Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

533. τὸ ἦ ὅτι μὲν ταὐτὸν ϲημαίνει τῷ τὸ Lἔφη διϲυλλάβῳ καὶ τῷ φῆ διγραμμάτῳ ῥήματι παρ’ Ὁμήρῳ δῆλον, καὶ δοκεῖ γεγενηϲθαι [*](14 τὸ λαιϲήιά τε πτερόεντα ἄλλοι ἄλλωϲ ἀποδ. ἐγὼ δέ φημι ϲάκη λέγειν τὰ χειροϲκοὐτερα (? ) κοῦφα ἤτοι ἐλαφρά, λαιϲήια δὲ εἰρῆϲθαι τὰ ἐντὸϲ τῇ λαιῇ βαϲταζόμενα, ὥϲ ποτε ἔφη κτλ. L 16 μικρὰ ἀϲπιδίϲκια om. D 18 πτερόεντα δὲ ὅτι κοῦφα ἦν ὡϲ πτερά· τῷ δ’ εὐτε κτλ. L 21 post δαπέδῳ add. L: καὶ οὐρανὸν ἐϲ πολύχαλκον μὲν post ὅταν om. L. 22 ὅταν — χρυϲοῦν om. L) [*](ακούειν τὸ οὐ σῖτον ἀλλ ἀμβροσίαν , οὐ πίνουσιν οἶνον ἀλλὰ νέκταρ. Eadem in cod. Parisino 2556 ap. Cramer., p. 166, mixta legatur cum altero col. B⟩ scholio (ap. Dind. Ill, p. 247, 13 —16), quod huc non pertinet) [*](16 Eust. p. 570, 31: Ἡ ρωδι ανὸς δέ ψησι καὶ άντα τό κατὰ μάχην σκεπαστήρια λαισήια λέγεσθαι διὰ τὸ ἐντὸϲ τὲ λαιᾷ ψέρεσθ (cf. Lentz l, p. 361 , 14).) [*](20—22. Cf. Paris. up. Cram , A . P. Ill, p. 198.) [*](23. ld. L. f. 110, Lp f. 112a (supra νεψέλῃσιν scrpt). 24sqq. Scholium quod h. l. edidimus vix quisquam ad Porphyrium referret, nisi in codice quodam eum auctorem prae se ferre Dindorfius testaretur (cf. Phil XVIII, p. 343); partem extremam olim Brunckius (lex. Soph. p. 723) ut Porphyrianam. e schol. MS, h. v. attulit. Neque video, cur codicum auctoritati fides deneganda sit. Nam ut Porphyrium data opera in verbi naturam inquisivisse a studiorum eius ratone alienissimum sit, nihil tamen obstat quominus statuatur, scholium fragmentum esse quaestionis nunc quidem deperditae. Cui quaestioni causam praebere potuit Υ 114, ubi Ζenodoto ἦ δ’ ἄμυδις καλέσασα θεοὺς ῥεῖα )

παρὰ δὲ τοῖϲ Ἀττικοῖϲ ἐϲτι τι μονοϲύλλαβον ῥῆμα καὶ μονογράμματον ἦ, ϲημαίνει δὲ δύο, τὸ μὲν τι μέντοι Bd L, corr. Bkk. ταὐτὸ ταὐτὸν L τῷ παρ’ Ὁμήρῳ· χρῶνται γὰρ αὐτῷ παραπληϲίωϲ ἀντὶ τοῦ om. L ἔφη κατὰ τοῦ τρίτου προϲωπου, τὀ δέ τι ταὐτὸν τῷ ὑπῆρχον τὸ ὑπηρχ. quae B et L om ., praeente Dindorfio e schol. Od. addidi, ὃ ποιεῖ ἦν, ὅπερ ἐπιπολάζει νῦν. τῶν δὲ Ἀττικῶν ο μὲν ἀρχαιοί μονογράμματον αὐτὸ προεφέροντο, οἱ δὲ νεώτεροι ϲὺν τῷ ν, καθάπερ τῶν πρεϲβυτέρων τινέϲ. χρῆται δὲ τούτῳ τοῦτο L ὁ ποιητὴϲ ποτὲ μὲν εἰϲ δύο ϲυλλαβὰϲ διαιρῶν αὐτὸ καὶ δύο γράμματα βραχέα, οἰον ἐπὶ τοῦ Nέϲτοροϲ εἴ ποτε κοῦροϲ ἔα e schol. Od. add. Dind. νῦν αὐτέ με γῆραϲ ἱκάνει (Δ 321 ), καὶ τοῖοϲ ἔα ἐντὸϲ πολέμῳ, ἔργον δἐ μοι οὐ φίλον ἠεν (ξ 222). τούτων τὸ πρὸτερον ἐκτείνων γράμμα εἰϲ τὸ ϲυγγενὲϲ τὸ η, οἷον ἀλλ’ ὅτε δὴ μὴ L ϲχεδὸν ῆα κι ὼν νεὸϲ ἀμφιελίϲϲηϲ (κ 156). ἐντὸϲ γὰρ τούτοιϲ ταὐτόν τι λέγει τῷ τὸ codd., corr. Bkk. ῆμην. τὸ δὲ μονοϲύλλαβον οὐχ εὑρίϲκομεν παρ’ αὐτῷ κατὰ τῆϲ δυνάμεωϲ τὴν δύναμιν L ταύτηϲ ἀλλὰ κατὰ τὴν ἑτέραν τῆϲ ἑτέραϲ L μόνον. τῶν δὲ Ἀττικῶν ἐϲτι. παρὰ ἰρατίνῳ κρατύνῳ L ἐντὸϲ Πυτίνῃ· γυνὴ δ’ ἐκείνου πρὸτερον ἦ ἦν codd., corr. Buttm., νῦν δ’ οὐκέτι, καὶ παρὰ τῷ om. L [*](ζώοντας scribenti Aristarchum oblocutum de verbi ἦ usu egisse Ariston. docet potuit Α 117, ita ut simili modo, quo in Apollon. lex. (v. ἦ), Etymologico M. imprimis p. 414, 52 41 5, 4; 41 5, 16 —20; 415 extr.—416, 9, quae cum schol. A A 219 congrunt), Epimerismis factum est, Porphyrius quoque varias verborum et ἤ  notiones inter se comparasse videri possit. Quae coniectura si vera est, haud scio an schol. ad D 886 referendum sit.) [*](2 — 7 Sequi videtur Did ymum (schol. A Υ 114) Aristarchi praeceptum (Lehrs, Ar. p. 95) tradentem.) [*](19 sqq. Ex multarum rerum consensu, qui nostro loco cum Choerobocs ο intercedit, concludendum videtur, Porphyr h.l Herodianum sequi (v. Lentz, Herod. Il, 1. p. 326, 29; 2, p. 835, 23).)

