Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

100. Θέτιοϲ δ’ ἐξαίϲιον ἀρὴν πᾶϲιν ἐπικρήνειεν (0 598.[*](L. f. 333b (O 598).) 99), τὴν παράνομον λέγει εὐχήν, τὴν ἔξω αἴϲηϲ καὶ μοίραϲ. τὸ γὰρ κατὰ μοῖραν· καὶ ἐντὸϲ αίϲιμα βάζειϲ (158. δ 206 confus. cum β 159) καὶ κα τὰ μοῖραν ἔειπεϲ. ἢ ὑπεραγόντωϲ μεγάλην. ἀρήν δὲ αἴτηϲιν· καὶ γὰρ ἡ εὐχὴ αἴτηϲιϲ παρὰ θεοῦ τυγχάνει· ἢ τὴν κατὰ τῶν Ἑλλήνων κατάραν. ὡϲ φιλέλλην δὲ λοιδορεῖ τὴν εὐχὴν Θέτιδοϲ.

Θέτιοϲ δ’ ἐξ---ϲιον ἀρη . πᾶϲιν ἐπικρήνειεν, τὴν παρά[*](Vat. ζητ. ιθ′.) νομον εὐχὴν καὶ ἔξω αἴϲηϲ καὶ μοίραϲ.

εἰϲ τὸ ἐμεῖο δὲ δῆϲεν ἀρῆϲ ἀλκτῆρα γενέϲθαι (C 100).[*](L f. 394 (Ϲ 100), Π. Vat. ζητ. κ′) [*](2 τθνᾶναι B μέλλει L. 3 ἢ βεβαίωϲ ἀναβιώϲκεϲθαι, εἰ μέλλοι πράξειν ἀναζήϲαϲ Vict quae B L. addunt: ὅρα δὲ πῶϲ τῷ αὐτίκα χρηϲάμενοϲ κτλ. in Vict. recte aliis lemmatibus adscripta sunt 4. 5 τὸν ὀλιγ. cod., quod e coni. mutavi: excidisse nonulla statuit Buttm. 8 L. ἐξαίϲιον ἀρήν in lemm. habet, quod perspicuitatis causa mutavi 16. εἰϲ τὸ om. V εἰμεῖο V) [*](1 † Eust. λ, p. 1695, 14.) [*](4— 7 Ex eadem quaestione qua ea quae antecedunt excerpta esse, ex Eustathii huius loci explicatione, quae schol. 98 respondet (v. lin. 1 ), apparet.) [*](8 sqq. Tres quaestiones (duo enim puae initio posuimus scholia pro uno numeranda sunt) inter se cohaerere in Prolegomenon cap. l docui. Ad hunc potissimum locum retuli, quod difficultas quaedam in eo inesse videbatur (Eust. Σ, p. 1132 extr.: στρελόν ἐστι νόημα καὶ διάφορον τῇ γραφῇ καὶ δυσφραδές).) [*](8 — 15 Alteram, ut solet, recensionem exhibet B f. 210 ad ἐξαίσιον Ο 598 (id. Lp f. 246ᵇ ibid. c. l. ἐξαίσιον, Vict. in marg. f. 209ᵇ ibid. c. eod. l.): ἄδικον· τοὐναντίον γὰρ ἐναίσιμα ⟨αἰνέσιμα Lp ⟩ τὰ κ αθήκοντα ἢ δίκαια ⟨om. ἢ δίκ. Vict.⟩. ἢ ὑπεργόντως nov. schol. Vict. c. l. ἀρήν, in text. scriptum ⟩ αἴτησιν· καὶ γὰρ ἡ εὐχὴ ⟨in Vict. alter. man. ex ἡσυχῇ corr.⟩ αἴτησις παρὰ θεοῦ τυγχάνει· ἢ τὴν καθ᾿ θ e τ corr. B⟩ Ἑλλήνων κατάραν. ὡς φιλέλλην δὲ λοιδορεῖ τὴν εὐχὴν Θέτιδος. ( Addit Vict.: ἐξαίσιον γὰρ τὴν ἔξω τοῦ αἰσίου γινομένην γησίν, οἷον τὴν παρὰ τὸ ὄσιον, ὄπερ σημαίνει τὸ αἴσιον.)) [*](De v. ἐξαίσιον notione v. etiam E. ust. 0, p. 1032, 29; δ, p. 1514, 22 ρ, p. 1832, 26; Et. M. 347, 32.) [*](16—p. 222, 4 Eadem fere ex altera recensione petita habet B⟩ f 249a ad δῆσεν Σ 100: ὅμοιον τῷ ἦ ⟨post h. litt. rasura unius litt.⟩ μάλα πολλὸν ἀποιχομένου Ὀδυσῆος δεύῃ (α 254). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐδέησεν. 254). ἔστι δὲ ἀντὶ τοῦ ἐδέησεν. ἀρῆς δὲ τῆς βλάβης, ὡς τὸ Μέντορ, ἄμυνον ⟨ἀμύνων cod ⟩ ἀρήν (χ 208). ἐμοῦ γὰρ, φησὶν, ἐδέησε τῷ Πατρόλῳ, ὥστεμε βοηθὸν τῆς βλάβης γενέσθαι. [τινὲς δὲ Ἄρεως κτλ ., quae e Didymi scholio petita esse videntur. cf. ll, p. 157, 7 Dind.]. Similia sunt quae cod. Vict. f. 340ᵇ habet, nisi quod )

