Iatrica
Anonymus Londinensis
Anonymi Londinensis ex Aristotelis Iatricis Menoniis et aliis medicis eclogae (Supplementum Aristotelicum, Volume 3). Diels, Hermann, editor. Berlin: Reimer, 1893.
- τὰς μ[ε]τριοπαθ<ε>ίας νε[ῦρα] (εἶναι)
- [οἱ] δὲ νεώτεροι, [τοῦ]τ' (ἔστιν)
- κατὰ φύσ[ιν] πάθος οὐδὲν κ(ατα)[λεί]πουσιν
- ψυχῆς. [ταύτηι] γ(άρ) φ(ασιν) ἐνφ[έρ]εσθαι
- παρὰ φύ[σι]ν ἐκ τῆς πάθ[ους φ]ωνῆς· ἧι
- καὶ τὸ π[ά]θος ἀ[π]έδοσαν· π]ἀθος (ἐστὶν)
- ὁρμὴ πλ[εο]νάζουσα, τῆς ὁρ[μ]ῆς αὐτοῖς
- ἐξακ[ουο]μένης ουχὶ ἀν[τὶ] τῆς ὑπερ-
- τάσεω[ς], ἀλ(λὰ) ἀντὶ τοῦ ἀπ<ε>ιθὲς εἶναι τῶι
- [λό]γωι. ἀλ(λὰ) το[ῦ]το το]ῖς ν(εωτέροις)
- ἡμῖν δὲ [λ]κετέον κ(ατὰ) φύσιν πάθη
- τὴν ψυχ[ὴ]ν μνήμην, διαλογισμόν,
- τὰ ὅμοι[α]. * παρὰ φύσιν δὲ ἀμνημοσύνην,
- ἀλο[γ]ίαν, τὰ ἐοικότ[α]. * * τ(ῶν) τε
- παθῶν τ(ῶν)] περὶ [τ]ὴν ψυχὴν [δ]ύο
- γενικώ[τ]ατα κ(ατὰ) τοὺς ἀρχ[αίο]υς· ἡδονή
- τε γ(ὰρ) [κ]αὶ ὄχ[λ]ησις, τὰ δ[ὲ]
- κ(ατ’) ἐπ[ί]μειξ[ι]ν γί(νεται) τ(ῶν) εἰρ[η]μένων.
- κατὰ δὲ τοὺς Στω[ι]κοὺς τέ[σσ]αρά (ἐστιν) [*](II 26 sqq.] Arios Didymhs ap. Stob. Ecl. eth. ΙΙ 7,10 [II 88,8 W.]: πάθος δ’ εἶναί φασιν (Stoici) ὁρμὴν πλεονάζουσαν καὶ ἀπειθῆ τῷ αἱροῦντι λόγῳ ἢ κίνησιν ψυχῆς <ἄλογον> φύσιν.)[*](II 39 sqq.] cf. Arios I. c.)[*](II 12. 13 K 15. 16 K 18 K 19 desidero καταλείπουσιν, at littera ante ο videtur esse velut χ, κ, τ sim. 22 K 24 ἐνφέρεσθαι K 25 ωνης clare P 30 Νݲ potius quam Ηݲ P 31—36 K 34 fortasse ἀλογι<στί>αν)
- γενικώτατα [τῆ]ς ψυχῆς [πά]θη·
4
[*](II)