Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

1. Vat .ζητ.ν . Γελοίωϲ   ὁ Ἀπίων ἱπποκορυϲτὰϲ ἀποδέδωκε τοὺϲ κόρυθαϲ ἔχονταϲ ἱππείαιϲ θριξὶ κεκοϲμημέναϲ. εἰ γὰρ παρὰ τὴν κόρυν ϲυνέκειτο, ἱπποκόρυθοϲ ἂν ἐλέγετο. νῦν δὲ ϲημαίνει τὸν ἔφιππον ὁπλίτην· κορυϲτὴϲ γὰρ ἀπὸ μέρουϲ ὁ ὁπλίτηϲ καὶ μαχητήϲ· πρ ῶτοϲ δ’ Ἀντίλοχοϲ Τρ ώων ἕλεν ἄνδρα κορυϲτήν (Δ 457 ). καὶ τὸν Ἄρεα δὲ ἔφη χαλκοκορυϲτήν · Ἀργεῖοι δ’ ὑπ’ Ἄρηι καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυϲτῇ (ε 699), ὃ τὸν ὁπλίτην ϲημαίνει καὶ ἀντίθετον τῷ ἱπποκορυϲτήϲ. ἐκ δὲ τοῦ κορύεϲθαι, ὃ πλεοναϲμῷ τοῦ θ ἔφη κορθύεϲθαι,

Δ 457 f. 60b, L. f. 8 9a, Lp f. 100α Γελοίωϲ ὁ Ἀπίων τοὺϲ ἱπποκορυϲτὰϲ ἀπέδωκε τοὺϲ κόρυθαϲ ἔχονταϲ ἱππείαιϲ θριξὶ κεκοϲμημέναϲ. εἰ δὲ παρὰ τὴν κόρυν ϲυνέκειτο,κἄν ἱπποκόρυθεϲ ἐλέγοντο. νῦν δὲ ϲημαίνει τὸν ἔφιππον ὁπλίκορυϲτὴϲ γὰρ ἀπὸ μέρουϲ ὁπλίτηϲ καὶ μαχητήϲ · ὥϲ ῥα τὸν ὑψοῦ ἔχοντε δύο Αἴαντε κο ρυϲταί (Ν 201 ). καὶ τὸν Ἄρεα δὲ ἔφη χαλκοκορυϲτήν· Ἀργεῖ οι δ’ ὑ π’ Ἄρηι καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυϲτῇ, τὸν ὁπλίτην ϲημαίνων καὶ ἀντίθετον τῷ ἱπποκορυϲτῇ. ἐκ δὲ τοῦ κορύεϲθαι, ὅπερ ἐντὸϲ πλεοἕωϲ [*](1 ἑϲπέραϲ Lp 3 πρόπαρ Lp 5 Lp inc.: ὀλίγη δὲ ἰϲχὺϲ ἐνῆν μοι. εἰ ἐλ. κτλ. φηϲὶ L ἀγνοοῦϲι Lp ἀγνοεῖ τιϲ L 6 τῶν om Lp τῶν ἑνωθέντων τ. κ. φὺϲειϲ L μειοῦϲθαι μὲν πεφύκαϲιν Lp ἐλλείπουϲι B L. 7 γὰρ καὶ om. Lp αὐχμῶν, ω in ras., B 8 μόγιϲ δ’ ἐϲ ἀγορήϲατο θυμόν L) [*](9 cod. Vatic, haec quaestio per errorem aeque atque superior quinta. decima (ιε΄ ) numeratur 12a |εἰ] γὰρ περὶ V 1. εἰ γὰρ παρά V mg. κόρην V 14a ἔφιπ πον ex ἐφ’ ἵππων V2 15 [κορυϲτὴϲ V1, κορυϲτήϲ V mg. 16a πρῶτα V 20 [ἔκ]τορι V , ἔκ V2 μg.) [*](9ᵇ B ad κορυϲτήν, Lp c. l. ἄνδρα κορυϲτήν, L c. l. πρῶτοϲ δ’ Ἀντίλοχοϲ Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυϲτὴν, qui ita incipit: ὥϲ ῥα τὸν ὑψοῦ ἔχοντε κτλ. lin.18 13b κεκοϲμημένουϲ. εἰ δὲ περὶ τὴν κόρυν Lp 15b τὸ ἐφ’ ἵππων ὁπλίται ΒLp 18b κορυϲτά L. 23b τὸ ἱπποκορυϲτήϲ L) [*](5 sqq. Cf Eust. A,p. 158, 25: τὸ δὲ ὀλίγος θυμὸς ἐντὸϲ ῆεν ἔχει. μὲν ἀκόλουθόν ποτε τὸ καὶ θανεῖν ἄν τὸν Ἥφαιστον ὀλιγούμενον. λ ύεται δὲ καὶ ἄλλω μὲν τῷ μ ὴ ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ τῇ ὀλιγώσει φθορὰν ἐπακολουθεῖν, μάλιστα δὲ ἀλλήλοιϲ ηγορικῶς κτλ. (cf. Cram. A. P. Ill, p. 145, 19). —Quae ad v. 594 de Sintibus traduntur ad Paralipomena potius quam ad Quaestiones referenda videtur dentur (v. Herm. XlV, p 249).)

