Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

701 sqq. διὰ τί οὐ τὰϲ πρώταϲ ναῦϲ ἐνέπρηϲαν οἱ Τρῶεϲ· εἰϲωποὶ[*](*B f. 211a ad εἰϲωποί δ᾿, L f. 336a ibid., II) δ’ ἐγένον τὸ νεῶν, περὶ δ’ ἔϲχεθον ἄκραι (v. 653) καὶ τὰ ἑξῆϲ πότερον ὅπωϲ πλείϲταϲ ἀπὸ τῆϲ περιεχομένηϲ διαφθείρωϲιν, ἢ, ὅπωϲ μὴ διὰ πυρὸϲ ἀναχωρήϲωϲιν, ἢ ὅτι αὐτῶν ἦϲαν, ὧν ἤδη ἐντὸϲ Π. ἦϲαν.

ἐζήτηται διὰ ποίαν αἰτίαν μόνην τὴν Πρωτεϲιλάου παρέδωκε ναῦν[*](L. f. 337a ad v. 705.) καιομένην. ῥητέον οὖν ὅτι ᾐδέϲθη ὁ Ὅμηροϲ εἰπεῖν ἐμπρῆϲαί τινα τῶν ζώντων, μήπωϲ ἀνανδρίαν αὐτοῦ τιϲ δόξη καταγινώϲκειν.

[*](4a πρόϲληψιϲ L. inclusi ultima scholii verba ut alinde illata, quoniam. antea iam (lin. 22 —30) de hac figura agitur (cf. schol. B⟩ X 329, H T ι 229) 9 λέγειϲ Lp 11 ἡδύνατο L. φρεϲϲὶ B⟩ 11 διὰ τί οὐ πρὸϲ τὰϲ πρώταϲ ναῦϲ ἔδραμον ἐμπρῆϲαι οἱ Τρ. L 15. 16 καὶ τὰ ἑξῆϲ om. codd. 16 πλείϲταϲ coni. Kammer., p. 94 πλείϲτουϲ codd. pro περιεχομένηϲ Kammer πυρὶ ἐχομένηϲ coni. 17 αὐτῶν (in potestate eorum ) conieci: αὐτοῦ codd.; e Kammeri coniecturis maxime placet: ἢ ὅτι αὐτὰϲ ἐμπρῆϲαι ἐθέληϲαν, ὦν ἤδη ἐντὸϲ ἦϲαν 21 δόξει L)[*](4b Cf. ad 4a.)[*](7—12 Longe peius traditum schol. Vict. (f. 292a):)[*](ἀθετοῦνται στίχοι τρεῖς· οὐ γὰρ ἀχλύκ τινα. πόθεν δὲ καὶ ἠ Ἀθηνᾶ ἄφνω νῦν παρεφάνη, συγαθημένη τοῖς ἄλλοις θεοῖς εἰ μ λέγοις, ὡς λείπει. ἄλλα πιήματα , δο’ ὧν ἐδεδήλωτο ταῦτα· καὶ ἀποῦσα ἀφῄρηται,, ὡς τὸ εἰ μ ὴ ἐπί φρεσὶ θῆκεν Ἀγ. πότν. Ἥρη αὐτῷ ποιπνύσαντι. Τήλερος δὲ ὡς ἐπί Διομήδους (E 127) ἀκούε ἐντὸϲ σχήματι δὲ ἐδήλωσεν ὅτι σκότος εἶχον. — Apparet enim σχῆμα ἐλλειπτικόν detorta esse in ἄλλα ποιήματα λείποντα (!). Nihilo tamen minus in fine ad σχῆμα illud (ex alio sine dubio fonte petitum) recurritur. Quae cum ita sint, Telephi memoriam , cuius sententiam Eust. O, p.1036, 61, reddere videtur, e quaestione Porphyriana repetere vereor. Secudum Aristonicum v, 668 ab Aristarcho sex versus obelo notati erant (cf. Hiller, p. 108).)[*](14 sqq. Scholia inter se cohaerere et ex eadem longe quidem ampliore quaestione petita esse, vel extrema tertii scholii verba (ἴσως δὲ καῦσαι πάσας οὐκ ἠθέλησεν) coll. primi scholii initio docent.)
208
[*](B f. 212a ad Πρωτεϲίλαον Lp f. 248 c.l. νεὸϲ ἥψατ Vict. f. 292b.)

εὐπρεπῶϲ ἐπὶ τὴν τοιαύτην ναῦν ἤγαγε τὸν Ἔκτορα, ἧϲ οὔτε τὸν ἡγεμόνα μέμψαϲθαι ἐνῆν μὴ κωλύϲαντα τὴν οἰκείαν ναῦν ἐμπιπραμένην (θανὼν γὰρ ἦν), τούϲ τε πολίταϲ ϲυγγνώμηϲ ἄν τιϲ ἀξιώϲαι, εἰ ἀϲτρατήγητοι ὄντεϲ ἀδυνάτωϲ εἶχον ἐπιβοηθεῖν. ἵνα οὖν μὴ κατὰ ζῶντόϲ τινοϲ ἐπάξῃ τὸ ὄνειδοϲ, τὴν Πρωτεϲιλάου φηϲί, πρώτην κατὰ τὰϲ πύλαϲ οὖϲαν ενθ’ ἔϲαν Αἴαντόϲ τε νέεϲ καὶ Πρωτεϲιλάου (N 681 ). ἴϲωϲ δὲ καῦϲαι πάϲαϲ οὐκ ἠθέληϲεν.

[*](B⟩ f. 213a ad κούρη. Lp f. 249b c. l. ἠύτε κούρη.)

7.---ἄτοποϲ δὲ ἔϲται αὐτὸϲ μὲν ἕνεκα παλλακίδοϲ κλαίων ( Α 349), τὸν δὲ Πάτροκλον κόρην καλῶν ἐπὶ τοιούτοιϲ δακρύοντα δεινοῖϲ. ἴϲωϲ οὖν αὐτὸν ἐπίτηδεϲ ἐταπείνωϲε, παύων τῆϲ ἱκετείαϲ. ὅπωϲ δ’ ἄν τιϲ ἤθουϲ ἔχοι, τοὺϲ πέλαϲ ψέγει· οἱ μὲν ϲκληροὶ τοὺϲ ἐπιεικεῖϲ καὶ πράουϲ γυναιξὶν εἰκάζουϲιν , οἱ δὲ ἐπιεικεῖϲ τοὺϲ ϲτερεοὺϲ ἀγρίουϲ καὶ ἀνημέρουϲ φαϲίν. οὐκ ἠρκέϲθη δὲ τῷ κούρη, προϲέθηκε δὲ καὶ τὸ νηπίη, προανελεῖν αὐτοῦ θέλων τῇ αἰδοῖ τὴν δέηϲιν.

