Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

824. τὸ βουγάιον ἀκουϲτέον διὰ τὸ ὑπερμεγέθη ἔχειν βοείαν βουγάιε. βοίειαν L. ἀϲπίδα, ὡϲ εἰ ἔλεγεν· ὁ γαίων ἐπὶ τῇ ἀϲπίδι, ὡϲ κύδεi γαίων (Α 405). ἐπὶ δὲ τοῦ Ἴρου·

νῦν μὲν μήτ’ εἴηϲ βουγάιε μήτε γένοιο

(ϲ 79), χαριεντιζομένου ἀκουϲτέον διὰ τὸ μέγεθοϲ, ὡϲ ὑπερμεγέθη ἄν ἔχοντοϲ ἀϲπίδα. λέγει δέ· μὴ εἴηϲ μέγαϲ μηδὲ γένοιο μέγαϲ, ὧ ὅμοιον τὸ ἦ μάλα Ἶροϲ ἄιροϲ (ϲ 73). ἀ πα γ γέλων ὅτε πο ύ τιϲ ἀνώγοι [*](B, μυρίναν L 1 μία Vict. ἃϲ φαϲὶ B⟩ 2. 3 ἐντὸϲ ϲυνηθείᾳ τὸ ϲκ. καὶ τὸ ϲκαρδ. Vicl. ϲκαρδαμικτεῖν L. 9 scholium *B subiunctum est scholio man. prioris ad βριήπυοϲ v. 521 relato, A (c. l. οὐδ’ ἄρα πώ τι πέπυϲτο) praemittit verba οὐδέποτε ἐμεμαθήκει δὲ om. L. 11 ἐπίϲτανται B⟩ L. 11.12 ἀθαν. μόνῃ διαφέροντεϲ τῶν ἀνθρ., τοῖϲ δ’ αὐτοῖϲ ἐν. πάθ. A.) [*](5 —8 Eadem sine ulla fere varietate in codd. l. (f. 284b) et Lp (f. 217) c.l. γάνυται δ’ ἄρα et πρῶτος ἀκόντισεν, prius etiam in Vict. (f. 243a), legatur.) [*](9 sqq. Cf Vicl. ( f. 243a) ν. 521: . . . . οὐδ’ ἄρα πώ τι πέπυστο δὲ εἶπεν, ἐπεὶ ἀνθρωποπαθεῖς οἱ Ὁμηρικοὶ θεοί . . . , quae verba schol. B⟩ (Dine. IV, p. 26, 16), quod L. et Lp sequntur, male contraxit.) [*](19 Cf. B⟩ f. 186 ad βουγάιε (id A f.180a, L. f.295b, Lp f.224 c.eod.lemm.): . . . ἢ ἐπὶ τῇ ἀσπίδι γαίων . . . . , Eust. N, p. 962, 3.) [*](20 —22 Aliter B⟩ a 79: ἐπὶ μὲν τοῦ Αἴαντος ἐπὶ τῇ βοῒ γαίων, ὅ ἐστι τ ἀσπίδι· νῦν δὲ χαριεντιζόμενος ἐπὶ τῷ γαυριῶντι τ ἀναισθηίᾳ φησί. Cf. Eust. σ, P. 1838, 4.) [*](23. 24 Porph. in quaestione in cod. B⟩ ad Z 201 relata (=Vat. ζητ. ια'), in fine operis edenda: . . . . πόθεν οὖν Ἶρος κνλ εῖται οὔνεκ ’ ἀπαγγέλλεσκε κιών, ὅτε πούτι ἀνόγοι Nostro loco sine dubio male excerpto, nisi casu verba ᾧ ὅμοιον — ἀνώγοι adhaeserunt, dicere videntur: qui neque nunc neque postea Irus erit (= μηδὲ εἴ μηδὲ χένοιο) neque nuntii munere fungutur.)

187

(ϲ 7). τούτῳΒ ex οὕτωϲ corr. ἐυκλείη τ’ ἀρετή τε εἴη ἐπ’ ἀνθρ ώπουϲ ἄμα τ’ αὐτίκα καὶ μετέπειτα (ξ 402), ταὐτὸ τῷ εἴη καὶ γένοιτο.

1.---ἐζήτηται δὲ πῶϲ ὁ Νέϲτωρ ἐπὶ τοϲοῦτον πίνει, ἀρξάμενοϲ[*](A f. 180ᵇ c.l. Νέϲτορα δ’ οὐκ ἔλαθεν. Cramer.,A.P. III, p. 18, 32.) ἀπὸ τῶν ἐϲχάτων τῆϲ Λ. καὶ ῥητέον ὅτι οὐ τοϲοῦτον χρόνον ἔπινεν. δ’ ἀλλ’ Ὅμηροϲ, κατὰ παρέκβαϲιν ἀπαγγείλαϲ τὰϲ πράξειϲ, βουληθεὶϲ δὲ L. f. 296b. ἐπὶ τὸν Νέϲτορα μεταβῆναι, πάλιν ἀπὸ ταύτηϲ τῆϲ πράξεωϲ ἤρξατο, ἀφ’ cf Paris. ap. ἧϲπερ αὐτὸν καὶ κατέλιπε ποιοῦντα.

ἀκολάϲτωϲ, φαϲὶ , καὶ ὡϲ μέθυϲοϲ πίνει. τάχα γοῦν τὸν κυκεῶνα[*](B f. 186b ad πίνοντά περ. L f. 296a c.l. πἱνοντα. Lp f. 224a. Cf. Paris. l. c. lin. 25.) πίνειν φηϲίν, ὃϲ εἶχε καὶ οἶνον. τινὲϲ δὲ ϲτίζουϲιν εἰϲ τὸ ἰαχή, καὶ τὸ ἑξῆϲ οὕτωϲ· ἀλλὰ καὶ πρὸϲ τὸν Ἀϲκληπιάδην πίνοντα ἔφη. ὁ δὲ Ἀρίϲταρχοϲ ἀντὶ τοῦ ὁμοίωϲ τῷ Μαχάονι, ὡϲ τὸ ϲὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπηϲ (ε 205), παρών τε καὶ ἀπών, τόν τε πέρ πλεονάζειν, ὡϲ τὸ ἔρυγόν περ αἰπ ὺτ ὄλεθρον (ρ 47 ).

5. ad Λ 624 (in Addendis ad p. 167. 27 sqq .).

74 sqq. ἐζήτηται πῶϲ ὁ Ἀγαμέμνων οὕτωϲ ἀϲτρατήγωϲ φυγεῖν[*](*B f. 188 ad πρῶται v. 75. L f. 299a c.l. ἤν καὶ τῆ (c. 78). ἤν καὶ τῆ) προϲτάϲϲει τοῖϲ Ἔλληϲι, λέγων νῆεϲ ὅϲαι πρ ῶται καὶ τὰ ἑξῆϲ. ῥητέον οὖν, ὅτι ὁ Ἀγαμέμνων γινώϲκων αὐτοὺϲ μὴ φευξομένουϲ διὰ τὴν οἰκείαν ἀρετήν, καὶ ὅτι οὐδὲ λαθεῖν ἠδύναντο τοὺϲ πολεμίουϲ, ἐπιτρέπει [*](4 quae A praemittit: ϲφόδρα ϲυνετῶϲ εἰϲάγεται ὁ Νέϲτωρ κτλ., in L altero ἢν καὶ τῇ . scholio continentur iis quae supra edidimus subiuncto ; praem. ἀπορία ἐπιτοιοῦτον A , ἐπὶ τοϲοῦτον χρόνον L. 5 ante καὶ ῥητ. L λύϲιϲ ins. 6 παρέκταϲιν L 6. 7 βουληθείϲ τε ἐπὶ τὸν N. πάλιν ἐπανελθεῖν ἀπὸ ταύτηϲ κτλ. L 9 schol. Lp, quod subiunctum est alteri scholio ad eund. versum pertinenti (=lV, p. 38, 7 — 9 Dind.), inc.: τὸ δὲ πίνοντα ἀκολάϲτωϲ φηϲὶ καὶ κτλ. γοῦν, γ postea add., B; οὖν Lp 11 ἔφην Lp ὁ in ras. (fuit maior littera: an. signum schol. finirti?) B⟩ 13 πλεονάζει LLp 14 addit Paris. (lin. 30) ὡϲ ἐπιπολαίαϲ δὲ οὕϲηϲ τῆϲ πληγῆϲ κτλ., e schol. Λ 624 P Porphyriano excerpta, quae B⟩ scholio ad v. 5 pertinenti (p. 38, 24 Dind.), a P Porphyrio Alieno, subiungit 16 L. praem. ἀπορία, A : ἐὰν ὅλωϲ καὶ δι’ αὐτῆϲ ἐζήτηται δὲ πῶϲ κτλ. AL ἀϲτρατηγήτωϲ post Kamm ., p. 87, L. Dindorf 17 καὶ τὰ ἐξ. addidi, codd. om. praeter ea λέγων om. L, λέγων πρῶται om. B⟩ 18 ante ῥητ. L ins. λύϲιϲ ὁ om. A 19 οὕτε (om. ὅτι) A ἠδύνατο BL)) [*](11. 12 Collato schol. Vict. (f. 252b) verba inde a lin. 11 ita exhibente: τινὲς δὲ τ ἔμπης εἰς γαῖάν τε καὶ οὐρανόν (Ξ 174), σὺ δὲ χαῖρε καὶ ἔμπης, ὁμοίως παραών τε καὶ ἀπόν, τόν τε πέρ πλ εονάζειν, ὡς ἐντὸϲ τῷ μηδέ μοι ἦτορ ἐνὶ στ ή θεσσιν ὄρινε φυγόντι περ αἰπὺν ὄλεθρον, sequitur hanc scholii partem et hic et illic decurtatam esse, ita ut suspicari in promptu sit, quae in pleniore quaestione ex Aristarcho de v. ἔμπης notionibus allata. essent, male huic loco interpretando adhibita esse (cf. Lehrs, Ar. p. 142). Sed dubitari potest, num haec verba e Porphyrio petita sint (v. ann. crit. lin. 11).)

188

αὐτοῖϲ φεύγειν, ἵνα μὴ δόξη παρὰ δύναμιν κατέχων αὐτοὺϲ ἕνεκα τοῦ καθ’ ἑαυτὸν χρηϲίμου αἴτιοϲ γίνεϲθαι τοῦ πάνταϲ ἀπολέϲθαι, τοὐναντίον δὲ εὔνοιαν ἑαυτῷ πορίϲηται διὰ τὸ πᾶν ὁτιοῦν αἱρεῖϲθαι ποιεῖν, καὶ ὑπομένειν καὶ τὴν ἐκ τῆϲ φυγῆϲ ἀδοξίαν ἕνεκεν τῆϲ ἐκείνων ϲωτηρίαϲ.

[*](B⟩ f.188 ad ὅϲαι v. 75. L f. 299a. Lp v. 74.)