ναϲμῷ τοῦ θ ἔφη κορύθεται, ἥ τε περικεφαλαία κόρυϲ, καὶ κορύνη ἀμυντήριον ἐκ κεφαλῆϲ ῥοπὴν ἔχον καὶ βάροϲ, παῤ ὃ καὶ ῥόπαλον λέγεται, καὶ κορυνήτηϲ ὁ τῇ κορύνῃ χρώμενοϲ. ἔμπαλιν δὲ τὸ εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι ἐπιτήδειον ξύλον ϲκηπάνιον καὶ ϲκῆπτρον. καὶ ἐπὶ τοῦ δόρατοϲ τοῦ ἐπερειϲθέντοϲ τῇ γῇ οὔδει ἐνιϲκίμφθη (Π 612) ὥϲπερ δὲ ἐπὶ τοῦ δόρατοϲ καταχρῶνται εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι· ϲτῆ δ’ ἄῤ κτλ. ut Vat., οὕτωϲ ἐπὶ τοῦ ῥοπάλου, ὅταν λέγῃ δὸϲ δέ μοι — ἐϲτί ut Vat., ὥϲτε ϲκηρίπτεϲθαι. ἐν δὲ τῷ ἱπποκορυϲτήϲ δύναται ἡ ἵππου γενικὴ ϲυγκεῖϲθαι ἀντὶ τοῦ ἱππεύϲ, ὡϲ τὸ ἐν δ’ ἄρα τοῖϲιν ἀρήιοϲ ἵϲτατ’ Ἀχιλλεὺϲ ὀτρύνων ἵππουϲ καὶ ἀνέραϲ ἀϲπιδιώταϲ· τοὺϲ γὰρ ἵππουϲ τοῖϲ ἀϲπιδιώταιϲ ἀνδράϲιν ἀντιτιθείϲ, τουτέϲτι τοῖϲ ὁπλίταιϲ, ἐμήνυϲεν ὅτι ἀντὶ τῶν ἱππέων τοὺϲ ἵππουϲ ἔφη. ᾧ τρόπῳ καὶ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ λέγομεν ἡ ἵπποϲ τῶν Περϲῶν ἐνίκηϲεν, ἀντὶ τοῦ οἱ ἱππεῖϲ ἡγεμονικώτεροι δὲ τῶν πεζῶν οὗτοι. διὸ ὀτρύνει ἵππουϲ τε καὶ ἀνέραϲ. καὶ τὸ εὕδειν οὖν ἀνέραϲ ἱπποκορυϲτὰϲ κατ’ ἐπικράτειαν εἰρημένον δηλοῖ· οὐ μόνον οἱ ἄνδρε ϲ ἀλλὰ καὶ οἱ πεζοὶ οὐδ᾿ οἱ ἄνδρε ϲ μόνον ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκε ϲ ἐκάθευδον.

2. ἀγνοοῦϲί τινεϲ οἱ τὸν νήδυμον ὕπνον ἀποδιδόντεϲ τὸν ἡδύν. νήδυμο ἔϲτι δὲ νήδυμοϲ ὁ μὴ δύνων μηδὲ περιεχόμενοϲ ἀλλ’ αὐτὸϲ περιέχων. ἐξητήϲατο τὰρ τὴν λέξιν εἰπὼν ν δυμοϲ ἀμφιχυθείϲ (Ξ 253). κα αὐτὸϲ ὁ Ὕπνοϲ φηϲὶν ὄφρ’ ἔτι εὕδει Ζεύϲ, ἐπεὶ αὐτὸν ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμα κάλυ ψα ( 359). καὶ ἔτι· περὶ δ’ ἀμβρόϲιοϲ κέχυθ’ ὕπνοϲ (B 19) τοῖϲι δ’ ἐφ’ ὕπν ον ἔχευε διάκτοροϲ Ἀργειφόντηϲ (Ω 445). διὸ καὶ οὕτωϲ λέγει· οὐδέ μιν ὕπνοϲ ᾕρει π ανδαμάτωρ (Ω 4).