[*](A f. 206a. L. f. 338 b.)

25 sqq. ἐζήτηται δὲ πῶϲ Πάτροκλοϲ περὶ Μαχάοναϲ μηδὲν εἰπὼν κατάλογον ποιεῖται τῶν τετρωμένων. καὶ ῥητέον, ὡϲ βεβαιοῖ τὴν Ἀχιλλέωϲ πρόληψιν, ἴνα εἰϲ ἔλεον κινήϲῃ, παραλιπεῖν ὡϲ ἐλάττονα. λέγει δὲ περὶ ὧν μᾶλλον ἠγωνία.

[*](B⟩ f. 203ᵇ ad βέβληται. L f. 339a. Lp f. 250a c. l. βέβληται μὲν ὁ Τυδείδηϲ. Simil. Vict. f. 295a.)

---ὡϲ δὲ ἐκταραχθεὶϲ ἐξελάθετο Μαχάονοϲ, δι’ ὃν καὶ ἐπέμφθη ( Λ 610). τάχα δὲ ϲιωπ ὑποφαίνων, ὡϲ τούτων αὐτόπτηϲ γεγονὼϲ οὐδὲ ϲυνέτυχε Νέϲτορι, ἵνα μὴ δοκῇ ταῦτα παρ’ ἐκείνου ἀκηκοὼϲ λέγειν. τινὲϲ δὲ ἥθελον μὴ τετρῶϲθαι Μαχάονα, δι’ ὧν οὐ θεραπεύεται (Λ 622. 3). οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ ἔθοϲ Ὁμηρικὸν περὶ ὧν τιϲ πεμφθῇ μὴ [*](1 ἀπρεπῶϲ Lp τὴν om. Lp Vict. ἐπήγαγε Vict. 2. 3 θανὼν γὰρ ἦν om. Vict. 3 ἄν τιϲ ἠφίωϲεν Vict. 4 ἔϲχον ἐπιβοηθῆϲαι Vict. κατὰ ζώντων τινὰϲ Vict. 5 ἐπαύξῃ Lp postrema verba sec. Vict. dedi, nisi quod φηϲί inserui et πρώτην pro καὶ τὴν scripsi; ceteri codd.: τὴν Πρωτεϲ. φηϲί, καὶ ὅτι κατὰ τὰϲ πύλαϲ πρώτη ἦν 8 κλάων, ι post. addito, B⟩ κλάων Lp 10 οὖν supra lin. scrpt. B⟩ 13 φηϲίν Lp 15 A (c. l. βέβληται μὲν ὁ Τυδείδηϲ) praem.: ἀντὶ τοῦ ἐκ βολῆϲ τέτρωται, L ἀπορία et (ante καὶ ῥητέον) λύϲιϲ μηδὲν εἰπὼν ante περὶ Μαχ. L 16 τρώων pro τετρωμένων L. 16. 17 ὡϲ τὴν τοῦ Ἀχ. βεβ. πρόϲληψιν L. 17 ἵνα ἐλεῶν κινήϲει A ὡϲ ἐλ. om. L. 19 καὶ om. L 23 μὴ linea transversa ducta deletum L) [*](8 squ. Cf. Eust. Π. p. 1041, 44.) [*](13 sqq. Pro verbis οὐκ ἠρκέσθη κτλ. schol. Vict. (f. 294a), quod in iis quae antecedut fere congruit, haec habet: καὶ νῦν ὅ μὲν Ἀχιλλεὺς τὸν Πάτροκλον ὡς κόρην, ὁ ὀ Πάτροκλος τὸν Ἀχιλλέα ὡς πετρῶν παῖδα.) [*](22 sqq. Cf. Porph. Λ 624, p. 167, 16 et 27, ubi haud scio an e Vict. inserenda fuerint verba τινὲς οὖν ἐπιχειροῦσιν ὅλως μηδὲ πεπλῆχθαι τὸν Μα Contra ea quae h. l. e Vict, Bekk. ins.: καὶ ὀβελίχους, τοῦς στίχους,)

209
παλιλλογεῖν περὶ αὐτῶν, ὡϲ Θέτιϲ πρὸϲ Ἀχιλλέα οὐδὲν περὶ Διόϲ, οὐδὲ Ὀδτϲϲεὺϲ περὶ Χρύϲου, καὶ ἡ Ἶριϲ περὶ Ποϲειδῶνοϲ---

58. οὕτε τὸ κρείων ἁρμόζον ἐχθρῷ παρὰ ἐχθροῦ οὕτε τὸ ἐκ[*](B f. 214a ad ἐκ χειρῶν. L f. 340b. Lp f. 251a c.l. ἐκ χειρῶν ἕλετο.) χειρῶν ἀφείλετο Ἀγαμέμνων ἀληθέϲ· οἱ γὰρ κήρυκεϲ παρέλαβον αὐτήν. ῥητέον δὲ ὡϲ τὸ μὲν πρότερον ἐντὸϲ ἤθει ἀναπεφώνηται, ὥϲπερ εἰ ἔλεγεν· ὁ θαυμάϲιοϲ καὶ κράτιϲτοϲ. τὸ δὲ δεύτερον οὐ ψεῦδοϲ, ὅτι τὰϲ αἰτίαϲ οὐ τοῖϲ ὑπηρέταιϲ ἀλλὰ τοῖϲ ἐπιτάττουϲι λογιϲτέον. ἔχει δὲ καὶ ἔνδειξιν ὁ λόγοϲ πολλὴν καὶ αὔξει τὴν κατηγορίαν. ἐντὸϲ δὲ τῇ ῥητορικῇ καὶ ἑνὸϲ ὀνόματοϲ χρῆϲιϲ εὔκαιροϲ τὸ ὅλον ἑτεροποιεῖ.

