Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

420. ad  1 extr.

483— 476. οὐ πρέποντα μὲν τὰ τῆϲ ὑποθήκηϲ γυναικί. ἀλλ’ εἰ[*](B f. 90b ad παρ᾿  ἐρινεὸν. L f. 139b. Lp f. 129b c. l. παρ’ ἐρινεὸν.) καὶ γυναικὶ μὴ πρέπει. ἀλλά γε τῆ Ἀνδρομάχῃ, ἐπεὶ καὶ τὸ ἱπποκομεῖν οὐ γυναικόϲ. ἡ δὲ Ἀνδρομάχη καὶ τοῦτο ποιεῖ (Θ 187 —190), ὡϲ καὶ φίλανδροϲ ἐπιμελομένη καὶ τῶν φερόντων αὐτῆϲ τὸν ἄνδρα.

[*](1 ἀφορμὴν δίδωϲι τῆϲ ἀργίαϲ αὐτῷ Lp 2. 3 ἐντὸϲ αὐτῷ Lp 3. 4 ὡϲ θελ. αὐτῶν ἐκδοῦναι αὐτὸν τῷ Μεν. Lp 5 πλειοτέρωϲ Lp 13 A in lemm.: ἤτοι γὰρ πατέρ’ ἁμὸν ἀπέκτεινε (supro ει scrpt. α) δῖοϲ ἀχιλλεύϲ 17 οὐ προτρέποντα μὲν κτλ. Lp 18 πρέποντα Lp ἐπεὶ in rasura, καὶ extra lineam addito, Lp 19. 20 ὡϲ φίλανδροϲ ἐπιμελουμἔνη L Lp 20 εὐφραινόντων pro φερόντων L)[*](144, cf. Apollon. v. ἐπί. Ιsum Porphyrium de notione eius vocis aliter statuere, schol. Ζ 15 docet.)[*](1 sqq. Inter ζητήματα referenda esse scholio Aristoniceo docemur diplen h. l. positam explicante ὅτι ἄπορον ποῖον χόλον. Addit λύοιτο δ᾿ ἂν ἐξ ὑποθέσεως κτλ.)[*](17 sqq. Duo scholia cohaerere schol. Aristoniceum docet v. 433 adscriptum: ἀθετοῦνται στίχοι ἑπτὰ ἕως τοῦ ἤ νυ καὶ αὐτῶν θυμός κτλ. )[*](17 —20 L. f. 140a Π (id. Scor. ap. Dindorf., vol. IV, p. 411, II): ἀπρεπές ἐστι καὶ ἀνάρμοστον γυναικὶ τὸ διοικεῖν πολέμους καὶ λέγειν τὴν Ἀνδρομάχην λαὸν δὲ στῆσον παρ᾿ ἐρινεόν ⟨ἐρήνεον L⟩. λύσις ἀπὸ τοῦ προσώπου· ὑπόκειτα γὰρ ἡ Ἀνδρομάχη τοιαύτη καὶ οὐκ ἀπείρως καὶ τοὺς Ἕκτορος ἵππους τημελοῦσα.)[*](Quod scholium non ab eo qui scholia Leidensia scripsit excerptum, sed in farragine scholiorum Porphyrianorum, equa nostrorum codicum scholia finxerunt, iam exstitisse, ea re apparet, quod verba τοῦτο ποιεῖ· ὑπόκειται γὰρ ἡ Ἀνδρομάχη κτλ. in cod. B⟩ ab altera manu scholio manus prioris, quod supra edidimus, post τὸν ἄνδρα subiuncta sunt, ita ut unum omnia scholium efficere videantur. Omiserat nimirum brevius scholium minus prior postea qui scholia. secunda addidit, e suo codice, quia totum scholium addere noluit, verba addidi, scripsit quae a verbis alterius scholii plurimum discrepare videbantur. )
104
[*](B f. 90b ad v. 436 L, f. 140a. Lp f. 129b.)

---διὰ τί δὲ, φαϲὶν, οὐ ϲυνεῖδε ταῦτα ὁ Ἕκτωρ; φαμὲν δὲ ὅτι ϲυνεῖδεν· ἐμοὶ γάρ φηϲι τάδε πάντα μέλει, γύναι (Ζ 441).

[*](*B f. 91a ad μοῖραν. L f. 140b, Π.)

488. ἐζήτηϲάν τινεϲ, πῶϲ ἐνταῦθα ἀπαράβατον λέγει τὴν μοῖραν ποιητήϲ, ἐντὸϲ δὲ τῇ Ὀδυϲϲείᾳ παραβατὸν ὑφίϲταται, ὄταν λέγῃ (α 35)·

