Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

315. 16. ἄλογον δοκεῖ δοκεῖ μὲν ἄλογον Et εἶναι ἐπὶ μόνων τούτων διαμετρεῖν τὸν χῶρον καὶ κληρον η δὲ λύϲιϲ ἐκ τοῦ καιροῦ· υπὲρ γὰρ τῶν ὅλων αiτη μόνη εἰϲήχθη ἡ μάχη.

---χ ῶρον δὲ διεμέτρεον· οὐ γὰρ ἔδει ἐξελθεῖν, ὡϲ ἄν τοῦ παρεξελθὸντοϲ πεφευγὸτοϲ καὶ διὰ τοῦτο ἡττηθέντοϲ, κἄν ἔξω γενόμενοϲ τὸ χώρου πολεμῇ. ἐπὶ τούτοιϲ οὖν τῶν ϲυνθηκῶν γεγονυιῶν καὶ τῆϲ μάχηϲ δι’ ὅπλων ἀφοριϲθείϲηϲ, ἀφανοῦϲ γενομένου τοῦ Ἀλεάνδρου, τοξευθέντοϲ δὲ τοῦ Μενελάου, καὶ ἀδήλου ὄντοϲ ὑπὸ τίνοϲ, κἄν μήποτε ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἢ ὑπ’ ἄλλου τινόϲ — ὡϲ ἐδηλοῦτο ἐκ τοῦ φάναι τὸν κήρυκα· Ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ αλεν τ ὸξων ε ὖ εἰδώϲ ( Δ 206)· καὶ τοξεύων δὲ διὰ τοῦτο κρύπτεται· πρόϲθεν γὰρ ϲάκεα ϲχέθον ἐϲθλοὶ ἑταῖροι (Δ 113) καὶ ἐπαγγελία ὅτι ἐάν τιϲ τοξεύϲῃ τὸν Μενέλαον λήψεται δῶρα παρὰ Ἀλεξάνδρου Δ 69 ), καὶ οὐκ ἄλλωϲ [*](6 sqq. Parisini duo codices (Cram. An. Par. Ill. p. 159, 29; 197, 12. 20) ad verbum fere cum A congruunt. ln altero (p. 197 ) scholium bis ad Γ 305 relatum.) [*](13 Omisimus in textu verba scholii quae ante χῶρο δὲ δι εμ ἐτρεον leguntur. Exstant eadem in cod. A (f. 48a) in duas partes divisa ad duo lemmata (χῶρον μὲν πρῶτον et αὐτὰρ ἔπετ κ λήρους relata; prior pars in Leidensi quoque codice legitur (f. 67a), eadem et dimidia altera inter Didymi quae vocantur scholia. Ad Dorphyrii fragmentum quod supra edidimus ea verba non pertinere certum est, eandem enim versus χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον explicationem quae lin. 13 legitur proferat. Dossunt a Porphyrio aliena esse, potuit pars certe eorum ab altero grammatico ex integra Porphyrii quaestione excerpta. casu cum iis quae supra edidimus in codico B⟩ coalescere. Quam ob rem hic subiungere visum est: ἀναγκαίως δὲ ⟨om. A ⟩ διεμέτρουν πᾶε τὸ χωρίον ἐντὸϲ ᾧ ἔμελλον ⟨ἤμελλον A ⟩ μονομαχήσειν, ὥστε μόνον τὸν διὰ τῶν ὅπλων ἡτ- νενικῆσθαι, ἀλλὰ κνὶ τὸν ἀπολιπόντα 〈ἀπολειποντα A ⟩ τὸ ἀποδεδειγμένον χωρίον, ὅπερ ⟨ὥσπερ A ⟩ καὶ ἐπὶ τῶν ἀθλητῶν. ἄλλοι δέ φασιν ⟨ὅτι add. A ⟩· ἵνα μὴ πρὁς τὰ ἑαυτῶν πλήθη χωρισθῶ ἀλλ’ ἵνα- ⟨om. A ⟩ ὥσπερ ἐντὸϲ ⟨om. B⟩ L.⟩ εἱρκτ ⟨εἰρκτῇ A⟩ τῇ περχραφῇ ⟨παοαηραφῇ L⟩ μένωσιν. μετὰ δὲ ταῦτα ⟨haec quidem L. om., in A, ubi δὲ deest, alterum scholium efficiunt ⟩ δεόντως καὶ κλ ῇρον ἐποιήσαντο περὶ τῆ ἀφέσεως τοῦ δόρατος, ὥστ ε μὴ θόρυβον ἐμπεσεῖν τοῦ ἁστέρου φθάσαντιος διὰ τὴν πρώτην βολὴν ⟨τῆς πρώτης βολῆς A⟩ ἀνελεῖν τὸν πολέμον. ψῆψοι δέ τικες κιλ. (haec quidem non Porphyriana).)

