Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae

Porphyrius

Porphyrius. Porphyrii Quaestionum Homericanum ad Iliadem pertinentium reliquiae, Fasc I-II. Schrader, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1880-1882

473. v. ad X 391.

477. ad Θ 1.

486. ἕρματα ἐξηγοῦνται τὰ ὑπερείϲματα· γέγονε δὲ ἀπὸ τοῦ)[*](*Β f. 16a ad ἕερματα. L f. 19a, Π. Lp f. 62b c. l. ἕρματα.) ἐνεῖρθαι καὶ ἐρηρεῖϲθαι τῇ γῇ. οὕτωϲ οὖν καὶ τὰ ἐλλόβια ἕρματα εἴρηται παρὰ τὸ ἐνεῖρθαι· ἐντὸϲ δ’ ἄρα ἕρματα ἧκεν ἐυτρήτοιϲι λοβοῖϲι· (Ξ 182 καὶ ἑρμίϲ (Θ 278. ψ 198), ὁ κλινόπουϲ, τὸ οἷον ἕρμα καὶ ἐρηρειϲμένον κατὰ τῆϲ γῆϲ. καὶ ἡμεῖ ϲ δ’ ἕρμα πόληοϲ ἀπέκταμεν ἕρματα. ( ψ 121 ), τὸ ἔρειϲμα καὶ θεμέλιον, ἐκ τοῦ ἐρηρεῖϲθαι ἐντὸϲ τῇ ἔρᾳ. καὶ [*](2 παυϲάμενοι Lp τὰϲ om . Lp 3 ἀπονίζεϲθαι Lp 4 post φέρουϲα Lp ins.: καλῇ χρυϲείῃ ὑπὲρ ἀργυρέοιο λέβητοϲ post φήϲομεν Lp ita: οὐκ εἰϲ τὸ νίψαϲθαι προ τ. δ. μ. 6 οὐκ ἐπὶ Β ἐπέξειϲιν Lp παρέκειτο Lp 8 χρήϲαϲθαι L παρέκειτο om. Lp 9 ὅπωϲ ἐκ τῆϲ ἠιόνοϲ ἀναϲτάντεϲ ἀπ. Lp 10 τ. μὲν τὴν ὁμειωθεῖϲαν, sprascrpt. ο, Lp 11 τῷ om Lp οὐκέτι ὅπωϲ τοῦτο ἀπιοῦϲα ἀπ. Lp ἀντέλαβε B⟩ 12 δίδωϲι μηρ ὀδ. Lp 14 παρ᾿  , ρ θ corr., Β 19 L c. l. ὑπὸ δ’ ἕρματα μακρὰ τάνυϲϲαν incipit: ἐξηγοῦνται τὰ ὑπερ. ἀπὸ γὰρ τοῦ ἐνεῖρθαι καὶ ἐρηρ. τῇ γῇ γέγονεν 20 ἐλλώβια L 21 ἐντὸϲ δ’ ἄρα δ ’ ἕρματα. Lp 22 καὶ ἕρμα ὁ κλ. Lp 24 τῆϲ om. L. δὲ ἕρμα B⟩ πόλιοϲ L) [*](ὥστε δέεσθαι ἐπιν ίψεως ἄλλως τε ὅτι καὶ παυόμενοι τοῦ δείπνου ἔσπενδον μετὰ γὰρ τὸ δειπνῆσαι οὐκ ἦν θεμιτόν.) [*](19 sqq. Quae h. l. cod. Leid. auctoritatem secuti inter Porphyriana retulimus veri simile est e quaestione derivata esse ad 117 instituta, cuius vestigia et apud Eust. Δ p. 451, 31 (ἔστι δὲ λ ύοντα τὰ τοταῦτα εἰπεῖν κτλ.) et Apollon. lon. v. ἕρμα exstant (ὁ δὲ Σιδώνιος βο η θῶν τῷ λεγομένῳ κτλ.) Eadem fere quae h. l. in nostris codicibus exstant Manue M oschopul us, p. 719 , 28 Bachm.. in usum suum convertit.) [*](24 — p. 18, 2 τὸ ἔρεισμα — ἔερτο a Porph. abiudicavit Kammer, Porph. schol. Homerica emendatiora, (diss.) Regim. 1863, p. 34)

18
ὅρμοϲ δὲ ὁ περιδέραιοϲ κόϲμοϲ· χρύϲεον ὅρμον ἔχων (ο 460), εἶτ’ ἐτυμολογεῖ· μετὰ δ’ ἠλέκτροιϲιν ἔερτο.

[*](*B f.16ᵇ ad κατανεύϲομαι. L f. 20b, Π c. l. εἰϲ τὸ εἰ δ᾿ ἄγε τοι κατανεύϲομαι.)

