Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Βούλει τοίνυν Ἀριστέαν μὲν καὶ Μελησαγόραν καὶ Ἐπιμενίδην καὶ τὰ τῶν |ποιητῶν αἰνίγματα τοῖς μύθοις [*](132 b) ἐῶμεν, ἐπὶ δὲ τοὺς φιλοσόφους τὴν γνώμην τρέ||- [*](9, 10 ἀέρων μεταβολάς, ἀναχύσεις θαλάττης, ποταμῶν ἐκβολάς or. 26 1 a ὅσα γῆς παθήματα sq.) [*](pro οὐκ (═ non) s IIbrario acceptas in contextum verborum irrepsisse putavit Reiske) [*](1 μηδὲν MN || 7 ῾ Υπερβορέωγῆν (suprascr. ν) R! || 8 νομαῖα R! νομέα MN || 9 ἀναχύσεις] χύσεις MN α (δ) || 10 δὲ αὐτῇ R! M δʼ αὐτῇ cett. (δ Δ) || 12 ταῦτα λέγων MN α(δ) corr. Dav. μᾶλλον om. MNα(δ) sed coniungendum cum πιθανώτερος more sequiorum | μὴ ὤνια Hob μηον R! ἢ ὁ MN φ α(δ Δ) || 13 ἰξʼ ἀγορᾶς (recte; nam ἀγορὰ ═ λαλία teste Polluce) R Ξεναγόρας MN φ α(δ) Ἀναξαγόρας Dav. (Δ) similiter nomen proprium falsa coniectura fictum temere intruditur vi. p. 465.11 || 14 πω R! που cett. (δΔ) || 16 ὁρᾷ φ α(δΔ) || 17 μέλλοι Ϛ(δΔ) 21 φιλους (supraser. σόφο) R! || 21. p. 441. 1 τρέψωμεν ϛ(δ Δ))

441

ψομεν, τουτουσὶ τοὺς ἐκ Λυκίου καὶ Ἀκαδημίας τῆς [*](Ed. Duebn p. 150) καλῆς; οὐ γὰρ μυθολόγοι, οὐδʼ αἰνιγματώδεις, οὐδὲ τερατείαν ἀσπαζόμενοι, ἀλλʼ ἐν δημοτικῇ λέξει τὲ καὶ διανοίᾳ εἰθισμένα 〈μηνύοντες· προσείπωμεν〉 δὲ αὐτῶν τόν γε ἡγεμόνα πρῶτον ὧδέ πως·

῾ Ὅτι μὲν ἐπιστήμην τιμᾷς παντὸς μᾶλλον, ὦ Σώκρατες, ἀκούομέν σου πολλάκις διατεινομένου, προξενοῦντος τοὺς νέους ἄλλον ἄλλῳ διδασκάλῳ·

ὅς γε καὶ εἰς Ἀσπασίας τῆς Μιλησίας παρακελεύῃ Καλλίᾳ τὸν υἱὸν πέμπειν, εἰς γυναικὸς ἄνδρα· καὶ αὐτὸς τηλικοῦτος ὢν παρʼ ἐκείνην φοιτᾷς, καὶ οὐδὲ αὕτη σοι ἀρκεῖ διδάσκαλος, ἀλλʼ ἐρανίζῃ παρὰ μὲν Διοτίμας τὰ ἐρωτικά, παρὰ δὲ Κόννου τὰ μουσικά, παρὰ δὲ Εὐήνου τὰ ποιητικά, παρὰ δὲ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά, παρά τε Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά.

Καὶ ταῦτα μέν σου τὰ εἴτε αὖ εἰρωνεύματα, εἴτε καὶ ἀνδρίσματα, ἐπαινῶ, ὅπως ἄν τις αὐτῶν ἀποδέχηται.

[*](8 διδασκάλῳ sq. simil. Dio Chrys. 55. 1 ἵνα μὴ πράγματα ἔχοιμεν ζητοῦντες αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον sq. || 11.12 (Ασπασία).. διδάσκαλος . . . Διοτίμα sq. cf. or. 18. 4 b || 12 παρὰ Κόννου τὰ μουσικά vi. or. 33. 5 c cf. Plat. Menex 236 a || 13 παρὰ Εὐήνου τὰ ποιητικά cf. Plat. apol. 20 b Phaedo 60 d Phaedr. 267 a || 13. 14 παρὰ Ἰσκομάχου τὰ γεωργικά cf. Xenοph. Οecon. 17 || 14 παρὰ Θεοδώρου τὰ γεωμετρικά cf. Plat. Phaedr. 261 266 e C. F. Hermanm de Socr.magistris 29 || 15.16 εἴτε .. εἰρωνεύμαται εἴτε .. ἀνδρίσματα vi. or. 18. 5 a)[*](1 Λυκείου δΔ |Ἀκαδημείας Duebn. || 4 εἰθισμένα 〈μηνύοντες· προσείπωμεν (vel ἐρώμεθα?)〉 δὲ Hob. εἰθισμένοι· 〈ἐρήσομαι〉 δὲ Meiser εἰθισμένω δὲ MN εἰθισμένοι (del. δὲ) φ α(θ) et ita Schenk R εἰθισμὸν δὲ H εἰθισμένῃ Markl. (Duebn.) εἰ ἐθέλεις δὲ Dav2. εἰθισ- μένῃ φιλοσοφοῦσι, σκοπῶμεν Reiske | αὐτῶ N καὶ αὐτῶν (vel αὐτῶν τε) Schenkl ἐπʼ αὐτῶν Markl. αὐτὸν Reiske || 5 τόν τε HM τόνδε N δὲ τὸν (del. γε) φ α(δ Δ) | πρῶτον] προσείπωμεν Dav. sed vi. p. 353.10; 417. 13 || 6 ἀκούω μέν α(δΔ) || 7 ἄλλον (in ras. ex ἄλον) R! || 8 μελησίας MN || 9 ὑιὸν in ras. R! 10 ὢν in ras R! || 11 ἐρα- νίζεις α (δΔ0) || 12 Κόνου MN φ α(δ) || 13 Eὐήννου R || 13.14 Ἰσκο- μάχου (ισ in ras.) R! Ἰσχομάχου cett (δΔ) || 14 παρά τε RM παρὰ δὲ N α(δΔ) || 15 αὖ] οὖν Reiske (Duebn tacite) || 16 ἀνδρίσματα] )