καὶ πῶϲ ἐπὶ Ἕκτοροϲ, ἔνθα Αἴαντι μονομαχεῖ ) Η 225), μὴ διαμετρεῖται[*](B f. 48a ad διεμέτρεον. L f. 67b. Lp f. 88b c. l. διεμέτρεον.) ὁ τόποϲ; ἢ ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῆϲ ἀλλήλων ϲφαγῆϲ διαμιλλῶνται, ἐνθάδε δὲ περὶ τῆϲ κοινῆϲ ἐλπίδοϲ ἐϲτὶν ὁ πόλεμοϲ· διὸ οἵ τε ὅρκοι καὶ ἡ γύμνωϲιϲ τῶν ϲτρατῶν, μή πώϲ τιϲ ἔνοπλοϲ ὤν προϲαμύνῃ διεμέτρεον τῷ ϲτρατηγῷ. ἢ ὅτι ἡ διαμέτρηϲιϲ καρτερικωτέρουϲ ἐργάζεται τοὺϲ πολεμοῦνταϲ. ἄλλωϲ τε δὲ δεδίαϲι μὴ τοξὸτηϲ Ἀλέξανδροϲ ὤν δραπετεύϲη τὴν ϲυμβολὴν καὶ τὴν τοξείαν ἀντεπειϲάξη Μενελάῳ. ϲκόπει γὰρ ὅτι καὶ αὐτοῦ μὲν ἀφανιϲθέντοϲ. Μενελάου δὲ τοξευθέντοϲ, οὐκ ἴϲαϲι μὴ καὶ αὐτὸϲ εἴη ὁ τοῦτο δράϲαϲ· φηϲὶ γὰρ Ἀγαμέμνων· ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ ἅλε τόξων εὖ εἰδ ὡϲ Τρὠων ἢ Λἁυκίων (Δ 196).

327. e schol. ad Κ 107 adscripto, quod in fine operis edendum erit, excerptum .

330. διὰ τί πάνταϲ μονομαχεῖν μέλλονταϲ καὶ εἰ τύχοιεν ὡπλιϲμένοι[*](*B f. 48a ad κνημῖδαϲ. L f. 67a. Lp. f. 88b c. l. κνημῖδαϲ. Eton. (Noehd. P. 36), II.) αὐθιϲ ποιεῖ καθωπλιϲμένουϲ, ἐπιλέγων κνημῖδαϲ μὲν πρῶτον καὶ τὰ ἑξῆϲ (v. 330); ἢ ὅτι τῶν προκλήϲεων γινομένων ἦν ἀναγκαῖον [*](1 pro ἐκδίδοται legendum videtur ἐκλέγεται 4 προειδόμενοι cod. 6 παρεξελθὼν ἐξελθὼν legi videtur, detritum 10 recte Cobetus lacunam verbo Πάνδαροϲ explevit 13 παραβάϲεωϲ supplevi: in codice βάϲεωϲ detritum 22 ἄλλωϲ τε δεδίαϲι L 22 _25 Ἀλέξανδροϲ δράϲαϲ om. L 24 καὶ post ὅτι om. LLp 25 ὅϲτιϲ L. 30 πρῶτα L. 31 ἢ ante ὅτι om. Et ἀναγκαῖον ἦν LEt) [*](9 sqq. † B⟩ f. 53a ad M ενλαόυ Δ 100 (id. Lp f. 93α c. l. Μενελάου): πῶς μὴ Ἀγαμέμνο να τοξεύε ἀκαθόπλιστον ἄντα ⟨in ras. H ⟩ τινα τῶν ἀρίστων ἄλλον, ἀλλα τὸν ἐντεθωρακισμένον Μενέλαον δῆλον οὖν ὡς ἀποτριβόμενος τὴν κατηγοίαν τῆς ἐπιορκίας, ἵνα δοκῇ μᾶλλον Ἀλέξανδρος εἶναι ὁ ἐκ λόχου Μενέλαον τοξεύσας ἀλλὰ μ Πάνδαρος.) [*](16 —19 † Eust. p. 418, 36 sqq.-) [*](29 sqq. B⟩ f. 48a ad ὤμοισιν v. 328 (id. Lp f. 88 c. l. ἀμφ’ ὤμοισιν): ὡς ἰδίᾳ μέλλοντες κινδυνεύειν ἀσψαλ ἐστερο ὁπλ ίζονται. ἠ ὡς μέλλοντες' κάμειν )