524. διὰ τί ὑποϲχόμενοϲ ὁ Ζεὺϲ τῆ Θέτιδι ἐπικρατεϲτέρουϲ ποικατανεύϲο ῆϲαι τοὺϲ Τρῶαϲ οὐκ εὐθὺϲ τοῦτο τελεῖ, πολὺν δὲ φόνον πρότερον πιτρέψαϲ τῶν Τρώων γενέϲθαι. ὡϲ εἰπεῖν τὸν ποιητήν·

  • ἔνθα κεν α ὖτε Τρῶεϲ ἀρηιφίλων ὑ π’ Ἀχαιῶν
  • Ἴλιον εἰϲανέβηϲαν ἀν αλκείῃϲι δαμέντεϲ (Ζ 73. 74),
    • κατανεύϲο τότε τῇ ὑποϲχέϲει προϲτίθεται, ῥητέον δὲ ὅτι τῶν ὅρκων παρὰ τῶν μαι. Τρώων ϲυγχυθέντων τιμωρίαν δοῦναι πρότερον τοὺϲ παραβάνταϲ ἠξίωϲεν· καὶ πολλῶν διὰ τοῦτο ἀνῃρημένων, ὡϲ εἰϲ ἀπόγνωϲιν τῶν πραγμάτων ἀφικέϲθαι καὶ βουλὰϲ τοῦ δεῖν ἀπογνῶναι τὴν Ἑλένην, τότε λυϲάντων τῶν Ἑλλήνων τὴν παράβαϲιν ἐκ τοῦ μὴ δέξαϲθαι τὰ πεμφθέντα ἐκ τῆϲ Ἰλίου ἐπαγγέλματα διὰ τοῦ Ἰδαίου ἔχοντα οὕτωϲ (Η sqq .) .
  • ἠν ώγει Πρίαμόϲ τε καὶ ἄλλοι Τρῶεϲ ἀγαυοὶ
  • εἰπέμεν, αἴ κέ περ ὔμμι φίλον καὶ ἡδὺ γέν οιτο,
  • μῦθον Ἀλεξάνδρου, τοῦ εἵνεκα νεῖκοϲ ὄρωρε ·
  • κτήματα μὲν ὅϲ’ Ἀλέξαν δροϲ κοίλῃϲ ἐνὶ νηυϲὶ ν
  • ἠγάγετο Τροίηνδ᾿  , ὡϲ πρὶν ὤφελλ’ ἀπολέϲθαι,
  • πάντ’ ἐθέλει δόμεν αι καὶ ἔτ’ οἴκοθεν ἄλλ’ ἐπιθεῖναι·
  • κουριδίην δ’ ἄλοχον Μενελάου κυδαλίμοιϲ
  • οὔ φηϲιν δώϲειν, ἦ μὴν Τρῶέϲ γε κέλονται·
    • τοιαύτηϲ γὰρ πρεϲβείαϲ ἀφιγμένηϲ προϲτίθηϲιν ὁ Διομήδηϲμήτ’ (Η 400sqq .)
  • ἄρ τιϲ νῦν κτήματ’ Ἀλεξάνδροιο δεχέϲθω
  • μή θ’ Ἑλέν ην· γνωτὸν δέ, καὶ ὃϲ μάλα νήπιόϲ ἐϲτιν,
  • ὡϲ ἤδη Τρ ώεϲϲιν ὀλέθρου πείρατ’ ἐφῆπται,
    • ἔπειτα τῶν Ἑλλήνων ϲυμψήφων γενομένων ὣϲ ἔφα θ᾿, οἱ δ’ ἄρα πάντεϲ ἐπίαχον υἷεϲ Ἀχαι ῶν, μῦθον ἀγαϲϲάμενοι Διομήδεοϲ ἱ πποδάμοιο (Η 403. 4 ) —, καὶ τότ’ Ἀγαμέμνονοϲ εἰπόντοϲ·
  • Ἰδαῖ᾿  , ἤτοι μῦθ ον [Ἀχαιῶν] αὐτὸϲ ἀκούειϲ,
  • ὥϲ τοι ὑποκρίνονται, ἐμοὶ δ’ ἐπιανδάνει ο ὕτωϲ (H 406. 7 ),
