The First Epistle of Clement to the Corinthians

Τοίνυν κολληθῶμεν τοῖς μετ̓ εὐσεβείας εἰρηνεύουσιν, καὶ μὴ τοῖς μεθ̓ ὑποκρίσεως βουλομένοις [*](Is. 29, 18; Mk. 7, 6) εἰρήνην.

λέγει γάρ που: Οὗτος ὁ λαὸς τοῖς χείλεσίν με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἄπεστιν [*](Ps. 61, 5) ἀπ̓ ἐμοῦ.

καὶ πάλιν: Τῷ στόματι αὐτῶν εὐλογοῦσιν, τῇ δὲ καρδίᾳ αὐτῶν κατηρῶντο. [*](Ps. 77, 66. 37)

καὶ πάλιν λέγει: Ἠγάπησαν αὐτὸν τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τῇ γλώσσῃ αὐτῶν ἐψεύσαντο αὐτόν, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν οὐκ εὐθεῖα μετ̓ αὐτοῦ, [*](Ps. 30, 19) οὐδὲ ἐπιστώθησαν ἐν τῇ διαθήκῃ αὐτοῦ.

διὰ τοῦτο ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείηλ τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν. καὶ πάλιν: [*](Ps. 12, 3-5) Ἐξολεθρεύσαι κύριος πάντα τὰ χείλη τὰ δόλια, [*](do/lia... do/lia are omitted by all the textual authorities (including Clem.) except S. It is probable that this is a primitive corruption in the text, and that the reading of S is a correct emendation, shich, it may be observed, sas independently made by Lightfoot before the discovery of S.) γλῶσσαν μεγαλορήμονα, τοὺς εἰπόντας: Τὴν γλῶσσαν ἡμῶν μεγαλυνοῦμεν, τὰ χείλη ἡμῶν παῤ ἡμῖν ἐστιν: τίς ἡμῶν κύριός ἐστιν;

ἀπὸ τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν καὶ τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων νῦν ἀναστήσομαι, λέγει κύριος: θήσομαι ἐν σωτηρίῳ,

παρρησιάσομαι ἐν αὐτῷ.