Dialexeis

Ἐγένετο καὶ Ἀθήνησιν ἀνήρ Ἐλευσίνιος, ὄνομα [*]( Περὶ Μελη σαγό ρου-) Μελησαγόρας· οὗτος οὐ τέχνην μαθών, ἀλλʼ ἐκ νυμφῶν [*](132 a) κάτοχος, θείᾳ μοίρᾳ |σοφὸς ἦν καὶ μαντικός, ὡς Περἰ ὁ Ἀηναίων λόγος.

Ἦλθεν Ἀθήναζε καὶ ἄλλος, Κρὴς [*]( Περὶ Ἐπι μενἰ δου) ἀνήρ, ὄνομα Ἐπιμενίδης· οὐδὲ οὗτος ἔσχεν εἰπεῖν αὐτῷ δου διδάσκαλον· ἀλλʼ ἦν μὲν δεινὸς τὰ θεῖα, ὥστε τὴν Ἀθηναίων πόλιν κακουμένην λοιμῷ καὶ στάσει διεσώσατο ἐκθυσάμενος· δεινὸς δὲ ἦν ταῦτα, οὐ μαθών, ἀλλʼ ὕπνον αὐτῷ διηγεῖτο μακρὸν καὶ ὄνειρον διδάσκαλον.

Ἐγένετο καὶ ἐν Προκοννήσῳ ἀνὴρ φιλόσοφος, [*]( Περὶ Ἀρι στέου) ὄνομα Ἀριστέας· ἠπιστεῖτο δὲ αὐτῷ οὐχὶ σοφία τὰ [*](4 οἱ Κρῆτες sq. cf. Plat. legg. l 565 a sq. || 7 ἄντρον Διός vi. or. 37. 1 c || 8 Μίνω διʼ ἐνάτου ἔτους sq. vi. or. 6 7 a 14. 15 ἦλθεν Ἀθήναζε .. Κρὴς ἀνήρ sq. vi. or. 10. 1 a 20 ἐγένετο . .ἐν Πσοκοννήσῳ sq. vi or. 10.2 f) [*](1 αὑτοῦ φ α(δΔ0) |αὐτοῦ (alter.)] αὐτῆς α (δ) || 4 in mge περὶ Μίνω (schol. vet u) R! || 5 Μίνῳ α(δ) Μίνωι Δ || 7 μὲν 〈γὰρ〉 αὐ- τόθι Markl. ||11 in mge περὶ Μελησαγόρου (14 περὶ Ἐπιμενίδου 20 περὶ Ἀριστέου) (vet schol. u) R || 16 17 τὴν 〈τῶν〉 Ἀθηναίων MNα(δ) || 17 λοιμῷ RH φ λιμῷ cett.(δ) || 20 προκονήσῳ MN | φιλό- σοφος] σοφὸς Markl. || 21 οὐχὶ (scil. εἶναι locutione eodem modo mixta quo latine ῾ timere, neʼ ac nos ῾ warnen, nicht zu tunʼ) σοφία Hob οὐχ ἡ σοφία RHMN ἡ σοφία (del. οὐχ) φ α(δΔ) οὗν ἡ σοφία Dav. δοκησισοφία Markl. ceterum verbo αὐτῷ litteras ουκ (i. e. αὐτοῦ κάλλιόν (ἐστιν) a correctore quodam suprascriptas errore)

ἔφασκεν τὴν ψυχὴν αὐτῷ καταλιποῦσαν τὸ σῶμα, ἀναπτᾶσαν εὐθὺ τοῦ αἰθέρος, περιπολῆσαι τὴν γῆν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν βάρβαρον, καὶ νήσους πάσας, καὶ ποταμούς, καὶ ὄρη·

γενέσθαι δὲ τῆς περιπολήσεως αὐτῇ τέρμα τὴν ῾ Υπερβορέων γῆν· ἐποπτεῦσαι δὲ πάντα ἑξῆς νόμαια καὶ ἤθη πολιτικά, καὶ φύσεις χωρίων, καὶ ἀέρων μεταβολάς, καὶ ἀναχύσεις θαλάττης, καὶ ποταμῶν ἐκβολάς·

γενέσθαι δὲ αὐτῇ καὶ τὴν τοῦ οὐρανοῦ θέαν πολὺ τῆς νέρθεν σαφεστέραν.

Καὶ ἦν πιθανώτερος λέγων ταῦτα ὁ Ἀριστέας μᾶλλον μὴ ὤνια ἐξ ἀγορᾶς, ἢ Ξενοφάνης ἐκεῖνος, ἤ τις ἄλλος τῶν ἐξηγησαμένων τὰ ὄντα ὡς ἔχει· οὐ γάρ πω σαφῶς ἠπίσταντο οἱ ἄνθρωποι τὴν ψυχῆς περιπόλησιν, οὐδὲ οἷστισιν ὀφθαλμοῖς ἕκαστα ὁρᾶν, ἀλλὰ ἀτεχνῶς ἀποδημίας τινὸς ᾤοντο τῇ ψυχῇ δεῖν, εἰ μέλλει ὑπὲρ ἑκάστου φράσειν τὰ ἀληθέστατα.