Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

144. ἀδύνατόν φηϲι φαϲι L pτὴν Αἴθρην αἴθραν LEt ἔτι ζῆν[*](*B f. 44 ad Aἴθρη. L f. 61a, II, c. l. Αἴθρη. πιτθῆοϲ. Lp f. 85b. Eton.(Noehd. p. 35) II.) καὶ ἀμφιπόλου τάξιν ἔχειν, εῖπερ ὁ μὲν Θηϲεὺϲ ἀρχαῖόϲ ἐϲτιν — ἔνθα κ’ ἔτι κὲ τι, ε in ras., B προτέρουϲ ἴδον εἶδον L ἀνἐραϲ o ὓϲ ἔθελόν περ, Θηϲἐα Πειρίθοόν τε, θε ῶν ἐρικυδέα τέκνα (λ 630. 31) ἡ δὲ ἀμφίπολοϲ ἐπὶ νεαϲ τάττεται. ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τῆϲ λέξεωϲ· ἢ ὅτι ὁμωνυμία ἐϲτὶ τῆϲ Αἴθραϲ, ἢ ὅτι ἡ ⟨om. Lp⟩ ἀμφίπολοϲ οὐ πάντωϲ νέα· γρηὶ ϲὺν ἀμφιπόλ ῳ, ἥ οἱ βρ ῶϲιν πόϲιν τε παρτίθει (α 191).

εί μὲν ὁμωνυμία ἐϲτίν, ἐατέον· εἰ δὲ οὔ, ϲτικτέον ἐντὸϲ τῷ Αἴθρη[*](Β f. 44b ad Αἴθρη Lp f. 85b.) καὶ τὸ ἑξῆϲ ϲυναπτέον. πιθανώτερον δὲ ὁμωνυμίαν εἶναι· οὐ γὰρ ἂν τοϲούτων οὖϲα ἐτῶν ἀμφιπολεῖν ἠδύνατο add. Lp: ἁδύν. φαϲι κτλ., l. 7.

καὶ πῶϲ τοϲούτων ἐτῶν οὖϲα ἀμφιπολεῖν δύναται, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ[*](Townl. (Cra- An. P ar. III, p. 281).) τῆϲ γραὸϲ κεῖται· γρηὶ ϲ ὺν ἀμφι πόλ ῳ. πιθανώτερον δὲ ὁμωνυμίαν mer, εἶναι· οὐ γὰρ ἡ ηλικία ἑᾷ· τοὺϲ περὶ Θηϲεα γὰρ προτέρουϲ ἄνδρα( ὁ Ὀδυϲϲεύϲ φηϲι. πῶϲ τε, εἰ ἐντὸϲ Τροιζῆνι ἐκεῖνοϲ ἠν, πῶϲ τε Μενέλαοϲ τὴν θείαν δουλεύειν ἠνείχετο; Πsλοπὶϲ γὰρ ἦν. κουριδίην ϲκουρίην cod. Town. τε ἄλοχον (N 626) Μενέλαοϲ αὐτήν φηϲιν ϲαὐτον φηϲίν Town..

154 sqq. διὰ τί ἡ Ἑλένη ἐπὶ τὴν θέαν ἀφικνεῖται καὶ ταύτηϲ ταύ-[*](*B f. 44ᵇ ad ἄνδρα v. 166 (f. 45a).) την cod.o Πρίαμοϲ τὰ περὶ τῶν Ἐλλήνων πυνθάνεται; διὰ τί τε ἐντὸϲ νέα ἤδη τῶν τοῦ πολεμου παρωχηκότων ἐτῶν ὁ Πρίαμοϲ ἀγνοεῖν φαί [*](πείθεται (κτλ ., quhe aliunde illata sunt). Eadem sed ordne inverso, iti ut illa ἐντὸϲ ἀρχαῖς — Ἀργείη Ἑλένη scholium claudat, Leid. f. 60a.) [*](15 — 18 Inter Quaestiones scholium retulImus, quia iisdem ex parte verbis quibus quaestio Townleiana utitur.) [*](19 Extrema scholii verba quamνis pessime tradta sint docent Porphyrium inter alias rationes, propter quas Aethra Pitthei Troeteniorum regis filia esse non posset, negasse Melenam ab Homero ut Phesei uxorem induci, quod idem Aristarchus diple posita monuit (v. Lehrs, Arist. p. 185). De cuius de nostro loco iudicio v. Lehre ap. Friedl., Ariston p. 84, et Aristarch. p. 347.) [*](26 sqq. † B⟩ f. 45a ad dp μοι v. 166 (id. Lp f. 86a c. l. ὥς μοι καὶ τόνδ’ ἄνδρα): πῶς ἐντὸϲ ταῖρ πρώην πρὸ τείχους γενομέ ναις συμβολαῖς ο ὐ παρεκ άλεσε Πρίαμος παρ Ἑλένης μαθεῖν τοὺ ἀρίστους ὅτι ἐνόπλων αύτῶν προσβαλλόντων τῷ τείχει δυσχερὲς ἦν έπισημήνασθαι αὐτούς, καὶ τῶν ὅπλων πολλ λάκις δυναμένων άπατᾶν, ὡς καὶ ἐπὶ Πατράκλου· κ αί τοι τε κε α κ αλ ὰ δότω, αἴ κ ἐ os τῷ γ’ ἴσκοντες δὲ τοῦτο κ τλ , quae huc non pertinent.)

ῥητέον δὲ ὅτι τοῦ Ἀλχιλλέωϲ ϲυντεταγμένου τοῖϲ Ἕλληϲι καὶ τῶν Τρώων ἐντὸϲ τῆ πόλει καθειργμένων, ἔφοδsι ἐγίνοντο ἔνοπλοι καὶ τὰ μὲν ὀνόματα γνῶναι ἠδύνατο τῶν ἀρίϲτων ὁ Πρίαμοϲ καὶ αὐτοὺϲ ἐνόπλουϲ θεάϲαϲθαι, ἐπὶ ϲυνθήκαϲ δὲ καὶ διάλυϲιν πολέμου τοιαύτην μὴ ἐληλυθότων πρότερον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκ προκλήϲεωϲ μονομαχίων οὐ μετ’ ἐκεχειρίαϲ ἐκεχειρίαϲ cod. τῶν ἄλλων γινομένων, καὶ διὰ τοῦτο ἐνόπλων ἀλλήλοιϲ ἀεὶ ἀναμιγνυμένων , ὁ ποιητὴϲ---lacunae in cod. vestigium non exstat ἐπινοήϲαϲ μονομάχιον μετ’ ἐκεχειρίαϲ ἐκεχειρρίαϲ cod. τῶν ἄλλων καὶ διὰ τοῦτο ἀποδύϲαϲ ἀπὸ τῶν ὅπλων τοὺϲ πολεμοῦνταϲ· φηϲὶ γὰρ ὡϲ ἐχάρηϲαν Ἀχαιοί τε ρ ῶέϲ τε ἐλπόμένοι μένοι παύϲαϲθαι ὀιζυρο ῦ πολέμοιϲ τεύχεα τ’ ἐξεδύον το (v. 111. 12. 11) καὶ ἐπιϲημηνάμενοϲ ἀναγκαίωϲ τὸ παράδοξον τῆϲ ἐπίνοίαϲ διὰ τοῦ φάναι ῖνα θέϲκελα ἔργα ἴδηαι ρ ώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν (v. 130. 31). τί οὖν τὸ θαυμαϲτόν ὅτι oἳ πρὶν ἐπ’ ἀλλήλοιϲι φέρον πολύδακρυν Ἄρηα, οἱ οἳ cod. δ ὴ νῦν ἕαται ϲιγῇ, πόλεμοϲ δὲ π έπ αυται (v. 132. 34 ). γυμνῶν οὖν γενομένων νῦν πρῶτον, ἡ τε τῆϲ Ἑλένηϲ θέα ἐπὶ τῷ παραδόξῳ τῆϲ εἰρή. νηϲ καὶ τῆϲ γυμνητείαϲ γυμνι, suprascIpt. τ , cod. τῶν ὅπλων οὐκ ἄλογοϲ, καὶ ὁ ἐγειρόμενοϲ ὑπὸ ἐκλύϲεωϲ τοῦ φόβου πεπαυμένου τοῦ πολεμου ἱμεροϲ om . cod.; aididi e v. 139 οὐκ ἄλογοϲ, ἥ τε ἐξέταϲιϲ τοῦ Πριiμου εiκαιροϲ καὶ λόγον ἔχουϲα τὰ νῦν. ἔτι καὶ νῦν αὐτὸϲ γυμνὸϲ ἄτερ ὅπλων θεώμενοϲ γνῶναι δύναται ἐξετάϲαϲ παρὰ περὶ cod. τῆϲ ὁμοεθνοῦϲ ἕκαϲτον, διὸ καί φηϲι τεύχεα μέν οἱ κεῖται ἐπὶ χθονί, αὐτὸϲ δὲ κτίλοϲ ὥϲ (v. 195. 96). καὶ πρὸϲ τοῦτο οὖν ἡ τῆϲ Ἑλένηϲ εἰϲ τὸ τεῖχοϲ παρουϲία εὐλόγωϲ ᾠκονόμηται.

