Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

7.---ἄτοποϲ δὲ ἔϲται αὐτὸϲ μὲν ἕνεκα παλλακίδοϲ κλαίων ( Α 349), τὸν δὲ Πάτροκλον κόρην καλῶν ἐπὶ τοιούτοιϲ δακρύοντα δεινοῖϲ. ἴϲωϲ οὖν αὐτὸν ἐπίτηδεϲ ἐταπείνωϲε, παύων τῆϲ ἱκετείαϲ. ὅπωϲ δ’ ἄν τιϲ ἤθουϲ ἔχοι, τοὺϲ πέλαϲ ψέγει· οἱ μὲν ϲκληροὶ τοὺϲ ἐπιεικεῖϲ καὶ πράουϲ γυναιξὶν εἰκάζουϲιν , οἱ δὲ ἐπιεικεῖϲ τοὺϲ ϲτερεοὺϲ ἀγρίουϲ καὶ ἀνημέρουϲ φαϲίν. οὐκ ἠρκέϲθη δὲ τῷ κούρη, προϲέθηκε δὲ καὶ τὸ νηπίη, προανελεῖν αὐτοῦ θέλων τῇ αἰδοῖ τὴν δέηϲιν.

25 sqq. ἐζήτηται δὲ πῶϲ Πάτροκλοϲ περὶ Μαχάοναϲ μηδὲν εἰπὼν κατάλογον ποιεῖται τῶν τετρωμένων. καὶ ῥητέον, ὡϲ βεβαιοῖ τὴν Ἀχιλλέωϲ πρόληψιν, ἴνα εἰϲ ἔλεον κινήϲῃ, παραλιπεῖν ὡϲ ἐλάττονα. λέγει δὲ περὶ ὧν μᾶλλον ἠγωνία.

---ὡϲ δὲ ἐκταραχθεὶϲ ἐξελάθετο Μαχάονοϲ, δι’ ὃν καὶ ἐπέμφθη ( Λ 610). τάχα δὲ ϲιωπ ὑποφαίνων, ὡϲ τούτων αὐτόπτηϲ γεγονὼϲ οὐδὲ ϲυνέτυχε Νέϲτορι, ἵνα μὴ δοκῇ ταῦτα παρ’ ἐκείνου ἀκηκοὼϲ λέγειν. τινὲϲ δὲ ἥθελον μὴ τετρῶϲθαι Μαχάονα, δι’ ὧν οὐ θεραπεύεται (Λ 622. 3). οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ ἔθοϲ Ὁμηρικὸν περὶ ὧν τιϲ πεμφθῇ μὴ [*](1 ἀπρεπῶϲ Lp τὴν om. Lp Vict. ἐπήγαγε Vict. 2. 3 θανὼν γὰρ ἦν om. Vict. 3 ἄν τιϲ ἠφίωϲεν Vict. 4 ἔϲχον ἐπιβοηθῆϲαι Vict. κατὰ ζώντων τινὰϲ Vict. 5 ἐπαύξῃ Lp postrema verba sec. Vict. dedi, nisi quod φηϲί inserui et πρώτην pro καὶ τὴν scripsi; ceteri codd.: τὴν Πρωτεϲ. φηϲί, καὶ ὅτι κατὰ τὰϲ πύλαϲ πρώτη ἦν 8 κλάων, ι post. addito, B⟩ κλάων Lp 10 οὖν supra lin. scrpt. B⟩ 13 φηϲίν Lp 15 A (c. l. βέβληται μὲν ὁ Τυδείδηϲ) praem.: ἀντὶ τοῦ ἐκ βολῆϲ τέτρωται, L ἀπορία et (ante καὶ ῥητέον) λύϲιϲ μηδὲν εἰπὼν ante περὶ Μαχ. L 16 τρώων pro τετρωμένων L. 16. 17 ὡϲ τὴν τοῦ Ἀχ. βεβ. πρόϲληψιν L. 17 ἵνα ἐλεῶν κινήϲει A ὡϲ ἐλ. om. L. 19 καὶ om. L 23 μὴ linea transversa ducta deletum L) [*](8 squ. Cf. Eust. Π. p. 1041, 44.) [*](13 sqq. Pro verbis οὐκ ἠρκέσθη κτλ. schol. Vict. (f. 294a), quod in iis quae antecedut fere congruit, haec habet: καὶ νῦν ὅ μὲν Ἀχιλλεὺς τὸν Πάτροκλον ὡς κόρην, ὁ ὀ Πάτροκλος τὸν Ἀχιλλέα ὡς πετρῶν παῖδα.) [*](22 sqq. Cf. Porph. Λ 624, p. 167, 16 et 27, ubi haud scio an e Vict. inserenda fuerint verba τινὲς οὖν ἐπιχειροῦσιν ὅλως μηδὲ πεπλῆχθαι τὸν Μα Contra ea quae h. l. e Vict, Bekk. ins.: καὶ ὀβελίχους, τοῦς στίχους,)

