Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

μήποτ᾿ οὖν καὶ περὶ ἔρωτος ταύτῃ κριτέον, καὶ [*](91 b)ἡγητέον αὐτὸν | εἶναι ὄνομα κοινὸν ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς [*](6 ὁμοιότης ἐπιτηδεύματος αἰσχροῦ vi. or. 18. 3 b || 9 φαρμα- κοπώλης . . συκοφάντης . . σοφιστής sollemonia κολακείας exempla vi. or. 14. 8 g, h, i || 20. p. 246.1 ἐν μεταιχμίῳ ἀρετῆς καὶ κακίας ut or. 24. 3 i vi. etiam or. 8. 8 b; simil. etiam or. 40. 6 g) [*](10 in mge σοφιστής (schol. recent.) R!) [*](2 καὶ] κἂν Markl. | τινα] τιν᾿ ἂν Κnebel || 3 μέλλει Nφα(δ) 4 τε εἶναι α(δ Δ°) ||7 τυγχάνῃ α(δ Δ) || 8 ἀστοχῇ α(δ Δ) || 13 ὁ (ante ἰατρὸς) om. ΜΝα(δ) || 14 ὁ (post ὡς) om. Ηα(δ) |φιλό- σοφος (οσ in ras.) R! | προ- αίρεσις R! || 16. 17 τὰ μὲν ὅμοια ἂν ἀπῇ R τὰ μὲν ὅμοια οὐκ ἀπῇ, τὰ δ᾿ ἀνόμοια προσῇ certt. (δ Δ) τὰ μὲν ὅμοια ἐμφανῆ, τὰ δὲ ἀνόμοια ἀφανῆ Schenkl 17 ἀνάγκη 〈τοῖς〉 κατὰ Reiske | δυναμένους α(δ))

246

καὶ κακίας τεταγμένον, ὑπ᾿ ἀμφοῖν δημαγωγούμενον, σχηματιζόμενον δὲ πρὸς ἑκατέραν, ὁποτέρᾳ ξυγγένοιτο, τῷ τῆς ἐπαγομένης πάθει προσονομάζεσθαι.

Καὶ μὴν τῆς ψυχῆς δίχα νενεμημένης, ὡς ὁ Πλάτωνος φησὶν λόγος, ἧς τῷ μὲν τῶν μερῶν ὄνομα λόγος, τῷ δὲ πάθος, ἀνάγκη τὸν ἔρωτα, εἰ μὲν κακία εἴη, πάθος τι εἶναι ἔρημον λόγου· εἰ δέ τι τῶν καλῶν, δυοῖν θἄτερον, ἢ κατὰ τὸν λόγον τετάχθαι πάθους ἀπηλλαγμένον, ἢ κατὰ τὸ πάθος λόγῳ συμπεπλεγμένον.

Καὶ εἰ μὲν ὁ ἔρως φιλίας ἐστὶν ὁρμή, καὶ ὄρεξις τοῦ ὁμοίου πρὸς τὸ ὅμοιον ἄττοντος φύσει, καὶ ἀνακραθῆναι αὐτῷ ὀρεγομένου (πάθος ἂν εἴη τοῦτο, οὐ λόγος), δεῖ προστεθῆναι τῷ πάθει τούτῳ ἐπιστάτην λόγον, ἵνα ἀρετὴ γένηται, καὶ μὴ νόσος.

Καθάπερ γὰρ ἐπὶ τῆς τῶν σωμάτων κράσεως καὶ ἡ ὑγεία πάθος τί ἐστιν ὑγρῶν καὶ ξηρῶν καὶ ψυχρῶν καὶ θερμῶν δυνάμεων, ἢ ὑπὸ τέχνης συγκραθεισῶν καλῶς, ἢ ὑπὸ φύσεως ἁρμοσθεισῶν [*](1 δημαγωγούμενον vi. or. 11. 7 f || 4 τῆς ψυχῆς δίχα νενεμη- μένης sq. vi. or. 27. 7 b et 8 b τῆς ψυχῆς τὸ μὲν ἄρχον sq. cf. Albin. 28 Epict. ap.Stob.flor.1. 53 vi. etiam or. 7. 1 e || 10 ὄρεξις τοῦ ὁμοίου sq. vi. or. 14. 7 c (de amicitia) || 12. 13 δεῖ προστε- θῆναι sq. scil. ut virtus (non amor probus) effciatur vi or. 27. 5 d et quae ibr adnotavi || 14 νόσος vi. or. 19. 4 a || 15 ἡ ὑγεία sq. vi or. 39. 2 a cf lambl. ap Stob flor. 5. 66 | ὑγρῶν sq. nam 6 quattuor hisce elementis constat hominis corpus cf. Plut. ap. Stob.ecl. I 121 Plat. Timaeus 32d Aristot. ap.Stob. ecl. I 126 Ps Arist π. κόσμου 5 (= Stob ecl. l 271) Hermes ap. Stob ecl. l 291 Chrysipp. ap Stob. ecl. l 129 cf. etiam lulian. IV 143c Lucian. am. 19 ceterum vi. or. 9. 3 a) [*](1 ἀμφοῖν 〈μὲν〉 δημαγωγούμενον Ϛ(δΔ) || 2 〈ὡσθ᾿ 〉 ὁποτέρᾳ Reiske || 3 προ -σονομάζεσθαι R! || 4 δίχαενεμημένης R |ὁ (ante Πλάτωνος) om. α(θ) || 11 ᾄττοντος Duebn || 12 ὀρεγομένου Heins. (δ Δ) ὀρεγομένῳ R (unde cum in exemplari suo nil nisi ῳ adnotavisset, memoria deceptus ὡς πάθος scribendum esse postea putavit Dav.²) ὀρεγομένη certt. α | λόγος 〈καὶ〉 δεῖ MN α(θ) 12. 13 προτεθῆναι Reiske || 13 λόγον (ον in ras.) R! λόγω M )

247

τεχνικῶς· ἂν δὲ ἀφέλῃς τῆς φύσεως ἢ τῆς τέχνης, τὸ μὲν πάθος συνετάραξας, τὴν δὲ ὑγείαν ἐξήλασας·

οὕτως ἀμέλει καὶ ἐπὶ τοῦ ἔρωτος τὸ πάθος μὲν ὁμοίως ἐστίν, κἂν ἔχῃ λόγον· ἐὰν δὲ ἀφέλῃς τὸν λόγον, ἐπετάραξας αὐτοῦ τὴν συμμετρίαν, καὶ νόσον ἐποίησας τὸ πᾶν.