Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

473. v. ad X 391.

477. ad Θ 1.

486. ἕρματα ἐξηγοῦνται τὰ ὑπερείϲματα· γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ)[*](*Β f. 16a ad ἕερματα. L f. 19a, Π. Lp f. 62b c. l. ἕρματα.) ἐνεῖρθαι καὶ ἐρηρεῖϲθαι τῇ γῇ. οὕτωϲ οὖν καὶ τὰ ἐλλόβια ἕρματα εἴρηται παρὰ τὸ ἐνεῖρθαι· ἐντὸϲ δ’ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐυτρήτοιϲι λοβοῖϲι· (Ξ 182 καὶ ἑρμίϲ (Θ 278. ψ 198), ὁ κλινόπουϲ, τὸ οἷον ἕρμα καὶ ἐρηρειϲμένον κατὰ τῆϲ γῆϲ. καὶ ἡμεῖ ϲ δ’ ἕρμα πόληοϲ ἀπέκταμεν ἕρματα. ( ψ 121 ), τὸ ἔρειϲμα καὶ θεμέλιον, ἐκ τοῦ ἐρηρεῖϲθαι ἐντὸϲ τῇ ἔρᾳ. καὶ [*](2 παυϲάμενοι Lp τὰϲ om . Lp 3 ἀπονίζεϲθαι Lp 4 post φέρουϲα Lp ins.: καλῇ χρυϲείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητοϲ post φήϲομεν Lp ita: οὐκ εἰϲ τὸ νίψαϲθαι προ τ. δ. μ. 6 οὐκ ἐπὶ Β ἐπέξειϲιν Lp παρέκειτο Lp 8 χρήϲαϲθαι L παρέκειτο om. Lp 9 ὅπωϲ ἐκ τῆϲ ἠιόνοϲ ἀναϲτάντεϲ ἀπ. Lp 10 τ. μὲν τὴν ὁμειωθεῖϲαν, sprascrpt. ο, Lp 11 τῷ om Lp οὐκέτι ὅπωϲ τοῦτο ἀπιοῦϲα ἀπ. Lp ἀντέλαβε B⟩ 12 δίδωϲι μηρ ὀδ. Lp 14 παρ᾿  , ρ θ corr., Β 19 L c. l. ὑπὸ δ’ ἕρματα μακρὰ τάνυϲϲαν incipit: ἐξηγοῦνται τὰ ὑπερ. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἐνεῖρθαι καὶ ἐρηρ. τῇ γῇ γέγονεν 20 ἐλλώβια L 21 ἐντὸϲ δ’ ἄρα δ ’ ἕρματα. Lp 22 καὶ ἕρμα ὁ κλ. Lp 24 τῆϲ om. L. δὲ ἕρμα B⟩ πόλιοϲ L) [*](ὥστε δέεσθαι ἐπιν ίψεως ἄλλως τε ὅτι καὶ παυόμενοι τοῦ δείπνου ἔσπενδον μετὰ γὰρ τὸ δειπνῆσαι οὐκ ἦν θεμιτόν.) [*](19 sqq. Quae h. l. cod. Leid. auctoritatem secuti inter Porphyriana retulimus veri simile est e quaestione derivata esse ad 117 instituta, cuius vestigia et apud Eust. Δ p. 451, 31 (ἔστι δὲ λ ύοντα τὰ τοταῦτα εἰπεῖν κτλ.) et Apollon. lon. v. ἕρμα exstant (ὁ δὲ Σιδώνιος βο η θῶν τῷ λεγομένῳ κτλ.) Eadem fere quae h. l. in nostris codicibus exstant Manue M oschopul us, p. 719 , 28 Bachm.. in usum suum convertit.) [*](24 — p. 18, 2 τὸ ἔρεισμα — ἔερτο a Porph. abiudicavit Kammer, Porph. schol. Homerica emendatiora, (diss.) Regim. 1863, p. 34)

18
ὅρμοϲ δὲ ὁ περιδέραιοϲ κόϲμοϲ· χρύϲεον ὅρμον ἔχων (ο 460), εἶτ’ ἐτυμολογεῖ· μετὰ δ’ ἠλέκτροιϲιν ἔερτο.

[*](*B f.16ᵇ ad κατανεύϲομαι. L f. 20b, Π c. l. εἰϲ τὸ εἰ δ᾿ ἄγε τοι κατανεύϲομαι.)

524. διὰ τί ὑποϲχόμενοϲ ὁ Ζεὺϲ τῆ Θέτιδι ἐπικρατεϲτέρουϲ ποικατανεύϲο ῆϲαι τοὺϲ Τρῶαϲ οὐκ εὐθὺϲ τοῦτο τελεῖ, πολὺν δὲ φόνον πρότερον πιτρέψαϲ τῶν Τρώων γενέϲθαι. ὡϲ εἰπεῖν τὸν ποιητήν·

  • ἔνθα κεν α ὖτε Τρῶεϲ ἀρηιφίλων ὑ π’ Ἀχαιῶν
  • Ἴλιον εἰϲανέβηϲαν ἀν αλκείῃϲι δαμέντεϲ (Ζ 73. 74),
  • κατανεύϲο τότε τῇ ὑποϲχέϲει προϲτίθεται, ῥητέον δὲ ὅτι τῶν ὅρκων παρὰ τῶν μαι. Τρώων ϲυγχυθέντων τιμωρίαν δοῦναι πρότερον τοὺϲ παραβάνταϲ ἠξίωϲεν· καὶ πολλῶν διὰ τοῦτο ἀνῃρημένων, ὡϲ εἰϲ ἀπόγνωϲιν τῶν πραγμάτων ἀφικέϲθαι καὶ βουλὰϲ τοῦ δεῖν ἀπογνῶναι τὴν Ἑλένην, τότε λυϲάντων τῶν Ἑλλήνων τὴν παράβαϲιν ἐκ τοῦ μὴ δέξαϲθαι τὰ πεμφθέντα ἐκ τῆϲ Ἰλίου ἐπαγγέλματα διὰ τοῦ Ἰδαίου ἔχοντα οὕτωϲ (Η sqq .) .
  • ἠν ώγει Πρίαμόϲ τε καὶ ἄλλοι Τρῶεϲ ἀγαυοὶ
  • εἰπέμεν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γέν οιτο,
  • μῦθον Ἀλεξάνδρου, τοῦ εἵνεκα νεῖκοϲ ὄρωρε ·
  • κτήματα μὲν ὅϲ’ Ἀλέξαν δροϲ κοίλῃϲ ἐνὶ νηυϲὶ ν
  • ἠγάγετο Τροίηνδ᾿  , ὡϲ πρὶν ὤφελλ’ ἀπολέϲθαι,
  • πάντ’ ἐθέλει δόμεν αι καὶ ἔτ’ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι·
  • κουριδίην δ’ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιϲ
  • οὔ φηϲιν δώϲειν, ἦ μὴν Τρῶέϲ γε κέλονται·
  • τοιαύτηϲ γὰρ πρεϲβείαϲ ἀφιγμένηϲ προϲτίθηϲιν ὁ Διομήδηϲμήτ’ (Η 400sqq .)
  • ἄρ τιϲ νῦν κτήματ’ Ἀλεξάνδροιο δεχέϲθω
  • μή θ’ Ἑλέν ην· γνωτὸν δέ, καὶ ὃϲ μάλα νήπιόϲ ἐϲτιν,
  • ὡϲ ἤδη Τρ ώεϲϲιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται,
  • ἔπειτα τῶν Ἑλλήνων ϲυμψήφων γενομένων ὣϲ ἔφα θ᾿, οἱ δ’ ἄρα πάντεϲ ἐπίαχον υἷεϲ Ἀχαι ῶν, μῦθον ἀγαϲϲάμενοι Διομήδεοϲ ἱ πποδάμοιο (Η 403. 4 ) —, καὶ τότ’ Ἀγαμέμνονοϲ εἰπόντοϲ·
  • Ἰδαῖ᾿  , ἤτοι μῦθ ον [Ἀχαιῶν] αὐτὸϲ ἀκούειϲ,
  • ὥϲ τοι ὑποκρίνονται, ἐμοὶ δ’ ἐπιανδάνει ο ὕτωϲ (H 406. 7 ),
  • καὶ διὰ πάντων, τῶν τε ἀρίϲτων καὶ τοῦ βαϲιλέωϲ τοῦ τε ὄχλου, διελθόντοϲ, ὅτι μηδ’ ἐμμένουϲι τοῖϲ ὅρκοιϲ καὶ ἀποδιδοῦϲι τὴν Ἑλένην καὶ [*](1 ἕρμα pro ὅρμοϲ L περιδόραιοϲ L. ἕρμα pro ὅρμον L 2 δὴ λέκτροιϲιν B⟩ Lp δὴ λέκτροιϲιν ἔορτο L, corr. Vill. 3 B⟩ praemittit ἀπορία 7 ἀναλκείοιϲι L 9 πρότερον δοῦναι L 13 διὰ τοῦ Ἰδαίου ἐπαγγέλματοϲ L 15 ἀγαβοί L 16 εἰπέμεν (suprascrpt. αι) εἰέπερ L 18 post ἀλέξανδροϲ Β ras. sex fere litter. 19, 20 ὤφελλεν ἀπ. . . . . . . .ἐθέλει δὀμεναι B⟩ 20 ἄλλα L 21 δ’ om. L 22 ἣν φηϲὶν δώϲειν L 23 γὰρ . . . . . . . . φιγμιένηϲ B⟩ 25 post ἐϲτιν in L schol. ad Α 520 pertinens sequitur (de αὕτωϲ): ὡϲ μάτην ψευδῶϲ κτλ. Quo et aliis quibusdam interiectis, f.21 rursus quaestio Porphyr. (lin. 26): δὴ τρώεϲϲιν 28 ἀγαϲάμενοι L 30 ἰδαίων L Ἀχαιῶν om. codd. 32 καὶ τοῦ ὄχλου L 33 ἀποδιδόαϲι codd.) [*](3 sqq. Cf Porph. Θ 5.)
    19
    τὰ κτήματα καὶ ὅϲα ὡμολογήθη χρὴ πείθεϲθαι, ἀλλὰ μόνον πολεμεῖν, ϲυνέβη λύϲιν γενέϲθαι τῶν ὁρκίων καὶ τὴν ἐπιορκίαϲ δυνάμει ἄφεϲιν. οὗτοι γὰρ οὐκ εἰϲ ἀπαίτηϲιν τῆϲ Ἑλένηϲ κατὰ τοὺϲ ὅρκουϲ ἐτράπηϲαν, εἰϲ δὲ παραίτηϲιν μὲν ταύτηϲ, πολέμου δὲ παραϲκευήν· ὅθεν καὶ τεῖχοϲ ταῖϲ ναυϲὶ περιβάλλοντεϲ φαίνονται, τοὺϲ μὲν ὅρκουϲ ἐάϲαντεϲ, πρὸϲ ἄλλα δὲ τραπόμενοι. διὸ καὶ ἐπιλέγει ὁ Ἀγαμέμνων (H 411)
  • ὅρκια δὲ Ζεὺϲ ἴϲτω, ἐρίγδουποϲ πόϲιϲ Ἥρηϲ,
  • ἀνελῶν τὸ δεῖν τούτοιϲ ἐμμένειν καὶ ἐπιτρέψαϲ αὐτοὺϲ τῷ Διί. ἀνῃρημένου τοίνυν Πανδάρου τοῦ τοὺϲ ὅρκουϲ παραβάντοϲ (ε 29 sqq .) καὶ θυϲιῶν καὶ λιτανειῶν γεγονυιῶν καὶ ἐπιϲτροφῆϲ πρὸϲ τοὺϲ ὅρκουϲ διὰ τοῦ ὁμολογεῖν καὶ λέγειν (H 350 sqq )·
  • δεῦτ’ ἄγετ’, Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτ ῇ
  • δώομεν Ἀτρείδῃϲιν ἄγειν, νῦν δ’ ὅρκια πιϲτὰ
  • ψευϲάμενοι μαχ όμεϲθα, τῷ ο ὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν
  • ἔλπομαι ἐκτε λέεϲθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε,
  • καὶ εἰκότωϲ καὶ ἧττα γίνεται ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐκτελεϲθῆναι τὰ εἰρημένα καὶ παύεται ἡ ἐκ τῆϲ παραβάϲεωϲ μῆνιϲ, τῶν Ἑλλήνων ἀρνηϲαμένων τὴν κατὰ τοὺϲ ὅρκουϲ γινομένην ἀπόδοϲιν καὶ εἰϲ πὸλεμον παρεϲκευαϲμένων.

