Dialexeis

Maximus of Tyre

Maximus of Tyre. Maximi Tyrii philosophumena. Hobein, Hermann, editor. Leipzig: Teubner, 1910.

Ἐπεὶ τοίνυν οὐ τοῦ αὐτοῦ, | ἀλλʼ ἑτέρου, ὁ δὲ [*](62b) χρηστὸς τῷ πονηρῷ οὐχ ὁ αὐτός, ποτέρῳ πότερον προσθήσομεν; ἆρα τὸ μὲν ἀδικεῖν τῷ πονηρῷ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι τῷ χρηστῷ; ἢ τὸ μὲν ἀδικεῖν τοῦ μοχθηροῦ, τὸ δὲ ἀδικεῖσθαι οὔπω δῆλον ὁποτέρου αὐτοῖν, οὑτωσὶ δὲ θεασώμεθα.

Ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ· τὸ δὲ ἀγαθὸν τί ἂν εἴη ἄλλο, ἢ ἀρετή; ἡ δὲ ἀρετὴ ἀναφαίρετον. Οὐκ ἀδικηθήσεται τοίνυν ὁ τὴν ἀρετὴν ἔχων, ἢ οὐκ ἔστιν ἀδικία ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ·

οὐδὲν γὰρ ἀγαθὸν ἀφαιρετόν, οὐδὲ ἀποβλητόν, [*]((I 408/9))

  • οὐδὲ ἑλετόν, οὐδὲ ληϊστόν.

    • [*](12 ἀδικία ἐστὶν ἀφαίρεσις ἀγαθοῦ sq. cf. Senec. dial. lI 5.4 ‘omnis iniuria diminutio eius est in quem incurrit nec potest quisquam iniuriam accipere sine aliquo detrimento vel digni- tatis vel corporis vel rerum extra nos positarum; sapiens autem nil perdere potest . . . unius enim in possessione virtutis est ex qua depelli numquam potest . . . quodsi iniuria nil laedere po- test ex his quae propria sapientis sunt . . . iniuria sapienti non potest fieri’ Plut. stoic. rep. 20 ἀδικεῖται οὐδεὶς μὴ βλαπτόμενος vi. etiam or. 22. 7 e)[*](12 ἀδικία — p. 149.12 τὸ ἀγαθόν n)[*](1 ὁρᾷ, ἢ Hob. ὁρᾶν (eodem errore quo p. 165. 4) RPMN ὁρᾷ cett. (δ Δ) | λέγομεν MOP | τὸ] τῷ MOP || 1.2 〈ἀδικεῖν καὶ〉 om. RBMNO || 4 καὶ οὐκ (suprascr. ὡς) R! οὔτε] οὕτω B || 4.5 lac. expl. Hob. 〈τὸ ἐλέγχεσθαι. οὔτε τοῦ ἀγνοοῦντος〉 φα(δ Δ) || 12.13 τὸ δὲ — 15 ἀγαθοῦ om. MNOP || 16 γὰρ 〈 ὂν〉 ἀγαθὸν n | ἀπόβλητον α(δ Δ) || 17 οὐδὲ ἑλετόν om. n | ληϊστόν (ισ in ras.) R! )
    149

    Εἶεν· οὐκ ἀδικεῖται ὁ χρηστὸς οὔτε ὑπὸ τοῦ χρηστοῦ, ἀνεπιβούλευτος γὰρ αὐτοῦ ἀρετή, οὔτε ὑπὸ τοῦ μοχθηροῦ, ἀναφαίρετος γάρ· λείπεται τοίνυν ἢ μηδὲν ἀδικεῖσθαι καθάπαξ, ἢ τὸν μοχθηρὸν ὑπὸ τοῦ ὁμοίου·

    ἀλλὰ τῷ μοχθηρῷ οὐδενὸς μέτεστιν ἀγαθοῦ, ἡ δὲ ἀδικία ἦν ἀγαθοῦ ἀφαίρεσις· ὁ δὲ μὴ ἔχων ὅ,τι, ἂν ᾖ, ἀφαιρεθῇ, οὐδὲ εἰς ὅ,τι ἀδικηθῇ ἔχει.