Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

17. διὰ τί λέγοντα ποιεῖ ἐντὸϲ δήμῳ ὧ φίλοι Ἀργείων ἡγήτορεϲ ἠδὲ μέδον τεϲ, τοὺϲ ἡγήτοραϲ καὶ βαϲιλεῖϲ προϲφωνῶν, καίπερ πάντῶν παρόντων, φηϲὶν οὖν ὁ Ἀριιϲτοτέληϲ ὅτι ὁ μὲν δῆμοϲ μόνου τοῦ ἀκοῦϲαι κύριοϲ, οἱ δὲ ἡγεμόνεϲ καὶ τοῦ πρᾶξαι.

[*](1 ἐποποιῶν B, ἐπιποιῶν V 1, . . . πὼν (ante π aliquid delet.) V2 in marg. 3 αἰάντεϲ ϲικιὼν V 6 ἴδ V 8 post τῷ duae vel tres litt. eras. B ἄν. .εν V1, ευθεν V in marg. 10 τοῖαι .μ᾿ V, ἅμ V2 in marg. 12 κυά. . . . V 1. άνρ V2 in marg. ϲάκεϲϲί τε V 13 λαίλαπα. λαπα hum. del. rescrps, V εἰ εν V, εἶπεν 5 V2 in marg. 15 κινήϲει, ήϲει hum. del. rescrps. V2 πράττει κινήϲη B 16 eoν νέφοϲ — φάλαγγεϲ humid. del. rescrips. V 2 18 ὅϲϲα — ὁμίλῳ rescrps. V2 19 ὁπότ[ε] μιν V 20 τό . . ὰ μιν ὀρ..... ϲαν ἐπήλ... νήδυμοϲ νήδυμοϲ (sic) ὕ νοϲ V1, τόϲϲα μιν ὁρμαίνουϲαν ἐπήλυθεν V2 in marg. 22 ὁρμαί. ει V 23 τὸ δὲ τήκ. V 26 τῆϲ τ . . . το V1, τῆϲ τήκετο V2 in marg. 28 φθιννύθουϲι V 31 margini exter. cod. adscrpt. Ἀριϲτοτλ.)[*](5 (Cf. B⟩ f. 56b ad εἵπετο 274 (id. Lp f. 96 c. l. εἵπετο πεξῶν, A Δ 274 Dind.): . . . . . ἀπὸ δἒ τὲ§ μεταφορᾶς καὶ εἰκόνα πεποίηκεν.)
133

55.---πῶϲ δὲ ὁ Νέϲτωρ τὸ τέλειον ἀποδιδοὺϲ τῷ Διομήδουϲ[*](A c. l. οὔ τίϲ τοι τὸν μῦθον ὀνόϲ·ϲεται. L f. 181b.) λόγῳ λέγειν αὐτὸϲ ἐπιχειρεῖ; ῥητέον δὲ ὅτι τῆϲ ὕβρεωϲ τὴν μνήμην καὶ Διομήδηϲ πεποίηται καὶ Νέϲτωρ αὐτῷ τελείωϲ γεγενῆϲθαι μαρτυρεῖ. ὅπερ δὲ δεῖ πράϲϲειν ἐντὸϲ τῷ καιρῷ Διομήδηϲ παρέλιπεν κἀκεῖνοϲ εἰ ηγεῖται.

90. quae ad h. v. de κλιϲίῳ leguntur ad ω 208 pertinent.

122. (Must., p. 740, 18) ν. Ψ 269.

124. v. ad ⌈197.

143. de τηλύγετοϲ (exc. e schol. 6 153) v. ad A 250 (in extr. op).

150 sqq. Μεϲϲηνίδεϲ αὗται πόλειϲ, ἡ δὲ Μεϲϲήνη εἰϲ τὸν τῶν Λακεδαιμονίων[*](B f. 117b ad Καρδαμύλην. L f. 185a. Cf. Horn. v. 150.) νομὸν πάλαι ϲυνετέλει. πῶϲ οὖν, φαϲὶν, Ἀγαμένων ταύταϲ δίδωϲιν οὐκ οὔϲαϲ αὐτοῦ φαϲὶ δὲ αὐτὰϲ Κλυταιμνήϲτραϲ ερἶναι, ἢ ὅτι κοινὰ ἡγεῖται τὰ τοῦ ἀδελφοῦ, ὡϲ κἀκεῖνοϲ τὴν Αἴθην (Ψ 295)---

