Dialexeis

ψέῤ ἐπαμύνωμεν τῷ λόγῳ, μὴ εἰκαῖα φλυαρῶμεν. Καὶ δή μοι δοκῶ βούλεσθαι μὲν ταῦτα, δύνασθαι δὲ ἧττον· χρὴ δὲ ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι.

Ὧδε τοίνυν δράσωμεν περὶ ῥᾳστώνην τοιαύτην τῷ 5 λόγῳ, οἵαν καὶ εἰς τὰ δικαστήρια εἰσαγγελλόμενοι ἢ κινδυνεύοντες· [*](Ed. Duebn. p. 98) οὐ περὶ τοῦ πράγματος ἀπολογοῦνται μόνον, ὑπὲρ ὅτου ἡ εἰσαγγελία ἐγένετο, ἀλλ᾿ ἠρέμα εἰς ἄλλους ἀξιοχρεωτέρους τρέπουσι τὴν αἰτίαν, τῇ πρὸς ἐκείνους κοινωνίᾳ κατασμικρύνοντες τὰ αὐτῶν.

Οὐκοῦν καὶ ἡμεῖς περὶ Σωκράτους, εἰ μὲν ὀρθῶς ταῦτα ἔδρα ἢ μή, σκοπεῖν ἀναθησόμεθα σμικρόν, ὅσον τὸ

κατγόρους· ὅτι ‘ἡμῖν δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες, ἀτοπώτεροι [*](1 Θρασύμαχον . . Καλλίαν . . Πῶλον vi. or. 26.5g τοῦτον sq.cf Epict. diss. IV 5. 3 || 6 ὁμοῦ τῷ βούλεσθαι καὶ δύνασθαι vi or 38. 6 d || 13 εἰ μὲν ὀρθῶς sq. vi. or. 3. 3 a || 16. p. 226 1 ἀτοπώτεροι συκοφάνται Ἀνύτου καὶ Μελήτου vi. or. 3.1 b ἀλλὰ πικροτέρους sq.) [*](1 in mge θρασύμαχος | καλλίας | πῶλος (schol. recent.) 10 in mge εἰσαγγελία (schol. recent.) R! || 16 in mge σημείωσαι: ἀνύτου καὶ μελήτου ὑμεῖς δοκεῖτε ἀτοπώτεροι εἶναι συκοφάνται (verbo ἀτοπώτεροι al. man. suprascriptum ἔστι μωρὸς) (schol. re- cent.) R!) [*](1 ἂν (ante εἰπεῖν) om. Δ° add. Markl. | Καλλίαν] Καλλικλέα Markl.(Duk.) | 4 εἰκαῖα Hob. ἱκανὰ codd.(δΔ°)quod idem valere ac συχνὰ arbitratus defendit Schenkl κενὰ Reiske (Duebn.) || 7 δρά- σωμεν del. Dav. | περι〈ποιοῦντες (ποιούμενοι, ποιῶμεν)〉 ῥᾳστώ- νην Steph. (Duk, Reiske) πράσσωμεν ῥᾳστώνην Dau. | τοσαύτην (vel ταύτην) Markl. | τῶν λόγων Merkl. (Duebn.) || 8 οἷα Schenkl οἷον Merkl. (Duebn.) οἵαν 〈περιποιούμενοι〉 Reiske καὶ οἱ εἰς R! et ita Steph. (Δ) | ἢ] ο Steph. (Δ) et ita Schenkl || 10 ἡρέμαι R! || 12 τὰ αὑτῶν α(δ Δ) τὰς αὐτῶν Reiske || 14 ὅσον 〈γε〉 τὸ Markl. || 16 ὅτι om. α(δ))

ἐκεῖνοι μέν γε ἀδικεῖν γραψάμενοι Σωκράτην, καὶ τοὺς νέους διαφθείρειν, καὶ ὅτι μὲν Κριτίας ἐτυράννησεν, τοῦτο ἀδικεῖν ἔλεγον τὸν Σωκράτην, καὶ ὅτι Ἀλκιβιάδην ἐᾷ ὀμνύει τὴν πλάτανον καὶ τὸν κύνα·

τῶν δὲ ἐρωτικῶν τῶν Σωκράτους ἀπέ | σχοντο καὶ οἱ δεινοὶ οὗτοι συκοφάνται·

ἀλλ᾿ οὐδὲ Ἀριστοφάνης τὰ Σωκράτους ἐν Διονυσίοις κωμῳδῶν, ὁ δεινότατος τῶν κατηγόρων, ἐλοιδορήσατο τῷ ἔρωτι τοῦ Σωκράτους· καίτοι πένητα εἰπών, καὶ ἀδολέσχην, καὶ σοφιστήν, καὶ πάντα μᾶλλον ἢ κακῶς ἐρῶντα.

ἦν, ὡς ἔοικεν, τὸ πρᾶγμα οὔτε τοῖς συκοφάνταις, οὔτε τοῖς κωμῳδοῖς ἐπιλήψιμον.