τὸ δὲ ν ϲτερητικὸν καὶ ἐντὸϲ τῷ νήγρετοϲ ἥδιϲτοϲ θανά τῳ ἄγχιϲτα ἐοικώϲ (ν 80). καὶ ἐπ’ ἄλλων δὲ περιεχόντων καὶ κάτειληφότων τὸ ὅλον λέγει· ἀμφὶ δέ μιν θάνατοϲ χύτο (Π 114) τὸν δ’ ἄχεοϲ νεφέλη ἐκάλυ ψεν (P 591 ) θείη δέ μιν ἀμφέχυτ’ ὀμφή (B 41) θεϲπεϲίην δ’ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθ ήνη (β 12). κέχρηται δὲ τῇ ϲυνθέϲει τῆϲ λέξεωϲ καὶ ἐντὸϲ τῷ λιμέν εϲ δ’ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ ἀμφίδυμοι (δ 846 ), δύο λέγων εἰϲ οὓϲ ἔϲτι δύνειν. ὅθεν καὶ οἱ δίδυμοι, δύο ἐκ μιᾶϲ καταδύϲεωϲ τῆϲ γαϲτρόϲ.

ἐναντίον δὲ δοκεῖ τὸ Δία δ’ οὖκ εὖχε ν ήδυμοϲ ὕπνοϲ τῷ ἔνθα καθεῦδ’ ἀναβάϲ. λύοιτο δ’ ἂν κατὰ λέξιν· καὶ γὰρ τὸ καθεύδειν ἐνίοτε δηλοῖ τὴν ψιλὴν κατάκλιϲιν ἐπὶ τῆϲ εὐνῆϲ, εἶπερ καὶ τὸ κοιμηθῆναι καὶ τὸ ἰαύειν. οὐ γὰρ ἂν ἔλεγεν· ὣϲ καὶ ἐγὼ πολλὰϲ μὲν ἀύπνουϲ νύκταϲ ἴαυον (1 325), καὶ πάλιν· Θὐρυν όμη δ᾿ ἄρα οἱ χλαῖναν βάλε κοιμηθέντι· ἔνθ᾿  Ὀδυϲεὺϲ μν ηϲτῆρϲι κακὰ φρονέων ἐνὶ θυμῷ κεῖτ’ ἐγρηγορόων (υ 4 6). τὸ δὲ πανὄφρα [*](4 ἔτι ζεὺϲ ἐπεὶ B⟩ 13.14 Ἀθήνη et κέχρηται Dindortium secutus dedi, in codice detrita sunt 15 ι ναύ in cod. detrita 16 καταδύϲεωϲ τῆϲ γαϲτρόϲ in cod. detrita, supplenda e schol. infra (ad lin. 16) collato 17 l ita incipit: ἐναντία δοκεῖ ταῦτα· ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρεϲ ἱπποκορυϲταὶ εὗδον παντὸϲ νύχιοι Δία δ’ οὐκ εἶχε νήδυμοϲ ὕπνοϲ τῷ ἔνθα καθεῦδ’ ἀναβὰϲ πάρα δὲ χρυϲόθρονοϲ Ἥρη. λύοιτο δ’ ἄν κτλ. 18 λύοιτο δὲ κ. λ B⟩ 19. 20 καὶ τὸ — ὥϲ καὶ in B⟩ detrita 21 ἀύπνουϲ om. L 21.22 εὐρυν. γὰρ δ’ ἄρ’ ἐπὶ χλαῖναν βάλλε L 22. 23 ἔνθ’ ἐγρηγορόων BL. om ; sensu postulante addidi; eadem in scholio excerpto leguntur) [*](1 —16 Eadem breviore forma ad δ 793 in codicibus DE Dindorfii, in D quidem praescripto Πορφυρίου (v. Dind. schol. Οd., praef. p. LIII), leguntur. Nibilominus esse in iis quae aliunde sumpta cum Porphyrianis coaluerint non negaverim.) [*](16 ὅθεν καὶ oἱ δίδυμοι κτλ. cf. schol. A et B⟩ l c. (ad