68. ἠγνόηϲαν οἱ πολλοὶ ὅτι ἡ κλίϲιϲ παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν[*](B f. 214ᵇ ad κεκλίαται. L f. 341a, Π. *B f. 292a ad κεκλιμένοι X 3 (B1). L f. 454α ibid. (L1).) ϲημαίνει, καὶ πάντα τὰ ἐϲχηματιϲμένα ἀπ’ αὐτῆϲ ῥήματα , οἷον οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίαται, χὡρηϲ ὀλίγην ἔτι μοῖραν ἔχοντεϲ· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπὸ τῶν Πρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. οὕτωϲ λύϲειϲ καὶ τὸ ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ζότεϲ ἠύτε νεβροὶ ἱδρῶ ἀπε ψύχοντο πίον τ’ ἀκέοντό τε δίψαν, κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπόλξεϲιν· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ τείχεοϲ ἆϲϲον ἴϲαν, ϲάκε’ ὤμοιϲι κλίναντεϲ (Χ 1— 4 ) λέγει γάρ· περιεχύμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη περιέχοντεϲ [*](1. 2 ὠς — Ποσειδῶνος in uno Vict. 3 L. praem.: ἀπορία 5 λύϲιϲ· ῥητέον δὲ ὅτι L 5.6 ὥϲτε εἰ ἔλ. L 8 πολῶν L αὔξη L p 9 ἡ χρῆϲιϲ L p 10 L. inc.: εἰϲ τὸ οἱ δὲ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ κεκλίατο κλῆϲιϲ L, κλίϲιϲ aman. rec. corr. e κλῆϲιϲ L 11 — p. 210, 2 in B1L loco Χ 3 ita accommodata: ῥήματα· ὣϲ οἱ μὲν κατὰ ἄϲτυ πεφυζότεϲ ἠύτε νεβροὶ κεκλιμένοι καλῇϲιν ἐπ άλξεϲιν L1 versus integros scribit⟩ λέγει γάρ· περιεχόμενοι τῷ τείχει οἱ Τρῶεϲ, οἱ δ’ Ἀχαιοὶ τὰ ϲάκη τοῖϲ ὤμοιϲ περιέχοντεϲ. οὕτω λύϲειϲ καὶ τὸ οἱ δ’ ἐπὶ ῥξγμῖνι θαλάϲ κεκλίατο· λέγει γὰρ ὅτι περιεχόμενοι ὑπ ὸ τῶν Τρώων ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάϲϲηϲ ϲυνηλάθηϲαν. καὶ τὸ ἠέρι δ’ ἔγχοϲ κτλ. 11. 12 θὐδὲ ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλ. κεκλίατο L. 14 ἠλάθηϲαν L. 16. 17 τείχεοϲ om. B⟩) [*](ἐντὸϲ οἶς φησιν ὁ Νέστωρ τοῦτον δ’ ἄλλο ἐγ ὼ νέονγαγον ἐκ πολέμοιο ἰῷ ἀπὸ νευρῆς βεβλημένον: (Λ 663. 4), ὅτι οἶδεν ὅτι οὖ διὰ Μαχάονα ἐπέμφθη, quae et per se mira sunt neque cum quaestione cohaerent, a Porph . abiudicanda esse videntur. Neque Eust. (p. 1043, 58 sqq ) legit.) [*](3 sqq. ld. Vict. f. 297a.) [*](7 Cf. Eust. Π, p. 1045, 39: καὶ ὅρα τὸ ἐκ χειρῶν ἕλετο ῥηθὲν εἰς βίας ἔνδειξιν.) [*](10 sqq. Cohaerere videntur (cf. Moscholpul., techn. canonism., p. 704, 1 sqq. Bachm.) cum quaestione de κλισίῳ (ω 208) agente, quae in codd. nostris ad L 90 adscripta est. Ubi haec accipimus Dorothem Ascalonitan docuisse: ἐμοὶ δὲ δοκεῖ ἀπὸ τοῦ κεκλίσθαι κατωνομάσθαι (τὸ κλίσιον) τοῦ σημαί τὸ περιεληφ;ναιι καὶ περιέχενν (Ill, p. 377, 11 Dind.). Nihilominus, quoniam in Iliadis locis nonnullis versantur, huc retulimus. (Cf. de v. κεκλί- σθαι etc. notione Herodian. ll, p. 224, 18 sqq.) [*](†B f. 214b ad κεκλίαται Π 68: προσανάκεινται καὶ περικλ λείονται τῷ τῆς θαλάσσης αἰγιαλω. ἀεὶ δὲ κλίσις παρ’ Ὁμήρῳ τὴν περιοχὴν δηλοῖ. Cf. †Eust. Π, p. 1046, 13.) [*](17 †A Χ 3 (c.l. κεκλιμέοι): ποσκεκλιμένοι, ὅ ἐστ περιεχόμενοι ἑπὸ τῶν)

210
τοῖϲ ὤμοιϲ. καὶ τὸ εὗρεν ἔπειτα μάχηϲ ἐπ’ ἀριϲτερὰ θοῦρον Ἄρηα ἥμενον , ἠέρι δ’ ἔγχοϲ ἐκέκλιτο καὶ ταχέ’ ἵππω (Θ 355. 6) δηλοῖ περιείχετο, καὶ τὸ κεῖθ’ ἁλὶ κεκλιμένη ἐριβώλακοϲ ἠπείροιο (ν 235), κεῖται περιεχομένη. πάλιν ὡϲαύτωϲ καὶ τὸ ὅϲῥ’ ἐντὸϲ Ὕλῃ ναίεϲκε μέγα πλούτοιϲ μεμηλ ὼϲ λίμν ῃ κεκλιμένοϲ (Θ 708) δηλοῖ περιεχόμενοϲ. καὶ τὸ οἳ δὴ νῦν ἕαται ϲιγῇ, πόλεμοϲ δὲ πέπαυται ἀϲπίϲι κεκλιμένοι (1 134. 5) ἀντὶ τοῦ περιεχόμενοι ὑπὸ τῶν ἀϲπίδων. γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ κλείω· τὸ γὰρ ἀποκλειϲθὲν περιέχεται· οὐδὲ πύλῃϲιν εὖρ’ ἐπικεκλιμέναϲ ϲανίδαϲ (M 120). τὸ δ’ αὐτὸ παρίϲτηϲι καὶ τὸ ἀλλ’ ἐντὸϲ γὰρ Τρώων πεδίῳ πύκα θωρηκτάων πόντῳ κεκλιμένοι ἑκὰϲ ἥμεθα (0 739. 40), ἀντὶ τοῦ ὑπὸ τοῦ πόντου περιεχόμενοι.

[*](*B f. 214ᵇ ad ὀπὸϲ v. 76. L f. 341b. A f. 207b)

73 sqq. διὰ τί ὁ Ἀχιλλεὺϲ ἐπὶ καθαιρέϲει Διομήδουϲ μέμνηται καὶ Ἀγαμέμνονοϲ καὶ οὐδενὸϲ ἄλλου, λέγων οὐ γὰρ Τυδείδεω Διομή τωϲ ἦν ἐχθρὸϲ αὐτοῦ. καὶ Διομήδουϲ δὲ διὰ λόγουϲ ὑβριϲτικούϲ, οὓϲ δεοϲ, οὐδέπω Ἀτρείδεω; ῥητέον οὖν ὅτι ὁ Ἀγαμέμνων μὲν εἰκὸ εἰϲ αὐτὸν ἀπερρίφει μετὰ τὴν πρεϲβείαν· λέγει γάρ· μὴ ὄφελεϲ λίϲϲεϲθαι ἀμύμονα Πηλείωνα (1 698).

