Panarion (Adversus Haereses)

3. πᾶσα δὲ ἀνθρώπων χλεύη ἐν τῷ ἀποστῆναι <καθέστηκεν> ἀπὸ τῆς ὁρθῆς πίστεως καὶ εἰς ἀμηχανίαν τρέπεσθαι καὶ εἰς διαφορὰς ἐνθουσιασμῶν τε καὶ ὀργίων. ἐκβακχευόμεναι γὰρ αἱ διάνοιαι ἀεὶ τοὺς μὴ κατέχοντας τὴν ἄγκυραν τῆς ἀληθείας, ἀλλ᾿ἐπιδιδόντας ἐαυτοὺς τῷ * φέρουσι κατὰ πᾶσαν ὁτιοῦν αἰτίαν.

κἄν τε γὰρ γυναῖκες παρ᾿ αὐτοῖς εἰς ἐπισκοπὴν καὶ πρεσβυτέριον καθίστανται διὰ [*](2 vgl. Act. 21, 9 u. Proclus bei Eusebius h. e. III 17, 4; S. 266,3 Schwartz; dazu den Anonymus V 17, 3; S. 470, 15 Schwartz Origenes bei Cramer Cat. in I. ad Corinth. S. 279 ταύτης δὲ τῆς ἐντολῆς οὐκ ἦσαν οἱ τῶν γυναικῶν μαθηταὶ οἱ μαθητευθέντες Πρισκίλλῃ καὶ Μαξιμίλλῃ. . .τέσσαρες, φασί, θυγατέρες ἦσαν Φιλλίππου τοῦ εὐαγγελιστοῦ καὶ προεφήτευον. εἰ δὲ προεφήτευον, τί ἄτοπόν ἐστι καὶ τὰς ἡμετέρας, ὥς φασιν ἐκεῖνοι, προφήτιδας προφητεύειν (aus Origenes schöpft Didymus de trin. III 41,3; Migne 39,988 C u. der dial. orth. et Mont. Ficker ZKG XXVI 456,24ff) – 3 zur Bußpredigt im Kreis der montanistischen Gemeinde vgl. den Anonymus bei Eusbius V 18,9; S. 464, 5ff Schwartz τοῦ πνεύματος . . . ἔσθ᾿ὅπῃ δὲ καὶ κατακρίνοντος στοχαστικῶς ἀξιοπίστως αὐτοὺς ἄνττικρυς, ἴνα καὶ ἐλεγκτικὸν εἶναι δοκῇ -10 Gal. 3, 28 - 12 vgl. Filastrius haer. 74; S. 38, 18 Marx u. Acta Perp. et Felic. 4 de caseo quod mulgebat dedit mihi quasi buccellam; et ego accepi iunctis manibus et manducaui, et universi circumstantes dixerunt Amen) [*](M U) [*](2 καὶ <U 3 ἐαυτῶν U 7 πάντας <U | εἰς <U 9 ὦν *]ὡς ΜU 10 φασίν*]φησίν Μ U, φύσιν Pet. 12 [καὶ] Öh. 14 <καθέστηκεν>* 15f διαφορὰν U 16 ὁργίων]ἐνεργειῶν U | ἐκβαχευομένων Μ 18 αὐτοὺς| * etwa <ἰδίῳ λογισμῷ>* |φέρουσι* ]φέροντι Μ U | τε]γε Μ)

λέληθε δὲ αὐτοὺς καὶ ὁ ἀποστολικὸς λόγος ὅτι »γυναικὶ οὐκ ἐπιτρέπω λαλεῖν οὔτε αὐθεντεῖν ἀνδρός« καὶ πάλιν »οὐ γάρ ἐστιν ἀνὴρ ἐκ γυναικός. ἀλλὰ γυνὴ ἐξ ἀνδρός« καὶ »ὁ Ἀδὰμ οὐκ ἠπάτηται, ἀλλ᾿ ἡ Εὔα πρώτη ἀπατηθεῖσα ἐν παραβάσει γέγονεν«. καὶ ὦ τῆς πολυφόρου πλάνης τοῦ κόσμου τούτου.

διὸ ὡς νωδόν τι καὶ ἀφροσύνης ἔμπλεον ἀσκαλαβώτου δίκην * ταύτην παρελθὼν ἐπὶ τὰς ἑξῆς βαδιοῦμαι, ὦ ἀγαπητοί, θεὸν ἐπικαλούμενος καλούμενος εἰς βοήθειαν τῆς ἡμετέρας ταπεινότητος καὶ εἰς πλήρωσιν τῆς ἡμῶν ἐπαγγελίας.