νήδθμος): Ἀρίσταρχός φησιν ἐκ τοῦ ὄύνω δύμος καὶ ἐκ ἐπεκτάσει νήδθμος ὅθεν καὶ oἱ δ;θδυμοι, δύο ἐκ μιᾶς καταδύσεως τῆς γαστρός . . . . (id. Lp f. 65ᵃ).) [*](18 — p. 23, 3 † B l.c. ad ἔχε B⟩ 2 (id. Lp f.65a c.l. Δία δ’ οὐκ ἔχε): καὶ πῶς φησιν ἔνθ α κα θεῦδ᾿  ἀναβάς λύοι το δ ἂν κατὰ λέξιν· τὸ γὰρ εὕδειν ἰαύειν κεῖσθαι, καὶ ἐπὶ ψιλῆς ἀνακλίσεως λαμβάνονται, οἷον ⟨om. Lp⟩ πολ λ ὰς μὲν ἀύπν ους νύκ τας ἴαυον καὶ E ὐρ υνόμ η δ’ ἄρ’ πὶ χλ αῖνα ν βάλε κοιμηθέντ 〈om. h. vers. B〉 ἔνθ᾿  Ὀδθσεὺς μνηστῆ ρσ ⟨ἔνθα δ’ Ὀδυσσεὺς)

8 sqq. ἀποροῦϲι πῶϲ καὶ ὁ Ζεὺϲ οὐκ ἀληθεύει, ὑπιϲχνούμενοϲ νῦν[*](*B f. 19ᵇ  ad πανϲυδίη (ν. 12).) γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυια ν (v. 12), καὶ ὁ Ἀγαμέμνων ἀπατᾶται καὶ ὁ ὄνειροϲ ὀλοόϲ. ὀλοὸϲ μὲν οὖν ὁ ὄνειροϲ, ὅτι οὐ ϲαφήϲ, Ἀγαμέμνων δὲ νήπιοϲ, ὅτι ἀφροϲύνηϲ ἡ ἀπάτη γίνεται· τὸ γὰρ νῦν κεν ἕλοι Πριάμοιο πόλιν εἰϲ μίαν περιέϲτηϲε ?, περϊέϲτγ, suprascript. η, cod. ἡμέραν. καὶ ὅτι οὕτωϲ ὑπέλαβε καὶ ἤκουε τὸ νῦν δηλοῖ τὸ ἐπιρρηθὲν αὐτῷ· φῆ φή---, duae litt. eras, γὰρ ὅγ’ αἱρήϲειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείν ῳ ν ήπιοϲ (v. 37 ). Ζηνόδοτοϲ δὲ παριϲτὰϲ τὴν τοῦ Διὸϲ ἀλήθειαν φηϲὶ κατ’ ἐκείνην ἑαλωκέναι τὴν ἡμέραν τὴν Ἴλιον· ὅτε γὰρ οἱ ὅρκοι ϲυνεχύθηϲαν, ἡ πόλιϲ ἀπώλετο· ἐντὸϲ γὰρ τῷ παραϲπονδῆϲαι παραϲπονδίϲαι cod. τὸ μηκέτι ϲωθῆναι κατεψηφίϲθη. Ἀ πίων δέ φηϲιν ὅτι πρότερον ἐνδοιάζων ὁ Ζεὺϲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐπέτρεψε τῇ Ἥρᾳ τὸν τῆϲ Τροίαϲ ὄλεθρον· διὸ καὶ κατῆλθεν ἡ Ἀθηνᾶ, τῇ τῶν ὅρκων ἀνατροπῇ ϲυναναϲτρέφουϲα τοὺϲ Τρῶαϲ (Δ 73). ἔπειτα ἐρρήθη πανϲυδίῃ ἐξάγειν τοὺϲ Ἕλληναϲ, ὁ δὲ παρῆκεν ο μικρὰν μικροῦ cod., corr. Vill. μερίδα τὴν τοῦ Ἀχιλλέωϲ. πῶϲ οὖν ἀληθεύει καὶ ἐντὸϲ τῷ ἐπέγναμ ψε γὰρ ἅπανταϲ Ἥρη λιϲϲομένη (v. 14); καὶ τοῦτο ἀληθέϲ· πέπεικε γὰρ ἡ Ἥρα· φηϲὶ γάρ · [*](1 B⟩ detrit. διὰ μέροϲ B⟩ 2 δι’ ὅληϲ — ἐϲτὶ B⟩ detrit.) [*](μηστῆρσι Lp⟩ κακὰ φρο νέων ἐνὶ θ υμῷ κ εῖτ ἐγρη γορόων. oἱ μὲν ἄλλοι παννύχιοι