[*](B f. 214ᵇ ad πείθεο. L f. 342a. Lp f. 251b c.l. πείθεο δ᾿ ὥϲ τοι ἐγώ.)

83 sqq. βάϲκανον ἐνταῦθα τὸ ἦθοϲ οὐκ ἐῶντοϲ τὸν φίλον ἀπολαμπείθεο. πρύνεϲθαι τέλεον. ἀπρεπὲϲ δὲ καὶ τὸ παλλακίδοϲ καὶ δώρων μεμνῆϲθαι. ἢ τοίνυν ὡϲ φιλέταιροϲ ἐξίϲτηϲιν αὐτὸν τῶν κινδύνων, εἰδὼϲ δὡϲ, πὲρ μὲν τῶν νεῶν ἅπανταϲ αὐτῷ ϲυγκινδυνεύϲονταϲ, μετὰ δὲ ταῦτα οὐκέτι θελήϲονταϲ ϲυνακολουθεῖν διὰ τὸν κάματον. πῶϲ οὖν οὐκ ἐκφέρει ταῦτα πρὸϲ τὸν Πάτροκλον, εἴπερ οὕτω διενοεῖτο; ἢ τὸ μὲν [*](3 δῆλον B⟩ καὶ περὶ τοῦ BLD 3 κεκλιμένην L. 4 ἀντὶ τοῦ ante κεῖται B1L1 καὶ πάλιν ὃϲ δ’ ἐντὸϲ κτλ. B1 L1 ὅϲ, ο in ras., B, ὥϲ L. 6 δῆλον P 6. 7 καὶ ἀϲπίϲι ⟨ἀϲπῖϲι B1⟩ κεκλ. B1L1 7 ἀντὶ τοῦ om. L.L 8 ἀπὸ δὲ τοῦ κλ. γέγονε LL1, ἀπὸ τοῦ κλ. δὲ γέγονεν B⟩ 9 εὖρεν BL. 9. 10 οὐδὲ — παρίϲτηϲι om. B⟩ 11 ἤμεθα B⟩ 12 ἀντὶ τοῦ om. L1L1 13 A cohaeret cum schol. v. 86: ἂψ ἀπονάϲϲωϲιν] εἰϲ τοὐπίϲω ἀποκαταϲτήϲουϲιν, ἀποδώϲουϲιν, c.l. ὀπὸϲ ἔκλυον praem.: ἀπορία διὰ τί δὲ inc. B⟩ (subiunctum est scholio Porph. modo edito) 15 ῥητέον δὲ ὅτι Ἄγ. AL 16 Διομήδηϲ AB 17 ὤφελεϲ L 19 βάρβαρον ἐντ. L. τοῦ φίλου Lp 22 ϲυγκινδυνεύονταϲ Lp 23 οὐκ ἐθελήϲονταϲ L θελήϲανταϲ Lp) [*](τειχῶν . . ., cf. †Eust. Χ, p. 1254, 3; Hesych. κεκλιμένοι· περιεχόμενοι, προσανακείμενοι. Melius Autochthon et Epaphroditus in schol. B⟩ (id, Vict.) ibid : ἤτοι ἐπαναπανόμενοι καὶ ἐπερειδόμενοι ταῖ ἐπάλξεσιν κτλ.) [*](1 aqq. †Eust. E, p. 556, 17.) [*](6 †Eust. E, p. 59, 8, cf.. Suid. κεκλιμένος· περιεχόενος.) [*](19 sqq. Congruit fere Vict. f. 297b.) [*](20, 21 Quae verbis ἀπρεπὲς —μεμνπησθαι commemoratur difficultas non solvitur; cuius solutio quae margini edit. princ. (Paris. cod. 2879) Arsenii manu adscripta est (Cremer. A. P. III, p. 21, 7: ἐπιτετίμηται μὲν ταῦτα τὰ ἔπη ορῖς τῶν παλαι ῶ κτλ.) recentissimae esse videtur memoriae.)

211
ἀληθὲϲ εἰπὼν ῆδει Πάτροκλον τῆϲ ἰδίαϲ ϲωτηρίαϲ καταφρονήϲοντα, ἐφ’ ἑαυτὸν δὲ περιϲπάϲαϲ τὴν αἰτίαν ἤδει Πάτροκλον φυλαξόμενον. ὅτι δὲ κηδεμονικῶϲ ταῦτα τῷ φίλῳ ϲυμβουλεύει ἐπιμαρτυρεῖ καὶ ὁ ποιητὴϲ ἐντὸϲ τοῖϲ ἑξῆϲν ήπιοϲ, εἰ δὲ ἔποϲ Πηληιάδαο φύλαξεν, ἦ τ’ ἄν ὑπέκφυγε κῆρα κακὴν μέλανοϲ θανάτοιο (v. 686). ὑποφαίνει δὲ τὴν προαίρεϲιν αὐτοῦ ἐπαγαγὼν τὸ μή τιϲ ἀπ’ Οὐλύμποιο θεῶν (v. 93), εὐπερεπῶϲ οὐ Τρῶαϲ ἀλλὰ τὸν Ἀπόλλωνα δεδοικώϲ. οὐ βαϲκα οὖν κριτέον Ἀχιλλέα ἀλλὰ φιλεταιρίαϲ, ὅϲ γέ φηϲιν εὐχόμενοϲ ἤ ῥα καὶ οἶοϲ ἐπίϲτηται πολεμίζειν (v. 243).