    526. ταῦτα παιδευτικὰ πρὸϲ πίϲτιν. τὰϲ δὲ αἰτίαϲ εἶπε, δι’ ἃϲ οὐ[*](B⟩ f. 17a ad παλινάγρετον, L f. 19b, Π. Lp f.63a c.l. οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον.) τελοῦμεν τὰϲ ὑποϲχέϲειϲ· ἢ μετανοήϲαντεϲ, ὅπερ ὃ L δηλοῖ τὸ παλιν. ἤτοι τὸ εὐμετάτρεπτον om. haec tria verba Lp, ἢ παραλογιζόμενοι τοὺϲ δεηθένταϲ, ὅπερ ἐντὸϲ τῷ ἀπατηλῷ νοεῖται. ἢ οὐ δυνηθέντεϲ ἐκτελεῖν ἐπιτελεῖν Lp τὰϲ ὑποϲχέϲειϲ, ὅπερ εἶχε τὸ ἀτελεύτητον add. L: ἐκ δὲ τοῦ μέγαν δ’ ἐλέλιξεν Ὄ λυμπον ἐδήλωϲεν παλινάγρεκτλ., quae in B⟩ et Lp recte nov. schol. ad ν. 53 pertinens efficiunt.

    544. quod ad h. v. in codicibus legitur scholium omisi; B⟩ (f. 17α ad πατὴρ ) enim et L. (f. 21a) ita incipiunt: τὸν Δία μόνον τῶν θεῶν οὕτωϲ καλεῖ ὅτι κτλ., Lp (f. 63b ) vero: διὰ τὸν Δία κτλ., ita. ut litterae δια per errorem bis positae esse videantur. Quali e dittographia facillime oriri potuit quaestionis forma quam unus cod. A (f. 22b) exhibet: διὰ τί τὸν Δία κτλ.

    592. πῶϲ τῶν ἄλλων θεῶν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ φερομένων ῥιπῇ,[*](B f. 18ᵇ ad πανδῆμαρ.) Ἥφαιϲτοϲ δι’ ὅληϲ ἡμέραϲ φέρεται φαμὲν οὖν ὅτι π ᾶν δ’ ἧμαρ οὐ [*](2 λῦϲιν B⟩ (vid.) ὅρκων L 3 ἐτράποντο L 6 διατραπόμενοι, om. δέ, L 7 ἥραϲ L 13 δώημεν L ἄγειν evan. B⟩ 14 μαχόμεθα L οὐ νύ τοι B⟩ L. ὑμῖν L 15 ῥέξωμεν B⟩ 16 prius καὶ om. L ἥττα L e corr. 32. 33 θεῶν post φερομένων L π ῶϲ τ. ἀλλ. θ. οὐ κινήϲει ἀπὸ τ. οὐρ. φερομένων ἐπὶ γῆϲ. Ἥφαιϲτοϲ κτλ. Lp 33 πανδῆμαρ corr.e πάν δ’ ἦμαρ H ὅτι πανῆμαρ L ὅτι τὸ πανῆμαρ Lp) [*](19 qq. Diple v. 526 appicta a schol. Ariston. ita explicatur: ὅτι περιώρικε τοὺς τράπους. Quae in altero schol. A leguntur Porphyrianis simillima διὰ τοῦ παλινάγρετον ἐσήμα νεν ὅτι β βαιός ἐστιν κτλ. (cf. Eust. p. 144, 26) quam originem habeant non constat.) [*](33 Aristarchi sententia (v. Lehrs, Ar. p. 151) male reddita.)

    20
    [*](L f. 23a. Lp f. 64b c. l. πᾶν δ’ ἦμαρ φερόμην.)δηλοῖ τὸν ἀπὸ πρωίαϲ μέχριϲ ἑϲπέραϲ καιρόν, ἀλλὰ τὴν πελάζουϲαν τῇ νυκτὶ ὥραν, ὡϲ καὶ ἀλλαχοῦ· οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν λάϲκοντο (Α 472) καὶ τὰ ἑξῆϲ, πρόπαν ἦμαρ ἐϲ ἠέλιον καταφερόμην. δύντα δαίνυντο (Α 601 ).

    [*](B⟩ f 18b θυμόϲ. ad Lp f.  64ᵇ c. l. ὀλίγοϲ δ ἔτι θυμὸϲἐνῆεν.)

    594. εἰ ἐλαττοῦται, φαϲὶ, τὸ θεῖον. καὶ τέλεον ἐπιλείψει, ἀγνοοῦνθυμὸϲ. τεϲ ὅτι πολλαὶ τῶν ἐντὸϲ τῷ κόϲμῳ φύϲειϲ μειοῦνται μὲν οὐκ ἐκλείπουϲι δὲ τέλεον. καὶ γὰρ καὶ αὐχμῶν πλεοναζόντων μειοῦται τὸ ὑγρὸν ἀλλ’ οὐκ ἐπιλείπει. καὶ Ἄρηϲ· μόγιϲ δ’ ἐϲαγείρατο θυμόν (Φ 417 ).

    1. Vat .ζητ.ν . Γελοίωϲ   ὁ Ἀπίων ἱπποκορυϲτὰϲ ἀποδέδωκε τοὺϲ κόρυθαϲ ἔχονταϲ ἱππείαιϲ θριξὶ κεκοϲμημέναϲ. εἰ γὰρ παρὰ τὴν κόρυν ϲυνέκειτο, ἱπποκόρυθοϲ ἂν ἐλέγετο. νῦν δὲ ϲημαίνει τὸν ἔφιππον ὁπλίτην· κορυϲτὴϲ γὰρ ἀπὸ μέρουϲ ὁ ὁπλίτηϲ καὶ μαχητήϲ· πρ ῶτοϲ δ’ Ἀντίλοχοϲ Τρ ώων ἕλεν ἄνδρα κορυϲτήν (Δ 457 ). καὶ τὸν Ἄρεα δὲ ἔφη χαλκοκορυϲτήν · Ἀργεῖοι δ’ ὑπ’ Ἄρηι καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυϲτῇ (ε 699), ὃ τὸν ὁπλίτην ϲημαίνει καὶ ἀντίθετον τῷ ἱπποκορυϲτήϲ. ἐκ δὲ τοῦ κορύεϲθαι, ὃ πλεοναϲμῷ τοῦ θ ἔφη κορθύεϲθαι,

