Panarion (Adversus Haereses)

Καὶ αὑται μὲν αἱ ἐλθοῦσαι εἰς ἡμῶν τὴν γνῶσιν περὶ] τῶν προειρημένων τεσσάρων αἱρέσεων διαφοραί, αἵτινες ἀνατραπήσονται [*](6 ἀπὸ Ἰουδαίων ὁρμώμενος: ebenso, wolil aus Epiphanius Filaster h. 4; S. 3, 11 Marx — 7 strenge Gesetzlichkeit des Dositheus Origenes de princ. lY 3, 2; S. 326, 12 ötschau — 11 ff die Geschichte soll wohl eine Widerlegung des Glaubens der Dositheer sein vgl. Origenes in Johannem XIII 27; S. 251, 17 ff Preuschen μύθους τινὰς περὶ αὐτοῦ διηγούμενοι ὡς μὴ γευσαμένου θανάτου ἀλλ’ ἐν τῷ βίῳ που τυγχάνοντος. Die Erzählung des Epiph. berührt sich sehr nahe mit ’l Fatch (Montgomery, the Samaritans p. 256) Berichteten; dadurch wird es vollends unwahrscheinlich, ß Epiph. unsern Dositheus mit dem bei Macarius Magnes III 43; S. 151, 26ff Blondel genannten Enkratiten vermengt haben sollte (so Zahn ZKG II 458) (V)GU M) [*](1 ἀπέχεσθαι V G 2 † βιῶσαι] τεκνῶσαι Nicet. Chon.; wohl nicht aufzunehmen, da Epiphanius das Wort nicht kennt (er würde τεκνοποιῆσαι lies vielleicht > — sc. ἐν γάμῳ — βιῶσαι * | τε] μὲν VGM | περιτομὴν + τε V G U 3 διὰ τὸ + μὴ V G 5 Δωσίθεον M 7 vor ἐν παιδεύσει + καὶ, ür δὲ < V G U | <τῇ> * 8 δευτερώσει, aber doch ralg M | 10 τὴν < VGM 12 ματαίως + <τε> ? * 14 δὲ hinter μετὰ Ζ. 16 — 18 ούτος τοίνυν — καλοῦνται < <U M 19 εἰς ἡμῶν τὴν γνῶσιν *] τῆς γνώσεως G U M | περὶ] *)

ἐπάνειμι δὲ αὖθις τὰς κατὰ διαδοχὴν τῶν χρόνων παρενδύσεις καὶ τῆς πλάνης τὰ βοσκήματα συνείρων καὶ ποιούμενος τὴν πρὸς αὐτοὺς ἀντιλογίαν, ἐν τῷ τὰ σχέτλια αὐτῶν ἀποκαλύπτειν ἐπιτηδεύματα καὶ διὰ συντόμου λόγου ποι- εῖσθαι τὸν ἔλεγχον τῆς τῶν κακῶν καὶ ὀλετηρίων ἑρπετῶν ἰοβολίας.

Πεπλήρωνται αἱ τῶν Σαμαρειτῶν αἱρέσεις δ.

Ἰουδαϊσμὸς λοιπόν. ὁ δὲ Ἰουδαϊσμὸς ἐμερίσθη εἰς αἱρέσεις ἑπτά·