ἢ νοϲῶν οὐχ ὁρῇ τὸ χρειῶδεϲ, ἢ τῶν ἀριϲτέων πειρᾶται· οἶδε γὰρ ὅτι ἐντὸϲ ἡϲυχίᾳ μὲν τῶν πραγμάτων κειμένων ὑποπίπτουϲι τοῖϲ ὑπερέχουϲιν ἕκαϲτοϲ, κινδύνου δὲ ἐπιγενομένου δηλοῦϲι τὴν προαίρεϲιν, οὐδὲν τῆϲ οἰκείαϲ ἀφϲφαλείαϲ προτιμῶντεϲ. καὶ ἰδίωϲ μὲν αὐτὸϲ πάλιν δοκιμάζειν βούλεται. καὶ πρὸϲ ϲώφροναϲ ὁ λόγοϲ, καὶ οὐκ εὐθὺ πηδήϲουϲι πρὸϲ πρᾶξιν. βούλεται δὲ παρακληθῆναι ἑαυτῷ τὸν ϲτρατόν, ἀλλὰ διὰ τῶν ἡγεμόνων· δι’ ἑαυτοῦ γὰρ οὐκ ἐδύνατο, ὡϲ τοῦ παρόντοϲ κινδύνου διὰ τὴν Ἀχιλλέωϲ μῆνιν τὴν αἰτίαν φέρων.

[*](**B f. 188b ad ἀνήρ. v. 100. ἐττὺϲ ἀνήρ. L. f. 300a A f. 182b c. l. ἐγγὺϲ ἀνήρ.)

109. ἐζήτηται διὰ τί νῦν Διομήδηϲ ϲυμβουλεύει καὶ οὐχ ὁ Νέϲτωρ. ῤητέον οὖν ὅτι τὸ μὲν γῆραϲ ἐντὸϲ τοῖϲ δεινοῖϲ ἐϲτιν ἐπιϲχετικὸν, ἡ δὲ. νεότηϲ θαρϲαλεωτέρα. ἄλλωϲ τε καὶ Διομήδηϲ ἐντὸϲ τῆ προτέρᾳ βουλῇ (I 32 sqq ) Θαυμαϲθεὶϲ νῦν μᾶλλον τεθάρρηκε καὶ προήρπαϲε τῶν πρεϲβυτέρων τοὺϲ λόγουϲ.

[*](**B f. 189a. L. f. 300b.)

114 sqq. καὶ διὰ τί νῦν ὁ Διομήδηϲ ἑαυτὸν γενεαλογεῖ. ῥητέον οὖν ὅτι πάνυ ῥητορικῶϲ· δεῖ γὰρ ἐντὸϲ ταῖϲ ϲυμβουλαῖϲ προαποδεικνύειν, ὡϲ εἰϲὶν οὐχ οἱ τυχόντεϲ ἀλλὰ πολλῷ κρείττουϲ, ἵν’ οὕτωϲ ὡϲ ἂν καλλίονεϲ εἰπόντεϲ πείϲωνται.

[*](*B f. 189 ad μέγ᾿. A f. 183b. B f. 189b ad ἄυϲεν.)

147. πῶϲ δὲ, φηϲὶν, ὁ Ποϲειδῶν ὁμοιωθεὶϲ πρεϲβύτη ὑπὲρ τὴν ἡλικίαν ἐφθέγγετο: ῥητέον ὅτι τῇ μὲν ὄψει πρεϲβύτηϲ ἐφαίνετο, τῇ δὲ φωνῇ τὴν τοῦ θεοῦ δύναμιν ἐπεδείκνυτο.

---πῶϲ δὲ ὁ κλέπτων τὴν μάχην βοᾷ; ἐπεὶ εἶπεν· ἠχὴ δ’ ἀμφοτέρων ἵκετ’ αἰθέρα καὶ Διὸϲ αὐγάϲ (N 837 ).

[*](1 αὐτοὺϲ A κατέχειν A L, κατέχων (ων ex ειν corr.) αὐτοὺϲ om BL ἕνεκεν τοῦ καθ’ ἑαυτοῦ χρ. A 2 γενέϲθαι A τῶ πάνταϲ ἀπ. B⟩ , τοὺϲ πάντ. ἀπ. A 3 αὐτῶ B⟩ 5 ὁρᾶι (ι in ras. adscr.) B⟩ 9. 10 καὶ οὐκ εὐθὺϲ πηδήϲανταϲ πρὸϲ πράξειϲ L 13 ἐζήτ. νῦν διὰ τί ὁ Δ. L καὶ οὐ Νέϲτωρ A. 14 ῥητέον δὲ ὅτι A δεινοῖϲ om. A, addito post τοῖϲ signo, quo indicuretur deesse verboum in margine addendum, quod addere is qui schol. scripsit oblitus est 15 θαρϲαλεώτερον A L ϲυμβουλῆ A L 16 προήρπακεν A L. 18 scholium **Β (uno. siguo interiecto) subinctum est alteri scholio **B ad πλαγχθείϲ v. 110 relato (lV, p. 45, 3 —11 Dind.), unde καὶ illud, quod initio eius legitur, explicatur; idem verbum eodem loco in L legi, in quo alterum scholium in pagina antecedenti scriptum est, inde explicatur, quod e libro cod. B⟩ simillimo transcriptus est id. cod. ante καὶ habet ἀπορία ante ῥητέον L. λύϲιϲ, om. οὖν 21 πείϲονται L. 22 δὲ om . A ποϲειδὼν, ὼ corr. ex ῶ, A 23 φθέγηεται A καὶ ῥητέον ὅτι A δὲ post φωνῇ A 24 ἐνεδείκνυτο A.)[*](5 sqq. Eadem fere Vict. f. 255a, cum quo †Eust. Ξ, p.967, 44 sqq. verbo paene tenus congruit.)[*](45. 26 Buc retuli proptor Eust.. Ξ, p.972 58: εἰ δὲ σιγᾶν ἔδει αὐτὸν τὴν μάχην κλέπτοντα καὶ μὴ κκτὰ χιλιάδας βοᾶν, ἀλλὰ καὶ τούτου δίχα κατὰ τοὺς)

189

200. πῶϲ πολλάκιϲ Ὅμηροϲ τὴν γῆν ἄπειρον εἰπών, διὰ τούτων[*](*B f. 190ᵇ ad ὀψομένη πολυφόρβου.) ταί μιν φέρον ἐφ’ ὑγρὴν ἠδ’ ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν (α 97. 8), καὶ πάλιν· γαῖαν ἀπειρεϲίην ( Υ 58), πάλιν διὰ τῆϲ Ἥραϲ· εἶμι λυφόρβου. γὰρ ὀ ψομένη πολυφόρβου πείρατα γαίηϲ, μάχεται γὰρ τὸ ἅμα μὲν αὐτὴν πεπεραϲμένην ἅμα δ’ ἀπείρονα ἀποφαίνεϲθαι. εἰ μὲν οὖν ἡ τοῦ ἀπείρου φωνὴ ἐντὸϲ ϲημαινόμενον περιεῖχε, τὸ κατὰ ποϲὸν ἀδιεξίτητον καὶ ἀπειρομέγεθεϲ, ἐναντιολογία ἂν ἦν· πῶϲ γὰρ ἡ ἀπειρομεγέθηϲ γῆ πέρατα ἄν ἔχοι, ἐπειδὴ δὲ τὸ ἄπειρον πολλαχῶϲ λέγεται, ἄτοπον ἂν εἴη, πλειόνων ὄντων τῶν ϲημαινομένων, ἐφ’ ἓν ἀποταξαμένουϲ ἐλθεῖν, καὶ τοῦτο μαχόμενον. δεικτέον οὖν κατὰ ποῖον ϲημαινόμενον τὴν πεπεραϲμένην ἐνδέχεται καὶ ἄπειρον λέγειν. ἡ τοίνυν τοῦ ἀπείρου φωνὴ τάϲϲεται μὲν καὶ κατὰ ποϲόν. διττὸν δὲ τοῦτο, ἢ κατὰ μέγεθοϲ ἢ κατὰ πλῆθοϲ· κατὰ μέγεθοϲ μέν , ὅταν ζητῶμεν εἰ ἄπειροϲ ὁ κόϲμοϲ, κατὰ πλῆθοϲ δέ, ὅταν εἰ ἄπειροι οἱ κόϲμοι, ὡριϲμένοι μὲν κατὰ μέγεθοϲ, κατὰ δὲ πλῆθοϲ ἀδιεξίτητοι ὄντεϲ. ϲημαίνει δὲ τὸ ἄπειρον καὶ τὸ πεπεραϲμένον μὲν τῇ ἑαυτοῦ φύϲει, ἡμῖν δ’ ἀπερίληπτον, ᾧ δὴ ϲημαινομένῳ χρῆται Ὅμηροϲ, ὅταν λέγη· Κρήτη τιϲ γαῖ’ ἐϲτι μέϲ ῳ ἐνὶ οἴνοπι πόντ ῳ, καλὴ καὶ πίειρα, περίρρυτοϲ, ἐντὸϲ δ’ ἄνθρωποι πολλοὶ ἀπειρέϲιοι (τ 172 4 ), καὶ ἐπὶ τοῦ Χρύϲου δὲ τὰ ἄποινα ὑπὲρ τῆϲ θυγατρὸϲ κομίϲαντοϲ φέρων φηϲὶν ἀπερείϲι’ ἄποινα ( Α 13 ), ὅπερ ἐϲτὶ πολλὰ τῷ πλήθει. τρία μὲν οὖν ταῦτα ϲημαινόμενα ἐκ τῆϲ τοῦ ἀπείρου φωνῆϲ κατὰ ποϲὸν δεδήλωται. ϲημαίνει δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸ εἶδοϲ διαφέροντοϲ καὶ ἄγαν καλοῦ, ὡϲ παρ’ Ἡϲιόδῳ ἐντὸϲ Γυναικῶν καταλόγῳ ἐπὶ τῆϲ Ἀγήνοροϲ παιδόϲ· Δημοδόκηϲ, τὴν πλεῖϲτοι ἐπιχ θονίων ἀνθρ ὠπῶν μνήϲτευον καὶ πολλὰ καὶ ἀγλαὰ δ ῶρ’ ὀνόμηναν, ἴφθιμοι βαϲιλῆεϲ, ἀπειρέϲιον κατὰ εἶδοϲ (Hes. fr. 41 Marksch. 58 Gottl.) τὸ γὰρ ἀπειρέϲιον ἐντὸϲ τούτοιϲ ἐπὶ τοῦ κατ’ εἶδοϲ ἐξόχου καὶ καλοῦ ἄγαν τέτακται. δυνατὸν δὲ καὶ τὰ ὑπὸ τοῦ Χρύϲου κομιϲθέντα οὕτωϲ ἀπερείϲι’ ἄποινα λέγεϲθαι, οἷον ὑπερβαλλόντωϲ καλὰ καὶ περικαλλῆ. λέγεται δὲ ἄπειρον κατ’ ἄλλο [*](2 ἡδ’ ἐπ’ om. cod. 3 post πάλιν Kamm., p. 88, λέγει ins. 7 ἀπειρομεγεθὲϲ cod. 14 ante ἄπειροι in cod. ras. unius litt. 19 ἐπὶ, ι in ras., cod. 21 ὅπερ ἐϲτι cod. 22 pro ϲημαίνει Kamm., p. 89, e schol. α 98 λαμβάνεται 25 ἐμνήϲτευον cod. corr. Kamm. 26 δῶρα ὀνόμηναν cod.) [*](τὴν ἀπορίαν λύοντας ἡ τῶν στρατοπέδων ἡχὴ πρὸ μικροῦ ἵκετ’ αἰθέρα καὶ. Διὸς αὐγάς. — Idem quod B⟩ scholium Lp (f. 227a, c. l. μέγ’ ἄυσεν) et Vict. (f. 257a) exhibent, nisi quod hoc verba καὶ αὐγάς om., illud βλέπων pro κλέπτων habet.) [*](1 sqq. Attulit nonulla ad hoc schol. H. J. Polak, ad Odyss. eiusque scholiast. curae sec., Lugd. Bat. 1881, p. 37 sqq.) [*](20 Cf Apollon. v. ἀπερείσια: ἄπερα τῷὲ πλήθει, πολλά.) [*](29 †B f. 1ᵇ ad ἀπερείσι’ Α 13 (scriptum a minu recentiore): τὸ ἄπειρον σημαίνει καὶ τὸ ὑπερβαλλόντως καλὸν καὶ περικαλλές, ὡςρ ὁ Πορφύριος. Cf, Manuel Moschop. ibid. (p. 694, 27 ed. Bachm.): . . . . ὑπερβαλλόντως καλά.)