58. οὕτε τὸ κρείων ἁρμόζον ἐχθρῷ παρὰ ἐχθροῦ οὕτε τὸ ἐκ[*](B f. 214a ad ἐκ χειρῶν. L f. 340b. Lp f. 251a c.l. ἐκ χειρῶν ἕλετο.) χειρῶν ἀφείλετο Ἀγαμέμνων ἀληθέϲ· οἱ γὰρ κήρυκεϲ παρέλαβον αὐτήν. ῥητέον δὲ ὡϲ τὸ μὲν πρότερον ἐντὸϲ ἤθει ἀναπεφώνηται, ὥϲπερ εἰ ἔλεγεν· ὁ θαυμάϲιοϲ καὶ κράτιϲτοϲ. τὸ δὲ δεύτερον οὐ ψεῦδοϲ, ὅτι τὰϲ αἰτίαϲ οὐ τοῖϲ ὑπηρέταιϲ ἀλλὰ τοῖϲ ἐπιτάττουϲι λογιϲτέον. ἔχει δὲ καὶ ἔνδειξιν ὁ λόγοϲ πολλὴν καὶ αὔξει τὴν κατηγορίαν. ἐντὸϲ δὲ τῇ ῥητορικῇ καὶ ἑνὸϲ ὀνόματοϲ χρῆϲιϲ εὔκαιροϲ τὸ ὅλον ἑτεροποιεῖ.