    • καὶ διὰ πάντων, τῶν τε ἀρίϲτων καὶ τοῦ βαϲιλέωϲ τοῦ τε ὄχλου, διελθόντοϲ, ὅτι μηδ’ ἐμμένουϲι τοῖϲ ὅρκοιϲ καὶ ἀποδιδοῦϲι τὴν Ἑλένην καὶ [*](1 ἕρμα pro ὅρμοϲ L περιδόραιοϲ L. ἕρμα pro ὅρμον L 2 δὴ λέκτροιϲιν B⟩ Lp δὴ λέκτροιϲιν ἔορτο L, corr. Vill. 3 B⟩ praemittit ἀπορία 7 ἀναλκείοιϲι L 9 πρότερον δοῦναι L 13 διὰ τοῦ Ἰδαίου ἐπαγγέλματοϲ L 15 ἀγαβοί L 16 εἰπέμεν (suprascrpt. αι) εἰέπερ L 18 post ἀλέξανδροϲ Β ras. sex fere litter. 19, 20 ὤφελλεν ἀπ. . . . . . . .ἐθέλει δὀμεναι B⟩ 20 ἄλλα L 21 δ’ om. L 22 ἣν φηϲὶν δώϲειν L 23 γὰρ . . . . . . . . φιγμιένηϲ B⟩ 25 post ἐϲτιν in L schol. ad Α 520 pertinens sequitur (de αὕτωϲ): ὡϲ μάτην ψευδῶϲ κτλ. Quo et aliis quibusdam interiectis, f.21 rursus quaestio Porphyr. (lin. 26): δὴ τρώεϲϲιν 28 ἀγαϲάμενοι L 30 ἰδαίων L Ἀχαιῶν om. codd. 32 καὶ τοῦ ὄχλου L 33 ἀποδιδόαϲι codd.) [*](3 sqq. Cf Porph. Θ 5.)
    19
    τὰ κτήματα καὶ ὅϲα ὡμολογήθη χρὴ πείθεϲθαι, ἀλλὰ μόνον πολεμεῖν, ϲυνέβη λύϲιν γενέϲθαι τῶν ὁρκίων καὶ τὴν ἐπιορκίαϲ δυνάμει ἄφεϲιν. οὗτοι γὰρ οὐκ εἰϲ ἀπαίτηϲιν τῆϲ Ἑλένηϲ κατὰ τοὺϲ ὅρκουϲ ἐτράπηϲαν, εἰϲ δὲ παραίτηϲιν μὲν ταύτηϲ, πολέμου δὲ παραϲκευήν· ὅθεν καὶ τεῖχοϲ ταῖϲ ναυϲὶ περιβάλλοντεϲ φαίνονται, τοὺϲ μὲν ὅρκουϲ ἐάϲαντεϲ, πρὸϲ ἄλλα δὲ τραπόμενοι. διὸ καὶ ἐπιλέγει ὁ Ἀγαμέμνων (H 411)
  • ὅρκια δὲ Ζεὺϲ ἴϲτω, ἐρίγδουποϲ πόϲιϲ Ἥρηϲ,
    • ἀνελῶν τὸ δεῖν τούτοιϲ ἐμμένειν καὶ ἐπιτρέψαϲ αὐτοὺϲ τῷ Διί. ἀνῃρημένου τοίνυν Πανδάρου τοῦ τοὺϲ ὅρκουϲ παραβάντοϲ (ε 29 sqq .) καὶ θυϲιῶν καὶ λιτανειῶν γεγονυιῶν καὶ ἐπιϲτροφῆϲ πρὸϲ τοὺϲ ὅρκουϲ διὰ τοῦ ὁμολογεῖν καὶ λέγειν (H 350 sqq )·
  • δεῦτ’ ἄγετ’, Ἀργείην Ἑλένην καὶ κτήμαθ’ ἅμ’ αὐτ ῇ
  • δώομεν Ἀτρείδῃϲιν ἄγειν, νῦν δ’ ὅρκια πιϲτὰ
  • ψευϲάμενοι μαχ όμεϲθα, τῷ ο ὔ νύ τι κέρδιον ἡμῖν
  • ἔλπομαι ἐκτε λέεϲθαι, ἵνα μὴ ῥέξομεν ὧδε,
    • καὶ εἰκότωϲ καὶ ἧττα γίνεται ὑπὲρ τοῦ μὴ ἐκτελεϲθῆναι τὰ εἰρημένα καὶ παύεται ἡ ἐκ τῆϲ παραβάϲεωϲ μῆνιϲ, τῶν Ἑλλήνων ἀρνηϲαμένων τὴν κατὰ τοὺϲ ὅρκουϲ γινομένην ἀπόδοϲιν καὶ εἰϲ πὸλεμον παρεϲκευαϲμένων.