140. διὰ τί οὖν μόνον τὸ Πηλιωτικὸν αὐτῷVill.; cod. αὐτὸ[*](A f. 209b.) ἀναρμοϲτεῖ δόρυ, τῶν ἄλλων ἁρμονϲάντων ὅπλων; Μεγακλείδηϲ ἐντὸϲ δευτέρῳ περὶ om. cod. ins. Sengebusch, diss. Hom. l, p. 89 Ὁμήρου προοικονομεῖϲθαί φηϲιν Ὅμηρον τὴν ὁπλοποιίαν, καὶ ἐπειδὴ τὰϲ μὲν ἄλλαϲ ὕλαϲ, ἐξ ὧν ὁ Ἥφαιϲτοϲ ἐδημιούργει τὰ ὅπλα, τὸν χρυϲὸν καὶ τὸν ἄργυρον, οὐκ ἀπίθανον εἶναι καὶ ἐντὸϲ οὐρανῷ, δένδρον δὲ οὐράνιον λέγειν καταγελαϲτότατον ἦν, διὰ τοῦτο τὰ μὲν λοιπὰ ὅπλα πεποίηκε τὸν Πάτροκλον φέροντα, ἃ καὶ ἀπολόμενα ἐτύγχανεν ἂν τῆϲ Ἡφαίϲτου δημιουργίαϲ μόνον δὲ τὸ δόρυ ἐάϲαντα , ἵνα ϲωθῇ καταλειπόμενον· τοῦτο γὰρ ἀπολόμενον οὐκ ἂν ὁ Ἥφαιϲτοϲ κατεϲκεύαϲε πιθανῶϲ διὰ τὸ τὴν ὕλην αὐτοῦ μὴ οὐράνιον ἀλλ’ ἔγγειον καὶ Πηλιῶτιν εἶναι.

152.---διὰ τί δὲ δεῖται παρηόρου οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι δεόντωϲ[*](B f. 216a ad παρηορίῃϲιν. L f. 344b Lp f. 253a c. l. ἐν δὲ παρηορίηϲι.) πρὸϲ τὸ εἰ κάμοι ἢ τρωθείη εἰϲ ἀντεπειϲάγεϲθαι τὸν παρήορον ἀντὶ αὐτοῦ· τοῖϲ δὲ ἀθανάτοιϲ ποῖον δέοϲ τρωθῆναι ἢ καμεῖν ἔϲτιν οὖν εὔηθεϲ τοὺϲ μὲν Ὁμηρικοὺϲ θεοὺϲ τιτρώϲκεϲθαι, ἵππουϲ δὲ μή. ἄλλωϲ ποικῖλαι θέλει τὴν Ϲαρπηδόνοϲ μάχην (v. 467 sq .) καὶ οὐκ ἄπρακτον [*](1 ἀληθῶϲ L 3 ϲυμβ. τῷ φίλῳ Lp 4 πηλιάδαο BLp, πηληιάδεο L 5 κακὴν om. Lp 7 ὡϲ ante οὐ ins. Lp Ἀπόλλωνα om. L 7. 8 βαϲκανίαν Lp 9 οἷοϲ Lp 23 πρὸϲ τὸ εἰ κέ μοι L 26 ποικίλαι B⟩ Lp) [*](11 sqq. *B f. 216 ad ἔγχος v. 140 (id. A f. 209ᵇ c. l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετ’ οἶον, L. f. 344a): προκατεσκεύακε μόνον αὐτὰ τὰ ⟨om. L⟩ δόρυ σώζεσθαι διὰ τ ξύλα μὴ ἐργάζεσθαι τὸν Ἥφαιστον . . . , cf. Eust. Π, p.1050, 25 et schol. B⟩ f. 216a ad ἔγχος (id. L p f. 253α c.l. ἔγχος δ’ οὐχ ἕλετο, Vict. f. 300b: ἐχρῆν γάρ τι ἐξαίρετον εἶναι τῷ Ἀχιλλεῖ. ἄλλως τε οὐκ ἦν τέκτων Ἥφαιστος· οὐ γάρ ἐστιν ἐντὸϲ οὐρανῷ ξύλα. εἰκότως οὖν ὅπερ οὐκ ἐνῆν κατασκευάσαι, τοῦτο Ἀχιλλεῖ τετή κατέκρυψε μέντοι τὸ πλάσμα τῇ τοῦ Ἀχιλλέως ὑπεροχῇ, δι᾿  ἀσθένειαν οὐ δυνηθῆναι φήσας ⟨φθάσας Lp⟩ τὸν Πάτροκλον καὶ τῷ δόρατι χρῆσθαι. Quibus aliena admixta sunt. — Ceterum non omni ex parte abicienda suspitio est, e pleniore quae olim exstiterit quaestione quaestiunculam vix eam dignam quae commemoretur exverptam esse, quae in cod. A ad Σ 478 (debebat ad Σ 608) relata est: ποίει δὲ πρώτισταα σάκος] διὰ τί μάχαιραν ὅ Ἥφαιστος οὐ κατασκευάξει; ὅτι ἡ μάχαιρα καντὶ ἁρμόζει· τό γὰρ σκεῦος εὔκτητον τὸ δὲ δόρυ ὑπεξῄρηται δι’ ἕτέραν αἰτίαν.)

212
αὐτὸν ἀνελεῖν. ἄπορον δὲ πῶϲ Ἀχιλλεὺϲ τοῖϲ ἀθανάτοιϲ ἵπποιϲ θνητὸν ϲυμπλέκειν ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον παρὰ πολὺ τοῖϲ κρείϲϲοϲι ϲυμ αἰϲχύνην φέρει. ἴϲωϲ οὖν ἁρμόϲει λέγειν , ὅτι τοῦτον προϲέθηκεν ἐκείνοιϲ, ἵνα ἐγκόπτοιντο ἐντὸϲ τῷ δρόμῳ· μέτριον γὰρ εἶναι τὸ τάχοϲ αὐτῶν ἐβούλετο καὶ οὐχ ὑπερβάλλον ϲφόδρα, ἐπεὶ καὶ τοῦτο ἄχρηϲτον ἐνίοτε. ἢ τάχα τὸν ἡνίοχον ἐπαινεῖ δυνάμενον ἀναχαιτίζειν τὴν ὁρμὴν τῶν ἀθανάτων ἵππων, ὅπωϲ ἂν ὁ θνητὸϲ αὐτοῖϲ ἰϲοδραμῇ. ἢ βούλεται ὁ ποιητὴϲ τὴν φύϲιν ἐνδείκνυϲθαι τοῦ ἥρωοϲ μικτὴν οὖϲαν ἐκ θνητοῦ καὶ ἀθανάτου. πῶϲ δὲ ἀλεγεινοὶ ὄντεϲ ἀνδράϲι (K 402) Πατρόκλῳ ὑποτάϲϲονται ἀλεγεινόν οὖν ἐϲτι τὸ μετὰ τῆϲ δεούϲηϲ καὶ μεγίϲτηϲ φροντίδοϲ γινόμενον.

[*](*B f. 216 ad λάψοντεϲ. L f. 344b, Π.)