  • διὰ τί δὲ οὐ μέμνηται αὐτῶν ἐντὸϲ τῷ καταλόγῳ, ὅτι νεωϲτὶ ὑπὸ Horn. l. c.
  • τῶν Διοϲκούρων ἦϲαν πορθηθεῖϲαι, τῶν δὲ πεπορθημένων οὐ ποιεῖ ϲυμμαχίαν, ὡϲ οὐδὲ Νηρίκου· φύϲει γάρ εἰϲι πολέμιοι τοῖϲ πορθήϲαϲιν. ἢ περὶ αὐτῶν φηϲιν ἐντὸϲ οἷϲ λέγει Αἰγιαλόν τ᾿ ἀνὰ πάντα καὶ ἀμφ᾿ Ἑλίκην εὐρεῖαν (B 575)---

    158. διὰ τί οἱ μὲν ἄλλοι θεοὶ ϲτρεπτοὶ λέγονται, τὸν δὲ Ἅιδην[*](B f. 117b ad ἀμειλίχοϲ. L f. 185b. Λ Cf. Horn. v. 158.) ἀνελεήμονά φηϲιν εἶναι ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῶν εἰϲ ἑαυτοὺϲ χαλεπαίνουϲιν ἁμαρτημάτων, διὸ καὶ ϲυγγινώϲκουϲιν, ὁ δὲ περὶ τῶν ἰδίων καὶ ἀλλοτρίων, διὸ καὶ ἄκαμπτόϲ ἐϲτιν· ὅθεν ἐντὸϲ οὐδεμιᾷ πόλει Ἅιδου βωμόϲ ἐϲτιν· Αἰϲχύλοϲ φηϲίν· μόνοϲ θεῶν γὰρ Θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρῇ οὐδ’ ἄν τι θύων οὐδ᾿ ἐπιϲπένδων λάβοιϲ, οὐδ᾿ ἔϲτι βωμὸϲ οὐδὲ παιωνίζεται (fr. Niοb., 156 Dind.).

    167. ἐζήτηται δὲ πῶϲ μᾶλλον ὁ Nέϲτωρ οὐ πρεϲβεύει ὡϲ ϲυνετώτεροϲ.[*](A c. l. οἱ δὲ. L f. 186a. Cf. Cram., A. P. III, p. 173, 1.) ἔϲτι δὲ. λέγειν, ὅτι κατ᾿  οἰκονομίαν ὑπελείφθη, ἵνα, ἂν ἀποτύχωϲιν οἱ περὶ Ὀδυϲϲέα, αὐτὸϲ ὕϲτερον πείϲῃ. ἀτοπον γὰρ ἦν νῦν Cf. Cram., πρεϲβεύειν τὸν Νέϲτορα, ὅτε δεῖ πάντωϲ ττον Ἀχιλλέα μὴ πειϲθῆναι· [*](1 praemittit A: οὐδείϲ ϲου τὸν λόγον ἐκφαυλίϲει καὶ μέμψεται ib. ἀποδοὺϲ A. 2 αὐτὸν L δὲ om. L 3 αὐτὸϲ τελέωϲ L 4 εἰϲήγηται L 11 νόμον L φηϲίν L 13 quae BL post Αἴθην, Horn. post εὐρεῖαν (lin. 18) leguntur. μεγάλη δὲ ἡ δόξα Ἀχιλλεῖ κτλ., cum quaestione non cohaerere videntur; Horn. post Αἴθην haec: ὑπομένει, ὡϲ καὶ Μενέλαοϲ αὐτὸν ἱκετεύει. διὰ τί δὲ  κτλ. (lin. 14) 18 ν. ad lin. 13 20 εἶναι om. B L. 21 οἱ δὲ L. καὶ ctiam post δὲ BL καὶ post ἰδ. om. L. 22 ἀκαμπτοί εἰϲιν A (Dind.) corr. Vill. διὸ ἀνηλεήϲ ἐϲτιν BL ) [*](ἐντὸϲ om. A 23. 24 γὰρ om. A οὐδ᾿ ἐπαγωνίζεται A (Dind.); corr. Vill. BL post φηϲιν: μόνοϲ γὰρ θεῶν θάνατοϲ οὐ δώρων ἐρᾷ οὐδ᾿ ἐπιθυμεῖ ϲπονδῶν, tum nonnulla, quae cum quaest. casu coaluisse videntur in Horn. pars eorum initio scholii legitur, partim (de verb. ἀμείλιχοϲ) recte alterum scholium efficiunt 26 in schol. A alienapraemittuntur; L ἀπορία ὁ Νέϲτ. om. A 27 ante ἔϲτι L. λύϲιϲ 28 περὶ τὸν Ὀδ. L. 29 ὅτε ἔδει D) [*](22 sqq. Cf. Eust. p. 44, 3 sqq.) [*](26 sqq. Cf. Eust. p. 145, 7 11.)

