Iatrica

Anonymus Londinensis

Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.

  1. καὶ εὐ[χύμω]ν δὲ ἀνά[δοσ]ις, [*] ἡ πλε[ί]ω(ν)
  2. δὲ ἀνάδοσις ἀπό τε κοιλίας καὶ στομάχου
  3. καὶ ἀπὸ τῶν ἐντέρων καὶ τοῦ κόλου — καὶ
  4. γί(νεται) ἡ ἀν[ά]δ[ο]σ[ις] διὰ τ(ῶν) ἀραιωμάτ(ων) τ(ῶν) ἀμφ' αὐτά —
  5. καὶ ἀπὸ [τοῦ] στόματος, καὶ οὐ μόνον
  6. τούτ(ων) ἀνάδοσις γί(νεται) καὶ πρόσθεσις, ἀλ(λὰ) καὶ
  7. ἀπὸ τ(ῶν) ἐν τοῖς ἀγ[γ]ε[΄ί]οις παρακειμέν(ων)
  8. καὶ ἀπὸ τῆς ἐν ταῖς φλεψίν παρακειμένης
  9. τροφῆς. καὶ ἀπὸ τῆς ἐν ταῖς ἀρτηρίαις
  10. τηρίαις ἀνάδο[σ<ις>] γί(νεται) καὶ πρόσθεσις τῷ ὅλῳ
  11. σώματι καὶ ἀτμοειδῶς. * ὁ μ(έν) τοι γε Ἑρασίστρατος
  12. οὐκ οἴεται ἀνάδοσιν γἰ(νεσθαι) ἀπὸ τ(ῶν) ἀρτηριῶ(ν).
  13. μὴ γ(ὰρ) εἶναι κ(ατὰ) φύσιν ἐν αὐταῖς αἶμα — τοῦτό έστιν)
  14. τροφή — , ἀλ(λὰ) πνεῦμα, οὑχ ὑγιῶς ἱστάμενο(ς) λό(γον)],
  15. ὡς ἀποδείξομ(εν). εἶς μ(ὲν) [γ(άρ)]· εἴπερ μὴ
  16. ἐν [ἀ]ρτηρίαις κατὰ φύσιν αἶμα,
  17. διαι[ρ]ουμέν[(ων)] ἀρτηριῶν αἶμα μὴ ἀποκρίνε(σθαι).
    18. [*](ΧΧVI 31] GALENUS de usu part. VII 17 [III 492 K.]: ὅσοι ταῖς ἀρτηρίαις οὐδ' ὅλως αἵματος μεταδιδόασιν ὥσπερ καὶ ὁ Ἐρασίστρατος. IDEM de nat. pot. II 6 [II 104 K., III 177,4 Helmr.] : εἰ δὲ τὴν τῶν φλεβῶν φορὰν τῆς τροφῆς ἀνάδοσιν καλεῖ Εrasistratus], τὴν δ' εἰς ἕκαστον πῶν ἁπλῶν καὶ ἀοράτων ἐκείνων νεύρων καὶ ἀρτηριῶν μετάληψεν οὐκ ἀνάδοσιν ἀλλὰ διάδοσιν, ὥς τινες ὀνομάξειν ἠξίωσαν. Ibid. [p. 95 K. 170, 12 Η.]: εΙ δ' ἐπισκοποῖτό τις ἐπιμελῶς, οὐδ' ὁ περὶ θρέψεως αὐτοῦ λόγος, ὅν ἐν τῷ δευτέρῳ τῶν καθόλου λόγων διεξέρχεται Εrasistratus] , τὰς αὐτὰς ἀπορίας ἐκφεύγει. τῇ γὰρ πρὸς τὸ κενούμενον ἀκολουθίᾳ συγχωρηθέντος ἑνός λήματος, ὡς πρόσθεν ἐδείκνυμεν, ἐπέραινέ τι περὶ φλεβῶν μόνων καὶ τοῦ κατ' αὐτὰς αἴματος. εκρέοντος γάρ τινος κατὰ τὰ στόματ' αὐτῶν καὶ διαφορουμένου καὶ μήθ' ἁθρόου τόπου κενοῦ δυναμένου γενέσθαι μήτε μήτε τῶν μλεβῶν συμπεσεῖν . . . ἀναγκαῖον ἦν ἕπεσθαι τὸ συνεχὲς ἀναπληροῦν τοῦ κενουμένου τὴν βάσιν. [cf. Sitzungsber. . d. Berl. Akad. 1893, 105 3.])[*](προβάτων ἐρίοις ῥύπος, ἐξ οὖ τὸν καλούμενον οἴσυπον ποιοῦσιν, πεπτικῆς ἐστι δυνάμεως παραπλησίως τῷ βουτύρῳ, βραχύ τι δὲ καὶ διαφορητικὸν ἔχει. ergo sensus esse videtur: si omnia mutentur alia ex aliis, nos omnia eodem modo nutriant τὸ πεπτικὸν οἴσυπος ω ὁμοίως καὶ τὸ θανάσιμον κώνειον 21 εὐχύμων] cf. XXV 31 cum nota ηπλε. vei ν ηπλα Ρ 24 αναδωσισ scripsisse videtur P 25 K 27 K 29 Tat;] τ ex α corr. P 30 K 35 efc] scil. λόγος cf. v. 39 36 K)
    49
    [*](XXVI)
  18. ἀποκρίνεται [μ](έν)τοι, [ὥστε γί(νεται)] τροφή ἐν
  19. πρ[ὸς ὅν λόγον] ἀπολογοῦνται [οἱ]
  20. [λέγοντ]ες, διότι διαιρέσεως