  • ὡϲ καὶ νῦν Αἴγιϲθοϲ ὑπὲρ μόρον Ἀλτρείδαο
  • γῆμ’ ἄλοχον.
    • λύεται δὲ τοῦτο ἐκ τοῦ δείκνυϲθαι ὅτι τριχῶϲ ἡ μοῖρα παρὰ τῷ ποιητῇ λέγεται· ἡ εἱμαρμένη, ἡ μερὶϲ καὶ τὸ καθῆκον. ὅταν οὖν λέγῃ (γ 66)
  • μοίραϲ δαϲϲάμενοι δαίνυντ’ ἐρικυδέα δαῖτα,
    • τὰϲ μερίδαϲ λέγει. ὅταν δὲ λέγῃ (Ε 83)
  • ἐλλαβε πορφύρεοϲ θάνατοϲ καὶ μοῖρα κραταιή,
    • τὴν εἱμαρμένην ϲημαίνει. ὅταν δὲ ἐπὶ τῶν Πρώων φευγόντων λέγῃ· οὐ κατὰ μοῖραν τάφρον διεπέρων (Π 367), οὐ κατὰ τὸ καθῆκον διεπέρων τὴν τάφρον λέγει, ἀλλ’ αἰϲχρῶϲ. καὶ ἐπὶ τῶν οὖν προκειμένων ἐντὸϲ μὲν τῷ μοῖραν δ’ οὔ τινά φημι πεφυγμέν ον ἔμμεναι ἀν δρῶν τὴν εἱμαρμένην λέγει, ὅταν δὲ ὡϲ καὶ νῦν Αἴγιϲθοϲ ὑπὲρ μόρον, οὐ τὸ ϲημαῖνον τὴν εἱμαρμένην λέγει, ἀλλὰ τὸ ὑπὲρ τὸ καθῆκον· οὐ γάρ ἐϲτι νῦν πρέπον οὐδὲ καθῆκον τὰϲ ἄλλοιϲ νόμῳ ϲυνῳκιϲμέναϲ φθείρειν γυναῖκαϲ. ἄλλωϲ τε οὐκ ἐκ τοῦ ποιητοῦ οἱ λόγοι, ἐκ προϲώπων δὲ διαφόρων εἰϲ μίμηϲιν παραληφθέντων. ποτὲ μὲν γὰρ λέγει πρὸϲ Ἀνδρομάχην ὁ Ἕκτωρ, ποτὲ δὲ ὁ Ζεύϲ· διαφωνεῖν δὲ πρὸϲ ἄλληλα οὐδὲν ἀπεικὸϲ τὰ διάφορα πρόϲωπα. ὡϲαύτωϲ δὲ καὶ ἐπὶ τῶν Ἑλλήνων ὅταν λέγῃ (B 155)
  • ἔνθα κεν Ἀργείοιϲιν ὑπέρμορα νόϲτοϲ ἐτύχθη,
    • παρὰ τὸ καθῆκον ἀκουϲόμεθα. Ὅμροϲ μέντοι ἀπαράβατον τὴν μοῖραν τὴν κατὰ τὴν εἱμαρμένην οἶδεν ἐντὸϲ οἷϲ φηϲι (Ψ 80. 81) [*](1 φηϲὶν L ϲυνοῖδε (id lin. 2) Lp δὲ om. Lp 2 μέλλει Lp 4 παραβάτην L 7 ἐκ τοῦ δείκνυϲθαι om. L 8 λέγεται· ϲημαίνει γὰρ τὴν μερίδα τὸ καθῆκον καὶ τὴν εἱμαρμένην ὅταν γὰρ λέγῃ κτλ. L 11 ἔλλ, suprascrpt. α, B⟩ 12 λέγει pro ϲημαίνει L idem verba ἐπὶ τῶν Τρώων φευγόντων om. 13 sqq multo breviora L.: οὐ κατὰ τὸ καθῆκον δηλοί ἀλλ’ αἰϲχρῶϲ. οὕτω κἀκεῖϲε· οὐ γὰρ καθῆκον τὰϲ ἄλλοιϲ νόμῳ κτλ. hn. 18 19 γυναῖκαϲ φθείρειν L 19. 20 ἄλλωϲ τε καὶ ἐκ τοῦ ποιητοῦ οἱ λ. ἐκ δὲ προϲωπ. διαφ. κτλ. L 20 ὁτὲ pro ποτὲ L 21 διαφωνεῖν γὰρ πρ. ἄλλ. L 22 κατὰ pro τὰ L 22. 23 οὕτωϲ καὶ ὅταν λέγῃ L 25 τὸ in ras. B) [*](7 sqq. Apollon. v. μοῖραι· ἐπὶ μὲν τῶν μερίδων οἱ δ᾿ ἤδημοίρας τ᾿  ἔνεμον (θ 470) ἐπὶ δὲ τῆς εἱμαρμένης μοῖραν δ᾿ οὔ τινά φημιπεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν (Z 488) ἐπὶ δὲ τοῦ καθήκοντος καὶ ἁρμόζοντος ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ἔειπες (A 286). Idem fere Etym M. μοῖρα.) [*](17 Apollon. v. ὑπέρμορον: . . . ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ὡς δύο μέρη λόγου ὄντα προφέρεται καί φησιν· ὑπὲρ τὸ καθῆκον. Cf. Hesych. h. v.) [*](19 sqq. Cf. Porph. Z 265, p. 100, 4.) [*](25 †Lp f. 67ᵇ ad B⟩ 155: ὑπέρμορα, ὑπὲρ τὸ προσῆκον, ὑπὲρ τὸ εἱμαρμένον.)
    105
  • καὶ δὲ ϲοὶ αὐτῷ μοῖρα, θεοῖϲ ἐπιείκελ’ Ἀχιλλεῦ,
  • τείχει ὕπο Τρώων εὐηγενέων ἀπολέϲθαι,
    • καὶ πάλιν (Ε 613) ἀλλά ἑ μοῖρα
  • ἦγ᾿ ἐπικουρήϲαντα μετὰ Πρίαμόν τε καὶ υἷαϲ.
    • κρατεῖν δὲ οὐ μόνον ἀνθρώπων ἀλλὰ καὶ θεῶν ἀποφαίνεται, ὥϲ που καὶ ὁ Ἄρηϲ φηϲὶν (Ο 117. 8)
  • εἴ πέρ μοι καὶ μοῖρα Διὸϲ πληγέντι κεραυν ῷ
  • κεῖϲθαι ὁμοῦ νεκύεϲϲι,
    • καὶ ὁ Ποϲειδῶν πρὸϲ τὴν Ἶριν (Ο 208 sqq.)·
  • ἀλλὰ τόδ’ αἰνὸν ἄχοϲ κραδίην καὶ θυμὸν ἱκάνει,
  • ὁππόταν ἰϲόμορον καὶ ὁμῇ πεπρωμένον αἴϲῃ
  • νεικείειν ἐθέληϲι χολωτοῖϲιν ἐπέεϲϲιν.
    • ἀφ’ ὧν δηλοῖ ὡϲ τὴν πεπρωμένην καὶ αὐτῶν τῶν θεῶν ἐπικρατεῖν γινώϲκει, διὸ καὶ ὑπείκειν αὐτῇ καὶ τὸν ὑπέρτατον θεὸν Δία καὶ ἄνδρα θνητὸν ἐόντα πάλαι πεπρωμένον αἴϲῃ αὐτοῦ τε υἱὸν νενομιϲμένον μὴ θελῆϲαι θανάτοιο δυϲηχέοϲ ἐξαναλῦϲαι, ἀλλὰ μᾶλλον αἱματοέϲϲαϲ ψιάδαϲ κατέχευεν ἔραζε παῖδα φίλον τιμῶν (Π 441. 459). διὸ καὶ Πάτροκλοϲ (Π 849)·
  • ἀλλά με μοῖρ’ ὀλοὴ καὶ Λητοῦϲ ἔκτανεν υἱόϲ.
    • οὕτω καὶ περὶ Ἡρακλέουϲ λέγει (C 117)·
  • οὐδὲ γὰρ οὐδὲ βίη Ἡρακλῆοϲ φύγε κῆρα,
  • ὅϲ περ φίλτατοϲ ἔϲκε Διὶ Κρονίωνι ἄνακτι,
  • ἀλλὰ ἑ μοῖρ’ ἐδάμαϲϲε καὶ ἀργαλέοϲ χόλοϲ Ἥρηϲ,
    • καὶ ἀλλαχοῦ (C 328. 9)
  • ἀλλ’ οὐ Ζεὺϲ ἄνδρεϲϲι νοήματα πάντα τελευτᾷ·
  • ἄμφω γὰρ πέπρωται ὁμοίην γαῖαν ἐρεῦϲαι.
    • ἀλλὰ καὶ Ἥφαιϲτοϲ τὰ μὲν ὅπλα δοῦναι ὑπιϲχνεῖται, τὴν δὲ μοῖραν παρατρέψαι ἀρνεῖται·
  • αἰ γάρ μιν θανάτοιο δυϲηχέοϲ ὧδε δυναίμην
  • νόϲφιν ἀποκρύψαι, ὅτε μιν μόροϲ αἰνὸϲ ἱκάνοι (C 464, 5).
    • ἔϲτι δὲ γὰρ καὶ ἄλλα μυρία, ἀφ’ ὧν δείκνυται Ὅμηροϲ ἀπαράβατον λέγων τὴν τοῦ θανάτου μοῖραν.