    134
    ἀδοξία δὲ ἦν Νέϲτορα μὴ δυνηθῆναι πεῖϲαι. οἱ δέ φαϲιν, ὅτι ἐπεὶ ἐχθρὸϲ ἦν Ἀχιλλέωϲ, λοιδορήϲαϲ αὐτὸν πρὸϲ Ἀγαμέμνονα· τούϲδε δ᾿  ἔα φθινύθειν ἕνα καὶ δύο BΒ 346).

    [*](B f. 118a ad ἐγὼν. L f. 185b. Cf. Horn. v. 167.)

    αὐτὸϲ οὐκ ἄπειϲιν ἢ διὰ τὸ γῆραϲ ἢ ὑποπτεύεϲθαι παρὰ τῷ Ἀχιλλεῖ νομίζει ὡϲ ἐκπληρῶν τὴν αὐτοῦ ἀπουϲίαν, τοῦτο μὲν τῇ διατάξει τοῦ ϲτρατοῦ ὡϲ φρήτρη φρήτρηφιν ἀρήγῃ (B 363) — τοῦτο δὲ τάφρον περιβαλλόμενοϲ καὶ τεῖχοϲ, ὃ καὶ Ἀχιλλεὺϲ ὀνειδίζει·

  • ἢ μὲν δὴ μάλα πολλὰ πονήϲατο νόϲφιν ἐμεῖο,
  • καὶ δὴ τεῖχοϲ ἔδειμεν (I 348. 49),
  • ἢ ὅτι εἶπεν· τούϲδε δ᾿ ἔα φθινύθειν ἕνα καὶ δύο (B 346). εἰ δὲ ἐντὸϲ τῷ ἐπιταφίῳ φιάλην αὐτῷ ἐδωρήϲατο (Ψ 616), οὐδὲν θαυμαϲτόν, εἰ τὴν ἔχθραν ἀποθέμενοϲ τὴν πρὸϲ Ἀγαμέμνονα λύει καὶ τὴν πρὸϲ Νέϲτορα ὑποψίαν. ἢ ἀδήλου ὄντοϲ εἰ πείϲει, καλῶϲ ἑτέρουϲ ἔπεμψεν· πειϲάντων γὰρ ἔμελλεν αὐτὸϲ ἔχειν τὴν δόξαν ὡϲεὶ ἡγηϲάμενοϲ, ἀποτευχθείϲηϲ δὲ τῆϲ ἱκεϲίαϲ αἰτίαν ἔϲχον οἱ πρέϲβειϲ ἐνδεῶϲ διειλεγμένοι.

    [*](A c. l. τὼ δὲ βάτην. L f. 186a.)

    182. ζητοῦμεν δὲ εἰ καὶ Φοῖνίξ ἐϲτι πρεϲβευτήϲ. καί φαϲιν οἱ μὲν δὲ βάτην. δύο πρεϲβεύειν, Αἴαντα καὶ Ὀδυϲϲέα, Φοίνικοϲ προεληλυθότοϲ οὐκ εἰϲ τὸ πρεϲβεύειν ἀλλ᾿ εἰϲ τὸ ϲυλλαβέϲθαι· καὶ διὰ τοῦτο ὁ ποιητὴϲ δυϊκῶϲ κέχρηται, καὶ χαίρετον ὦ φίλοι (v. 197). ἔνιοι δὲ λέγουϲι ϲυμπεπρεϲβευκέναι καὶ Φοίνικα, καὶ οὐδὲν εἶναι τεκμήριον τὸν παρὰ τῷ ποιητῇ ἀριθμόν· πολλάκιϲ γὰρ καὶ ἐπὶ πλειόνων αὐτὸν τετάχθαι, ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ μή νύ τοι οὐ χραίϲμωϲιν ὅϲοι θεοί εἰϲ᾿ ἐντὸϲ Ὀλύμπῳ ἆϲϲον ἰόντε (Α 567), καὶ ὡϲ ἐπὶ τοῦ κούρω κριθέντε δύο καὶ πεντήκοντα (θ 48).

