Dialexeis

Τί ἄν οὖν πρὸς ταῦτα ἀποκρίναιτο ὁ Ζεύς, ἢ ὁ Ἀπόλλων, ἤ τις ἄλλος μαντικὸς θεός; Ἀκούσομεν τοῦ ὑποφήτου λέγοντος (α 33/4) ἐξ ἡμέων γὰρ φασὶ κακʼἔμμεναι· οἱ δὲ καὶ αὐτοὶ σφῇσιν ἀτασθαλίῃσιν ὑπὲρ μόρον ἄλγεʼἔχουσιν· [*](τὰς σωματικὰς ἐλαττώσεις τὰ ἐκτός cf. Orig c. Cels. IV 209 6. 314 Hierocl. ap. Stob. ecl. I 64) [*](1 λοιμοῦ . . ὄμβρους . . γῆν σειομένην exempla malorum physicorum hominum puniendorum causa missorum cf. Hierocl. ap. Stob. ecl. l 64 vi. etiam or. 3. 8 n cf. Philo. π. προν lI 90 et 100 Senec. nat. quaest. IV 4 VI 3 || 7.8 ὄχλον νοσημάτων sq. vi. or. 28. 2 i cf Plat. Tim. 86 c Plut. anim. an. corp. 3 Dio Chrys. 78. 45 || 8 ἐὰν λύπην ἀπώσῃ sq. vi. or. 1. 2 b ἢ εἴπερ sq. || 12. 13 ὁ Ζεὺς ἢ ὁ Ἀπόλλων sq. ut supra § lII b ||13.14 τοῦ ὑποφήτου sq. ut or. 11 be ||15 ἐξ ἡμέων sq. vi. or. 38. 7 a cf. Hierocl. ap Stob. ecl. lI 181 Porph. ap. Stob. ecl. II 172) [*](4. 5 in mge ὦ θαυμάσιον σοφιστὴν (schol. recent.) R! || 11 in mge ἐγγειτονῶν (vet. schol. u) R!) [*](1 λιμοῦ Hα(δ) ||8 ἀπώσῃς α(δΔ⁰ ) corr. Reiske ||9.10 ἂν παύ- σεται R ἂν παύσηται (ἀναπαύσηται M) cett. (δ Δ) || 10 ἔπεισιν] ὕπεισι Markl. ||11 ἐγγειτονῶν RMB ἐκ γειτόνων α(δ) ||12 ἀπο- κρίναιτο (αι in ras ) R 13 ἢ ὅστις Markl. ἀκούσομεν ἀκού- σωμεν cett.(δΔ) sed vi. Lucian.navig. 11 (255)al. || 16 σφίσιν MN )

Οὐρανοῦ καὶ γῆς δυοῖν ἑστίαιν τὴν μὲν ἄμοιρον ἡγητέον κακῶν, τὴν δὲ [*](144b)ἐξ ἀμφοῖν ἐπιμεμιγμένην· |ἡ τὰ μὲν ἀγαθὰ ἐπίρρυτα ἐκ τῆς ἑτέρας, τὰ δὲ κακὰ ἐξ αὐτοφυοῦς μοχθηρίας ἀνίσταται.

Διττὴ δὲ αὕτη, ἡ μὲν ὕλης πάθος, ἡ δὲ ψυχῆς ἐξου||σία. Ῥητέον δὲ δὴ τά πρῶτα ὑπὲρ τῆς[*](Ed. Duebn p.163) προτέρας.

Ὕλην ὁρᾷς ὑποβεβλημένην δημιουργῷ ἀγαθῷ· ἧς τὸ μὲν κοσμηθὲν ἥκει παρὰ τῆς τέχνης· εἰ δέ τι ἀκρατῶς ἑαυτῶν τὰ ἐν γῇ ἔχοντα πάσχει πλημμελές, ἀναίτιόν μοι τὴν τέχνην τίθει· βούλησις γὰρ οὐδεμία τεχνίτου ἄτεχνος, οὐδὲ γὰρ νομοθέτου ἄδικος· ὁ δὲ θεῖος νοῦς ἀνθρωπίνης τέχνης εὐστοχώτερος.