190

ϲημαινόμενον καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ ϲῶμα κυκλοτεροῦϲ τε καὶ ϲφαιροειδοῦϲ· τῶν γὰρ πεπεραϲμένων ἃ μὲν πρὸϲ πέραϲι λέγεται ὡριϲμένοιϲ πεπεράνθαι, ἃ δὲ οὔ ὡϲ φέρε ἃ ἀπὸ γραμμῶν ἤ οἷον τοῦ τετραγώνου, πρὸϲ πέραϲι μέν ἐϲτι τοῖϲ ἀπό του καὶ ἐπί τι· δύο γὰρ ὄντων περάτων, τὸ μέν ἐϲτιν ἀρχὴ ἀφ’ οὗ, τὸ δὲ τέλοϲ εἰϲ ὅ ἐϲτι γὰρ ἐπ’ αὐτοῖϲ τὸ πόθεν ποῖ. τῆϲ δὲ ὅληϲ τοῦ κύκλου περιφερείαϲ---οὐκέτι· πᾶν γὰρ ὃ ἄν τιϲ ἐπινοήϲῃ ϲημεῖον, ἀρχή τέ ἐϲτι καὶ πέραϲ· ξυνὸν γὰρ ἀρχ ὴ καὶ πέραϲ ἐπὶ κύκλου περιφερείαϲ κατὰ τὸν Ἡράκλειτον. τοῦ τοίνυν κύκλου κατὰ τὴν περιφέρειαν ὄντοϲ πεπεραϲμένου καὶ μὴ ἀπείρου κατὰ τὸ διεξίτητον, οὐκ ἂν λέγοιτο πρὸϲ πέραϲιν αὐτὴ πεπεράνθαι. κατὰ δὲ τὸ μὴ ἔχειν ποθέν ποι διάφορα πέρατα πᾶν τε τὸ ληφθὲν ἀρχὴν εἶναι καὶ πέραϲ ἄπειρον ἐκάλουν τὸν κύκλον· ὡϲαύτωϲ δὲ καὶ τὴν ϲφαῖραν οὔτε ἄπειρον καὶ ἀδιεξίτητον οὐϲαν κατὰ μέγεθοϲ οὔτε κατὰ ἀριθμὸν, κατὰ δὲ τὸ μὴ πέραϲι διαφόροιϲ ἀφορίζεϲθαι.---τῆϲ φωνῆϲ κατὰ τὰϲ ϲυντάξειϲ ἄλλα τε καὶ ἅπερ δὴ καὶ τὸ πολύ ϲημαινούϲηϲ· οὕτωϲ γὰρ ἀχανὲϲ πέλαγοϲ ( Plut. Alex. 31 ?) τὸ μέγα πάνυ, καὶ ὁ ἐντὸϲ Δελφοῖϲ θεὸϲ ἀφήτωρ (1 404) ὁ πολυφήτωρ καὶ πολλὰϲ [*](2.3 πεπεράϲθαι cod : corr.Κamm. ἃ ante ἀπὸ inserui; cod. om. 4 ἀπὸ τοῦ καὶ. ἐπὶ τί cod. 5 ἐπ’ αὐτῆϲ cod.; corr. Vill. τὸ πόθεν ποῦ cod. 6 post περιφερείαϲ in cod. ras.40 fere litt. (integra linea ante eam quae verbo οὐκέτι incipit et post περιφερείαϲ 9 litt. erasae sunt) 11 πόθεν ποῖ διαφορὰν πέρατα cod., διάφορα corr. Bkk. 14 lacuna quam statui in cod. non est apparet transire Porphyrium ad rationem difficultatis solvendae ea verbi ἄπειροϲ ut sit idem quod πολύπειροϲ notione nitentem , cf. schol. α 98 (quod huic subinximus): ἄπειροϲ κύκλοϲ καὶ ἡ ϲφαῖρα λέγεται ἢ διὰ τὸ μὴ πέραϲι διαφόροιϲ ἀφορίζεϲθαι κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ α, ἢ διὰ τὸ πολλὰ πέρατα ἔχειν κατ’ ἐπίταϲιν τοῦ α 15 ἀλλά τε ἄτερ δὴ καὶ τὸ πολὺ κτλ. cod.; mutavi dubitanter; ἀτὰρ δη Vill.) [*](sqq. Heraclit. alleg. 47 extr.: ἔτι γε μὴν μετὰ τῶν ἄλλων ἀπείρονα γαῖαν ὀνομάζει καὶ παάλιν ἐπὶ τῆς Ἥρας· εἶμιγὰρ ὁ εἶμιένη πολυφόρβου πείρατα γαίης, οὐ δή που μαχομέναις δόξαις πρὸς αὑτὸν στασιάζων, ἀλλ᾿ ἐπειδ πᾶν σφαιροειδὲς σχῆμα καὶ ἄπειρόν ἐστι καὶ πεπερασμένον· τῷ μὲν γὰρ ὅρον τιωὰ καὶ περιγραφὴν ἔχειν εὐλόγως αὐτὸ πεπεράνθαι νομιστέον, ἄπερον δ’ ἂν ὅ κύκλος ὀνομάζοιτο δικαίως, ἐπειδήπερ ἀμήχανόν ἐστι δεῖξα πέρας ἐντὸϲ αὐτῷ τι· τὸ γὰρ νομισθὲν εἶναι τέλος ἐξ ἴσου γένοι τ’ ἄν ἀρχή. Quae licet cum iis quae h. l. a Porphyrio disputantur quam maxime congruant (qua de re v. Prolegg., cap. IIl), tamen post Bernaysium (d. Heraclit. Briefe, p. 146), cui Assentiuntur Schuster (Act. soc. Phil. Lips. III, p.173), Bywater, p. 29, Patin (in libro inscripto Festschrift f. L. Urlichs, p. 57), dubitari nequit, quin ab hoc Heracliti Ephesii verba afferantur ξυνὸν enim illud a Plotino, Enn. Vl, 5, 10 usurpatum, quo Mehler, Her. all, p.101, 3, nisus locum hic obvium ad allegoriarum scriptorem retulit, cuius verba Porphyrius hac voce usus circumscripserit, vix recte se babet. nam pro διὸ καὶ ξυνὸν τὸ φρονεῖν κτλ. scribendum esse ibi videtur: διὸ ἀεὶ συνὸν τὸ φρονεῖν, οὐ τὸ μὲν ὧδε τὸ δὲ ὡδὶ ὄν· γελοῖον γὰρ καὶ τόπου δεόμ λοῖονενον τὸ φρονεῖν ἔσται.) [*](17 †* B⟩ f. 122b ad ἀφήτορος Γ 404. . . . . ⟨in ras.⟩ τοῦ πολυφήτορος, τουτέστι τοῦ πολλὰς φήμας ἀφιέντος, ὃ καὶ ἄμεινον.)

191

ἀφιεὶϲ φήμαϲ, οὐχ ὁ μηδεμίαν, καὶ ἄξυλοϲ ὕλη (Λ 155) ἡ πολύξυλοϲ. οὕτω καὶ ἄπειροϲ κύκλοϲ ὁ πολυπείρων· οὐ γὰρ ἂν ἔλθῃ τιϲ, τοῦτο αὐτὸ τὸ πέραϲ ἐϲτί. ϲημαινούϲηϲ δὲ τῆϲ α καὶ τὸ ἴϲον, ὡϲ τὸ ἀρρεπέϲ τὸ ἰϲορρεπέϲ, καὶ ἀτάλαντον (e. c. B⟩ 621) τὸ ἰϲοτάλαντον, δύναται καὶ ἀπείρων ἰϲοπέρατοϲ εἶναι, ὅτι ὅμοιοϲ πάντη κατὰ τὰ πέρατα. τὸ δὲ ἴϲον ἐπὶ μόνων ϲχημάτων κύκλου τε καὶ ϲφαίραϲ γίνεται· ὅμοια γὰρ ταῦτα πάντοθεν διὰ τὸ τὴν ἐκ μέϲου πρὸϲ τὸ πέραϲ ἴϲην ἀποχὴν εἶναι πάντη. διὰ τοῦτο δὲ καὶ ὁμοιομερὴϲ ἥ τε τοῦ κύκλου περιφέρεια καὶ ἡ τῆϲ ϲφαίραϲ ἐπιφάνεια· καὶ τὸ ὅμοιον πάντη ἐπὶ μόνων τῶν ϲχημά τούτων λέγεται. εὐλόγωϲ οὖν οἱ παλαιοὶ ἐπὶ τὸ προϲαγορεύειν τὸν τε κύκλον καὶ τὴν ϲφαῖραν ἀπείρονα προήχθηϲαν. οὕτω καὶ Ἀριϲτοφάνηϲ Δαναίϲι (fr.247 D.) δακτύλιον χαλκοῦν φέρων ἀπείρονα ἔφη· ἔϲτι δὲ ὁ ἀπείρων δακτύλιοϲ καὶ ὁ κρίκοϲ ὁ ἀϲυγκόλλητοϲ καὶ πέραϲ μὴ δεικνύϲ, ἀρχήν τε καὶ τέλοϲ· οἱ γὰρ ϲφενδόναϲ ἔχοντεϲ, εἰϲ ἃϲ οἱ λίθοι ἐντίθενται ἢ ϲφραγῖδεϲ, οὔκ εἰϲιν ἀπείρονεϲ· οὐ γάρ ἐϲτιν ὁμοιομερήϲ. ὁμοίωϲ δὲ καὶ Αἰϲχύλοϲ τὰϲ ἐντὸϲ κύκλῳ ἑϲτώϲαϲ ἐντὸϲ ἀπείρονι ϲχήματί φηϲιν ἵϲταϲθαι· ὑμεῖϲ δὲ βωμὸν τόνδε καὶ πυρὸϲ ϲέλαϲ κύκλ ῳ περίϲτητ’ἐν λόχ ῳ τ’ ἀπείρονι ε ὔξαϲθε (fr.407 D.) τοῦτο δέ ἐϲτιν ἐντὸϲ τάξει κατὰ κύκλον· ὁ γὰρ λόχοϲ ἐϲτὶ τάξιϲ, ἐπεὶ καὶ ὁ λοχαγὸϲ ταξίαρχοϲ. καὶ Εὐριπίδηϲ (Orest. 25) ἐπὶ τοῦ ϲυνερραμμένου πανταχῆ χιτῶνοϲ καὶ κατὰ τοῦτο ὁμοίου (πέριξ οὖν ἡ Κλυταιμνήϲτρα τὸν Ἀγαμέμνονα ἐνέδυϲεν)· ἡ πόϲιν περιβαλοῦϲ’ ὕφάϲματι ἀπείρονι. καὶ ἐπὶ τοῦ αἰθέροϲ κυκλοτεροῦϲ ὄντοϲ εἰπὼν ὁρᾷϲ τὸν ὐψοῦ τόνδ’ ἀ πείρον’ αἰθέρα , ἐπήγαγε κατὰ τί ἄπειρον εἴρηκεν, ὅτι κατὰ τὸ τὴν γῆν ἔχειν πέριξ ὑγραῖϲιν ἀγκάλαιϲ (fr. 935 D.). μήποτε δὲ καὶ ὅταν Ὅμηροϲ λέγῃ δεϲμοὶ μὲν τρὶϲ τόϲϲοι ἀπείρονεϲ ἀμφὶϲ φὶϲ ἔχοιεν (Θ 340), οἱ ἀπείρονεϲ δεϲμοὶ οὐ ϲημαίνουϲι πλῆθοϲ ἀλλὰ [*](2 οὖ Vill.; οὐ cod. 3 ἶϲον cod. ἀρεπὲϲ cod. 4 ἰϲορεπέϲ cod. 6 ἶϲον cod. 7 τὸ ante τὴν inserui 12 δαναοῖϲι cod., e schol. α 98 corr KIamm., p.90 18 περίϲτητε cod. 20 ϲυναραμένου cod. corr. Vill. 22 ἢ πόϲιν cod. 24 ἀπείρονι cod. 26 τόϲοι, altero ϲ supra scrpt., cod. 26. 27 ἀμφὶ ϲ’ ἔχοιεν cod.) [*](1 ἄξυλος ὕλη ab ipso Porphyrio 4 155 (p. 162, 16) aliter accipitur.) [*](4 Cf. ad p. 122, 11.) [*](10 sqq. Cf. Eust. H , p. 690, 43: καὶ ὅτι καθ᾿ Ὅμηρον μὲν ἀπείρων ἥ ὅλη γῆ, ὅ ἐστι σφαιροειδὴς καὶ στρογγύλη . . . . (simil. Lp H 446); Hesych. v. ἄπειρον: . . . περιφερές, στρογγύλον, διὰ τὸ μήτε ἀρχὴν μήτε πέρας ἔχειν. Bekk. An. p.420, 18: . . . . . ἐλέγετα δὲ ἀπείρων καὶ ἄπερειρος παρὰ τοῖς Ἀττικοῖς καὶ τὸ περιφερὲ ἁπλῶς σχῆμα.) [*](20 ssq. Etym. M. 120, 45 (ἄπειρος): . . . . . λέχει δὲ Ὦρος ὅτι σημαίνει χιτῶνα. διέξοδον μὴ ἔχοντα, ὡς παρὰ Σοφοκλεῖ ἐντὸϲ Πολυξένῃ (fr.473 D.) χιτών σ’ ἄπειρος ἐνδυτήριος κακῶν, καὶ παρ’ Εὐριτίδῃ ἐντὸϲ Ὀρέστῃ· ἡ πόσιν ἀπείρῳ περιβαλοῦσ᾿ ὑφάσματι) [*](27 — p. 192, 22 (οἱ ἀπείρονες δεσμοὶ καὶ σφαιροειδοῦς) paucissimis mutatis in schol. BQ ad Θ 340 legutur.)

