Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

7. Τούτου τοῦ λόγου καὶ τῆς οἰκονομίας ταύτης καρπόν φησιν ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος πεφηνέναι ἐκεῖνον τὸν μετὰ τὰς ἡμέρας ἓξ τέταρτον ἀναβάντα εἰς τὸ ὄρος καὶ γενόμενον ἕκτον, τὸν καταβάντα καὶ κρατηθέντα ἐν τῇ

ἑβδομάδι, ἐπίσημον ὀγδοάδα ὑπάρχοντα καὶ ἔχοντα ἐν ἑαυτῷ τὸν ἅπαντα τῶν στοιχείων ἀριθμόν, <ὅν> ἐφανέρωσεν ἐλθόντος αὐτοῦ ἐπὶ βάπτισμα ἡ τῆς περιστερᾶς κάθοδος, ἥτις ἐστὶν ωݲ καὶ · ὁ γὰρ αὐτῆς ἓν καὶ ὀκτακόσια· καὶ διὰ τοῦτο Μωυσέα ἐν τῇ

ἕκτῃ τῶν ἡμερῶν εἰρηκέναι τὸν ἄνθρωπον γεγονέναι , καὶ τὴν οἰκονομίαν δὲ * ἐν τῇ ἕκτῃ τῶν ἡμερῶν * ἥτις ἐστὶ <ἡ> παρασκευή, τὸν ἔσχατον ἄνθρωπον ἀναγέννησιν τοῦ πρώτου ἀνθρώπου πεφηνέναι, ἧς οἰκονομίας ἀρχὴν καὶ τέλος καὶ τὴν ἕκτην ὥραν εἶναι, ἐν ᾗ προσηλώθη τῷ ξύλῳ.

τὸν γὰρ τέλειον Νοῦν, ἐπιστάμενον τὸν τῶν ἓξ ἀριθμόν, δύναμιν ποιήσεως καὶ ἀναγεννήσεως ἔχοντα, φανερῶσαι τοῖς υἱοῖς τοῦ φωτὸς τὴν διὰ τοῦ φανέντος ἐπισήμου εἰς αὐτὸν δι᾿ αὐτοῦ γενομένην ἀναγέννησιν. ἔνθεν καὶ τὰ διπλᾶ γράμματα τὸν ἀριθμὸν ἐπίσημον ἔχειν φησίν. ὁ γὰρ ἐπίσημος ἀριθμὸς [*](6 vgl. Matth. 17, 1 Mark. 9, 2 — 15 vgl. Matth. 27, 45 Mark. 15, 33) [*](V M lat. Hipp.) [*](1 ἀνο///νομάστου, ο aus ω Vcorr | τριῶν] ἓξ Hipp. 2 ἀοράτον Hipp. | εἰκόνας, ε über Vcorr εἰκόνες M Hipp. | εἰκόνων + ὧν Hipp. | τὰ παρ᾿ ἡμῖν] ἓξ Hipp. 3 συναριθμούμενα] adnumerantes lat. 3f δυνάμει τῇ Ausgg.] δυνάμει τῶν V M virtute quae est lat. δύναμιν τὴν Hipp. 4 <τὸν> Hipp. | Hipp. 5 οἰκονομίας] ἀναλογίας Hipp. | ταύτης < lat. 6 VI dies ἓξ ἡμέρας Hipp. 7 καταβάντα καὶ κρατηθέντα Hipp.] κρατηθέντα καὶ καταβάντα V M descendit et detentus est lat. 8 f τὸν ἀριθμὸν ἅπαντα τῶν στοιχείοιν Hipp. 9 <ὅν> Hipp, quem lat. 10f ὁ γὰρ ἀριθμὸς αὐτῆς] δι’ ἀριθμοῦ Hipp. 11 ἓν καὶ ὀκταΚόσια *] μία καὶ ὀκτακόσιαι V M unum et DCCC lat. ὀκτακοσίων ἑνὸς Hipp. 11f ἕκτῃ τῶν ἡμερῶν] sexta die lat. τῇ ἕκτῃ ἡμέρᾳ Hipp. 12 εἰρηκέναι] dixisse lat. λέγειν Hipp. | *] alte ücke; änze τοῦ <τοῦ πάθους> Hipp. 13 *] noch vor Hippolyt entstandene Lücke, ergänze <γεγονέναι· γὰρ τῶν ἡμερῶν> * | <ἡ> παρασκευὴ Hipp.] in coena pura lat. + ᾑ Hipp. 14 ἧς] ταύτης τῆς Hipp. 15 καὶ] < lat. Hipp, καὶ] Ausgg. | < lat. 17 διὰ τοῦ Hipp.] δι’ αὐτοῦ V M per eum lat. 18 ἐπισήμου] ἐπισήμως Hipp. + ἀριθμοῦ (per eum qui . . . est insignis . . numerum) lat. | εἰς αὐτὸν] εἰς τὴν Hipp, in eum lat. | ἐπιγενομένην Hipp. 19 γράμματα] πράγματα Hipp.)