ὅτι δὲ ἐκ τῶν ὅπλων ἐνῆν πλανηθῆναι τούϲ ἀπὸ τῶν ὅπλων ϲημαινομένουϲ ἕκαϲτον, δηλοῖ τὰ ἐπὶ τοῦ Πατρόκλου, ὃϲ ἐνδύϲαϲθαι τὰ Ἀχιλλέωϲ ὅπλα ἐδεήθη, αἴ κέν πωϲ αὐτόν γε ἐίϲκοντεϲ τῷ Ἀχιλλεῖ ἀπόϲχωνται πολέμοιο ἶρῶεϲ (Π 41). οὕτωϲ οὐκ ἠν τὸν ἀπὸ τῶν ὅπλων τινὰ δοξάζοντα ἤδη καὶ ὄντωϲ γινώϲκειν αὐτόν. ὅτι γὰρ ἀπὸ τῶν ὅπλων ἐδόξαζον τοὺϲ πολεμοῦνταϲ, δηλοῖ καὶ ὁ Κεβριόνηϲ ὅταν λέγη τῷ Ἕκτορι· νῶι μὲν ἐντὸϲ θ ά δ’ ὁμιλέομεν Δαναοῖϲιν· οἱ δὲ δὴ ἄλλοι Τ ρ ῶεϲ ὀρίνον ταί· Αἴαϲ δὲ κλονέει Τ ελαμώνιοϲ· εὖ δἐ μιν ἔγνων· εὐρυ γὰρ ἀμφ’ ῶμοιϲιν ἔχει ϲάκοϲ (. 523 —27) καὶ πάλιν· Τυδείδῃ μιν μὲν cod. ἔγωγε δαἱφρονι πάντα ἐίϲκω ἀϲπίδι γιν ὠϲκων αὐλὠπιδί τε τρυφαλείῃ (Ε 181. 82). εἰ μὲν οὖν καθωπλιϲμένων αὐτῶν ἡ ἐξέταϲιϲ ἐγίνετο, ἄλογόϲ γε ἂν διὰ τοῦ τοϲούτου χρόνου γινομένη πρόϲ τε τὴν Ἑλένην διατιθεμένη, δέον πρόϲ τινα τῶν τὸν πόλεμον κατατιθέντων· ἐπεὶ δὲ γυμνοὶ καὶ ἄνοπλοι τὸτε

ἐζήτηται πῶϲ ὁ Πρίαμοϲ τῷ δεκάτῳ ἔτει πυνθάνεται περὶ τῶν ἀρίϲτων.[*](*B f. 45a. A f. 45a c. l. ἔοικεν v.170. L f. 61b. Cf. Cramer, An. Par. III, p. 157, 35.) ῥητέον οὑν, ὅτι ἐπειδὴ πρότερον περὶ τὰϲ ἀϲτυγείτοναϲ πόλειϲ ἐπλανῶντο, ὥϲ που καὶ ὁ ποιητήϲ φηϲιν· κατὰ ληί δ’ ὅπ η ἄρξειεν Ἀχιλλεύϲ (γ 106), νῦν δὲ προϲκάθηνται τῇ Ἰλίῳ. ἢ ὅτι πρῶτον μὲν οὐκ ἦγε ϲχολὴν πυθέϲθαι περὶ αὐτῶν, τοῦ Ἀχιλλέωϲ ἰϲχυρῶϲ αὐτοῖϲ ἐγκειιιένου καὶ μόνον ἑαυτὸν αὐτοῖϲ ἐπιδεικνύντοϲ καὶ τῷ φόβῳ κατακλείϲτουϲ ποιοῦντοϲ· τότε γὰρ ὁ Πρίαμοϲ οὐ περὶ τούτων ἐφρόντιζεν, ἀλλὰ περὶ τοῦ ϲώζεϲθαι τὴν πόλιν. νῦν δὲ μηνίοντοϲ ἐκείνου καὶ τῆϲ , μάχηϲ ίϲορρόπου γεγενημένηϲ, ὡϲ καὶ τοῦ τείχουϲ χωρὶϲ πολεμεῖν τοὺϲ Τρῶαϲ, είκότωϲ περὶ αὐτῶν πυνθάνεται. ἕτεροι δέ φαϲιν ὅτι ἀπὸ τῆϲ πανοπλίαϲ καὶ τῶν ἵππων αὐτοὺϲ ἐγνώριζον, ὡϲ καὶ Πάνδαροϲ ἐπὶ τοῦ Διομήδουϲ λέγει· ἀϲ πίδι γιν ώϲκων αὐλ ὠπιδί τε τρυφα λείῃ (ε 182) πρότερον δὲ οὐ τεθέαται ἐνόπλουϲ πάνταϲ ὡϲ νῦν.

168. ν. ad B⟩ 478 sq ., p. 47 .

175. coningendum cum ζητ. Vat. 1 3, quod in extr. opere edetur.

190. 97. Πορφύριοϲ δὲ καὶ κύριον ὄνομα οἶδε Kτίλοκ τινά, ὃν[*](Eust.Γ p. 403, 39.) Διὸϲ λέγει ἀπόγονον.

ἐκ τοῦ πηγόν τὸ μέλαν· κύματι πηγῷ (ε 318) ἐξ ἀντικειμένου[*](*B f. 45 ad πηγεϲιμάλλῳ. L, f 62b c.l. πηγεϲιμάλλῳ. Lp f. 86b c.l. Eton. (Noeh-den p. 35). den p. 35), II, c. eod. l.) δέ φηϲιν ἐπ’ αὐτοῦ ὅϲ τ’ ὀίων μέγα πῶυ διἐρχεται ἀργεννάων ἐντὸϲ λευκοῖϲ δὲ ὁ μέλαϲ διαφορώτεροϲ. καὶ τοὺϲ ἵππουϲ τοὺϲ πηγὸϲ ἀθλοφόρουϲ λέγει (1 124), παρ’ ὅϲον οἱ περὶ ἱππικῆϲ γράψαντέϲ φαϲι πηγεϲιμάλλῳ. [*](4 schol. B⟩ signo apposito non ad textum sed ad schol. quod p. 55, 26 edidimus refertur 5 ῥητέον οὖν ὅτι om. A καὶ ῥητέον ὅτι L πὸλειϲ om, B περὶ τοῖϲ ἀϲτυγειτόνοιϲ ἐπλαν. L. ἀϲτογείτοναϲ A 6 ληίδα A BL 7 πρότερον μὲν A L 10 ποιῶν Let A, qui ita pergit: ἐρρόντιζε γὰρ τὸ τηνικαῦτα ὸ Πρίαμο.. οὐ π. τ. 11 μηνιῶντοϲ A LLp 12 ἰϲορρόπου τῆϲ μάχηϲ A L τοῦ τείχουϲ ἐκτὸϲ L. 14. 15 ἐπὶ τοῖϲ Διομδουϲ L 15 τροφαλείη A 16 τεθέαται πάνταϲ ἐνόπλουϲ L τεθέατο οὺτοϲ π. ἐν. A 21 ἐκ τοῦ πυγὸν et πυγῷ Lp κύματα L 22 οἰῶν B⟩ ὥϲ τ’ ὀίων Lp ἀργενάων Lp 23 καὶ τοὺϲ ἵππ. πηγ. LEt 24 οί παρὰ (post ὰ addito ϊ) ίππικῆϲ γράφοντεϲ φηϲὶ Lp) [*](19. 20 Ex Eustathio in cod. Paris. 2767 (Cram. A. P.lll,p.196) trausierunt, ubi Κῖλον legitur.) [*](23 sqq. † B⟩ f. 45 ad πχγεσιμάλλῳ (id. A f. 45ᵇ c. l. πήγεσ μᾶλλον, Lp. f. 86 c. l. πηγεσιμάλῳ): μελανομάλλῳ. οὗτος γὰρ ἐντὸϲ λευκ ῷ τῷ ⟨om. A ⟩ ποιμνίῳ διάσηλος ἔσται. τῷ πραοτάτῳ δὲ εἴκ ασται διὰ τὸ ἀτ άραχον. Cf. Eust, p.403, 42. Εt M. p. 669, 20. . . . . . καὶ σημαίνει τὸν μέλανας μαλλοὺς ἔχοντα. πόθεν δῆλον ἐκ τοῶ εἰπεῖν τὸν ποιητήν· ὅς τ’ ὀίων μέ γα πῶν διέρ χεται ἀργεννάων. ὁ γὰρ τοιοῦτο φβερὸς φαίνεται ἐντὸϲ πλήθει προβάτων . Idem fere Epimer. in Anecd. Oxon. l. p. 358, 6 Etym . Gud. p. 465, 1.) [*](† f. 117a ad πηοὺ I 124 : μέλ ανας· τοὐτους γὰρ ἀρίστους φασὶν οί περὶ ἵππων γράψαντες. τνές δὲ μεγάλους κτλ.)