576. τὸ ἔνθα Π υλαιμένεα —μένεα B ⟩ἐλέτην εἰϲ τὸ ἔνθα Πυλ. ἑλL μάχεται τῷ ἐν τῇ παρὰ νηυϲὶ μάχη ζῶντι καὶ ἑπομένῳ τῷ παιδὶ Ἁλρπαλίωνι· παρὰ δέ ϲφι πατὴρ κίε δάκρυα λείβων (N 658). ἡ δὲ λύϲιϲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ· καὶ γὰρ ὁ Πυλαιμένηϲ —μενὴϲ B ὁμώνυμοϲ εἰναι δύναται, καὶ τὸ μετὰ δέ ϲφι πατὴρ κίε δάκρυα λείβων μετωνυμικῶϲ· ἐκδέχεται ἡ τοῦ πατρὸϲ μνήμη. καὶ τὸ ἔνθα Πυλαιμένεα —μένεα B ἑλέτην οὐ πάντωϲ ἐϲτὶν ἀνεῖλον, ἀλλὰ κατέλαβον, ὡϲ ἐπὶ τοῦ ζωὸν ἕλ’ ἑλον B L ἵπ πω γά ρ οἱ ἀτυζομένω πεδίοιο (Ζ 38). οὐδὲ γάρ ἀγῶνα αὐτοῦ εἴρηκεν, οἷα εἴωθε λέγειν τοῖϲ ἀποθανοῦϲι· τάχα οὑν αὐτὸϲ αὐτὸ L. μόνον τέτρωται.

ϲκόπει τὴν φράϲιν [ἕλετο] ἑλέτην· ἐπόρθηϲαν, διὰ τὸν ἡνίοχον καὶ τοὺϲ ἵππουϲ, ἤ ϲυλληπτικῶϲ· τὠ τε Θρήκηθεν ἄητον (1 5). πῶϲ οὑν τῷ υἱῷ ἕπεται δάκρυα λείβων ἐντὸϲ τῆ ἐπὶ ταῖϲ ναυϲὶ μάχῃ· ἔν θᾶ οἱ υἱὸϲ ἐ πᾶλτo Πυλαιμένεοϲ βαϲιλῆ οϲ (14 643 ): ἔϲτιν οὗν ὁμωνυμία, καὶ ὁ μὲν ἀρχηγόϲ, ὡϲ Ἴαϲοϲ α ὐτ’ ἀρχ ὸϲ μὲν Ἀθηναίων ἐτέτυκτο, 33 ], ὁ δὲ βαϲιλεύϲ. διὸ πολλὴ γίνεται περὶ αὐτῶν ϲπουδὴ τῶν Παφλαγόνων καὶ Ἀλεξάνδρου. πῶϲ δὲ ὁ Ἁρπαλίων ἐνταῦθα οὐκ ἐ Τήμυνε τῷ πατρί, εἰ τούτου ἦν υἱὸϲ τοῦ Πυλαιμένεοϲ;