εὗδον, Ζεὺς δἓ οὐ παννύχιος ⟨ὁ δὲ ζ. oὐ πανν. Lp, addens ἀλλ’ ἐπ’ ὀλίγον ⟩. Sequntur in B⟩ verba ex altero fonte petita: διδαχὴ δέ ἐστιν ὅτι καὶ θεοῖς πρὸς σκέψιν ε ὔθετον νὺξ κτλ.) [*](† A f. 24 Β 2 (id. L. f. 24a): πῶς ἐντὸϲ τῇ A εἰπὼν 〈εἰπόντα L〉 τὸν Δία καθεύδειν νῶν φησ Δία δ’ οὐκ ἔχε ⟨εἶχε L⟩ ν ή δυμος ὕπνος λέγομεν δὲ 〈om. L〉ἡμεῖς ὅτι. ἐκάθευδε μὲν ἀλλ᾿  ἐπ’ ὀλίγον ἐκαθεύδησε καὶ 〈om. L〉 oὐ διὰ πάσ τῆς νυκτὸς ὡς οἱ ἄλλοι , μεριμνῶν ⟨ὡς κ αὶ oἱ αλλοι καθεύδουσιν L⟩.) [*](4 Cf. Plat. rp. Il, p. 383 A .) [*](7 B⟩ f. 20 ad νήπιος B⟩ 38 (id. Lp f. 65b  c. l. νήπιος): νήπιος ⟨om. Lp⟩ ὁ Ἀχαμέμνων, ὅτι τὸ νυν ἐπὶ μιᾶς ἡμέρας ἐνόμισεν.) [*](11 sqq. † B⟩ f 19ᵇ ad νῦν Β 29 (id Lp f. 65b c. l. νῦν γάρ κεν): ἐκείνη γὰρ ἡμέρα πεπόρθηκε τὴν πόλιν διὰ τὴν τῶν ὅρκων παράβασιν.) [*](18 † Paris. 2556 Β 12 ap. Cramer., An. Par. Ill, p. 147 (c. l. πανσυδίῃ: . . . . ζητεῖται δ ποίαν αἰτίαν ψευδόμενον παρεισάγει ὁ ποιητὴς κατὰ τὴν ἐπαγγελ ίαν τῆς Ἰ λίου πορθήσεως τὸν Δία; καί φαμε ὅτι oὐ ψεύδεται ἀλλ᾿  Ἀγαμέμνων πεπλ άνητ αι· μὲν γὰρ ἔφη θωρ ῆξαί ἑ κέλ υ ε πα νσυδίῃ ὁ δὲ τὸ μέγιστον μέρος παραλιπὼν τὴν Ἀ χι λ λέως ουμμαχίαν εἰκότως τῆς ἐλπίδος ἐσφάλη, μ νοήσας τὰς του θεοῦ φωνάς. Idem fere ibid p. 146, 11 et cod. 2767 ibid. p. 187, 19. Respicit hanc solvendi rationem P Proculus ad Plat. Remp., p. 381 ed. Bas., τοὺ ἐξηγητάς afferens.)

ἀπρεπὲϲ δὲ τὸ λέγειν παν ϲυδίη· νῦν γάρ κεν ἕλοι ἕ cod. Τώων πόλιν εὐρυά γυιαν (v. 12). τὸ γὰρ ψεύδεϲθαι τὸν Δία αἱρήϲειν μέλλοντα τὴν πόλιν ἄτοπον. ἡ δὲ λύϲιϲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ· οἱ μὲν, ὅτι τὸ νῦν δηλοῖ πλείω, ἐντὸϲ οἷϲ περιέχεται οὐ μόνον τὸ τήμερον ἀλλὰ καὶ ἐντὸϲ τούτῳ τῷ χρόνῳ. οἱ δὲ, ὅτι τὸ πανϲυδίῃ ϲημαίνει μετὰ πάντων, ὥϲτε παραλιπὼν τὸν Ἀχιλλέα ἥμαρτε μέν. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ· καὶ γὰρ ϲτρατηγοῖϲ καὶ βαϲιλεῦϲι ϲυγκεχώρηται εἰϲ τὸ πρόϲφορον ψεύδεϲθαι· καὶ δὴ καὶ τὸν Δία εἰϲάγει τοιοῦτον τῷ ἔθει ἑπόμενον.