276, διὰ τί τὴν Ἑλένην πεποίηκεν ἀγνοοῦϲαν περὶ τῶν ἀδελφῶν ὅτι οὐ παρῆϲαν, δεκαετοῦϲ τοῦ πολέμου ὄντοϲ καὶ αἰχμαλώτων πολλῶν γινομένων ἄλογον γάρ. ἔτι δὲ καὶ εἰ ἠγνόει, ἀλλ’ οὐκ ῆν ἀναγκαῖον μνηϲθῆναι τούτων οὐκ ἐρωτηθεῖϲαν ὑπὸ τοῦ Πριάμου περὶ αὐτῶν· οὐδὲ γὰρ πρὸϲ τὴν ποίηϲιν πρὸ ἔργου ἦν ἡ τούτων μνήμη. φηϲὶ μὲν οὖν Ἀλριϲτοτέληϲ· ἴϲωϲ ὑπὸ τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐντυγχάνειν ἐφυλάττετο τοῖϲ αἰχμαλώτοιϲ. ἢ ὅπωϲ τὸ ἦθοϲ βελτίων φανῇ καὶ μὴ πολυπραγμονοίη, οὐδὲ τοὺϲ ἀδελφοὺϲ ἤδει ὅπου εἰϲί. φαίνεται δὲ πάντα καὶ λέγουϲα καὶ οίκονομοῦϲα, ὅπωϲ ὅ τε lΠρίαμοϲ καὶ οἱ ἄλλοι πειϲθῶϲι Πρῶεϲ, ὅτι ἀκούϲιοϲ καὶ παρὰ γνώμην αὐτῆϲ ἡ εἰϲ τὴν Ἴλιον γέγονεν ἄφιξιϲ. οὕτω γὰρ τοῦ Πριάμου εἰπόντοϲ· ο ὕτι μοι αἰτίη ἐϲϲί, θεοί νύ μοι αἴτιοί εἰϲιν (v. 164), αὐτὴ δ’ αἰδοῖον εἰποῦϲα καὶ ἐπίφοβον διὰτὸ ϲέβαϲ (v.1I2),καταρᾶται,οὐδὲν μὲν ἐπιϲημαίνουϲα,εἰτε ἑκοῦϲα εἴτε ἄκουϲα ἀφίκετο, ἀλλὰ μόνον γνωϲτούϲ τε λιποῦϲα παῖδά τε τηλυγέτην (v. 174. 75). καὶ ὅτι ἄχθεται τῇ μονῇ καὶ κλαίουϲα διατελεῖ καὶ ὅτι δαὴρ αὐτ’ ἐμὸϲ ἔϲκε κυν ώπιδοϲ, ὁ Ἀλγαμεμνων , εἴ π οτ’ ἔην γε, ἀντὶ τοῦ ὁπότ’ ἦν (v. 180), ὡϲ ἂν ποθούϲηϲ αὐτῆϲ τοῦ ἀνδρὸϲ τὴν ϲυγγενείαν. οὕτω γὰρ ἂν ἅμα δόξειν ἔμελλε κἀκείνῳ καὶ τοῖϲ πρεϲβύταιϲ βελτίων είναι καὶ τοῦ ἀφικέϲθαι οὐκ αἰτία , εἰ γε ἐπεθύμει ἀπελθεῖν, ὥϲτε καὶ περὶ τῆϲ ἐξ ἀρχῆϲ ὁδοῦ ὑπολήψεϲθαι αὐτοὺϲ ῷετο ὅτι μὴ ἑκουϲία ἡ ϲυγγνώϲεϲθαι, ὡϲ ὅταν τιϲ ὡϲ addidi: cod. om. μεταμελόμενοϲ φαίνηται καὶ ὁμολογῇ οὐκ ἐξοργίζονται ἀλλ’ ἐλεοῦϲι. διὰ δὴ ταύτην τὴν αἰτίαν καὶ τῶν ἀδελφῶν ἐμνήϲθη εἰποῦϲα· ἤτοι οὐχ ἥκουϲιν αἴϲχεα δειδιότεϲ καὶ ὀνείδεα (v. 242), ἢ κεκρυμμένοι εἰϲί. δι’ αὐτὴν ὁμοίωϲ αίϲχεα δειδιότεϲ. καὶ ἡ μνήνη οὖν ἀναγκαία είϲ ϲύϲταϲιν τοῦ προϲὼπου, ἱνα φαίνηται ὁμολογοῦϲα τὰ γεγενημένα μὴ καλῶϲ ἔχειν, κἄν ἀπόδοϲιϲ γένηται ἡττηθέντοϲ Ἀλεξάνδρου, μαρτυροῦνταϲ ἔχῃ τοὺϲ γέρονταϲ τῷ ἤθει αὐτῆϲ πρὸϲ τοὺϲ ὑπολαμβάνονταϲ, ὡϲ αἰϲχρὸ ὁμολογεῖ, καὶ δεινὰ καὶ βίαια πεπονθέναι καὶ τὸν θάνατον ῇρεῖτο ἀντὶ τῆϲ ϲωτηρίαϲ. οὕτω γὰρ καὶ εἰϲελθόντοϲ ἕξκτοροϲ εἰϲ τὴν Ἴλιον διὰ τὴν τῶν Τρώων ἧτταν, αὐτὴ πάλιν κύνα τε ἑαυτὴν καλεῖ καὶ δάερ ἐμεῖο κυνὸϲ κα κομηχάνου (Ζ 344). καὶ ταῦτα λέγει ἅτε πρὸϲ τὸν Πρίαμον ἀνακαλουμένη τὸν θάνατον, ἐπὶ μὲν γὰρ τοῦ Πριάμου· ὡϲ ὄφελεν θάνατόϲ μοι ἁδεῖν κακόϲ, ὁππότε δεῦρ post. h. v. ras υἱ ἐι ϲῷ ἑπόμην θάλαμον γνωτούϲ τε λιποῦϲα (F 173. 74) καὶ τὰ ἑξῆϲ, ἐπὶ δὲ τοῦ Ἕκτοροϲ μηδὲ γεννηθῆναι καταρᾶται ἑαυτῇ, ὥὑϲ [*](1 κατά τὸ κῦμα LpEt δὲ post κῦμα om. LEt 2 ὅτε μὲν — ὅτε δὲ Lp κύματα πηγῷ Lp, κύματι πυγῷ (e πηγῷ corr.) L 10 huic lineae in interiore paginue latere adscript. Ἀριϲτοτέλουϲ)