68. ἠγνόηϲαν οἱ πολλοὶ ὅτι ἡ κλίϲιϲ παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν[*](B f. 214ᵇ ad κεκλίαται. L f. 341a, Π. *B f. 292a ad κεκλιμένοι X 3 (B1). L f. 454α ibid. (L1).) ϲημαίνει, καὶ πάντα τὰ ἐϲχηματιϲμένα ἀπ’ αὐτῆϲ ῥήματα , οἷον οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίαται, χὡρηϲ ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντεϲ· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπὸ τῶν Πρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. οὕτωϲ λύϲειϲ καὶ τὸ ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ζότεϲ ἠύτε νεβροὶ ἱδρῶ ἀπε ψύχοντο πίον τ’ ἀκέοντό τε δίψαν, κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπόλξεϲιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ τείχεοϲ ἆϲϲον ἴϲαν, ϲάκε’ ὤμοιϲι κλίναντεϲ (Χ 1— 4 ) λέγει γάρ· περιεχύμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη περιέχοντεϲ [*](1. 2 ὠς — Ποσειδῶνος in uno Vict. 3 L. praem.: ἀπορία 5 λύϲιϲ· ῥητέον δὲ ὅτι L 5.6 ὥϲτε εἰ ἔλ. L 8 πολῶν L αὔξη L p 9 ἡ χρῆϲιϲ L p 10 L. inc.: εἰϲ τὸ οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίατο κλῆϲιϲ L, κλίϲιϲ aman. rec. corr. e κλῆϲιϲ L 11 — p. 210, 2 in B1L loco Χ 3 ita accommodata: ῥήματα· ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ἠύτε νεβροὶ κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπ άλξεϲιν L1 versus integros scribit⟩ λέγει γάρ· περιεχόμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη τοῖϲ ὤμοιϲ περιέχοντεϲ. οὕτω λύϲειϲ καὶ τὸ οἱ δ’ ἐπὶ ῥξγμῖνι θαλάϲ κεκλίατο· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπ ὸ τῶν Τρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. καὶ τὸ ἠέρι δ’ ἔγχοϲ κτλ. 11. 12 θὐδὲ ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλ. κεκλίατο L. 14 ἠλάθηϲαν L. 16. 17 τείχεοϲ om. B⟩) [*](ἐντὸϲ οἶς φησιν ὁ Νέστωρ τοῦτον δ’ ἄλλο ἐγ ὼ νέονγαγον ἐκ πολέμοιο ἰῷ ἀπὸ νευρῆς βεβλημένον: (Λ 663. 4), ὅτι οἶδεν ὅτι οὖ διὰ Μαχάονα ἐπέμφθη, quae et per se mira sunt neque cum quaestione cohaerent, a Porph . abiudicanda esse videntur. Neque Eust. (p. 1043, 58 sqq ) legit.) [*](3 sqq. ld. Vict. f. 297a.) [*](7 Cf. Eust. Π, p. 1045, 39: καὶ ὅρα τὸ ἐκ χειρῶν ἕλετο ῥηθὲν εἰς βίας ἔνδειξιν.) [*](10 sqq. Cohaerere videntur (cf. Moscholpul., techn. canonism., p. 704, 1 sqq. Bachm.) cum quaestione de κλισίῳ (ω 208) agente, quae in codd. nostris ad L 90 adscripta est. Ubi haec accipimus Dorothem Ascalonitan docuisse: ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπὸ τοῦ κεκλίσθαι κατωνομάσθαι (τὸ κλίσιον) τοῦ σημαί τὸ περιεληφ;ναιι καὶ περιέχενν (Ill, p. 377, 11 Dind.). Nihilominus, quoniam in Iliadis locis nonnullis versantur, huc retulimus. (Cf. de v. κεκλί- σθαι etc. notione Herodian. ll, p. 224, 18 sqq.) [*](†B f. 214b ad κεκλίαται Π 68: προσανάκεινται καὶ περικλ λείονται τῷ τῆς θαλάσσης αἰγιαλω. ἀεὶ δὲ κλίσις παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν δηλοῖ. Cf. †Eust. Π, p. 1046, 13.) [*](17 †A Χ 3 (c.l. κεκλιμέοι): ποσκεκλιμένοι, ὅ ἐστ περιεχόμενοι ἑπὸ τῶν)

73 sqq. διὰ τί ὁ Ἀχιλλεὺϲ ἐπὶ καθαιρέϲει Διομήδουϲ μέμνηται καὶ Ἀγαμέμνονοϲ καὶ οὐδενὸϲ ἄλλου, λέγων οὐ γὰρ Τυδείδεω Διομή τωϲ ἦν ἐχθρὸϲ αὐτοῦ. καὶ Διομήδουϲ δὲ διὰ λόγουϲ ὑβριϲτικούϲ, οὓϲ δεοϲ, οὐδέπω Ἀτρείδεω; ῥητέον οὖν ὅτι ὁ Ἀγαμέμνων μὲν εἰκὸ εἰϲ αὐτὸν ἀπερρίφει μετὰ τὴν πρεϲβείαν· λέγει γάρ· μὴ ὄφελεϲ λίϲϲεϲθαι ἀμύμονα Πηλείωνα (1 698).

