Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Κἶεν· οὕτω σοι τὰ τοῦ Διὸς ἔχει. Τ δὲ τῶν ὁμοίων τῷ Διὶ ἆρʼ ἡγεῖ ἄλλῃ πη ἔχει; ἢ οὐχ ὁρᾷς, ὡς οὐδὲ ||τὸν Σαλμωνέα εικασαν οἱ ποιηταὶ αὐτῷ, [*](Ed. Duebn. P18) καίτοι κερανοὺς ἀφιέντα, ὡς ᾤετο, καὶ μιμούμενον

τὸν βροντῶν κτύπον καὶ τὸ ἀστραπῆς φῶς; ἀλλὰ ταῦτά γε ὁ αλμωνεὺς δρῶν, ὅμοιος ἥν Θερσίτῃ μιμουμένῳ [*](2 πατέρα . . θεῶν καὶ ἀνθρώπων cf. Epici. diss. I 3.1 Cicer. nat. deor. ll 24. 64 vi etiam or. 41. 1 a || 8.9 αἰτίαν .. τοῦ εἶναι τὰ γένη . . καὶ σώζεσθαι i. e. Δία γενέθλιον et πατρῷον vi. or. 41. 2 b et c || 13 τὸν αλμωνέα cf. Lucian. tragodopod. 312 Tim. 2 lulian. VII 235a ὁ Σαλμωνεὺς ἔδωκεν ὑπὲρ τούτων τοῖς θεοῖς δίκην ὅτι ἄνθρωπος ὠν ἐπεχείρει Zεὺς εἶναι | οἱ ποιη- ταὶ inprimis Homerus Οdyss. 11.236) [*](Duebn.) et ita Meiser om M φ Dav ὥς τις ἂν Reiske 17 (p. 402) ῆρέμα πω Markl. (Duebn.) ηρεναι (quod ad formam in -αι caden- tem vi p. 225. 10; 264. 2; 329 19: 419 5: 461. 23; 463. 21 al.) πο RBH -ηρεναι προ- om. cett. (θ) δὴ ἄνευ ἐπῶν Meiser εἴ πῃ ἐν ἔπει Reiske |λέγων] πεζῷ τῷ λόγῳ MNφα(θ) πεζῶς ἄνευ μέτρου τε λέγων Dav.) [*](3 οὔτι που] οὐ δήπου Markl. || 4 ἄλλως NV ἄλλῳ τῷ Markl. 6 βασιλέων (pr. man. uterque) versus vel ipsius Maximi vel alii poetae sequioris aetatis? ceterum cf. Hesiod op. et. di. 736 σπερμαίνειν γενεήν sq || 7 ἂν-εἴ || 8 ταῦτα | πάντα Combes 9 προσεῖπεν α(δΔ) || 12 ἆρʼ ἡγεῖ om. Mφα(δ) |ἔχει R! α(δ) ἔχειν cett. (Δ) || 14 κεραυνὸν Μφα (δ) |μιμούμενον om. α(δ) || 15 τὸν] τῶν VN om. Βα(δ) |κτύπου〈μιμούμενον〉 καὶ α(δ) || 16 Σαλ μωνὺς (suprascr. v) R!)

404
τὸν ἔέστορα.

Πῶς οὖν γένοιντʼ ἂν ὅμοιοι ἄνθρωποι

Διί; ἔΜ μούμενοι αὐτοῦ τὸ σωστικὸν καὶ φιλητικὸν καὶ πατρικὸν δὴ τοῦτο. Αὕτη θνητὴ πρὸς θείαν ἀρετὴν ὁμοιότης, ἢ παρὰ μὲν θεοῖς καλεῖται θέμις, καὶ δίκη, καὶ ἄλλʼ ἄττα μυστικὰ καὶ θεοπρεπῆ ὀνόματα· παρὰ δὲ ἀνθρώποις φιλία, καὶ χάρις, καὶ ἀλλʼ ἄττα προσηνῆ καὶ ἀνθρωπικὰ ὀνόματα.

