Discourses
Epictetus
Epictetus. Epicteti dissertationes ab Arriano digestae, editio maior. Schenkl, Heinrich. editor. Leipzig: Teubner, 1916.
ὅταν εἰσίῃς πρός τινα τῶν ὑπερεχόντων, μέμνησο ὅτι καὶ ἄλλος ἄνωθεν βλέπει τὰ γιγνόμενα καὶ ὅτι ἐκείνῳ σε δεῖ μᾶλλον ἀρέσκειν ἢ τούτῳ.
ἐκεῖνος οὖν σου πυνθάνεται φυγὴν καὶ φυλακὴν καὶ δεσμὰ καὶ θάνατον καὶ ἀδοξίαν τί ἔλεγες ἐν τῇ σχολῇ; ἐγὼ ἀδιάφορα.
νῦν οὖν τίνα αὐτὰ λέγεις; μή τι ἐκεῖνα ἠλλάγη;οὔ.σὺ οὖν ἠλλάγης;οὔ.λέγε οὖν τίνα ἐστὶν ἀδιάφορα.τὰ ἀπροαίρετα.λέγε καὶ τὰ ἑξῆς.
ἀπροαίρετα οὐδὲν πρὸς ἐμέ.λέγε καὶ τὰ ἀγαθὰ τίνα ὑμῖν ἐδόκει;προαίρεσις οἵα δεῖ καὶ χρῆσις φαντασιῶν.τέλος δὲ τί;τὸ σοὶ ἀκολουθεῖν.
ταῦτα καὶ νῦν λέγεις;ταὐτὰ καὶ νῦν λέγω. ἄπειθι λοιπὸν ἔσω θαρρῶν καὶ μεμνημένος τούτων καὶ ὄψει τί ἐστι νέος μεμελετηκὼς ἃ δεῖ ἐν ἀνθρώποις ἀμελετήτοις.
ἐγὼ μὲν νὴ τοὺς θεοὺς φαντάζομαι ὅτι πείσῃ τὸ τοιοῦτον τί οὕτως μεγάλα καὶ πολλὰ παρασκευαζόμεθα πρὸς τὸ μηδέν;