Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

297. διὰ τί τὴν τάξιν ταύτην ἐποίηϲεν, ἱππῆαϲ μὲν πρῶτον πεζοὺϲ[*](*B f. 57ʳ ad ἱππῆαϲ μὲν. L f. 83a, II. Eton. l.c. p. 40, II.) δ’ ἐξόπιϲθε, κακοὺϲ δ’ ἐϲ μέϲϲον; ἄτοπον γὰρ τὸ τοὺϲ ἱππέαϲ πρὸ τῆϲ φάλαγγοϲ ποιῆϲαι καὶ τούτων μεταξὺ τοὺϲ φαύλουϲ. λύει δ’ Ἀριϲτοτέληϲ· ἢ οὐ πρὸ τῆϲ φάλαγγοϲ λέγειν τοὺϲ ἱππεῖϲ φηϲιν ἀλλ’ ἐπὶ τοῖϲ κέραϲι. καὶ οὺτοι πρῶτοι εἰεν ἄν. τοὺϲ δὲ κακὸϲ οὐ τόπῳ διορίζει, ἀλλ’ ἐναλλὰξ μεταξὺ ἀνδρείου τὸν ἀϲθενέϲτερον. πεζοὺϲ δ’ ἐξόπιϲθεν τῶν ἱππέων, ὥϲτε τὰ μὲν κρατεῖν τοὺϲ ἱππέαϲ, μετὰ δὲ τούτουϲ τοὺϲ πεζούϲ, πανταχοῦ δὲ μεταξὺ τῶν ἀνδρείων, ἱππέων τε καὶ πεζῶν, τετάχθαι τοὺϲ κακούϲ, ἤτοι ἱππέαϲ τε καὶ πεζούϲ. ἄλλοι δέ, οὐδὲν ὅλωϲ τῷ τόπῳ διορίζειν, ἀλλὰ τῷ χρόνῳ λέγειν πρώτουϲ καὶ μέϲουϲ καὶ τὸ ὄπιϲθεν ὑϲτέρουϲ, ἵνα πρῶτοι μὲν ϲυμβάλλωϲιν οἱ ἱππεῖϲ οἱ ἀνδρεῖοι, μεθ’ οὓϲ ἐπιφέρονται οἱ χείρουϲ τῶν ἱππέωντε καὶ πεζῶν οἱ ἀνδρειότατοι. οἱ δέ, ὅτι οὐχ ὡϲ ἐπιτιμᾶται ἔταξε---καὶ γὰρ Hοοιωτοῖϲ οϋτω τάττειν δοκεῖ. ὥϲτε ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ ἡ λύϲιϲ. οἱ δὲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ. τὸ γὰρ πρῶτον δῆλον τὸ δεξιὸν κέραϲ, ὄπιϲθεν δὲ τὸ ἀριϲτερόν· πρώτουϲ οὖν εἰκὸϲ εἰρῆϲθαι τοὺϲ ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ μέρουϲ ἑϲτῶταϲ, ὄπιϲθεν δὲ τοὺϲ ἐπὶ τοῦ ἀριϲτεροῦ ὧν εἰκὸϲ μεταξὺ τετάχθαι τοὺϲ δειλούϲ. οὕτω γὰρ καὶ λόγον ἕξει τὸ ὄφρᾶ καὶ οὐκ ἐθέλων τιϲ ἀναγκαίη πολεμίζῃ (Δ 300).

