ ἄρ ἔοι τάδε )

πῶϲ κ’ ἔοι, εἴ τιϲ νῶι θεῶν αἰειγενετάων

εὕδοντ’ ἀθρήϲειε (Ξ 333);

καὶ ἔτι ἐλλιπέϲτερον

πῶϲ οὖν, εἴ τιϲ ξένοϲ ἐντὸϲ ἡμετέροιϲι δόμοιϲιν (ϲ 223);

τὸ δὲ πλῆρεϲ· πῶϲ κεν ἔοι τάδε ἔργα;

ὅτι δὲ τὸ ἀεικίζειν ἤτοι αἰκίζειν τὸ μὴ ἐοικότα ποιεῖν, δῆλον ἐκ

τοῦ ἀλλὰ κατῄκιϲται (π 290. τ 9), τουτέϲτιν ἀλλ’ ἀνωμοίωται. καὶ ἀϲκηθήϲ οὖν ὁ μὴ παθὼν ἀεικέλια, μηδ’ ἀάϲχετα μηδ’ αἰϲχυνθείϲ, ἀλλ’ ὁλόκληροϲ. ἐξηγεῖται δὲ αὐτόϲ·

ἀϲκηθήϲ μοι ἔπειτα θοὰϲ ἐπὶ νῆαϲ ἵκοιτο

τεύχεϲί τε ξύμπαϲι καὶ ἀγχεμάχ οιϲ ἑτάροιϲι

(Π 247. 8). τούτῳ ἴϲον τὸ ἀρτεμήϲ·

ὡϲ εἶδον ζωόν τε καὶ ἀρτεμέα προϲιόντα (ε 515).

[*](3 καὶ εἴ τι ἐλλ. BΜ; corr. VilI, 6 — 13 verba uncinis inclusa a Porphyrio abiudicanda esse recte Kammer vidit 7 ἀλλὰ om codd.; addidi propter ea,  quae sequuntur. ἀλλ’ ἀνωμ. 8 ἀϲκηθεὶϲ M μηδ’ αἰϲχυνθείϲ ante μηδ’ ἀάϲχετα collocunt codd.; transpos. Bkk. 11 ξυμπᾶϲι M 12 ἶϲον B τοῦτο ἴϲον τῷ ἀρτ. M.)[*](ἔρ γα; ἐντελῶς ἄρτι ῥηθὲν ἐντὸϲ τοῖ ἐξῆς ἐλλιπῶς ἐρεῖ ἡ Ἥρα ἐντὸϲ τῷ πῶς κ’ ἔοι, ἤγουν πῶς ἂν εἴη τάδε τινά)[*](7 —13 Cf. E ε 26: ὥς κε μάλ᾿ ἀσκηθής] σχέθω, ἀσχεθής καὶ ἀσκηθής, ἢγουν ἀβλαβής, ὁ μὴ παθὼν ἀεικέλια μηδ᾿ ἄσζετα· τούτ ἴσον τὸ ἀρτεμής. Quibus magis etiam elucet ea, quae supra uncinis inclusimus, propter unum verbum ἀεικέλια, quo utuntur, quaestioni adhaesisse.)