83 sqq. βάϲκανον ἐνταῦθα τὸ ἦθοϲ οὐκ ἐῶντοϲ τὸν φίλον ἀπολαμπείθεο. πρύνεϲθαι τέλεον. ἀπρεπὲϲ δὲ καὶ τὸ παλλακίδοϲ καὶ δώρων μεμνῆϲθαι. ἢ τοίνυν ὡϲ φιλέταιροϲ ἐξίϲτηϲιν αὐτὸν τῶν κινδύνων, εἰδὼϲ δὡϲ, πὲρ μὲν τῶν νεῶν ἅπανταϲ αὐτῷ ϲυγκινδυνεύϲονταϲ, μετὰ δὲ ταῦτα οὐκέτι θελήϲονταϲ ϲυνακολουθεῖν διὰ τὸν κάματον. πῶϲ οὖν οὐκ ἐκφέρει ταῦτα πρὸϲ τὸν Πάτροκλον, εἴπερ οὕτω διενοεῖτο; ἢ τὸ μὲν [*](3 δῆλον B⟩ καὶ περὶ τοῦ BLD 3 κεκλιμένην L. 4 ἀντὶ τοῦ ante κεῖται B1L1 καὶ πάλιν ὃϲ δ’ ἐντὸϲ κτλ. B1 L1 ὅϲ, ο in ras., B, ὥϲ L. 6 δῆλον P 6. 7 καὶ ἀϲπίϲι ⟨ἀϲπῖϲι B1⟩ κεκλ. B1L1 7 ἀντὶ τοῦ om. L.L 8 ἀπὸ δὲ τοῦ κλ. γέγονε LL1, ἀπὸ τοῦ κλ. δὲ γέγονεν B⟩ 9 εὖρεν BL. 9. 10 οὐδὲ — παρίϲτηϲι om. B⟩ 11 ἤμεθα B⟩ 12 ἀντὶ τοῦ om. L1L1 13 A cohaeret cum schol. v. 86: ἂψ ἀπονάϲϲωϲιν] εἰϲ τοὐπίϲω ἀποκαταϲτήϲουϲιν, ἀποδώϲουϲιν, c.l. ὀπὸϲ ἔκλυον praem.: ἀπορία διὰ τί δὲ inc. B⟩ (subiunctum est scholio Porph. modo edito) 15 ῥητέον δὲ ὅτι Ἄγ. AL 16 Διομήδηϲ AB 17 ὤφελεϲ L 19 βάρβαρον ἐντ. L. τοῦ φίλου Lp 22 ϲυγκινδυνεύονταϲ Lp 23 οὐκ ἐθελήϲονταϲ L θελήϲανταϲ Lp) [*](τειχῶν . . ., cf. †Eust. Χ, p. 1254, 3; Hesych. κεκλιμένοι· περιεχόμενοι, προσανακείμενοι. Melius Autochthon et Epaphroditus in schol. B⟩ (id, Vict.) ibid : ἤτοι ἐπαναπανόμενοι καὶ ἐπερειδόμενοι ταῖ ἐπάλξεσιν κτλ.) [*](1 aqq. †Eust. E, p. 556, 17.) [*](6 †Eust. E, p. 59, 8, cf.. Suid. κεκλιμένος· περιεχόενος.) [*](19 sqq. Congruit fere Vict. f. 297b.) [*](20, 21 Quae verbis ἀπρεπὲς —μεμνπησθαι commemoratur difficultas non solvitur; cuius solutio quae margini edit. princ. (Paris. cod. 2879) Arsenii manu adscripta est (Cremer. A. P. III, p. 21, 7: ἐπιτετίμηται μὲν ταῦτα τὰ ἔπη ορῖς τῶν παλαι ῶ κτλ.) recentissimae esse videtur memoriae.)

140. διὰ τί οὖν μόνον τὸ Πηλιωτικὸν αὐτῷVill.; cod. αὐτὸ[*](A f. 209b.) ἀναρμοϲτεῖ δόρυ, τῶν ἄλλων ἁρμονϲάντων ὅπλων; Μεγακλείδηϲ ἐντὸϲ δευτέρῳ περὶ om. cod. ins. Sengebusch, diss. Hom. l, p. 89 Ὁμήρου προοικονομεῖϲθαί φηϲιν Ὅμηρον τὴν ὁπλοποιίαν, καὶ ἐπειδὴ τὰϲ μὲν ἄλλαϲ ὕλαϲ, ἐξ ὧν ὁ Ἥφαιϲτοϲ ἐδημιούργει τὰ ὅπλα, τὸν χρυϲὸν καὶ τὸν ἄργυρον, οὐκ ἀπίθανον εἶναι καὶ ἐντὸϲ οὐρανῷ, δένδρον δὲ οὐράνιον λέγειν καταγελαϲτότατον ἦν, διὰ τοῦτο τὰ μὲν λοιπὰ ὅπλα πεποίηκε τὸν Πάτροκλον φέροντα, ἃ καὶ ἀπολόμενα ἐτύγχανεν ἂν τῆϲ Ἡφαίϲτου δημιουργίαϲ μόνον δὲ τὸ δόρυ ἐάϲαντα , ἵνα ϲωθῇ καταλειπόμενον· τοῦτο γὰρ ἀπολόμενον οὐκ ἂν ὁ Ἥφαιϲτοϲ κατεϲκεύαϲε πιθανῶϲ διὰ τὸ τὴν ὕλην αὐτοῦ μὴ οὐράνιον ἀλλ’ ἔγγειον καὶ Πηλιῶτιν εἶναι.