ἔνιοι τοῦτον (V 643. 658) ἐνόμιζον εἰναι τὸν ἐντὸϲ τῷ ε ἀναιρεθέντα . [*](17 secundum Dindorfium (Phil. XVIII, p. 343) ex auctoritate unius vel plurium codicum (,,nach handschriftlicher auctoritat“) quos non nominavit, verbis πῶϲ οὺν κτλ., quibus in B⟩ et L scholium incipit, praemittendum ἑτέρου εἰϲ τὸ α ὐτό. Quod si recte se habet, tamen non sufficit ad originem scholii a Porph. abiudicandam 19 οἱ om. lp ἔνθα γάρ οἱ BL Πυλαιμενέοϲ corr. e Πυλαιμένεοϲ BA 20. 21 καὶ ὁ μὲν βαϲιλεὺϲ οὺτοϲ δὲ ἄρχων B⟩ L. καὶ ὁ μὲν ἀρχηγὸϲ ὡϲ ἴαϲοϲ ναύταρχοϲ μὲν ὸ δὲ βαϲιλεύϲ Lp 21 διὸ καὶ ἡ πλείων ϲπουδὴ ἐκεῖϲε γίνεται Παφλ. καὶ Ἀλεξ. B⟩ L, qui reliquis carent 23 Lp add .: Πυλαιμένεα δὲ ὡϲ Διομἡδεα 24 scholio L praemittitur: ζήτει ἑτέραν ἀπορίαν ϲυμβαλλομένην ἐνταῦθα εἰϲ τὴν Ἰλιάδα τοῦ ε ′ τὸν ϲτίχον ἔνθα Πυλαιμένεα ἑλέτην (?) ἀτλαντοϲ Ἀλρηι, tum inc.: ἔνιοι δὲ τοῦτον) [*](6 sqq. Temporibus Aristarcho iam superioribus huius dificultatis solutiones quaesitas esse diple docet versui B⟩ 851 apposita, ad quam ita A ristonicus: ὅτι. οὗτός ἐστι πυλαιμένης περὶ οὗ π ολλοὶ τῶ ν ἀρ χαίων ἐξ, τ ή κασιν. enodotum eam ob caussam in rhapsodia N Κυλαιμένεα scripsisse pro Πυλαιμένεα praeter fragmentum cod. A a Dindorf νοι. I, p. 1 editum Eustathius (ad Ν, p. 953, 29) auctor est, cui si fides haberi potest, iam ante ⟨Ζenodotum difficultatis vitndae caussa N 658 de anima H Pylaemenis insepulti intellectus est, unde haud scio an recta lin. 11 supra editae interpretatio petenda sit.) [*](17 Cf. ipsum Porpb yr. I init.) [*](24 sqq. † A f. 176ᵇ ad N 658. 59 (id. L f. 290a: ἐρ τήτηται πῶρ ἀνωτίρω ἀν-)

584. πῶϲ ἐπὶ τοῦ ἅρματοϲ ἑϲτηκὼϲ τὴν κεφαλὴν ξίφει πλήττεται;[*](B f. 74b ad  κόρϲην. L f. 113a. Lp f. 113a c. l. ξίψει ἤλαϲε.) τάχα οὖν τὰϲ ἡνίαϲ ἀναλαβεῖν θέλων ἐθέλων Lp νορκήϲαϲ ὑπὸ Λ τῆϲ πληγῆϲ κατέκυψεν κατέκυψεν ante ἢ ναρκ. Lp.