ο μὲν γάρ τι νεμεϲϲητὸν βαϲιλῆα ἄνδρ’ ἀ παρέϲϲαϲθαι, Ὅτε τιϲ πρότερον χαλεπήν ῃ (T 182. 83). ἀμφίβολογ διὰ τὴν αἰτιατικήν. ἔϲτι δὲ ὁ λόγοϲ περὶ τοῦ βαϲιλέωϲ, ὅτι οὐκ ἔϲτι νεμεϲητόν, εἰ βαϲιλεὺϲ ἄνδρα βλάψαϲ καὶ τῆϲ ἀδικίαϲ προϋπάρξαϲ ἀπαρέϲζητ. ϲεται αὐτόν. ἔϲτι δὲ τὸ ἀπαρέϲϲεται τὸ τῆϲ ἀρᾶϲ ἀπᾶραι, τουτέϲτι τῆϲ βλάβηϲ ἀπαλλάξαϲθαι καὶ ἐξιλάϲαϲθαι.

108. ad ζητ. ιε΄ .

125.---πῶϲ δὲ δηρόν φηϲι; δεκαπέντε γάρ εἰϲιν ἡμέραι ϲὺν αἷϲ οἱ θεοὶ εἰϲ Αἰθιοπίαν διέτριψαν. ῥητέον δὲ ὅτι πρόϲ τί ἐϲτι τὸ πολύ· καὶ γὰρ μία ἡμέρα Ἀχιλλεῖ πολὺ ἦν ἀφεϲτῶτι· φιλοπόλεμοϲ γάρ ἐϲτι. λέγει οὖν ὅτι ἀθρόα αὐτοῖϲ ἀποδώϲω. κἂν εἰ πολὺν χρόνον τοῦ πολεμεῖν ἀπέϲτην, ὡϲ καὶ ἡμεῖϲ ἐντὸϲ τῷ βίῳ λέγομεν· ἡ μία μοι ἡμέρα αἰών ἐϲτιν.

---ὅρα δὲ πῶϲ δηρὸν χρόνον λέγει τὰϲ δώδεκα τῆϲ τῶν θεῶν ἐκδημίαϲ ἡμέραϲ καὶ τὰϲ τρεῖϲ τὰϲ ἐντὸϲ ταῖϲ παρατάξεϲι· τὸν γὰρ ὀλίγον χρόνον πολὺν ἡγεῖται διὰ τὸ ἐνειθίϲθαι τῷ πολέμῳ καὶ μὴ θέλειν [*](1 ἔδηϲ . . ἀπὸ V 2 τοῦ om. L ἔδέ ..ε V 3 μέντωρ ἄμυνον . . . . . ἐμο V, ἀρήν V in marh. 5. 6 οὐ μὲν — χαλεπήνῃ om. B; βαϲιλῆα etiam in text. L., βαϲιλῆι V πρότεροϲ V (id. text. L) 7 παρὰ τ. β. 7. 8 οὐ νεμεϲητὸϲ, om. ὅτι, V νεμεϲϲητὸν L. 8. 9 ἀπαρέϲεται (bis) V ἀρῆϲ ἐπάραι V 9. 10 ἤτοι τῆϲ βλ. ἀπαλλάξαι V 19. 20 τὸν γὰρ ὅλον χρόνον B⟩ L.; ὀλίγον Vict. praebet) [*](tria in eo scholia leguntur: ') ἐδέησεν] ὅμοιον τῷ μάλα —δεύῃ. καὶ. Σοφοκλῆς· δεῖ σοῦ γενέσθαι τῷδ γ’ ἀνδρὶ σύμμαχον. ὄτι εἴω τεν τῷ ἐπεὶ. μὴ ἐπαγαγεῖν ἀνταπόδοσιν, 2) ἄλλως. ἐδέησεν] ἐδέησεν. ἀρὴς δὲ τῆς βλάβης κτλ. ut B, nisi quod in fine add : περισπαστέον τὸ δῆσε· τὸ γὰρ ε τοῦ δέ ἐστιν, 3) ἀρὴς ἀλκτῆρα] τινὲς Ἄρεος κτλ. ) [*](1 Aristarchum Ἄρεω pro ἀρῆς legisse schol. Did. l. c. docet (cf . Eust. Σ, p. 1133, 10; Et. M. 38, 2). Porphyrius tamen h. l. Parmenisci sententiam Ἄρης scribente notate videtur (v. schol. A ap. Dind. ll , p. 152, 3; Et. M. 138, 10; Eust. p. 1133, 2: ἐμοῦ δὲ δὴσεν ὁ Ἄρης, τουτέστιν ἔδησε καὶ ἐκώλυσε, τὸ ἀλκτῆρα γενέσθαι ).) [*](3 Ptolenaeus Ascalonita et Herodianus ἀρῆς legerunt, ἴνα σημαίνηται p. 151, 31 Dind.). Ἀρῆς ἐντὸϲ τοῖς εἰκαιοτέροις  fuisse Didymus l.c.affert; idme Zenodoteam habuisse recte La Roche, Hom, Textkr. p. 203, statuit. Cf. etiam Eust. l. c.; schol. H χ 208: ἀρήν τὴν βλάβην, τοῦ πολέμου δηλονότι.) [*](5 sqq. Cf. ad K 413, p. 156, 5.) [*](12 Quindecim dies Porph etiam Ξ 304 numerat.) [*](18 sqq. Ex eadem haec qua ea quae antecedunt quaestione petita esse vel inde efficitur, quod Eust. Σ, p. 1134, 58 sqq., sine dubio simillimo scholio usus τοὺς λύνοτας affert.)