152.---διὰ τί δὲ δεῖται παρηόρου οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι δεόντωϲ[*](B f. 216a ad παρηορίῃϲιν. L f. 344b Lp f. 253a c. l. ἐν δὲ παρηορίηϲι.) πρὸϲ τὸ εἰ κάμοι ἢ τρωθείη εἰϲ ἀντεπειϲάγεϲθαι τὸν παρήορον ἀντὶ αὐτοῦ· τοῖϲ δὲ ἀθανάτοιϲ ποῖον δέοϲ τρωθῆναι ἢ καμεῖν ἔϲτιν οὖν εὔηθεϲ τοὺϲ μὲν Ὁμηρικοὺϲ θεοὺϲ τιτρώϲκεϲθαι, ἵππουϲ δὲ μή. ἄλλωϲ ποικῖλαι θέλει τὴν Ϲαρπηδόνοϲ μάχην (v. 467 sq .) καὶ οὐκ ἄπρακτον [*](1 ἀληθῶϲ L 3 ϲυμβ. τῷ φίλῳ Lp 4 πηλιάδαο BLp, πηληιάδεο L 5 κακὴν om. Lp 7 ὡϲ ante οὐ ins. Lp Ἀπόλλωνα om. L 7. 8 βαϲκανίαν Lp 9 οἷοϲ Lp 23 πρὸϲ τὸ εἰ κέ μοι L 26 ποικίλαι B⟩ Lp) [*](11 sqq. *B f. 216 ad ἔγχος v. 140 (id. A f. 209ᵇ c. l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετ’ οἶον, L. f. 344a): προκατεσκεύακε μόνον αὐτὰ τὰ ⟨om. L⟩ δόρυ σώζεσθαι διὰ τ ξύλα μὴ ἐργάζεσθαι τὸν Ἥφαιστον . . . , cf. Eust. Π, p.1050, 25 et schol. B⟩ f. 216a ad ἔγχος (id. L p f. 253α c.l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετο, Vict. f. 300b: ἐχρῆν γάρ τι ἐξαίρετον εἶναι τῷ Ἀχιλλεῖ. ἄλλως τε οὐκ ἦν τέκτων Ἥφαιστος· οὐ γάρ ἐστιν ἐντὸϲ οὐρανῷ ξύλα. εἰκότως οὖν ὅπερ οὐκ ἐνῆν κατασκευάσαι, τοῦτο Ἀχιλλεῖ τετή κατέκρυψε μέντοι τὸ πλάσμα τῇ τοῦ Ἀχιλλέως ὑπεροχῇ, δι᾿  ἀσθένειαν οὐ δυνηθῆναι φήσας ⟨φθάσας Lp⟩ τὸν Πάτροκλον καὶ τῷ δόρατι χρῆσθαι. Quibus aliena admixta sunt. — Ceterum non omni ex parte abicienda suspitio est, e pleniore quae olim exstiterit quaestione quaestiunculam vix eam dignam quae commemoretur exverptam esse, quae in cod. A ad Σ 478 (debebat ad Σ 608) relata est: ποίει δὲ πρώτισταα σάκος] διὰ τί μάχαιραν ὅ Ἥφαιστος οὐ κατασκευάξει; ὅτι ἡ μάχαιρα καντὶ ἁρμόζει· τό γὰρ σκεῦος εὔκτητον τὸ δὲ δόρυ ὑπεξῄρηται δι’ ἕτέραν αἰτίαν.)