631.---πῶϲ οὖν ϲυγγενεῖϲ ὄντεϲ μάχονται: οὐκ ἐδόκει μιαρὸϲ[*](B f. 75 ad υίωνόϲ.) [*](1. 2 ἔνθα Παφλαγόνων om. L 3 Ϲχέδιοι B⟩ 8 —12 ὀ μὲν ὑπὸ — βάρβαροι τρεῖϲ om. L 9 ἀναιρούμενοϲ post Διομήδουϲ Lin. 8 Lp collocat 10 ἐϋ· ϲώρου ὁ μὲν Lp 14 ἀναιρούμενοι Lp μελανίποδεϲ L 15 ἐμπεϲὼν L 16 lacunam cuna, cuius in codd. vestigium non exstat, ita fere explenda: ὁ μὲν ὑπὸ Τεύκρου ( Θ 274) ὁ δὲ ὑπ’ Ἀχιλλέωϲ Φ 210). Ὀέλτιοι δύο. Quae sequntur ita corrigen- da: ὁ μὲν ὑπ’ θὐρυάλου (z 20) ὁ δὲ ὑφ’ Ἕκτοροϲ (Λ 302) 2 praemittitur in codd.: ταχέωϲ ἄμφω ἐδήλωϲε· τὸν μὲν γὰρ ϲμεν διὰ τοῦ καταλόγου, τὸν δὲ νῦν ⟨om. Lp⟩ γνωϲόμεθα. Pergit Lp: πῶϲ δὲ ϲυγγ. όντεϲ) [*](ῃρημένος ὑπὸ Μενελάου ὁ Πυλ αιμένης τὰ νῦν δύναται ἀκολουθεῖν τῷ παιδὶ καὶ κλ ακίειν. ἔστι δὲ λέχ ειν ⟨ῥητ έον οὖν L⟩ ὅτι δὐο Πυλαιμένεις Παψλαυόνων ἡγε- μόνας συνίστησιν ὁ ποιητής, ὡς Αἴσντας δύο καὶ Εὐρυβάτας δὐο κήρυκας τὸν μὲν Ἀυαμένουος , τὸν δὲ Ὀδυδδέως ⟨ὀδυσσέος A ⟩. ἔνιοι δὲ πιθανῶς μεταγράψουδι μετὰ δ’ o ὔ σψι ⟨σψίαι L⟩ π ατ ὴρ κίς δάκ ρνα λείβ ων ⟨A nonnulla nulla addit aliunde illata ⟩.) [*](1 sqq. Aristarchum homonymias notasse diple apposita πρὸς τὰ περὸ πυλαιμένους res nota, v. e. c. A B⟩ 837 Ariston.) [*](3 † B f. 32a ad Σχεδίος Β 517 (id. Lp f. 75b, c. l Σχέδιος): δύo Σχεδίοι πχρ’ ὁμήρῳ, Σχεδίον ΙΙ εριμήδεος υἱ ὁ ν (0 515) καὶ Σχεδίον μεγα Θ ύ- μου Ἰ ψίτου υἱόν ( P 306). καὶ δύο Εύρυβάτα κήρυκες, ὁ μὲν Ἀγαμέμνονος ὁ δὲ Ὀδυσσέως. πάλιν τε δύο Εὐρυμέδοντες, ὅ Ἀυαμέμνο νος καὶ ὁ Νέστορος ἡνίοχος.) [*](7 Lp (f. 68a) B⟩ 184 de Eurybate: ἕτερός ἐστιν οὗτος παρὰ τὸν Ἀυαμέμνονος, ώς Πορψύρ ος. διὸ καὶ τὸ Ἰθακήσιος προσέθηκεν.) [*](23sqq. Cum duobus scholiis quae coniungenda videntur haud scio an etiam)

---ὑπὸ ϲυγγενοῦϲ δὲ ἀναιρεῖται, ὅτι καὶ ϲυγγενῆ ἀνεῖλε τὸν Λκύμνιον· φίλον γὰρ μήτρ ωα κατέκτα (B 662).

695. Δ 491.

741. 9 447 (p. 44).

757 . χαριέντωϲ τὸν υἱὸν ἁμαρτάνοντα παρὰ γνώμην τοῦ κυρίου κολάζειν οὐκ ἐπιχειρεῖ. πῶϲ οὖν Ἀθην τοῦτο οὐκ ἀναμένει ὅτι οὐκ ἴδιον Ἀλφροδίτηϲ πόλεμοϲ, ὡϲ καὶ ζεύϲ· οὔ τοι, τέκν ον ἐμόν, δέδοται πολεμήια ἔργα (v. 428).

771 *B (id. L. f. 119, 11) ad ν 103 pertinet, quem versum quaestini instituendae anam dedisse Etym. M. ν. ἠεροειδέϲ docet: ---καὶ γὰρ ἄτο πον θεοῖϲ ϲκοτεινὸν ἀνεῖϲθαι.

778. τὸ τρυφερῶϲ ὡϲ πελειάδαϲ πορεύεϲθαι ἀπρεπέϲ. λύεται δὲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ τὰ γὰρ ἱθματα οὐκ ἐϲτιν ἴχνη, ἀλλ’ ὁρμήϲειϲ ⟨ὁρμήματα Scor.⟩ καὶ πτήϲειϲ.

οὐ περιϲτεραί γενόμεναι, ἀλλ’ ὅμοιαι ⟨ὁμοῖαι B⟩ ⟩ τοῖϲ ἴθμαϲιν, ἤγουν τοῖϲ ὁρμήμαϲι καὶ ταῖϲ τῶν περιϲτερῶν εἰϲ τὸ ϲτρατόπεδον ἔρχονται· τὸ γὰρ ὡϲ πελειάδαϲ τὰϲ θεὰϲ πορεύεϲθαι ἀπρεπέϲ.

τὴν ὁρμὴν καὶ τὴν πτῆϲιν· ἄτοπον γὰρ τρυφερῶϲ βαδίζειν τὰϲ εἰϲ ἐϲκευαϲμέναϲ. ἄλλωϲ. καλῶϲ τῶν βουλομένων λαθεῖν τὰ ἴχνη περιϲτεραῖϲ εἴκαϲεν. ἀφανῆ γὰρ αὐτῶν τὰ ἴχνη, ὡϲ Ἀλριϲτοτέληϲ. τρήρωϲι πε ἤ καὶ διὰ τὸ καθαρὸν ἢ διὰ τὸ ταχύ.

