Panarion (Adversus Haereses)

11. Ἀλλὰ ἐρεῖς μοι, πῶς οὖν ἀνὴρ αὐτῆς ἐκέκλητο, εἰ μὴ ἔσχε ταύτην; ὁ δὲ ταῦτα ἀμφιβάλλων ἀγνοεῖ τὰ κατὰ τὸν νόμον, ὅτι ἐξότε ὀνομάζεται γυνὴ ἀνδρί, κἄν τε παρθένος εἴη κἄν τε ἐν οἴκῳ πατρὸς ἔτι ὑπάρχει, γυνὴ τοῦ ὠνομασμένου λέγεται ἡ τοιαύτη· τούτου ἕνεκεν ὁ ἅγιος ἄγγελός φησι »μὴ φοβηθῇς παραλαβεῖν τὴν γυναῖκά σου«.

καὶ ἵνα μή τις νομίσῃ ὅτι πλάνη τις <ἐστὶν> ἐν τοῖς εὐαγγελίοις — ἔκπληκτον γὰρ τὸ μυστήριον καὶ ἡ διήγησις ὑπὲρ ἄνθρωπον, μόνοις δὲ τοῖς υἱοῖς τοῦ ἁγίου πνεύματός ἐστι πᾶσα λεία τε καὶ πεφωτισμένη —,

<φησί> »ἦν ὡς ἐτῶν τριάκοντα, ὡς ἐνομίζετο υἱὸς τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ Ἠλὶ τοῦ Ματθάν«, καὶ ἀναφέρει τὴν γέννησιν ἐπὶ τὸν Ἀβραάμ, ὅθεν καὶ ὁ Ματθαῖος ἐνήρξατο, ὑπερβαίνει δὲ τὸν Νῶς καὶ φθάνει ἐπὶ τὸν Ἀδάμ, ἵνα τὸν ἀπὸ πρώτης πλασθέντα σημάνῃ, ζητούμενον διὰ τοῦ ἀπὸ τοῦ φυράματος αὐτοῦ ἐλθόντος τουτέστιν ἀπὸ τῆς ἁγίας παρθένου Μαρίας.

ἦλθε γὰρ δι᾿ ἐκεῖνον τόν ποτε πλασθέντα καὶ τοὺς ὑπ᾿ αὐτοῦ γεγεννημένουσ, θέλοντας ζωὴν αἰώνιον κληρονομῆσαι· ὑπερβὰς δὲ τὸν Ἀδὰμ λέγει »τοῦ θεοῦ«.

ἐντεῦθεν λοιπὸν ἦν φανερώτατον ὅτι τοῦ μὲν θεοῦ ἦν υἱός, διὰ δὲ τοῦ σπέρματος τοῦ Ἀδὰμ κατὰ διαδοχὴν ἐν σαρκὶ παρεγένετο. ἀλλὰ οὐκ ἔσχον πάλιν φωτισμὸν οἱ πεπλανημένοι, ἀντέλεγον δὲ τῷ [*](1ff vgl. Ancoratus c. 60; I 70, 18ff Panarion haer. 28, 7, 6; I 319, 26ff haer. 30, 29, 8 u. 11; I 373, 21 u. 374, 3ff haer. 78, 7ff — 13 Matth. 1, 20 — 17 Luk. 3, 23ff — 21 vgl. haer. 46, 2, 7 u. 3, 10; II 206, 11ff u. 207, 20ff — 24 Luk. 3, 38) [*](M U) [*](2 δεδέχθαι Μ 4 ἐτῶν ὀγδοήκοντα U | που < U 5 πλέν M | vor ἐλάσσω + ἢ U | υἱοὺς ἓξ U 6 ταύτην δὲ τὴν] τὴν δὲ U 8 ὑπῆρχεν U 10 τὸν < M 11 ἦ U | τε2 < M 12 ὠνομασμένου] ὀνόματος μόνου U 14 <ἐστιν>* 15 ἐκπλήττον M 16 ἁγίου < M 16f λεῖα πᾶσα τε U 17 <φησί>* |ἦν + οὖν U 19 ὁ < M 20 φθάννει M | ἀπὸ πρώτης ist nicht zu beanstanden vgl. S. 281, 8 23 ποτε + <ὑπ᾿ αὐτοῦ> u. ἀπ᾿ statt des folgenden ὑπ᾿ ?* 24 τὸν] τοῦ M 25 φανερώτατον *] φανέρωσις MU 25f διὰ δὲ + καὶ U 27 πάλιν < M)

ἔφασκον δὲ ὅτι ἱδοὺ ἰδοὺ τρίτον εὐαγγέλιον τὸ κατὰ Δουκᾶν.τοῦτο γὰρ ἐπετράπη τῷ Δουκᾷ, ὄντι καὶ αὐτῷ ἀπὸ τῶν ἐβδομήκοντα δύο τῶν διασκορπιδθέντων ἐπὶ τῷ τοῦ σωτῆρος λόγῳ, διὰ δὲ Παύλου τοῦ ἁγίου πάλιν ἐπανακάμψαντι πρὸς τὸν κύριονν ἐπιτραπένται τε αὐτοῦ κηρῦξαι τὸ εὐαγγέλιον.

καὶ κηρύττει πρῶτον ἐν Δαλματίᾳ καὶ Γαλλίᾳ καὶ ἐν Ἰταλίᾳ καὶ Μακεδονίᾳ. ἁρχὴ δὲ ἐν τῇ Γαλλίᾳ, ὡς καὶ περὶ τινων τῶν αὐτοῦ ἀκολούθων λέγει ἐν ταῖς αὐτοῦ ἐπιστολαῖς ὁ αὐτὸς Παῦλος. »Κρήσκης, φησίν, ἐν τῇ Γαλλίᾳ«. οὐ γὰρ ἐν τῇ Γαλατίᾳ, ὥς τινες πλανηθέντες νομίζουσιν, ἀλλὰ ἐν τῇ Γαλλίᾳ.