73. διὰ τί ὁ Ἀγαμέμνων ἀπεπειρᾶτο τῶν Ἀχαιῶν, καὶ οὕτωϲ ἔπραξεν ὥϲτε ὀλίγου τὰ ἐναντία ϲυμβῆναι ἢ ἐβουλεύετο: καὶ τὸ κώλυμα ἀπὸ μηχανῆϲ· ἡ γὰρ Ἀθηνᾶ ἐκώλυϲεν· ἐϲτι δὲ ἀποίητον τὸ μηχάνημα λύειν ἄλλωϲ εἰ μὴ ἐξ αὐτοῦ τοῦ μύθου. φηϲὶ δὲ ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ποιητικὸν μὲν εἶναι τὸ μιμεὶϲθαι τὰ εἰωθότα γίνεϲθαι καὶ ποιητῶν μᾶλλον τὸ κινδύνουϲ παρειϲάγειν. εἰκὸϲ δὲ καὶ ἐκ λοιμοῦ πεπονημένουϲ καὶ τῷ μήκει τοῦ χρόνου ἀπαυδήϲανταϲ, καὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ μετὰ τῆϲ οἰκείαϲ δυνάμεωϲ ἀποϲτάντοϲ, καὶ αὐτοῦ ἀφαιρεῖϲθαι ἐντὸϲ τῇ ἐκκληϲίᾳ τὴν Βριϲηΐδα λέγοντοϲ εἰϲ φόβον τῶν ἄλλων· ϲτυγέει δὲ καὶ ἄλλοϲ ἶϲον ἐμοὶ φάϲθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντα (Α 186), καὶ θορύβου γε ἐκ τῆϲ ἐξαναϲτάϲεωϲ τοῦ Ἀχιλλέωϲ γεγονότοϲ, μὴ εὐθὺϲ παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν ἔξοδον, ἀλλὰ πειραθῆναι ἡγήϲαϲθαι δεῖν εἰ οὕτωϲ ἔχουϲιν. εἰ γὰρ ἄνευ πείραϲ πολεμεῖν ἐκέλευε τοὺϲ οὕτω διακειμένουϲ, ϲυνέβη δὲ ἀντειπεῖν τινάϲ, ἀνάϲτατον ἐγίνετο τὸ πᾶν ἔργον καὶ ἐπανάϲταϲιϲ πάντων, καὶ λοιπὸν ἡ δέηϲιϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, ἡ κόλαϲιϲ τῶν ἀπειθούντων. ἀναγκοία οὖν ἡ πεῖρα μετὰ τοῦ ἐναντιοῦϲθαι παραγγεῖλαι τοὺϲ ἡγεμόναϲ, ἐντὸϲ ᾧ αὐτοὺϲ φθάϲαϲ ἐναντίουϲ παρακαλεῖ γενέϲθαι τῆϲ αὑτοῦ εἰϲ ἀπόϲταϲιν τοῦ πολέμου πείραϲ. προληφθέντεϲ γὰρ ταῖϲ πρὸϲ αὐτὸν ὁμολογίαιϲ, ἄτοποι εὑρίϲκονται μὴ κωλυταὶ γινόμενοι, ὥϲπερ ϲυνέθεντο, ϲυμπράκτορεϲ δὲ τῶν φευγόντων. ὅθεν καὶ τῷ Ὀδυϲϲεῖ εὐλόγωϲ λείπεται ἡ πρὸϲ τοὺϲ τοιούτουϲ ἐπίπληξιϲ, ἐπὰν λέγῃ· ἐντὸϲ βουλ ῇ δ’ o ὐ [*](11 scholio in cod. praemittitur Ἀριϲτοτε 12 ϲυμβουλεύειν cod.,corr. Bkk. 13 μαχανῆϲ cod. 14 εἰ om cod , addidit Vill 15 ποιητέων?  20 γε pro τε conieci) [*](2 Quae de νέφος quod perhibetur Ἄρεως dicta sunt non expedio Nisi error aliquis latet aut multa exciderunt, scriptura loci alicuius innui videtur (an Zenodotea?) ad nos neque per codices neque scholia propagata.) [*](16 sqq † Alterum B⟩ h v., scholio quod supra edidimus verbis καὶ ἄλλως praemissis subiunctum (L f. 26ᵖ Π , c. l πρῶτα δ’ ἐγὼν ἔπεσ πειρήσομαι) ἄλογον τὰ πειράζειν· εἰ γὰρ ἑτέρως ⟨ ἐτέρους L ⟩, ὥσπερ καὶ ἐγένετο, τὸ πλῆθος ἔνευσεν, ἀπώλετο ἂν πάντα τὰ πράγματα. λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως ·  προησψάλισται 〈—το L〉 γάρ·  ὑμ εῖς δ 〈om. L〉 ἄλλοθεν αλ o ἐρ ητύ ει ν ἐπέεσσιν συνέφ ερε γὰρ πεῖρα διὰ τὸν κ αιρόν, ἀφεστῶτος τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τοῦ πλ ήθους ὑποπτευομένου. Aliter Paris. ap. Cramer., A. P. Ill, p. 148. 11)

82. ἀπρεπὲϲ εἶναι δοκεῖ τὸ οὕτῳ κολακεύειν, ὡϲ τὰ μὲν τῶν ἄλλων[*](*B f.21a ad εἰ μέν τιϲ.) λων ὀνείρατα ψευδῆ λέγειν, μόνον δὲ τὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἀληθέϲ. λύεται δὲ κατὰ λέξιν. οὐ γὰρ εἶπεν, εἴ τιϲ εἶδεν ὅτι ψευδὲϲ ἐθεάϲατο, ἀλλ’ εἴ τιϲ εἶπε τάχ’ ἂν πρὸϲ χάριν ἐδόκει πλάϲαι· νῦν δὲ αὐτὸϲ ἑαυτὸν οὐκ ἂν ἐξαπατῴη ἐξαπατοίη cod..