857. 5 407.

886. καὶ πῶϲ ἂν ὁ Ἄρηϲ ἔπαϲχε δεινὰ ἐντὸϲ τοῖϲ νεκροὶϲ κείμενοϲ, [*](2 φηϲὶ γὰρ ὅτι om. Lp 3 praemittitur in codd.: τοῦ βρόγχου 〈βρόγχμου B ⟩ διαιρεθέντοϲ καὶ τῆϲ ἀναπνοῆϲ εἰργομένηϲ ταχὺϲ ὁ θάνατοϲ ἐπεγένετο 17 scholium in cod. L. praecedenti praemisso ἄλλωϲ suboingitur 18 ἤγοῦν — πτήϲεϲι om. L 19 τὸ γὰρ — ἀπρεπέϲ om . L 20I ἀπὸ γὰρ τοῦ τρ. βαδ, L 21 βουλευομένων Lp μαθεῖν pro λαθεῖν Lp 22 ἀφανῆ γὰρ τὰ τῶν περιϲτερῶν ἴχνη καὶ Ἀριϲτοτέληϲ λέγει. ἄλλωϲ. πρὸϲ τὸ καθαρὸν καὶ ταχύ. ὅτι γὰρ καὶ ταχὺδῆλον ἀφ’ οὺ τὴν κομιδὴν τῆϲ ἀμβροϲίαϲ (μ 63) πεπίϲτευνται ⟨πεπίϲτευται cod.⟩ Lp, cf..Victor. ap. Roemer., de schol. cod. Venet. B⟩ exegeticis. p. 87) [*](illud cohaereat, quod in B⟩ (f. 40b) et Lp (f. 82a) ad B 876 adscriptum legitur de Sarpedone: εἴασε νῦν τὸ γένος αὐτοῦ, ἵν’ ἐντὸϲ ἄλλῳ τόπῳ μνεία τούτον ποιούμ ενος πρὸς πλείονα αύτὸ ποι κιλία ἔχη. — Ceterum de pugna amborum aliter in quaestione ad z 234 (p. 97, 10) iudicatur, quae ipsum magis Porphyrium reddit.) [*](14 sqq. luod primum posuimus scholium casu Porphyrii nomen servavisse neque propius quam cetera ab ipsa cuius auctor fueritquaestione abesse, vix est quod moneamus.) [*](15 Hesych. ἴθματα· ἀρμὰς, βόiματα, ἀπὸ τοῦ δι’ αὐτῶν ἰέναι. καὶ ἴχνη .) [*](25 sqq. Veri baud dissimile est, cum hac quaestione, quae nescio an cum schol. A 117 et E 533 (ubi vid.) cohaereat, praeterea iungendum esse)

890. ad φ 389.