128 sqq. πῶϲ, φηϲὶν, οὐκ ἀποτρέπει μᾶλλον τῆϲ μάχηϲ, ἀλλὰ καὶ[*](A f. 241ᵇ c.l. δὴ ταῦτά γε πάντα.) ἐπιρρώννυϲιν ἢ ὅτι εὐκλεῆ τὸν θάνατον αὐτῷ βούλεται γενέϲθαι. τὸν ναὶ οὖν μετ’ εὐκλείαϲ ϲυναινεῖ θάνατον· διόπερ τῆϲ μοίραϲ οὐ προεῖπεν αὐτῷ μὴ περιείληπται τὴν εἰϲ οἶκον ἀνακομιδήν. πῶϲ δὲ χάλκεα λέγει τὰ παρ’ Ἡφαίϲτου ὅπλα (v. 131, cf. v. 81) ἀπὸ τῆϲ χείρονοϲ ὕληϲ ἔχει γὰρ καὶ καϲϲίτερον καὶ ἄργυρον καὶ χρυϲόν (v 474. 75). κοινότερον οὖν καὶ χαλκεῖϲ ἔλεγον καὶ τοὺϲ ταῦτα ἐργαζομένουϲ ἦλθε δὲ χαλκεύϲ (γ 432) Ὅμηροϲ, τὸν χρυϲοχόον λέγων---

168. διὰ τί, φαϲὶ. κρύβ δα Διόϲ, καὶ μήν φηϲι μίϲηϲε δ’ ἄρα[*](B f. 250ᵇ ad κρύβδα. L f. 369a. Simil. Vict. f. 341b.) μιν δηίων κυϲὶ κύρμα γενέϲθαι (P 272); ἀλλ’ ἐπεὶ ὑπέϲχετο Ἔκτορι ἀριϲτεύειν ἕωϲ ἑϲπέραϲ, διὰ τοῦτο αὐτὸν λάθρα βούλεται προαναϲτῆϲαι, ἵνα τὸν τοῦ Διὸϲ ματαιώϲῃ λόγον.

192. ζητεῖται διὰ τί τὰ Πατρόκλου οὐ λαμβάνει, εἰ καὶ τὰ αὐτοῦ[*](A f.241 c.l. ἄλλου δ’ οὐ τευ οἶδα τοῦ ἄν.) ἐκείνῳ ἥρμοϲεν. τινὲϲ, ἡνίοχον λέγοντεϲ εἶναι τὸν Πάτροκλον, φαϲὶ μὴ ἔχειν αὐτὸν ὅπλα. ῥητέον δὲ ὅτι εἶχε καὶ ἐμάχετο· Ἀχιλλεύϲ φηϲιν ἤ οἱ τότε χεῖρεϲ ἄαπτοι μαίνοντο (Π 244). τινὲϲ δὲ ὅτι τὰ μείζονα τῷ ἐλάττονι ἁρμόζει μαλαγμάτων προϲτιθεμένων, τὰ δὲ ἐλάττονα τῷ μείζονι οὐκέτι. ῥητέον δὲ ὅτι δύναταί τιϲ καὶ ἐλάττοϲι πρὸϲ καιρὸν χρῆϲθαι. Γρά τηϲ, ὅτι τὰ Πατρόκλου Αὐτομέδων εἶχεν, ὅπωϲ ἰϲωθῇ τὸ εἶδοϲ καὶ δόξωϲιν εἶναι ὁ μὲν Ἀχιλλεὺϲ ὁ δὲ Πάτροκλοϲ.