[*](9 μέϲον LEt ίππεῖϲ LEt 10 ϲτῆϲαι pro ποιῆϲαι coni. liam , p. 37 10. 11 versui in marg. B⟩ adscript. Ἀριϲτοτελ. 17 πρῶτα καὶ μέϲον Et ὕϲτερον It 19 ἐπιτιμἀτο B⟩ 20 lacuna quam statui in codicibus oblitterataest, cuius loco satis multa interodisse videntur, intur alia ea quae in scholio statim edendo de γεφύραιϲ quae dicuntur πολέμου exstant. liammer p. 38 coni.: οἱ δὲ ὅτι οὐδέν ἐπιτιμ, εἰ οὕτωϲ ἔταξε. καὶ γὰρ κτλ. Βοιωτοῖϲ (ῖ in ras. ) B; Βοιωτοὺϲ LEt ὥϲτε κτλ. in no B⟩ 24 ὡϲ εἰκὸϲ B; correxi e schol. A infra allato)[*](3 —7. Id. P aris. 2681 (Cram. A. P. III, p. 283, 4), II.)[*](8. 20 †. f. 83b ( Eton. ap. Noehd. p. 40, cf. Paris. 2681 apud Cramer p. 283, 8): Πορψυρίου· καὶ γὰρ καὶ τὸ ἱππ ῆ ας μἐν πρῶτον σὺν ἵπποισι καἰ χεσψ οὖ ψασν τακτικὸν εἶναι. οὐδένα χὰρ οὕτως τάσσειν ὡς ὁ Νέστωρ εἰσῆκται. τινὲς μὲν οὖν ψασι Βοιωτοὺς εἰρῆσθαι ⟨κεχρῆσθαι ci. Kam. l. c.⟩ τούτῳ ⟨τοῦτο L⟩. ωστε ἀπὸ τοῦ ἔθους ἡ λύσις. οἱ δὲ ἀπὸ τῆς λέξεως, τὸ χὰρ πρῶτον δηλον τὸ δεξιὸν κέρκρ, ὄπισθεν δὲ τ ἀριστερόν.)[*](22 sqq. † A f. 57a (L. f. 83a) c.l. ἱπ πῇ ας μὲν πρῶτα: πρώτους ⟨om. L⟩ εἰκὸς εἰρῆσθαι τοὺς ἐπί τοῦ δεξιοῦ κέρως ⟨ἐπί τό δεξιὰ μέρη L⟩ ἑστῶτα, ἄπιθεν ⟨ὄπισθεν L.⟩ ὄὲ τοὺς ἐπὶ τοῦ ἀριστεροῦ, ὧν ⟨ ὡς L⟩ εἰκὸς μεταξὺ τετάχθαι τοὺς δειλούς· ofτo γὰρ λόγον ἕξει τὸ ὄψρ κ αὶ οὐκ ἐθ ἐλω τις ἀναι χκα πολ εμίζ ⟨πολεμίζειν A rel. in uno A ⟩· ἐπὶ γὰρ μετώπου τάσσει τὴ φάλαγγα, οὺ κατὰ βάθος, μεταξὺ δὲ δὐο ὐνδρείων ἕνα κακ ὸν ἔβαλλεν (cf. p. 74, 6). )

[*](B f. 57a ad πρῶτα. L. f. 83b. Lp f. 97a c. l. ίππῆαϲ μὲν πρῶτα Eten.(Noebh. p. 41).)

οὐ δεόντωϲ, ραϲὶ, τὴν πρώτην τάξιν οἱ ἱππεῖϲ ἔχουϲι, κινδύνου ὄντοϲ, εἰ τροπὴ γένηται τῶν ἱππέων, ϲυμπατηθῆναι τὴν ἀκολουθοῦϲαν τάξιν. ἀγνοοῦϲι δὲ ὅτι οἱ πεζοὶ ὄπιϲθέν εἰϲιν, ὅπωϲ τῶν ἱππέων ὑποχωρούντων διιϲτάμενοι δέχοιντο αὐτούϲ, ὃ καὶ γεφύραϲ πολέμου καλεῖ, πρῶν καὶ πάλιν ἑνούμενοι ὡϲ τεῖχοϲ δέχοιντο τοὺϲ πολεμίουϲ ἐπιόνταϲ· μεταξὺ δὲ δύο ἀνδρείων ἕνα κακὸν ἔβαλλε. τινὲϲ δὲ τὸ ἔμπροϲθεν καὶ ὄπιϲθεν ἐπὶ τοῦ δεξιοῦ καὶ ἀριϲτεροῦ κέρωϲ λαμβάνουϲι· τούϲ δὲ κακοὺϲ τετάχθαι ἐντὸϲ μέϲῳ, ἱνα καὶ ὑπὸ τούτων καὶ ὑπ’ ἐκείνων ἀναγκάζωνται πολεμεῖν. ἀλλὰ φαίνεται πεζοῖϲ οὐδὲν ἐπιτάϲϲων.