192

τοὺϲ ἰϲχυρούϲ, οἵ εἰϲιν ἔγκυκλοι καὶ κρικωτοί· πρὸϲ γὰρ τὴν ἐρώτηϲιν ἡ ἀπόκριϲιϲ ἔϲται κατὰ λόγον τοῦ ϲημαινομένου οὕτωϲ ἀποδοθέντοϲ· ἤρετο μὲν γὰρ αὐτὸν εἰ θέλοι δεϲμοῖϲι κρατεροῖϲι πιεϲθεὶϲ εὕδειν παρὰ τῇ Ἀφροδίτῃ, ὁ δὲ ἀποκρίνεται· εἴη μοι πολλάκιϲ τοϲούτοιϲ δεϲμοῖϲ δεθέντα εὕδειν, ἴϲον τῷ πολυπλαϲίοιϲ καὶ πρὸϲ τούτοιϲ ἀπείροϲιν, ἐντὸϲ ταὐτῷ λέγων τῷ ἰϲχυροῖϲ· τοῦτο γὰρ αὐτὸϲ ἐπύθετο ἦ ῥά κεν ἐντὸϲ δεϲμοῖϲ ἐθέλοιϲ κραταιοῖϲι πιεϲθεὶϲ ε ὑδεῖν (Θ 336 ); τὸ δὲ ἰϲχυροῖϲ δηλοῖ διὰ τῆϲ ἀπείρονοϲ φωνῆϲ, ἀναφέρων ἐπὶ τοὺϲ κρικωτοὺϲ καὶ ταύτῃ δυϲλύτουϲ. ὡϲ γὰρ ἀλλαχοῦ εἶπε πέδαϲ ἀρρήκτουϲ ἀλύτουϲ (N 36), οὕτωϲ ἐνταῦθα τοὺϲ ἀπείροναϲ δεϲμοὺϲ τοὺϲ ἀλύτουϲ διὰ τὸ ἐντὸϲ κύκλῳ περιέχειν. εἰ γὰρ ἀπείρονεϲ ἀκούοιμεν ὡϲ ἄπειροι πλήθει, ἄλογοϲ ἔϲται ἡ ἀπόφαϲιϲ, τρὶϲ τόϲϲουϲ εἰπεῖν καὶ ἀπείρουϲ· τὸ γὰρ τρὶϲ τόϲϲουϲ πολλαπλάϲιόν ἐϲτι, τὸ δὲ καθ’ ὁποϲονοῦν πολλαπλάϲιον οὐκ ἄπειρον. ὥϲτε ἅμα δεϲμοί τε εἶεν ἂν καὶ τὸ πλῆθοϲ ἄπειροι· ὁ γὰρ δεϲμὸϲ ϲυνοχὴν καὶ δέϲιν ὑπαγορεύων τοῦ κατὰ πλῆθοϲ ἀπείρου κεχώριϲται. ὅλωϲ τε ἡ ἐρώτηϲιϲ οὐ περὶ πλήθουϲ ἀλλὰ περὶ δυνάμεωϲ· εἰ γὰρ βουληθείη δεϲμοῖϲι κρατεροῖϲ πιεϲθεὶϲ εὕδειν ἐρωτῇ, οὐχὶ πολλοῖϲ. ἄλογον δὲ πρὸϲ τὸ πολλοῖϲ ὅπερ οὐκ ἐπύθετο ἀποκρίνεϲθαι, πρὸϲ δὲ τὸ κρατεροῖϲι μηδὲν φάναι. λέγοι ἂν οὖν τὸ μὲν τρὶϲ τόϲϲουϲ πολλαπλαϲίουϲ, ἀπείροναϲ δὲ τοὺϲ κραταιούϲ, ὥϲτε τὸ ἄπειρον καὶ ἐπὶ ϲχήματοϲ πεπεραϲμένου καθ’ Ὅμηρον τίθεται. καὶ ἔϲτι τοῦ κυκλοτεροῦϲ ἴδιον καὶ ϲφαιροειδοῦϲ, εἴγε καὶ αὐτὸϲ πείρατα γαίηϲ φηϲὶ καὶ ἀπείρονα ρονα γαῖαν, ἀδύνατον δὲ καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ μέγεθοϲ ἢ κατὰ ποϲὸν ἀδιεξιτήτου ἀπείρου τίθεϲθαι πέραϲ, ἐπὶ δὲ τοῦ περιφεροῦϲ οἷόν τε. ὥϲτε ϲυνάγεται, εἴπερ ἡ γῆ πεπεραϲμένη ῥηθεῖϲα ἄπειροϲ πάλιν ἐῤῥήθη, μὴ διὰ τὸ μὴ ἐξίτητον αὐτὴν εἶναι κατὰ μέγεθοϲ εἰρῆϲθαι ἄπειρον, διὰ δὲ τὸ ϲφαιροειδῆ εἶναι, καὶ τοιαύτην αὐτὴν κατὰ ϲχῆμα ὑπειλῆφθαι τῷ Ὁμήρῳ. εἰ δὲ καὶ ἀπειρέϲιοϲ ὡϲ μέγαϲ ἀκούοιτο καὶ ἀπερίληπτοϲ εἰϲ γνῶϲιν ἡμετέραν, οὐδ’ οὕτωϲ ἀντιπίπτει κατὰ τὴν πρόϲ τι ϲχέϲιν · πολλὴ μὲν γὰρ οἰκουμένη τῆϲ καθ’ ἡμᾶϲ ἠπείρου, πολλὴ δὲ θάλαϲϲα, πολλὴ δ’ ἀντίπερα ταύτηϲ χέρϲοϲ. διειργομένη τῷ τοῦ Ὠκεανοῦ χεύματι (μέϲϲῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα, Ὠκεανὸν [*](3 ἤρητο vel εἴρητο cod. corr. Bkk, 5 ἶϲον cod. 10 οὕτωϲ coni. Buttm. ad θ 340 cod. τοῦτο 12.13 τόϲουϲ (utroque loco altero ϲ supra scrpt.) cod. 13 ὁπωϲοῦν cod.: rectum schol. θ 340 suppeditare Kamm., p. 91, vidit 19 λέγοι ἂν οὖν τὸ τρὶϲ μὲν τρὶϲ τόϲουϲ (altero ϲ supra scrpt.) πολλαπλ.cod. 21 sqq. καὶ ἔϲτι τοῦ κτλ., ex initio scholiinonnulla male hic repetita esse videntur 22 πειρᾶται γαίηϲ cod.; corr .ViIl, 25 ἐρήθη cod. 26 μὴ ante ἐξίτητον om. cod. sensu postulante addidi 29 οὐδ’ οὕτωϲ ἀντιπίπτει πρόϲ τι κατὰ τὴν ϲχέϲιν aut οὐδ’ οὕτωϲ ἀντιπ. κατὰ τὴν πέραϲι πεπεραϲμένην ϲχέϲιν coni. kamm., p. 92 haud scio an medela loci corrupti e p. 193, 14. 15 petenda sit) [*](25 sqq. †**B f. 270 ad ἀπειρεσίην Υ 58: τὴν πέρας μὴ ἔχουσαν, διὰ τὸ σφαιφοειδ εἶναι (sed cf. ann. crit. ad lin. 21 sqq.).)

193

μὲν πρῶτον, ὃν οὔπω ἔϲτι περῆϲαι, λ 157)· τῆϲ δ’ οἰκουμένηϲ αὐτῆϲ εἴ τιϲ ἐπίδοι τὰ μεγέθη καθόλου τε καὶ κατὰ μέρη, καὶ τῆϲ θαλάϲϲηϲ τά τε πελάγη καὶ τοὺϲ κόλπουϲ τοὺϲ μεγάλουϲ τε καὶ μικρούϲ, πολλοῦ χρόνου δέοιτ’ ἂν πρὸϲ τὴν διήγηϲιν. κἂν μέντοι ἀπειρεϲίη λέγοιτο διὰ τὸ κάλλοϲ, οὐδ’ οὕτωϲ ἀντιπίπτει τῇ φύϲει αὐτῆϲ τὸ ϲημαι καθάπερ τοῖϲ διαγράφειν τὰ κατ’ αὐτὴν βουλομένοιϲ ἐϲτὶ πρόδηλον.

