Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

6. Εἶτα οἱ καλῶς συγγραψάμενοι τὴν ἀλήθειαν <περὶ> τούτων ἐν τοῖς σφῶν αὐτῶν συγγράμμασιν ἤλεγξαν <αὐτούς>, Κλήμης τε, φασί τινες Ἀλεξανδρέα, ἔτεροι δὲ Ἀθηναῖον),

ἀλλὰ καὶ ὁ ἱερὸς Εἰρη- ναῖος καταγελῶν αὐτῶν τὸ τραγικὸν ἐκεῖνο ὅ] ἐπὶ τοῖς προειρη- μένοις εἰς μέσον φέρων ἡκεν · »ἰοὺ ἰοὺ καὶ φεῦ φεῦ.

τὸ [*](von 6ff an ist Irenaeus die Quelle V M Clemens AI. (bis τούτων Z. 5) 6—S. 447, 7 Irenaeus adv. haer. 111, 3; 102 Harvey (= lat.) Hippolyt refut. VI 38, 2ff; S. 168, 11ff Wendland, vgl. Tertullian adv. Yalent. 37 (Hipp. u. Tert. nur bis Z. 15; unwichtige Abweichungen ihres Textes sind nicht verzeichnet)) [*](1 εἴς τι] ἔστι M 2 ἐκτέθεντο Μ | ὥστε καὶ — ἐδογμάτισαν ὡς ἤτοι ἐχόντων ἐξουσίαν Clemens AI. | καὶ τοῦ Clemens AI.] καὶ τὸ YM 2f ἁμαρτεῖν Clemens AI. 3 πάντως Clemens AI.] πάντων VM | φύσει Clemens AI.] φυσικῶν V M | κἄν τε νυνὶ] κἄν νῦν Clemens AI. 4 τὰ αὐτὰ] ταῦτα Clemens AI. 5 τού- των < Clemens AI. 6 φασὶ δὲ καὶ οὖτοι] alius xero quidam, qui et clarus magister ipsorum lat. 7 ἔστι — προαρχὴ] ἦν ἡ πρώτη ἀρχὴ Hipp. | τις] quidem lat. 8 προανεννόητος] proanennoetos lat. ἀνεννόητος Hipp, inekcogitabilis Tert., vgl. S. 446,4 | νόμαστος, ο aus ω Vcorr | καλῶ *, vgl. S. 446, 5] ἀριθμῶ V M voco lat. καλεῖ (vorher ἐγὼ <) Hipp, nomino Tert, 10 ἑνό|||της, ο aus Vcorr | τὸ Hipp. | μὴ] nihil lat. 11 ἀγέν|||ητον ν ausradiert Vcorr 11f ἀρχὴν ὁ λόγος < Hipp. 13 αὗται + atitem lat. | αὑται αἱ τέσσαρες, ἥ τε — τὸ Ἔν (Z. 14) < Hipp. 14 f τῶν αἰώνων προβολὰς Hipp. 16 > 17 ἤλλεγξαν, erstes λ getilgt Vcorr | <αὐτούς> * 19 ὃ] Dind. Öh. 20 <τό>)

446
τραγικὸν ὡς ἀληθῶς ἐπειπεῖς ἔστιν ἐπὶ τῇ τοιαύτῃ συμφορᾷ τῶν τὰ γελοιώδη ταῦτα γεγραφότων τῆς τοιαύτης ὀνοματοποιίας καὶ τῇ τοσαύῃ τόλμη, ὡς ἀπερυθριάσας τῷ ψεύσματι αὐτοῦ ὀνόματα τέθεικεν.

ἐν γὰρ τῷ λέ γειν »ἔστιν τις προαρχὴ πρὸ πάντων προανεννόητος, ἥν ἐγὼ Μονότητα καλῶ«, καὶ πάλιν »ταύτῃ τῇ Μονότητι συνυπάρχει δύναμις, ἥν καὶ αὐτὴν δνομάζω Ἐνότητα«, σαφέστατα ὅτι τε πλάσμα αὐτοὺ ἐστι τὰ εἰρημένα ὡμοόγηκε καὶ ὅτι αὐτὸς ὀνόματα τέθεικε τῷ πλάσματι, ὑπὸ μηδενὸς πρότερον ἄλλου τεθειμένα.

καὶ σαφές ἐστιν ὅτι αὐτὸς ταῦτα τετόλμηκεν όνοματοποτῆσαι, καὶ εἰ μὴ παρῆν τῷ βίῳ αὐτός, οὐκ ἄν ἡ ἠλήθεια εἶχεν ὄνομα.

οὐδὲν οὖν κωλύει καὶ ἄλλον τινὰ ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὑποθέσεως οὕτως ὁρίσασθαι όνόματα·

εἶτα λοιπὸν εἰς ταῦτα ὁ αὐτὸς μακάριος Εἰρηναίος, ὤς γε προείπαμεν, γελοιώδη ἡήματα καὶ αὐτὸς †προεῖπεν, ἑτερωνυμίαν ἀφ’ ἐαυτοῦ ὡς ἀντάξια τῆς αὐτῶν ληρῳδίας χαριεντιζόμενος, πεπόνων γένη καὶ σικύων καὶ κολοκυνθῶν ὡς ἐπὶ ὺποκει- μένων τινῶν ἐπιπλασάμενος, † ὡς τοῖς τοῖς φιλοόγοις ἂν εἴη ἀφ ων προανεγνωσαν.