Isaias

Εὐφράθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα, ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα· εἶπεν γὰρ Κύριος.

πλάτυνον τὸν τόπον τῆς σκηνῆς σου καὶ τῶν αὐλαιῶν σου, πῆξον, μὴ φείσῃ, μάκρυνον τὸ. σχοινίσματά σου, καὶ τοὺς πασσάλους σου κατίσχυσον,

ἔτι εἷς δεξιὰ καὶ εἷς τὸ, ἀριστερὰ, ἐκπέτασον· καὶ τὸ σπέρμα σου ἔθνη [*](5 ανομιας] αμαρτιας Β al. εμαλακισθη] μεμαλακισται ΜSS exc Α. αμαρτιας] ανομιας Β al. 7 κειροντος ℵ*ΒQ ‘12 pl. om αυτον ℵ*B 8 ηχθη] ηκει 62 90 al Clem Rom. 9 om αυτου 2° Β*. ευρεθη δολον ℵ*B 22 *vid om ευρεθη 87 97. 10 om απο 1° ℵBQ ημων BV. 11 πλασαι] πλησαι conj. Schleusner. 12 αμαρτιας 2 ανομιας ℵB pl facinora LIV 3 om εις 2° B 3.1 εἰ in sinistram Cyp (Test i 20).)

μὴ φοβοῦ, ὅτι κατῃσχύνθης, μηδὲ ἐντραπῇς, ὅτι ὠνειδίσθης, ὅτι αἰσχύνην αἰωνίον ἐπιλήσῃ, καὶ ὄνειδος τῆς χηρίας σου οὐ μὴ μνησθήσῃ.

ὅτι Κύριος ὁ ποιῶν σε, Κύριος σαβαὼθ ὄνομα αὐτῷ· καὶ ὁ ῥυσάμενός σε, θεὸς αὐτὸς Ἰσραήλ, πάσῃ τῇ γῇ κληθήσεται.

οὐχ ὡς γυναῖκα καταλε- λειμμένην <καὶ ὀλιγόψυχον> κέκληκέν σε Κύριος, οὐδ’ ὡς γυναῖκα ἐκ νεότητος μεμισημένην· εἶπεν ὁ θεός σου.

χρόνον μικρὸν κατέλιπόν σε, καὶ μετὰ ἐλέους μεγάλου ἐλεήσω σε·

ἐν θυμῷ μικρῷ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ, καὶ ἐν ἐλέει αἰωνίῳ ἠλέησά σε· εἶπεν ὃ ῥυσάμενός σε Κύριος.

ἀπὸ τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπὶ Νῶε τοῦτό μοί ἐστιν, καθότι ὤμοσα αὐτῷ ἐν τῷ χρόνῳ ἐκείνῳ, τῇ γῇ μὴ θυμωθήσεσθαι ἐπὶ σοὶ ἔτι, μηδὲ ἐν ἀπειλῇ σου

τὰ ὅρη μεταστήσασθαι, οὐδὲ οἱ βουνοί σου μετακινηθήσονται· οὕτως οὐδὲ τὸ παρ’ ἐμοῦ σοι ἔλεος ἐκλείψει, οὐδὲ ἡ διαθήκη τῆς εἰρήνης σου οὔ μὴ μεταστῇ· εἶπεν γὰρ Κύριος ἵλεώς σοι.

Ταπεινὴ καὶ ἀκατάστατος οὗ παρεκλήθης· ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοι ἄνθρακα τὸν λίθον σου, καὶ τὸ. θεμέλιά σου σάπφειρον,

καὶ θήσω τὰς ἐπάλξεις σου ἴασπιν, καὶ τὰς πύλας σου λίθους κρυστάλλου, καὶ τὸν περίβολόν σου λίθους ἐκλεκτούς,

καὶ πάντας τοὺς υἱούς σου διδακτοὺς θεοῦ, ἐν πολλῇ εἰρήνῃ τὰ τέκνα σου.

καὶ ἐν δικαιοσύνῃ οἰκοδομηκαὶ θήσῃ· ἀπέχου ἀπὸ ἀδίκου, καὶ οὐ φοβηθήσῃ, καὶ τρόμος οὐκ ἐγγιεῖ σοι.

ἰδοὺ ἰδοὺ προσήλυτοι προσελεύσονταί σοι δι’ ἐμοῦ, καὶ ἐπὶ σὲ καταφεύξονται.

ἰδοὺ ἐγὼ κτίζω σε, οὐχ ὡς χαλκεὺς φυσῶν ἄνθρακας καὶ ἐκφέρων σκεῦος εἰς ἔργον· ἐγὼ δὲ ἔκτισά σε, οὐκ εἰς ἀπώλειαν φθεῖραι.

πᾶν σκεῦος φθαρτόν, ἐπὶ δὲ σὲ οὐκ εὐδοκήσω· καὶ πᾶσα φωνὴ ἥ ἀναστήσεται ἐπὶ σὲ εἰς κρίσιν, πάντας αὐτοὺς ἡττήσεις, οἱ δὲ ἔνοχοί σου ἔσονται ἐν αὐτῇ. ἔστιν κληρονομία τοῖς θεραπεύουσιν Κυρίῳ, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι δίκαιοι, λέγει Κύριος.