Ex eadem quaestione additis nonnullis, quae alinde illata esse videntur, excerptum est schol. α 98 , quod in cod. E secundum Dindorfium (cf. idem in praet, p. XXX) ita legitur:

ἀ πείρον α γαῖαν τὴν πέραϲ μὴ ἔχουϲαν διὰ τὸ εἶναι ϲτρογγυλοειδῆ ἢ ϲφαιρικὴν καὶ κυκλικήν· ἢ καθ’ ὅϲον πρὸϲ ἡμᾶϲ ἄπειρόϲ ἐϲτιν, εἰ καὶ τῇ φύϲει πεπέραϲται· τεταρτημόριον γὰρ μόνον τῆϲ γῆϲ οἰκεῖται. ἢ ἀντὶ τοῦ περικαλλήϲ, καθάπερ τοῖϲ διαγράφειν τὰ κατ’ αὐτὴν βουλο ἐϲτὶ πρόδηλον. λαμβάνεται γὰρ τὸ ἄπειρον καὶ ἐπὶ τοῦ κατὰ τὸ εἶδοϲ διαφέροντοϲ καὶ ἄγαν καλοῦ, ὡϲ παρ’ Ἡϲιόδῳ ἐντὸϲ Γυναικῶν καταλόγῳ ἐπὶ τῆϲ Ἀγήνοροϲ παιδόϲ· Δημοδόκηϲ, τὴν πλεῖϲτοι ἐπιχθονίων ἀνδρῶν μνηϲτεύον τὸ καὶ πόλλ’ ἀγλαὰ δ ῶρ’ ὀνόμηναν, ἴφθιμοι βαϲιλῆεϲ, ἀπειρέϲιον κατὰ εἶδοϲ. ἰϲτέον δὲ ὅτι ἄπειροϲ ὁ κύκλοϲ καὶ ἡ ϲφαῖρα λέγεται ἢ διὰ τὸ μὴ πέραϲι διαφόροιϲ ἀφορίζεϲθαι κατὰ ϲτέρηϲιν τοῦ α, ἢ διὰ τὸ πολλὰ πέρατα ἔχειν κατ’ ἐπίταϲιν τοῦ α. οὐ γὰρ ἂν ἔλθοι τιϲ τοῦτο ἐπ’ αὐτὸ πέραϲ ἴϲωϲ ἔχον διὰ τὸ ἰϲοπέραϲτον εἶναι διὰ τὴν ἐκ τοῦ μέϲου πρὸϲ τὸ πέριξ ἴϲην ἀπόϲταϲιν κατ’ ἰϲότητα του α. οὔτωϲ Ἀριϲτοφάνηϲ Δαναΐϲι· δακτύλιον χαλκοῦν φέρειν ἀ πείρονα ἔφη, δηλῶν τὴν ϲφενδόνην μὴ ἔχοντα πέραϲ καὶ διὰ τοῦτο ὁμοιομερῆ ὄντα. ὁμοίωϲ καὶ Αίϲχύλοϲ τὰϲ ἐντὸϲ κύκλῳ ἑϲτώϲαϲ καὶ ἀπείρονι ϲχήματί φηϲιν ἵϲταϲθαι· ὑμεῖϲ δὲ βωμὸν τόν δε καὶ πυρὸν γέραϲ κύκλ ῳ παρίϲτατε ἐντὸϲ λὸχ ῳ τ’ ἀ πείρονι εὔξαϲθε, τουτέϲτιν ἐντὸϲ τάξει κατὰ κύκλον. ὁ γὰρ λόγοϲ (?) ἐϲτὶ τάξιϲ, ἐπεὶ καὶ λοχαγὸϲ ὁ ταξίαρχοϲ.

212. πῶϲ ἡ ἄλλουϲ ἐξαπατῶϲα ἀπατᾶται νῦν; ἢ ὅτι οὐκ ἀλεξιφάρμακον[*](B⟩ f.190 ad ἔοικε. L. f. 3O3b. Lp f. 228b c. l. τὴν δ’ αὖτε προϲἐεεπε. Vict. f. 260b.) ἀπάτηϲ ἡγεῖϲθαι δεῖ τὸν κεϲτόν · ἐϲτι γὰρ μόνηϲ ϲυνουϲίαϲ περιποιητικόϲ, φιλοτιμουμένη δέ φηϲι περὶ αὐτοῦ τὸ ὅ τι φρεϲὶ ϲῇϲι μενοινᾷϲ (v. 221). οὐδὲν οὖν κωλύει αὐτήν τε ἀπατᾶϲθαι καὶ ἄλλουϲ om. Vict. 32 οὐἱαϲ Lp Vict. 33 φιλοτιμουμένηϲ Bl post μενοιωῷϲ add. [*](31 Vict.s.ullo intervallo scholio v.230 (v.ad p.194, 15sqq .) subinctum ὅτι Vict.: ὡϲ καὶ Ἀλκίνουϲ· ϲὺ μὲν δεδμημένοϲ ὕπνῳ λέξαιε (sic) καὶ τὰ ἑξῆϲ 34 ἐκώλυεν Vict.) [*](11. 12. Cf. Eust. H, p. 690, 43: καὶ ὅτι καθ’ Ὅμηρον μὲν ἀπείρων ἡ ὅλη γῆ, ὅ ἐστι σφαιροειδὴς καὶ στρογγφλη.) [*](22 sqq. οὗ γὰρ ἂν ἔλθῃ τις, τοῦτ’ ἄν αὐτῷ πέρα ἴσως ἔχοι ἢ διὰ τὸ ἰσοπέρατον εἶναι correxit Polak, p. 39.) [*](31 sqq. Cf. Porphl. 0 13.)

194

ἀπατᾶν δύναϲθαι. ἢ δίδωϲι τὸν κεϲτόν, ὅπωϲ τῇ ἀπουϲίᾳ τῆϲ Ἥραϲ ἀκίνδυνοι εἶεν Τρῶεϲ.

[*](*B f. 191a ad φιλότηϲ L f. 304b. Cf.Paris. ap Cramer.,A P. IlI, p.19, 29, et H Q Θ 288.)

216sqq. διὰ τί τὰ ἐρωτικὰ ἐντὸϲ ἱμάντι φηϲὶν Ὅμηροϲ κατεϲτίχθαι· φιλότηϲ ἔνθ’ ἔνι μὲν φιλότηϲ, ἐντὸϲ δ’ ἵμεροϲ, φηϲὶν οὖτ Ϲάτυροϲ, ὡϲ ἐπεὶ πληγῶν ἄξια δρῶϲιν οἱ ἐρῶντεϲ Ἀπίων δέ, ἐπειδ δεϲμοῖϲ ἐοίκαϲι καὶ βρόχοιϲ οἱ ἔρωτεϲ καὶ τὰ τῶν ἐρώτων πάθη· Ἀρίϲταρχοϲ. δέ, ὅτι ἄχρι τοῦ δέρματοϲ διικνεῖται τὰ ἐρωτικὰ πάθη τήκοντα τοὺϲ ἐρῶνταϲ καὶ ἀποξύοντα διὰ τῆϲ ϲτύψεωϲ τὰ μέλη.

[*](A c.l. Λῆμνον δ’ εἰϲαφίκανε L f. 304a. Lp v. 230.)

230 διὰ ποίαν αἰτίαν ἐντὸϲ τῇ Λήμνῳ μάλιϲτα ὁ Ὕπνοϲ διατρίβει; ῥητέον οὖν ὅτι Λήμνου μὲν ἦν δεϲπότηϲ Ἥφαιϲτοϲ, γυνὴ δὲ τούτου Χάριϲ, Παϲιθέαϲ δὲ τῆϲ Χάριτοϲ ἀδελφῆϲ ἐρωτικῶϲ ἔχων ὁ Ὕπνοϲ ἐκεῖ διέτριβεν. ταύτην οὖν αὐτῷ ἐπαγγέλλεται γυναῖκα δώκαϲειν Ἥρα. δύναται δὲ καὶ φυϲικώτερον λυθῆναι, ὅτι οἰνοφόροϲ ἡ Λῆμνοϲ, καθὼϲ λέγει· νῆεϲ δ’ ἐκ Λήμνοιο παρέϲταϲαν οἶνον ἄγουϲαι (H 467 ), τοῖϲ δὲ πολυποτοῦϲι μάλιϲτα ὁ ὕπνοϲ παρέπεται.

[*](B f. 191 ad v. 231. Lp I. c., c.l. ἔνθ᾿ Ὕπνψ ξύμβλητο.)

πολυοίνων ὄντων καὶ φιλοίνων τῶν Λημνίων εἰκότωϲ ἐκεῖϲε διατρίβει ὁ Ὕπνοϲ· καὶ γὰρ πολὺν ἔχουϲιν οἶνον, ὥϲτε καὶ τοῖϲ Ἕλληϲι χορηγεῖν· γεῖν· καὶ γὰρ καὶ οἱ Λήμνιοι, ὡϲ οἱ παῖδεϲ Αἰγύπτου, ὑπὸ τῶν γυναικῶν διὰ τὴν πολλὴν ἀναιροῦνται ἀκραϲίαν. εἴωθε δὲ ὁ Ὕπνοϲ ἐπὶ πάνταϲ καὶ μᾶλλον ἐπὶ τοὺϲ μεθύϲουϲ ἐνδιατρίβειν.

[*](1 ἢ δίδωϲι κτλ. in uno Vict 3 L inc.: ἱμάντα ποικίλον ἔνθα δέ οἱ θελκτήριο πάντα τέτυκτο, ἔνθ’ ἔνι μὲν φιλότηϲ ἐντὸϲ δ’ ἵμεροϲ ἐντὸϲ δ’ ὀαριϲτύϲ. ἀποροῦϲι διὰ τί κτλ. καὶ ante ἐντὸϲ ins. L φηϲὶν ὁ Ὅμ. L. post ἵμεροϲ ins. ἐντὸϲ δ’ ὀαριϲτύϲ L. Ϲάτυροϲ μὲν οὖν (om. φηϲὶ) ἐπεὶ L 6 δίκαϲαν pro ἐοίκαϲι L)[*](πάθη, η e corr., B⟩ 9 L praem. ἀπορία, id. in marg. λύϲιϲ et infra ἱϲτορία 10 ὁ Ἥφ. L. 11 ἀδελφὸϲ L ἐκεῖϲε L 12 ταύτην δὲ αὐτῷ ἐπαγγέλεται L. 12 ἡ Ἥρα L. λύεται δὲ καὶ φυϲ. L 14 δ’ om. A φέρουϲαι A. 15 ὁ om. A ἕπεται L. 18 ὡϲ οἱ ins. Edv. Schwartz, de schol Hom. ad histor. fab. pertinent., p. 14)[*](3 sqq. Cf. ad Ξ 314 sqq.)[*](4 Eust. Ξ, p. 919, 49: . . . . αἴνιγμά φασιν αὐτὸν (τὸν κεστὸν) εἶναι το πληγῶν καὶ ἱμάντων ἄξαι τοῦς φαύλως ἐρῶντας πάσχειν.)[*](6 ristarchi nomen errori deberi contenderim, quamvis Lehre, Ar. p. 200, pro genuino habuisse videatur. Quae Ari stonico auctore de cesto Veneris ad eundem referuntur v. ibid., p. 193.)[*](16 sqq. Transierunt amplificata in schol. Vict f. 260b: φίλοινοι γὰρ ὡς ἀπόγονοι Θόαντος τοῦ Δινύσου ⟨Διονυσίου cod.⟩. καὶ Εὔνεως οἶνον πέμπει (H 468)· καὶ Ὀδυσσεὺς ἀπὶ Θρᾳκῶν τὸν εἶνον δέχεται (σ 197 ) καὶ οἱ σ Ῥήσῳ καιμώμενοι ἀνῃρέθησαν (Κ 470)· καὶ οἱ Λήμνιοι ὐπὸ τῶν γυναικῶν· καὶ. οἱ Ἀχαιοὶ ἐντὸϲ Λήμνῳ πίνουσ κρητῆρας ἐπιστε φέας οἴνοιο (Θ 230). ἢ διὰ Πασιθέαν τὴν γυναῖκα Ἠφαίστου πάρεστιν αὐτὸς λιπαρῶν τυχεῖν τῆς ἀδελφῆς· τὸ δὲ χαλκεῖον Ἡφαίστου ἐντὸϲ Λήμνῳ. ο δὲ ὅτι Φιλοκτήτης ἐδεῖτο αὐτὸν ⟨ἔδει τὸν αὐτὸν cod.⟩ εἶναι ἐκεῖ διὰ τὰς ὀδύνας. οἱ δὲ ἐκ τύχης συντετυχηκέναι. τινὶς δὲ γράφουσι ἐρχομένῳ κατὰ φῦλα βροτῶν ἐπ’ ἀπείρονα γαῖαν. πῶς ἡ ἄλλους ἐξαπατπωσα κτλ. (schol. v. 212). Cf. Eust.. Ξ, p. 980, 58 sqq.)

