Panarion (Adversus Haereses)

Epiphanius

Epiphanius. Epiphanius, Volume 1-3. Holl, Karl, editor. Leipzig: Hinrichs, 1915-1933.

Δευτερώσεις δὲ παρ᾿ αὐτοῖς τέσσαρες ἠσαν μία μὲν εἰς ὄνομα [*](4 Mark. 7, 4 — 6 Mark. 7, 3 — 8 u. 10 Matth. 23, 5 — 14 f vgl. Aristeae ep. § 158 Wendland Justin dial. 46; S. 150 Otto (dazu ürer, Gesch. d. üd. Volkes II4 566) — 21f Matth. 23, 5 — 27 f vgl. Origenes in Matth. 23, 23 f; IV 219 Lommatzsch noli mihi appropiare, quoniam mimdus sum — 29 — S. 210, 3 vgl. haer. 33, 9, 4 u. haer. 42, 11 ἔλεγχ. ݲ; dazu Schürer, Gesch. d. jüd. 122A. 24 Strack, Einl. in den Talmud4 S. 19f V M) [*](2 μὲν V corr < V Μ 7 μολυσμοὺς *] καθαρισμοὺς VM 11 πορφύρας + ἃς M νομίσῃ * (Conj. potent., vgl. Index)] νομίσει V Μ 12 περὶ < M κατασκευασμένας M 17 εἰώθασιν aus εἴωθαν hergestellt Vcorr 18 ἕνεκα M 19 > * 20 γὰρ *] δὲ VM <φησιν> * 23 δὲ *] γὰρ V M 27 αὐτοῖς V 28 δῆθεν < M | τῶν])

210
Μωυσέως τοῦ προφήτου <φερομένη> δευτέρα δὲ εἰς τὸν αὐτῶν Ἀκίβαν οὕτω καλούμενον ἢ Βαρακίβαν· ἄλλη δὲ εἰς τὸν Ἀδδᾶν ἢ Ἀνναν τὸν καὶ Ἰούδαν· ἑτέρα δὲ εἰς τοὺς υἱοὺς Ἀσαμωναίου.

ἐκ τούτων τῶν τεσσάρων δευτερώσεων ὅσα παρ’ αὐτοῖς νενόμισται οἰήσει σοφίας (ἀσοφίας δὲ τὰ πλεῖστα), αὐχεῖται καὶ ᾄδεται καὶ ἐν τάξει προκριτέας διδασκαλίας βοᾶταί τε καὶ φημίζεται.