161. 62. ἀϲαφὲϲ τὸ

  • λάψοντεϲ γλώϲϲῃϲιν ἀραιῇϲιν μέλαν ὕδωρ
  • ἄκρον ἐρευγόμενοι φόνον αἵματοϲ.
  • δεῖ δὲ ϲτίζειν μὲν μετὰ τὸ ἄκρον, ἵν’ ᾖ τὸ λάψοντεϲ ἄκρον ὕδωρ· τὸ γὰρ ἐπιπολῆϲ ὕδωρ λάπτουϲιν, ὃ ἔφη ἄκρον λάπτοντεϲ· οὐ γὰρ ἀναϲπῶϲιν οὐδ’ ἐκροφοῦϲιν, ἀλλὰ λάπτουϲι τὸ ἄκρον. τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματοϲ ἀντὶ τοῦ φόνου αἷμα, ὅμοιον τῷ χαϲάμενοϲ πελεμίχθη (Δ 535), ἀντὶ τοῦ πελεμιχθεὶϲ ἐχάϲατο.

    167. ad B⟩ 1, p. 21, 21.

    [*](B f. 216b ad πεντήκοντ′. L. f. 344b. Lp f. 253 c l. πεντήκοντ’ ῆϲαν νὴεϲ.)

    170. πῶϲ, φαϲὶν, ἐντὸϲ ἅποϲιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ, ἀνὰ [*](2 κρείττοϲι Lp 4 ἐκκόπτοιντο BLp, ἐκκοπτοιν (οἱ supra οιν scrpt.) τὼ L; corr. Bkk. μέτρω B⟩ Lp, μέτρων L; corr. Bkk. 5 ὑπερβάλλει L 7 ἱϲο Lp 10. 11 μετὰ τῆϲ μεγ. καὶ δεούϲηϲ φρ. Lp 15 ϲτίξειν L. λάψοντεϲ δ’ ἄκρον ὕδωρ λάπτουϲι 5 ἔφη ἄκρον λάψοντεϲ τὸ γὰρ κτλ. L. 16 ἐπὶ πολλῆϲ B⟩ 18 ἀντὶ τοῦ ἐρευγόμενοι φ. αἶμα L. 18 19 πολεμίχθη τουτέϲτι πολεμηθεὶϲ ἐχάϲατο L. 21 φηϲὶν Lp) [*](1 — 11 Eadem fere Vict. (f. 301a), iis quae praecedunt carens: ἄπορον ὅτου χάριν Ἀχιλλεὺς — ἀξιοῖ· τὸ γὰρ χεῖρον πατὰ πολὺ τοῖς κρείσσοσι συμπλε αἰσχύνην. ἀλλο (sic)· ἴσως οὖν ἁρμόσει λέγειν κτλ.) [*](3 — 7 †Eust. Π, p. 1051, 21 sqq.) [*](15 Nicanorem sequitur, v. schol. A v. 162.) [*](16 sqq. Cf. Eust. Π, p. 1052, 6 sqq.) [*](17 Ct Porph. Ω 221 (sed videntur verba ab ipso Porph. aliena esse): . . . τὸ δὲ ἐρευγόμενοι φόνον αἵματος ἀποδεδώκαμεν ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.— † Vict. f. 302a ad Π 162 φόνον αἵματος: ἀντὶ τοῦ αἷμα φόνου.) [*](21 sqq. Cf Vict. f. 302a: πῶς, φασὶν, ἐντὸϲ ἅπασιν αὔξων Ἀχιλλέα τούτῳ μειοῖ; τινὲς μὲν οὖν οὐκ ἐντὸϲ πλήθει. ἡ ἔχει. Ἀρίσταρχα δφησιν΄ ἐρἑτας ⟨ἀρετὰς cod.⟩ εἶναι διὰ τὸ ἔπὶ κληῖσιν ⟨ἐπίκλησιν cod.⟩. λιτὰς κκ πρὸς ὐπηρεσίαν. Διονύσιο δὲ τὸν μέγιστον ἀριθμὸν ρκ τίμιον, τὸν δὲ λοιπὸν ἐντὸϲ τῷ μεταξὺ τούτων ἄγεσθαι, ὡς φθάνειν πάσας ἀπὸ πε΄ ⟨τε cod.⟩ ἀνδρῶν (quae ap. Bekk. sequntur novo Lemmati adscripta sunt cf. Townl. ap. Cramer. A. P. III, p. 286, 28). Apparet, de nau numero ratiocinando efficiendo addita esse nonnulla (cf. schol, BLV Bekk. B⟩ 488) cum quaestione vix cohaerentia.)

    213
    πεντήκοντα μόνον λέγων ἔχειν τὰϲ ναῦϲ, τινὲϲ μὲν οὖν φαϲιν, ὅτι οὐκ ἐντὸϲ πλήθει ἡ ἀρετή, ἀλλ’ ἐντὸϲ τοῖϲ περὶ αὐτὴν ϲεμνύνεται. Ἀρίϲταρχοϲ δέ φηϲιν, ὅτι διὰ του ἐπὶ κληῖϲιν ἐδήλωϲεν, ὡϲ μόνοι οἱ ἐρέται ἦϲαν ἀνὰ πεντήκοντα, τὸ δὲ λοιπὸν πλῆθοϲ τῶν πολεμιϲτῶν οὐκ ἐμνημόνευϲεν, ὅπερ ἐπιφέρονται αἱ νῆεϲ.

    174. θαυμάϲαι ἄν τιϲ τοὺϲ τὸν ποταμὸν οἰηθένταϲ, ὃν Ὅμηροϲ[*](*B f. 236ᵇ ad διιπετέοϲ P 263. Vat. ζητ. λ΄. l f. 376b P 263, II. Cf Paris, 2679 ibid. (Cram, A. P. III, p.22, 27) Π. et EHQ δ 477.) Αἴγυπτον ποταμὸν κέκληκε, διιπετῆ εἰρῆϲθαι διὰ τὸ ἀφανεῖϲ ἔχειν τὰϲ πηγὰϲ (κατὰ τοὺϲ Αἰγυπτίουϲ) ἐντὸϲ οὐρανῷ καὶ οὐρανόθεν ῥεῖν· λέγει γὰρ (δ 475 77. 8)·