    οὐ ϲύνθετον τὸ ὑπὲρ μόρον (α 34). μόρον δὲ τὴν μοῖραν·[*](M Q α 34 Dind.) ἦ ῥα καὶ ϲὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζειϲ (λ 618). καὶ πῶϲ ἀλλαχοῦ φηϲι μοῖραν δ’ οὔ τινά φημι (Z 488); ῥητέον ὅτι τῆϲ μοίραϲ τὸ [*](2 τάχα L εὐηγενέτων L 3 καὶ — υἷαϲ om. L 6 καὶ Ἄρηϲ ὅτε φηϲὶν L 9 ὁ δὲ Ποϲειδ. L 11 ὁπόταν L 13 δι’ ὧν L καὶ τῶν θεῶν αὐτῶν L 14 αὐτῷ L τῶν θεῶν L 15 ἐόντα (in ras.) πάλιν L 15. 16 αὐτοῦ —νενομιϲμένον om. L 16 pro θελῆϲαι θέλοντα cj. Kammer p. 48 δυϲτυχέοϲ ἐξαναλῦϲαι, reliquis omissis, L 21 φύγε κῆρα om. B⟩ 22 ὅϲ κεν B⟩ 29 αἰ γάρ μοι B⟩) [*](33 sqq. Utrumque frustulum cum Porphyrii quaestione nobis servata coniungendum esse veri simillimum est, neque obstat quod ad Z 488 verba ὑπὲρ μόρον aliter explicantur atque ad α 34; neque enim hanc pro illa ratione Porphyrium )

    106
    μέν ἐϲτι μονότροπον τὸ δὲ ἀμφίβολον, ὡϲ ἐντὸϲ Ἰλιάδι ἀπεδείξαμεν, ὡϲ ἐντὸϲ τῷ μήτηρ γάρ τέ μέ φηϲι διχθα δίαϲ κῆραϲ φερέμεν (1 410).

    [*](B f. 123a ad φηcὶ Ι 410. Lp f. 162b ibid.)

    --- ἀμφίβολον δὲ τῆϲ μοίραϲ καὶ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ οἶδε, δι᾿ ὧν Τειρεϲίαϲ φηϲὶν Ὀδυϲϲεῖ τὰϲ εἰ μέν κ’ ⟨κεν BLp⟩ ἀϲινέαϲ ἐᾷϲ· εἰ δέ κε ϲίνηαι (λ 110. 12).

    [*](*B f. 91ᵇ ad ἠλακάτην. L f. 142b, Π. cf. HPQ η 105 et (δ 122) p. 757 Dind.)