    [*](L. f. 186ᵇ. Cf. Scor. ap. Dind. IV, p. 412, Π.)

    186. ἀπρεπὲϲ δοκεῖ καταλαμβάνεϲθαι κιθαρίζοντα. λύεται δ᾿  ἐκ τοῦ καιροῦ· ἐντὸϲ γὰρ νυκτὶ οὐκ εὐπρεπέϲτερον L. ἀπρεπέϲτερον, quod mutavi ἄλλωϲ καταλαμβάνεται. γυμνάζεϲθαι μὲν γὰρ τῷ ϲώματι οὐκ ἦν τότε· κοιμώμενοϲ δὲ ἢ παννυχίζων ἀπρεπέϲτερον ηὑρίϲκετο.

    [*](B f. 118a ad φρένα. L f. 187a, Π. Lp f. 157a c. l. φρένα τερπό-μενον. Cf. Horn. v. 186.)

    οἰκεῖον τῷ ἥρωι νυκτὸϲ οὕϲηϲ γυμνάζεϲθαι μᾶλλον τὰ μουϲικά, φρένα. ἀλλὰ μὴ διαπαννυχίζειν· παραμυθία γὰρ ταῦτα θυμοῦ καὶ λύπηϲ. ἔϲτι δὲ νέοϲ καὶ φιλόμουϲοϲ καὶ λάφυρον ἔχων τὴνμ κιθάραν, καὶ οὐ θηλυφρένα [*](1 L 2 βαϲιλέωϲ pro Ἀχιλλέωϲ L 7 προβαλλόμενοϲ L 11 φυάλῆν λην L 13 πείϲειε L 14. 15 ἀποταχθείϲηϲ L 16 schol. A subiunctum scholio Aristoniceo L incipit: ἀπορία. ζητοῦμεν εἰ ἀεὶ καὶ Φ. ibid. λύϲιϲ. καί φηϲιν L 19 φίλω L 19. 20 ϲυμπρεϲβευκέναι A 20 παρ᾿ αὐτῷ ποιητῇ L 21 πολλάκιϲ δὲ καὶ L 23 ἐπὶ τοῦ τὼ κ. A 30 παραμύθια L παραμυθια (sic) γὰρ καὶ ταῦτα Lp 30. 31 ἔϲτι δὲ καὶ νέοϲ L 31 καὶ ante οὐ om. L) [*](16 sqq. Simillimum schol. est quod e cod. Vindob. XXXIX Alter edidit (Iliad., praef p. L). Praeterea rem spectanti conterendum schol. B 1118 ad Φοῖνιξ v. 168 (id I. f 186, Horn. v. 168), quod ad Porphyrium referre non. audeo, et Eust. p. I44, 50.) [*](25—28 Simillimum schol. Alter (p. XI) edidit: ἀπρεπὲς δοκεῖ καταλαμβάνεσθαι τὸν Ἀχιλλέα κιθ αρίζοντα. λύεται δὲ τὸ ζήτημα τοῦτο ἐκ τοῦ καιροῦ.)

    135
    δριώδη μέλη ἀλλὰ κλέα ἀνδρῶν ᾄδει. ἢ οἰόμενοϲ ἥξειν αὐτοὺϲ ϲοβαρεύεται. καλῶϲ δὲ ἀπούϲηϲ τῆϲ ἐρωμένηϲ ᾄδει, ὅπωϲ μὴ δοκοίη κωμάζειν. ἢ ὅτι πεφρόντικε μὲν τῆϲ τῶν Ἐλλήνων ἀϲφαλείαϲ, προϲποιεῖται δὲ καταφρονεῖν· φηϲὶ γοῦν
  • δῖε Μενοιτιάδ η,
  • νῦν ὀΐω περὶ γούνατ’ ἐμὰ λίϲϲεϲθαι Ἀχαιούϲ (Λ 608. 9),
  • καὶ πάλιν
  • ὄρϲεο, διογενὲϲ Πατρόκλειϲ, ἱπποκέλευθε·
  • λεύϲϲω δὴ παρὰ νηυϲὶ πυρὸϲ δηίοιο ἐρωήν (Π 126. 7).
  • οὐκ ἤθελε δὲ ἀργῶν ϲώματι καὶ ψυχῇ ἀργεῖν, ἀλλ᾿ ἡτοίμαζεν αὐτὴν πρὸϲ τὰϲ πράξειϲ, καὶ ἐπ᾿ εἰρήνηϲ τὰ τοῦ πολέμου μελετᾶ, ὡϲ καὶ οἱ Μυρμιδόνεϲ (B 773 sqq.).