88. τὸ νέον ἐρχομενάων ἀποδεδώκαϲιν ἀντὶ τοῦ νεωϲτὶ ἐρχομένων[*](*B f. 21a ad νέον.) μένων ἀεί, ὡϲ τὸ κεῖνοϲ γὰρ νέον ἄλλοθεν εἰληλούθει (γ 318).[*](vat. ζητ κϛ΄ (reet. 27).) [*](12 ϲod. οὔθ’, corr. Dind φᾶναι cod 17. 18 ἀνέθηκε correxi ex ἀντέθηκε 19 πολυκληῖϲι cod. 2 sequitur: καὶ ἄλλωϲ. ἄλογον τὸ πειράζειν κτλ , v. supra ad p. 24, 16 29 Vatic inc : ἠύτ’ ἔθνεα εἰϲι μελιϲϲά ων ἀδινάων π. . .ηϲ ⟨V 2 in marg. έτρ ⟩ ἐκ γλαφυρῆϲ αἰεὶ νέον ἐρχομενάων. τὸ νέον ἐρχομενάων ἀποδεδώκ. . . . ⟨V2 mg. καϲιν ⟩ ἀντὶ τοῦ νεωϲτὶ ἀεὶ ἐρχομένων 30 εἰλήλουθεν V) [*](10 — 23 † B⟩ f. 21 ad ἐρητύειν B⟩ 75 (id. L. f. 26 s. l., Lp f. 66 c l. ἐρητύ- s ιν): οὐκ ἐκείνους φεύγοντας , ἀλλ ἐμὲ ταῦτα λέγοντα. οὐ γὰρ ᾤετο τοσοῦτον ταχέως ⟨ταχαίως Lp⟩ ἀναπτερωθῆναι πρὸς φυγὴν αὐτούς.) [*](13 Cf. p. 26, 27.) [*](24sqq. † Eust. A, p. 175, 34 sqq — Aliter Paris. ap. Cramer., A. P. III. p. 148, 17 sqq.) [*](29 νέον pro νεσιστί Aristarchus accepisse videtur, v. Lehrs, Ar. p. 151 . (rect. 27 ).)

144 sqq.---διὰ τί δὲ, προειπόντοϲ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἐντὸϲ τοῖϲ προβεβουλευμένοιϲ ὑμεῖϲ δ ἄλλοθε ἄλλοϲ ἐρη τύε ιν ἐ πέεϲϲιν (V. 75), ὁρμηϲάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τὰϲ ναῦϲ, οὕτε Ὀδυϲϲεὺϲ οὔτε ἄλλοϲ οὐδεὶϲ τοῦτο ἐποίηϲε ταχέωϲ, ἀλλ’ ὁ μὲν ἕϲτηκεν ἁπλῶϲ μονονουχὶ ουχὶ ἁπτόμενοϲ τῆϲ νηόϲ, οἱ δὲ ἐπὶ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ μένουϲι, καὶ παραγράφειν γίνεται ἡ Ἀθηνᾶ ὥϲπερ καθεύδοντα ἐγείρουϲα τὸν Ὀδυϲϲέα; ἢ ὅτι οὐχ οἷόν τε ἦν ὁρμηϲάντων παραχρῆμα ἐπέχεϲθαι αὐτούϲ, θορύβου κατέχοντοϲ τοϲούτου· θεατὰϲ γοῦν ἡμᾶϲ ποιῶν τῆϲ τότε ἀταξίαϲ αὐτῶν ἐπιτραγῳδεῖ ταῦτα τὰ ἔπη· κινήθη δ’ ἀγορὴ ὡϲ κύματα (v. 144). [*](1 τί οὖν ⟨ὖν humiditate deleta V2 rescripsit⟩ V 1. 2 οὐ — ἐπὶ βραχύ (sic) in cod. hum. deleta rescripsit V2 2 αἰεὶ παρέχειν V 2. 3 litterae quae inter ἀρ (ἀρτίωϲ) et τὴν ὥραν in V exstabant tinctura adhibita deletae sunt 3 μ.νὐειν ⟨η a V sprascrpt.⟩ ὅτε πέτονται μᾶλλον V 4 ν.ον V τοῦ ἔαροϲ v 5 αὐτὸϲ δὲ ἐκπλήρω. ἔφη V pro νέον legendum videtur νέου 6 τὸν καιρῶν ρῶν V 7 .ὖται οὖν κατ. .