    Δ 457 f. 60b, L. f. 8 9a, Lp f. 100α Γελοίωϲ ὁ Ἀπίων τοὺϲ ἱπποκορυϲτὰϲ ἀπέδωκε τοὺϲ κόρυθαϲ ἔχονταϲ ἱππείαιϲ θριξὶ κεκοϲμημέναϲ. εἰ δὲ παρὰ τὴν κόρυν ϲυνέκειτο,κἄν ἱπποκόρυθεϲ ἐλέγοντο. νῦν δὲ ϲημαίνει τὸν ἔφιππον ὁπλίκορυϲτὴϲ γὰρ ἀπὸ μέρουϲ ὁπλίτηϲ καὶ μαχητήϲ · ὥϲ ῥα τὸν ὑψοῦ ἔχοντε δύο Αἴαντε κο ρυϲταί (Ν 201 ). καὶ τὸν Ἄρεα δὲ ἔφη χαλκοκορυϲτήν· Ἀργεῖ οι δ’ ὑ π’ Ἄρηι καὶ Ἕκτορι χαλκοκορυϲτῇ, τὸν ὁπλίτην ϲημαίνων καὶ ἀντίθετον τῷ ἱπποκορυϲτῇ. ἐκ δὲ τοῦ κορύεϲθαι, ὅπερ ἐντὸϲ πλεοἕωϲ [*](1 ἑϲπέραϲ Lp 3 πρόπαρ Lp 5 Lp inc.: ὀλίγη δὲ ἰϲχὺϲ ἐνῆν μοι. εἰ ἐλ. κτλ. φηϲὶ L ἀγνοοῦϲι Lp ἀγνοεῖ τιϲ L 6 τῶν om Lp τῶν ἑνωθέντων τ. κ. φὺϲειϲ L μειοῦϲθαι μὲν πεφύκαϲιν Lp ἐλλείπουϲι B L. 7 γὰρ καὶ om. Lp αὐχμῶν, ω in ras., B 8 μόγιϲ δ’ ἐϲ ἀγορήϲατο θυμόν L) [*](9 cod. Vatic, haec quaestio per errorem aeque atque superior quinta. decima (ιε΄ ) numeratur 12a |εἰ] γὰρ περὶ V 1. εἰ γὰρ παρά V mg. κόρην V 14a ἔφιπ πον ex ἐφ’ ἵππων V2 15 [κορυϲτὴϲ V1, κορυϲτήϲ V mg. 16a πρῶτα V 20 [ἔκ]τορι V , ἔκ V2 μg.) [*](9ᵇ B ad κορυϲτήν, Lp c. l. ἄνδρα κορυϲτήν, L c. l. πρῶτοϲ δ’ Ἀντίλοχοϲ Τρώων ἕλεν ἄνδρα κορυϲτὴν, qui ita incipit: ὥϲ ῥα τὸν ὑψοῦ ἔχοντε κτλ. lin.18 13b κεκοϲμημένουϲ. εἰ δὲ περὶ τὴν κόρυν Lp 15b τὸ ἐφ’ ἵππων ὁπλίται ΒLp 18b κορυϲτά L. 23b τὸ ἱπποκορυϲτήϲ L) [*](5 sqq. Cf Eust. A,p. 158, 25: τὸ δὲ ὀλίγος θυμὸς ἐντὸϲ ῆεν ἔχει. μὲν ἀκόλουθόν ποτε τὸ καὶ θανεῖν ἄν τὸν Ἥφαιστον ὀλιγούμενον. λ ύεται δὲ καὶ ἄλλω μὲν τῷ μ ὴ ἐξ ἀνάγκης ἀεὶ τῇ ὀλιγώσει φθορὰν ἐπακολουθεῖν, μάλιστα δὲ ἀλλήλοιϲ ηγορικῶς κτλ. (cf. Cram. A. P. Ill, p. 145, 19). —Quae ad v. 594 de Sintibus traduntur ad Paralipomena potius quam ad Quaestiones referenda videtur dentur (v. Herm. XlV, p 249).)

    21
    ἥ τε περικεφαλαία κόρυϲ, καὶ κορύνη ἀμυντήριον ἐκ κεφαλῆϲ ῥοπὴν ἔχον καὶ βάροϲ, παῤ καὶ ῥόπαλον λέγεται, καὶ κορυνήτηϲ ὁ τῇ κορύνῃ χρώμενοϲ ἔμπαλιν δὲ τὸ εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι ἐπιτήδειον ξύλονπάνιον ϲκηπάνιον καὶ ϲκῆπτρον. ὡϲ καὶ ἐπὶ τοῦ δόρατοϲ, ᾧ καταχρῶνται εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι, φηϲὶ ϲτῆ δ’ ἄῤ ἐπὶ μελίαϲ χαλκογλώχινοϲ ἐρειϲθείϲ (Χ 225), οὕτω καὶ ἐπὶ τοῦ ῥοπάλου, ὅτε λέγει δὸϲ δέ μοι, εἴ ποθί τοι ῥόπαλον τετμῃμένον ἐϲτί, ϲκηρίπτεϲθαι (ρ 195). ἐν δὲ τῷ ἱπποκορυϲτήϲ δύ ναται ἡ ἵππου γενικὴ ϲυγκεῖϲθαι ἀντὶ τοῦ ἱππεύϲ. ὡϲ τὸ ὀτρύνων ἵππουϲ τε καὶ ἀνέραϲ ἀϲπιθιώταϲ (Π 167) τοὺϲ γὰρ ἵππουϲ τοῖϲ ἀϲπιδιώταιϲ ἀντιθείϲ, ἤτοι πεζοῖϲ ὁπλίταιϲ, ἐμήνυϲεν ὅτι ἀντὶ τῶν ἱππέων τοὺϲ ἵπποϲ ἔφη. ᾧ τρόπῳ καὶ ἐντὸϲ τῇ ϲυνηθείᾳ φαμὲν ἡ τῶν Περϲῶν ἵπποϲ ἐνίκηϲεν, ἤγουν οἱ ἱππεῖϲ· ἡγεμονικώτεροι δὲ τῶν πεζῶν οὗτοι. διὸ ὀτρύνει ἵππουϲ τε καὶ ἀνέραϲ. καὶ τὸ εὕδειν οὖν ἀνέραϲ ἱπποκορυϲτὰϲ κατ’ ἐπικράτειαν εἰρημένον δηλοῖ οὐ μόνον ἱππεῖϲ ἀλλὰ καὶ πεζοὺϲ καὶ οὐκ ἄνδραϲ μόνον ἀλλὰ καὶ γυναῖκαϲ καθεύδειν.

    ναϲμῷ τοῦ θ ἔφη κορύθεται, ἥ τε περικεφαλαία κόρυϲ, καὶ κορύνη ἀμυντήριον ἐκ κεφαλῆϲ ῥοπὴν ἔχον καὶ βάροϲ, παῤ ὃ καὶ ῥόπαλον λέγεται, καὶ κορυνήτηϲ ὁ τῇ κορύνῃ χρώμενοϲ. ἔμπαλιν δὲ τὸ εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι ἐπιτήδειον ξύλον ϲκηπάνιον καὶ ϲκῆπτρον. καὶ ἐπὶ τοῦ δόρατοϲ τοῦ ἐπερειϲθέντοϲ τῇ γῇ οὔδει ἐνιϲκίμφθη (Π 612) ὥϲπερ δὲ ἐπὶ τοῦ δόρατοϲ καταχρῶνται εἰϲ τὸ ϲκηρίπτεϲθαι· ϲτῆ δ’ ἄῤ κτλ. ut Vat., οὕτωϲ ἐπὶ τοῦ ῥοπάλου, ὅταν λέγῃ δὸϲ δέ μοι — ἐϲτί ut Vat., ὥϲτε ϲκηρίπτεϲθαι. ἐν δὲ τῷ ἱπποκορυϲτήϲ δύναται ἡ ἵππου γενικὴ ϲυγκεῖϲθαι ἀντὶ τοῦ ἱππεύϲ, ὡϲ τὸ ἐν δ’ ἄρα τοῖϲιν ἀρήιοϲ ἵϲτατ’ Ἀχιλλεὺϲ ὀτρύνων ἵππουϲ καὶ ἀνέραϲ ἀϲπιδιώταϲ· τοὺϲ γὰρ ἵππουϲ τοῖϲ ἀϲπιδιώταιϲ ἀνδράϲιν ἀντιτιθείϲ, τουτέϲτι τοῖϲ ὁπλίταιϲ, ἐμήνυϲεν ὅτι ἀντὶ τῶν ἱππέων τοὺϲ ἵππουϲ ἔφη. ᾧ τρόπῳ καὶ ἐν τῇ ϲυνηθείᾳ λέγομεν ἡ ἵπποϲ τῶν Περϲῶν ἐνίκηϲεν, ἀντὶ τοῦ οἱ ἱππεῖϲ ἡγεμονικώτεροι δὲ τῶν πεζῶν οὗτοι. διὸ ὀτρύνει ἵππουϲ τε καὶ ἀνέραϲ. καὶ τὸ εὕδειν οὖν ἀνέραϲ ἱπποκορυϲτὰϲ κατ’ ἐπικράτειαν εἰρημένον δηλοῖ· οὐ μόνον οἱ ἄνδρε ϲ ἀλλὰ καὶ οἱ πεζοὶ οὐδ᾿ οἱ ἄνδρε ϲ μόνον ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκε ϲ ἐκάθευδον.

    [*](1a sqq. E Vaticano nihil notandum.)[*](δηλοῖ· οὐ μόνον οἱ ἱππεῖϲ ἀλλὰ καὶ οἱ πεζοὶ οὐδ᾿ οἱ ἄνδρεϲ μόνον ἀλλὰ καὶ αἱ γυναῖκεϲ ἐκάθευδον. 4b ρούπαλον L 7 ξῦλον B 10 ἐνιϲκήφθη codd. 16 ἡ om. codd. 18 ἱππεῖϲ pro ἱππεύϲ BLp αὐτῷ τοῦ ἱππεῖϲ L 22 ἀϲπιδιῶταϲ BLp ἀνατιθεὶϲ L 24 ὅτι ἂν τῶν ἰππέων Lp 27 ο om. L, qui deinde verba ἡγεμονικώτεροι δὲ ἱππεῖϲ (27 — 32) om.)[*](21 sqq. † B f. 216ᵇ ad ἵππους Π 167 (id Lp f. 253ᵇ c. l. ἀνέρας ἀσπιδιώτας): τοὺς ἱππέας ⟨ἱπέας Lp⟩, ὥς φαμεν νικᾶν τὴν ἵππον τῶν πολεμίων. ὅθεν ἀντέταξεν αὐτῷ τὸ ἀσπιδιώτας. Reliqua aliunde addita sunt.)
    22
    [*](*B f.19a ad νήδθμοϲ. L f. 24b,  Π (inde a lin. 17).)