    203. ἀπρεπέϲ· ὡϲ γὰρ ἐπὶ κῶμον ἥκουϲιν ἀκρατότερον διδόναι[*](L f. 187a. *B f. 118b. Cf. Phil. XVIII, p. 345, Π.) παρακελεύεται. οἱ μὲν γὰρ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ λύουϲι· τὸ γὰρ ζωρότερον εἶναι τάχιον· οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ καιροῦ, ὅτι νύξ οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ τοὺϲ γὰρ ἥρωαϲ, ἄλλωϲ καταπονουμένουϲ, δαψιλεϲτέροιϲ τοῖϲ πρὸϲ τὴν δίαιταν κεχρῆϲθαι εἰκόϲ ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερον πίνων, ἀφ᾿ ὧν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (Α 225).

    221. πῶϲ παρὰ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότεϲ νῦν πάλιν ἐϲθίουϲιν;[*](B f. 119a ad ἑτοῖμα. Cf. Horn. v. 221.) ἢ οὖν τὸ Bkk.; τῷ cod Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ ϲυμβεβηκὸϲ ϲυλληπτικῶϲ περὶ πάντων εἶπεν, ἢ ϲυλλήβδην ἐϲθίουϲιν εἰϲ ἔνδειξιν τοῦ ἥδεϲθαι τῇ περὶ αὐτὸν ἑϲτιάϲει.

    [*](5 μενοιτιάδουϲ L 8 πατρόκληϲ L. 10 ψυχὴν, om. ἀργεῖν, Lp 12 μυρμηδόνεϲ L 13 L in lemm. ζωρότερον δὲ κέραιε, δέπαϲ δ᾿  ἐντὸϲ τινον (sic) ἑκάϲτῳ. schol, B, quod ita incipit: ἀπρεπὲϲ δὲ τὸ ὡϲ ἐπὶ — παρακελεύεϲθαι, subiunctum est scholio manus prioris (ad ζωρότερον relato id. Lp f.. 157): ἀκρατότερον, παρὰ τὸ ζῆν· οἱ δὲ ταχύτερον. ἢ ἴϲωϲ ὡϲ μουϲικὸϲ καὶ ὑδαρέϲτερεον πίνων, ἀφ᾿  ὦν ὀνειδίζει καὶ οἰνοφλυγίαν Ἀγαμέμνονι (in schol. B signum scholii finiti quod olim sequebaturerasum est). Cum apertum sit eum qui *B scripserit verba ἢ ἴϲωϲ κτλ. propterea omittere, quod iam a pr. man. scripta exstabant, in scholio constituendo cod. Leid. secuti sumus 14 καὶ οἱ μὲν ἀπὸ τ. λ. B 15 εἶναι om. B 11 χρῆϲθαι B 17. 18 ἢ Ἀγαμέμνονι in no Leid. (cf. ad lin. 13))[*](ἐκ γὰρ νυκτὶ οὐκ ἀπερπὲς κιθαρίζειν, ἐπεὶ οὐκ ἦν καιρὸς γυμνασίας· γυμνασίας· κρεῖττον γὰρ ἧν κιθαρίξειν ἢ κοιμάσθαι ὡς ἀδόλ εσχσ (?).)[*](13 —18 Idem fere schol. e cod. V indob. ed. Alter, p. XI, paullo aliter Horn. v. 203.)[*](13. 14 Hem de qua agitur Zoilum poëtae crimini dedisse Plutarchus auctor est, Quaest. Conv. V, 4, 2.)[*](14 Aristotel poet. 25 (p. 1461 α 14, inter ea quae πρὸς τὴν λέξιν ὁρῶντα δεῖ διαλύειν): καὶ τὸ ζωρότερον τsρou δὲ κέραιε οὐ τὸ ἄκρατον, ὡς οἰνόφλυξιν ἀλλὰ τὸ θᾶττον. — Hesych. ζωρότερον: . . . ἔνιοι δὲ τάχιον.)[*](15 Horn. v. 203: . . . οὐκ ἄτοπον δὲ νυκτὸς οὔσης ζωρότερον πίνειν.)[*](17 sqq. † Eust. p. V46, 42: αὐτὸς γὰρ ὁ Ἀχιλλεὺς ἔοικεν ὑδαρέστερον πίωειεν, καὶ εἰκότως, ὁ τῷ Ἀγαμέμνονι ὀνειδίσας οἰνοφλυγίαν.)[*](19 —22 Lp f. 158 (c. l. ἐπ᾿ ὀνείαθ᾿ ἑτοῖμα) prave traditum: πῶς παρ Ἀγαμέμνονι δεδειπνηκότες νῦν πάλινμ ἐσθιίουσιν εἰς ἔνδειξιν τοῦ ἥδεσθαι τῇ περὶ.)
    136
    [*](L. f. 187b. A.)