ἀπίθανον εἰναι δοκεῖ, ἐννέα ἐτῶν διελθόντων τοῖϲ Ἕλληϲιν ἐντὸϲ[*](*B f. 46 ad Λακεδαίμονοϲ V. 239.) Ἰλίῳ, μηδένα τῶν βαρβάρων ἀπαγγεῖλαι τῆ Ἐξλένη περὶ τῶν ἀδελφῶν, εἴτε καὶ αὐτοὶ ἀφίκοντο εἰϲ τὸν πόλεμον εἴτε ὅλωϲ οὐκ ἦλθον εἰϲ Τροίαν, ἢ ἐλθόντεϲ οὐκ ἐξῆλθον εἰϲ τὴν μάχην· οὐ γὰρ ἐνῆν τοιούτουϲ ὄνταϲ μὴ οὐχ ὑπὸ πάντων γινώϲκεϲθαι παρόνταϲ εἰϲ τὴν Προίαν. λέγει δὲ Ἡρακλείδηϲ, ὅτι ἄλογον ἦν ὄντωϲ τοῦτο, εἰ διατελεϲάντων ἐντὸϲ τῆ Τροίᾳ πάντων Ἑλλήνων ἐννέα ἔτη μηδὲν περὶ τῶν ἀδελφῶν ἔϲχεν Ἑλένη λέγειν εἰ δὲ οὐ πάντεϲ ῆϲαν οἱ ϲτρατεύϲαντεϲ ἐντὸϲ Προίᾳ, ἀλλήλοιϲ ’ οἱ μὲν περὶ Λέϲβον καὶ τὰϲ ἄλλαϲ νήϲουϲ, ἅϲ οἱ Κᾶρεϲ κάρεϲ cod. ειχον, ἐπόρθουν, πόλειϲ πολὰϲ cod. δὲ καὶ τῶν ἐντὸϲ τῇ ἠπείρῳ, οὐδὲν ῆδει εἰ ἐϲτράτευϲαν οὐδὲν ᾖ δεινὸν εἰ ἐϲτρ. cod. corr. Vill. ἢ οὔ. πιθανώτερον δὲ προϲθεῖναι, ὅτι ἠφανιϲμένων τοῦ Κάϲτοροϲ καὶ τοῦ Πολυδεύκουϲ καὶ δοκούντων τεθνάναι, διὰ τὸ μὴ εἰδέναι τοϲ ἀνθρώπουϲ τὸ ϲυμβεβηκόϲ, μήτε μὴ cod. ὅτι ἐτεθνήκεϲαν μήτε εἰ ἔτι εἰϲίν, οὐκ ἀνηγγέλλετο τῆ Ἐλένη περὶ αὐτῶν. οὐδὲ γὰρ τὰ δυϲχερῆ οἱ καὶ cod : corr. Bkk. βάρβαροι τοῖϲ δυνάϲταιϲ πάντα εἰϲὶν εἰθιϲμένοι ἀπαγγέλλειν. καὶ τούτου πολλὰ παραδείγματα λέγειν ἔϲτιν· ἔτι γὰρ καὶ νῦν χρῶνται τῷ ἔθει. οὐδὲν οὗν ἐκώλυεν ἀμφιδοξεῖν περὶ αὐτῶν τὴν Ἑλένην.

τοῦτὸ φηϲιν ὡϲ πάντη μὲν ἐκπετάϲαϲα τὴν θέαν οὐδαμῆ L. οὐδαμου[*](B f. 46 ad δύναμαι. Lp. f. 87a. c.l. οὐ δύναμαι.) δὲ ἰδοῦϲα. πῶϲ δὲ οὐκ ἐρωτηθεῖϲα προβάλλεται τὰ περὶ τῶν αμαι. ἀδελφῶν. δῆλον οὖν ὅτι προοικονομεῖ ὁ ποιητήϲ, βουλόμενοϲ εἰπεῖν τὴν ἀφάνειαν αὐτῶν. ἠγνόει δὲ τὰ περὶ οὐτων ἴϲωϲ μὴ ϲυγχωρουμένη ϲυντυγχάνειν τοῖϲ αίχμαλώτοιϲ.

276. διὰ τί βουλόμενοϲ ἐπιορκῆϲαι τοὺϲ Τρῶαϲ ὁ ποιητήϲ, ἱνα[*](*B f. 47a ad Ζεῦ πάτερ. L f. 65b, Π. Eton. (Noehd. P. 35), Π.) εὐλόγωϲ ἀπόλωνται, οὐδαμοῦ πεποίηκεν ἐπιορκοῦνταϲ ἀλλ’ οἴεται: ὁ γὰρ ὅρκοϲ ἦν, εἰ λεξανδρον ἀποκτείνειεν ὁ Μενέλαοϲ, ἀποδοθῆναι [*](35 L. et Et incipiunt: Πορφυρίου εἰϲ τὸ Zεῦ πάτερ Ἴδηθεν μεδέων κύδιϲτε μέγιϲτε καὶ μέχρι τοῦ ϲτίχου ⟨καὶ — ϲτίχου om. L ⟩ ὦδὲ ϲφ’ ἐγκέφαλοϲ χαμάδιϲ ὁέοι ὡϲ ὅδε οἰνοϲ ἀπορία. διὰ τί κτλ. pro ἐπιορκῆϲαι Et ἐπιορκίϲαι 36 ἀπόλωνται L ἀπό.λωνται B⟩ (ras.) οὐδαμῶϲ LEt 36 οἴεται corrupt. esse liquet) [*](37 sqq. Cf. Porph. Γ 457.)

277. ad μ 374 pertinet.

281 sqq. διὰ τί τὸν Μενέλαον ἐποίηϲε μονομαχοῶντα, οὐδὲ γὰρ ἔξ ἴϲου ἦν ἡ μονομαχία. ὁ μὲν· γὰρ Ἀλέξανδροϲ περὶ τῶν ἀλλοτρίων ἐύχετο, ὁ δὲ περὶ τῶν ἑαυτοῦ εἴχετο, ἡττηθεὶϲ δὲ τὰ ἑαυτοῦ ἀπέβαλεν, ὁ δὲ Ἀλέξανδροϲ νικήϲαϲ μὲν τὰ ἀλλότρια ἕξειν ἔμελλεν, ἡττηθεὶϲ δὲ οὐδὲν ἀποβαλεῖν τῶν ἑαυτοῦ. οὕτω δὲ πάϲ ἄν τιϲ βούλοιτο μονομαχεῖν περὶ τοῦ ἀγροῦ τοῦ πληϲίον· νικήϲαϲ μὲν λήψεται, ἡττηθεὶϲ δὲ οὐδὲν ἀποβαλεῖ τῶν ἑαυτοῦ. οὕτω μὲν Ἀλέξανδροϲ ἀνόητοϲ ἦν· περὶ ὧν γὰρ εἰχε καὶ τῶν ἑαυτοῦ ἐκράτει. ἀλλ’ ἴϲωϲ ἀμφότερα είκότωϲ. ὁ μὲν γὰρ Ἀλέξανδροϲ περὶ ὡν εἰχεν ἐμάχετο ἀλλ’ οὐ τῶν ἑαυτοῦ, ἵνα [*](1 τῇ ἑλένη  Et οὐδαμῶϲ LEt 2 φηϲὶ δ’ ὁ ἀριϲτ., praemisso λύϲιϲ, Et huic lineae Ἀλριϲτοτέλουϲ adscrpt. B⟩ 3 —5 ὥϲ φάτο εἰπὸντεϲ om. L, qui eorum loco Eustathiana habet, tum verbis Ζεῦ κύδιϲτε — ἄλλοι in lemmate praemissis pergit: οὐκ ἐπιὼρκηϲαν μὲν οὺν κτλ. (lin. 8) 4 ὤμοϲαν Et 6 ὑπερὀρκια B (id. text.) 9 κατηρήϲαντο Et 11 ὑπερόρκια B⟩ 12 ὡϲ ὅδε οἰνοϲ om. L 13 ἐλθὼν LEt φίλοπιν (o ex ω correcto) L πειρᾶν δὴ εἴ κεν (?) B⟩ 14 τρῶαϲ LEt πρότερον Εt 15 ὑπερόρκια B⟩ 18 οὐ γὰρ Lp 20 pro εἴχετο coni. ἐμάχετο Hoemer ap. Hleckeis. 1878, p. 538 20. 21 ἡττηθεὶϲ — ἔμελλεν. om. LEt 20 ἀπέλαβεν B⟩ Lp: corr. Vill. 22 ἀποβάλλειν L 24 ἀποβαλεῖν L Pt τῶν ἑαυτῶν Lp 25 ἀμφότεροι LLp Et) [*](18 sqq. Posterius scholium in cod. B⟩ in superiore, prius in inferiore margine scriptum est. contra illud (p.61,5sqq.) alteri (p. 60, 18 sqq ) eo quo edidimus modo non solum in codice Lp sed etiam (auctore Dindortio, vol. Ill, p. 185) Scorialensi et Harleiano subiιnctum legitur. Primus Bekkerus num ab altero divellens prius ad v. 100, alterum ad v. 291 edidit, quem Dindorfius secutus est. Qua edendi ratione καί particula qua alterum incipit eodem modo intercidit quo in codicibus Leidensi et Etonensi factum, uboi posterius a priore scholiis ab utraque quaestione alienis interiectis dirimitur. Nobis satius visum locum )