    2. ἀγνοοῦϲί τινεϲ οἱ τὸν νήδυμον ὕπνον ἀποδιδόντεϲ τὸν ἡδύν. νήδυμο ἔϲτι δὲ νήδυμοϲ ὁ μὴ δύνων μηδὲ περιεχόμενοϲ ἀλλ’ αὐτὸϲ περιέχων. ἐξητήϲατο τὰρ τὴν λέξιν εἰπὼν ν δυμοϲ ἀμφιχυθείϲ (Ξ 253). κα αὐτὸϲ ὁ Ὕπνοϲ φηϲὶν ὄφρ’ ἔτι εὕδει Ζεύϲ, ἐπεὶ αὐτὸν ἐγὼ μαλακὸν περὶ κῶμα κάλυ ψα ( 359). καὶ ἔτι· περὶ δ’ ἀμβρόϲιοϲ κέχυθ’ ὕπνοϲ (B 19) τοῖϲι δ’ ἐφ’ ὕπν ον ἔχευε διάκτοροϲ Ἀργειφόντηϲ (Ω 445). διὸ καὶ οὕτωϲ λέγει· οὐδέ μιν ὕπνοϲ ᾕρει π ανδαμάτωρ (Ω 4).

    τὸ δὲ ν ϲτερητικὸν καὶ ἐντὸϲ τῷ νήγρετοϲ ἥδιϲτοϲ θανά τῳ ἄγχιϲτα ἐοικώϲ (ν 80). καὶ ἐπ’ ἄλλων δὲ περιεχόντων καὶ κάτειληφότων τὸ ὅλον λέγει· ἀμφὶ δέ μιν θάνατοϲ χύτο (Π 114) τὸν δ’ ἄχεοϲ νεφέλη ἐκάλυ ψεν (P 591 ) θείη δέ μιν ἀμφέχυτ’ ὀμφή (B 41) θεϲπεϲίην δ’ ἄρα τῷ γε χάριν κατέχευεν Ἀθ ήνη (β 12). κέχρηται δὲ τῇ ϲυνθέϲει τῆϲ λέξεωϲ καὶ ἐντὸϲ τῷ λιμέν εϲ δ’ ἔνι ναύλοχοι αὐτῇ ἀμφίδυμοι (δ 846 ), δύο λέγων εἰϲ οὓϲ ἔϲτι δύνειν. ὅθεν καὶ οἱ δίδυμοι, δύο ἐκ μιᾶϲ καταδύϲεωϲ τῆϲ γαϲτρόϲ.

    ἐναντίον δὲ δοκεῖ τὸ Δία δ’ οὖκ εὖχε ν ήδυμοϲ ὕπνοϲ τῷ ἔνθα καθεῦδ’ ἀναβάϲ. λύοιτο δ’ ἂν κατὰ λέξιν· καὶ γὰρ τὸ καθεύδειν ἐνίοτε δηλοῖ τὴν ψιλὴν κατάκλιϲιν ἐπὶ τῆϲ εὐνῆϲ, εἶπερ καὶ τὸ κοιμηθῆναι καὶ τὸ ἰαύειν. οὐ γὰρ ἂν ἔλεγεν· ὣϲ καὶ ἐγὼ πολλὰϲ μὲν ἀύπνουϲ νύκταϲ ἴαυον (1 325), καὶ πάλιν· Θὐρυν όμη δ᾿ ἄρα οἱ χλαῖναν βάλε κοιμηθέντι· ἔνθ᾿  Ὀδυϲεὺϲ μν ηϲτῆρϲι κακὰ φρονέων ἐνὶ θυμῷ κεῖτ’ ἐγρηγορόων (υ 4 6). τὸ δὲ πανὄφρα [*](4 ἔτι ζεὺϲ ἐπεὶ B⟩ 13.14 Ἀθήνη et κέχρηται Dindortium secutus dedi, in codice detrita sunt 15 ι ναύ in cod. detrita 16 καταδύϲεωϲ τῆϲ γαϲτρόϲ in cod. detrita, supplenda e schol. infra (ad lin. 16) collato 17 l ita incipit: ἐναντία δοκεῖ ταῦτα· ἄλλοι μέν ῥα θεοί τε καὶ ἀνέρεϲ ἱπποκορυϲταὶ εὗδον παντὸϲ νύχιοι Δία δ’ οὐκ εἶχε νήδυμοϲ ὕπνοϲ τῷ ἔνθα καθεῦδ’ ἀναβὰϲ πάρα δὲ χρυϲόθρονοϲ Ἥρη. λύοιτο δ’ ἄν κτλ. 18 λύοιτο δὲ κ. λ B⟩ 19. 20 καὶ τὸ — ὥϲ καὶ in B⟩ detrita 21 ἀύπνουϲ om. L 21.22 εὐρυν. γὰρ δ’ ἄρ’ ἐπὶ χλαῖναν βάλλε L 22. 23 ἔνθ’ ἐγρηγορόων BL. om ; sensu postulante addidi; eadem in scholio excerpto leguntur) [*](1 —16 Eadem breviore forma ad δ 793 in codicibus DE Dindorfii, in D quidem praescripto Πορφυρίου (v. Dind. schol. Οd., praef. p. LIII), leguntur. Nibilominus esse in iis quae aliunde sumpta cum Porphyrianis coaluerint non negaverim.) [*](16 ὅθεν καὶ oἱ δίδυμοι κτλ. cf. schol. A et B⟩ l c. (ad νήδθμος): Ἀρίσταρχός φησιν ἐκ τοῦ ὄύνω δύμος καὶ ἐκ ἐπεκτάσει νήδθμος ὅθεν καὶ oἱ δ;θδυμοι, δύο ἐκ μιᾶς καταδύσεως τῆς γαστρός . . . . (id. Lp f. 65ᵃ).) [*](18 — p. 23, 3 † B l.c. ad ἔχε B⟩ 2 (id. Lp f.65a c.l. Δία δ’ οὐκ ἔχε): καὶ πῶς φησιν ἔνθ α κα θεῦδ᾿  ἀναβάς λύοι το δ ἂν κατὰ λέξιν· τὸ γὰρ εὕδειν ἰαύειν κεῖσθαι, καὶ ἐπὶ ψιλῆς ἀνακλίσεως λαμβάνονται, οἷον ⟨om. Lp⟩ πολ λ ὰς μὲν ἀύπν ους νύκ τας ἴαυον καὶ E ὐρ υνόμ η δ’ ἄρ’ πὶ χλ αῖνα ν βάλε κοιμηθέντ 〈om. h. vers. B〉 ἔνθ᾿  Ὀδθσεὺς μνηστῆ ρσ ⟨ἔνθα δ’ Ὀδυσσεὺς)

    23
    νύχιοι ἐϲτὶ δι’ ὅληϲ νυκτόϲ, ὥϲτ’ ἐγχωρεῖ τὸν μὲν διὰ μέρουϲ ὑπνῶϲαι τοὺϲ δὲ δι’ ὅληϲ. τὸ δὲ νήδυμο ϲ ὕπνοϲ ἐϲτὶ βαθύϲ, ὥϲτε δύναιτ’ἂν ὑπνῶϲαι μὲν μὴ βαθεῖ δὲ ὕπνῳ.

