Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Μήποτε οὖν αἴσθησις μὲν καὶ πεῖρα οὐκ ἀνθρώπινον, λόγος δὲ ἀνθρώπου ἴδιον· καὶ οὐδὲν ἂν εἴη ἄλλο ἐπιστήμη πλὴν βεβαιότης λόγου, ὁδεύοντος κατὰ τὰ αὐτά, ἐκθηρωμένου τὰ συγγενῆ τῶν πραγμάτων, καὶ διακρίνοντος τὰ ἀνόμοια, καὶ τὰ ὅμοια συγκρίνοντος, καὶ τὰ οἰκεῖα συντιθέντος, καὶ τὰ συγκεχυμένα διαιροῦντος, καὶ τὰ ἀλλότρια χωρίζοντος. καὶ τὰ ἄτακτα συντάττοντος, καὶ τὰ ἀνάρμοστα ἁρμοζομένου.

Τοι. οῦτον γὰρ ἀμέλει καὶ ἀριθμητική, καὶ γεωμετρία, καὶ μουσική, καὶ ὅσαι ἄλλαι χειρουργίας ἀδεεῖς τῇ τοῦ λόγου ῥώμῃ ἐπεξῆλθον τοῖς αὐτῶν νοήμασιν καὶ ἐξειργάσαντο.

[*](8 Ξενοφῶν sq. cf. Xen. anab. III 2. 25 || 9 στρατηγίας sq. nam artium virtutumque participes esse feras Stoici docebant cf. dissert meae p. 72 sq.)[*](1 πλῷ περαιουμένη ἐξασθενεῖ B Apost. || 2 κάματον (ον in ras. ex ω) R! || 4 ἐπικέρως Hob. ἐπικαίρως codd. cf. Suid s. v. ἐπικαίρως et nostro serm. „rechtsum“ ἐπὶ κέρως Portus Kusterus (Δ) || 7 τὸ οὐ- ραῖον Apost. οὐραγίαν Schenkl || 8 in mge CH(MEIVCAI) (vet. schol. u) R! || 11 μήποτε] μήτε MNα(δ) corr. Markl. | ἀνθρώπινον] ἀνθρώ- που ἴδιον Markl. || 12 ἂν om. MNα(θ) corr. Markl. || 16 καὶ τὰ ἀλλότρια χωρίζοντος καὶ τὰ συγκεχυμένα διαιροῦντος Rohdich || 17 διαιροῦντος] βεβαιοῦντος B || 18 ἁρμοττομένου MNα(δ) | τοι- αῦτα MNφ τοιαῦται α(δ) || 20 ὅσας ἄλλας Reiske | ἀνενδεεῖς α(δ) || 21 ῥύμῃ MNφα(θ) | ἐπεξῆλθε καὶ MNα(δ) | αὑτῶν Reiske ἀν- θρώπων α(θ) | κατεξειργάσαντο Heins. καὶ ἐξειργάζοντο Dav.)
70

Καὶ μὴν Ὅμηρὸς οὐ ταύτας πρεσβυτάτας ἐπιστημῶν λέγει, παλαιὸς ἀνήρ, καὶ ἀξιόχρεως δήπου πιστεύεσθαι, ἀλλὰ θαυμάζει τούτους μόνους, ὡς σοφούς, [*]((ρ 384))

  • μάντιν, ἢ ἰητῆρα κακῶν, ἢ τέκτονα δούρων,
  • καὶ ‘θέσπιν ἀοιδόν’.

    Ὤ τῆς ἰσοτιμίας. Ὁ μάντις σοφός, καὶ ὁ τέκτων σοφός, καὶ ὁ Ἀπόλλων δήπου, καὶ ὁ ἰατρός, καὶ ὁ Ἀσκληπιὸς δήπου ὁμοίως τίμιος, καὶ ὁ Φήμιος.