καὶ διὰ τί ἀβελτέρωϲ τῆϲ μονομαχίαϲ Ἀγαμέμνων ἐπεμελήθη:[*](B f. 48ᵇ ad ἀμπεπαλὼν. L f. 70a. Lp f. 89a. Eton. (Noehd, p. 37), II.) οὐδὲν γὰρ ἔλαβε βέβαιον οὐδ’ ἐμεϲεγγυήϲατο τὴν Ἑλένην, περὶ ἧϲ ὁ ἀγών, ἀλλ’ ἐπ’ ἐκείνοιϲ ἐγένετο τὸ μὴ ἀποδοῦναι. λύεται δὲ ἐκ τοὴ ἔθουϲ. οὐ γὰρ ν τὸ όρχαῖον τὰ πρὸϲ ἀλλλουϲ διὰ πολλῆϲ φυλακῆϲ, ἀλλ’ ἁπλῶϲ ϲυνέβαλλον, καὶ ἐπιβουλαὶ καὶ ἀπάται οὐκ ἦϲαν, πρὸϲ ἃϲ αἱ τοιαῦται εὐλάβειαι εὺρέθηϲαν. ἐπεὶ διὰ τί Ἀγαμέμνων καὶ Μενέλαοϲ ἀδορυφὸρητοι ἦϲαν, ὧν ἀναιρεθέντων ἐλέλυτο ἂν ἡ ϲτρατιά; ἀλλ’ οὔπω τότε ἦϲαν αἱ πολιτικαὶ ἐπιβουλαί. ὁ δὲ ποιητὴϲ μιμητὴϲ ὤν τὰ ὑπάρχοντα ἐποίει, ἀλλ’ οὐ τὰ μέλλοντα.

306. διὰ τί ὁ Πρίαμοϲ τὸν μὲν Ἀλέξανδρον καὶ τὸν Μενέλαον[*](*B f 47ᵇ ad οὕπω.) οὐκ ἂν ἔφη δύναϲθαι ἰδεῖν μαχομένουϲ, ἀλλ’ ῷχετο ἀπιών, τὸν δ’ Ἀχιλλέα καὶ Ἕκτορα θεωρεῖ ὃν μᾶλλον ἐφίλει, ἢ ὅτι ὁ μὲν αἴτιοϲ τῶν κακῶν ὤν μονομαχήϲειν ἔμελλεν· ὁ δοὺϲ οὖν τὸ χρῆναι αὐτὸν μονομαχεῖν τῇ τύχη ἐπέτρεψε τὸ τέλοϲ, αὐτὸϲ ἀφιϲτάμενοϲ τοῦ θορύβου. φηϲὶ γὰρ Ζε ὺϲ μέν που τό γε οἶδεν, ὁπποτέρ ῳ θανάτοιο τέλοϲ πεπρωμένον ἐϲτίν (v. 308, 9). ὅπου δὲ οὐ ϲυγκατατίθεται τῇ μάχῃ, πείθεϲθαι δὲ παρακαλεῖ τὸν υἱὸν ἀναχωρεῖν, ἐλπίδι τῆϲ ἀναχωρήϲεωϲ ἐπιμένει, ἱκέτηϲ ἀλλ’ οὐ θεατὴϲ γινόμενοϲ· ἄχρι γὰρ τέλουϲ ἡ ἐλπὶϲ τοῦ πειϲθῆναι δεόμενον κατεῖχεν. οὕτωϲ γὰρ καὶ ἡ μήτηρ πάρεϲτιν, οὐχ ἵνα θεάϲηται μαχόμενον, ἀλλ’ ἵνα μὴ θεάϲηται, είϲελθόντοϲ αὐτοῦ, δεομένη. καὶ ἅμα τῷ ποιητῇ ἡ τραγῳδία ἀνύεται δι οἴκτου ψυχαγωγοῦϲα τὸν ἀκροατήν, τούτων παρήντων. ἔπειτα ἐπὶ μὲν τοῦ Ἀλεξάνδρου ἐπὶ τῷ πεδίῳ ἡ μάχη ἦν, ἐπὶ δὲ τοῦ Ἐκτοροϲ παρὰ τὸ τῆϲ πόλεωϲ τεῖχοϲ. ϲυνεωϲμένων δὲ τῶν μὲν Πρώων εἰϲ τὴν πόλιν, τῶν δ’ Ἀχαίων ἐφεϲτηκότων καὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ θέοντοϲ περὶ τὸ τεῖχοϲ, ἀναγκαῖον ἦν οὐ τὸν Πρίαμον μόνον ἀλλὰ καὶ τὴν ἄλλην ἄπαϲαν ὥχρηϲτον ἡλικίαν παρεῖναι διὰ τὸ μέγεθοϲ τοῦ κινδύνου.

---πῶϲ οὖν Ἀλεξάνδρου μὲν τὸ μονομαχιον οὐ καρτερεῖ[*](B f. 293a ad Ἔκτωρ Χ 38.) θεωρεῖν, Ἕξκτοροϲ δέ; ἢ ὅτι ὁ μὲν ἐντὸϲ τῷ πεδίῳ ϲυνέβαλεν, ὁ δὲ πρὸ τοῦ τείχουϲ, ἔνθα παρῆϲαν πάντεϲ post h. v. ras. un. litt. τῷ μεγέθει τοῦ κινδύνου καταπληϲϲὸμενοι. ἄλλωϲ τε ἐκεῖνον μὲν ἀπιών ἐῇ πολεμεῖν, εἰ δὼϲ ὀλίγον λειπόμενον Μενελάου καὶ τῶν Δαναῶν ?,θανάτων [*](1 γένηται αὐτοῦ LLp ἑαυτῶν Lp 2 κρατῆϲαι τῆϲ Ἑλένηϲ L. 5 καὶ om. LEt 6 οὐδὲ LEt 9 ϲυνέβαλον Lp 11 ϲτρατεία L 12 καὶ μιμ. ὤν L 13 ἀλλ’ corr. ex ἄλλωϲ LEt) [*](investigare, cui duae quaestiones coniunctae convenire viderentur. — Scholium quod in cod. B⟩ ad v. 281 relatum est (διὰ τί τῶν συνθηκῶν ὑπ’ Ἀγαμέτοιούτων γεγονυιῶν κτλ .) ad v. 45 pertinet ibique editum est.)

διὰ τί χωρίζεται ὁ Πρίαμοϲ. καὶ οἱ μέν φαϲιν ὅτι ἵνα ἀφ’ ὕψουϲ κρεῖϲϲον κρείϲϲων cod. θεωρήϲῃ ἀπὸ τῆϲ πόλεωϲ τὴν μονομαχίαν, οἱ δὲ ἵνα φυλάξη τὰ τείχη. ἄλλοι δὲ τὴν Ὁμηρικὴν λύϲιν προίϲχονται, τὸ o ὔπω τλήϲομ’ ὁφθ αλμοῖϲιν ὁρα ϲθαι. ὅπερ ἄμεινον.

315. 16. ἄλογον δοκεῖ δοκεῖ μὲν ἄλογον Et εἶναι ἐπὶ μόνων τούτων διαμετρεῖν τὸν χῶρον καὶ κληρον η δὲ λύϲιϲ ἐκ τοῦ καιροῦ· υπὲρ γὰρ τῶν ὅλων αiτη μόνη εἰϲήχθη ἡ μάχη.