    491. διαφέρει τὰ ἠλάκατα τῆϲ ἠλακάτηϲ, καὶ ἡ διαφορὰ ἥδε· ἡ μὲν ἠλακάτην. γὰρ ἠλακάτη δηλοῖ τὸ ξύλον, εἰϲ ὅπερ εἰλοῦϲι τὸ ἔριον αἱ νήθουϲαι, ἠλακάτα δὲ αὐτὰ τὰ ἔρια τὰ περιειλούμενα τῇ ἠλακήτῃ. τὴν μὲν οὖν ἠλακάτην διὰ τούτων δεδήλωκεν, ὡϲ ἐντὸϲ τῇ Ὀδυϲϲείᾳ (δ 135)·

  • ἠλακάτη τετάνυϲτο ἰοδνεφὲϲ εἶροϲ ἔχουϲα.
    • τετανύϲθαι δὲ αὐτὴν εἶπε διὰ τὸ εἶναι ἐπιμήκη τε καὶ λείαν. τὰ δὲ ἐπὶ τῆϲ ἠλακάτηϲ ἔρια,
  • ἠλάκατα ϲτρωφῶϲ’ ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέϲθαι
    • (Ζ 306), καὶ ἔτι δὲ παρ’ ἠλάκατα ϲτροφαλίζετο (ϲ 315). λέγει δὲ καὶ χρυϲῆν τὴν ἠλακάτην, ὡϲ τὸ (δ 13 sqq.)
  • χωρὶϲ δ’ αὖθ᾿ Ἑλένῃ ἄλοχοϲ πόρε κάλλιμα δῶρα,
  • χρυϲῆν τ’ ἠλακάτην τάλαρόν θ’ ὑπόκυκλον ὄπαϲϲε,
  • τόν ῥά οἱ ἀμφίπολοϲ Φυλὼ παρέθηκε φέρουϲα
  • νήματοϲ ἀϲκητοῖο βεβυϲμένον.
    • καὶ ἡ χρυϲηλάκατοϲ δὲ Ἄρτεμιϲ ἀπὸ τῆϲ ὁμοιότητοϲ καὶ τῆϲ καταϲκευῆϲ τῆϲ ἠλακάτηϲ εἴρηται χρυϲοῦν τόξον ἔχουϲα·
  • Ἥρη δ’ ἀντέϲτη χρυϲηλάκατοϲ κελαδεινὴ
  • Ἄρτεμιϲ ἰοχέαιρα (Υ 70. 71).

    • [*](*B f. 92ᵇ ad μεθίειϲ.)

    523. τί γὰρ μεθίει τε καὶ τί οὐκ ἐθέλει; ἐκ τῶν προρρηθέντων μεθίειϲ. ἔϲτι λαβεῖν. προεῖπε δέ δαιμόνι᾿, οὐκ ἄν τίϲ τοι ἀνὴρ ὃϲ ἐναίϲιμοϲ εἴη ἔργον ἀτιμήϲειε μάχηϲ, ἐπεὶ ἄλκιμόϲ ἐϲϲι. μεθίειϲ οὖν τὸ ἔργον τῆϲ μάχηϲ καὶ οὐκ ἐθέλειϲ μάχεϲθαι, ὥϲπερ ἐντὸϲ ἄλλοιϲ ἐκ πλήρουϲ ἔφη· οὕϲ τιναϲ αὖ μεθιένταϲ ἴδοι ϲτυγεροῦ πολέμοιο (Δ 240).

    [*](7 εἰϲ om. L 9 ὡϲ Ὀδυϲϲείᾳ om. codd Odyss. 10 τετάνυτο BL 15 ὡϲ τὸ om. L 17 ὑπέρκυκλον BL ὤπαϲε L 20 χρυϲηλεκάτη L 22 ἀνέϲτη L in difficultate solvenda plane respuisse cum λύσις ἀπὸ τοῦ προσώπου docet ab eo (p. 104, 19) allata tum fragmentum libri περὶ τοῦ ἐρ’ ἡμῖν a Stobaeo servatum (ecl. eth II, 7, 42). Contra en quaestiones ad A 3 et Ω 527 traditas, quia praeter ea quae ad nostrum locum spectant res continent, quarum neque hic neque apud Stobaeum vestigium apparet, ad eos quibus adscriptae lepuntur versus edendas existimavimus, quamvis sit cur cum quaestione h. l. edita. olim cohaesisse videri possint.)[*](3 Cf. schol. Aristonic. N 663: ὅτι δισσὰς εἱμαρμένας ὑποτίθεται τοῦ Εὐχήνορος . καθάπερ καὶ ἐπ᾿ Ἀχιλλέως· διχθαδίας κῆρας φερέμεν. Ε Porphyrio haud scio an Eust. I, p 760, 10 sqq, fluxerit.)[*](24 Etsi sublato interrogationis signo post ἐθέλει posito dubitari potest, num recte Quaestionibus scholium sit inserendum, tamen non omittendum esse existimavimus, praesertim cum illa ἐκ τῶν προρρηθέντων ἔστι λαβεῖν cum )
    107