161. 62. ἀϲαφὲϲ τὸ

167. ad B⟩ 1, p. 21, 21.

170. πῶϲ, φαϲὶν, ἐντὸϲ ἅποϲιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ, ἀνὰ [*](2 κρείττοϲι Lp 4 ἐκκόπτοιντο BLp, ἐκκοπτοιν (οἱ supra οιν scrpt.) τὼ L; corr. Bkk. μέτρω B⟩ Lp, μέτρων L; corr. Bkk. 5 ὑπερβάλλει L 7 ἱϲο Lp 10. 11 μετὰ τῆϲ μεγ. καὶ δεούϲηϲ φρ. Lp 15 ϲτίξειν L. λάψοντεϲ δ’ ἄκρον ὕδωρ λάπτουϲι 5 ἔφη ἄκρον λάψοντεϲ τὸ γὰρ κτλ. L. 16 ἐπὶ πολλῆϲ B⟩ 18 ἀντὶ τοῦ ἐρευγόμενοι φ. αἶμα L. 18 19 πολεμίχθη τουτέϲτι πολεμηθεὶϲ ἐχάϲατο L. 21 φηϲὶν Lp) [*](1 — 11 Eadem fere Vict. (f. 301a), iis quae praecedunt carens: ἄπορον ὅτου χάριν Ἀχιλλεὺς — ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον πατὰ πολὺ τοῖς κρείσσοσι συμπλε αἰσχύνην. ἀλλο (sic)· ἴσως οὖν ἁρμόσει λέγειν κτλ.) [*](3 — 7 †Eust. Π, p. 1051, 21 sqq.) [*](15 Nicanorem sequitur, v. schol. A v. 162.) [*](16 sqq. Cf. Eust. Π, p. 1052, 6 sqq.) [*](17 Ct Porph. Ω 221 (sed videntur verba ab ipso Porph. aliena esse): . . . τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος ἀποδεδώκαμεν ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.— † Vict. f. 302a ad Π 162 φόνον αἵματος: ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.) [*](21 sqq. Cf Vict. f. 302a: πῶς, φασὶν, ἐντὸϲ ἅπασιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ; τινὲς μὲν οὖν οὐκ ἐντὸϲ πλήθει. ἡ ἔχει. Ἀρίσταρχα δφησιν΄ ἐρἑτας ⟨ἀρετὰς cod.⟩ εἶναι διὰ τὸ ἔπὶ κληῖσιν ⟨ἐπίκλησιν cod.⟩. λιτὰς κκ πρὸς ὐπηρεσίαν. Διονύσιο δὲ τὸν μέγιστον ἀριθμὸν ρκ τίμιον, τὸν δὲ λοιπὸν ἐντὸϲ τῷ μεταξὺ τούτων ἄγεσθαι, ὡς φθάνειν πάσας ἀπὸ πε΄ ⟨τε cod.⟩ ἀνδρῶν (quae ap. Bekk. sequntur novo Lemmati adscripta sunt cf. Townl. ap. Cramer. A. P. III, p. 286, 28). Apparet, de nau numero ratiocinando efficiendo addita esse nonnulla (cf. schol, BLV Bekk. B⟩ 488) cum quaestione vix cohaerentia.)

174. θαυμάϲαι ἄν τιϲ τοὺϲ τὸν ποταμὸν οἰηθένταϲ, ὃν Ὅμηροϲ[*](*B f. 236ᵇ ad διιπετέοϲ P 263. Vat. ζητ. λ΄. l f. 376b P 263, II. Cf Paris, 2679 ibid. (Cram, A. P. III, p.22, 27) Π. et EHQ δ 477.) Αἴγυπτον ποταμὸν κέκληκε, διιπετῆ εἰρῆϲθαι διὰ τὸ ἀφανεῖϲ ἔχειν τὰϲ πηγὰϲ (κατὰ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ) ἐντὸϲ οὐρανῷ καὶ οὐρανόθεν ῥεῖν· λέγει γὰρ (δ 475 77. 8)·

287. v. ad B⟩ 844 sqq. (p. 5, 10) et ad 5 140 sqq.

