Christus Patiens [Dub.] (Fort. Auctore Constantino Manasse)
Gregory, of Nazianzus
Gregorius Nazianzenus, Christus Patiens, Brambs, Teubner, 1885
- ἀπαλλαγεῖσα τῆσδε τῆς ἀθυμίας.
- Ὤμοι, φρενὸς σῆς εὐγενοῦς τε κἀγαθῆς·
- Ὠ Τέκνον, οἵᾳ συμφορᾷ συνεζύγης·
- τὸ δ’ εὐγενές σου τῶν φρενῶν σῶον μένει·
- ὅσην ἀεί μοι τὴν προμήθειαν φέρεις·
- Ταῦτ᾿ ἐννοηθεῖσ᾿ ᾐσθόμην ἀβουλίαν
- πολλὴν ἔχουσα καὶ μάτην λυπουμένη
- μάτην θ’ ἑαυτῇ πρὸς λόγους ἀφικόμην.
- Ἄ ἄ·
- Πολυστόνων ἄϊον ἰαχὰν γόων,
- φωνὰν ἔκλυον, ἔκλυον βοὰν στόνων.
- θεοκλυτεῖ δ’, ὡς ἄρα δεινά τις παθών.
- Καὶ μὴν ὁ κλεινὸς ἄπο δὴ στείχει Πέτρος,
- σκυθρωπὸς, οἰκτρὸς καὶ κατανενυγμένος,
- θεοκλυτεῖ τις δ’ ὡς κακὸν ῥέξας μέγα.
- Τί, Πέτρε, θρηνεῖς; Δείν’ ἔπραξας, ἀλλ’ ὅμως
- ἔτ᾿ ἔστι καὶ σοὶ τῶνδε συγγνώμης τυχεῖν.
- Ὠ Τέκνον, ὠ φίλτατον, ὦ Θεοῦ Λόγε,
- σύγγνωθ’· ἁμαρτεῖν δ’ εἰκὸς ἄνθρωπον, Τέκνον,
- καὶ Πέτρος ἐξήμαρτε τοὺς ὄχλους τρέσας.
- Στέγουσα νῦν ἄπιθι, μῆτερ παρθένε·