16
συγκερασθεὶς τοῖς εἰκοσιτέσσαρσι στοιχείοισ τὸ τριακονταγράμματον ὄνομα ἀπετέλεσεν.

Κέχρηται δὲ διακόνῳ τῷ τῶν ἑπτὰ ἀριθμῶν μεγέθει, ὥς φησιν ἡ Μάρκου Σιγή, ἵνα τῆς αὐτοβουλήτου βουλῆς φανερωθῇ ὁ καρπός. τὸν μέντοι ἐπίσημον τοῦτον ἀριθμὸν ἐπὶ τοῦ παρόντος, φησί, τὸν ἐπὶ τοῦ ἐπισήμου μορφωθέντα νόησον τὸν ὥσπερ μερισθέντα ἢ διχοτομηθέντα καὶ ἔξω μείναντα, ος τῇ ἑαυτοῦ δυνάμει τε καὶ φρονήσει διὰ τῆς ἀπ᾿ αὐτοῦ προβολῆς τοῦτον | τὸν τῶν ἑπτὰ δυνάμεων κατὰ μίμησιν τῆς ἑβδομάδος D228 δυνάμεως ἐψύχωσε κόσμον καὶ ψυχὴν ἔθετο εἶναι τοῦ ὁρωμένου παντός.

κέχρηται οὖν καὶ αὐτὸς οὗτος τῷδε τῷ ἔργῳ ὡς αὐθαιρέτως ὑπ᾿ αὐτοῦ γενομένῳ, τὰ δὲ διακονεῖ, μιμήματα ὄντα τῶι ἀμιμήτων, τὴν Ἐνθύμησιν τῆς Μητρός.

καὶ ὁ μὲν πρῶτος οὐρανὸς φθέγγεται τὸ α, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον τὸ ε, ὁ δὲ τρίτος <τὸ> η, τέταρτος δὲ καὶ μέσος τῶν ἑπτὰ τὴν ἰῶτα δύναμιν ἐκφωνεῖ, ὁ δὲ πέμπτος τὸ 0, ἕκτος δὲ τὸ υ, ἕβδομος δὲ καὶ τέταρτος ἀπὸ τοῦ μέσου τὸ ω στοιχεῖον ἐκβοᾷ, καθὼς ἡ Μάρκου Σιγὴ ἡ πολλὰ μὲν φλυαροῦσα μηδὲν δὲ ἀληθὲς λέγουσα διαβεβαιοῦται.

αἵτινες δυνάμεις ὁμοῦ, φησί, πᾶσαι εἰς ἀλλήλας συμπλακεῖσαι ἠχοῦσι καὶ δοξάζουσιν ἐκεῖνον ὑφ᾿ οὗ προεβλήθησαν, ἡ δὲ δόξα τῆς ἠΧῆς ἀναπέμπεται εἰς τὸν Προπάτορα. ταύτης μέντοι τῆς δοξολογίας τὸν ἦχον εἰς τὴν γῆν φερόμενόν φησι πλάστην γενέσθαι καὶ γεννήτορα τῶν ἐπὶ τῆς τῆς γῆς.

