Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae
Porphyrius
Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882
594. 95. τινὲϲ ἀθετοῦϲι· τὴν γὰρ Διὸϲ κέλευϲιν αἰτίαν ἔδει λέγειν[*](B f. 334a ad οὔ μοι.) τῆϲ λύϲεωϲ. πῶϲ δὲ δώϲει τῷ ἀποθανόντι; ἢ τάχα φηϲὶν, ὅτι καὶ τὴν οὔ μοι. Διὸϲ γνώμην πληρώϲαϲ ὅμωϲ οὐκ ἀνάξια τῆϲ εἰϲ ϲὲ κακίαϲ ἔλαβον. ἔθοϲ δὲ τοὺϲ φόνουϲ ἐπὶ χρήμαϲι λύειν· καί ῥ᾿ ὁ μὲν ἐντὸϲ δήμῳ μένει αὐτοῦ πόλλ᾿ ἀποιίϲαϲ (I 634), καί κέν τίϲ τε καϲιγνήτοιο φόνοιο ποινήν (I 632). δώϲει δὲ ἀποθανόντι δι᾿ ἐπιταφίων εἰϲ αὐτὸν ἀγώνων.
650. ἐκτὸϲ μὲν δὴ λέξο· ἀφίϲτηϲιν αὐτόν, ἀμάρτυρον θέλων[*](Vict. f. 456a.) ἔχειν τὴν νυκτερινὴν παρρηϲίαν πρὸϲ ϲυνουϲίαν, καθάπερ ἡ μήτηρ [*](3 ϲφίϲιν, acc. in ras., B 4 ὑπέρμορον B 13—15 καί ῥ᾿ ὁ μὲν — ποινήν Bekkerum secutus e Vict. (v. infr. ad lin. 10) addidi; B om.) [*](ἑάων (θ 325)· ἴδιον γὰρ θεῶν δῶρον τὸ ἀγαθόν. ζητοῦσι δέ τινες κτλ. (v. p. 276, 17). — Platonem h. l. vituperavisse etiam Eust, p. 1363, 6, attulit. Vid. etiam Plut. aud. poet. 6, Procl. ad Remp. p. 376 ed. Basil., ipse Porphyr. de Antr. N. cap. 30.) [*](5 — 9 Alterum quod priori subiunximus scholium ex eadem quaestione fluxisse, collato Eust. p. 1365, 59 sqq. (maxime lin. 60. 62), quem V Rose, Ar. ps. p. 170, optime comparavit, veri simillimum esse apparet.) [*](Utriusque scholIi cod. Victor. alteram recensionem habet; prioris quidem hanc (f. 453b): Ἀριστοτέλης — τὸ ἦθος Ἀχιλλέως. οἱ δὲ ὡς ἀποστῆσαι τοῦ οἴκτου τῇ καταπλήξει αὐτὸν θέλει, μὴ ἰδὼν Ἕκτορα θρηνήσῃ ἀκωλύτως καὶ ταράξ αὐτόν. Alterius (ibid.) haec est: ἀγριαίνεται ὅτι νῦν αὐτὸν θέλει λαβεῖν· ὁ δὲ θεραπεῦσαι τὰ αἰκίσματα βούλεται, μὴ εἰ θρῆνον ἐλθὼν Πρίαμος ταράξῃ αὐτόν· ἢ ὅτι ὑπομιμνήσκε αὐτὸν συνεχῶς Ἕκτορος καὶ τῆς ἔχθρας αὐτοῦ. — Cf. Plut. aud. poet. c. 11 et Prolegg. III, 2. 3.) [*](10 sqq. Aristarchus versus obelo notavit, ὅτι οὐκ ὀρθῶς ἕνεκα δώρων λέγει ἀπολελυκέναι τὸν νεκρόν (Ariston.). Idem poetae crimini dederat Plat. Rp. III, p. 390 E (cf. Procl. p. 389). — Cf. Hiller, Phil. XXVIII, p. 115.) [*](Simile est schol. Victor. (f. 454a): τινὲς ἀθετ. τὴν γὰρ Δ. κέλευσιν αἰτίαν ὁμολογεῖν τῆς λύσεως ἔδει. πῶς δὲ ἀποθανόντι τινὲς δὲ οὐκ ἀνάξια τῆς σῆς αἰκίας. ἄλλως τε ἔθος τοὺς φόνους — φόνοιο ποινήν.) [*](17—p. 278, 4 Scholium, quamvis quaestionis forma careat, tamen solutiones continere apertum est; accedit quod ap. Eust., p. 1370, 10, Zoili fortasse sententiam referentem, legitur: ἔχει δ᾿ ἀπορίαν καὶ ὁ κατὰ τὸν γέροντα ὕπνος.) [*](† B f. 335 ad λέξο: ἀφίστησιν αὐτὸν εὔκαιρον τὴν νύκτα πρὸς συνουσίαν ποιούμενος, ὡς μήτηρ παρῄνεσεν· βεβαιῶσαι θέλει, ὡς πάντα δι᾿ ἀτοῦ γίνονται, καὶ πρὸς αὐτὸν φοιτῶσι πάντες.)
