Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Οὐχ ὀρᾷς τοὺς μνηστῆρας νεανικαῖς ἡδοναῖς συγγιγνομένους, πίονας αἶγας κατέδοντας, καὶ ἁπαλῶν ἐρίφων ἐμπιμπλαμένους, καὶ αὐλῶν ἀκούοντας, καὶ οἶνον ἀπομισγομένους, καὶ δίσκοις ταρπομένους, καὶ αἰγανέας ἱέντας; Τίς οὐκ ἂν αὐτοὺς τῆς ἡδονῆς ταύτης

[*](3 ἐνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ sq. eadem citandi ratione adhibet or. 11. 10e || 14 τοὺς μνηστῆρας scil. ἐπιθυμιῶν exempla (ut κενταύ- ρους or 33. 8a et c) vi. etiam or. 26. 9e cf. similiter Dio Chrys. V 16 (de sphinge) ὅδε μὲν δὴ ὁ μῦθος . . τάχ᾿ ἂν ἱκανῶς ἐπι- δεῖξαι δύναιτο ὁποῖόν ἐστι τὸ τῶν ἐπιθυμιῶν γένος ὅτι ἄλογοι οὖσαι καὶ θηριώδεις . . διαφθείρουσιν)[*](11 ἀνδρὸς — 13 ἀδηλότερος nx)[*](2 ἀσφαλές om (pr. man.) a del. Heins. || 3 ἐνθ᾿ οὐκ ἔστ᾿ non Homeri sunt || 6 ἀνέφελος MNQV || 9 αὐτῆς Steph. || 10 ἴδοι B οἶδε N εἶδεν M || 13 θαλάσσης MNBn | πάσης om. V || 14. 15 συγγινομένους Ϛ(δ Ϛ(δΔ⁰) || 15. 16 ἁπαλῶν ἐρίφων in ras. e verbis quibusdam, quorum initium fuit παλο quaeque spatium multo maius expleverunt, per quod spatium postea man. recent. litterae ων ἐρίφων trahendo distributae sunt R! || 16 καὶ αὐλῶν — 17 ἀπομισγομένους om. QV | καὶ αὐλῶν in ras. (ut supra 15 ἁπαλῶν) R! || 17 ἀπομισγομένους] ἀπὸ κρατῆρος μισγομένους Reiske | τερ- πομένους ϛ(δΔ) || 18 ἰέντας MN ἰόντας QV)
359

ἐμακάρισεν; Ἀλλὰ ὁ μαντικὸς καὶ γνωριστικὸς τοῦ μέλλοντος λέγει, [*]((υ 351/2))

  • ἆ δεῖλʼ οὔτι κακὸν τόδε πάσχετε, νυκτὶ μὲν ὑμῶν
  • εἰλύαται κεφαλαί,
    • παρὰ πόδας τὸ κακὸν καὶ ἐγγύς.

    Παρὰ πόδας τὸ κακὸν ἦν καὶ Ἀλεξάνδρῳ τῷ τὴν θαυμαστὴν ἐκείνην ἡδονὴν ἐκ Πελοποννήσου ἐκκλέψαντι· ταχὺ γὰρ ἐπʼ αὐτῇ στόλος ἐξηρτύθη Ἑλληνικός, μυρίας μὲν ὀδύνας αὐτῷ τῷ || τῆς ἡδονῆς ἐραστῇ ἄγων, μυρίας δὲ τῇ [*](Ed Duebn. p.4) ξυμπάσῃ πόλει.

    Τὰς δὲ Ἀσσυρίους ἡδονὰς οὐ λέγω, ἃς κατέλαβεν εὐθὺς πῦρ αὐτῷ χρυσῷ, καὶ αὐταῖς παλλακίσιν.

    Οὐδὲ τὰς Πολυκράτους τὰς Ἰωνικὰς οὐ λέγω, ἃς κατέλαβεν οὐδὲ εὐσχήμων θάνατος.

    Πλήρης ἦν [*](4a)Σύβαρις ἡδονῶν, ἀλλὰ | ἀπώλοντο μετὰ τῶν χρησαμένων αἱ ἡδοναί. Εὐδοκίμουν καὶ παρὰ Συρακοσίοις ἡδοναί, ἀλλὰ ἐσωφρόνισαν αὐτοὺς μετʼ ἐκείνας αἱ συμφοραί. Ἀλλʼ οὐδὲ Κορινθίοις.

    [*](6 Ἀλεξάνδρῳ sq. vi. or. 18. 8e cf. lulian. lI 99c Lucian. dial. mort. 19 Plut. fort. Alex. 1. 10 || 10 τὰς . . Ἀσσυρίους ἡδονὰς scil. Sardanapali vi. or. 4. 9e Plut. Alex. fort. II 3 Dio Chrys. 62. 5 || 12 τὰς Πολυκράτους vi. or. 29. 2b | τὰς Ἰωνικὰς vi. or. 32. 3b || 14 Σύβαρις vi. or. 32. 10a; 21. 5d || 15 Συρακοσίοις vi. or. 32 10a || 17 Κορινθίοις vi. or. 32. 3b)[*](14 ἀπώλοντο — 16. 17 συμφοραί x)[*](3 δειλοὶ τί φα(δΔ) cum Homero | ὑμέων Homerus || 7 ἡδο- νὴν om N | πελοπονήσου QV || 8 ἐξηρτήθη MN | ὠδίνας N || 11 ἅς | ἃ QV | εὐθὺ BMNQV || 14 ἀπόλλωντο N ἀπόλωντο x || 16 〈αἱ〉 ἡδοναί B | ἀλλὰ R!V ἀλλʼ cett. (δΔ) | ἐσωφρόνησαν R! (pr. man.) Bx || 17 οὐδὲ] οὐ δὴ Dav.2 | Κορινθίους Dav.2 Κο- ρινθίοις ✶ ✶ Duebn. mutilam esse orationem indicans, quae non mutila, sed ab ipso Marimo interrupta esse intellegenda est (subaudi ἡδοναὶ ἦσαν κακοῦ ἄπειροι))