    8 sqq. ἀποροῦϲι πῶϲ καὶ ὁ Ζεὺϲ οὐκ ἀληθεύει, ὑπιϲχνούμενοϲ νῦν[*](*B f. 19ᵇ  ad πανϲυδίη (ν. 12).) γάρ κεν ἕλοι πόλιν εὐρυάγυια ν (v. 12), καὶ ὁ Ἀγαμέμνων ἀπατᾶται καὶ ὁ ὄνειροϲ ὀλοόϲ. ὀλοὸϲ μὲν οὖν ὁ ὄνειροϲ, ὅτι οὐ ϲαφήϲ, Ἀγαμέμνων δὲ νήπιοϲ, ὅτι ἀφροϲύνηϲ ἡ ἀπάτη γίνεται· τὸ γὰρ νῦν κεν ἕλοι Πριάμοιο πόλιν εἰϲ μίαν περιέϲτηϲε ?, περϊέϲτγ, suprascript. η, cod. ἡμέραν. καὶ ὅτι οὕτωϲ ὑπέλαβε καὶ ἤκουε τὸ νῦν δηλοῖ τὸ ἐπιρρηθὲν αὐτῷ· φῆ φή---, duae litt. eras, γὰρ ὅγ’ αἱρήϲειν Πριάμου πόλιν ἤματι κείν ῳ ν ήπιοϲ (v. 37 ). Ζηνόδοτοϲ δὲ παριϲτὰϲ τὴν τοῦ Διὸϲ ἀλήθειαν φηϲὶ κατ’ ἐκείνην ἑαλωκέναι τὴν ἡμέραν τὴν Ἴλιον· ὅτε γὰρ οἱ ὅρκοι ϲυνεχύθηϲαν, ἡ πόλιϲ ἀπώλετο· ἐντὸϲ γὰρ τῷ παραϲπονδῆϲαι παραϲπονδίϲαι cod. τὸ μηκέτι ϲωθῆναι κατεψηφίϲθη. Ἀ πίων δέ φηϲιν ὅτι πρότερον ἐνδοιάζων ὁ Ζεὺϲ κατ’ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ἐπέτρεψε τῇ Ἥρᾳ τὸν τῆϲ Τροίαϲ ὄλεθρον· διὸ καὶ κατῆλθεν ἡ Ἀθηνᾶ, τῇ τῶν ὅρκων ἀνατροπῇ ϲυναναϲτρέφουϲα τοὺϲ Τρῶαϲ (Δ 73). ἔπειτα ἐρρήθη πανϲυδίῃ ἐξάγειν τοὺϲ Ἕλληναϲ, ὁ δὲ παρῆκεν ο μικρὰν μικροῦ cod., corr. Vill. μερίδα τὴν τοῦ Ἀχιλλέωϲ. πῶϲ οὖν ἀληθεύει καὶ ἐντὸϲ τῷ ἐπέγναμ ψε γὰρ ἅπανταϲ Ἥρη λιϲϲομένη (v. 14); καὶ τοῦτο ἀληθέϲ· πέπεικε γὰρ ἡ Ἥρα· φηϲὶ γάρ · [*](1 B⟩ detrit. διὰ μέροϲ B⟩ 2 δι’ ὅληϲ — ἐϲτὶ B⟩ detrit.) [*](μηστῆρσι Lp⟩ κακὰ φρο νέων ἐνὶ θ υμῷ κ εῖτ ἐγρη γορόων. oἱ μὲν ἄλλοι παννύχιοι εὗδον, Ζεὺς δἓ οὐ παννύχιος ⟨ὁ δὲ ζ. oὐ πανν. Lp, addens ἀλλ’ ἐπ’ ὀλίγον ⟩. Sequntur in B⟩ verba ex altero fonte petita: διδαχὴ δέ ἐστιν ὅτι καὶ θεοῖς πρὸς σκέψιν ε ὔθετον νὺξ κτλ.) [*](† A f. 24 Β 2 (id. L. f. 24a): πῶς ἐντὸϲ τῇ A εἰπὼν 〈εἰπόντα L〉 τὸν Δία καθεύδειν νῶν φησ Δία δ’ οὐκ ἔχε ⟨εἶχε L⟩ ν ή δυμος ὕπνος λέγομεν δὲ 〈om. L〉ἡμεῖς ὅτι. ἐκάθευδε μὲν ἀλλ᾿  ἐπ’ ὀλίγον ἐκαθεύδησε καὶ 〈om. L〉 oὐ διὰ πάσ τῆς νυκτὸς ὡς οἱ ἄλλοι , μεριμνῶν ⟨ὡς κ αὶ oἱ αλλοι καθεύδουσιν L⟩.) [*](4 Cf. Plat. rp. Il, p. 383 A .) [*](7 B⟩ f. 20 ad νήπιος B⟩ 38 (id. Lp f. 65b  c. l. νήπιος): νήπιος ⟨om. Lp⟩ ὁ Ἀχαμέμνων, ὅτι τὸ νυν ἐπὶ μιᾶς ἡμέρας ἐνόμισεν.) [*](11 sqq. † B⟩ f 19ᵇ ad νῦν Β 29 (id Lp f. 65b c. l. νῦν γάρ κεν): ἐκείνη γὰρ ἡμέρα πεπόρθηκε τὴν πόλιν διὰ τὴν τῶν ὅρκων παράβασιν.) [*](18 † Paris. 2556 Β 12 ap. Cramer., An. Par. Ill, p. 147 (c. l. πανσυδίῃ: . . . . ζητεῖται δ ποίαν αἰτίαν ψευδόμενον παρεισάγει ὁ ποιητὴς κατὰ τὴν ἐπαγγελ ίαν τῆς Ἰ λίου πορθήσεως τὸν Δία; καί φαμε ὅτι oὐ ψεύδεται ἀλλ᾿  Ἀγαμέμνων πεπλ άνητ αι· μὲν γὰρ ἔφη θωρ ῆξαί ἑ κέλ υ ε πα νσυδίῃ ὁ δὲ τὸ μέγιστον μέρος παραλιπὼν τὴν Ἀ χι λ λέως ουμμαχίαν εἰκότως τῆς ἐλπίδος ἐσφάλη, μ νοήσας τὰς του θεοῦ φωνάς. Idem fere ibid p. 146, 11 et cod. 2767 ibid. p. 187, 19. Respicit hanc solvendi rationem P Proculus ad Plat. Remp., p. 381 ed. Bas., τοὺ ἐξηγητάς afferens.)

    24
    ὃϲ τό τ’ ἔμοιγε καὶ Ἥρῃ ϲτεῦτ’ ἀγορεύων Τρωϲὶ μαχήϲεϲθαι (ε 832). τὸ οὖν νέφοϲ τοῦ Ἄρεωϲ ἔταξε κατὰ πλήθουϲ.

    [*](*B f. 19ᵇ. cohaerens cum scholio. ad Γ 98 sqq. edendo.)

    ἀπρεπὲϲ δὲ τὸ λέγειν παν ϲυδίη· νῦν γάρ κεν ἕλοι ἕ cod. Τώων πόλιν εὐρυά γυιαν (v. 12). τὸ γὰρ ψεύδεϲθαι τὸν Δία αἱρήϲειν μέλλοντα τὴν πόλιν ἄτοπον. ἡ δὲ λύϲιϲ ἀπὸ τῆϲ λέξεωϲ· οἱ μὲν, ὅτι τὸ νῦν δηλοῖ πλείω, ἐντὸϲ οἷϲ περιέχεται οὐ μόνον τὸ τήμερον ἀλλὰ καὶ ἐντὸϲ τούτῳ τῷ χρόνῳ. οἱ δὲ, ὅτι τὸ πανϲυδίῃ ϲημαίνει μετὰ πάντων, ὥϲτε παραλιπὼν τὸν Ἀχιλλέα ἥμαρτε μέν. οἱ δὲ ἀπὸ τοῦ ἔθουϲ· καὶ γὰρ ϲτρατηγοῖϲ καὶ βαϲιλεῦϲι ϲυγκεχώρηται εἰϲ τὸ πρόϲφορον ψεύδεϲθαι· καὶ δὴ καὶ τὸν Δία εἰϲάγει τοιοῦτον τῷ ἔθει ἑπόμενον.

    [*](*Β f. 20ᵇ ad πειρήϲομαι.)

    73. διὰ τί ὁ Ἀγαμέμνων ἀπεπειρᾶτο τῶν Ἀχαιῶν, καὶ οὕτωϲ ἔπραξεν ὥϲτε ὀλίγου τὰ ἐναντία ϲυμβῆναι ἢ ἐβουλεύετο: καὶ τὸ κώλυμα ἀπὸ μηχανῆϲ· ἡ γὰρ Ἀθηνᾶ ἐκώλυϲεν· ἐϲτι δὲ ἀποίητον τὸ μηχάνημα λύειν ἄλλωϲ εἰ μὴ ἐξ αὐτοῦ τοῦ μύθου. φηϲὶ δὲ ὁ Ἀριϲτοτέληϲ, ποιητικὸν μὲν εἶναι τὸ μιμεὶϲθαι τὰ εἰωθότα γίνεϲθαι καὶ ποιητῶν μᾶλλον τὸ κινδύνουϲ παρειϲάγειν. εἰκὸϲ δὲ καὶ ἐκ λοιμοῦ πεπονημένουϲ καὶ τῷ μήκει τοῦ χρόνου ἀπαυδήϲανταϲ, καὶ τοῦ Ἀχιλλέωϲ μετὰ τῆϲ οἰκείαϲ δυνάμεωϲ ἀποϲτάντοϲ, καὶ αὐτοῦ ἀφαιρεῖϲθαι ἐντὸϲ τῇ ἐκκληϲίᾳ τὴν Βριϲηΐδα λέγοντοϲ εἰϲ φόβον τῶν ἄλλων· ϲτυγέει δὲ καὶ ἄλλοϲ ἶϲον ἐμοὶ φάϲθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντα (Α 186), καὶ θορύβου γε ἐκ τῆϲ ἐξαναϲτάϲεωϲ τοῦ Ἀχιλλέωϲ γεγονότοϲ, μὴ εὐθὺϲ παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν ἔξοδον, ἀλλὰ πειραθῆναι ἡγήϲαϲθαι δεῖν εἰ οὕτωϲ ἔχουϲιν. εἰ γὰρ ἄνευ πείραϲ πολεμεῖν ἐκέλευε τοὺϲ οὕτω διακειμένουϲ, ϲυνέβη δὲ ἀντειπεῖν τινάϲ, ἀνάϲτατον ἐγίνετο τὸ πᾶν ἔργον καὶ ἐπανάϲταϲιϲ πάντων, καὶ λοιπὸν ἡ δέηϲιϲ τοῦ βαϲιλέωϲ, ἡ κόλαϲιϲ τῶν ἀπειθούντων. ἀναγκοία οὖν ἡ πεῖρα μετὰ τοῦ ἐναντιοῦϲθαι παραγγεῖλαι τοὺϲ ἡγεμόναϲ, ἐντὸϲ ᾧ αὐτοὺϲ φθάϲαϲ ἐναντίουϲ παρακαλεῖ γενέϲθαι τῆϲ αὑτοῦ εἰϲ ἀπόϲταϲιν τοῦ πολέμου πείραϲ. προληφθέντεϲ γὰρ ταῖϲ πρὸϲ αὐτὸν ὁμολογίαιϲ, ἄτοποι εὑρίϲκονται μὴ κωλυταὶ γινόμενοι, ὥϲπερ ϲυνέθεντο, ϲυμπράκτορεϲ δὲ τῶν φευγόντων. ὅθεν καὶ τῷ Ὀδυϲϲεῖ εὐλόγωϲ λείπεται ἡ πρὸϲ τοὺϲ τοιούτουϲ ἐπίπληξιϲ, ἐπὰν λέγῃ· ἐντὸϲ βουλ ῇ δ’ o ὐ [*](11 scholio in cod. praemittitur Ἀριϲτοτε 12 ϲυμβουλεύειν cod.,corr. Bkk. 13 μαχανῆϲ cod. 14 εἰ om cod , addidit Vill 15 ποιητέων?  20 γε pro τε conieci) [*](2 Quae de νέφος quod perhibetur Ἄρεως dicta sunt non expedio Nisi error aliquis latet aut multa exciderunt, scriptura loci alicuius innui videtur (an Zenodotea?) ad nos neque per codices neque scholia propagata.) [*](16 sqq † Alterum B⟩ h v., scholio quod supra edidimus verbis καὶ ἄλλως praemissis subiunctum (L f. 26ᵖ Π , c. l πρῶτα δ’ ἐγὼν ἔπεσ πειρήσομαι) ἄλογον τὰ πειράζειν· εἰ γὰρ ἑτέρως ⟨ ἐτέρους L ⟩, ὥσπερ καὶ ἐγένετο, τὸ πλῆθος ἔνευσεν, ἀπώλετο ἂν πάντα τὰ πράγματα. λύεται δὲ ἐκ τῆς λέξεως ·  προησψάλισται 〈—το L〉 γάρ·  ὑμ εῖς δ 〈om. L〉 ἄλλοθεν αλ o ἐρ ητύ ει ν ἐπέεσσιν συνέφ ερε γὰρ πεῖρα διὰ τὸν κ αιρόν, ἀφεστῶτος τοῦ Ἀχιλλέως καὶ τοῦ πλ ήθους ὑποπτευομένου. Aliter Paris. ap. Cramer., A. P. Ill, p. 148. 11)