442

Ἀλλʼ ἐπειδὰν ἀκούω σου πρὸς 〈Φαῖδρον διαλεγομένου, ἢ Χαρμίδην, ἢ Θεαίτητον, ἢ Ἀλκιβιάδην, ὑποπτεύω σε μὴ πάντα ἐπιστήμῃ νέμειν, ἀλλʼ ἡγεῖσθαι τοῖς ἀνθρώποις πρεσβύτερον εἶναι διδάσκαλον τὴν φύσιν·

καὶ τοῦτο εἶναι, ὅπερ οὑτωσὶ φαύλως ὑπεῖπάς που ἐν τοῖς λόγοις, (cf. Plat. Alcib. l 105 d) θείᾳ μοίρᾳ δεδόσθαί μοι πρὸς Ἀλκιβιάδην ὁμιλίαν, καὶ πάλιν αὖ Φαῖδρον καλεῖς τὴν (Plat. Phaidr. 234 d) θείαν κεφαλήν, καὶ περὶ Ἰσοκράτους που κατεμαντεύσω ἐν τοῖς λόγοις νέου ὄντος κομιδῇ.

Τί ταῦτά σοι ἐθέλει, ὦ Σώκρατες; Εἰ βούλει,

σὲ μὲν ἐῶ, τὸν δὲ ποιητὴν τῶν λόγων τουτονὶ τὸν ἐξ Ἀκαδημίας φίλον μέτειμι· ὁ δʼ ἡ|μῖν [*](133 a) δεομένοις μάλα ἀποκρινέσθω, εἰ καὶ θείᾳ μοίρᾳ γένοιντʼ ἂν ἀγαθοὶ ἄνδρες, αὐτὸ τοῦτο, ἄνδρες ἀγαθοί·

οὐ ποιηταὶ λέγω, ἵνα μοι προφέρῃς τὸν Ἡσίοδον, οὐδὲ μάντεις, ἵνα μοι τὸν Μελησαγόραν λέγῃς, οὐδὲ καθάρται,

ἵνα μοι διηγήσῃ Ἐπιμενίδην· ἀλλὰ ἀφελὼν ἑκάστου τὸ τῆς τέχνης ὄνομα, τὴν ἀρετὴν προσθείς, [*](11 περὶ Ἰσοκράτους aq. cf. Plat. Phaedr. 278 e 13 σὲ μὲν ἐῶ sq. vi. or. 30. 3 a et quae ibi adnotavi || 15 ἀποκρινάσθω ut or. 11 6 e ; 36. 6 g et quae ibi adnotavi) [*](αἰνίγματα Markl. ἐρανίσματα Meiser | ἐπαινῶ del. Markl. | 〈ἢ〉 ὅπως Markl. | ἀποδέχηται 〈ἐπαινῶ〉 Markl.) [*](2 Θεαίτητον (Θεαι in ras.) R! |ὑποπτεύω (ευω in ras .) R! 7 μοι] σοι Meiser || 9 καλεῖ MN || 11 περὶ (ante Ἰσοκράτους) del. Meiser | ἐς τοὺς λόγους Scaliger πρὸς τοὺς λόγους Steph. || 12 νέου ὄντος R! (man. alt.) et ita Leopardus (Emendat. XVII 18) (Δ) νεύοντος codd (δ) | ἐθέλοι MN || 14 τουτωνὶ N φ α(δΔ) δὲ ἡμῖν Δ || 17 ἵνα μοι] ἵνα μὴ Nφ α(θ) ἵνα μή μοι Reiske (Duebn.) | προσφέρῃς Ϛ (δ) || 18 (et 19) μοι RM μὴ cett. (δ Δ) τὸν ÷Μελησαγόραν R! 18. 19 καθαρταί Duebn. | 19 ἀλλʼ ἀφελὼν α(δ Δ0) 20 προθείς Reiske)

443

ἣν ἂν ἄνθρωποι ἀγαθοὶ τὰ ἀνθρώπων ἔργα, οἶκον τὲ οἰκονομεῖν δεξιῶς, καὶ ἐν πόλει πολιτεύεσθαι καλῶς, περὶ ταύτης φαθί, εἰ γένοιτʼ ἄν τινι ἄνευ τέχνης, θεόσδοτος. Ἤ καὶ σὲ κατὰ χώραν ἐάσω·

ἀποκρινεῖται δὲ ὁ λόγος αὐτὸς αὐτῷ, ὡς ἀνὴρ ἀνδρί, ἀπαυθαδιζόμενος ὧ δέ πωςʼ;