διὰ τί, φηϲὶ, τὴν Πατρόκλου πανοπλίαν οὐκ ἀναλαμβάνει Ἀχιλλεύϲ, ἐπειδὴ καὶ Πατρόκλῳ τὰ αὐτοῦ ἥρμοϲεν: ἄλλοι δέ φαϲιν, ὅτι καταγέλαϲτον ἦν ταπεινὸν φανῆναι τοῖϲ τεθαργηκόϲιν, οἱ δὲ ὅτι τὴν Πατρόκλου Αὐτομέδων εἶχεν, ἵνα διὰ παντὸϲ Ἀχιλλέὼϲ ἡνίοχοϲ νομίζηται, ἢ ὅτι μείζονα μὲν ἴϲωϲ ἁρμοϲθεῖεν ἥϲϲονι, οὐ μέντοι τὸ ἀνάπαλιν, ὥϲτε οὐκ ἠδύνατο αὐτοῖϲ ὁπλιϲθῆναι Ἀχιλλεύϲ. ἢ τῷ μεγέθει μὲν ἴϲα ἦν, ἀϲθενῆ δέ· διὸ οὐχ ἥρμοττεν Ἀχιλλεῖ προπηδῶντι εἰϲ προῦργον κίνδυνον.

206. πῶϲ δὲ, φηϲὶν, οὐκ ἐκαίετο καὶ γὰρ οἱ θεοὶ αὐτοὶ τρωτοί. φλόγα- ῥητέον δὲ ὅτι φανταϲία ἦν.

230 ἀπίθανόν φαϲι καὶ ἄμετρον τὸ τῆϲ ὑπερβολῆϲ. ῥητέον δὲ ὡϲ οὐκ ἔϲτιν· ὁ γὰρ τῆϲ αἰγίδοϲ φόβοϲ, ἣν ἐπέϲειϲεν ἡ Ἀθηνᾶ, καὶ τὸ καιόμενον πῦρ ἔκπληξιν τοϲαύτην παρέϲχεν, ὥϲτε αὐτὸϲ ὑφ’ ἑαυτῶν ὑπὸ ταραχῆϲ ἀπολέϲθαι.

239. 40. ζητεῖται διὰ τί ἄκοντά φηϲι τὸν ἥλιον δῦναι. Κράτηϲ μὲν τὸν αὐτὸν Ἀπόλλωνα εἶναι καὶ ἥλιον· ἐπιτυγχανόντων οὖν τῶν Τρώων, χρονίζειν ἡδόμενόν τε καὶ μηκύνοντα αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα· Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην ἀναγκάζειν αὐτὸν δύνειν. Ἀγαθοκλῆϲ [*](2 τὰ αὐτὰ οὐχ ἥρμοϲεν cod. correxi e schol. min. (v. infra ) 4 ἀχιλλεὺϲ ἡνίοχοϲ νομίζεται cod. corr. e schol. min. 6 αὐτὸν ὁπλιϲθῆναι ἀχιλλέο cod. corr. e schol. B⟩ (v. infr.) 7 ἰϲα cod. ἥραντα cod.; corr. e B⟩ 8 προῦργον corrupt., προὔργου scribendo non multum lucramur 9 pro φηϲὶν Vill φαϲὶν 16 —19 ἡδόμενον δὲ καὶ μὴ κοινὸν τὸ αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην αὐτὸν ἀναγκάζειν ἡδόμενον δὲ καὶ μηκύνοντα αὐτοῖϲ τὸ ἐπίτευγμα Ἥραν δὲ τὰ ἐναντία βουλομένην ἀναγκάζειν αὐτὸν δύνειν (sic) cod. corr. Bkk.) [*](1 —8 Quamvis si singula verba spectas pessime tradita sint, e cod. L. edidi, quoniam quae e scholiis H et min. statim afferentur e fonte simillimo hausta in formam breviorem redacta sunt. Eadem Eust.. Σ, p. 1137, 44 in usum suum convertit, ubi quae leguntur: λυθήσεται δὲ τὸ ἄπορον καὶ ἀπὸ τῆς λέξεως· κλυτοὶ γὰρ τύχεα ἐθέλει δῦναι , τοιαῦτα δὲ οὐκ ἔχει εὑρεῖν, εἴπερ τοιαῦτα λἑγει τὰ ἡφαιστότευκκτα, cum lin. 3 cohaerent.) [*](1 —5 Schol. min. (c.l. ἂλλου δ’ οὔ θην οἶδα τοῦ ἄν κλυτὰ τεύχεα δύω): . . . . διά τί δὲ, φησἲ, τὴν Πατρ. ἥρμοσε; καί φασί τινες ἵνα διᾶ παντὸς Ἀχιλλέως ἡνίοχος νομίζηται.) [*](5 —8 †Β⟩ f.. 251 a ad οἶδα: διὰ τί τοῖς Πατρόκλου ὅπλοις οὐχ ὁπλόζεται; φασὶν Αὐτομέδοντα φορεῖν τὰ Πατρόκλου, ὅπως δόξῃ Πάτροκλος εἶναι. ἢ ὅτι. μείζονα μὲν ὥστε οὐκ ἠδύναττο αὐτοῖς ὁπλισθῆναι Ἀχιλεύς. ἢ τῷ μεγέθει. μὲν ἴσα πάντα κίνδυνον. Eadem omissa quaerendi forma Vict. f. 343.) [*](9. 10 Ct Porph E 7, p. 79, 24: ἵν’ ὡς πυρὸς φαντασία, οὐκ εἰδικῶς πῦρ.) [*](15 sqq. Cf. B f. 252a ad πέμπεν v. 240 (id. L. f. 398a; simil. Vict. f. 344a): ἐπεὶ ὑπέσχετο Ζεύς· δύῃτ’ ἠέλιος (P 455). Ἀπόλλων δὲ ⟨ἐστὶν L.⟩ ὁ ἥλιος, ὃς ἄκων δύνει· ἠπίστατο γὰρ πρὸς ἀριστείαν Τρωσὶ δοθεῖσαν παρὰ Διὸς τὴν ἠμέραν. μυθικὸν δέ ἐστ τὸ ὅλον. Eust. Σ, p. 1140, 49, Agathoclis explicandi rationem Crateti tribuit.)