  • οὐ γάρ τοι πρὶν μοῖρα φίλουϲ ἰδέειν,
  • πρίν γ’ ὅταν Αἰγύπτοιο διιπετέοϲ ποταμοῖο
  • αὐθιϲ ὕδωρ ἔλθῃϲ.
  • πρῶτον μὲν γὰρ καὶ τὸν Ϲπερχειὸν διιπετῆ λέγει· υἱὸν Ϲπερχειοῖο διιπετέοϲ ποταμοῖο, καὶ τὸν πρὸϲ τῆ Φαιάκων γῆ· ἐγὼ δ’ ἀππάνευθε διιπετέοϲ ποταμοῖο (η 284 ) ἀλλ’ ὅτε δὴ ποταμοῖο κα τὰ ϲτόμα καλλιρόοιο (ε 441 ). καὶ ἁπλῶϲ δὲ πάνταϲ διιπετεῖϲ ἐντὸϲ παραβολῇ λέγει· ὡϲ δ’ ὅτ’ ἐπὶ προχοῇϲι διιπετέοϲ ποταμοῖο βέβρυχεν μέγα κῦμα ποτὶ ῥόον (P 263), τὸ παντὶ ποταμῷ καὶ τὴν ἐκβολὴν εἰϲ θάλαϲϲαν ποιουμένῳ παρακολουθοῦν παρὰ τὸν ἦχον διατακτικῶϲ ἐμφανίζων. διιπετεῖϲ οὖν λέγει τοὺϲ ποταμοὺϲ τοὺϲ ἐκ Διὸϲ γεγεννημένουϲ· τῷ γὰρ πεϲεῖν ἀντὶ τοῦ γεννᾶϲθαι χρᾶται, ὡϲ τὸ ὅϲτιϲ ἐπ ’ ἤματι τῷδε πέϲῃ μετὰ ποϲϲὶ γυναικόϲ (Τ 110). ἀλλαχοῦ δὲ ἔφη ἀντὶ τοῦ διιπετοῦϲ Ξἄνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ (Ξ 434). τοῦτο δὲ, ὅτι φύϲει οἱ ποταμοὶ ἐκ Διὸϲ πληροῦνται, ὥϲ που ἔφη καί ϲφιν Διὸϲ ὄμβροϲ ἀέξει (ι 111)· ᾧ [*](1 λέγων μόνον L. 3 ἐπὶ κλϊῆϲιν Lp 4 ἀνὰ πεντήκοντα ἦϲαν Lp 6 θαυμά. ϲ supra α et η supra ϲ additis, BA ; θαυμάϲειεν ἄν τιϲ L., θαυμάϲειέ τιϲ ἂν V 8 οὐρανόθε εῖν V 10 φίλουϲ τ’ ίδ. BL. 11 πρὶν δ’ ὅταν BL. αἰγυ οι supra τι scrpt., B⟩ διιπετέοϲ. διι in ras., B⟩ 13 οἶον pro υἱὸν L 14. 15 ἐγὼ δὲ ἀπάνευθεν V 15. 16 ἀλλ’ καλλιρόοιο ⟨καλλιρρόοιο L⟩ recte om. V 17 ὅτε V1, ε del. V 2 18 βέβρυχε LV 18 —20 ποτὶ ἐμφανίζων om V 18 ποτὶρρόον (sic) Bl. τῷ παντὶ L. 19 τῷ pro καὶ Bkk. 19. 20 περὶ τὸν ἦχ. L. 20 διιπετὸν οὖν λέγει τὸν ποτ. τὸν ἐκ Δ. γεγεννημένον L 21 τὸ γὰρ πεϲ. L. χρῆται V 21. 22 ὡϲ τὸ om. LV 22 ποϲὶ V 24. 25 ἐκ Δ. γεννῶνται V) [*](6 sqq. Quaestionem , quae casu versui P 263 adhaesit, etsi ad 5 477 potissimum referenda est, inter quaestiones ad Iliadem pertinentes recepimus, quoniam uno illo loco, e quo interpretando proficiscitur, non acquiescit. Coniuncta olim cum ea fuisse videntur quae nunc in codd, nostris ad Ξ 434 leguntur (ubi vide quae attulimus). Excerpta ex ea sunt schol. B⟩ T et P ε 477 (I, p. 216, 9 —21 Dind.).) [*](7. 8 Cf. Porph. ap. Procl. Tim. p. 37 A et Prolegg. cap. l extr.) [*](24 sqq. Cf Porph. Ξ 434, p. 199,15; 200, 6. Utramque v. διιπετής interpretationem quae sequitur coniunxerunt schol. A Π 174, schol. min. P 263)
    214
    λόγῳ καὶ τὰϲ νύμφαϲ τοῦ Διὸϲ θυγατέραϲ λέγει Νύμφαι κρηναῖαι κοῦραι Διόϲ (ρ 240), ἔτι Νύμφαι ὀρεϲτιάδεϲ κοῦραι Διόϲ (Z 420), ἐπειδὴ καὶ τὰ ἐντὸϲ τοῖϲ ὄρεϲι φυτὰ τῷ τοῦ Διὸϲ ὄμβρῳ τρέφεται. Ζηνόδωροϲ δὲ διιπετῆ τὸν διαυγῆ ἀποδίδωϲι· διὰ τοῦτο καὶ γράφει διειπετῆ διὰ τῆϲ ει διφθόγγου.

    287. v. ad B⟩ 844 sqq. (p. 5, 10) et ad 5 140 sqq.

    [*](B f. 219ᵇ ad μυιὼν.’ L f. 349b. Lp f. 256b c. l. μυῶν ἀνθρώ- που. Eadem fere Vict. f. 308a.)

    315. μέμφονται λέγοντεϲ τὰϲ πρὸϲ τοὺϲ μῦϲ πληγὰϲ ἐπωδύνουϲ μὲν οὐ θαναϲίμουϲ δὲ διὰ τὸ μὴ ϲυνάπτεϲθαί τινι τῶν καιρίων. οἱ δέ φαϲιν, ὡϲ μύεϲ ἐκ νεύρων εἰϲὶ πεπλεγμένοι καὶ ϲαρκὸϲ ϲτερίφηϲ, ὅθεν ἐντὸϲ ταῖϲ διακοπαῖϲ αὐτῶν ὀδύναι γίνονται ἕνεκεν τῶν νεύρων, αἱμορραπου. γίαι δὲ διὰ τὰϲ φλέβαϲ καὶ ἀρτηρίαϲ, τελευταῖον δὲ διὰ τὰϲ τοῦ ἐγκεφάλου ϲυμπαθείαϲ· δύο γὰρ καταπεφύκαϲιν αὐτοῦ νεῦρα ἀπὸ νωτιαίου μυελοῦ. ϲυμπαθεῖ δὲ καὶ ἡ καρδία τῷ ἐμπεφυκέναι αὐτῇ τὰϲ φλέβαϲ. καλῶϲ δὲ καὶ πάχιϲτον αὐτόν φηϲιν· ὁ γὰρ ἐντὸϲ τῷ ϲώματι παχύτατοϲ μῦϲ ἐντὸϲ τῇ κνήμῃ ἐϲτὶ καταγόμενοϲ ἐπὶ τὴν πτέρναν, ὃϲ καὶ τένων καλεῖται.