195

246. πῶϲ Ἡϲιόδου (theog. 116) πάντων πρῶτον εἰπόντοϲ γεγενῆϲθαι[*](**B f.191ᵇad γένεϲιϲ. L f. 305a. A f. 185a.) ϲθαι τὸ χάοϲ, Ὅμηρόϲ φηϲι γεγενῆϲθαι τὸν Ὠκεανὸν ποταμόν, ῥητέον οὖν ὅτι ἕκαϲτοϲ εἴρηκεν ὡϲ ἐβούλετο, Ὅμηροϲ δὲ φιλοϲοφώτερον· τὸ γὰρ ὕδωρ τῶν πάντων ἡ ζωή, καὶ προέχει τῶν τεϲϲάρων ϲτοιχείων, ὅθεν καὶ Πίνδαροϲ ἄριϲτον αὐτό φηϲιν.

267. v. schol. 2 ad lin. 17 sqq. allatum.

275. διὰ τί Ἥραϲ ὑποϲχομένηϲ τῷ Ὕπνῳ δώϲειν θρόνον ἀρνεῖται,[*](*B f. 192a ad προφερε L f. 304b, II.) αἰτεῖται δὲ Χαρίτων μίαν ὁπλοτεράων; καὶ τί βούλεται ἡ ὁπλοτέρα ὁπλοτεράων. Χάριϲ, ῥητέον οὖν · τὸν μὲν θρόνον ἀρνεῖται, ὅτι Ὕπνοϲ θρόνου, οὐ δεῖται Θανάτου γὰρ τὸ τοιοῦτον, περιφοίτητον δὲ Ὕπνοϲ πάθοϲ ἐϲτὶ καὶ τῶν ἐπιόντων καὶ τῶν ἀπιόντων. Χάριν δὲ αἰτεῖται οὐ προκαταρκτικὴν ἀλλ’ ἀμειπτικήν· ἀνθ’ ὧν γὰρ εὖ ποιεῖ ἀξιοῖ λαβεῖν τὴν ἀμοιβήν, οὐκ ἐξ ὧν αὐτὸϲ προκατήρχθη. αἱ μὲν οὖν προκατάρχουϲαι Χάριτεϲ εἶεν ἂν πρεϲβύτεραι, αἱ δὲ ἀμειπτικαὶ ἔτι νεώτεραι· μεταγενέϲτερον ηὰρ, καὶ διὰ τοῦτο νεώτερον, τὸ δεύτερον τοῦ προτέρου. διόπερ τῶν ὁπλοτέρων φηϲὶν αἰτεῖϲθαι μίαν Χαρίτων.

---φέρτερον τὸν κρείττω λέγει, τὸν φέρειν ἰϲχύοντα, ποιήϲαϲ[*](*B f. 139a ad πρόφερε K 479. L f. 219b ib., II,cf HQ1 276.) τοὔνομα ἀπὸ τοῦ φέρειν δύναϲθαι μᾶλλον τὰ προϲπίπτοντα. τούτου πρόφερε οὖν ἐντὸϲ εἴδει ὁ ὁπλότεροϲ, ὁ φέρειν μᾶλλον ὅπλον δυνάμενοϲ. ἀντιφερίζει δὲ ὁ ἐξ ἐναντίαϲ τῷ φέροντι ἀντιφέρων τὸ ἴϲον. τὸ δ’ αὐτὸ [*](1 A (c. l. Ὠκεανοῦ ὅϲπερ γένεϲιϲ πάντεϲϲι τέτυκται) praemittit verba: ἐπεὶ ἐξ ὑδάτων αἱ αὐξήϲειϲ ὑπάρχουϲιν, L inc.: ἀπορία. πῶϲ φηϲιν Ἡϲίοδοϲ πάντ. πρῶι. γεγ. τὸ χάοϲ, Ὅμ. δὲ φηϲιν Ὥκεανὸν τὸν ποταμόν, 1. 2 γεγενῆϲθαι τὸν om. A ; id. om. ποταμόν 3 μὲν post εἴρηκεν ins. A 4 prius τῶν om. A. ὅλων pro ϲτοιχείων B⟩ L 7 D praemittit ἀπορία, id. in marg. λύϲιϲ 9 ὅτι post οὖν ins. L. 11 ἐϲτὶ πάθοϲ L 17 lacunae in codd. vestigium non exstat: v. infra ad h. v. L inc.: εἰϲ τὸ ἀλλ’ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένοϲ, post λέγει id. ἤτοι ins.) [*](1 —5 Idem schol. ap. Cremer. A . P. III, p. 19, 22. Ceterum dubito an non inter quaestiones referendum, sed e schol. A Ξ 201 ortum sit.) [*](11 sqq. Cf. Chrysipp. de Gratiis (Philodem. de piet. c.14; Diels, Doxogr. p. 547): . . . . καὶ τὰς Χάριτας τὰς ἡμετέρα καταρχὰς καὶ τὰς ἀνταπολόσιες τῶν ςὐεργεσιῶ . . . — De Aristarcho duo Gratiarum genera (πρεσβυτέρα et νεωτέρας esse docente v. Lehrs, p. 180.) [*](17 sqq. Scholium in codd. nostris ad K 479 adscriptum, quod ad eum locum non pertinere apparet, veri simillimum est cum quaestione de verbi ὁπλότερος notione ad nostrum locum servata coniungendum esse. Inter utrumque scholium supplenda esse nonnulla liquet. Duo praeterea scholia ex eodem fonte petita esse videntur, quamvis habeant quae alinde fluxerint; agitur enim in iis de comparativa v. ὁπλότερος forma ratione ab ea quam locis huc collatis Porphyrius sequitur nonnihil discrepante. Sunt autem haec:) [*](1) **P f. 43 ad ὁπλοτέρων L 108 (id. Lp f. 84b): ὁπλότερος ὁ νεώτερος ἔστι δὲ συγκριτικόν. ὡς δὲ τὸ νεώτερος καὶ πρεσβύτερος τύπῳ μέν εἰσι συγκριτικὰ τῇ δὲ φωνῇ ἀντὶ ἀπλῶν παραλαμβάνονται, οὕτω καὶ τὸ ὁπλότερος τύπῳ μέν ἐστι συγκριτικὸν τῇ δὲ φωνῇ ἀνθ᾿ ἀπλοῦ παραλαμβάνεται. γίνεται)

196

καὶ ἰϲοφαρίζει (Φ 194) λέγει, ἤτοι ἀπὸ τῶν φερόντων ἐναντία ὅπλα ἢ καὶ ἀπὸ τῶν ὑποζυγίων· ἥλικεϲ ἰϲοφόροι (ϲ 373). ἀπὸ τοῦ φέρειν δὲ καὶ τὸ ἀλλ’ ἄγε δὴ πρόφερε κρατερὸν μένοϲ (K 479), ὡϲ εἰ ἔλεγε τὸ ὅπλον , καὶ μή μοι δ ῶρ’ ἐρατὰ πρόφερε χρυϲῆϲ Ἀφροδίτηϲ (Γ 64).

[*](B⟩ f. 192b ad φίλουϲ. Lp f. 230a c. l. οἶον ὅτε πρὠ-τιϲτον. Simil. Vict. f. 263ᵇ.)

295. 96. καὶ πῶϲ φηϲι παρ’ Ὠκεανῷ αὐτὴν τρέφεϲθαι (v. 202); ἢ Τὸ ἀτιτάλλειν οὐκ ἐκ νηπίαϲ, ἀλλὰ τὸ ἐπιμελῶϲ τρέφειν φηϲί· τοὺϲ μὲν τέϲϲαραϲ αὐτὸϲ ἔχων ἀτίταλλ’ ἐπὶ φάτνῃ ( 211 ). λάθρα οὖν ἐμίγη, ὅτε δὲ ἐταρταρώθη ὁ Κρόνοϲ, ὡϲ παρθένοϲ ὑπονοουμένη ἐξεδόθη Διὶ παρὰ Τηθύοϲ καὶ Ὠκεανοῦ---

[*](B⟩ f. 192b ad ἔρχομαι. v. 301. Lp v. 300.)

304 — 6. ἀθετοῦνται οἱ ϲτίχοι ὡϲ ἀμβλύνοντεϲ τὴν ἐπιθυμίαν Διόϲ. κακῶϲ· οὐ γὰρ ἠμβλύνθη· περὶ ἀφροδιϲίων γὰρ λέγουϲα ἐπιτείνει τὸ πάθοϲ καὶ τὸν πόθον πλέον ἐξάπτει. ἄλλωϲ τε λέγονται, ἵνα μὴ ὕϲτε αἰτία ἦ ὡϲ εἰϲ τοῦτο ἐπίτηδεϲ ἐλθοῦϲα.