---χ ῶρον δὲ διεμέτρεον· οὐ γὰρ ἔδει ἐξελθεῖν, ὡϲ ἄν τοῦ παρεξελθὸντοϲ πεφευγὸτοϲ καὶ διὰ τοῦτο ἡττηθέντοϲ, κἄν ἔξω γενόμενοϲ τὸ χώρου πολεμῇ. ἐπὶ τούτοιϲ οὖν τῶν ϲυνθηκῶν γεγονυιῶν καὶ τῆϲ μάχηϲ δι’ ὅπλων ἀφοριϲθείϲηϲ, ἀφανοῦϲ γενομένου τοῦ Ἀλεάνδρου, τοξευθέντοϲ δὲ τοῦ Μενελάου, καὶ ἀδήλου ὄντοϲ ὑπὸ τίνοϲ, κἄν μήποτε ὑπ’ Ἀλεξάνδρου ἢ ὑπ’ ἄλλου τινόϲ — ὡϲ ἐδηλοῦτο ἐκ τοῦ φάναι τὸν κήρυκα· Ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ αλεν τ ὸξων ε ὖ εἰδώϲ ( Δ 206)· καὶ τοξεύων δὲ διὰ τοῦτο κρύπτεται· πρόϲθεν γὰρ ϲάκεα ϲχέθον ἐϲθλοὶ ἑταῖροι (Δ 113) καὶ ἐπαγγελία ὅτι ἐάν τιϲ τοξεύϲῃ τὸν Μενέλαον λήψεται δῶρα παρὰ Ἀλεξάνδρου Δ 69 ), καὶ οὐκ ἄλλωϲ [*](6 sqq. Parisini duo codices (Cram. An. Par. Ill. p. 159, 29; 197, 12. 20) ad verbum fere cum A congruunt. ln altero (p. 197 ) scholium bis ad Γ 305 relatum.) [*](13 Omisimus in textu verba scholii quae ante χῶρο δὲ δι εμ ἐτρεον leguntur. Exstant eadem in cod. A (f. 48a) in duas partes divisa ad duo lemmata (χῶρον μὲν πρῶτον et αὐτὰρ ἔπετ κ λήρους relata; prior pars in Leidensi quoque codice legitur (f. 67a), eadem et dimidia altera inter Didymi quae vocantur scholia. Ad Dorphyrii fragmentum quod supra edidimus ea verba non pertinere certum est, eandem enim versus χῶρον μὲν πρῶτον διεμέτρεον explicationem quae lin. 13 legitur proferat. Dossunt a Porphyrio aliena esse, potuit pars certe eorum ab altero grammatico ex integra Porphyrii quaestione excerpta. casu cum iis quae supra edidimus in codico B⟩ coalescere. Quam ob rem hic subiungere visum est: ἀναγκαίως δὲ ⟨om. A ⟩ διεμέτρουν πᾶε τὸ χωρίον ἐντὸϲ ᾧ ἔμελλον ⟨ἤμελλον A ⟩ μονομαχήσειν, ὥστε μόνον τὸν διὰ τῶν ὅπλων ἡτ- νενικῆσθαι, ἀλλὰ κνὶ τὸν ἀπολιπόντα 〈ἀπολειποντα A ⟩ τὸ ἀποδεδειγμένον χωρίον, ὅπερ ⟨ὥσπερ A ⟩ καὶ ἐπὶ τῶν ἀθλητῶν. ἄλλοι δέ φασιν ⟨ὅτι add. A ⟩· ἵνα μὴ πρὁς τὰ ἑαυτῶν πλήθη χωρισθῶ ἀλλ’ ἵνα- ⟨om. A ⟩ ὥσπερ ἐντὸϲ ⟨om. B⟩ L.⟩ εἱρκτ ⟨εἰρκτῇ A⟩ τῇ περχραφῇ ⟨παοαηραφῇ L⟩ μένωσιν. μετὰ δὲ ταῦτα ⟨haec quidem L. om., in A, ubi δὲ deest, alterum scholium efficiunt ⟩ δεόντως καὶ κλ ῇρον ἐποιήσαντο περὶ τῆ ἀφέσεως τοῦ δόρατος, ὥστ ε μὴ θόρυβον ἐμπεσεῖν τοῦ ἁστέρου φθάσαντιος διὰ τὴν πρώτην βολὴν ⟨τῆς πρώτης βολῆς A⟩ ἀνελεῖν τὸν πολέμον. ψῆψοι δέ τικες κιλ. (haec quidem non Porphyriana).)

καὶ πῶϲ ἐπὶ Ἕκτοροϲ, ἔνθα Αἴαντι μονομαχεῖ ) Η 225), μὴ διαμετρεῖται[*](B f. 48a ad διεμέτρεον. L f. 67b. Lp f. 88b c. l. διεμέτρεον.) ὁ τόποϲ; ἢ ὅτι ἐκεῖνοι μὲν περὶ τῆϲ ἀλλήλων ϲφαγῆϲ διαμιλλῶνται, ἐνθάδε δὲ περὶ τῆϲ κοινῆϲ ἐλπίδοϲ ἐϲτὶν ὁ πόλεμοϲ· διὸ οἵ τε ὅρκοι καὶ ἡ γύμνωϲιϲ τῶν ϲτρατῶν, μή πώϲ τιϲ ἔνοπλοϲ ὤν προϲαμύνῃ διεμέτρεον τῷ ϲτρατηγῷ. ἢ ὅτι ἡ διαμέτρηϲιϲ καρτερικωτέρουϲ ἐργάζεται τοὺϲ πολεμοῦνταϲ. ἄλλωϲ τε δὲ δεδίαϲι μὴ τοξὸτηϲ Ἀλέξανδροϲ ὤν δραπετεύϲη τὴν ϲυμβολὴν καὶ τὴν τοξείαν ἀντεπειϲάξη Μενελάῳ. ϲκόπει γὰρ ὅτι καὶ αὐτοῦ μὲν ἀφανιϲθέντοϲ. Μενελάου δὲ τοξευθέντοϲ, οὐκ ἴϲαϲι μὴ καὶ αὐτὸϲ εἴη ὁ τοῦτο δράϲαϲ· φηϲὶ γὰρ Ἀγαμέμνων· ὅν τιϲ ὀιϲτεύϲαϲ ἔβ ἅλε τόξων εὖ εἰδ ὡϲ Τρὠων ἢ Λἁυκίων (Δ 196).

327. e schol. ad Κ 107 adscripto, quod in fine operis edendum erit, excerptum .

330. διὰ τί πάνταϲ μονομαχεῖν μέλλονταϲ καὶ εἰ τύχοιεν ὡπλιϲμένοι[*](*B f. 48a ad κνημῖδαϲ. L f. 67a. Lp. f. 88b c. l. κνημῖδαϲ. Eton. (Noehd. P. 36), II.) αὐθιϲ ποιεῖ καθωπλιϲμένουϲ, ἐπιλέγων κνημῖδαϲ μὲν πρῶτον καὶ τὰ ἑξῆϲ (v. 330); ἢ ὅτι τῶν προκλήϲεων γινομένων ἦν ἀναγκαῖον [*](1 pro ἐκδίδοται legendum videtur ἐκλέγεται 4 προειδόμενοι cod. 6 παρεξελθὼν ἐξελθὼν legi videtur, detritum 10 recte Cobetus lacunam verbo Πάνδαροϲ explevit 13 παραβάϲεωϲ supplevi: in codice βάϲεωϲ detritum 22 ἄλλωϲ τε δεδίαϲι L 22 _25 Ἀλέξανδροϲ δράϲαϲ om. L 24 καὶ post ὅτι om. LLp 25 ὅϲτιϲ L. 30 πρῶτα L. 31 ἢ ante ὅτι om. Et ἀναγκαῖον ἦν LEt) [*](9 sqq. † B⟩ f. 53a ad M ενλαόυ Δ 100 (id. Lp f. 93α c. l. Μενελάου): πῶς μὴ Ἀγαμέμνο να τοξεύε ἀκαθόπλιστον ἄντα ⟨in ras. H ⟩ τινα τῶν ἀρίστων ἄλλον, ἀλλα τὸν ἐντεθωρακισμένον Μενέλαον δῆλον οὖν ὡς ἀποτριβόμενος τὴν κατηγοίαν τῆς ἐπιορκίας, ἵνα δοκῇ μᾶλλον Ἀλέξανδρος εἶναι ὁ ἐκ λόχου Μενέλαον τοξεύσας ἀλλὰ μ Πάνδαρος.) [*](16 —19 † Eust. p. 418, 36 sqq.-) [*](29 sqq. B⟩ f. 48a ad ὤμοισιν v. 328 (id. Lp f. 88 c. l. ἀμφ’ ὤμοισιν): ὡς ἰδίᾳ μέλλοντες κινδυνεύειν ἀσψαλ ἐστερο ὁπλ ίζονται. ἠ ὡς μέλλοντες' κάμειν )

355. v. 281 sqq.