15. τὸ ὁδῷ ἔπι οἰκία ναίων οὐκ ἔϲτι τὸ παρὰ τὴν ὁδὸν σἰκῶν,[*](*B f. 81 ad ἐπὶ. L f. 125b, II.) ἀλλ’ ἡ ἐπί δηλοῖ ἐντὸϲ τούτοιϲ τὸ ὑψηλὸν ἀπὸ τῆϲ γῆϲ. ἐπεὶ τοίνυν, ἐϲτὶν ἡ οἰκία ὑψηλοτέρα τῆϲ γῆϲ, καὶ ὁ σικῶν ἐντὸϲ αὐτῇ ἐπάνω γῆϲ [*](1 εἴ κεν ζὼϲ B, εἴ κε ζὼϲ L, ἥ κε ζὼϲ ἀμεν.ὲα Lp 2 post πῶϲ ins. θεὸϲ Lp ἔτι om. Lp 3 ῥητέον δὲ ὅτι κτλ. L. f. 123 praemissis verbis λύϲιϲ τοῦ ὄπιϲθεν ῥητέον οῦν ὅτι Lp ή δεύτεροϲ ή Lp 4. 5 εἰ καὶ Lp, qui ἐντὸϲ παλάμῃϲιν οὕτωϲ om. 7 addit L: τὸ δὲ ζὼϲ ἀπ ὸ τοῦ ζωόϲ, ἡ γενικὴ ζώου, Lp: ζῶϲ, ή γενικὴ ζωοῦ, ἀπὸ τοῦ ζωόϲ ἐϲτιν ἡ ϲυναίρεϲιϲ, quae in B⟩ novum schol. efficiunt 10 αὐτοῦ correxi ex αὐτοῖϲ cod. 13 ἐπὶ B L) [*](schol. A f. 42b ad Γ 46 ( τοιόσδε ἐών): ἐνταῦθα δὲ ἐυκλίνεται ὁ δύν- δεσμος ὁμοίως τῳ κ αὶ ⟨τὸ κs cod.⟩ Λ πέρτῃ α ὐτ ν ὁδὸν ἄγγελ o ἔλθω (π 138). καί μοι δοκεῖ ἰδοδυναμεῖν τῷ εἴ. λέγω δὲ τὸ τοιοῦτον εἰ ἤδ δάψα οἶδε περίψρων Πηνελόπεια ⟨ω 404, e corr. Lehrsii, quaest. ep., p. 60, nisi quod pro posuimus εἴ). Quae verba Porph yrium potius quam Nicanorem , cete- rum a mira ea particulae interpretatione non alienum (v. Friedl., Nic. p. 32), repraesentare, etiam Lehrsius l. c. censuit. Videntur et hoc et quod supra edidimus scholium ex uberiore quaestione, qua non solum de B 886 et Γ 46 sed etiam :π 138 et ω 404 Porphyrius egerit, excerpta esse. Schol. h. l. editum Eunt. E. p. 618, 5, ante oculos habuit (cf. end. Γ, p. 407, 18).) [*](13 sqq. Hacc non huius loci occasione oblata a Dorphyrio disputata sed ad alium locum pertinentia casu huc translata esse admodum veri simile videtur. Cum in scholio ad Z 273 servato Porphyrius commemoret, nonnullos praepositionem ἐπί ( et aliis locis et 52 (ἡ μὲν ἐπ’ ἡστο) ita explicavisse ut παρε significare statuerent, concludat aliquis, uboeriorem olim eo loco quaestionem exstitisse; in qua Porphyrium illorum opinini oblocutum ea quae h.l. legantur attulisse. Ιdem statuerit quis de versu Α 314 (Ὄσσαν ἐπ’ Οὐλύμπου μέμαοκν Θέμ εν), ubi item fuisse qui ἐπί idem esse vellent atque παρ Epimer. Oxon. l, p. 144, 26 docent. Accedit quod non solum de λ 314. 15 το λ υτικ ού in. nivernum, sed de v. 316. 17 certe nominatim Porph yrium egisse Eust. perhibet (p. 1687, 29. 32, cf. schol. B⟩ Q). Nibilominus incertiora haec sunt· itaque praestat frustula illa suo quodque versui adscriptum edere.) [*](Idem scholium forma paullo breviore ad ϛ 305 in cod E legitur: ἡ δ’ ἡσται)

16. δοκεῖ ἡ προϲθήκη αὕτη τὸ κάλλιϲτόν τε καὶ βιωφελὲϲ λίζειν ὡϲ οὐκ ὄν καλόν· καίτοι μᾶλλον ἐχρῆν καὶ βοηθόν τινα ἐκ θεῶν τούτῳ ἀναπλάϲαι, ἵν’ ἡμεῖϲ προτρεπώμεθα ἐπὶ τὸ φιλόξενον. ἢ οὖν ἁπλῶϲ ἀναπερνηται, ὡϲ τὸ οὐδὲ ἐκ ηβολίαι (ε 54). ἢ ἀποδοκιμάζει τὴν ἄκριτον φιλοξενίαν καὶ τὸ μὴ ἐπικρίνειν ποῖόϲ τίϲ ἐϲτιν ᾦ μέλλει δεξιὰν ϲυνάπτειν. ἐναρέτων γὰρ ἴδιον οὐχὶ τὸ πάνταϲ φιλεῖν ἀλλὰ τινάϲ· διὸ οὐδένα φίλον ἔϲχεν. εἰτα καὶ ἐπιορκίᾳ μετὰ τῶν ἄλλων ὑπόκειται· τὰ δὲ καλὰ καθαρεύειν ἀπὸ τῶν ἐναντίων ὀφείλει.