245 sqq. ἐζήτηται πρὸϲ τί τὴν ἐκκληϲίαν ἀθροίζει. τινὲϲ μὲν οὖν[*](L. f. 412a Cf. schol. min. V. 245.) τὸν ποιητήν φαϲι μετάγειν τὴν μάχην εἰϲ λόγουϲ ἀεὶ θηρώμενον τὸ ποικίλον. οἱ δὲ, διὰ δέοϲ τοὺϲ Τρῶνϲ αὐτομάτουϲ ϲυνδραμεῖν καὶ ἀναγκαϲθῆναι δημηγορεῖν τὸν Ἕκτορα.

270. 71. . . . . διὰ τί δὲ μὴ ἰδίᾳ ταῦτα πρὸϲ Ἕκτορά φηϲιν; ὅτι[*](B f. 252a ad γνώϲεται.) τὸ πλῆθοϲ ἐξαίφνηϲ τὸ πολ καὶ ταραχῶδεϲ εἰϲ ἐκκληϲίαν ϲυνέρρευϲεν.

308"( Vat. ζητ. λβ′) v. in fine operis.

334. 35. πῶϲ, φηϲὶν, ἄταφον ἐῷ τὸ ϲῶμα, τῆϲ τοῦ Ἕκτοροϲ ἀναιρέϲεωϲ[*](B f. 254a ad οὔ ϲε πρὶν. L f. 402a.) ἀδήλου οὕϲηϲ, ῥητέον δὲ ὅτι παρὰ τῆϲ μητρὸϲ ἐδιδάχθη, ὅτι ἐγγὺϲ αὐτῷ φόνοϲ ἐϲτί. πῶϲ δὲ τὰ ἑαυτοῦ ὅπλα Ἕκτορόϲ φηϲιν: ἢ τοίνυν τὸ Ἕκτοροϲ πρὸϲ τὸ κεφαλήν μόνον ἐκληπτέον, ἢ ὅτι καὶ αὐτὰ τοῦ ἀφελομένου κτῆμα γέγονεν.

356 sqq. De fragmento e Zenodori libro περὶ τῆϲ Ὁμήρου ϲυνηθείαϲ petito, a Villoisono et Bekkero ad Porphyrium relato, a.. Dindorfio recte ab illo abiudicato, v. Prolegg. cap. IIl, 4.

376. v. ad H 298, p. 110, 3 sqq.

431. καὶ πῶϲ φηϲιν ἡ Ἥρα (Ω 60) καὶ ἀνδρὶ πόρον παράκοιτιν;[*](B f. 255b ad Ζεὺϲ ἄλγε’ L f. 405a.) ἢ ὅτι τῶν ϲυμβαινόντων τῷ Διὶ τὴν αἰτίαν ἀναφέρουϲιν ὡϲ ἄρχοντι· ἢ ὅτι αὐτῇ αἴτιοϲ τοῦ γάμου.