Καθάπερ οὖν ἐν ταῖς τῶν τεχνῶν χειρουργίαις τὰ μὲν ἡ τέχνη προηγουμένως δρᾶ, στοχαζομένη τοῦ τέλους, τὰ δὲ ἕπεται τῇ χειρουργίᾳ, οὐ τέχνης ἔργα, ἀλλʼ ὕλης πάθη, σπινθῆρές τε ἐξ ἄκμονος, καὶ ἐκ βούνου αἰθαλώσεις, καὶ ἄλλο ἐξ ἄλλης πάθος, ἀναγκαῖον μὲν τῇ ἐργασίᾳ, οὐ προηγούμενον δὲ τῷ τεχνίτῃ·

οὕτως ἀμέλει καὶ [*](1.2 οὐρανὸν . . ἄμοιρον κακῶν cf. Plat. republ. lI 379 lulian lI 90 b Hermes ap. Stob. ecl. I 275 Plut. stoic rep. 33 Philo. π. προν. lI 82 vi. etiam or. 34. 3 a ||5. 6 ὕης πάθος . . ψυχῆς ἐξουσία cf. Hierocl. ap Stob. ecl. lI 181 Phil. π προν. lI 82 || 7 ὕλην..ὑποβεβλημένην δημιουργῷ ἀγαθῷ cf. Orig.c. Cels. 6.314 Senec. ep. 65. 2 simil. Chrysipp. ap. Plut. stoic.rep. 33 (ὃ τρόπον οὔτε νόμος τοῦ παρανομεῖν παραίτιος . . οὔτε σἱ θεοὶ τοῦ ἀσε- βεῖν) Philo π προν. lI 82 cf etiam lulian lV 134 c Arist. ap Stob.ecl. l 135 Plut. def. orac. 436a ||13.14 τὰ μὲν ἡ τέχνη προη- γουμένως δρᾷ cf. Orig. c. Cels. 6. 314 τοῖς προηγουμένοις αὐτοῦ ἔργοις) [*](1 ἀτασθαλίης R ἀτασθαλίας cett. (δ Δ) |2 ἑστιῶν MN α(δ) 5 δὲ αὕτη] καὶ αὕτη nescio unde Δ || 7 ὁρᾷς R! in ras R! 9 ἀκρατῶς — ἔχοντα per parenthesin sumenda esse censet Markl. 10 ἀναίτιόν μοι] αἴτιον μοι MN αἴτιον μὴ φα(δ) )

εἶναι δὲ ταῦτα τῆς τοῦ ὅλου δημιουργίας ὥσπέρ τινας ἀναγκαίας καὶ ἑπομένας φύσεις· ἃ δὲ ἡμεῖς καλοῦμεν κακὰ καὶ φθοράς, καὶ ἐφʼ οἷς ὀδυρόμεθα, ταῦτα ὁ τεχνίτης καλεῖ σωτηρίαν τοῦ ὅλου· μέλει γὰρ αὐτῷ τοῦ ὅλου, τὸ δὲ μέρος ἀνάγκη κακοῦσθαι ὑπὲρ τοῦ ὅλου.