315. μέμφονται λέγοντεϲ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ μῦϲ πληγὰϲ ἐπωδύνουϲ μὲν οὐ θαναϲίμουϲ δὲ διὰ τὸ μὴ ϲυνάπτεϲθαί τινι τῶν καιρίων. οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ μύεϲ ἐκ νεύρων εἰϲὶ πεπλεγμένοι καὶ ϲαρκὸϲ ϲτερίφηϲ, ὅθεν ἐντὸϲ ταῖϲ διακοπαῖϲ αὐτῶν ὀδύναι γίνονται ἕνεκεν τῶν νεύρων, αἱμορραπου. γίαι δὲ διὰ τὰϲ φλέβαϲ καὶ ἀρτηρίαϲ, τελευταῖον δὲ διὰ τὰϲ τοῦ ἐγκεφάλου ϲυμπαθείαϲ· δύο γὰρ καταπεφύκαϲιν αὐτοῦ νεῦρα ἀπὸ νωτιαίου μυελοῦ. ϲυμπαθεῖ δὲ καὶ ἡ καρδία τῷ ἐμπεφυκέναι αὐτῇ τὰϲ φλέβαϲ. καλῶϲ δὲ καὶ πάχιϲτον αὐτόν φηϲιν· ὁ γὰρ ἐντὸϲ τῷ ϲώματι παχύτατοϲ μῦϲ ἐντὸϲ τῇ κνήμῃ ἐϲτὶ καταγόμενοϲ ἐπὶ τὴν πτέρναν, ὃϲ καὶ τένων καλεῖται.

323. ad v. 315.

365. πῶϲ αἰθέροϲ, τὰ γὰρ πάθη ταῦτα περὶ τὸν ἀέρα ϲυμβέβηκεν. [*](2 ἔτι Διόϲ om. L. 3 ἐπεὶ V τοῖϲ om. V 3. 4 ὕδατι τρέφεται L, τῷ Διὸϲ ὕδατι τρέφονται V 4 Ζηνόδοτοϲ V, Ζηνόδωροϲ etiam cod. Ε 0d. (sec. Dind.): cf. Prolegg. cap. Ill, 4 4. 5 διὰ διφθόγγου om. V 5 διιπετῆ L) [*](quae post διφθόγγου in cod. L. (unde vel e simili libro Arsenii scholium cod. Paris. fluxisse videtur) sine ullo intervallo sequntur de granditate versuum P 263 sqq, quae non solum P Platonem sed etiam Solonem a scribendo deterruerit, a Porphyrio aliena esse cum inde probetur, quod quaestio Porphyriana cum loco P 263 minime cohaeret (v. ad p. 213, 6), tum inde evincitur, quod eadem verba inter scholia co. B⟩ a priore manu scripta (f. 236b ad προχοῇϲι P 963) ita leguntur, ut cum alterius manus scholio quod edidimus minime cohaereant (IV, p. 152, 20 —31 Dind ) non recte igitur Valckenaer, op. II, p. 101, pro Por venditavit 9 μυῖεϲ B, μῦεϲ Lp νευρῶν L. ϲτερίφηϲ B, ϲτερι L. 9. 10 ὅθεν καὶ ἐντὸϲ L. 10 νευρῶν LLp 12 ϲυμαφείαϲ, supra scrpt. παθείαϲ, L. 12. 13 ἀπὸ τοῦ ν. μ. Lp 15. 16 ἐντὸϲ τῇ κνήδῃ (sic) ἐϲτὶν ἐπὶ δὲ τὴν πτέρναν κατ., ὃϲ καὶ τέν. καλ. Lp) [*](Et. M. 275, 9 sqq .; Zenodoream sequuntur Hesych. v. διιπετέος (v. ad lin. 4) et schol. B⟩ f. 216b ad διιπετέος Π 174, alteram Strab. l, 2, 30 (p. 36 C), Apollon. v. δθθοετέιςμ Hesych. (1), Suit. h. v., Eust. Π, p.1053, 9.) [*](4.5 Cf Hesych. διιπετέος (2): ἐπί μὲν τῶν ἄλλων ποταμῶ ἀπὸ τοῦ Διὸς πληρουμένων, χειμάρρων· ἐπὶ ὁ τοῦ Νείλου δαυκγοῦς, διαφανοῦς , ἢ διαπεπετασμένου.) [*](7 sqq. †B f. 219 b ad πρυμνὸν v. 323 (id. Lp f. 256 c. l. ὦμον ἄφαρ πρυ Vict. f, 308 c.l. δρύψ ἀπὸ μυώνων): . . . εἰ μὲν οὖν τοῦ ἐγκεφάλου ἀποπέφυκε τὰ νεῦρα εἰς ωντιαῖον μυελόν, ἐκ νεύρων δὲ οἱ μύες ⟨μυῖες B, μῦες Lp⟩, ἐκ καρδίας δὲ αἱ φλέβες εἰς τὸν μῦν, συμπάθειαν ἔχουσι καὶ τὰ ⟨πρὸς Vict.⟩ καίρια· ὅθεν αἱ ἀθρόαι ⟨κατὰ ins. Lp et Vict.⟩ τῶν μυῶν πληγαὶ θανατοῦσιν. ld. Eust. Π, p. 1061, 50.) [*](18 sqq. Scholium e notatione Aristarchea a discipulis mule intellecta:)

