Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

28. Ὁρᾷς, ἀγαπητέ, τὴν μέθδον, ᾗ χρώμενοι φρεναπατῶσιν ἑαυτοὐς, ἐπηρεάζοντες ταῖς γραφαῖς, τὸ πλάσμα αὐτῶν ἐξ αὐτῶν συνιστάνειν πειρώ- [*](6 Ephes. 5, 13 — 11f vgl. Joh. 1, 5 — 16 Joh. 1, 14 — 18 Joh. 1, 14 V Μ lat.) [*](1 ἄνθρωπον + aufem lat. 2 τῷ Ἀνθρώπῳ < lat. | ὀνόματος] νοήματος M 3 συ///ζυγίας, ν ausradiert V corr | κοινωνίαν aus ὀνομασίαν Vcorr ὀνομασίαν M communionem lat. 4 γίνεται] generatur lat. 5 δὴ < lat. 7 ἡ Ζωὴ am Rande nachgetragen Vcorr < M 8 εἴρηται αὐτῶν Ausgg.] εἰρῆσθαι αὐτὸν VM dicta est eorum lat. 10 vor Ἄνθρωπον + καὶ V 11 λέγ(ον] docens lat. 12 καρπόν + quoque lat. | φησιν] dlccns lat. 12f παντὸς τοῦ πληρώματος] intra pleronia lat. 14 καταλειφθὲν V | ὑπ’ αὐτῆς] ab eis lat. 15 ἁρμό///σας, ο aus ω Vcorr | αὐτῆς V 21 καὶ1 < lat. 22 τὸν] * 26 ὁρᾷς + igitur lat. | ᾐ] οἱ, oben drüber ᾗ, aber οἱ nicht gestrichen Vcorr | φρεναπατοῦσιν, aus ῶ Vcorr 27 ἐπερεάζοντες Μ | τὰς γραφὰς aus ταῖς γραφαῖς Vcorr)

428
αὐτῶν κατανοήσῃς τὴν πανουργίαν τῆς μεθοδείας καὶ τὴv πονηρίαν τῆς πλάνης.

πρῶτον μὲν γὰρ εἰ προέκειτο Ἰωάννῃ τὴν ἄνω Ὀγδοάδα μηνῦσαι, τὴν τάξιν ἄν τετηρήκει τῆς προβλῆς καὶ τὴν πρώτην τετράδα σεβασμιωτάτην οὖσαν, καθὼς λέγουσιν, ἐν πρώτοις ἄν τεθείκει τοῖς ὀνόμασι καὶ οὕτως ἐπεζεύχει τὴν δευτέραν, ἵνα διὰ τῆς τάξεως τῶν ὀνομάτων ἠ δειχθῇ τῆς Ὀγδοάδος, καὶ οὐκ ἄν μετὰ τοσοῦτον διάστημα ὡς ἐκλελησμένος, ἔπειτα ἀναμνησθεὶς ἐπ’ ἐσχάτῳ τῆς πρώτης ἐμέμνητο τετράδος.

ἔπειτα δὲ καὶ τὰς συζυγίας σημᾶναι θέλων καἰ τὸ τῆς Ἐκκλησίας οὐκ ἄν παρέλιπεν ὄνομα, ἀλλ᾿ ἢ καὶ ἐπὶ τῶν λοιπῶν συζυγιῶν ἀρκέσθη ἀρρένων προσηγορίᾳ, ὀμοίως δυναμένων κἀκείνων συνυπακούεσθαι, ἵνα τὴν ἑνότητα διὰ πάντων ᾖ πεφυλακώς, <ἢ> εἰ τῶν λοιπῶν τὰς συζύγους κατέλεγε, καὶ τὴν τοῦ Ἀνθρώπου ἄν μεμηνύκει σύζυγον καὶ οὐκ ἄν ἀφῆκεν ἐκ μαντείας ἡμᾶς λαμβάνειν τοὔνομα αὐτῆς.