355. v. 281 sqq.

365 sqq. τί οὖν βλαϲφημεῖ ὁ Μενέλαοϲ ῥητέον οὖν ὅτι οὐ βλαϲφημεῖ ὁ ἥρωϲ ἀλλὰ νεμεϲᾷ ἀρετῇ γὰρ οἰκείᾳ οἰδε πάϲχων ἅπερ οὐκ ἔδει καὶ νεμεϲά δικαίωϲ ἐπὶ τῷ παρ’ ἀξίαν ϲωζομένῳ.

ἄλογον τὸ μὴ ϲπαϲάμενον τὸ ἐκείνου ξίφοϲ διαχειρίϲαϲθαι αὐτόν. λύεται δ’ ἐκ τοῦ καιροῦ. τὸν γὰρ ἐντὸϲ τοϲούτῳ ἀγῶνι οὐκ εἰκὸϲ ἀπόντα ϲυνοράν. εἰ μὴ καὶ ἐκ τῆϲ λεξεωϲ. λέγει γὰρ τὴν Ἀφροδίτην αὐτῷ θοηθῆϲα, ὥϲτε εἰι ἄν καὶ ἐντὸϲ τῷ τοιούτῳ ϲυλλαμθανομένη.

καὶ διὰ τί ὁ Μενέλαοϲ ϲυγκλαϲθέντοϲ αὐτῷ τοῦ ξίφουϲ οὐκ ἐϲπάϲατο [*](*B (v. annot. crit.). L f. 68b. Lp f. 89b. A f. 49a.)τοῦ Ἀλεξάνδρου, ῥητέον οὖν ὅτι ἢ ἔκφρων ἐγένετο τῷ λογιϲμῷ, ἐκπλαγεὶϲ τῷ κινδύνῳ, ἤ πάντωϲ Ἕλληϲιν ἑλκύϲαι ἠθέληϲεν αὐξων τὸ κατόρθωμα. ἢ καὶ δι’ οἰκονομίαν ὁ ποιητὴϲ ἐϲεϲώκει τὸν Πάριν· ἐλέλυτο γὰρ τὰ τῆϲ ὑποθέϲεωϲ τῷ ἐκείνου θανάτῳ.

---οὐ φονεύει δὲ αὐτὸν τῷ αὐτοῦ ξίφει ἢ ὑπὸ τοῦ καιροῦ ἢ ὑπὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ϲφαλλόμενοϲ, ἢ καὶ τοῖϲ ὅπλοιϲ ἀπογνούϲ, ἢκαὶ ὅτι ἴϲον θανάτου ἦν τὸ ὑπεκϲτῆναι τοῦ μετρητοῦ, ἢ ζῶντα αὐτὸν ἑλεῖν βουλόμενοϲ, ὅπερ ἠν μεῖζον. οiτω γὰρ ἂν ἀξίωϲ ἐτιμωρήϲατο αὐτὸν ἤ ϲυντόμωϲ ἀνελών.