383.---πῶϲ δὲ αὐτὸν οὐ καταλαμβάνει Πάτροκλοϲ ἢ ὅτι καὶ[*](Vict.. f. 310b.) αὐτὸϲ διαφόρουϲ ἵππουϲ ἔχει, ὡϲ Αἰνείαϲ (Θ 265) καὶ γὰρ ἐντὸϲ Ἀβύδῳ ἱπποϲτάϲια ἔχει Πρίαμοϲ (Δ 500), ἀφ’ οὖ καὶ οἱ Ἀϲίου, τὸν Ἀρίϲβηθεν φέρονἵπποι (Β 838). ὧν καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἐπιμελεῖται Ἀνδρομάχη (Θ 186 sqq ). ἄλλωϲ τε ἄτοπον ἐπιδιώκοντα πόρρω που ἐκεῖνον ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.

411. πῶϲ λίθων εὐπορεῖ ἐφ’ ἄρματοϲ ὤν; ἔοικε κατὰ τὸ ϲιωπώμενον[*](B f. 221ᵇ ad βάλε. L f. 352b. Lp f. 258a c. l. βάλε πέτρῳ. Eodem fere Vict f. 312a.) καταβεβηκέναι ἀπὸ τοῦ δίφρου, εἶτα μετὰ τὸ πλῆξαι τὸν Ἐρύαλον πάλιν ἐπαναβεβηκέναι. ὅτι γὰρ ἐφ’ ἄρματόϲ ἐϲτι, πάλιν ἑξῆϲ φηϲιν· Πάτροκλοϲ δ’ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δί φρράλ πέτρῳ. (v. 42 ). καὶ τὸ ἐπεϲϲύμενοϲ ἐπὶ μὲν πεζοῦ οἰκεῖον , ἀπίθανον δὲ ἐπὶ ἱππότου.

419.---ἄτοπον δὲ οὕτωϲ καταφρονεῖν καὶ μὴ χρῆϲθαι μίτρᾳ,[*](B⟩ f. 221 ad ἀμιτροχίτωναϲ. Lp f. 258b. L f. 353a. Vict. f. 312b.) ὅπου γε καὶ Ἄλρηϲ αὐτῇ χρῆται ( 857 ). οἱ δὲ τοὺϲ ἄμα θώρακι ϲυνηρτημένην ἔχονταϲ μίτραν. οἱ δὲ οὐκ ἐπὶ πάντων τὸ ἐπίθετον, ἀλλ’ ἐπὶ τῶν ἀνῃρημένων, οἷον ὅτι εἶδεν αὐτοὺϲ ἀμιτροχίτυναϲ γεγενημένουϲ διὰ τὸ ἐϲκυλεῦϲθαι.

459. quae in cod. Leid. (f. 353a) h. v. ad Porphyrium referuntur (cf. Phil. XVIII, p. 346) Heracliti sunt, cf. Prolegom. cap. l et III.