Panarion (Adversus Haereses)

68. Καὶ τί μοι τὰ πλήθη λέγειν πρὸς ἔλεγχον τούτου τοῦ ἐλεεινοῦ τῆς > ἐν αὐτῷ γενηθείσης φλυαρίας; ἄρα οὖν ὡς ἀνέστη καὶ ἑαυτοῦ τὸ σῶμα ἤγειρεν, οὓτως καὶ ἡμᾶς ἐγερεῖ.

ἀπὸ τούτου γὰρ [*](8f Job. 12, 24 — 13 Matth. 24, 28 — 19 vgl. Matth. 27, 59 — 21 Matth. 28, 5f) [*](M U 2 vor κύριος + ό Μ | ὁ 1 <U | δι᾿ ἀσφάλειαν πᾶσαν U | > * 3f vor πλεῖστα + τὰ U 5 εἶχεν] * 6 ματαίαν U 8 εἰς τῆν γῆν Μ 9 πέσῃ καὶ] πεσὼν U 15 ὁμολογήσης M 17 ὅλος οὖν — ἀνέστη Μ 19 * ἀλλ᾿ ὅτι τὸ σῶμα> * 25 <φησίν> * 26 ἐγκαταλειφθῆ M 27 ἀλλὰ Μ 28 <ἀνέστη> * 30 <τε>*)

καὶ ὓστερον ἐπιφέρει λεγων »δεῖ τὸ φθαρτὸν τοῦτο ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο ἐνδύσασαθαι ἀθανασίαν«· καὶ οὐκ εἶπε τὸ θνητὸν μόνον οὐδὲ τὸ φθαρτὸν μόνον οὐδὲ τὴν ἀθάνατον ψυχήν, ἀλλὰ τὸ φθαρτὸν τοῦτο μετὰ προσθήκης τοῦ τοῦτο καὶ τὸ θνητὸν τοῦτο μετὰ προσθήκης τοῦ τοῦτο.

αὐτὸς οὖν ὃλος ὁ κόκκος αὐτοῦ ἀνέστη καὶ οὐ μέρος ἀνέστη ἀλλὰ ὅλος ἀνέστη καὶ οὐκ ἄλλος κόκκος παρὰ τὸν ὄντα ἀνέστη ἀλλὰ αὐτὸς ὁ πεσὼν ἐν τῷ μνήματι ὅλος καὶ πῶς ἰσχύει σου ἡ κενοφωνία;

δύο γὰρ κόκκους οἶδεν ἡ θεία γραφὴ εἰρημένους, ἕνα ἐν τῷ εὐαγγελίῳ καὶ ἓνα παρὰ τῷ ἀποστόλῳ.

καὶ ό μὲν τὴν τὴν πᾶσαν σαφήνειαν δηλοῖ κατὰ τὰ τελείως ἐν αὐτῷ ἐνεργηθέντα, ὃπερ ἐστὶ πρωτότυπον τῆς > ἀναστάσεως. τοῦτο γὰρ καὶ διδάσκων καὶ ποιῶν ὁ σωτὴρ τὰ πάντα ἡμῖν εἰς βεβαίως εἰργάσατο.

εὐθὺς γὰρ ἔλεγε περὶ τοῦ κόκκου καὶ ἤγειρε τὸν κόκκον, ἴνα ἡμῖν τὴν πίστιν τῆς ἐλπίδος βεβαιώσῃ τῆς ἡμῶν ἀναστάσεως | [*]() ἐν ἀληθείῳ.