365 sqq. τί οὖν βλαϲφημεῖ ὁ Μενέλαοϲ ῥητέον οὖν ὅτι οὐ βλαϲφημεῖ ὁ ἥρωϲ ἀλλὰ νεμεϲᾷ ἀρετῇ γὰρ οἰκείᾳ οἰδε πάϲχων ἅπερ οὐκ ἔδει καὶ νεμεϲά δικαίωϲ ἐπὶ τῷ παρ’ ἀξίαν ϲωζομένῳ.

ἄλογον τὸ μὴ ϲπαϲάμενον τὸ ἐκείνου ξίφοϲ διαχειρίϲαϲθαι αὐτόν. λύεται δ’ ἐκ τοῦ καιροῦ. τὸν γὰρ ἐντὸϲ τοϲούτῳ ἀγῶνι οὐκ εἰκὸϲ ἀπόντα ϲυνοράν. εἰ μὴ καὶ ἐκ τῆϲ λεξεωϲ. λέγει γὰρ τὴν Ἀφροδίτην αὐτῷ θοηθῆϲα, ὥϲτε εἰι ἄν καὶ ἐντὸϲ τῷ τοιούτῳ ϲυλλαμθανομένη.

καὶ διὰ τί ὁ Μενέλαοϲ ϲυγκλαϲθέντοϲ αὐτῷ τοῦ ξίφουϲ οὐκ ἐϲπάϲατο [*](*B (v. annot. crit.). L f. 68b. Lp f. 89b. A f. 49a.)τοῦ Ἀλεξάνδρου, ῥητέον οὖν ὅτι ἢ ἔκφρων ἐγένετο τῷ λογιϲμῷ, ἐκπλαγεὶϲ τῷ κινδύνῳ, ἤ πάντωϲ Ἕλληϲιν ἑλκύϲαι ἠθέληϲεν αὐξων τὸ κατόρθωμα. ἢ καὶ δι’ οἰκονομίαν ὁ ποιητὴϲ ἐϲεϲώκει τὸν Πάριν· ἐλέλυτο γὰρ τὰ τῆϲ ὑποθέϲεωϲ τῷ ἐκείνου θανάτῳ.

---οὐ φονεύει δὲ αὐτὸν τῷ αὐτοῦ ξίφει ἢ ὑπὸ τοῦ καιροῦ ἢ ὑπὸ τῆϲ Ἀφροδίτηϲ ϲφαλλόμενοϲ, ἢ καὶ τοῖϲ ὅπλοιϲ ἀπογνούϲ, ἢκαὶ ὅτι ἴϲον θανάτου ἦν τὸ ὑπεκϲτῆναι τοῦ μετρητοῦ, ἢ ζῶντα αὐτὸν ἑλεῖν βουλόμενοϲ, ὅπερ ἠν μεῖζον. οiτω γὰρ ἂν ἀξίωϲ ἐτιμωρήϲατο αὐτὸν ἤ ϲυντόμωϲ ἀνελών.

379. 80. αὐτὰρ ὁ ἂ ψ ἐπόρουϲε κατακτάμεναι μενεαίνων ἐγχε ϊ χαλκεῖ ῳ. ἀδύνατόν φαϲιν είναι κατὰ τὸ ἐγχείρημα. ἐρρίφη [*](1 μέλλονταϲ om. I μονομαχεῖν om. τοϲ μέλλονταϲ διαναπαύεϲθαι (ανα e corr.), ultima littera verbi μέλλονταϲ multo maiore quam reliquis litteris forma appIυta, ut vacuum quod ante διαναπαύεϲθαι spatium fuIt expleretur, Lp) [*](προδιαναπαύεϲθαι LEt 2 εἰτα pro οὕτωϲ L 6 scholium A ita incipit: ἐμοὶ τῷ Μενελάῳ διηλονότι. ἐνόμιϲαν γὰρ τινεϲ διὸ τούτου βλαϲφημείν τὸν Μενέλαον ῥητέον οῦν ὅτι κτλ. 7 νεμεϲᾶι L. οἰδεν A οἰδέ τε Lp 8 νεμεϲϲᾶ A L 11 καὶ om. Lp 12 εἴη om. BLp 13 schol. B⟩ superiori schol. (ἄλογον τὸ μὴ κτλ.) signo scholii finiti eraso ita subiungitur, ut cum eo cohaerere videatur: etiam Lp cum superiore cohaeret A inc.: διὰ τί δὲ ὁ μεν ., L: διὰ τί φηϲιν ὁ μὲν. ξίφοϲ Lp 14 ἢ ὅτι A τῷ λογιϲμῷ corr. in τὸν λογιϲμὸν B⟩ τὸν λογιϲμὸν Lp τῷ κινδύνῳ τὸν λογιϲμὸν ἐκπλαγείϲ L. τῷ κινδ. τὸν λογ. ἐκκλαπείϲ A 15 ἕλληναϲ ϲἕλλη B⟩ Lp ⟩ ἐκλῦϲαι B⟩ L. Lp πάνταϲ ἑλλη ἐκλῦϲαι A ἑλκύϲαι corr. Bekk. 16 ἐκϲεϲωκει L. 18 τῷ ἑαυτοῦ ξίφει L. 19 ἀπογνοίην L. 20 ἶϲον Lp τοῦ ὑπεκϲτ. Lp 21 ἀξίωϲ om. L. 23 εἰϲ τὸ αὐτὰρ κτλ. LΕt 24 ἔγχει χαλκ. om. LEt φηϲιν pro φαϲιν Εt δυνατόν φηϲιν L) [*](πρανεκτήσαντο ἑαυτοὺς τῇ τῶν ὅπλων ἀνέσει (κοσμεῖ δὲ αὐτὸν κτλ. quae huc non pertinent).) [*](6 —8 Cf. Paris. 2556 ap. Cram , A. P. III, 160, 17.) [*](9 — 22 Cf. Porph. E 20.) [*](23 sqq. De diple ν. 380 Aristonicus: ξητεῖται ποίῳ ἔχχει κτλ.)

καὶ πῶϲ φηϲιν ἐκ δέ μοι ἔγχοϲ ἠίχθη; ἢ ὅτι δύο δόρατα[*](B f. 49b ad καλκεἰῳ. Lp f. 89b c. l. χαλκείωκεν) ἐβάϲταζεν ἢ τῶν παρόντων ἥρπαϲεν · ἢ τῷ ἐμπεπηγότι αὐτῷ διαχειριϲόμενοϲ ἐπεδίωκεν.

383. κατηγοροῦϲιν ὡϲ προαγωγὸν εἰϲάγοντοϲ αὐτου τὴν θεόν. [*](B f. 49 ad αὺτὴ. Lp f. 90a c. l. αὐτὴ δ’.) ἀλλ’ ἐπεὶ ὥρμηται γέλωτα μὲν θέϲθαι τὸν Πάριν, ἐπαινέϲαι δὲ τὴν Ἑλένην, καὶ τοῦ μὲν τὴν ἀκραϲίαν τῆϲ δὲ τὸ ϲῶφρον ὑπ’ ὄψιν ἄγειν οὐ δύναται δὲ διεϲτῶτα τὰ πρόϲωπα δι’ ἑτέρου ϲυμβιβάζειν, ἐπίτηδεϲ αὐτὴ δ’ παρέλαβε τὴν Ἀφροδίτην. καλεῖ δὲ αὐτὴν ὅπωϲ μὴ διὰ τοῦ τείχουϲ ἀποδοθῇ, ἢ μήπωϲ οἰόμενοϲ αὐτὴν ἀποδεδόϲθαι διαχειρίϲηται ἑαυτόν.