    25
    πάντεϲ ἀκούϲαμεν οἷον ἔειπε ( Β 194). τὸ μὲν οὖν αὐτὸν παραγράφειν καλεῖν οὕτωϲ ἔχονταϲ πολεμεῖν ἐπίφθονον ἦν, ἐκέλευϲε δ’ αὐτοῦ λέγοντοϲ, ὡϲ δεῖ ἀπιέναι, τοὺϲ ἄλλουϲ κωλύειν· ὑμεῖϲ δ’ ἄλλοθεν ἄλλοϲ ἐρητύειν ἐπέεϲϲιν (v. 75). ϲυνέβη δὲ ἃ εἰκὸϲ ἦν, διά τε τὸ ὀργᾶν καὶ τὸ μὴ εἰδέναι εἰ ἀπεπειρᾶτο ἀϲμένωϲ ἀκοῦϲαι καὶ φθάϲαι ἀναϲτάνταϲ πρίν τινα τῷ Ἀγαμέμνονι ἀντειπεῖν. ὁ οὖν Ἀγαμέμνων ὀρθῶϲ ἐβουλεύϲατο· οὐ γὰρ δεῖ ἐκ τῶν ἀποβαινόντων κρίνειν τὸ ὀρθῶϲ, ἀλλ’ ἐκ τοῦ πῶϲ κατὰ λόγον ἦν ἀποβῆναι· πολλὰ γὰρ παραλόγωϲ ἐπιπολλῆϲ τυγχάνει, εἴπερ γε καὶ κατορθοῦται· καὶ οἱ Ἀχαιοὶ ἀνέϲτηϲαν πρίν τινα ἀντειπεῖν. τί γὰρ ἔφη ἐγὼ μὲν ἐρῶ ὅτι δεῖ φεύγειν, ὑμεὶϲ δ’ ἄλλοθεν ἄλλοϲ ἀντιλέγετέ μοι πρὸϲ τοῦτο, οὐ προϲδοκήϲαϲ ὅτι πρὶν ἀντειπεῖν αὐτῷ ἔϲται τι τῶν ἀτόπων, οὐδ’ ὅτι τὸ πλῆθοϲ ἅμα τῷ φᾶναι αὐτὸν ἀΐξει ἐπὶ τὸ ῥηθέν. ἄμα δὲ καὶ ὁ ποιητὴϲ ἀγωνιᾶϲθαι πεποίηκε τὸν ἀκροατήν· τό τε γὰρ ἀποβῆναι καὶ τὸ πάλιν εἰϲ ὀρθὸν ἐλθεῖν τραγικόν, καὶ τοῦ ποιητοῦ ἐπιβολὴ ἔνογκοϲ. ἡ δὲ λύϲιϲ οὐκ ἀπὸ μηχανῆϲ· ὅταν γὰρ διὰ τῶν εἰκότων γίγνηται, οὐ μηχανὴ τοῦτ’ ἔϲτιν, ἅμ’ ὅτε πρόϲκειται ται θεόϲ. ἀλλὰ τοῦτ’ εἰπ ὼν ὃ εἰκὸϲ ἦν αὐτοῖϲ γίνεϲθαι. εἰϲ θεὸν ἀνέθηκε τὸν Ὀδυϲϲέα διανοηθῆναι ταῦτα δρᾶν ἃ πρᾶξαι ἂν εἰκόϲ ἐϲτιν, ὡϲ τὸ καὶ φεύγειν ἐντὸϲ νηυϲὶ πολυκλήϊϲι κελε ύϲω· ὑμεῖϲ δ’ ἄλλοθεν ἄλλοϲ ἐρητύειν. ἢ οὐ τοὺϲ φεύγονταϲ ἐρητύειν κελεύει (οὐδὲ γὰρ ἤλπιζε τοῦτ’ ἔϲεϲθαι), ἀλλ’ ἐμοὶ ἀντιλέγειν, ἐπέχειν καὶ μένειν ϲυμπλεκόμενον βουλεύονταϲ, καὶ τοῦτο ποιοῦνταϲ πρὸϲ ἐμὲ διδάϲκειν ὡϲ χρὴ μένειν καὶ μὴ τοῖϲ ὑπ’ ἐμοῦ ῥηθεῖϲι περὶ φυγῆϲ πείθεϲθαι.

    82. ἀπρεπὲϲ εἶναι δοκεῖ τὸ οὕτῳ κολακεύειν, ὡϲ τὰ μὲν τῶν ἄλλων[*](*B f.21a ad εἰ μέν τιϲ.) λων ὀνείρατα ψευδῆ λέγειν, μόνον δὲ τὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἀληθέϲ. λύεται δὲ κατὰ λέξιν. οὐ γὰρ εἶπεν, εἴ τιϲ εἶδεν ὅτι ψευδὲϲ ἐθεάϲατο, ἀλλ’ εἴ τιϲ εἶπε τάχ’ ἂν πρὸϲ χάριν ἐδόκει πλάϲαι· νῦν δὲ αὐτὸϲ ἑαυτὸν οὐκ ἂν ἐξαπατῴη ἐξαπατοίη cod..

    88. τὸ νέον ἐρχομενάων ἀποδεδώκαϲιν ἀντὶ τοῦ νεωϲτὶ ἐρχομένων[*](*B f. 21a ad νέον.) μένων ἀεί, ὡϲ τὸ κεῖνοϲ γὰρ νέον ἄλλοθεν εἰληλούθει (γ 318).[*](vat. ζητ κϛ΄ (reet. 27).) [*](12 ϲod. οὔθ’, corr. Dind φᾶναι cod 17. 18 ἀνέθηκε correxi ex ἀντέθηκε 19 πολυκληῖϲι cod. 2 sequitur: καὶ ἄλλωϲ. ἄλογον τὸ πειράζειν κτλ , v. supra ad p. 24, 16 29 Vatic inc : ἠύτ’ ἔθνεα εἰϲι μελιϲϲά ων ἀδινάων π. . .ηϲ ⟨V 2 in marg. έτρ ⟩ ἐκ γλαφυρῆϲ αἰεὶ νέον ἐρχομενάων. τὸ νέον ἐρχομενάων ἀποδεδώκ. . . . ⟨V2 mg. καϲιν ⟩ ἀντὶ τοῦ νεωϲτὶ ἀεὶ ἐρχομένων 30 εἰλήλουθεν V) [*](10 — 23 † B⟩ f. 21 ad ἐρητύειν B⟩ 75 (id. L. f. 26 s. l., Lp f. 66 c l. ἐρητύ- s ιν): οὐκ ἐκείνους φεύγοντας , ἀλλ ἐμὲ ταῦτα λέγοντα. οὐ γὰρ ᾤετο τοσοῦτον ταχέως ⟨ταχαίως Lp⟩ ἀναπτερωθῆναι πρὸς φυγὴν αὐτούς.) [*](13 Cf. p. 26, 27.) [*](24sqq. † Eust. A, p. 175, 34 sqq — Aliter Paris. ap. Cramer., A. P. III. p. 148, 17 sqq.) [*](29 νέον pro νεσιστί Aristarchus accepisse videtur, v. Lehrs, Ar. p. 151 . (rect. 27 ).)