    526. ταῦτα παιδευτικὰ πρὸϲ πίϲτιν. τὰϲ δὲ αἰτίαϲ εἶπε, δι’ ἃϲ οὐ[*](B⟩ f. 17a ad παλινάγρετον, L f. 19b, Π. Lp f.63a c.l. οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον.) τελοῦμεν τὰϲ ὑποϲχέϲειϲ· ἢ μετανοήϲαντεϲ, ὅπερ ὃ L δηλοῖ τὸ παλιν. ἤτοι τὸ εὐμετάτρεπτον om. haec tria verba Lp, ἢ παραλογιζόμενοι τοὺϲ δεηθένταϲ, ὅπερ ἐντὸϲ τῷ ἀπατηλῷ νοεῖται. ἢ οὐ δυνηθέντεϲ ἐκτελεῖν ἐπιτελεῖν Lp τὰϲ ὑποϲχέϲειϲ, ὅπερ εἶχε τὸ ἀτελεύτητον add. L: ἐκ δὲ τοῦ μέγαν δ’ ἐλέλιξεν Ὄ λυμπον ἐδήλωϲεν παλινάγρεκτλ., quae in B⟩ et Lp recte nov. schol. ad ν. 53 pertinens efficiunt.

    544. quod ad h. v. in codicibus legitur scholium omisi; B⟩ (f. 17α ad πατὴρ ) enim et L. (f. 21a) ita incipiunt: τὸν Δία μόνον τῶν θεῶν οὕτωϲ καλεῖ ὅτι κτλ., Lp (f. 63b ) vero: διὰ τὸν Δία κτλ., ita. ut litterae δια per errorem bis positae esse videantur. Quali e dittographia facillime oriri potuit quaestionis forma quam unus cod. A (f. 22b) exhibet: διὰ τί τὸν Δία κτλ.

    592. πῶϲ τῶν ἄλλων θεῶν ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ φερομένων ῥιπῇ,[*](B f. 18ᵇ ad πανδῆμαρ.) Ἥφαιϲτοϲ δι’ ὅληϲ ἡμέραϲ φέρεται φαμὲν οὖν ὅτι π ᾶν δ’ ἧμαρ οὐ [*](2 λῦϲιν B⟩ (vid.) ὅρκων L 3 ἐτράποντο L 6 διατραπόμενοι, om. δέ, L 7 ἥραϲ L 13 δώημεν L ἄγειν evan. B⟩ 14 μαχόμεθα L οὐ νύ τοι B⟩ L. ὑμῖν L 15 ῥέξωμεν B⟩ 16 prius καὶ om. L ἥττα L e corr. 32. 33 θεῶν post φερομένων L π ῶϲ τ. ἀλλ. θ. οὐ κινήϲει ἀπὸ τ. οὐρ. φερομένων ἐπὶ γῆϲ. Ἥφαιϲτοϲ κτλ. Lp 33 πανδῆμαρ corr.e πάν δ’ ἦμαρ H ὅτι πανῆμαρ L ὅτι τὸ πανῆμαρ Lp) [*](19 qq. Diple v. 526 appicta a schol. Ariston. ita explicatur: ὅτι περιώρικε τοὺς τράπους. Quae in altero schol. A leguntur Porphyrianis simillima διὰ τοῦ παλινάγρετον ἐσήμα νεν ὅτι β βαιός ἐστιν κτλ. (cf. Eust. p. 144, 26) quam originem habeant non constat.) [*](33 Aristarchi sententia (v. Lehrs, Ar. p. 151) male reddita.)

    20
    [*](L f. 23a. Lp f. 64b c. l. πᾶν δ’ ἦμαρ φερόμην.)δηλοῖ τὸν ἀπὸ πρωίαϲ μέχριϲ ἑϲπέραϲ καιρόν, ἀλλὰ τὴν πελάζουϲαν τῇ νυκτὶ ὥραν, ὡϲ καὶ ἀλλαχοῦ· οἱ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν λάϲκοντο (Α 472) καὶ τὰ ἑξῆϲ, πρόπαν ἦμαρ ἐϲ ἠέλιον καταφερόμην. δύντα δαίνυντο (Α 601 ).

    [*](B⟩ f 18b θυμόϲ. ad Lp f.  64ᵇ c. l. ὀλίγοϲ δ ἔτι θυμὸϲἐνῆεν.)

    594. εἰ ἐλαττοῦται, φαϲὶ, τὸ θεῖον. καὶ τέλεον ἐπιλείψει, ἀγνοοῦνθυμὸϲ. τεϲ ὅτι πολλαὶ τῶν ἐντὸϲ τῷ κόϲμῳ φύϲειϲ μειοῦνται μὲν οὐκ ἐκλείπουϲι δὲ τέλεον. καὶ γὰρ καὶ αὐχμῶν πλεοναζόντων μειοῦται τὸ ὑγρὸν ἀλλ’ οὐκ ἐπιλείπει. καὶ Ἄρηϲ· μόγιϲ δ’ ἐϲαγείρατο θυμόν (Φ 417 ).