478. v. ad Π 140.

489. ἀνιϲτόρητόν ἐϲτι τοῦτο· κατηγοροῦϲι μὲν γὰρ κατὰ τὸν περὶ[*](*B f. 257a ad ἄμμορόϲ ἐϲτι.) [*](3 ἐκρέμνω cod.; corr. Vill 12 ἐῇ τὸ ϲῶμα Bkk.; ἐάϲω τὸ ϲ. B L 16 κτῆμα τοῦ ἀφ. γέγ. L. 23 αὐτῇ om. L) [*](7. 8 B⟩ f. 252a ad v. 245 (id. L. f. 398ᵇ, Vict f. 344a): ἄκρως τὴν πτοίαν ⟨δειλίαν L⟩ αὐτῶν δηλοῖ· πλῆδος γάρ ἐστι συντρέχον εἰς ἐκκλησίαν, οὐ στρατηγοῦ καλοῦντος ἀλλὰ το φόβου . . . .) [*](12 —16 Aliter haec constituit Vict. f 348a: πῶς — οὔσνς ῥητέον δὲ ὅτι ἠκηκόει παρὰ τῆς μητρός· οὐδέ ἕ φημι —φόνος ἐγγύθεν αὐτῷ (σ. 132. 33). Sequitur: τεύχεα καὶ κεφαλήn] τοῦ γὰρ ἀφελομένου κτῆμα γέγονεν.) [*](23 Postrema Vict. (f. 352a) ita: κατὰ τὴν νέαν ἱστορίαν, ὅτι αὐτὸς αὐτῇ ἀἴτιος γέγονεν τοῦ γάμου.) [*](25 sqq. Scholium ad eundem versum ε 275 recurrentem pertinet. Quae enim nostro loco omni sensu carent ἀπρεπὲς ὁ δοκεῖ κτλ. (p. 226, lin 9), ibi optime ex ira qua Neptunus in Ulixem accensus est et e discordia quae inter eum et reliquos deos intercedit (ε 282 — 90) explicantur. Nihilominus, quoniam. prior scholii pars loco Iliadis optime respondet, codicem B⟩ secuti edidimus. Quae uncinis inclusimus ex ipso Porphyrio hausta esse e schol. Υ 67, de eadem re eodem fere modo agene, apparet. Satis antiquis iam temporibus de huius versus quae videbatur difficultate quaesitum esse, Aristoteles docet, poet. 25, p. 1161 α 20: καὶ τὸ οἴη δ’ ἄμμορος κατ μεταφοράν· τὸ γὰρ ἄμμορόϲ ἐϲτι.)

490. γ 7.

509 sqq. πολλῆϲ ταραχῆϲ πλήρη ἔδοξεν εἶναι τὰ ἔπη ταῦτα·

ἐντὸϲ τῷ δευτέρῳ τῶν ἐξηγητικῶν φηϲιν Ἀλέξανδρϲ ὁ Κοτυαεύϲ, ὅτι δύο ϲτρατοὶ περιεκάθηντο τὴν πόλιν πολέμιοι, ἢ πορθεῖν ἀξιοῦντεϲ αὐτὴν ἢ τὰ ἡμίϲη λαβόντεϲ ἀπιέναι· οἱ δ’ ἔνδον ὄντεϲ οὐκ ἐδέχοντο τὴν πρόκληϲιν. „οἱ οὖν πολέμιοι,“ φηϲὶν, ,ἐνέδραν τινὰ ἐποιήϲαντο τοῖϲ ποιμνίοιϲ καὶ τοῖϲ βουκολίοιϲ, ἃ ἦν κτήματα τῶν ἐντὸϲ τῆ πόλει. εἶτα ἀξιοῖ τὸ μὲν οἱ δ’ οὔπω πείθοντο (v.513) ἀκούειν περὶ τῶν ἐντὸϲ τῆ πόλει, τὸ δὲ λόχῳ δ’ ὑπε θωρήϲϲοντο περὶ τῶν πολεμίων, καὶ τὸ οἱ δ’ ἴϲαν (v. 516) περὶ τῶν πολεμίων τῶν εἰϲ τὴν ἐνέδραν ἀπιόντων· οἱ δὲ ϲκοποὶ τῶν πολεμίων εἰϲί· τὸ δὲ οἱ δ’ ὡϲ οὖν ἐπύθοντο πολὺν κέλαδον περὶ βουϲὶν (v. 530) ἐπὶ τῶν ἐντὸϲ [*](1 ὅποτε V; cuius verbi syllabam postremam et verba sequentia usque ad βοῦϲ humiditate deleta in textu V2 rescripsit 2. 3 inde a syll ἐϲ verbi νομῆεϲ usque ad οὔτι hum. del. V2 in textu rescrps. 5 τάμνοντο V 6 ἀργενῶν V 8 ἱρά . . . . . άροιθε V1, ἱράων προπ V in marg. 10 ϲτηϲάμενοι . . μάχοντο V1 , δ’ 5 V2 in marg. 12 καὶ . . ἑξῆϲ V1, τὰ text. add. V2 τοὺϲ πολλοὺϲ κτλ. interpunxi Kammer., p. 99, secutus 13. 14 ἢ εἶϲ μὲν πολέμιοϲ ὁ δ’ ἕτεροϲ τῶν ἐκ τῆϲ πὁ . . ωϲ V 16 γε om. V 20 ἆρ’ οἱ V1 21 τοῦ πλάϲματοϲ V 22 ἐξηγτικῶν (sic) B⟩ brevius V. ἀλέξιοϲ μὲν ὁ κοτ. οὕτω φηϲί· δύο ϲτρατοὶ κτλ. 23 παρεκάθηντο B⟩ 25 ἐνέδραν τινα BV 26 τῶν ποιμνίων καὶ τῶν βουκόλων V 29. 30 περὶ τῶν εἰϲ ἐνέδραν ἀπιόντων πολεμίων V 30 ἐνέδραν B⟩) [*](31 παρὰ βουϲὶν B⟩) [*](22 sqq. Eust. Σ, p. 1159, 25 sqq.)