    26
    τί οὖν ἐϲτι τὸ νεωϲτί ἐξηγούμενοί φαϲιν, ὅτι τὰϲ πτήϲειϲ οὐ διηνεκεῖϲ ποιοῦνται, ἀλλ’ εἰϲ βραχύ, ὥϲτε φανταϲίαν ἀεὶ παρέχεϲθαι ὡϲ ἀρτίωϲ ἐξορμωμένων. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ τὴν ὥραν μηνύειν μᾶλλον ὅτε πέτονται, πέτονται δὲ τοῦ ἦροϲ αἰεί, νέον δὲ τὸ ἔαρ ἐκάλουν καὶ νέον ἔτοϲ ἀπὸ τοῦ ἦροϲ προϲηγόρευον. αὐτόϲ τε ἐντὸϲ ἄλλοιϲ ἐκ πλήρουϲ ἔφη ἔαροϲ νέον ἱϲταμένοιο μένοιο (τ 519), πατέρα τε τῶν καιρῶν τὸν χειμῶνα Πυθαγόραϲ καλεῖ. αὗται οὖν κατὰ τὸ νέον ἔαρ ἔρχονται. ὅτι γὰρ τὸ ἔαρ δηλοῖ, ἐπάγει βοτρυδὸν δὲ πέτονται ἐπ᾿  ἄνθεϲιν εἰαρινοῖ ϲιν (B 89). θαυμάϲαι δὲ ἔϲτι Ζηνόδοτον τὸ βοτρυδόν ἐκλαβόντα ἐοικότωϲ βότρυϊ τῷ ὀρνέῳ, ὅπερ αὑτὸ ϲυϲτρέφει ἐντὸϲ τῇ πτήϲει. οὐδεὶϲ γὰρ τῶν παλαιῶν οὐδ’ Ἀριϲτοτέληϲ βότρυν ζῶον ἔγραψε, κέχρηται δὲ Ὅμηροϲ ἐπ’ ἀμπέλου λου τῷ βότρυοϲ ὀνόματι· μέλανεϲ δ’ ἀνὰ βότρυεϲ ἦϲαν (Σ 562). βοτρυδόν οὖν τὸ ἐοικότωϲ βότρυϊ ϲταφυλῆϲ, κατὰ ϲυϲτροφὰϲ γὰρ πέτονται. τονται. τάχα δὲ καὶ ὅτι ἐντὸϲ ϲχήματι βοτρύων ἐκκρέμανται τῶν ἀνθέων, τῶν ῥαγῶν τὴν τραχύτητα μιμούμενοι τῷ πολλὰϲ καθ’ ἑνὸϲ ἐκκρέμαϲθαι. ἐπὶ μὲν οὖν τῶν μελιϲϲῶν τὸ βοτρυδόν λέγει, ἐπὶ δὲ τῶν Ἑλλήνων, οἷϲ τὰϲ μελίϲϲαϲ παραβέβληκεν, ἰλαδὸν εἰϲ ἀγορήν (Β 93), κατὰ ἴλαϲ καὶ ϲυϲτροφάϲ, ὅτι ὡϲ ϲυνήθειϲ καὶ τῆϲ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἑταιρείαϲ εἴχοντο. ἰϲοδυναμεῖ οὖν ἄρα τὸ ἰλαδόν τῷ βοτρυδόν.

    [*](B f. 22ᵇ ad κινήθη. Lp f.67b c.l. ὡϲ κύματα)

    144 sqq.---διὰ τί δὲ, προειπόντοϲ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ ἐντὸϲ τοῖϲ προβεβουλευμένοιϲ ὑμεῖϲ δ ἄλλοθε ἄλλοϲ ἐρη τύε ιν ἐ πέεϲϲιν (V. 75), ὁρμηϲάντων τῶν Ἑλλήνων ἐπὶ τὰϲ ναῦϲ, οὕτε Ὀδυϲϲεὺϲ οὔτε ἄλλοϲ οὐδεὶϲ τοῦτο ἐποίηϲε ταχέωϲ, ἀλλ’ ὁ μὲν ἕϲτηκεν ἁπλῶϲ μονονουχὶ ουχὶ ἁπτόμενοϲ τῆϲ νηόϲ, οἱ δὲ ἐπὶ τῆϲ ἐκκληϲίαϲ μένουϲι, καὶ παραγράφειν γίνεται ἡ Ἀθηνᾶ ὥϲπερ καθεύδοντα ἐγείρουϲα τὸν Ὀδυϲϲέα; ἢ ὅτι οὐχ οἷόν τε ἦν ὁρμηϲάντων παραχρῆμα ἐπέχεϲθαι αὐτούϲ, θορύβου κατέχοντοϲ τοϲούτου· θεατὰϲ γοῦν ἡμᾶϲ ποιῶν τῆϲ τότε ἀταξίαϲ αὐτῶν ἐπιτραγῳδεῖ ταῦτα τὰ ἔπη· κινήθη δ’ ἀγορὴ ὡϲ κύματα (v. 144). [*](1 τί οὖν ⟨ὖν humiditate deleta V2 rescripsit⟩ V 1. 2 οὐ — ἐπὶ βραχύ (sic) in cod. hum. deleta rescripsit V2 2 αἰεὶ παρέχειν V 2. 3 litterae quae inter ἀρ (ἀρτίωϲ) et τὴν ὥραν in V exstabant tinctura adhibita deletae sunt 3 μ.νὐειν ⟨η a V sprascrpt.⟩ ὅτε πέτονται μᾶλλον V 4 ν.ον V τοῦ ἔαροϲ v 5 αὐτὸϲ δὲ ἐκπλήρω. ἔφη V pro νέον legendum videtur νέου 6 τὸν καιρῶν ρῶν V 7 .ὖται οὖν κατ. .έον ἔαρ V 8 ἐ. .νθεϲιν 〈 π et α a V2 suprascrpt.⟩ 10 ὃ ἑαυτὸ V 11. 12 ἐπ’ ἀμπέλῳ τ. βότρυϲ ὀνόματι V 15 καθ’ om. V ἐκκρεμᾶϲθαι B⟩ 17 ἰλαδὸν φηϲὶν εἰϲ ἀγορὴν V 18 ϲυνήθειϲ correxi, B⟩ ϲυνηθείαϲ. θείαϲ. Εxtrema enim V ita: ϲυϲτροφάϲ. ἰϲοδυναμεῖ ἄρα τὸ ἰλαδόν τῷ βοτρυδόν. δηλοῖ δὲ τὸ ὡϲ ϲυνήθωϲ καὶ τῆϲ πρὸϲ ἀλλήλουϲ ἑταιρίαϲ εἶχον. 20 B⟩ inc.: ὥρμηϲε. μακρὰ δὲ τὰ ὑψηλά, ἤτοι τὰ ἐκ βάθουϲ κινούμενα. ϲυνωθοῦνται γὰρ ἄλλα ἐπ’ ἄλλοιϲ, ὡϲ πάϲηϲ ἐκ βυθοῦ ταραϲϲομένηϲ τῆϲ θαλάϲϲηϲ. διὰ τί δὲ κτλ. Lp inc.: διὰ τί προειπ. 22. 23 οὕτε ἄλλοϲ οὐδεὶϲ οὔτε ὁδ. Lp 23. 24 μόνον οὐχ Lp 24. 25 καὶ ἡ ἀθ. παράγει ἀπὸ μηχανῆϲ Lp 25 τὸν ὁδ. ἐγείρουϲα Lp 27 τοιούτου Lp θεατὰϲ οὖν ἡμᾶϲ ποιῶν τῆϲ ἀταξίαϲ Lp) [*](27 Cf. p. 25, 13.)

    27
    διὸ Ὀδυϲϲεύϲ, μετὰ Νέϲτορα ϲυνέϲει προὔχων, ἵϲταται μὴ καθέλκων τὴν ναῦν, διὰ τούτου δεικνὺϲ ὃ ἐβούλετο καὶ τοὺϲ ἄλλουϲ ποιεῖν. ἔϲτι δὲ Ὀδυϲϲεὺϲ ἱκανώτεροϲ Nέϲτοροϲ πάντα πρᾶξαι τὰ διὰ ϲώματοϲ, τῶν δὲ ἄλλων ϲυνετώτεροϲ. διὸ πρὸϲ τοῦτον ἡ Ἀθηνᾶ ἥκει· οὐ γὰρ πιθανὸν θεοῦ δίχα παυθῆναι τοιοῦτον θόρυβον.

    145. τὸ Ἰκάριον πέλαγοϲ πολύκυκόν ἐϲτι καὶ ταραχῶδεϲ, τῇ μὲν[*](L f. 29a, II, c. l. πόντου Ἰκαρίοτο. Cf. Scor. ap. Dind. IV, p 410, II.) ἀναϲπωμένου τοῦ ῥόθου περὶ Ἄμπελον ἀκρωτήριον τῆϲ Ϲάμου ϲάμηϲ L καὶ ἀνακοπτομένου ταῖϲ Κορϲεαῖϲ κύρϲαιϲ L, κόρϲαιϲ Dind., ἐπεγειρομένων δὲ τε L καὶ διὰ om. L τὰϲ τῶν ἀνέμων ἐκβολὰϲ ἐπἀλλήλων κυμάτων, περιβεβλημένων πανταχόθεν ὧδε τῷ πελάγει νήϲων ἀπλέτων· τῇ μὲν Nάξου τε καὶ Πάρου καὶ ἐπάρου L, τῇ δὲ ἀντιπέραϲ Ὠλιάρου ἀντιπέρα ϲωλιάρου L. τε καὶ Μελάντου ϲκοπέλων καὶ Δήλου δήλων L καὶ Μυκόνου· καὶ ἀναθλίβοντοϲ τὰϲ νήϲουϲ τοῖϲ ἑαυτῶν τόνοιϲ τοῦ Αἰγαίου πελάγουϲ τῆϲ τε ἐπικειμένηϲ Ἰκαρίαϲ καρίδοϲ L νήϲου καὶ πανταχόθεν κυμαινομένηϲ. ἀγριαίνει δὲ ὅλον τὸ πέλαγοϲ ὁ ἐπικείμενοϲ κρημνὸϲ ϲκοπελώδηϲ τε ὢν καὶ ἀγχιβαθήϲ ἀγχίβαθοϲ βαθοϲ L. ταῦτα δὲ καὶ Ὃμηρον ἀκριβῶϲ ἐπιϲτάμενον τὸν τῶν Ἑλλήνων λήνων τάραχον ἀποπλεῖν διεγνωκότων εἰϲ τὰϲ πατρίδαϲ παρεικάϲαι. παρεικάϲθαι, ϲθαι e corr., L εἰπόντα τὸν Ἀγαμέμνονα add. L, quae delenda sunt· κινήθη δ’ ἀ γορὴ ὡϲ κύμα τα μακρὰ θαλάϲϲηϲ πόν του Ἰκαρίοιυ, τὰ μέν τ’ Εὖρόϲ τε Nό τοϲ τε ὤρορ’ ὤρορεν L ἐ παΐξαϲ πατρὸϲ Διὸϲ ἐκ νεφελάων ἐκ διὸϲ πατρὸϲ νεφ. L. καὶ Οἱ ἄνεμοι δὲ, φηϲὶ, χειμέριοι, καὶ ἀντίπαλοι Εὖρόϲ τε Νότοϲ τε ταῖϲ τοῦ Ἑλληϲπόντου ἐκβολαῖϲ, ἔνθα δὴ ἀναθλιβόμενον τὸ Ἰκάριον ἀνοιδαίνει δαίνει πέλαγοϲ.

