Dialexeis

Ἆῤ ἡγεῖ με σαφῶς λέγειν, ἢ φραστέον σοι οὑτωσὶ ἐνδηλότερον; Καλεῖς τινα τέχνην ἰατρικήν, καὶ ἄλλην αὖ ἀγαλματουργικήν; τέλος δὲ ἑκατέρας, οὔτε ἰατρικῆς ἰατρική, οὔτε ἀγαλματουργικῆς ἀγαλματουργία, ἀλλὰ

ἄγαλμα μὲν ἀγαλματουργίας, ὑγίειαν δὲ ἰατρικῆς; τί [*](6 τέλος sq. cf. Epict. diss. l 1. 2 ἡ γραμματικὴ . . κέκτηται τὸ θεωρητικὸν μέχρι τοῦ διαγνῶναι τὰ γράμματα || 7. 8 μαθήσει quippe quae sit ἀνάμνησις vi. or 10. 6a || 13 ἀτεχνία sq. cf. Stob. ecl. lI 58 || 17 ἰατρικήν . . ἀγαλματουργικήν sq. sollemnia huius rei exempla vi. or. 15. 6a; etiam or 37. 7e cf. Muson (Hense) 22. 7 Cicer. off. I 18. 60 Hierax ap. Stob. flor. 9. 58) [*](1 λέγει Markl. || 3. 4 δʼ εἴ Hob. δὲ codd. (δΔ) || 5 κᾂν τέχνῃ (scil. μανθάνειν αὐτόν σοι δοίην)] καὶ τέχνῃ Dav.2 om. α(θ) κατὰ τέχνην Markl. τέχνῃ Duebn. || 7. 8 μάθησις α(δΔ) sed ποιεῖ ‘comparasʼ (a ποιοῦμαι) non ‘comparatʼ intellegendum || 8 οὐκ ἀπὸ τέχνης nescio unde Δ⁰ || 9 τέχνην (χ in ras.) R! || 11 ἑκάστων Markl. ἑκάστῳ Dav.2 (Duebn.) || 12 οὐ τέχνη (ν in ras.) R! || 13 τέχνης (ης in ras.) R! || 17. 18 καὶ ἄλλην αὖ ἀγαλματουργικήν om. φ || 19 ἀλλὰ (λὰ in ras.) R! || 20 ὑγίεια α(δΔ) sed sub- audiendum καλεῖς τέλος)

ψυχῇ καὶ σώματι καὶ λίθῳ, τρισὶ τούτοις ἐπινείμας τέχνας τρεῖς, ὧν αἱ μὲν ὕλαι κόσμου ἐνδεεῖς, ἡ δὲ τέχνη, προσαγαγοῦσα ἑκάστης ἑκάστῳ τὸ οἰκεῖον σχῆμα, περιέβαλλεν τὸν μὲν λίθον ῥυθμοῖς καὶ σχήμασιν εἰς μορφῆς εἶδος, τὸ δὲ σῶμα ἁρμονίαις καὶ κράσεσιν εἰς ὑγιείας μέτρον, τὴν δὲ ψυχὴν συμμετρίαις καὶ εὐκινησίαις [*](115b)εἰς ἀρετῆς κόσμον.

Κἂν καλῇς τι τούτων τέχνην, τὸ τοῦ δράσαντος ὄνομα τῷ ποιηθέντι ὑπὸ φιλίας προστιθείς, οὕτω μοι δοκεῖς καλεῖν, ὥσπερ ἂν εἰ καὶ ἥλιον καλεῖς τὴν ἐξ ἡλίου αὐγήν, ἑτέραν οὖσαν τοῦ ἡλίου, ποίημα ἡλίου, οὐκ αὐτὸ ἥλιον.