    9. Δοκεῖ μάχεϲθαι ἑαυτῷ ὁ ποιητὴϲ, ἀεὶ πρεϲβύτερον λέγων Νέναιετάοντα.[*](B f. 93a ad ωαιετάοντα. L f. 144a. Lp f. 132a c. l. Ἄρνῃ.) ϲτορα τῶν ἐπὶ Ἴλιον ϲτρατευϲάντων — μετὰ δὲ τριτάτοιϲιν ἄναϲϲεν (A 252) —, ἐντταῦθα δὲ Μενέϲθιον· δυϲὶ γὰρ γενεαῖϲ παράγεται πρεϲβύτεροϲ ὢν τοῦ Nέϲτοροϲ· Ἀρηιθόου γὰρ λέγει τοῦ ἐπικαλουμένο κορυνήτου παῖδα εἶναι Μενέϲθιον, ὑπὸ δὲ Λυκούργου φηϲὶν ἀνηρῆϲθαι τὸν Ἀλρηίθοον, ὃν δὴ καὶ λαβεῖν αὐτοῦ τὰ ὅπλα, γηράϲαντα δὲ τοῦτον Ἐρευθαλίωνι παραδοῦναι, τὸν δὲ Ἐρευθαλίωνα ὑπὸ Nέϲτοροϲ ἀναιρεθῆναι νέου ὄντοϲ· φηϲὶ γὰρ γενεῇ δὲ νεώτατοϲ ἔϲκον ἁ ἁπάντων (H 153). ῥητέον δὲ ὅτι ἴϲωϲ ἀπέθανεν Ἀρηίθοοϲ ἐνιαυϲιαῖον ἐάϲαϲ τὸν υἱόν, ἀνεῖλε δὲ τὸν Ἀρηίθοον ὁ Λυκοῦργοϲ ἤδη γηραιὸϲ ὤν· φηϲὶ γὰρ πέφνε δόλῳ οὔτι κράτεΐ γε (H 142) ὀλίγον δὲ ἐπιβιοὺϲ δύναται Ἐρευθαλίωνι παραχωρεῖν τὴν πανοπλίαν. προκαλούμενοϲ δὲ οὗτοϲ τοὺϲ Πυλίουϲ οὐκ ἀπεικότωϲ ὑπὸ Νέϲτοροϲ ἀναιρεῖται νέου ὄντοϲ, ὥϲτε Nέϲτορα μὲν εἶναι Μενεϲθίου πρεϲβύτερον, τῶν δὲ ἄλλων τῶν ἐπὶ Ἴλιον ϲτρατευϲάντων μείζονα Μενέϲθιον. ἢ τῇ τοῦ ὀνόματοϲ ὁμωνυμίᾳ· ὁ γὰρ τοῦ Μενεϲθίου πατὴρ Ἀλρηίθουϲ Βοιωτὸϲ ἦν, ὁ δὲ ὑπὸ Λυκούργου ἀναιρεθεὶϲ Ἀλρκάϲ.

    ἀδύνατον Μενέϲθιον τοῦ κορυνήτου υἱὸν ὄντα πολεμεῖν. πρεϲβύτεροϲ[*](*B ibid. Cf. Phil. XVIII, p. 344, Π.) γὰρ ἂν εἴη Νέϲτοροϲ, εἴγε τὸν κορυνήτην Λυκοῦργοϲ ἀνεῖλεν, εἰ γηράϲαϲ δὲ οὗτοϲ Ἐρευθαλίωνι κατέλιπε τὴν κορύνην. τοῦτον δὲ Νέϲτωρ νεώτατοϲ ὢν ἀνεῖλεν (H 142 — 154). ἡ δὲ λύϲιϲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ· ὁμώνυμοϲ γὰρ πατὴρ υἱῷ, καὶ ὅταν φηϲὶν (H 138) ὁ κορυνήτηϲ, οὐ τὸν Μενέϲθιον λέγει ἀλλὰ τὸν Ἀρηίθοον τὸν Μενεϲθίου πατέρα, ὥϲτε εἶναι τὸν κορυνήτην πάππον τοῦ Μενεϲθίου.

    44.---διὰ τί δὲ οὐχ ὁ Ἀπόλλων ὑπέθετο Ἕκτορι προκαλέ-[*](B f. 93b ad Ἕλενοϲ. Lp f. 133a.) ϲαϲθαι; ὅτι ἡττηθεὶϲ ἔμελλεν ἀπιέναι.

    93. διὰ τί προκαλουμένου Ἕκτοροϲ εἰϲ μονομαχίαν οἱ μὲν ἄλλοι ἄρι[*](*B f. 94b ad αἵδεϲθενμὲν.) ϲτοι αἴδεϲθεν μὲν ἀνήναϲθαι, δεῖϲαν δ’ ὑποδέχθαι (H 93), Μενέλαὸϲ δὲ πρῶτοϲ ἀνίϲταται καὶ μεμψάμενοϲ τοὺϲ ἄλλουϲ κατεδύϲατο [*](1 ὁ ποιητὴϲ ἑαυτῷ L πρεϲβύτατον L λέγω Lp 2 post ϲτρατευϲάντων rasura unius litterae vel signi B 3 παράγεται, αγ in ras. (α fuit αι), B 4 γὰρ om. Lp 5 ἀναιρεῖϲθαι Lp 6 ἀρηιθόου e corr. L ϲαντα δὲ τοῦτον in ras. B γηραν, supra α script. τα, Lp 7 ἐρευθελίωνι (ι in ras.) B, ἐρευθαλίων L) [*](ἐρευθελίωνα B 8 γενεαῖϲ L ἔϲκων, sprscrpt. o, L 9 ἀρηίθεοϲ L 10 δὲ codd. om., add. Bkk 11 κράτα γε L. 12 ἐρευθελίωνι B παρέχειν L 14 μενέϲθον, supra o scrpt. ϊ, L 18 schol. *B uno signo: — interiecto scholium manus primae excipit 22 ὁμώνυμοϲ Vill. ὁμώνυμοι cod.) [*](eo congruant, quod. Porphyrium aliis locis recte premere videmus, ὡς αὐτὸς ὁ ποιητὴς ἑαυτὸν ἐξηγεῖται.) [*](9 sqq. Cf. Eust. H, p 671, 52, τοὺς παλαιούς referens. 15 Aristarchi sententia, v. Ariston. h. v. — In numero homonymorum. quae Porphyrius contulit (ad E 576) non exstant.)

