Dialexeis

Εἰ δὲ βούλει, σκέψαι μεταλαβὼν τῆς ψυχῆς νόσον ἐν σώματι ὑγιεινῷ

Νοσεῖ ψυχὴ τὴν ἡδονῆς νόσον, τήκεται, καὶ μαραίνεται· τί χρήσῃ τῷ νοσοῦντι; τίς ὄνησις σώματος τοιαύτῃ ψυχῇ; Σαρδανάπαλλος νοσεῖ οὐχ ὁρᾷς ὡς | καὶ ἐπὶ τὸ σῶμα αὐτῷ τὸ κακὸν ἔρχεται; [*](45a) ἐντρίβεται ὁ δύστηνος, καὶ λεαίνεται, καὶ τὼ ὀφσυντήκεται, καὶ οὐκ ἀνεχόμενος τὴν νόσον, ἐπὶ πῦρ ἦλθεν.

Νοσεῖ Ἀλκιβιάδης· πῦρ αὐτὸν ἐπινέμεται [*](Ed. Duebn. p.41) ‖ πολὺ καὶ ἄγριον, καὶ τοὺς λογισμοὺς ἐπιταράττει ἐγγύτατα μανίας, καὶ περιφέρει πανταχοῦ, ἀπὸ μὲν Λυκείου ἐπὶ τὴν ἐκκλησίαν, ἀπὸ δὲ τῆς ἐκκλησίας ἐπὶ τὴν θάλατταν, ἀπὸ δὲ τῆς θαλάττης ἐπὶ Σικελίαν, κἀκεῖθεν εἰς Λακεδαίμονα, εἶτα παρὰ τοὺς Πέρσας, καὶ ἀπὸ Περσῶν ἐπὶ Σάμον, καὶ ἀπὸ Σάμου ἐπὶ τὰς Ἀθήνας, καὶ ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον αὖθις, καὶ πανταχοῦ.

Νοσεῖ [*](13 Σαρδανάπαλλος sq vi. or. 32 9 b ‖ 17 νοσεῖ Ἀλκιβιάδης sq vi. or. 6. 6 d sq. ‖ 24 p. 85. 1 νοσεῖ Κριτίας sq. vi. or. 3.8 l) [*](1 οὐκ Ὀδυσσεὺς B ‖ 3 θρέματα R! ‖ 7 διαβεβρωμένον (βε in ras.) R! ‖ 10 μεταβαλὼν Markl. (Duebn.) sed vi. p. 45. 17 | 11 ὑγιεῖ B | ἡδονὴν B ‖ 13 τοιαύτη ψυχὴ B | Σαρδανάπαλος ϛ (δ Δ°) ‖ 14 καὶ (ante ἐπὶ) om. B |ἐπὶ τὸ σῶμα αὐτὸ Markl. 20 Λυκίου R)

Καίτοι τούτοις τὰ σώματα ὑγιῆ καὶ ἄρτια· ἁβρὸς μὲν γὰρ ὁ Σαρδανάπαλλος, καλὸς δὲ ὁ Ἀλκιβιάδης, ἰσχυρὸς δὲ ὁ Κριτίας·

ἀλλὰ τὴν ὑγείαν ἐπὶ τούτων μισῶ. Νοσείτω Κριτίας, ἵνα μὴ τυραννῇ· νοσείτω Ἀλκιβιάδης, ἵνα μὴ ἐπὶ Σικελίαν Ἀθηναίους ἄγῃ· νοσείτω Σαρδανάπαλλος (βέλτιον γὰρ αὐτῷ διὰ νόσον κεῖσθαι μᾶλλον ἢ διὰ ἡδονήν), μᾶλλον δὲ φθειρέσθω πᾶς, ὅτῳ ἐπιρρεῖ

ἀέναος πονηρία. Ὥσπερ γὰρ τὰ ἐρπηστικὰ τῶν ἑλκῶν τοῖς σώμασιν ἐμπεσόντα πρόσω νέμεται, καὶ τοῦ ὑγιαίνοντός τι ἀεὶ προαπόλλυσιν, καὶ πρὸς τὰς ἰάσεις ἀγριαίνει, ἕως ἂν ἡ τέχνη τὴν κρηπῖδα καὶ τὴν ἕδραν τοῦ νοσήματος ἐκτέμῃ· ὡς δὲ καὶ ὅτῳ ὕπουλος καὶ διαβεβρωμένη καὶ σαθρὰ οὖσα ἡ ψυχὴ ἐπινέμεται

πρόσω τὲ καὶ τὰ πλησίον ἀεὶ καταλαμβάνει, ἐκτμητέον δὴ αὐτῆς καὶ ἀφαιρετέον τὰς δυνάμεις τῶν σωμάτων, ὡς λῃστοῦ χεῖρας, ὡς ἀκολάστου ὀφθαλμούς, ὡς λίχνου [*](3 ἁβρὸς ὁ Σαρδανάπαλλος quem et γυναικεῖον Luc. d. mort. 2. 20. 2 et θῆλυν idem lupp. conf. 16 (639) 4 καλὸς . . ὁ Ἀλ- κιβιάδης vi. or 39. 5 f cf. Plat. Alc. I 113 b 10 ὥσπερ γὰρ sq. vi. or. 12. 8 c) [*](9 φθειρέσθω — 16 καταλαμβάνει n | φθειρέσθω — p 86. 5 τόλμης p (om. tamen 16 ἐκτμητέον — p. 86. 3 προλαμβάνει)) [*](2 πάσῃ τῇ πόλει α(δ) πάσῃ πόλει (del. τῇ) Markl. ‖ 3 ἁδρὸς Markl. (Duebn.) ‖ 7 Ἀθηναίους ἐπὶ Σικελίαν B ‖ 8 ὑποκεῖσθαι M α(δ) unde ὑποκαίεσθαι Heins. Dav. (Oxoniensis) ‖ 9 〈τὴν〉 ἡδο- νὴν B | πᾶς om B ‖ 10 ἑρπηστικὰ (ης in ras.) R ἑρπυστικὰ cett. (δ∠°) sed vi. p. 21. 15 ‖ 12 προσαπόλλυσι M προσαναπόλλυσι N 13 τὴν ἕδραν | τὴν τέχνην N ‖ 14 νοσήματος] σώματος B | ὡς δὴ Wakefield (silv. crit. 150 p 156) ὧδε Duebn. ‖ 16 τὰ (ante πλη- σίον) om. MN α(δ) corr. Markl ‖ 17 δὴ] ἤδη Wakefield | ἀφαι- ρητέον B ‖ 18 λῃστοῦ] λαιοῦ B | καὶ (ante ὡς) inseruit B )

Κἂν γὰρ ἐπιστήσῃς τῇ νόσῳ δικαστὰς καὶ δεσμωτήρια καὶ δημίους, τὸ κακὸν φθάνει, καὶ ἕρπει, καὶ προ | λαμβάνει·

ἀμήχανος γὴρ ἡ πονηρίας ὀξύτης, [*](45b) ἐπειδάν ἅπαξ ἤθει ψυχῆς ἐμπεσοῦσα ἐπιλάβηται ὕλης πονηρᾶς, καὶ ἐξουσίας ἀδεοῦς, καὶ ἀνεπιτιμήτου τόλμης.