[*](B f. 58a ad πύργοϲ. L. f. 84a. Lp f. 98 c. l. πύργοϲ Ἀχαιῶν.)

334. εἴτε διὰ τοῦτο ἔϲταϲαν, ἱνα οἱ Πρῶεϲ πρότερον κατάρξωϲιν, εἴτε ἵνα τινὲϲ ἄλλοι τῶϲ Ἐλλήνων ἄμφω δὲ ἄλογα, καὶ τὸ ὑπὸ τῶν Τρώων προκληθῆναι - οὐ γὰρ μικρὰ καὶ τοῦτο βλάπτει — καὶ τὸ ὑπὸ τῶν οἰκείων· δεῖ γὰρ ϲυντεταγμένουϲ ἅπανταϲ πολεμεῖν. ἁρμόζει δὲ μᾶλλον τὸ πρότερον, ἵνα ϲἱ Τρῶεϲ παραβαίνοντεϲ τὰϲ ϲυνῶκαϲ ναὶ τῆϲ. μάχηϲ ἄρξωϲιν. ἀλλὰ τούτῳ δοκεῖ ἐναντιοῦϲθαι τὸ νῦν δὲ φίλωϲ χ’ ὁρό ῳτε καὶ εἰ δέκα πύργοι Ἀλχαιῶν (v. 347 ). ἢ λείπει ἡ κατά εἰϲ τὸ ὁρμήϲειεν , ὡϲ τὸ (Ξ 488) ὡρμήθη δὲ Ἀκάμαντοϲ ἀκάμαντα L. θέλουϲι δὲ πρὸ ἑαυτῶν ἄλλουϲ ἀλλήλουϲ Lp Ἕλληναϲ ἄρξαϲθαι τῆϲ μάχηϲ, ἀϲυκοφαντήτουϲ ἑαυτοὺϲ ἐκ παντὸϲ πρὸϲ τὸ θεῖον πειρώμενοι ϲῶϲαι. διὸ καὶ δόλιον αὐτὸν καλεῖ Ἀγαμέμνων (Δ 339), ἐπεὶ οὐ φιλέλλην ἀλλὰ φίλαυτοϲ ὁρᾶται. καὶ ὁ μὲν ἕνα πύργον περιμένει, ὁ δ’ ὀνειδίζων δέκα πύργοι Ἀλχαιῶν φηϲιν.

347. ad lin. 21.

[*](B f. 59b ad προϲὲφη. L f. 87a. Lp f. 99a c.l. προϲέφη.)