[*](*B f. 192b ad ἔρχομαι. L f. 306b, II. *B f. 8b Inde ap 197,17 etiam *B f. 8b ad οὐρανόθεν A 195 (B 1) L f. 8b ibid., P (L2), LP f. 56b ad οὐραανόθεν ibid)

διὰ τί ἡ Ἥρα, ὅτε μὲν μετὰ τοῦ Διὸϲ ᾤχετο ἐπὶ τὸν Ὠκεανὸν (A 423), οὐ διέλυϲε τὴν Τηθὺν καὶ τὸν Ὠκεανόν, ὕϲτερον δὲ ἡμέραιϲ πέντε ἢ δεκαπέντε ἐπεχείρει ἐπὶ τοῦτο πορεύεϲθαι; οὐ γὰρ δὴ μετ’ ἐκείναϲ γε διηνέχθηϲαν· πάλαι γάρ φηϲιν αὐτοὺϲ ἀπέχεϲθαι εὐνῆϲ καὶ φιλότητοϲ. ἢ οὐ λέγει ὁ ποιητὴϲ ὅτι ἐπορεύετο ἐπὶ τοῦτο, ἀλλ’ ὅτι [*](1 ἐναντίον L 3 ἀλλά γε δὴ B, ἀλλά ϲε δὴ L. 7. 8 τοὺϲ μὲν δὴ αὐτὸϲ ibid. Lp 9 ἐμίγη, ὡϲ παρθένοϲ δὲ ὑπονοουμένη ὅτι (sic) ἐταρταρώθη ὁ Κρ. ἐξεδόθη κτλ. Lp 10 quae post Ὠκεανοῦ de Volcano Iunonis filio et de nuptiarum. apud Samios ritu leguntur, casu cum quaestione coaluisse videntur eadem al Eust (p. 987, 6 sqq ) ita afferuntur, ut quaestionis vestigium appareat nullum 17 δεκάπεντε vel δεκάπεντε ἢ ἔ Duntzer, Zenod. p. 197, 8; πέντε ἢ δέκα πέντε codd., quam dittographiam e πεντεκαίδεκα et δεκαπέντε ortam esse liquet ἐπιχείρει ἐπὶ ταῦτα L. 19 ἐπὶ τοιοῦτο L.) [*](οὖν παρὰ τὸ ὅπλον, ὃ μπαλλον ὅπλα φέρειν δυνάμενος , ὡς πρὸς τὸν γέροντα (transierunt haec in Epimerism. An. Ox. I, p. 322, 6 et. admixtis aliis, Etym. M .628, 24), et) [*](2) L. f. 305b ad Ξ 267: οὐ πιθανὸν δύο γένη Χαρίτων νομίζει. ἀλλὰ τῷ Ἡφαίστῳ τῆς προτέρας γεγαμημένης, ταῖν λοιπαῖν δώσειν φησὶ τὴν ἑτέραν. ἢ τὸ ὁπλοτεράων οὕτως λέγει· αἷς ἀεὶ συμβέβηκεν εἶναι νέαις, ὡς τὸ αἰεὶ δ’ ὁπλοτέρων ἀνδρῶν (Γ 108 ].) [*](11 —14 Paullo aliter Vict. v. 301 (f. 264a): ἀθετοῦσιν ὡς ἀμβλύνοντα τὴν ἐπιθυμίαν Διός. ἀλλήλοιϲ οὐ ἠμβλύνθη, τοῦ κεστοῦ ἐπετείνοντος. ἄλλως τε περὶ ἀφροδισίων λέγουσα ἐπιτείνει τὸν πόθον καὶ πλείονα ἐξάπει. —Hiller (Phil. XXVVIII, p. 102) recte monuit, causam ἀθετήσεως hic allatam a schol. Ariston. v, 304 alienam esse.) [*](15 sqq. B⟩ f.192b ad ἄκριτα Ξ 304 (id. Lp f.230 c.l. ἄκριτα νείκεα λύσω, et Vict. f.264a: καὶ πῶς ἐντὸϲ τῇ A μετὰ τῶν θεῶν ἐλθοῦσα ἐς Ὠκεανὸν οὐ διήλλαξας —ξε L p⟩ τὴν ἔριν; ἀλλ’ ὅτι οὐ ⟨om.L p⟩ σὺν αὐτοῖς ἦν δῆλον ἐξ ὧν ἀπ οὐρανοῦ πέμπει τὴν Ἀθηνᾶν παύσουσαν τῶν στρατηγῶν τὴν ἔριν.) [*](17 Cf. Porph. Σ 125.)

197

ϲκηπτομένη τοῦτο ἔπλαττε· τὸν δὲ δολο φρονέουϲα προϲηύδα πότνια Ἥρα (Ξ 300), καὶ

ἵπ ποι δ’ ἐντὸϲ πρυμωνρεί ῃ πολυπίδακοϲ Ἴδηϲ

ἐϲτᾶϲ′, οἵ μ’ οἴϲουϲιν ἐπὶ τραφερήν τε καὶ ὑγρήν

(v. 307. 8). οὐδαμοῦ δὲ ἦϲαν οἱ ἵπποι, ὥϲτε οὐδ’ ἡ πορεία ὄντωϲ ἐπὶ τοῦτο παρεϲκεύαϲται. ἔπειτα οἱ Αἰθίοπεϲ παρὰ τὸν Ὠξεαὸν οἰκοῦϲιν. Ὠκεανὸϲ δὲ καὶ τὸ ὕδωρ καὶ ὁ θεόϲ, καὶ οὐχ ὁ τῷ ὕδατι ἐντυγχάνων κύκλῳ πᾶϲαν περιθέοντι τὴν γῆν πάντωϲ καὶ τῷ θεῷ ἐντυγχάνει κατὰ πᾶν μέροϲ τοῦ ὕδατοϲ. οὐδ’ ἐλθοῦϲα μετὰ τοῦ Διὸϲ ἐπ’ ἄλλα ἂν ἀπῆλθε, πάρεργα ἑκάτερα ποιουμένη καὶ ἐγκαταλιποῦϲα τὸν ἡγεμόνα, ᾧ πάντεϲ οἱ ἄλλοι θεοὶ ἠκολούθουν·

Ζεὺϲ γὰρ ἐϲ Ὠκεανὸν μετ’ ἀμύμοναϲ Αἰθιοπῆαϲ

(Α 423) καὶ τὰ ἑξῆϲ. καὶ ταῦτα μὲν δόντεϲ αὐτῇ ἀπεληλυθέναι μετὰ τοῦ Διὸϲ οὕτω λύομεν· ὅτι δὲ οὐκ ἀπεληλύθει, δηλοῖ τὸ ὀργιζομένῳ Ἀχιλλεῖ παραγινομένην τὴν Ἀθηνᾶν λέγειν ὑφ’ Ἥραϲ πεπέμφθαι (Α194). πῶϲ οὖν, εἰ μὴ ἀπῆλθον καὶ αὐταὶ, εἴρηται θεοὶ δ’ ἅμα πάντεϲ ἕποντο (Α 124); καὶ διὰ τί φήϲαϲ πάνταϲ τοὺϲ θεοὺϲ εἰϲ Αἰθιοπίαν ἐληλυθέναι, θεοὶ δ’ ἅμα πάντεϲ ἕποντο, τὴν Ἀθηνᾶν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ φηϲιν ἐλθεῖν παρὰ τῆϲ Ἥραϲ πρὸϲ τὸν Ἀχιλλέα μήποτε δὲ ϲυλληπτικῶϲ εἴρηται ἀπὸ τοῦ πλείϲτου τὸ πάν. ὥϲπερ γὰρ ἐπὶ τῶν ἡγεμόνων τῶν Ἀχαιῶν εἰπὼν ὅτι πάντεϲ ἐκάθευδον ἄλλοι μὲν παρὰ νηυϲὶν ἀριϲτῆεϲ Πανα χαι ῶνε ὗδονπανν ύχιοι (Κ 1 ) —ὅμωϲ ποιεῖ τὸν Ἀγαμέμνονα ἐγρηγορότα καὶ τὸν Μενέλαον — οὐδὲ γὰρ αὐτῷ ὕπνοϲ ἐπὶ βλεφάροιϲιν ἔπιπτεν (K 25) —, οὕτωϲ ἐκ τοῦ πλείϲτου τὸ πάνταϲ ἠκολουθηκέναι τοὺϲ θεὺϲ τῷ Διὶ εἴρηκεν· οὐ γὰρ δὴ θεῶν ἔμελλεν ὁ οὐρανὸϲ καταλείπεϲθαι ἔρημοϲ.

[*](1 προϲέφη L 5 οἱ om. L 5 6 ἐπὶ τούτου L 9 οὐδ’ ἐλθοῦϲα BKK. ὃ διελθοῦϲα codd. 10 ἐπῆλθε L. 13, 14 καὶ ταῦτα λύομεν nov. schol. L 14 ὅτι οὐκ ἀπεληλ. L, nov. schol. incipiens 15 παραγενομένην D 17 incipiunt B1L1Lp: διὰ τί φήϲαϲ πάνταϲ τοὺϲ θεοὺϲ εἰϲ Αἰθ. ἀπεληλυθέναι κτλ. 18 ἀπεληλυθέναι etiam L 19 ἐληλυθέναι L1 19. 20 ἀεί ποτε ϲυλλ. εἴρ. L1 22 πανύχιοι L. 23 μενέλεων B⟩ L 24 βλεφάροιϲ B⟩ LL1Lp 25 τῷ Διὶ om. L εἴρ, suprascrpt. η, B1, εἰρῆ Lp 26 ἔρημοϲ ἔμελλε καταλείπεϲθαι ὁ οὐρανόϲ B¹Lp, ἔμελλεν ἔρ. κατ. οὐρ. L1 post ὁ οὐρανόϲ in B1 signum. scholii finiti ; sequitur, neque tamen ita ut novo signo praeposito ad textum. referatur, allegorica versuum A 194. 95 interpretatio (ap. Dind. IIl, p. 40,)[*](19 sqq. †B f. 14a ad χθιζὸς A 424 (id. Lp f. 61 c. l. χθιζὸς): . . . . τὸ δὲ πάντες συλληπτικόν —κῶς Lp⟩, ὡς τὸ ἀριστῆες Παναχαιῶν ⟨παν ἀχαιοῖς Lp⟩ εὗδον παννύχιοι ⟨om. εὗδ. πανν. B⟩ ⟩. καὶ γὰρ Ἀθηνᾶ πρὰ ὀλίγου ἐξ οὐρανοῦ κατῆλθε πεμ φθεῖσα ὑπὰ Ἥρας. Cf. Porph. Ξ 434, Ο 189 et schol B⟩ f. 9ᵇ ad δαίμονας A 222 (id. Lp f 57a c.l. δαίμονας ἄλλους : δαίμονας ⟨om. Lp⟩ τὸν τῶν δαιμόνων τόπον μετωνυμικῶς ἐκάλεσεν. ἤ μόνους τοὺς ἄρσενάς φγσι τῷ Διὶ πρὸς Αἰθιοπίας ἕπεσθαι καὶ τὰς θηλείας καταλελεῖφθαι ὅτι τὸ ⟨om. Lp⟩ πάντες ἐκεῖσε ἀντὶ τοῦ τἱ πλείους τέτακται.)

198

[*](B f. 193a ad πώποτέ μ’ ὦδε. L f. 307a. Lp f. 230b c. l. οὐ γὰρ πώ ποτ’.)

314 sqq. τίνοϲ ἕνεκεν τοϲοῦτον ἀκρατῆ παρίϲτηϲι τὸν Δία, ὡϲ μὴ δύναϲθαι κρατεῖν ἑαυτοῦ φαμὲν οὖν ὡϲ ἀπελογήϲατο περὶ τούτου ἐντὸϲ οἷϲ φηϲιν ἅ τ’ ἔκλεψε νόον (ν. 217). ἄλλωϲ τε διδάξαι βούλεται τοὺϲ νέουϲ ὁ ποιητὴϲ ὅϲον ἐϲτὶ χαλεπὸν μὴ κρατεῖν τῶν παθῶν, ὅπου καὶ Ζεὺϲ ὁ παγκρατὴϲ πάθει νικηθεὶϲ ἐζημιώθη τὴν ὄνηϲιν, ἣν ἐξ ἀγρυπνίαϲ περιεποιήϲατο.

[*](B f. 193 ad πέλεται φάοϲ)

345. πῶϲ οὖν ὁ Ὕπνοϲ διικνεῖται διὰ τοῦ νέφουϲ ἢ οὐχ ὁ ϲωματοειδὴϲ ὕπνοϲ ἀλλὰ τὸ πάθοϲ.

[*](B f 193ᵇ ad πρὔφρων v. 357.)

357 — 60. πόθεν μαθὼν ταῦτα ἀπαγγέλλει ἢ ϲυνῆκεν ἐκ τοῦ εἰρημένου ὑπὸ τῆϲ Ἥραϲ· ἢ φὴϲ ὥϲ Τρώεϲϲιν ἀρηγέμεν εὐρύοπα Ζ ῆν’ (v. 265);

[*](B f. 194a ad φιλότητι v. 360.)