58. μιϲητὰ καὶ οὐχ ἁρμόζοντα βαϲιλικῷ ἤθει τὰ ῥήματα· τρόπου γὰρ ἐνδείκνυϲι θηριότητα, ὁ δὲ ἀκροατὴϲ ἄνθρωποϲ ὤν μιϲεῖ τὸ ἄγαν πικρὸν καὶ ἀπάνθρωπον. ὅθεν κἀν ταῖϲ τραγῳδίαιϲ κρύπτουϲι τοὺϲ δρῶνταϲ τὰ τοιαῦτα ἐντὸϲ ταῖϲ ϲκηναῖϲ καὶ ἢ φωναῖϲ τιϲιν ἐξακουομέναιϲ δι’ ἀγγέλων ὕϲτερον ϲημαίνουϲι τὰ πραχθέντα, οὐδὲν ἄλλο ἢ φοβούγαϲτέρι. μενοι μὴ αὐτοὶ ϲυμμιϲηθῶϲι τοῖϲ δρωμένοιϲ. δεκτέον δὲ λέγειν ὅτι, εἰ μὲν ἔλεγε ταῦτα πρὸ τῆϲ ἐπιορκίαϲ, ἦν ἔγκλημα· ἐπειδὴ δὲ μετὰ τοὺϲ [*](2 ἤ, in ras., suprascrpt. γ) παρὰ τὸν βωμὸν . . . . . . . . . . . (14 fere litt. eras.) ὅτι κυρίωϲ κτλ. B⟩ 4 ἔχων ὑψηλὰ f. Ὁδυϲϲεὺϲ αὐτὴν ἄγει L. 6 δ’ ἄν βωμοῖϲι L. 7 χρηϲάμενοι L 7. 8 ἡ δ’ ἧϲθαι L. 8. 9 ὑψηλοτέραϲ ούϲηϲ L. 11 ἡ προϲθ. κάλλιϲτον τοῦτο καὶ β. ὑπάρχον ἐξευτελίζειν ὡϲ οὐ κακὸν καλόν. καίτοι κτλ. Lp 12 ἐχρῆν μᾶλλον Lp 13 τοῦτο L Lp προτρεπόμεθα Lp 14 ὡϲ τ’ οὐδ’ ἐκ. Lp 16 ϲυνάπτειν. ἀρετῶν γὰρ Lp 17 ἐπίορκοϲ Lp 19 αἰϲυτὰ pro μιϲητὰ L τῷ βαϲ. ἤθ. Lp 20 θηριότητοϲ L ὧν (spir. et acc. in ras.) B⟩ 21 κἀν spir. eras. B⟩ ὅθεν καὶ L 23 ἢ ψοβ. om. Lp 24 αὐτοῖϲ L 24. 25 λεκτέον δὲ ὅτι εἰ μὲν ἐλέγετο ταῦτα πρὸ τῆϲ ἐπιορκίαϲ ἔγκλημα ἄν ῆν, ἐπεὶ δὲ Lp) [*](ἐπ ’ ἐσχάρῃ] οὐ σημαίνει τὸ παρὰ τὴν ἐχάραν, ἀλλ’ ὡς τοῦ θρόνου ὑψηλοτέρου ὄντος τοῦτό ψησι. τοιοῦόν ἐοτι καὶ τὸ πά ντας μ ὲν ψι λ ἐεσκεν ὁ δῷ ἔπι oἐκία ναίων. οὐ γὰρ ⟨Buttm., cod. οὐδὲ ⟩ τἐ παρὰ τὴν ὁδὸν οἰκῶν σημαίνει, ἀλλὰ δηλοῖ ἐντὸϲ τούτοις τὸ ὑψηλὸν ἀπὸ τῆς γῆς. ἐπεὶ τοίνυν ἐστὶν ἡ οἰκία ὑψηλοτέρα τῆς γῆς, καὶ ὁ ἐντὸϲ αὐτῇ οέκῶε ἐπάνω οἰκεῖ τῆς γῆς.) [*](2 Pro παρά h. l. ἐπἰ accepisse Aristarchus videtur. Cf. infra ad Z 273 et praeterea schol. B⟩ f. 14 ad πολύμητις A 440 (id. Lp f. 61ᵇ c. l. πολύ- μητις . . . . . ἡ δὲ ἐπί ἐστιν ἀντὶ τῆς παρν.) [*](11 sqq. Cf. Eust. p. 622, 14 sqq.)

77. τί βούλεται τὸ Αἰνεία τε καὶ Ἕκτορ, ἐπεὶ πόν οϲ ὔμμι[*](*B f. 83a ad Ἑκτορ. L f.128a, II.) μάλιϲτα Tρ ώων καὶ Λἁυκίων ἐγκέκλιται, ο ὕνεκ’ ἄριϲτοι πᾶϲαν ἐπ’ ἰΘὗν ἐϲτε μάχεϲθαί τε φρονέειν τε; τὸ μὲν οὖν ἐγκεκλίϲθαι τὸν πόνον αὐτοῖϲ ἔχει τὴν μεταφορὰν ἤτοι ἀπὸ τῶν χειραγωγουμένων δι’ ἀϲθένειαν καὶ ἐπικλινόντων αὺτοὸϲ πρὸϲ τοὺϲ κουφίζονταϲ ἢ ἀπὸ τῶν ζυγοϲτατούντων καὶ ῥεπόντων είϲ μέροϲ. ἡ ῥοπὴ οὖν τῶν πραγμάτων πρὸϲ ὑμᾶϲ ἐϲτι κεκλιμένη, τὸ ἀϲθενὲϲ καὶ ἑαυτὸ φέρειν μὴ δυνάμενον ὑμεῖϲ διακρατεῖτε ὀρθοῦντεϲ. ἢ ἀπὸ τῶν ἐγκεκλιμένων τιτὶ ζώων· ἐγκέκλιται οὖν, ἐντὸϲ τῇ ὑμετέρᾳ φροντίδι περικέκλειϲται ἡ ϲωτηρία τῶν πραγμάτων. καὶ ἡ. αἰτία · o ὕνεκ’ ἄριϲτοι πάϲαν ἐπ’ ἰθύν ἐϲτεἡ ἰθὺϲ οὖν ἡ ὁρμή, ἀπὸ τοῦ πρόϲω φέρεϲθαι. ἐπὶ πάϲαν οὖν ὁρμὴν καὶ τοῦ φρονεῖν καὶ τοῦ μάχεϲθαί ἐϲτε ἄριϲτοι. ἡ ἰθύϲ ὀρθότηϲ· ἄριϲτοι οὖν ἐϲτε ἐντὸϲ πάϲῃ ὀρθότητι τοῦ τε φρονεῖν καὶ τοῦ μάχεϲθαι.