Λοιμώττουσιν Ἀθηναῖοι, σείονται Λακεδαιμιόνιοι, ἡ Θετταλία ἐπικλύζεται, ἡ Αἴτνη φλέγεται. Καὶ πότε Ἀθηναίοις ἀθανασίαν ὁ Ζεὺς ὑπέσχετο; ἐὰν γὰρ ἀπέλθῃ ὁ λοιμός, Ἀλκιβιάδης ἐπὶ Σικελίαν οὐκ ἄγει; Πότε [*](3. 4 ὥσπέρ τινας ἀναγκαίας καὶ ἑπομένας φύσεις cf. Chrysipp. ap. Gell. Noct Att. VII 1.8 non fuisse principale naturae con- silium ut faceret homines morbis obnoxios . . . sed cum multa . . gugberet . . utilissima, alia quoque simul agnata sunt in- commoda his ipsis quae faciebat cohaerentia eaque non per naturam sed per sequellas q uaedam necessarias facta dicit quod ipse appellat κατὰ παρακολούθησινʼ Orig. c. Cels. 6. 314 (τοῖς ἔργοις ἐπηκολούθησεν) Philo π. προν. ll81 ||6 σωτηρίαν τοῦ ὅλου sq. vi or.5. 4 c et d; 13. 4 k: 32. 10 g; 38. 5 e et f cf. Philo π. προν. l 57 II 102 Epict. diss lI 5. 24 Simplic. in Epict. man.84 Cicer nat. deor. II 66 III 90 Seneca dial. l 3 Marc. Ant. V 8 Orig. c. Cels. IV 209 Plut. stoic. rep. 34 Plat. Tim. 30 b Sext. Emp. hyp. lII 10 ||7. 8 κακοῦσθαι ὑπὲρ τοῦ ὅλου ut Leonidas Othryadas Callicratidas vi. or. 32. 10 g ||8 λοιμώττουσι — 9 φλέγεται =or. 5. 4 g ||11 Ἀλκιβιάδης sq. vi. or. 7. 4 g; 11. 6 d) [*](8 sq λοιμὸς ἀθήνησιν σεισμὸς ἐν λακεδαιμονίοις ἐπικλυσμὸς ἐν |θετταλίᾳ |ἡ τῆς αἴτνης φλόξ in mge (schol. recentis.) R!) [*](1. 2 ἀνθρωπίνων] ἀνων (= ἀνθρώπων) M (pr. man.; corr. in ἀνωνων) ||2. 3 καὶ τὴν τέχνην] καὶ τὴν βούλησιν καὶ τὴν τέχνην Reiske τὴν τέχνην Reiske (Duebn.) ||3. 4 ὥσπέρ τινας] σπινθῆρας Markl. ||4 ἑπομένας καὶ ἀναγκαίας MNα(δ) καὶ ἀναγ- καίας ἑπομένας H (non R ut falso adnot. Dav.2) ἑπομένας del Markl. καὶ ἀναγκαίως ἑπομένας Dav συμφυεῖς καὶ ἀναγκαίως ἑπομένας Reiske |〈ἐκ〉φύσεις Markl. ||6 τεχνίτης (ι in ras.) R ||8 λοιμώττουσιν RH λιμώττουσι cett (δ) ||9 ἢ Αἴτνη M πότε| τότε M)

Ὁλρᾷς οὖν τὰ πάθη, ἃ σύ μὲν καλεῖς φθοράν, τεκμαιρόμενος τῇ τῶν ἀπιόντων ὁδῷ· ἐγὼ δὲ σωτηρίαν, τεκμαιρόμενος τῇ διαδοχῇ τῶν μελλόντων. Μεταβολὴν ὁρᾶς σωμάτων καὶ γενέσεως, (fragm. 69 Byw.) ἀλλαγὴν ὁδῶν ἄνω καὶ κάτω, κατὰ τὸν Ἡράκλειτον· καὶ αὖθις αὖ (fragm. 67 By w.) ζῶντας μὲν τὸν ἐκείνων βίον, ἀποθνήσκοντας δὲ τὴν ἐκείνων ζωήν.

(fragm. 25 Hyw.) Ζῇ πῦρ τὸν γῆς θάνατον, καὶ ἀὴρ ζῇ τὸν πυρὸς θάνατον· ὕδωρ ζῇ τὸν ἀέρος θάνατον, γῆ τὸν ὕδατος. Διαδοχὴν ὀρᾷς βίου καὶ μεταβολὴν σωμάτων, καινουργίαν τοῦ ὅλου.