    223. καὶ ζητεῖται διὰ τί προαρπάζει τὸν λόγον Ὀδυϲϲεύϲ, πρὸϲA. τὸν Αἴαντα ὄντοϲ τοῦ νεύματοϲ τοῦ Φοίνικοϲ. λύϲιϲ. ῥητέον οὖν ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ, ὅτι οὐ μία ἦν ἡ ἐλπίϲ, προαποτυχόντων τῶν ἑταίρων αὐτοῦ καὶ οἱκείων τοῦ Ἀχιλλέωϲ. ἐβούλετο δὲ προεκκενώϲαϲ τὴν ὀργὴν ἀναγκάϲαι τι τοῖϲ οἰκείοιϲ προϲδοθῆναι χάριϲμα.

    [*](*B f. 119a ad Ἀγαμέμνο- νοϲ. L f. 187b. A.)

    226. διὰ τί τὸν ἐχθρὸν οὕτωϲ ὠνόμαϲε προπετῶϲ, οὐ προθεραπεύϲαϲ; ῥητέον οὖνμ ὅτι εἴτε ἐνδεικνύμενοϲ Ἀχιλλεῖ ὅτι πρότερον ὑβρίϲαϲ ἱκέτηϲ καθέϲτηκεν, ἢ πάνυ ῥητορικῶϲ ὁ ἀνὴρ εἰϲ φιλίαν ἄγει τοὺϲ ἀμφοτέρουϲ καὶ τῇ τραπέζῃ δυϲωπῶν καὶ τοῦτο μόνον λέγων, ὡϲ ὁμόϲιτοϲ αὐτῷ δι’ ἡμῶν γεγένηϲαι· καὶ γὰρ καὶ ἐκείνου καὶ ϲοῦ μετεϲχήκαμεν τραπέζηϲ.

    [*](*B f. 119b ad κόρυμβα. L f. 1858a.)

    241. διὰ τί δὲ, φηϲὶ, πρῶτον ἀποκόπτει, εἶθ᾿ οὕτωϲ τὸ πῦρ ἐμβάλλει; ἐπειδὴ ἐκ τῶν ἀκροϲτολίων ἦϲαν ἀγάλματα καὶ εἰκόνεϲ τῶν θεῶν αὐτῶν. ἐκκλίνων οὖν τὴν τῶν θεῶν ὀργὴν τοῦτο ποιεῖ.

    [*](*B f. 120a ad ἀπύρουϲ v. 264. L f. 189a, Π. Cf. Cramer, A, P. III, p. 382, 18.)

    265. τί βούλεται τὸ αἴθωναϲ δὲ λέβηταϲ ἐείκοϲι, καὶ εἰ οἱ ἀπύρουϲ αὐτοὶ τοῖϲ ἀπύροιϲ, ὅταν εἴπῃ ἄπυρον λέβητα (Ψ 885); φημὶ οὖν, ὅτι v. 264. τῶν τριπόδων καὶ τῶν λεβήτων οἱ μὲν ἦϲαν εἰϲ ὑπηρεϲίαν τοῦ πυρὸϲ ἐπιτήδειοι, οἱ δὲ ἀργοὶ καὶ εἰϲ θέαν καὶ τὴν διὰ τῆϲ ὄψεωϲ τέρψιν εἰργαϲμένοι. διακρίνει δὲ τοῖϲ ἐπιθέτοιϲ ἀπ᾿ ἀλλήλων, τούϲ μὲν λέγων αἴθωναϲ καὶ ἐμπυριβήταϲ, τοὺϲ δὲ ἀπύρουϲ καὶ ἀνθεμόενταϲ, τοὺϲ ἕνεκα κόϲμου μόνον εἰργαϲμένουϲ.