379. 80. αὐτὰρ ὁ ἂ ψ ἐπόρουϲε κατακτάμεναι μενεαίνων ἐγχε ϊ χαλκεῖ ῳ. ἀδύνατόν φαϲιν είναι κατὰ τὸ ἐγχείρημα. ἐρρίφη [*](1 μέλλονταϲ om. I μονομαχεῖν om. τοϲ μέλλονταϲ διαναπαύεϲθαι (ανα e corr.), ultima littera verbi μέλλονταϲ multo maiore quam reliquis litteris forma appIυta, ut vacuum quod ante διαναπαύεϲθαι spatium fuIt expleretur, Lp) [*](προδιαναπαύεϲθαι LEt 2 εἰτα pro οὕτωϲ L 6 scholium A ita incipit: ἐμοὶ τῷ Μενελάῳ διηλονότι. ἐνόμιϲαν γὰρ τινεϲ διὸ τούτου βλαϲφημείν τὸν Μενέλαον ῥητέον οῦν ὅτι κτλ. 7 νεμεϲᾶι L. οἰδεν A οἰδέ τε Lp 8 νεμεϲϲᾶ A L 11 καὶ om. Lp 12 εἴη om. BLp 13 schol. B⟩ superiori schol. (ἄλογον τὸ μὴ κτλ.) signo scholii finiti eraso ita subiungitur, ut cum eo cohaerere videatur: etiam Lp cum superiore cohaeret A inc.: διὰ τί δὲ ὁ μεν ., L: διὰ τί φηϲιν ὁ μὲν. ξίφοϲ Lp 14 ἢ ὅτι A τῷ λογιϲμῷ corr. in τὸν λογιϲμὸν B⟩ τὸν λογιϲμὸν Lp τῷ κινδύνῳ τὸν λογιϲμὸν ἐκπλαγείϲ L. τῷ κινδ. τὸν λογ. ἐκκλαπείϲ A 15 ἕλληναϲ ϲἕλλη B⟩ Lp ⟩ ἐκλῦϲαι B⟩ L. Lp πάνταϲ ἑλλη ἐκλῦϲαι A ἑλκύϲαι corr. Bekk. 16 ἐκϲεϲωκει L. 18 τῷ ἑαυτοῦ ξίφει L. 19 ἀπογνοίην L. 20 ἶϲον Lp τοῦ ὑπεκϲτ. Lp 21 ἀξίωϲ om. L. 23 εἰϲ τὸ αὐτὰρ κτλ. LΕt 24 ἔγχει χαλκ. om. LEt φηϲιν pro φαϲιν Εt δυνατόν φηϲιν L) [*](πρανεκτήσαντο ἑαυτοὺς τῇ τῶν ὅπλων ἀνέσει (κοσμεῖ δὲ αὐτὸν κτλ. quae huc non pertinent).) [*](6 —8 Cf. Paris. 2556 ap. Cram , A. P. III, 160, 17.) [*](9 — 22 Cf. Porph. E 20.) [*](23 sqq. De diple ν. 380 Aristonicus: ξητεῖται ποίῳ ἔχχει κτλ.)

καὶ πῶϲ φηϲιν ἐκ δέ μοι ἔγχοϲ ἠίχθη; ἢ ὅτι δύο δόρατα[*](B f. 49b ad καλκεἰῳ. Lp f. 89b c. l. χαλκείωκεν) ἐβάϲταζεν ἢ τῶν παρόντων ἥρπαϲεν · ἢ τῷ ἐμπεπηγότι αὐτῷ διαχειριϲόμενοϲ ἐπεδίωκεν.

383. κατηγοροῦϲιν ὡϲ προαγωγὸν εἰϲάγοντοϲ αὐτου τὴν θεόν. [*](B f. 49 ad αὺτὴ. Lp f. 90a c. l. αὐτὴ δ’.) ἀλλ’ ἐπεὶ ὥρμηται γέλωτα μὲν θέϲθαι τὸν Πάριν, ἐπαινέϲαι δὲ τὴν Ἑλένην, καὶ τοῦ μὲν τὴν ἀκραϲίαν τῆϲ δὲ τὸ ϲῶφρον ὑπ’ ὄψιν ἄγειν οὐ δύναται δὲ διεϲτῶτα τὰ πρόϲωπα δι’ ἑτέρου ϲυμβιβάζειν, ἐπίτηδεϲ αὐτὴ δ’ παρέλαβε τὴν Ἀφροδίτην. καλεῖ δὲ αὐτὴν ὅπωϲ μὴ διὰ τοῦ τείχουϲ ἀποδοθῇ, ἢ μήπωϲ οἰόμενοϲ αὐτὴν ἀποδεδόϲθαι διαχειρίϲηται ἑαυτόν.