401. 2. πῶϲ οὐτοϲ νεώτεροϲ ὤν τὴν ἐπἱπληξιν ἤνεγκεν, ὁ δὲ Ὀυϲϲεὺϲ καὶ πρεϲβύτεροϲ καὶ φρονιμώτεροϲ ὤν ὠργίϲθη (v. 349) καὶ ἐχαλέπηνε ἐχαλέπαινε L. ῥητέον δὲ ὅτι δι’ αὐτὸ τοῦτο, ἐπεὶ καὶ προϲέρ Πρεϲβύτερόϲ ἐϲτι καὶ φρονιμώτεροϲ, τὴν βλαϲφημίαν οὐ φέρει· τιμάϲθαι γὰρ ϲφᾶϲ αὐτοὺϲ οἱ πρεϲβύτεροι νομίζουϲι δεῖν. ἄλλωϲ τε οὐχ ὁμοίωϲ [*](1 ἄλλωϲ praem. LΕt 4 γέραϲ B, ad quod syll. φυ (inter text. et schol. script) signo ?? apposito ead. manus retulit 6 ἔβαλλον L. 7 μέρουϲ pro κερῶ. Et 8 ἀναγκάζονται L 9 signo scholii finiti eraso addit B: βραχὺ δὲ διαϲταλτέον εἰϲ τὸ ὄχεϲφι· κοινὸν γὰρ τὸ ϲτῆϲεν. Eadem in Lp post ἐπιτάϲϲων, in A inter schol. intermargin. legatur) [*](3 B⟩ 1 57a ad ἕρκο v. 299 (id. Lp f. 97. c. l. ἕοκος. L. f. 83b): ἵνα τῶν ἱππέων ὑποχωρούντων οὗτοι τοὺς ἐπιόντας δέχοιντο. μέσον δὲ τοὺς κακούς, ἕνα ⟨ὅπως L⟩ μιμοῖντο τοὺς ἔμπροσθεν καὶ ὑπὶ τῶν ὅπισθεν ἐπείγοιντο. κακοὺς δὲ ἤτοι τιὺς ἐκ πάντων ἤ τοὺς ἐκ μόνων πεξῶν· οἱ] δὲ ὅτι ἐντὸϲ τοῖς δύο τάγμασι τοὺς κακοὺς ἐμέσασε ⟨ἐμέσασαν L⟩.) [*](10 sqq. † Eust. p. 479, 29.) [*](16 Aristarchum censuisse Τρώων esse idem quod ἐπὶ Τρῶας docemur schol. Aristoniceo v. 335.) [*](21 † B f. 58a ad χ ’ ὁρόῳτε v. 347 (Lp f. 98a c. l. χ’ ὁρόῶτε): ἐλυδε τὸ ἔμπροσθεν ἀμψίβολον. καὶ οἱ μὲν ⟨ἕνα add. Bekk.⟩ ἀναμένουδιν, ὁ δὲ ἀνειδίξω ⟨δέκα add. Bkk.⟩ ψησίν.)

ἀμφοτέροιϲ ἐπέπληξε, τὸν μὲν πανοῦργον εἰπὼν τὸν δὲ τοῦ ins. Bkk. πατρὸϲ ἥττονα· ὁ γὰρ τοῦ πατρὸϲ ἔπαινοϲ ἐμείου τὴν ὕβριν. πρὸϲ τούτοιϲ ἐπιπληχθεὶϲ ὡϲ λάλοϲ οὐκ ἤμελλε βεβαιοῦν τὸ λάλοϲ εἰναι.

ϲὼφρων ὅϲτιϲ οὐδέποτε τοὺϲ πολεμίουϲ δείϲαϲ φοβεῖται τὴν ἐπίπληξιν[*](B f. 59b ad αἰδεϲθείϲ. L f. 87a c. l. αἰδεϲθείϲβαϲι- λῆοϲ ἐνιπήν. Lp f. 99a c.l. αἰδεϲθείϲ.) τοῦ ϲτρατηγοῦ. καὶ νῦν μὲν ἱνα μὴ δοκῇ δοκεῖ L εἰναι λάλοϲ ἡϲυχάζει, τοῖϲ γε μὴν ἔργοιϲ δείξαϲ ἑαυτὸν ἐφάμιλλον ⟨ἴϲον L⟩ τῷ πατρί φηϲιν ἀλκὴν μέν μοι φηϲι add. B L πρῶτον ὁνείδιϲαϲ I 34; ὠνείδιϲαϲ BLLp. καὶ τὸ κρατερόϲ (Δ 401) δὲ νῦν ἔμφαϲιν ἔχει, πληρρῦν ὃ παρέλιπεν ὁ βαϲιλεύϲ.