    108
    τεύχεα καλὰ (ν. 103) μάχεϲθαι προθυμούμενοϲ, ὅτε δὲ προτραπέντεϲ οἱ ἐννέα ἀνίϲταντο, οὐδαμοῦ οὗτοϲ ἐντὸϲ τούτοιϲ εὑρίϲκεται, ἀλλ’ Ἀγαμέμνων καὶ Διομήδηϲ καὶ οἱ Αἴαντεϲ καὶ Ἰδομενεὺϲ καὶ Μηριόνηϲ καὶ Εὐρύπυλοϲ καὶ Θόαϲ καὶ Ὀδυϲϲεύϲ (v. 161 sqq); φηϲὶ δὲ ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ὅτι ἅπαξ ἀκούϲαϲ μηδ’ ἔθελ᾿ ἐξ ἔριδοϲ ϲεῦ ἀμείνονι φωτὶ μάχεϲθαι Ἕκτορι (v. 111) οὐκ ἔμελλεν αὖθιϲ ἀνίϲταϲθαι, καὶ ὅτι τὸ πρότερον ἐκ φιλονεικίαϲ ἡ ἀνάϲταϲιϲ, καὶ ὅτι ἤδη μονομαχήϲαϲ ἐτύγχανεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ οὐ καλῶϲ ἀπαλλάξαϲ, καὶ νεωϲτὶ ἐτέτρωτο ὑπὸ Πανδάρου, καὶ ὅτι ἀποκινδυνεύειν τοῦτον οὐκ ἐχρῆν ἐντὸϲ ᾧ τὸ τέλοϲ ἤρτητο τοῦ πολέμου· ἐπὶ γὰρ Ἀλεξάνδρου ἴϲον ἦν τὸ τοῦ κινδύνου.

    [*](B f. 94b ad θωρήξομαι. Lp f. 134b c. l. αὐτὸϲ θωρήιξομαι.)

    101. πῶϲ ἐντὸϲ πολέμῳ ὢν οὐκ ἦν ὡπλιϲμένοϲ; φαμὲν ὅτι ἀϲφαλέϲτερα ὅπλα ἀναλαβεῖν θέλει μέλλων εἰϲιεναι εἰϲ μονομάχιον μονομαχίαν Lp.

    [*](B f. 95a ad Ἀτρειδηϲ. L f. 147b Lp f. 134b c. l. αὐτόϲ τ᾿ Ἀτρείδηϲ.)

    107. διὰ τί τὸν μὲν Ἀλέξανδρον κελεύει μονομαχεῖν Ἕκτωρ (Γ 39 sqq.), τὸν δὲ Μενέλαον κωλύει κινδυνεύειν Ἀγαμέμνων καὶ οἱ ἄλλοι βαϲιλεῖϲ; ὅτι τοῦ μὲν Ἀλεξάνδρου ἀδικοῦντοϲ ἡδέωϲ οἱ Τρῶεϲ εἶχον, τὸν δὲ ὡϲ ἀδικούμενον ἐλεοῦϲιν.

    [*](B f. 95a ad γέρων. L f. 147b. Lp f. 135a c. l. γέρων ἱππηλάτα.)

    125.---ἀνόητον δέ φαϲι τὸ μὴ τοὺϲ γονεῖϲ αὐτῶν παραγέρων. λαβεῖν ἀχθομένουϲ, ἀλλὰ τὸν Πηλέα, ὃν ἔδει χαίρειν δυϲτυχούντων Ἐλλήνων διὰ τὴν Ἀχιλλέωϲ ὕβριν. ἔϲτι δὲ ἔντεχνον· εἰ γὰρ ὁ τοῦ πολεμίου πατὴρ ἀθυμεῖ, πόϲῳ μᾶλλον οἱ ὑμῶν ἅμα δὲ καὶ ὑπομιμνήγέρων ϲκει Ἀγαμέμνονα Ἀχιλλέωϲ, ὅτι ὁ νῦν προκαλούμενοϲ πάνταϲ, ὄφρ᾿  Ἀχιλλεὺϲ μετ᾿ Ἀλχαιοῖϲιν πολέμιζεν, οὐκ ἐθέλεϲκε μάχην ἀπὸ τείχεοϲ ὀρνύμεν Ἕκτωρ (I 352) ἐπαχθὲϲ γὰρ ἦν οὕτω ϲαφῶϲ ὀνειδίϲαι. προμνηϲτεύει οὖν τὰϲ λιτάϲ, καὶ τοῖϲ βαρβάροιϲ δὲ ἐμφαίνει ὅτι οὐκ ἔϲται ἡ Ἀχιλλέωϲ ὀργὴ πολυχρόνιοϲ, τοῦ Πηλέωϲ οὕτωϲ πρὸϲ τοὺϲ Ἕλληναϲ διακειμένου. ὑποθωπεύει δὲ λεληθότωϲ τὸν Ἀχιλλέα.

    [*](B f. 96a ad πεπάλαϲθε. L f. 149b. Lp f. 136a.)