    Μήποτʼ οὖν Ὅμηρος μὲν ταῖς ἐπιστήμαις τὰς τιμὰς νέμει κατὰ τὴν εὕρεσιν μᾶλλον ἢ κατὰ τὴν χρείαν αὐτῶν, ἡμῖν δὲ οὐ ταύτῃ θηρατέον, ἀλλὰ ὡδὶ λέγωμεν·

    ὅτι ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ τὸ εὐκινητότατον οὖσα τῶν ὄντων καὶ ὀξύτατον, κεκραμένη ἐκ θνητῆς καὶ ἀθανάτου φύσεως, κατὰ μὲν | τὸ θνητὸν αὐτῆς [*](40b) ξυντάττεται τῇ θηριώδει φύσει, καὶ γὰρ τρέφει, καὶ αὔξει, καὶ κινεῖ, καὶ αἰσθάνεται·

    κατὰ δὲ τὸ ἀθάνατον τῷ θείῳ καὶ ξυνάπτει, καὶ γὰρ νοεῖ, καὶ λογίζεται, καὶ μανθάνει, καὶ ἐπίσταται·

    καθὸ δὲ ξυμβάλλουσιν αὐτῆς αἱ θνηταὶ φύσεις τῷ ἀθανάτῳ, τοῦτο πᾶν καλεῖται φρόνησις, διὰ μέσου οὖσα ἐπιστήμης πρὸς αἴσθησιν.

    [*](11 ἡ τοῦ ἀνθρώπου ψυχὴ sq. vi supra p. 65. 5, 6 et quae ibi adnotavi; praeterea or. 9 3d; 10. 9a)[*](1 ὅ÷μηρος R! || 3 ὡς μόνους MNα(δ) || 5 ἢ καὶ θέσπιν Heins. (Δ) || 5. 6 ὁ μάντις σοφ. κ. ὁ τέκτ. σοφ κ. ὁ ἰατρ. καὶ ὁ Ἀπόλλων δήπου, καὶ ὁ Ἀσκληπ. δήπου ὁμ. τίμιος καὶ ὁ Φήμιος Heins ὁ μ. σ. κ. ὁ. τ. σ. κ. ὁ. ἰ. καὶ ὁ ἀοιδός· καὶ ὁ Ἀπ. δήπου, καὶ ὁ Ἄργος καὶ ὁ Ἀσκ. δήπου ὁμ. τίμ. κ. ὁ. Φήμ. Dav.2 ὁ μ. σ. κ. ὁ. ἰ. σ. καὶ ὁ τ. καὶ ὁ ἀοιδός· καὶ ὁ Ἀπ. δήπου καὶ ὁ Ἀσκ. τῷ Ἐπειῷ ὁμοίως τ. κ. ὁ. Φήμ. Markl. || 8 ἐπιστήμαις] τιμαῖς MNα(δ) unde τέχναις Heins. Canterus || 10 θεωρητέον (vel θεα- τέον) vel ἀθρητέον Markl. || 11 εὐκίνητον MN || 13 αὑτῆς α(θ) | 14 θηριώδει (η in ras.) R! | τρέφει] τρέφει αὑτὴν Duk. τρέφεται Markl. || 15 κινεῖται Markl. || 16 καὶ (ante ξυνάπτει) om. MNB α(δΔ) | ξυνάπτεται Dav.2 || 13 αὑτοῦ M αὐτῷ Nα(δ))
    71

    Καὶ ἐστὶν ἔργον ψυχῆς, ὡς μὲν ἀλόγου, αἴσθησις· ὡς δὲ θείας, νοῦς· ὡς δὲ ἀνθρωπίνης, φρόνησις· ἀθροίζει δὲ αἴσθησις μὲν ἐμπειρίαν, φρόνησις δὲ λόγον, νοῦς δὲ βεβαιότητα· τὴν δὲ ἐξ ἁπάντων ἁρμονίαν ἐπιστήμην καλῶ·

    εἰ δέ τοι δεῖ καὶ εἰκόνος τῷ λόγῳ, ἔστω ἡ μὲν αἴσθησις κατὰ τὴν ἐν τεκτονικῇ χειρουργίαν, ὁ δὲ νοῦς κατὰ γεωμετρίαν, ἡ δὲ φρόνησις οἵα καὶ τῶν ἀρχιτεκτόνων ἤδη τέχνη, διὰ μέσου οὖσα γεωμετρίας καὶ τεκτονικῆς, πρὸς μὲν τὴν χειρουργίαν ἐπιστήμη τὶς οὖσα, πρὸς δὲ γεωμετρίαν ἐλλαττουμένη κατὰ τὴν βεβαιότητα.