Panarion (Adversus Haereses)
Epiphanius
Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.
Δευτερώσεις δὲ παρ᾿ αὐτοῖς τέσσαρες ἠσαν μία μὲν εἰς ὄνομα [*](4 Mark. 7, 4 — 6 Mark. 7, 3 — 8 u. 10 Matth. 23, 5 — 14 f vgl. Aristeae ep. § 158 Wendland Justin dial. 46; S. 150 Otto (dazu ürer, Gesch. d. üd. Volkes II4 566) — 21f Matth. 23, 5 — 27 f vgl. Origenes in Matth. 23, 23 f; IV 219 Lommatzsch noli mihi appropiare, quoniam mimdus sum — 29 — S. 210, 3 vgl. haer. 33, 9, 4 u. haer. 42, 11 ἔλεγχ. ݲ; dazu Schürer, Gesch. d. jüd. 122A. 24 Strack, Einl. in den Talmud4 S. 19f V M) [*](2 μὲν V corr < V Μ 7 μολυσμοὺς *] καθαρισμοὺς VM 11 πορφύρας + ἃς M νομίσῃ * (Conj. potent., vgl. Index)] νομίσει V Μ 12 περὶ < M κατασκευασμένας M 17 εἰώθασιν aus εἴωθαν hergestellt Vcorr 18 ἕνεκα M 19 > * 20 γὰρ *] δὲ VM <φησιν> * 23 δὲ *] γὰρ V M 27 αὐτοῖς V 28 δῆθεν < M | τῶν])
ἐκ τούτων τῶν τεσσάρων δευτερώσεων ὅσα παρ’ αὐτοῖς νενόμισται οἰήσει σοφίας (ἀσοφίας δὲ τὰ πλεῖστα), αὐχεῖται καὶ ᾄδεται καὶ ἐν τάξει προκριτέας διδασκαλίας βοᾶταί τε καὶ φημίζεται.