Τε ἀπόδειξιν φέρει ἀπὸ τῶν ἄρτι γεννωμένων βρεφῶν, ὧν ἡ ψυχὴ ἅμα τῷ ἐκ [*](Y M lat. Hipp.) [*](3f ὥς — Σιγή < Hipp. 4 βουλῆς < Hipp. | vor τὸν + et lat. ἀριθμὸν < Hipp. | ἐπὶ2] ab lat. 6 ἢ διχοτομηθέντα < Hipp. praecisus lat. 7 αὑτοῦ Hipp. | τε < lat. | ἀπ᾿ αἰτοῖ] ἑαυτοῦ Hipp. 8 το///ν, ο aus ω Vcorr | τὸν] τὴν ζωὴν Hipp. | κατὰ μίμησιν] μιμήσει Hipp. | ἑβδομάδος] ἑπταδυνάμου Hipp. 9 τοῦ] huius lat. 10 μὲν οὒν] autem lat. | αὐτὸς οὐτος] ipse lat. οὗτος Hipp. | τῷ < Hipp. 11 γενόμενα Hipp. | δὲ] reliqua vero lat. | τὰ δὲ διακονεῖ] τὰ δι᾿ εἰκόνων Hipp. | ἀμιμήτων] imitabilium lat. | τῆς Ἐνθυμήσεως Hipp. 12 τὸ ἄλφα Hipp. 13 τὸ εἶ Hipp. | <τὸ> Hipp. | ὁ δὲ τέταρτος καὶ ὁ μέσος Hipp. | τῶν ἑπτὰ] numeri VII 14 ἐκφωνεῖ < Hipp. | τὸ ο] τὸ οὖ Hipp. 15 ἀπὸ τοῦ μέσου Hipp.] μέρους V < M a mcdio lat. 15f στοιχεῖον — διαβεβαιοῦται < Hipp. αἵτε Hipp. 17 ὁμοῦ, φησί, πᾶσαι] ait omnes simul lat. πᾶσαι Hipp. | εἰς ἀλλήλας] εἰς ἓν Hipp. 18 ἠχήσεως Hipp. | ἀνεπέμφθη] mittitur lat. Hipp. | εἰς] πρὸς Hipp. 19 f φερόμενον] clelatum lat. 20 γενέσθαι] factum lat. γίνεσθαι Hipp. + τὴν] τῶν Hipp. 21 φέρει] affert lat. < Hipp. | ἡ Hipp.] ἠχὴ V M anima lat.)

17
μήτρας προελθεῖν ἐπιβοᾷ ἑνὸς ἑκάστου τῶν στοιχείων τούτων τὸν ἦχον. καθὼς οὖν αἱ ἑπτά, φησί, δυνάμεις δοξάζουσι τὸν Λόγον, οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ ἐν τοῖς βρέφεσι κλαίουσα καὶ θρηνοῦσα * Μάρκον δοξάζει αὐτόν.

διὰ τοῦτο δὲ καὶ τὸν Δαυὶδ εἰρηκέναι »ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον«, καὶ πάλιν »οἱ οὐρανοὶ διηγοῦνται δόξαν θεοῦ«· καὶ διὰ τοῦτο ἔν τε πόνοις καὶ ταλαιπωρίαις ψυχὴ γενομένη, εἰς διυλισμὸν αὐτῆς, ἐπιφωνεῖ τὸ ω εἰς σημεῖον αἰνέσεως, ἵνα γνωρίσασα ἡ ἄνω ψυχὴ τὸ συγγενὲς αὐτῆς βοηθὸν αὐτῇ καταπέμψῃ.