έον ἔαρ V 8 ἐ. .νθεϲιν 〈 π et α a V2 suprascrpt.⟩ 10 ὃ ἑαυτὸ V 11. 12 ἐπ’ ἀμπέλῳ τ. βότρυϲ ὀνόματι V 15 καθ’ om. V ἐκκρεμᾶϲθαι B⟩ 17 ἰλαδὸν φηϲὶν εἰϲ ἀγορὴν V 18 ϲυνήθειϲ correxi, B⟩ ϲυνηθείαϲ. θείαϲ. Εxtrema enim V ita: ϲυϲτροφάϲ. ἰϲοδυναμεῖ ἄρα τὸ ἰλαδόν τῷ βοτρυδόν. δηλοῖ δὲ τὸ ὡϲ ϲυνήθωϲ καὶ τῆϲ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἑταιρίαϲ εἶχον. 20 B⟩ inc.: ὥρμηϲε. μακρὰ δὲ τὰ ὑψηλά, ἤτοι τὰ ἐκ βάθουϲ κινούμενα. ϲυνωθοῦνται γὰρ ἄλλα ἐπ’ ἄλλοιϲ, ὡϲ πάϲηϲ ἐκ βυθοῦ ταραϲϲομένηϲ τῆϲ θαλάϲϲηϲ. διὰ τί δὲ κτλ. Lp inc.: διὰ τί προειπ. 22. 23 οὕτε ἄλλοϲ οὐδεὶϲ οὔτε ὁδ. Lp 23. 24 μόνον οὐχ Lp 24. 25 καὶ ἡ ἀθ. παράγει ἀπὸ μηχανῆϲ Lp 25 τὸν ὁδ. ἐγείρουϲα Lp 27 τοιούτου Lp θεατὰϲ οὖν ἡμᾶϲ ποιῶν τῆϲ ἀταξίαϲ Lp) [*](27 Cf. p. 25, 13.)

145. τὸ Ἰκάριον πέλαγοϲ πολύκυκόν ἐϲτι καὶ ταραχῶδεϲ, τῇ μὲν[*](L f. 29a, II, c. l. πόντου Ἰκαρίοτο. Cf. Scor. ap. Dind. IV, p 410, II.) ἀναϲπωμένου τοῦ ῥόθου περὶ Ἄμπελον ἀκρωτήριον τῆϲ Ϲάμου ϲάμηϲ L καὶ ἀνακοπτομένου ταῖϲ Κορϲεαῖϲ κύρϲαιϲ L, κόρϲαιϲ Dind., ἐπεγειρομένων δὲ τε L καὶ διὰ om. L τὰϲ τῶν ἀνέμων ἐκβολὰϲ ἐπἀλλήλων κυμάτων, περιβεβλημένων πανταχόθεν ὧδε τῷ πελάγει νήϲων ἀπλέτων· τῇ μὲν Nάξου τε καὶ Πάρου καὶ ἐπάρου L, τῇ δὲ ἀντιπέραϲ Ὠλιάρου ἀντιπέρα ϲωλιάρου L. τε καὶ Μελάντου ϲκοπέλων καὶ Δήλου δήλων L καὶ Μυκόνου· καὶ ἀναθλίβοντοϲ τὰϲ νήϲουϲ τοῖϲ ἑαυτῶν τόνοιϲ τοῦ Αἰγαίου πελάγουϲ τῆϲ τε ἐπικειμένηϲ Ἰκαρίαϲ καρίδοϲ L νήϲου καὶ πανταχόθεν κυμαινομένηϲ. ἀγριαίνει δὲ ὅλον τὸ πέλαγοϲ ὁ ἐπικείμενοϲ κρημνὸϲ ϲκοπελώδηϲ τε ὢν καὶ ἀγχιβαθήϲ ἀγχίβαθοϲ βαθοϲ L. ταῦτα δὲ καὶ Ὃμηρον ἀκριβῶϲ ἐπιϲτάμενον τὸν τῶν Ἑλλήνων λήνων τάραχον ἀποπλεῖν διεγνωκότων εἰϲ τὰϲ πατρίδαϲ παρεικάϲαι. παρεικάϲθαι, ϲθαι e corr., L εἰπόντα τὸν Ἀγαμέμνονα add. L, quae delenda sunt· κινήθη δ’ ἀ γορὴ ὡϲ κύμα τα μακρὰ θαλάϲϲηϲ πόν του Ἰκαρίοιυ, τὰ μέν τ’ Εὖρόϲ τε Nό τοϲ τε ὤρορ’ ὤρορεν L ἐ παΐξαϲ πατρὸϲ Διὸϲ ἐκ νεφελάων ἐκ διὸϲ πατρὸϲ νεφ. L. καὶ Οἱ ἄνεμοι δὲ, φηϲὶ, χειμέριοι, καὶ ἀντίπαλοι Εὖρόϲ τε Νότοϲ τε ταῖϲ τοῦ Ἑλληϲπόντου ἐκβολαῖϲ, ἔνθα δὴ ἀναθλιβόμενον τὸ Ἰκάριον ἀνοιδαίνει δαίνει πέλαγοϲ.