396 97. ἀδύνατόν φαϲιν εἰϲ γραῦν μεταβαλεῖν τὴν ἰδέαν τὴν[*](*B f. 49ᵇ ad δευὺν. L f. 69b, II. Eton. (Noehd. p. 37), II.) Ἀφροδίτην καὶ νοῆϲαι τὴν Ἑλένην τὴν τῆϲ θεᾶϲ δειρήν. λύϲιϲ· πολλαχου ποιεῖται τοὺϲ ἡμιθέουϲ τεκμαιρομένουϲ τὰϲ τῶν θεῶν μορφάϲ, ὡϲ ὅταν ὁ Ποϲειδῶν Κάλχαντι ἀπεικαϲθεὶϲ φαίνηται ὅ τε Αἴαϲ φηϲίν’ οὐδ’ ὅγε Κάλχαϲ ἐϲτὶ θεοπρόποϲ· ἴχνια δὲ μετόπιϲθε π οδ ὧν· ἠδὲ κνημάων ῥεῖ’ ἔγνων ἀπιόντοϲ· ἀρίγνωτοι δὲ θεοί περ ( 70 — 72).

441. διὰ τί τὸν Ἀλέξανδρον πεποίηκεν οὕτωϲ ἄθλιον, ὥϲτε μὴ[*](*B f. 50ᵇ ad τραπείομεν) μόνον ἡττηθῆναι μονομαχοῦντα, ἀλλὰ καὶ φυγεῖν, καὶ ἀφροδιϲίιω απείομεν [*](1 καὶ ante ἠίχθη ins. LEt 4 ἀπολόμενον B, ἀπολλύμενον I. Et 5 οὐ κατεκ. B⟩ LEt; ο Vill 7 ειρ verbi διαχειριϲόμενοϲ in ras. B⟩ 9 προαγωγὸν, ωγὸν in ras., B⟩ 11 ἀκρ.αϲίαν, littera inter ρ et α erana, B⟩ 14 διαχρίϲηται, ϊ post ρ in ras, ει supra χ script., B⟩ 15 φηϲιν LΕt 15.16 τῆϲ ἀφροδίτηϲ LΕt. 16 δειρὰν Εt λύϲιϲ om. L 16.17 πολλαχοῦ γὰρ π.LEt 17 τεκμαιρόμενοϲ LEt 18 ἐπιφάνηται lt 19 ἴχνια γὰρ μετ. LEt 22 L. in lemm.: ἀλλ’ ἄγε φιλὐτητι τραπείομεν εὐνηθέντε) [*](4 Solutio ἀκὸ τοῦ- καιροῦ A ristarchi est (v. Ariston. h. l.).) [*](15 —21 Versus 396 — 418 obelo notati erant. lnter alias causas Aristonicus affert (A v. 395]: πῶς γὰρ χραιᾳ παλαιγενεῖ εἰκασμἐν περικαλλέα δειρὴν εἷχε καὶ ἄματα μαρμαίροντα καὶ στήθεα ἱμερόεντα) [*](† B f′ 49ᵇ ad ἐνόησε v. 396 (id. Lp f. 90a c. l. ἐνόησε, L f. 69b): καὶ μὴν χραῒ πκρεικασθεῖσα ἦν. ἀλλ’ ἔθος τοῖς ἡμιθέοις τοὺς θεοὺς ἐπιυινώσκειν, ὡς Αἴσα τὸr Ποσειδῶνα. Addit L. iqui verbis ὡδ Ποσειδῶνα caret): οὐδὲν δὲ ἄτοπον γυμνὴν ψαίνεσθαι τὴν θεόν· Ἑλένῃ γὰρ ἧλθε γνωρισθῆναι, κρύτεραι δὲ ταῖς Τρωάσιν (eadem verba in B, ad ἱμερόενται, et Lp, c. eod. l., novum schol. efficiunt), quae haud scio an et ipsaex integra Porph. quaestione fuxerint.) [*](17 Cf. A f. 165 N 70 (id. L. f. 27a). . . . πῶϲ δὲ. ψησίν,  ὁ Ποσειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα ⟨ὁ Ποσ. post τὁν Αἴαντα coll. L⟩ ; καὶ ῥητέον ὅτι ψαντασίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖου ἑαυτοῦ.) [*](22 sqq. B⟩ f.50b ad ψιλότητι Γ 441 (id. Lp f. 91a c.l. ψιλότητι): πῶς, φασί, μετὰ τοσαύτην αἰσχύνην ὀργᾷ ; ἐμψανίζει οὖν τὴν πρόξενον ἁπάντων τῶν κακῶν SCHRADER, Porphyr. Qu. Hom .)