    171.---ἀνοήτωϲ δὲ, φαϲὶν, ἐπὶ κλῆρον ἔρχεται· δέον γὰρ ἔλέϲθαι τὸν ἄριϲτον πάντων, ὅπου τοιοῦτοϲ ὁ κίνδυνοϲ ἦν, τὸν δὲ φαυλότατον ἐᾶϲαι. τοῦτο δὲ ποιεῖ ὁ Νέϲτωρ, ἵνα μὴ ἑνὸϲ προκριθέντοϲ ὑβριϲθῶϲιν οἱ λοιποί. τῷ τε πολεμίῳ ἐνδείκνυται, ὅτι οὐχ ἕνα μόνον οἴεται ἀξιόχρεων εἰϲ τὴν πρὸϲ αὐτὸν μάχην. καὶ ἵνα μήτε νικήϲαϲ τὸν ἄριϲτον δοκῇ νενικηκέναι ἀλλὰ τὸν ὑπὸ κλήρου δεδομένον, [*](4 καὶ ante Θόαϲ om. cod.; add. Bkk. margini codicis interiori adscrpt. Ἀριϲτοτλ. 8 οὐκ ἄλλωϲ cod.; corr. Bkk. 14 καὶ διὰ τί L 15 τὸν Μεν. δ L 18 praemittuntur in codd. verba a quaestione aliena: διδάϲκει ὅτι τοὺϲ γέρονταϲ δεῖ καὶ ἀπόνταϲ τιμᾶν, ὡϲ Πηλεῖ μέλει ⟨μέλλει BLp⟩ Ἑλλήνων καὶ μὴ παρόντι 23 μάχηϲ Lp 26 ἡ ὀργὴ Ἀχ. L 29 praecedunt nonulla ad Nicanorem referenda φηϲὶν Lp 31 ἐάϲαι B⟩ 31 μηδενὸϲ codd.; rectum Eust suppeditat 33 ἀξιόχρεων, ο ex ω corr., Lp) [*](29sqq. †Eust. H, p. 674, 4 sqq.)

    109
    μήτε λειφθεὶϲ ὑπὸ τοῦ ἀρίϲτου λελεῖφθαι ἀλλ’ ὑπὸ τοῦ λαχόντοϲ τὸν κλῆρον. ἅμα δὲ καὶ ἀγωνιᾷ ἐπὶ τῷ κλήρῳ ὁ ἀκροατήϲ.

    175. Z 168.

    185"v. ad Z 168.

    229. διὰ τί ὁ Αἴαϲ τῶ Ἕκτορι δεδήλωκε τὴν τοῦ Ἀχιλλέωϲ μῆνιν[*](*B f. 97ᵇ ad Ἀχιλλῆα. L f. 152a, II.) οὐδεμία γὰρ ἀνάγκη ἦν οὐδὲ φρονίμου ἀνδρὸϲ τὰ παρ’ αὐτοῦ κακὰ τοῖϲ πολεμίοιϲ ἐξαγγέλλειν, ἢ ὅτι ἐγίνωϲκον οἱ Τρῶεϲ τὴν μῆνιν Ἀχιλλέωϲ ὑποδεῖξαι πάντωϲ· ὁ γὰρ Ἀπόλλων ἐδήλωϲεν αὐτοῖϲ ἐντὸϲ οἷϲ φηϲιν (Δ 512. 13)·

  • οὐ μὰν οὐδ’ Ἀχιλεὺϲ Θέτιδοϲ πάϊϲ ἠυκόμοιο
  • μάρναται, ἀλλ’ ἐπὶ νηυϲὶ χόλον θυμαλγέα πέϲϲει.
    • εἰ δ’ ἀγνοοῦϲι τὴν ὀργὴν οἱ Τρῶεϲ, καὶ οὕτωϲ τὸ τῆϲ δηλώϲεωϲ ἀναγκαῖον, μὴ ἐντὸϲ τῷ λοιμῷ τεθνηκέναι νομίϲωϲιν αὐτόν. λύϲιϲ. Ἀλριϲτοτέληϲ δέ, ἵνα μὴ οἴηται τὸν Ἀχιλλέα ἀποδεδειλιακέναι, ἀλλὰ κἀκεῖνον καὶ ἄλλουϲ αὑτοῦ εἶναι κρείττουϲ. εἶτα εἰπὼν
  • νῦν δὴ ϲάφα εἴϲεαι οἰόθεν οἶοϲ,
  • οἷοι καὶ Δαναοῖϲιν ἀριϲτῆεϲ μετέαϲι,
  • καὶ μετ’ Ἀχιλλῆα ῥηξήνορα θυμολέοντα (H 266 ssq.),
    • ἵνα καταπλήξῃ τῆϲ Ἀχιλλέωϲ ἀρετῆϲ ἀναμνήϲαϲ, ὃν ἐδόκει πεφοβῆϲθαι, εἰκότωϲ---πέπονθεν Ἀχιλλεύϲ. τὸ γὰρ μετ’ Ἀχιλλῆα ἀμφίβολον, πότερον μετὰ τὴν ἐκείνου τελευτὴν ἢ μετὰ τὴν ἐκείνου ἀρετὴν ἢ καθάπερ ἐκεῖνοϲ ἦν καὶ ἄλλοι εἰϲίν. ἀναγκαῖον οὖν δηλῶϲαι τί πέπονθεν Ἀχιλλεύϲ, καὶ ὅτι μηνίων οὐ πάρεϲτιν ἀλλ’ οὐχὶ τεθνηκὼϲ ἢ ἀποπλεύϲαϲ, ἀλλ᾿ ὅτι ἐντὸϲ νηυϲὶ κορωνίϲι μηνίων. ὀργὴ δ’ ἐντὸϲ ἀγαθοῖϲ ἀνδράϲιν εὐδιάλυτον.