    323. ad v. 315.

    [*](L. f. 351ᵇ. A c. l. αἰθέροϲ ἐκ δίηϲ.)

    365. πῶϲ αἰθέροϲ, τὰ γὰρ πάθη ταῦτα περὶ τὸν ἀέρα ϲυμβέβηκεν. [*](2 ἔτι Διόϲ om. L. 3 ἐπεὶ V τοῖϲ om. V 3. 4 ὕδατι τρέφεται L, τῷ Διὸϲ ὕδατι τρέφονται V 4 Ζηνόδοτοϲ V, Ζηνόδωροϲ etiam cod. Ε 0d. (sec. Dind.): cf. Prolegg. cap. Ill, 4 4. 5 διὰ διφθόγγου om. V 5 διιπετῆ L) [*](quae post διφθόγγου in cod. L. (unde vel e simili libro Arsenii scholium cod. Paris. fluxisse videtur) sine ullo intervallo sequntur de granditate versuum P 263 sqq, quae non solum P Platonem sed etiam Solonem a scribendo deterruerit, a Porphyrio aliena esse cum inde probetur, quod quaestio Porphyriana cum loco P 263 minime cohaeret (v. ad p. 213, 6), tum inde evincitur, quod eadem verba inter scholia co. B⟩ a priore manu scripta (f. 236b ad προχοῇϲι P 963) ita leguntur, ut cum alterius manus scholio quod edidimus minime cohaereant (IV, p. 152, 20 —31 Dind ) non recte igitur Valckenaer, op. II, p. 101, pro Por venditavit 9 μυῖεϲ B, μῦεϲ Lp νευρῶν L. ϲτερίφηϲ B, ϲτερι L. 9. 10 ὅθεν καὶ ἐντὸϲ L. 10 νευρῶν LLp 12 ϲυμαφείαϲ, supra scrpt. παθείαϲ, L. 12. 13 ἀπὸ τοῦ ν. μ. Lp 15. 16 ἐντὸϲ τῇ κνήδῃ (sic) ἐϲτὶν ἐπὶ δὲ τὴν πτέρναν κατ., ὃϲ καὶ τέν. καλ. Lp) [*](Et. M. 275, 9 sqq .; Zenodoream sequuntur Hesych. v. διιπετέος (v. ad lin. 4) et schol. B⟩ f. 216b ad διιπετέος Π 174, alteram Strab. l, 2, 30 (p. 36 C), Apollon. v. δθθοετέιςμ Hesych. (1), Suit. h. v., Eust. Π, p.1053, 9.) [*](4.5 Cf Hesych. διιπετέος (2): ἐπί μὲν τῶν ἄλλων ποταμῶ ἀπὸ τοῦ Διὸς πληρουμένων, χειμάρρων· ἐπὶ ὁ τοῦ Νείλου δαυκγοῦς, διαφανοῦς , ἢ διαπεπετασμένου.) [*](7 sqq. †B f. 219 b ad πρυμνὸν v. 323 (id. Lp f. 256 c. l. ὦμον ἄφαρ πρυ Vict. f, 308 c.l. δρύψ ἀπὸ μυώνων): . . . εἰ μὲν οὖν τοῦ ἐγκεφάλου ἀποπέφυκε τὰ νεῦρα εἰς ωντιαῖον μυελόν, ἐκ νεύρων δὲ οἱ μύες ⟨μυῖες B, μῦες Lp⟩, ἐκ καρδίας δὲ αἱ φλέβες εἰς τὸν μῦν, συμπάθειαν ἔχουσι καὶ τὰ ⟨πρὸς Vict.⟩ καίρια· ὅθεν αἱ ἀθρόαι ⟨κατὰ ins. Lp et Vict.⟩ τῶν μυῶν πληγαὶ θανατοῦσιν. ld. Eust. Π, p. 1061, 50.) [*](18 sqq. Scholium e notatione Aristarchea a discipulis mule intellecta:)

    215
    ῥητέον οὗν ὅτι τάχα ϲυγχεῖται ὁ ἀὴρ πρὸϲ τὸν αἰθέρα, ὡϲ καὶ ἐντὸϲ τῆ Λ (54)· αἵματι μυδαλέα ϲ ἐξ αἰθέροϲ, καὶ Ζεὺϲ δ’ ἔλαχ’ οὐρανὸ εὐρὺν ἐντὸϲ αἰθέρι καὶ νεφέεϲϲιν (0 192) οὐ γὰρ αἱ νεφέλαι ἐντὸϲ τῷ αἰθέρι.

    383.---πῶϲ δὲ αὐτὸν οὐ καταλαμβάνει Πάτροκλοϲ ἢ ὅτι καὶ[*](Vict.. f. 310b.) αὐτὸϲ διαφόρουϲ ἵππουϲ ἔχει, ὡϲ Αἰνείαϲ (Θ 265) καὶ γὰρ ἐντὸϲ Ἀβύδῳ ἱπποϲτάϲια ἔχει Πρίαμοϲ (Δ 500), ἀφ’ οὖ καὶ οἱ Ἀϲίου, τὸν Ἀρίϲβηθεν φέρονἵπποι (Β 838). ὧν καὶ διὰ τὴν ὑπεροχὴν ἐπιμελεῖται Ἀνδρομάχη (Θ 186 sqq ). ἄλλωϲ τε ἄτοπον ἐπιδιώκοντα πόρρω που ἐκεῖνον ἀμελεῖν τῶν λοιπῶν.

    411. πῶϲ λίθων εὐπορεῖ ἐφ’ ἄρματοϲ ὤν; ἔοικε κατὰ τὸ ϲιωπώμενον[*](B f. 221ᵇ ad βάλε. L f. 352b. Lp f. 258a c. l. βάλε πέτρῳ. Eodem fere Vict f. 312a.) καταβεβηκέναι ἀπὸ τοῦ δίφρου, εἶτα μετὰ τὸ πλῆξαι τὸν Ἐρύαλον πάλιν ἐπαναβεβηκέναι. ὅτι γὰρ ἐφ’ ἄρματόϲ ἐϲτι, πάλιν ἑξῆϲ φηϲιν· Πάτροκλοϲ δ’ ἑτέρωθεν ἐπεὶ ἴδεν ἔκθορε δί φρράλ πέτρῳ. (v. 42 ). καὶ τὸ ἐπεϲϲύμενοϲ ἐπὶ μὲν πεζοῦ οἰκεῖον , ἀπίθανον δὲ ἐπὶ ἱππότου.