ἀπὸ τούτου διαδεξάμενος ό ἀπόστολος, πνεύματι ἁγίῳ φερόμενος, τὴν μετὰ τὴν ἀνάστασιν ἐσομένην δόξαν τῶν ἁγίων διηγούμενος ἡμῖν καὶ τὴν <ἐλπίδα> τῆς ἀπολαύσεως ἀγαθῶν δείκνυσι πάλιν διὰ τοῦ κόκκου τοῦ σίτου,

κατὰ τῶν ἀπίστων ἐπικηρυκευόμενος· »ἀλλὰ ἐρεῖς μοι, πῶς ἐγείρονται οἱ νεκροί; ποίῳ δὲ σώματι ἔχονται«; καί φησι πρὸς τὸν τὰ τοιαῦτα λέγοντα »ἄφραν«. ό γὰρ ὃλως περὶ ἀναστάσεως ἀμφιβάλλων ἄφρων ἐστὶ καὶ [*](1–6 I Kor. 15, 12-15 — 7f I Kor. 15, 53 — 25 I Kor. 15, 35) [*](M U 2 t δὲ — οὐκ ἔστι , a. R. v. sp. Hd nachgetragen ἡ ἀνάστασις οὐκ ἔστι Μ 3f εἰ δὲ — ἐγήγερται < Μ 4 καὶ 1 U | ἡμῶν 1 ἡμῶν M 5 εἴιπομεν U | ὅτι2 < U 6 ὃν οὐκ ἤγειρε < U 10 τοῦ *] τῆς 10 f ka]i τὸ θνητὸν — τοῦτο < M 11 τοῦ *] τῆς U 13 ἀλλ’ U 14 πῶς *] ποῦ MU 16 εἶς *] εἰς MU 17 > * 18 παράστασιν + <ἀληθείας> 19 εὐθὺς γὰρ ἔλεγε *] εὐθύς. ἔλεγε γὰρ MU | vor ἤγειρε + τοῦ U 21 διασεξάμενος] δεδοξασμάνος Μ 23 <ἐλπίδα> * | ἀπολήψεως M 25 U 26 vor φησὶ + ἃ M 27 ἄφρον U)

εἶτά φησιν »ἄφρων, σὺ ὃ σπείρεις οὐ ζωογονεῖται, ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ, καὶ ὃ σπείρεις, οὐ τὸ γενησόμενον σῶμα σπείρεις ἀλλὰ γυμνὸν κόκκον εἰ τύχοι σίτου ἣ τῶν ἄλλων σπερμάτων, καὶ οὐ ζωογονεῖται, ἐὰν μὴ ἀποθάνῃ. ὁ δὲ θεὸς δίδωσιν αὐτῷ αὐτῷ ὡς ἠθέληδε, καὶ ἑκάστῳ τῶν σπερμάτων ἴδιον σῶμαι.

καὶ ὁρᾷς ὅτι οὐκ ἀλλάσσεται τὸ σῶμα. οὐδεὶς γὰρ σπείρας κριθὰς καιθὰς σῖτον οὐδὲ μελάνθιόν τις ἔσπειρε καὶ εὗρε κριθήν ἀλλὰ τὸ σπειρόμενον αὐτό ἐστι τὸ ἐγειρόμενον.

ἐὰν δὲ καὶ καταλειφθῇ <τι> ἐξ αὐτοῦ κάτω ἐν τῇ γῇ καὶ ἀναστῇ ἐξ αὐτοῦ τὸ βλάστημα, ὡδε μὲν ἐν τούτῳ τῷ φθαρτῷ σίτῳ καὶ μὴ εἰς κρίσιν ἐρχομένῳ τὸ μὲν καταλειφθὲν ἄχρηστον, τὸ δὲ ἐξ αὐτοῦ ἐγειρόμενον κάλλιον.

ἠθέλησε δὲ δεῖξαι τὴν φαιδρότητα διὰ τὴν ἀπιστίαν τῶν μὴ τὴν ἐλπίδα τοῦ θεοῦ καραδοκούντων. τἀληθῆ μὲν γὰρ ὁ κόκκος τοῦ σίτου λεπτότατος. δὲ ἐν τῷ τοιούτῳ κόκκῳ τῷ σμικροτάτῳ καὶ ῥίζαι καὶ βάσεις καὶ κάλαμοι καὶ αἱ] γονατίδδες καὶ αἱ τοσαῦται σύριγγες καὶ κεφαλίδες καὶ θῆκαι καὶ ἀνθέρικες καὶ κόκκοι πολυπλασιάζοντες;