οὐκ ἀναγκαίωϲ, φαϲὶ, τὸ ἀπόρρητον ἐξήνεγκεν. ἢ πρὸϲ τὸ θαρραλεώτερον ποιῆϲαι Ποϲειδῶνα τὴν τέχνην τῆϲ Ἥραϲ ἐδήλωϲεν.

[*](*B f. 195b ad δινήεντοϲ. L f. 310b Π. *B f. 283 ad Φ 194 (B1). L f. 441a (L1).)

134. ἐναντίον δοκεῖ τὸ ἅμα μὲν φάναι Ξάνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀ θάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ, ἅμα δὲ ἐπὶ τοῦ Ὠκεανοῦ φάναι (Φ 196)

ἐξ οὗ περ πάντεϲ ποταμοὶ καὶ πᾶϲα θάλαϲϲα.

[*](4 ὁ ποιητὴϲ τοὺϲ νέουϲ Lp ὅπου γε L p 6 addunt LLp; τὸ δὲ οὐδὲ γυναικόϲ ἀντὶ τοῦ θνητῆϲ κτλ., quae in B⟩ alio scholio ad v. 315 relato con 14 B, quod inc. : ἐναντίον δὲ δοκεῖ κτλ ., subiunctum est scholio manus prioris ad κρείων Φ 194, signo quod ibi erat scholii finiti eraso 16 δ’ ἐπὶ B1L1) [*](15—21), quae in eodem codice ab eadem manu scripta in inferiore eiusdem paginae margine recurrit, neque in codd. L. et Lp, qui item ad h. v. retulerunt. cum quaestione cohaeret; exstat etiam in cod. A et ap. Matr. A. Gr. ll, p. 407, 27, ubi ζήτημα illud non exstat. apparet igitur eam ad Porphyrium referri non posse.) [*](1—6 Cf. Plat. Rp. IlI, p. 390 B. Ex eodem cum hoc scholio, cui Vict. f 264a simillimun est, fonte petitum esse videtur B⟩ f. 191a ad πάρφασις Σ 217 (id. Lp f. 228b c. l. πάρφασις, Vict. f. 259b): προκατασκ ευάζει Vict.⟩ διὰ τούτου ἵνα μὴ θαυμάζωμεν, εἰ Ζεὺς ἠπάτηται. καὶ ἐπὶ θυμοῦ δέ φησιν οἰδάνει ἐντὸϲ στήθεσσι νόον πύκα περ φρονεόντων (Γ 554). διδάσκει δὲ ὡς, εἰ καὶ συνετὸς εἰ τις, ἁλλίσκεται τοῖς τοῦ νοῦ πάθεσιν, εμὴἑαυτω ⟨ἑαυτοῦ Lp⟩ προσέχοι ⟨ante σ ras. unius litt. B⟩ ⟩ . . . . , cf. Eust. p. 979, 45 sqq- Ceterum haud scio an utrumque scholium cum quaestione v. 216 sqq. cohaeserit.) [*](7. 8 Idem schol. in Lp f. 231a c.l. ὀξύτατον et Vict. f. 265b. — Cf Porph. B⟩ 447 (p. 42, 24), 1 (p. 113, 21), Γ 1 (p. 127, 27).) [*](9 — 13 Utrumque scholium, quod vix dignum esse, quod inter quaestiones referatur, dicas, coniunctum in cod. Paris. ap. Cramer., A. P III, p. 374, legitur; prius etiam L f. 308ᵇ et Lp (c. l. πρόφρω νῦν) f. 231a, alterum L. l. c., Lp (c. l. παρήπαφεν f. 231ᵇ, Vict. f. 266a exstant, sine ulla fere lectionum varietate, nisi quod lin. 12 Lp φησὶ habet. Veri simile est ex eodem fonte manasse:) [*](B⟩ f 193b ad ἐρέων Ξ 355 (id. Lp f. 231a c. l. θέειν ἐπὶ νῆας): διὰ τὴν ἐπαγγελία τῆς ἐρωμένης καὶ ἃ μ κελεύεται ὃ Ὕπνος ποιεῖ· οὐ γάρ ἐστι τῶν συμμαχούντων, ὡς οὐδὲ Ἥλιος οὐδὲ ἡ ⟨om. Lp⟩ Δημήτηρ) [*](14 sqq. Quattuor scholia ex eadem quaestione paullo aliter aliud excerpta)

199

λύοιτο δ’ ἂν ἐκ τῆϲ λέξεωϲ καθ’ ἑκάτερα· καὶ γὰρ τὸ πάντεϲ δύναται λέγειν ἀντὶ τοῦ πλείουϲ, καὶ ποταμὸϲ ὁμωνύμωϲ λέγεται ὅ τε θεὸϲ καὶ. τὸ ῥεῦμα, ὥϲτε τὸν μὲν θεὸν ἐκ Διὸϲ εἶναι, τὸ δὲ ῥεῦμα ἐξ Ὠκεανοῦ· λέγεται γὰρ ὁ Ζεὺϲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε.

πῶϲ ποτὲ μὲν λέγει· τῷ oὐδὲ κρείων Ἀχελώιοϲ ἰϲοφαρίζει[*](*B f. 195. L f. 310b) ζει---ἐξ οὗπερ πάντεϲ ποταμοί (Φ 194— 6), ἑτέρωθι δὲ Ξάνθου δινήεντοϲ, ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ; ἡ δὲ λύϲιϲ ἐκ τοῦ προϲώπου· τὸ μὲν γὰρ ἐκ Διὸϲ εἶναι ὁ ποιητὴϲ λέγει, ἐξ Ὠκεανοῦ δὲ ὁ Ἀχιλλεύϲ. οὐδὲν οὖν ἄτοπον ἐντὸϲ διαφόροιϲ προϲώποιϲ διαφωνίαν ϲυνίϲταϲθαι.

πῶϲ μετέπειτά φηϲιν ἐπὶ τοῦ Ὠκεανοῦ ἐξ οὗ περ πάντεϲ ποταμοί,[*](B⟩ f. 279b ad τέκετο Φ 2. L f. 435b.) νῦν δὲ Διὸϲ τὸν Ξάνθον γενεαλογεῖ ῥητέον δὲ ὅτι τοῦ μὲν ὡϲ θεοῦ τιμωμένου πατὴρ ὁ Ζεύϲ, τοῦ δὲ ῥεύματοϲ χορηγὸϲ Ὠκεανόϲ, ἐξ οὗ περ πάντεϲ ποταμοί---πατὴρ ἀνδρῶν τειεῶντε. ἢ διὰ τὸ πλέων χειμάρρων εἶναι τὸν Ξάνθον Διὸϲ αὐτόν φηϲι. φηϲὶ [*](1 ἂν om. L1, λύεται δ’ ἐκ B1 καθ’ ἕτερον B1L1 οὐ pro καὶ L 2 ὁμώνυμοϲ L. 3 post Ὠκεανοῦ B1: Ζεὺϲ γὰρ πατ. ἀνδ. τε θεῶν τε 4. 5 post θεῶν τε addito signo scholii finiti (: —) eadem manus B⟩ pergit: ἄλλωϲ: πῶϲ ποτὲ κτλ.; eodem molo L., nisi quod πῶϲ om . 5 λέγει, alter. ε ex o corr., L 6 excidisse in codd. versum οὐδὲ βαθυρρείταο μέγα ϲθένοϲ Ὠκεανοῖο ap paret ἑτέρωθεν B⟩ 12 ὅτι om . L 13 ἀρχηγὸϲ pro χορηγὸϲ coni. Kamm., p. 104 14 lacuna quam statui in codd. non significatur; Kamm. verna πατὴρ — θεῶν τε post ὁ Ζεύϲ; (lin. 13 ) transposuit 15 πλέων, ω e corr., B, πλέον χειμάρων L) [*](huc contulimus, quamquam veri haud dissimile est, quaestionem coniunctam olim fuisse cum altera illa argumenti simillimi ad Π 174 edenda (cum qua maxime conferenda p. 199, 15; 200, 5; cf. Eust. Φ, p. 1219, 31: ἱστέον δὲ καὶ ὅτι τὸ ὃν τέκετο Ζεὺς διαλελυμένη ἑρμηνεία ἐστὶ τοῦ Ξάνθος διιπετής, ὄπερ ἐντὸϲ τοῖς ἑξῆς ἐρεῖ. Simil. id. Ξ, p. 996, 40).) [*](1 Cf Porph. Ξ 304 —6, p. 197, 20.) [*](3 †L f. 310 ad Ξ 434: ἰδίως μὲν τὸν σωματικὸν Ξάνθον Διὸς γενεαλογεῖ, τὸν δὲ ποταμὸν Ὠκεανοῦ, λέγων ἐξοὗ περ πάντες ποταμοὶ καὶ. παᾶσαι θάλασσαι καὶ κᾶσαι κρῆναι καὶ φρείατα μακρὰ ὰ νάουσιν. Idem A f. 189a ibid. (c. l. Ξάνθου δινύεντος): . . . . . ἰδέως ⟨sic ⟩ δὲ κτλ., ubi item πᾶσαι θάλασσαι. Cf. Porph. Θ 1, p. 114, 18.) [*](8 Cf. Porph. Z 265, p. 100, 4.) [*](11 sqq Scholio huic quidem, quod idem fero in Vict. (f. 385a) legitur, simillimo vel eodem melius tradito usus est Eust. Φ, p. 1219, 19 sqq.: ὅτι ἐντὸϲ τῷ εἰπεῖν ὅ ποιητὴς πόρον Ξάνθου δινήεντος, ὃν ἀθάνατος τέκετο Ζεύς, Διὸς τόκον τὸν Ξάνθον φησίν, ἀλληγορικῶς μέν, ἐπεὶ διιπετὴς, φασὶν, ὁ Ξάνθος καὶ τὸ πλέον χείμαρρος, ἐ ἀερίων, ἐστι διίων, τοντέστιν ὀμβρίων, ὑδάτων πληθυόμενος, μυθικῶς δέ, ὅτι θεὸς μὲν τοῖς ἐγχωρίοις ὁ Ξάνθος, Ζεὺς δὲ πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶ τε. οἱ δέ φασιν ὄτι το μὲν δαιμονίου Ξάνθου Ζεὺς πατήρ, τοῦ δὲ ῥεύματος Ὠκεανός , ἐξ οὗ πάντες ποταμοί, ὡς μετ’ ὀλίγα ἐρεῖ ὁ ποιητής.) [*](15sqq. Verba miserrime tradita idem fere videntur dicere velle, quod verbis p. 200, 6 continetur, v. Eust. l. supra allato.)

200

γοῦν ὀρόθυνον ἐναύλουϲ ( Φ 312) ὃν ῥά τ’ ἔναυλοϲ ἀποέρϲῃ (Φ 283).

[*](B f. 279ᵇ ad ἀθάνατοϲ ib. L f. 435a. A Φ 1 c. l. πόρον.)

διὰ τί, πάντων τῶν ποταμῶν ῥεόντων ἐξ Ὠκεανοῦ, μόνον τὸν Ξάνθον ὁ ποιητήϲ φηϲιν ὃν ἀθάνατοϲ τέκετο Ζεύϲ; πῶϲ οὖν καὶ Ὠκεανοῦ καὶ Διὸϲ παῖϲ; ῥητέον οὖν ὅτι εἰκότωϲ ἂν καὶ Διὸϲ καλοῖτο παῖϲ, εἴγε οἱ ὄμβροι μὲν ἐκ Διόϲ, ὄμβρῳ δὲ οὗτοϲ αὔξεται---