εἶχε δ᾿ ἂν πιθανότητα ἡ διατύπωϲιϲ, εἰ μὴ πρῶτον μὲν βεβιαϲμένη ἡ ἀπόδοϲιϲ ἦν τοῦ τοιούτου ϲτίχου· οἱ δ᾿ οὔπω πείθοντο, λόχ ῳ δ᾿ ὑπεθωρήϲϲοντο. τὸ μὲν γὰρ οἱ δ᾿ οὔπω πείθοντο ἀξιοῖ περὶ τῶν ἔνδον ἀκούειν, τὸ δὲ λόχῳ δ᾿ ὑπεθμρήϲϲον το περὶ τῶν ἐκτόϲ, ἵν ἦ τὸ οἱ δ᾿ οὔπων πείθοντο ἀντὶ τοῦ μὴ πειθομένων αὐτῶν εἰϲ λόχον ἐθωρήϲϲοντο οἱ τὰϲ προκλήϲειϲ ποιούμενοι. τὸ δὲ οἱ δ᾿ πὔπω πείθοντο ἂν ἀκούωϲιν ἀντὶ τοῦ μὴ πειθομένων αὐτῶν, βίαιον. πάλιν δὲ μεταξὺ τοῦ λόχῳ δ᾿ ὑπεθωρήϲϲον το καὶ τοῦ οἱ δ᾿ ἴϲον ἐμβεβλῆϲθαι φάϲκειν περὶ τῶν ἐνδον, ὅτι οἱ ἀπόλεμοι ἐτειχοφυλάκουν ὑπ᾿ ἀϲθενείαϲ, ἔϲτιν ἐλεγχόντων τὸν ποιητὴν μὴ δυνάμενον φράζειν ἀταράχωϲ. πάντωϲ δὲ καὶ ὁ λόχοϲ οὐκ ἐκ πάντων ἦν τῶν ἐντὸϲ τοῖϲ δύο ϲτρατοπέδοιϲ, ἀλλὰ τινῶν· πῶϲ οὖν ὑπεξίαϲιν οἱ ἐντὸϲ τῇ πόλει, φανερῶϲ τε καὶ ἀδεῶϲ τῶν πολιορκούντων κωλυόντων;