Ἐνδεέστερον δὲ δὴ τὸ ἀνθρώπειον τῆς θείας ἀρετῆς, τά τε ἄλλα, καὶ κατὰ φιλίας ἔκτασιν· οὐ γὰρ ἐξικνεῖται ἡ θνητὴ φύσις ἐπὶ τὸ ὅμοιον πᾶν, ἀλλʼ ὥσπερ αἰ τῶν βοσκημάτων ἀγέλαι, οἰκειοῦται τῷ ξυννόμῳ μόνον· ἀγαπητὸν δὲ εἰ καὶ τούτφ παντί.

Nῦν δὲ Ιδοις ἂν ἐν ἀγέλῃ μιᾷ, ὑπὸ ποιμένι ἐνί, στάσεις πολλὰς καὶ διαφωνίας κυριττόντων ἀλλήλους καὶ διαδακνόντων, μόγις ὄντα που ζώπυρα εἰς βραχὺν ἀριθμὸν φιλίας σαφοῦς ξυνεληλαμένα.

Στία μὲν καὶ ποτὰ καὶ ἀμπεχόνας, καὶ ὅση ἄλλη χρεία σωμάτων,[*](16 b) πορίζονται οἱ ἄνθρωποι ἀμοιβῇ καὶ ἀντιδόσει ἐκ χαλκοῦ καὶ σιδήρου, καὶ τὰ σεμνὰ δὴ ταῦτα, χρυσοῦ καὶ ἀργύρου·

ἐξὸν χαίρειν τῇ τῶν μετάλλων φράσαντας [*](2 τὸ σωστικὸν scil. Διὸς Σωτῆρος cf. Pa. Arist. π. κόσμου 6 Cormut. epidr 9 Cicer. fin. III 20 66 Epici diss. l 22. 16 φιλη- τικὸν scil. Διὸς φιλίου cf. Dio Chrys. XII 75. 1. 39 Eudοc. vicl. 312 Themist. 64 lulian VIII 252c etiam II 96a saep. Lucian. Tim. 1 || 7 ἐνδεέστερον δὴ sq. vi. simil. or. 6.1 b θεῶν δὲ ἐλατ- τοῦσθαι sq ||11 τῷ ξυννόμῳ vi. or. 29. 7i; 15. 4 a | 16 ὅση ἄλλη χρεία sq. vi. or. 39 1 d et quae ibi adnotavi || 19 χαίρειν φρά- σαντες sq ut infra § VII b) [*](1 Νέστορα] Ἕκτορα MNH (in mge corr. φα(δ) corr. Dav. (ex a) 3 θνητῇ Steph. (Duebn ) θνητῆς eins. || 7 δὲ (ante δὴ) om. α(δ) corr .Markl ||7.8 ἀνθρώπειον RN ἀνθρώπινον cett.(δ)| 11 οἰκειοῦνται BV τοῦτο BV α(θ) corr. Dav. || 13 κηριττόν- των BN || 14 μόγις 〈περι〉όντα Reiske || 17 οἷ (ante ἄνθρωποι) om. α(δ) || 18 ἐκ (ante χαλκοῦ) del. Heina. (cum φα) τῶν ἐκ Reieke | δὴ in ras. R! || 18.19 ταῦτα 〈εἰ δεῖ λέγειν χρυσοῦ Reiske 19 μεταλλέων Markl. (Duebn) (recte?))

405
τέχνῃ, λαμβάνειν παρʼ ἀλλήλων ταῦτα ἀπονητί, μετρουμένους μέτρῳ τῷ πάντων ἰσαιτάτῳ, τὸν μὲν ἐνδεᾶ τὴν χρείαν λαβόντα παρὰ τοῦ ἔχοντος, τὸν δὲ ἐν περιουσίᾳ ἀφεῖναι, κτησάμενον παρὰ τοῦ λαβόντος, ὡν ἡ ἀντίδοσις οὐχ ἔξει αἰτίαν.