    308. schol. Leid. f. 189b de Ulixe πολυτρόπῳ agens ad α 1 pertinet.

    356. v. 682.

    [*](A c. l. εἴ τινά που Δα- ναῶν ἔτι ἔλπεται.)

    371. διὰ τί ἐξηπατῆϲθαί φηϲιν ὁ Ἀχιλλεὺϲ ὑπὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἀφαιρεθεὶϲ δὲ τοῦ γέρωϲ ἥκιϲτα γὰρ ἡ ὕβριϲ ἀπάτη. ἢ ὅτι τέωϲ φίλοϲ [*](1 L. in lemm. ἐνόηϲε δ᾿ Ὀδυϲϲεὺϲ. ἀπορία. A, cuius lemm. νεῦϲ᾿  Αἴαϲ Φοίνικι, praemissis aliis inc.: ζητεῖται δὲ διὰ τί κτλ. ὁ Ὀδυϲϲ., tum, verbis πρὸϲ — λύϲιϲ omissis, ῥητέον δὲ ὅτι καὶ μάλα εἰκότωϲ οὐδὲ γὰρ μία ἦν ἐλπὶϲ κτλ. A. 4 τῶν οἰκείων αὐτοῦ ἐβούλ. δὲ A 5 χάριτοϲ A 6 L. in lemm. ἀπορία· ἦ μὲν ἐνὶ κλιϲίῃ Ἀγαμέμνονοϲ, A ἠμὲν ἐνὶ κλιϲίῃ nte ῥητέονμ L λύϲιϲ ὅτι ὁ πρότ. ὑβρ. A 8 ἢ πάνυ ῥητορικὸϲ ἀνὴρ L 9 καὶ μόνον οὐχὶ τοῦτο λέγων A. 10 καὶ post γὰρ om. AL 15 καὶ εἰ οἱ αὐτοὶ e coni. posui καὶ οἱ κτλ. B, καὶ εἰ αὐτ. L 16 οὖν om. L. 18 καὶ διὰ τὴν τῆϲ ὄψ. τέρψιν L. 20 ἀνθυμόενταϲ L) [*](αὐτὸν ἑστιάσει. οὖν τὸ Πατρόκλῳ καὶ Ἀχιλλεῖ συμβεβληκὸς συλληπτικῶς περὶ πάντων εἶπεν, ἢ συλλήβδην ἐσθίουσιν. — Legatos apud Agamemnonem cenavisse Aristarchus observavit (v. schol. A v. 222).) [*](1—5 Cf. B f. 119 ad Φοίνικι ν. 223 (id. L. f. 187b, Horn, v. 223): οὐχ ἵνα εἴπῃ ἀλλ᾿ εἰ καιρός ἐστινμ κτl ., quae a quaestionis forma plus discrepant quam. ut huc referre audeamus. — Quaestio nonnihil mutata in schol. min. h.  v. transiit.) [*](13. 14 Cf. Horn. v. 241.) [*](16 sqq. B f. 107 ad αἴθωνας v. 123: τοὺς εἰς πῦρ βαλλομένους· ὡς δὲ λέβης ζεῖ ἔνδον (Φ 362) . . . . . , cf. Horn. v. 123; Etym. M 32, 35: . . . καὶ αἴθωνας λέβητας τοὺς πρὸς τὸ πῦρ ἐπιτηδείους, καλουμένους ἐμπυριβήτας.)

    137
    ὤν ἀνεφάνη ἐχθρόϲ, ταύτην λέγει τὴν ἀπάτην, παρακελευόμενοϲ τῷ Ὀδυϲεῖ φυλάττεϲθαι καὶ μὴ προϲέχειν ὡϲ φίλῳ. καὶ τὸ δόντα μέντοι ἔπειτα ἀφελέϲθαι ἀπάτη ἐϲτίν ὃ γὰρ ἔφηϲεν οὐκ ἐποίηϲεν.