434. αἰτιῶνταί τινεϲ τὰϲ τοιαύταϲ προϲθήκαϲ ὡϲ περιττάϲ· γάλα[*](*B f. 60a ad λευκόν. L f. 88a, II. Lp f. 99b c.l. γάλα λευκόν Εton. (Noehd., p. 41), II.) λευκόν ποῖον γὰρ γάλα μέλαν, τάφρον τάφον ut etiam infra Et ὀρυκτήν (Θ 179) πῶϲ γὰρ ἂν γένοιτο οκ ὀρυκτὴ ins. L. Et τάφροϲι. ὑγρὸν καὶ ins. Et ἔλαιον (ψ 281) ϲκληρὸν γὰρ πότ’ ἄν γένοιτο; ὐφθαλμοῖϲιν ἰδὠν (Γ 28) πῶϲ γάρ τιϲ ἄν ἴδοι; οἱ δ’ o ὕαϲι π άντεϲ ἄκουον ἄκουϲαν Lp, MA 442 οὐ γάρ πωϲ ἄλλη αἰϲθήϲει ἀκούομεν. ἀλλ’ τε δὴ Λυκίην ἶξεἵξε Β Ξάνθον τε ῥέοντα (Ζ 172) ποῖοϲ γὰρ ἄλλοϲ ποταμὸϲ οὐ ῥεῖ; ἐϲτι δὲ ἡ μὲν ὸρυκτὴ τάφροϲ πρὸϲ τὰϲ οὐκ ἐξ ὀρύγματοϲ ϲυνιϲταμέναϲ τάφρουϲ ἤτοι ἀντιδιαιρουμένη, ἐκ χάϲματοϲ δὲ γῆϲ ἢ ἐξ ὕδατοϲ παρόδου προϲόδου ci. Κamm. p. 38 ἢ oξ ἄλληϲ αἰτίαϲ· ἢ si Noehdeni silentio fides, in uno Et ὀρυκτὴ τάφροϲ ἡ βαθῶ τὸ ὄρυγμα διαφαίνουϲα· ὅταν γὰρ βαθὺ γένηται ϲκάμμα καὶ ἐπικίνδυνον εἰϲ διάβαϲιν, τὸτε ἀπείληφε τοῦ ὀρύγματοϲ τὴν δύναμιν. τὸ δὲ γάλα λευκόν, ὅτι ϲκιὰν οὐκ ἐπιδέχεται. ὑγρὸν δὲ τὸ ἔλαιον, ὅτι τὰ μὲν ἄλλα ὑγρὰ ἐκχυθέντα εἰ καὶ παραυτίκα τίκα δευθέντα μαλακύνει, ἀλλ’ οὖν ταχέωϲ ξηραίνεται καὶ ἐκβληθέντα κραῦρα κραύρα Lp καὶ περίξηρα παράξηρα L. καταλείπεται τὰ δεδευμένα, τὸ ἔλαιον δὲ ἐπὶ πολὺ διαμένει καὶ ἀνυγραίνει τὸ δεξάμενον μαλακώτερόν τε ποιεῖ πρὸϲ ἁφὴν τὸ φύϲει ἁπαλόν. τὸ δὲ ἰδεῖν ὀφθαλμοῖϲιν ἀντιδιαίρεϲιν ἔχει πρὸϲ τὸν διὰ φανταϲίαϲ βλέποντά τι, ὥϲπερ καὶ om. Lp κατὰ τοὺϲ ὕπνουϲ δοκοῦμεν ὁρᾶν τι καὶ διηγουμένων [*](2 B⟩ f. 38ᵇ ad ἱπποδάμοιο v. 370 (id. Lp f. 98b c.l. ἱπποδάμοιο, L. f. 86a) : τὴν ὕβριν μειοῖ 6 ἔπσινος τοῦ πατρός· ἡδέα γὰρ τ]α τῶν πατέρων ἐγκώμια λεγόμενα . . . . Quae sequuntur huc non pertinent.) [*](3 et 5 B⟩ f 59ᵇ ad ἀμείνω v. 400 (id. Lp f. 99 c. l. άμείνω, L. f. 86b, A f. 59a c. l. ἀγορῇ δέ τ’ ἀμ είνω : . . . . . . . πιθανῶς δὲ προψυλαξάμενος ἀγορητὴν αὐτόν ψησιν, ἵνα πρὸς τὴν ἀπολογίαν ὀκνήση. διὸ οὐδὲν προσθε΄γγεται ὁ Διομήδης. Ceterum ad hanc quaestionem conferenda quae ad E 1 extr. attulimus.) [*](23 Cf. Porphyr. ad N 340 (*B f. 175b) adscriptus (=ζητ Vat. 9): . . . . γλαυκιόωντες δὲ οἱ λέοντες καὶ Ἀθηνᾶ γλαυκώπις ἀπὸ τοῦ γάλ ακ τος, ὅ ἐστν ἄδκ ιον καὶ διὰ τοῦτο λευκόν, ὑπ’ αύτοῦ εἴρητ † Paris. 2767 Δ 434 γάλα λευκόν; λευκὸν δὲ διὰ τὸ μ ἀποτελ εῖν σκιὰν αὐτὴν τὴν ψύσιν εἶναι (An. Par. ΙΙΙ, p. 203, 15).) [*](24 -28 Cf. Plut. Q. conv. VI, 9, 3)

