Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

61. Τρεῖς τὰρ νόμους ὑποτιθέμενος ἀναφανδὸν ὁ Παῦλος ἐνταῦθά μοι καταφαίνεται· ἕνα μὲν τὸν κατὰ τὸ ἔμφυτον ἐν ἡμῖν ἀγαθόν, ὅν καὶ νόμον σαφῶς νοὸς ἐκάλεσεν, ἕνα δὲ τὸν ἐκ προσβολῆς συνιστάμενον τοῦ πονηροῦ καὶ εἰς τὰς ἐμπαθεῖς ἐξέλκοντα πολλάκις φαντασίας τὴν ψυχήν, ὃν ἀντιστρατεύεσθαι τῷ νόμῳ τοῦ νοὸς ἔφη,

καὶ ἕτερον τὸν κατὰ τὴν ἁμαρτίαν ἐκ τῆς ἐπιθυμίας ἐνσκιρρώσαντα ἐν τῇ σαρκί, ὃν ἁμαρτίας νόμον οἰκοῦντα ἐν τοῖς λέλεσιν ἐκάλεσεν· ᾧ ἐπιβαίνων ὁ πονηρὸς καὶ ἐποχούμενος πολλάκις καθ᾿ ἡμῶν ἐγκελεύεται, πρὸς ἀδικίαν ἡμᾶς καὶ πράξεις συνελαύνων κακάς.

ὁ γὰρ ἔξωθεν εἰσπνεόμενος ἀπὸ τοῦ πονηροῦ νόμος καὶ διὰ τῶν αἰσθήσεων καθάπερ ἀσφαλτῶδες ῥεῦμα ἔνδον εἰς αὐτὴν ἐκχεό- [*](5 Röm. 7, 22 — 7 Röm. 7, 23) [*](MUS Phot.) [*](1 f τὸ μὲν . . . συνιστάμενον . . ., τὸ δὲ Phot.] ὁ μὲν . . . συνιστάμενος . . ., ὁ δὲ MU 1 ἐνθωπευούσης] ἐν θεῶ πεσούσης M ἐμφωλευούσης Phot. | ἐν τῷ σώματι] im Fleisch S 2 ἥτις . . . ὡς ἔφην, ἐγενήθη < S | ἐπιπνοίας Scaliger] ἐπινοίας MU Phot. | ἐγενήθη] συνέστη Phot. 3 καὶ φυσικὸν νόμον < S 4 καὶ ἐπανορθούμενον < S 6 τῇ δὲ] τῆ γὰρ M | ἐπιθυμίαν] ἁμαρτίαν U 8 οἷον τῇ] ὁ ἐν τῆ U | πρὸς τὸ ἀγαθὸν < U | ὁρμῇ, τῇ < U | vor τῇ ἐπιθυμίᾳ + und S | οὗτος] αὐτὸς Phot. 9 ἀεὶ καὶ Ÿ— ἀνομίαν < S 10 παντάπασι — ἑλκτικὸς < S | ἡδονὰς ὢν] ἡδονῶν M 11 f ὑποτιθέμενος . . . μοι καταφαίνεται] zeigt an S 11 ἀναφανδὸν] < S hinter ὁ Παῦλος Phot. | ὁ Παῦλος] der Apostel S 12 κατὰ τὸν Μ | ὃ MU 13 σαφῶς < S | ἐκάλεσε νοὸς Phot. | συνιστάμενον Phot.] ἐνιστάμενον MU | συνιστάμενον + νόμον Phot. 15 ἕτερον] τρίτον Phot. | τὸν] τὸ M 16 ἐκ τῆς ἐπιθυμίας < S | ἐνσκηρώσαντα M ἐνσκιρώσαντα U σκιρώσαντα Phot. ward S | τῇ < M 17 ἐπιβαίνων ὁ πονηρὸς καὶ < Phot. 17 f καὶ ἐποχούμενος < S 18 f καθ᾿ ἡμῶν — κακάς] uns zu bösen Taten anreizt S 19—S. 497, 2 ὁ γὰρ — νόμου < Phot. 20 ἔνδον < S | αὐτὴν < S)

497
μενος τὴν ψυχὴν ύπὸ τοῦ ἐν τῇ σαρκαὶ κατὰ τὴν ἐπιθυμίαν ὑπάρχοντος κραταιοῦται νόμου.

φαίνεται γὰρ ὡς ἐν αὐτοῖς ἡμῖν τὸ με) βέλτιον τὸ δὲ χεῖρον ὄν, καὶ ὄταν μὲν τὸ βέλτιον φύσει τοῦ χείρονος ἐγκρατέστερον γενηθῇ, φέρεται ὅλος πρὸς τὸ ἀγαθὸν ὁ νοῦς· ὅταν δὲ τὸ χεῖρον ἐπιβρίσῃ πλεονάσαν, ὃ ἀντιστρατεύεσθαι τῷ ἐν ήμῖν λέγεται ἀγαθῷ, ἄγεται πάλιν ἀθτιστρόφως πρὸς φαντασίας παντοδαπὰς ὁ ἄνθρωπος καὶ λογισμοὺς χείρονας.