Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

2. Τῷ δὲ αὐτῷ ἐλαττώματι ᾡ καὶ ὁ αὐτοῦ διδάσκαλος περιέπεσε καὶ αὐτὸς ἁλοὺς διὰ τῶν αὐτῶν τοῦ ἐλέγχου τῆς ἀληθείας λόγων ἀνατραπήσεται † ἀνετράπη γὰρ οὗτος καὶ ἔληξεν ἡ αὐτοῦ αἵρεσις ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον.

ὑπερβήσομαι δὲ καὶ ἐφ’ ἐτέραν πάλιν προκόπτων τῇ ὺφηγήσει ἐλεύσομαι. τῷ γὰρ ὄντι οἱ παλαιοὶ ἱστοροῦσι μῦθον, ὡς ἐκ πολλῶν ἀσπίδων συνηγμένων ἐν ἄγγει ἑνὶ ὀστρακινῳ καὶ [*](1 ff vgl. mit Epiph. insbesondere Justin apol. I 26, 4 Irenaeus adv. haer. 1 23, 5) [*](Ι 195 Harvey Tertullian de anima 50 Ps. Tert. adv. omn. haer. 1 — 3 ἀπὸ Σαμαρειτῶν] bei Justin apol. I 26, 4 genauer ἀπὸ κώμης Καππαρεταίας — 5 vgl. Irenaeus adv. haer. 1 23, 5; Ι 195 Harvey = Hippolvt refut. VII 4; S. 190, 2 Wendland ἐπεβάλετο εἰπεῖν ὑπὸ ἀγγέλων τὸν κόσμον γεγονέναι — 6 etwas anders Irenaeus adv. haer, 123, 5 ; I 195 Harvey primam qiiidem rirtutem incogniiayn aif omnibiis; se autem eum esse qui missus sit ab invisibilibus Salvatorem Tert. de anima 50 se a superna et arcana potestate kgatum — 7 — 10 vgl. Irenaeus adv. haer. I 23, 5; I 195 Harvey dare quoque per eam qiiac a se doceatur magicam scientiam addidit, ut et ipsos qui munduyn fecerunt rincut angelos . resurrecMonem enim per id qiiod est in ewn baptisma aecipere eius discipiilos — 19 ff vgl. haer. 30, 26, 5 ff V Μ) [*](5 vor ὁμοίως + ὡς M ausradiert V corr 8 f συνάγειν V 12 μαγκανίαις M Ι * <προσανέχων> * Ι διέλABBREVιπεν, ε ausradiert Vcorr διέλιπεν M 15 ὧ von erster Hand oben hineingefiickt V Ι ἑαυτοῦ M 16 ἀληθείας] ἀκολουθίας M 17 † ἀνετράπη] lies wohl ἀπέθανεν * Ι ἔληξεν] ἤλεγξεν M 20 ἀγγείω M)

247
κατατεθεισῶν ἐν τοῖς θεμελίοις τῶν τεσσάρων γωνιῶν ἑκαστου τεμένους τῶν ἐν Αἰγύπτῳ οἰκοδομηθέντων εἰδώλων, [καὶ] εἴ τις ἰσχυροτέρα ηὕρηται παρὰ τὰς ἄλλας, ἐπελθοῦσα ταῖς ἑτέραις κατέφαγε·

μείνασα δὲ καθ' ἑαυτὴν καὶ τροφῆς μὴ εὐποροῦσα, στραφεῖσα αὕτη καὶ ἀπὸ τῆς κέρκου αὐτῆς ἐσθίειν ἀρξαμένη ἕως μέρους τινὸς * τοῦ σώματος κατέφαγε· καὶ οὕτως ἔμεινεν οὐκέτι τελεία, ἀλλὰ ἥμισυ ὑπάρχουσα ἑρπετοῦ.

διὸ καὶ ἀσπιδογοργόνα ταύτην ἐκάλεσαν, ὥστε νοεῖν ἡμᾶς τὸ παλαιὸν μὲν εἶναι τοῦτο, νῦν δὲ μηκέτι τοῦτο εὑρισκόμενον, ἀλλὰ ἠφανίσθαι· ὡς καὶ αὕτη παντελῶς ἀπολομένη ἔχει μὲν παρ' ἡμῶν τὴν ἀντιλογίαν, αὐτὴ δὲ διὰ τῆς δυνάμεως Χριστοῦ ἠφάνισται. καὶ ταύτην δὲ ὺπερβάντες ἐπὶ τὰς ἑξῆς ἴωμεν, ἀγαπητοί.