Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

2 Ἤδη δὲ ἐν ὑπομνήσει σου γινομένου τοῦ ἀκροατοῦ οὐκ εἰς κατάγνωσιν <ἡμῶν> ἐν ὑπονοίαις γενήσῃ. ἐπηγγειλάμεθα γὰρ τῶν μὲν τὰς ῥίζας καὶ τὰς τροφὰς ἤ τι τῶν [ἐν τοῖς] παρ᾿ αὐτοῖς γινομένων δηλῶσαι, ἄλλων δὲ μόνον τῷ ὀνόματι ἐπιμνημονεῦσαι·

ὡς δὲ ἡ θεία δύναμις παρεσκεύασε καὶ ἐβοήθησεν, ἕως ταύτης τῆς αἱρέσεως τὰς πάσας διεξελθόντες οὐδεμίαν ἐάσαμεν ἀνερμήνευτον, πλὴν μιᾶς ταύτης.

τάχα δὲ διὰ τὸ ἐπαρθεῖσαν τῷ τύφῳ ἀλίγον καιρὸν [καὶ] [*](23 ff vgl. Panrion prooem 11 2, 3 ff; 1 170, 7 ff) [*](M U) [*](1 οἱ +ἐν Μ 2 οὕτω < Μ 3 ἀλλὰ Μ 4 αὐτοὺς] αὐτοῦ Μ 5 ἐξέπεσαν Μ 6f ἀνατραπήσονται—φρονοῦσιν < Μ 10 Unterschrift: τέλος κατὰ καθαρῶν U 11 Überschrift κατὰ ἀγγελικῶν μݲ ἡ (ἢ Μ) καὶ ξݲ Μ U 12 * <γενέσθαι> * 17 ἔχω + τι Μ 18 ἐξωχωτάτω Μ 19 ἄγεσθαι] χρῆσθαι?* 20 ἐνηιλίνη U 23 <ἡμῶν> * 24 τροφὰς] προφάσεις U | [ἐν τοῖς]*, ἐντὸς Öh. 25 ἀπομνημονεῦσαι U 27 διεξελθόντες] δὲ εξελθόντες Μ 28 [καὶ] *)

380
ὕστερον λῆξαι τὴν ταύτης κατάληψιν οὐ πάνυ σαφῶς ἔγνωμεν.

ταύτης δὲ μόνου ἐπιμνησθέντες τῆς ὀνομασίας ἐν τάχει ὥσπερ ἐκτρώματι τῷ ταύτης ὀνόματι χρησάμενοι παρελευσόμεθα τὸν τόπον.

ἐπὶ τὰς ἑτέρας δὴ διασκοποῦντες τὴν ὁρμὴν ποιεῖσθαι καὶ αἰτούμενοι τὸν τῶν ὅλων δεσπότην παραφανῆναι ἡμῖν καὶ τὰ ἀκριβῆ τῶν παρ᾿ αὐτοῖς γινομένων ἐπιδείξαντα τῷ σμικρῷ ἠμῶν νῷ πάντα κατὰ ἀκρίβειαν σημᾶναι,

ἵν᾿ ἑαυτοῖς τε καὶ τοῖς πέλας τὴν διόρθωσιν ποιησώμεθα τοῦ φεύγειν τὰ φαῦλα, ἐν δὲ τοῖς ἀγαθοῖς κὰι ἀληθεστάτιος τὸ ἑδραῖον ἑαυτοῖς ἐν θεῷ προσπορίσασθαι.