457. διὰ τί, τῶν ϲυνθηκῶν ὑπὸ Ἀλγαμεμνονοϲ τοιούτων γεγονυιῶν εἰ μέν κεν Μενλαον Ἀλξανδροϲ καταβαλεῖν πἐφν ῃ, ὐτὸϲ ἔπειθ Ἑλἐνην ἐχέτω, ἡμεῖϲ δ’ ἐντὸϲ νήεϲϲι νεώμεθα· εἰ δέ κ Ἀλέξανδρον κίειν η Μενἐλαοϲ, ρῶαϲ ἔπειθ’ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ’ ἀ ποδ o ῦναι τιμήν τ’ Ἀλργείοιϲ ἀ ποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν· εἰ δ’ἂν ἐμοὶ Πρίαμοϲ Πριάμοιό τε παῖδεϲ τίνειν οὐκ ἐθέλουϲιν ἐθέλωϲιν Κammer, p. 35, αὐτὰρ ἐγ ὼ καὶ ἔπειτα μαχέϲϲομαι εῖνεκα ποινῆϲ (v. 281 aqq .), τῶν γοῦν ϲυνθηκῶν τοιούτων γεγονυιῶν τοιούτ. γεγ. addidi, om. cod. aliter Kamm . l. c., τῆϲ νίκηϲ διὰ ϲφαγῆϲ θατέρου τῶν μαχομένων ὡριϲμένηϲ ο spr. ω scrpt., cod. καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου μὴ ἀνῃρημένου, Ἀλγαμέμνων φηϲὶ νίκη μὲν δὴ φαίνεται ἀρηιφίλου Μενελάου, ὑμεῖϲ δ’ Ἀργείην Ἑλἑν ην καὶ κτῆμα θ’ ἄμ’ αὐτ ῇ ἔκδοτε καὶ · τιμὴν ἀποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν (v. 457 58): ἐνῆν γὰρ ἀντικρούειν τὸν τυχόντα , ὅτι εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδροϲ μενέλαοϲ ἀλέξανδρον cod. recte haec et seq. corr. Κamm. καταπέφν ῃ εἴρηται καὶ εἰ δἐ κ’ Ἀλέξανδρον ἀλέξανδροϲ cod. κίειν η ξανθὸϲ Μενέλαοϲ ξανθὸν μενέλαον cod.. ῥητέον ὅτι ἀπὸ τῶν Ἐκτοροϲ [*](1 ἄϲωτον Εt 2 huic versui in marg. B⟩ adscrpt. Ἀριϲτοτελ. 3 ὅτε μὴ ἐξῆν ἢ φοβῶνται LEt 4 μὴ οὐχ ἐξ. Kamm. p. 37 δὲ ante τότε L 5. 6 οἱ δὲ — ἀφαίρεϲιν et 12 — 15 ἵνα δὲ — γενομένου a Porph. abiudic. Kamm. 7 ἐρύϲατο B L Lp, ἐρύϲαϲ Et 8 μεταβάλλουϲα LLp, μεταβάλουϲα B⟩ 10 ἔρωτα L ἐπιτάττεϲθαι L 11 τὴν om. DLp 12 γινομένην L ὁ ἀλ. L 14 χαρ. δὲ διὰ τ. LEt) [*](αὐτοῦ λαγνείαν. ἀνακτώμενος Ἑλένην προσποεῖται αὐτῆς ἐρᾶν, ὑπονοῶν ὁρυί- αὐτὴν ἐφ’ οἷς ἐκδοῦναι τῷ πολεμίῳ ἔσπευσεν. ὅτι. ὧν στροίμεθα ἄν τούτων ἐρῶμεν.) [*](16 sqq. Cf. Porph. Γ 276.)