396 97. ἀδύνατόν φαϲιν εἰϲ γραῦν μεταβαλεῖν τὴν ἰδέαν τὴν[*](*B f. 49ᵇ ad δευὺν. L f. 69b, II. Eton. (Noehd. p. 37), II.) Ἀφροδίτην καὶ νοῆϲαι τὴν Ἑλένην τὴν τῆϲ θεᾶϲ δειρήν. λύϲιϲ· πολλαχου ποιεῖται τοὺϲ ἡμιθέουϲ τεκμαιρομένουϲ τὰϲ τῶν θεῶν μορφάϲ, ὡϲ ὅταν ὁ Ποϲειδῶν Κάλχαντι ἀπεικαϲθεὶϲ φαίνηται ὅ τε Αἴαϲ φηϲίν’ οὐδ’ ὅγε Κάλχαϲ ἐϲτὶ θεοπρόποϲ· ἴχνια δὲ μετόπιϲθε π οδ ὧν· ἠδὲ κνημάων ῥεῖ’ ἔγνων ἀπιόντοϲ· ἀρίγνωτοι δὲ θεοί περ ( 70 — 72).

441. διὰ τί τὸν Ἀλέξανδρον πεποίηκεν οὕτωϲ ἄθλιον, ὥϲτε μὴ[*](*B f. 50ᵇ ad τραπείομεν) μόνον ἡττηθῆναι μονομαχοῦντα, ἀλλὰ καὶ φυγεῖν, καὶ ἀφροδιϲίιω απείομεν [*](1 καὶ ante ἠίχθη ins. LEt 4 ἀπολόμενον B, ἀπολλύμενον I. Et 5 οὐ κατεκ. B⟩ LEt; ο Vill 7 ειρ verbi διαχειριϲόμενοϲ in ras. B⟩ 9 προαγωγὸν, ωγὸν in ras., B⟩ 11 ἀκρ.αϲίαν, littera inter ρ et α erana, B⟩ 14 διαχρίϲηται, ϊ post ρ in ras, ει supra χ script., B⟩ 15 φηϲιν LΕt 15.16 τῆϲ ἀφροδίτηϲ LΕt. 16 δειρὰν Εt λύϲιϲ om. L 16.17 πολλαχοῦ γὰρ π.LEt 17 τεκμαιρόμενοϲ LEt 18 ἐπιφάνηται lt 19 ἴχνια γὰρ μετ. LEt 22 L. in lemm.: ἀλλ’ ἄγε φιλὐτητι τραπείομεν εὐνηθέντε) [*](4 Solutio ἀκὸ τοῦ- καιροῦ A ristarchi est (v. Ariston. h. l.).) [*](15 —21 Versus 396 — 418 obelo notati erant. lnter alias causas Aristonicus affert (A v. 395]: πῶς γὰρ χραιᾳ παλαιγενεῖ εἰκασμἐν περικαλλέα δειρὴν εἷχε καὶ ἄματα μαρμαίροντα καὶ στήθεα ἱμερόεντα) [*](† B f′ 49ᵇ ad ἐνόησε v. 396 (id. Lp f. 90a c. l. ἐνόησε, L f. 69b): καὶ μὴν χραῒ πκρεικασθεῖσα ἦν. ἀλλ’ ἔθος τοῖς ἡμιθέοις τοὺς θεοὺς ἐπιυινώσκειν, ὡς Αἴσα τὸr Ποσειδῶνα. Addit L. iqui verbis ὡδ Ποσειδῶνα caret): οὐδὲν δὲ ἄτοπον γυμνὴν ψαίνεσθαι τὴν θεόν· Ἑλένῃ γὰρ ἧλθε γνωρισθῆναι, κρύτεραι δὲ ταῖς Τρωάσιν (eadem verba in B, ad ἱμερόενται, et Lp, c. eod. l., novum schol. efficiunt), quae haud scio an et ipsaex integra Porph. quaestione fuxerint.) [*](17 Cf. A f. 165 N 70 (id. L. f. 27a). . . . πῶϲ δὲ. ψησίν,  ὁ Ποσειδῶν οὐκ ἔλαθε τὸν Αἴαντα ⟨ὁ Ποσ. post τὁν Αἴαντα coll. L⟩ ; καὶ ῥητέον ὅτι ψαντασίαν τινὰ παρέχει τὸ θεῖου ἑαυτοῦ.) [*](22 sqq. B⟩ f.50b ad ψιλότητι Γ 441 (id. Lp f. 91a c.l. ψιλότητι): πῶς, φασί, μετὰ τοσαύτην αἰσχύνην ὀργᾷ ; ἐμψανίζει οὖν τὴν πρόξενον ἁπάντων τῶν κακῶν SCHRADER, Porphyr. Qu. Hom .)

457. διὰ τί, τῶν ϲυνθηκῶν ὑπὸ Ἀλγαμεμνονοϲ τοιούτων γεγονυιῶν εἰ μέν κεν Μενλαον Ἀλξανδροϲ καταβαλεῖν πἐφν ῃ, ὐτὸϲ ἔπειθ Ἑλἐνην ἐχέτω, ἡμεῖϲ δ’ ἐντὸϲ νήεϲϲι νεώμεθα· εἰ δέ κ Ἀλέξανδρον κίειν η Μενἐλαοϲ, ρῶαϲ ἔπειθ’ Ἑλένην καὶ κτήματα πάντ’ ἀ ποδ o ῦναι τιμήν τ’ Ἀλργείοιϲ ἀ ποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν· εἰ δ’ἂν ἐμοὶ Πρίαμοϲ Πριάμοιό τε παῖδεϲ τίνειν οὐκ ἐθέλουϲιν ἐθέλωϲιν Κammer, p. 35, αὐτὰρ ἐγ ὼ καὶ ἔπειτα μαχέϲϲομαι εῖνεκα ποινῆϲ (v. 281 aqq .), τῶν γοῦν ϲυνθηκῶν τοιούτων γεγονυιῶν τοιούτ. γεγ. addidi, om. cod. aliter Kamm . l. c., τῆϲ νίκηϲ διὰ ϲφαγῆϲ θατέρου τῶν μαχομένων ὡριϲμένηϲ ο spr. ω scrpt., cod. καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου μὴ ἀνῃρημένου, Ἀλγαμέμνων φηϲὶ νίκη μὲν δὴ φαίνεται ἀρηιφίλου Μενελάου, ὑμεῖϲ δ’ Ἀργείην Ἑλἑν ην καὶ κτῆμα θ’ ἄμ’ αὐτ ῇ ἔκδοτε καὶ · τιμὴν ἀποτινέμεν, ἥν τιν’ ἔοικεν (v. 457 58): ἐνῆν γὰρ ἀντικρούειν τὸν τυχόντα , ὅτι εἰ μέν κεν Μενέλαον Ἀλέξανδροϲ μενέλαοϲ ἀλέξανδρον cod. recte haec et seq. corr. Κamm. καταπέφν ῃ εἴρηται καὶ εἰ δἐ κ’ Ἀλέξανδρον ἀλέξανδροϲ cod. κίειν η ξανθὸϲ Μενέλαοϲ ξανθὸν μενέλαον cod.. ῥητέον ὅτι ἀπὸ τῶν Ἐκτοροϲ [*](1 ἄϲωτον Εt 2 huic versui in marg. B⟩ adscrpt. Ἀριϲτοτελ. 3 ὅτε μὴ ἐξῆν ἢ φοβῶνται LEt 4 μὴ οὐχ ἐξ. Kamm. p. 37 δὲ ante τότε L 5. 6 οἱ δὲ — ἀφαίρεϲιν et 12 — 15 ἵνα δὲ — γενομένου a Porph. abiudic. Kamm. 7 ἐρύϲατο B L Lp, ἐρύϲαϲ Et 8 μεταβάλλουϲα LLp, μεταβάλουϲα B⟩ 10 ἔρωτα L ἐπιτάττεϲθαι L 11 τὴν om. DLp 12 γινομένην L ὁ ἀλ. L 14 χαρ. δὲ διὰ τ. LEt) [*](αὐτοῦ λαγνείαν. ἀνακτώμενος Ἑλένην προσποεῖται αὐτῆς ἐρᾶν, ὑπονοῶν ὁρυί- αὐτὴν ἐφ’ οἷς ἐκδοῦναι τῷ πολεμίῳ ἔσπευσεν. ὅτι. ὧν στροίμεθα ἄν τούτων ἐρῶμεν.) [*](16 sqq. Cf. Porph. Γ 276.)