ἀρετὴ τῶν ἡγουμένων βουλεύεϲθαι μὲν ἄριϲτα τὸ ϲυμφέρον,[*](B f. 83a ud φρονέειν.) πράττειν δὲ κάλλιϲτα τὸ βεβουλευμένον. θεραπεύει δὲ αὐτούϲ, ἱνα ὡϲ φρόνιμοι δέξωνται τὴν ϲυμβουλήν. Ἕκτορα δὲ πέμπει ὡϲ πείϲοντα τὴν θεὸν διὰ τῆϲ ἀξιοπιϲτίαϲ.

80. ὁ τρόποϲ ϲύλληψιϲ κτλ. ( B f. 83a ad ϲτῆτ’, Lp f. 121b) Dindorius (Phil. XVIII, p. 344) e conlectura ad orrhyrium retulisse [*](1 οὐκ ἐπαχθὴϲ (corr. ex ἐπαχθει) Ἀγαμέμνων Lp 2 τὸ δὲ μὴ δὲ γένοϲ Lp ἐπιλιμπάνεϲθαι (ι post λ in ras.) B 3 γοῦν (supra ου alqd. eras.) B⟩ οὖν pro γοῦν L ϲχεδὸν οὺν ὑπὲρ τῶν θεῶν ὁρίζεται Lp 3. 4 πρὸϲ τοὺϲ ἀρχομένουϲ Lp 4 post ἀντιπάλοιϲ Lp: καὶ αὐτίκα ἄν ἐξείποι Ἀλγαμέμνονι, βαϲιλεὺϲ γὰρ ἀγαθὸϲ κρατερόϲ τ’ αίχμητήϲ 6 Ἕκτορ (ο in ras.) B⟩ 14 περικέκλειϲται Bkk.; codd. παρακέκλιται 16 ή ante ἰθὺϲ et οὑν om. L 18 καὶ μάχεϲθαι B, τοῦ μύχ. καὶ τοῦ φρ. L.) [*](3 Eust. z, p. 624, 30: οὕτω βαρὺς ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐπιόρκοις ἐχθροἴς ὁ τοῖς ἀρχομένοι πρᾷος.) [*](14 †A f. 82α c. l. ἐχκέκλ ταί (z 78): ἐπϲκ ειται, ἔγκειται, ἐμπέπκται, ἐντὸϲ τ ὑμετέρα ψροντίδι περικ ἐκλεισται ἡ εοτηηφ(x τῶν πραυμάτων.) [*](16 A interm. z 79 c. l. πᾶσαν ἐπ’ ἰθύν· εἰς πᾶσαν ὁρμήν.) [*](19 sqq. Ad Porphyrium referendum videtur. cum Eustathius Z, p. 626, 26, verba quae initio scholii B⟩ leguntur ita aferat, ut ex eodem fonte petita esse appareat inde verba scholii *B (supr. lin. 16) hausit. Legitur enim apud eum : ὅτι ἀρετ ὴ στρατη γ ο ῦ κατὰ τοὺς παλ αιοὺς βουλ ε ύ εσ θαι μὲ ν ἄρισια τὸ συμψέρον πρ άττειν δὲ κάλλ ιατ α τὸ βεβου ευμλενον. δι καὶ ὁ παρὰ τῳ ποιητ ῇ Ἕλενος ψησίν, ὡς ἄριστι πᾶσαν ἐπ’ ἰθύν ἐστε μάχεσθαί τε ψρονέειν τε, ἤγουν ἐπὶ πᾶσαν ὁρμὴν τοῦ μάχεσθαι καὶ τοῦ ψρονεῖν, καὶ διὰ τοῦτο ὑμῖ κιλ.)

92.v. 273.

102. v. 116, p. 91.

114. καὶ πῶϲ οὐδὲν εἶπε τοῖϲ ταῖϲ cod. βουλευταῖϲ ἀλλὰ ταῖϲ γυναιξί (v. 270): νοητέον οὖν ἤτοι κατὰ τὸ ϲιωπώμενον κἀκείνοιϲ ὐτὸν εἰρηκέναι, ἢ ὡϲ ἐπὶ ϲτρατείαϲ καὶ παρατάξεωϲ τοῦ πρέποντοϲ χάριν τοῦτο προϲτεθεικέναι.