Φανερὰ οὖν ἡ τῆς ἐξηγήσεως <αὐτῶν> παραποίησις. τοῦ γὰρ Ἰωάννουἕνα θεὸν παντοκράτορα καὶ ἕνα μονογενῆ Χριστὸν Ἰησοῦν κηρύσσοντος δι᾿ οὗ τὰ πάντα γεγονέναι λέγει, τοῦτον υἱὸν θεοῦ *, τοῦτον μονογενῆ, τοῦτον ποιητήν, τοῦτον φῶς ἀληθινὸν φωτίζον πάντα ἄνθρωπον, τοῦτον κόσμου ποιητήν, τοῦτον εἰς τὰ ἴδια ἐληλυθότα, τοῦτον αὐτὸν σάρκα γεγονότα καὶ ἐσκηνωκότα ἐν ἡμῖν, —

οὗτοι παρατρέποντες κατὰ τὸ πιθανὸν τὴν ἐξήγησιν ἄλλον μὲν τὸν Μονογενῆ θέλουσιν εἶναι κατὰ τὴν προβολὴν ὄν δὴ καὶ Ἀρχὴν καλοῦσιν, ἄλλον δὲ τὸν Σωτῆρα γεγονέναι θέλουσι καὶ ἄλλον τὸν Λόγον υἱὸν τοῦ Μονογενοῦς καὶ ἄλλον τὸν Χριστὸν εἰς ἐπανόρθωσιν τοῦ πληρώματος προβεβλημένον.

καὶ ἕν ἕκαστον τῶν εἰρημένων ἄραντες ἀπὸ τῆς ἀληθείας <καὶ> καταχρησάμενοι τοῖς ὀνόμασιν εἰς ἱδίαν ὑπόθεσιν μετήνεγκαν, ὥστε κατ᾿ αὐτοὺς ἐν τοῖς τοσούτοις τὸν Ἰωάννην τοῦ κυρίου Χριστοῦ Ἰησοῦ μνείαν μὴ ποιεῖσθαι.

εἰ γὰρ Πατέρα [*](V M lat. 1 αὐτὸς M | τὰς λέξεις] astutias et dictiones lat. 2 μεθοδίας V 3 < lat. | Ἰωάννην V | μηνύσει ν, ν angeflickt V corr 4f σεβασμιωτάτην] renerahilior lat. 5 τεθήκει V 7 δειχθήσεται M | ὡς oben drüber 8 ἐν ἐσχάτω M 9 συ///ζυγίας, ν ausradiert V corr 10 ἀλλ’ ἢ aus ἀλλὰ V corr ἀλλὰ M | συ///ζυγιῶν, ν ausradiert V corr 12 πεφυλαχὼς? Jül. | <ἢ> Ausgg.] aut lat. coniunctiones lat. 13 σύ///ζυγον, ν ausradiert V corr 15 <αὐτῶν> *] lat. 16 παντοκράτορα] exponente lat. | Ἰησοῦν Χριστὸν M 17 *] alte Lücke, ergänze etwa 〈λέγων〉 * 18 φωτίζον Dind.] φωτίζοντα V M illuminans 19f ἐληλυθότα . . γεγονότα . . ἐσκηνωκότα] venisse . . factum . . inhabitasse lat. 20 καὶ ἐσκηνωκότα am Rande nachgetragen V corr < M 20f κατὰ τὸ πιθανὸν τὴν ἐξήγησιν] secundum verisimilem cxpositionem lat. 25 <καὶ> *] et lat. 26 αὐτοὺς V 27 Χριστοῦ Ἰησοῦ *] Ἰησοῦ Χριστοῦ V M Christi Jesu lat. | μὴ < V)

429
εἴρηκε καὶ Χάριν καὶ Μονογενῆ καὶ Ἀλήθειαν καὶ Λόγον καὶ Ζωὴν καὶ Ἄνθρωπον καὶ Ἐκκλησίαν, κατὰ τὴν ἐκείνων ὑπόθεσιν περὶ τῆς πρώτης Ὀγδοάδος εἴρηκεν, ἐν ᾗ οὐδέπω Ἰησοῦς οὐδέπω Χριστός, ὁ τοῦ διδάσκαλος.

ὅτι δὲ οὐ περὶ τῶν συζυγιῶν αὐτῶν 6 ἀπόστολος εἴρηκεν, ἀλλὰ περὶ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅν καὶ Λόγον οἶδεν τοῦ θεοῦ, αὐτὸς πεποίηκε φανερόν.

ἀνακεφαλαιούμενος γὰρ περὶ τοῦ εἰρημένου αὐτῷ ἄνω ἐν ἀρχῇ Λόγου ἐπεξηγεῖται »καὶ ὁ Λόγος σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν«. κατὰ δὲ τὴν ἐκείνων ὑπόθεσιν οὐχ ὁ Λόγος ἐγένετο, ὅς Τε οὐδὲ ἦλθέν Ποτε ἐκτὸς Πληρώματος, ἀλλὰ ὁ ἐκ πάντων γεγονὼς καὶ μεταγενέστερος τοῦ Λόγου Σωτήρ.