ἄλλων ἀναπλάϲϲομεν τὰ διηγήματα. τὸ δὲ θεάϲαϲθαι δι’ ὀφθαλμῶν τὴν ἐναργῆ ἐναρῆ B θέαν καὶ τὴν δι’ αὐτοῦ δι’ αὐτῶν L κατάληψιν διὰ τῆϲ οἰκείαϲ πρὸϲ τὸ ὁρώμενον αίϲθήϲεωϲ. ὡϲαύτωϲ δὲ ἔχει καὶ ins. Et τὸ o ὔαϲιν ἀκοῦϲαι, τὸ τὸν παρόντα αὐτὸν αὐτοῦ B ἀκοῦϲαι τὸ τὸν - ἀκοῦϲαι om. L τοῦ λέγοντοϲ τοὺϲ λέγονταϲ Lp καὶ μὴ ἄλλου ἀγγέλλοντοϲ ἀγγέλοντοϲ B ἀκοῦϲαι λόγον , ὡϲ καὶ ἐντὸϲ τῇ ϲυνηθείᾳ ἐν τῷ ϲυνήθει LΕt εἰώθαϲι λέγειν παρὰ ζώϲηϲ φωνῆϲ ἀκηκοέναι καὶ μήτε διὰ γραπτῶν λόγων ἀκοῦϲαι μήτε τὰ παρ’ ἄλλου ἄλλου διηγουμένου. Ξάνθον τε δὲ Lp ῥέον τα, ἤτοι ἐπεὶ Ξάνθοϲ ἐϲτὶ καὶ πόλιϲ Λυκίαϲ διέκρινε τὸν ποταμὸν τῷ ῥεύματι, ἢτὸνϲφόδρα ῥεοντα βούλεταιλέγειν ὡϲ τὸν δινήεντα (Φ2), ἢ Ξάνθον ῥέοντα ὡϲ εἰ ἔλεγε ξάνθου ῥοάϲ, ἢ τὸν καλῶϲ ῥέοντα, ὡϲ ποιητὰϲ ἐϲέχυντο πλαϲ (M 470), τὰϲ εὖ πεποιημέναϲ· ἢ ποιηταὶ πύλαι αἱ τέλοϲ ῆδη λαβοῦϲαι καὶ ἀποτετελεϲμέναι ἢ ποιηταὶ — ἀποτετελεϲμέναι uncin. incl. Kamm.. καὶ ὅλωϲ ἐπὶ πάντων τῶν τοιούτων ζητῶν τιϲ εὑρήϲει εὔλογον τὴν τῆϲ προϲθήκηϲ αἰτίαν.