669.---ἐζήτηται δὲ πῶϲ Ἀχιλλεύϲ χωρὶϲ τῶν βαϲιλέων ἐπαγγέλλεται τῷ Πριάμῳ ταῦτα ἅπερ ὑπιϲχνεῖται. ῥητέον οὖν ὅτι Ἀχιλλεὺϲ τὰ τῶν πολεμίων ἐπετέτραπτο πάντα, καὶ αὐτὸϲ εἶχε τὴν ἐξουϲίαν πάντων τῶν τοῦ πολέμου ἀνοχῶν τε καὶ ϲυμβολῶν.
[*](B f. 337b ad εἰκοϲτὸν. Vict. f. 457a.)765. ψευδέϲ οὐ γὰρ εἰκοϲτὸν ἴτοϲ δύναται εἶναι, ἐξ οὗ εἰϲ τὸ Ἴλιον ἦλθεν Ἑλένη, εἴ γε δεκαετὴϲ μὲν ὁ τοῦ πολέμου χρόνοϲ ὁμολογεῖται γεγονέναι, εἰκοϲτῷ δὲ Ὀδυϲϲεὺϲ εἰϲ Ἰθάκην ἐπανελήλυθεν ἔτει. ῥητέον δὲ ὅτι δέκα ἔτη ἐϲτρατολόγουν, χειμάζοντεϲ ἐντὸϲ ταῖϲ ἰδίαιϲ καὶ θέρουϲ εἰϲ Αὐλίδα ἀφικνούμενοι. καὶ γὰρ ἤκουον τὸν πλοῦτον καὶ τὴν ἰϲχὺν τῶν Πρώων πολλὴν οὖϲαν. καί τινεϲ δὲ παρῃτοῦντο τὸν πόλεμον καὶ διὰ τοῦτο ἐκεῖ καθήμενοι ἐϲτρατολόγουν. νῦν δὲ εἰκοϲτὸν ἔτοϲ ἐϲτὶν ἀπὸ τῆϲ ἁρπαγῆϲ Ἑλένηϲ. ἐπὶ δὲ Ὀδυϲϲέωϲ τὰ δέκα ἔτη τῆϲ ϲτρατολογίαϲ οὐκ ἀριθμητέον.
[*](5 A (c. l. ἐπὶ καρπῷ χεῖρα γέροντοϲ) et schol. min. (c. l. ἐπὶ καρπῷ χεῖρα γέροντοϲ ἔλαβε δεξιτερήν) praem.: ἐδεξιώϲατο τὸν γέροντα 10 ἡ τοῦ πολέμου παραϲκευὴ Vict. 11 ὁ Ὀδ. ἐνιαυτῷ εἰϲ τὴν Ἰθ. ἐπαν., πολὺν ἐντὸϲ τῇ πλάνῃ ἐντύχῃ διατρίψα. χρόνον. ῥητ. δὲ κτλ Vict. 13—15 καὶ — ἐϲτρατολόγουν om. Vict. 15. 16 δὲ et ἐϲτὶν om. Vict.)[*](2. 3 Cf. schol. v. 669.)[*](9 sqq. Dubitari potest an scholium a Porphyrio alienum sit. Eadem enim fere in alterum scholium Vict. (f. 456b., ut Bekk. p. 649 β 31—44, nisi quod lin. 31 ἵπποι. lin. 39 Ἀτρεπιδα legitur) transierunt. In quo cum praeterea de Neoptolemi ortu agatur, recte quidem Edv. Schwartz, de scholiis Homer. ad histor. fabul. pertinent., p. 36 sqq., schol. Vict. Τ 326 et Horn. Ι 668 de iisdem rebus coniunctis agere indicavit; quam ob rem ex uno haec fonte derivata esse contendit. Sed omitti non debet, in scholio quod h. l. edidimus, Neoptolemum ne commemorari quidem, scholia autem quae modo dixi Τ 326 et Ι 668 ab ἱστοριῶν multo propius quam a ζητημάτων genere abesse. Quam ob rem haec quidem scholia. e disputatione de loco et tempore quo Neoptolemus ortus sit, in qua viginti illi anni non poterant non commemorari, excerpta esse videntur; qua e disputatione etiam schol. *B Τ 326 (IV, p. 222, 29 Dind.), ipso initio Helenae rap tum et exercitus Graecorum congregationem (στρατολεῖν) afferens, fluxisse dixerim. Iam ad scholia Ω 765 quod attinet, potest sane aliquis suspicari, ex altero scholio Victor., quod ad scholiorum Τ 326 et Ι 228 rationem quam maxime accedit, prius schol. Vict. et B ita excerpta esse, ut quaestionis forma extrinsecus male addita sit, ita ut hic omittendum fuerit, Sed uno scholio cum altero comparando (nonulla enim in altero Vict. male cohaerent, alia, velut lin. 35 et 42 Bkk., bis leguntur) in eam potius sententiam inclino, ut e quaestione, in qua cur item Neoptolemi dicamus rationem habitam fuisse causa non adest, in alterum illud schol. Vict. vel consulto vel transcribentium incuria nonnulla transiisse existimem. — Eust., p. 1374, 46 sqq., ea tantum, quae in quaestione leguntur, ante oculos habuit.)