    169. ad ψ 269.

    183. ἀπρεπὲϲ εἶναι δοκεῖ τὴν χλαῖναν ἀποβαλόντα μονοχίτωνα[*](*B 23b s. signo.) θεῖν τὸν Ὀδυϲϲέα διὰ τοῦ ϲτρατοπέδου, καὶ μάλιϲτα οἷοϲ Ὀδυϲϲεὺϲ εἶναι [*](1 μετὰ τὸν νεϲτ. Lp 2 ἐπιδεικνὺϲ Lp 3 Νέϲτοροϲ om. Lp διὰ τοῦ ϲώματοϲ Lp 4 ἐλήλυθεν ἡ ἀθ. οὐ γὰρ δίχα θεοῦ πιθ. τοϲοῦτον καταϲτέλλεϲθαι θόρυβον Lp 27 in cod. Lips. lemmati praemissum ἀριϲτοτλ. ⟨τλ supra o scriptis ⟩; idem nomen scholio P adscriptum) [*](2 Cf. p. 32, 13) [*](6 sqq. Scholium ab usitata quaestionum forma prorsus discrepans nemo huc referret, nisi a codicibus Porphyrio nominatim tribueretur. Quod nisi quis transcribentum errore factum esse probaverit, statuendum est, fragmentum esse scriptoris nescio cuius quod Porphyrius quaerens, cur Icarium maxime mare poeta commemoraret, attulerit unde simul apparet, cur lin. 17 sqq oratione quae dicitur obliqua utantur.) [*](2 sqq. † B f.23 ad θέειν Β  183 (id. Lp f. 68 c.l ἀπὸ δὲ χλαῖνα): . . . . ἀπέβαλε βαλε δὲ τὴν χλαῖναν ἢ διὰ τὸ εὐπερίσταλ τον διὰ τὸ ἐπιστρέφειν τῇ παρκδόξῳ δόξῳ θέᾳ τοὺς πολλούς, ἵνα ταπεινὸς ὑπηρέτης εἶναι δοκῇ ⟨δοκῇ εἶναι Lp⟩ τῶν βασιλικῶν δογμάτων. οἱ δέ, ὅτι ἀπὰ τῆς σπουδῆς αὐτομάτως πέπτωκε. κ αὶ περὶ Ἀγαμέμνονος δὲ ἑτέρωθί φησι πορφ ύρεον μ έγκ φᾶρος ⟨φάρος Lp⟩)

    28
    [*](L f. 30b, II. Lp f. 68a c. l. χλαῖνα. βάλε.)ὑπείληπται. φηϲὶ δ’ Ἀριϲτοτέληϲ, ἵνα διὰ τὸ τοῦτο θαυμάζειν ὁ ὄχλοϲ ἐτιϲτρέφηται καὶ ἐξικνῆται ἡ φωνὴ ὡϲ ἐπὶ μεῖζον, ἄλλου ἄλλοθεν ϲυνιϲτάντεϲ οἷον καὶ Ϲόλων λέγεται πεποιηκέναι , ὅτε ϲυνῆγε τὸν ὄχλον περὶ Ϲαλαμῖνοϲ. ἄλλοι δέ, ὅτι ἐμπόδιον ἦν αὐτῷ πρὸϲ τὸν δρόμον ἡ οἱ δέ, ὅτι ταπεινὸν αὑτὸν καὶ ὑπηρέτην τῶν Ἀγαμέμνονοϲ πραγμάτων δεῖξαι βούλεται. οἱ δέ, ὅτι τὸ ϲκῆπτρον λαμβάνει μετιὼν τὸ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ, ὥϲτε τὴν ἐξουϲίαν ἔχων τὴν βαϲιλικὴν τὸ οἰκεῖον ϲχῆμα τῆϲ ἀξίαϲ περιεῖλεν. οἱ δέ, ὅτι τρέχοντοϲ αὐτοῦ πεϲεῖν αὐτομάτωϲ μάτωϲ ϲυνέβη.

    ---οἱ δέ, ὅτι τὴν ϲπουδὴν ἐπιδεῖξαι θέλων διὰ τῆϲ πτώϲεωϲ τῆϲ χλαμύδοϲ ἥτιϲ---ἐγεγόνει. οἱ δὲ μᾶλλον ϲυντίθενται, ὅπωϲ ἐπιπολλῆϲ ϲτρέψῃ τὸ πλῆθοϲ πρὸϲ ἑαυτὸν ἀπὸ τῆϲ περὶ τοῦ φεύγειν ταραχῆϲ ἐπέχων έχων διὰ τοῦ ξενιϲμοῦ, ὡϲ καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα ἑτέρωθί φηϲι (Θ 271 ) πορφύρεον μέγα φᾶροϲ ἔχοντα παρακελεύεϲθαι τοῖϲ Ἕλληϲιν. τὸ δὲ ϲκῆπτρον λαμβάνειν ἔοικε παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονοϲ, ἤτοι ἵνα τὰ τῷ βαϲιλεῖ δοκοῦντα φαίνηται πράττων καὶ παρὰ τοῦ βαϲιλέωϲ λαβεῖν τὴν ἐξουϲίαν, ἢ ἵνα ἀντὶ βαϲιλέωϲ φαίνηται ποιεῖν καὶ τὴν τοῦ αὐτοκράτοροϲ ροϲ εἰϲ τοὺϲ πλημμελοῦνταϲ εἰληφέναι ἐξουϲίαν, ἢ ὅτι ἄλλωϲ οὐκ ἐξῆν δημηγορεῖν ἢ τὸ ϲκῆπτρον ἔχοντα.

    184. v. ad ε 576.

    [*](*B f. 24a ad ἐν βουλῇ Lp f. 68 c. l. ἐν βουλῇ δ᾿ οὐ πάντεϲ.)

    194. διὰ τί τὸ ὄναρ οὐδεὶϲ τῶν ἐντὸϲ τῷ προβουλίῳ ἀκούϲαϲ παρὰ ἐντὸϲ βουλ Ἀγαμέμνονοϲ ἐξεῖπε τοῖϲ ἄλλοιϲ Ἕλληϲιν ἕν μὲν αἴτιον· εὐλάβεια γὰρ μὴ ὑπονοήϲωϲιν οἱ Ἕλληνεϲ ὅτι διὰ τὴν πρὸϲ Ἀχιλλέα ϲτάϲιν τὸν ὄνειρον πλάϲϲει coni. Cobet ap. Dind.: codd. πράϲϲει, ὅπερ οὐ βαϲιλικόν· ἕτερον δὲ ὅτι τὰ τῶν ὀνείρων οὐ βεβαίωϲ πιϲτεύεται, δι’ ἣν αἰτίαν οὐκ ἐξεῖπε. τρίτον δὲ ὅτι τὰ ἐντὸϲ ταῖϲ βουλαῖϲ βαϲιλικὰ ϲκέμματα καὶ διηγήματα τοὺϲ ἀκούονταϲ οὐ προϲῆκεν ἐκκαλύπτειν.

    [*](1 τοῦτον L. τὸ om. Lp 4 ἐπὶ ϲαλαμῖνι L 5 αὐτὸν B⟩ Lp 6 μετιὼν τοῦ τοῦ ἀγ. Lp 10 in tribus e quibus edidi codicibus (etiam in Lips ) verba. οἱ δὲ ὅτι τὴν ϲπουδὴν κτλ. cum iis quae antecedunt cohaerent interiectis quidem dem his: βῆ δὲ θέειν ἀπὸ δὲ χλαῖναν βάλε, τὴν δ’ ἐκόμιϲε ⟨ἐκόμιϲϲε Lp ⟩ κῆρυξ εὐρυβάτηϲ, quae quin in lemmate posita sint eo minus dubitandum est, quod quae sequuntur partim idem continent quod superiora Duo inter se scholia ita. coaluisse, ut unam efficere videantur quaestionem, etiam aliis locis, e. c. Z 168 videre licet. Nostro loco ea re factum esse, ut initium quod fuerat alterius scholii ἀπορίαν continens abiceretur, non est quod mireris 11 post ἥτιϲ lacunam cunam statui;  excidisse videtur αὐτομάτωϲ vel sim. 11 12 ἐπιϲτρ B⟩ 12 παρὰ τοῦ φεύγειν Lp 13 ἑτέρωθεν Lp 15 ἤτοι om. L, qui pergit (17) ἵνα ἀντὶ βαϲιλέωϲ φαίνιηται ποιεῖν post ἵνα B⟩ duae fere litt. eras. 16 λαβὼν Lp 18 ἐξὸν L)[*](ἔχ ων (Θ 221) διὰ τὸ μὴ ἐμποδίζεσθαι αὐτὸν σπεύδοντα ἀπὸ (sic) τοῦ πλήθους τῶν ἱματίων. Verba inde a ἢ δι τὸ μ ἐμπ., quae Β om., eadem fere in cod. Par. 2766 (Cram. Ill, p. 278, 20) leguntur: ἀπεδύσατο δὲ τὴ χλ αμύδα μύδα διὰ τὸ μὴ ἐμποδίζεσθαι. κτλ.)
    29