ἀμείνουϲ οὖν οἱ οὕτω διατυπώϲαντεϲ τὸ πλάϲμα· δύο ϲτρατοὶ ἐπελθόντεϲ πόλει τὴν λείαν περιήλαϲαν, καὶ τὴν πόλιν πολιορκοῦντεϲ ἀξιοῦϲι τῶν ἐντὸϲ αὐτῇ κτημάτων λαβεῖν τὸ ἥμιϲυ ἐφ᾿ ᾧ τε καταθέϲθαι τὸν πόλεμον. οἱ δ᾿ ἐντὸϲ τῆ πόλει οὐκ ἐπείθοντο, ἀλλ᾿ ἐνεδρεύϲοντεϲ ἐπὶ πότον ἐρχόμενα τὰ τετράποδα ἀπήλαϲαν. οἱ πολέμιοι δὲ ϲτρατοί, καίπερ ἐκκληϲιάζοντεϲ, ἐπεὶ ἐπύθοντο τοῦτο, τῶν ἵππων ἐπιβάντεϲ ἐπῆλθον αὐτοῖϲ. ὅτι γὰρ αὐτοί εἰϲι (λέγω δὲ οἱ ϲτρατοί) ἐκκληϲιάζοντεϲ, δεδήλωκε περὶ αὐτῶν εἰπών δίχα δέ ϲφιϲιν ἥνδανε βουλή [*](1 ἐκκληϲίαιϲ V 3 τῶν om. B 3. 4 εἴρουϲι καὶ ἀγορεύουϲιν V 6. 7 πρῶτα μὲν βεβ. ἦν ἡ ἀπὀδ, V 11 — 13 τὸ δὲ — βίαιον recte uncinis inclusit Kamm., p. 99 13 sqq. καὶ τοῦ inserui; B om. (14) ὅτι εἰ ⟨in ras.⟩ ἀπόλεμοι ἐτ. B; corr. Bekk. V post ὑπεθωρήϲϲοντο ita: ἐμβεβλῆϲθαι φάϲκειν περὶ τῶν ἔνδον τὸ οἱ δ᾿ ἴϲαν ἔϲτιν ἐλεγχόντων κτλ. lin. 15 16 καὶ ὁ om. B 17 δυϲὶ V 19 — 21 litteras οὖν οἱ οὕτω διατυπώϲαντεϲ τὸ π et καὶ (bis scrpt.) τὴν πόλιν πολιορκοῦντεϲ ἀξιοῦ humidItate deletas in textu rescripsit V2 (19) πλᾶϲμα V 21 τῶν κτημάτων τῶν ἐντὸϲ αὐτῇ V ἐφ᾿ ᾧ γε V 22 ἐνεδρεύϲαντεϲ codd. corr. Kamm., p. 100 23 ποτὸν B 24 καίπ. V1, ερ V2 in marg. 25 αὐ . . . εἰϲὶ V1. τοι V2 in marg. λέγει V1, ω supra ει scrps. V2 ἐκκληϲιάζοντα. V 26 ἥν ανε V1, ὁ V2 in marg.) [*](19 sqq. B f. 257ᵇ ad τὴν δ᾿ ἑτέρην Σ 509 (id. fere Vict. f. 355a): οὕτως ἐξηγητέον· πόλιν τιν περικαθεσθέντες δύο πολεμίων στρατοὶ τὴν λείαν ἀφείλοντο ἠνάγκαζον δὲ καὶ τὴν κτῆσιν διανείμασθαι τοῦς πολίτας ἐπὶ τῷ παῦσαι τὸν πόλεμον, οἱ δὲ πολῖται οὐκ ἐπείθοντο, ἀλλὰ σκοποὺς πέμψαντες ἐλόχων ⟨ἐλόχουν B⟩, ὁπότε ἥξουσι τὰ θρέμματα αὐτῶν ἐπὶ νομήν, ἵνα ἀφέλοιντο τῶν πολεμίων. καὶ ὁ τοῦτο τοιοῦσιν, οἱ δὲ τὸν θόρυβον ἀκούσαντες — ἔτυχον γὰρ περὶ τούτου σκοποῦντες, πότερον ἀρκεσθήσονται τῇ λείᾳ ἢ πολεμήσοιεν — ἐπι τῶν ἵππων συνψαν πόλεμον. Cf. Eust., p. 1159, 18 sqq.)

ἄλλοι δὲ ἠξίουν τῶν δύο ϲτρατῶν τὸν μὲν φίλιον εἶναι τῶν ἔνδον τὸν δὲ πολέμιον, καὶ τὸν μὲν πολέμιον ἑλεῖν βούλεϲθαι τὴν πόλιν, τὸν δὲ φίλιον ἀξιοῦντα τὰ ἡμίϲη δοῦναι τῶν ἐντὸϲ τῆ πόλει κτημάτων, τούϲ δὲ πολεμίουϲ μήπω πείθεϲθαι ἀλλὰ βουλεύεϲθαι· ὧν βουλευομένων, λόχον αὐτῶν τῆ πόλει ϲυϲτῆϲαι τοὺϲ τῶν ἔνδον φίλουϲ ϲτρατιώταϲ. τετάρακται δὲ καὶ ἡ τοιαύτη ἐκδοχή, ὡϲ ἐπιόντι ϲοι κατ’ αὐτὰ τὰ ἔπη ἔϲται δῆλον, ὥϲτε ἡ δευτέρα ἀπόδοϲιϲ ἔχει τὰ τῆϲ Ὁμηδιανοίαϲ.

ἐκεῖνο μέντοι παρελθεῖν οὐκ ἄξιον, ὅτι οἱ περὶ Παρμενίϲκον ϲτίζειν ἠξίουν ἐπὶ τοῦ