    276. ὁ μὲν Ἰδαῖοϲ εἰκότωϲ προϲέρχεται, τὸν Ἕκτορα ϲώϲων κινδυνεύοντα·[*](B f. 98h ad Ταλθύβιόϲ τε. L. f. 153a. Lp f. 138a c. l. Ταλθύβιόϲ τε καὶ Ἰδαῖοϲ. Cf. A h. v.) ὁ δὲ Ταλθύβιόϲ οὐκέτι, τὴν νίκην Αἴαντοϲ ἀφαιρούμενοϲ. φαμὲν δὲ ὅτι οὐδέπω ἀκριβὴϲ ἦν ἡ νίκη περὶ τὸν Αἴαντα· ἐπὶ ξίφη γὰρ αὐτοὺϲ ὡρμῆϲθαι λέγει, ἔνθα μάλιϲτα τύχηϲ, οὐ τέχνηϲ καὶ ἰϲχύοϲ, κρίϲιϲ τὸ πλεῖϲτον ἔχει· ἀπὸ ἴϲου γὰρ ὁρμῶνται. ἔτι τε καὶ τὸν Ἕκτορα [*](5 ἕκτορι, ε in ras, L 6 αὐτοῦ L αὑτῷ ci. Kamm. p. 48 7 ἐγίγνωϲκον L Kamm. εἰ ante ἐγίν., ἀδιάφορον post πάντωϲ (lin. 8) e coni. inseruit 10 ἀχιλλεὺϲ BL. πάϊϲ om. codd.; add. Vill. 13 λύϲιϲ om. L in marg exter. B script. Ἀριϲτοτελ. 15 αὐτοῦ codd 19 πεφοβεῖϲθαι L 20 lacunam indicavi inter εἰκότωϲ et πέπονθε, cuius loco fuisse cum Kammero dicas verba λέγει τί. Roemer, Fleckeis. An. 1878, p. 539, pro εἰκότωϲ coni. λεκτέον ἃ vel τί 22 ἦν καὶ ἄλλοι om L 23 sqq. καὶ ὅτι οὐχὶ τεθν. ἢ ἀποπλ., ἀλλ’ ὅτι ἐντὸϲ νήεϲϲι κορ. μηνίων οὐ πάρεϲτιν ci Kamm. 26 ϲώζων Lp 28 φαμέν οὖν ὅτι Lp 29 αὐτοῦ ὡρμεῖϲθαι Lp 29 30 ἔνθα ὁρμῶνται post τὸ τῆϲ νυκτὸϲ κατάϲτημα (p. 110, 1) collocanda esse non solum e schol. A (v. Dind. I, p. 261, 13 not.) et Vict. (Roem. l. c.), sed etiam ex Eust. p. 681, 12 sequitur 30 ἔτι δὲ καὶ Lp) [*](19—25 †B f. 97ᵇ ad Ἀχιλλῆα v. 228: ἐπίτηδες καταπλήττει τὸν πολέμιον τῇ τοῦ κρείττονος προσδοκίᾳ, ὅπως μὴ εὔελπις ᾖ οἰόμενος τεθνάναι ἢ ἀποπεπλευκέναι ⟨cod. ἀποπλευκέναι⟩ τὸν πολέμιον.)

    110
    ὁρῇ ὑπὸ θεῶν βοηθούμενον. ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ τῆϲ νυκτὸϲ κατάϲτημα. κατὰ τὸ ϲιωπώμενον δὲ οἱ ἡγεμόνεϲ αὐτὸϲ πέμπουϲιν.

    [*](Vat. Ζητ. κβ΄.)

    298. αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύϲονται ἀγῶνα. ἀγῶνα λέγει καὶ τὸν τόπον· λείηναν δὲ χορὸν χῶρον cod. καλὸν δ᾿ εὔρυναν ἀγῶνα (θ 260) καὶ Ἀργεῖοι δ’ ἐντὸϲ ἀγῶνι καθήμενοι (Ψ 448), καὶ τὸ ἄθροιϲμα δέ Ἥρη ηρη cod. μὲν μετ’ ἀγῶνα νεῶν (Υ 33), καὶ τὸ πλῆθοϲ· λῦτο δ’ ἀγών (Ω 1), καὶ τὸ ἆθλον. θεῖον οὖν ἀγῶνα νῦν τὸ ἱερὸν εἶπε καὶ τὸν νεὼν νέων cod., ἤτοι θεῖον τόπον ὄντα καὶ θεῖον ἄθροιϲμα περιέχοντα, διὰ τὸ πολλῶν θεῶν ἀνατίθεϲθαι ἐντὸϲ αὐτῷ ἀγάλματα. εὐχόμεναι δὲ ἐμοί, οὐχ ὑπὲρ ἐμοῦ, ὅτι περὶ χειρόνων ἦν ἡ εὐχὴ ἀλλ’ οὐχ ὑπὲρ τοῦ χείρονοϲ ὑπὲρ αὐτοῦ ὡϲ χείρονοϲ ?

    [*](**B f. 255a ad ὀγῶνα C 376.)

    νῦν (C 376) τὸν ναὸν λέγει. ἀγὼν δὲ ϲημαίνει ε΄· τὸν τόπον, a ὡϲ τὸ λείηναν δὲ χορὸν Vill. cod. χῶρον καλὸν δ’ εὔρυναν ἀγῶνα, τὸ ἄθροιϲμα· ἦλθε μετ’ ἀγῶνα νεῶν Bkk.; cod. νέων καὶ Παλλὰϲ Ἀθήνη, τὸ πλῆθοϲ, ὡϲ τὸ λῦτο λύτο cod. δ’ ἀγών, τὸ ἆθλον, ἀγῶνοϲ ἆθλα. τὸν ναόν, ὡϲ ἐνταῦθα καὶ αἵ τέ μοι εὐχόμεναι θεῖον δύϲονται ἀγῶνα.

    336. Z 252.

    433. v. in fine operis.

    436. v. ad Z 252.