Isaias

Septuaginta

Septuaginta. The Book of Isaiah According to the Septuagint (Codex Alexandrinus). Ottley, Richard, Rusden, editor. Cambridge: C.J. Clay and Sons, 1904.

Ἀκούσατέ μου, οἶ διώκοντες τὸ δίκαιον καὶ ζητοῦντες τὸν κύριον, ἐμβλέψατε εἷς τὴν στερεὰν πέτραν ἥν ἐλατομήσατε, καὶ εἷς τὸν βόθυνον τοῦ λάκκου ὃν ὠρύξατε.

ἐμβλέψατε εἷς Ἀβραὰμ τὸν πατέρα ὑμῶν, καὶ εἷς Σάρραν τὴν ὠδίνουσαν ὑμᾶς· ὅτι εἷς ἦν καὶ ἐκάλεσα αὐτόν, καὶ ηὐλόγησα αὐτὸν καὶ ἠγάπησα αὐτὸν καὶ ἐπλήθυνα αὐτόν.

καὶ σὲ νῦν παρακαλέσω, Σιών, καὶ παρεκάλεσα πάντα τὰ ἔρημα αὐτῆς, <καὶ θήσω τὸ. ἔρημα αὐτῆς ὡς παράδεισον, καὶ πρὸς δυσμὰς) ὥς παράδεισον Κυρίου· εὐφροσύνην καὶ ἀγαλλίαμα εὑρήσουσιν ἐν αὐτῇ, ἐξομολόγησιν καὶ φωνὴν αἰνέσεως.

Ἀκούσατέ μου, ἀκούσατε, λαός μου, καὶ οἱ βασιλεῖς πρὸς μὲ ἐνωτίσασθε, ὅτι νόμος παρ’ ἐμοῦ ἐξελεύσεται, καὶ ἦ κρίσις μου εἷς φῶς ἐθνῶν.

ἐγγίζει ταχὺ ἡ δικαιοσύνη μου, καὶ ἐξελεύσεται τὸ σωτήριόν μου, καὶ εἷς τὸν βραχίονά μου ἔθνη ἐλπιοῦσιν· ἐμὲ νῆσοι ὑπομενοῦσιν, καὶ εἷς τὸν βραχίονά μου ἐλπιοῦσιν.

ἅρατε εἷς τὸν οὐρανὸν τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν, καὶ ἐμβλέψατε εἷς τὴν γῆν κάτω, ὅτι ὃ οὐρανὸς ὥς καπνὸς ἐστερεώθη, καὶ ἡ γῆ ὥς ἱμάτιον παλαιωθήσεται, οἶ δὲ [*](7 Κυριος] + Κυριος ℵ*Β al. μου 1°] μοι Β al. 9 βοηθησει ℵ*Β ως 2° ℵ*Β 10 επακουσατω ℵ υπακουσατω Β pl. ουκ] LI 2 om και ηυλογησα αυτον 21 al. om και ηγαπησα αυτον V 228. om και επληθυνα αυτον Β. 3 om και θησω. . .δυσμας Α (om και τα. . παραδεισον ℵ c.b 305 306 om και τα...Κυριου Q* 49). 4 ακουσατε 2 + μου ΝΒ pl. 5 μου 1°] σου Α* corr Αa om ℵ. φως και Β + ως φως ?36 pl+ εις φως ℵ 22 48 txt AQ 26 106. 6 και γη] η δε γη ℵBQ pl.)

82
κατοικοῦντες τὴν γῆν ὥσπερ ταῦτα ἀποθανοῦνται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἷς τὸν αἰῶνα ἔσται, ἡ δὲ δικαιοσύνη μου οὗ μὴ ἐκλίπῃ.

Ἀκούσατέ μου, οἱ εἰδότες κρίσιν, λαός μου οὗ ὁ νόμος μου ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ φοβεῖσθε ὀνειδισμὸν ἀνθρώπων, καὶ τῷ φαυλισμῷ αὐτῶν μὴ ἡττᾶσθε.

ὥσπερ γὰρ ἱμάτιον βρωθήσεται ὑπὸ χρόνου, καὶ ὥσπερ ἔρια βρωθήσεται ὑπὸ σητός, ἦ δὲ δικαιοσύνη μου εἶς τὸν αἰῶνα ἔσται, τὸ δὲ σωτήριόν μου εἷς γενεὰς γενεῶν.

Ἑξεγείρου ἐξεγείρου Ἰερουσαλήμ, καὶ ἔνδυσαι τὴν ἰσχὺν τοῦ βραχίονός σου· ἐξεγείρου ὡς ἐν ἀρχῇ ἡμέρας, αἷς γενεὰ αἰῶνος. οὗ σὺ εἴ

ἡ ἐρημοῦσα θάλασσαν, ὕδωρ ἀβύσσου πλῆθος ; ἦ θεῖσα τὰ βάθη τῆς θαλάσσης ὁδὸν διαβάσεως ῥυομένοις

καὶ λελυτρωμένοις; ὑπὸ γὰρ Κυρίου ἀποστραφήσονται, καὶ ἥξουσιν εἷς Σιὼν μετ’ εὐφροσύνης καὶ ἀγαλλιάματος αἰωνίου· ἐπὶ γὰρ τῆς κεφαλῆς αὐτῶν ἀγαλ- λίαμα καὶ αἴνεσις, καὶ εὐφροσύνη καταλήμψεται αὐτούς, ἀπέδρα ὀδύνη καὶ λύπη καὶ στεναγμός.

ἐγώ εἶμι ἐγώ εἶμι ὃ παρακαλῶν σε· γνῶθι τίνα εὐλαβηθεῖσα ἐφοβήθης ἀπὸ ἀνθρώπου θνητοῦ καὶ ἀπὸ υἱοῦ ἀνθρώπου, οἳ ὡσεὶ χόρτος ἐξηράνθησαν.

καὶ ἐπελάθου θεὸν τὸν ποιήσαντά σε, τὸν ποιήσαντα τὸν οὐρανὸν καὶ θεμελιώ- σαντα τὴν γῆν· καὶ ἐφόβου ἀεὶ πάσας τὰς ἡμέρας τὸ πρόσωπον τοῦ θυμοῦ θλίβοντός σε, ὃν τρόπον γὰρ ἐβουλεύσατο τοῦ ἀραί σε· καὶ νῦν ποῦ ὃ θυμὸς τοῦ θλίβοντός σε ;

ἐν γὰρ τῷ σώζεσθαί σε οὔ στήσεται οὐδὲ χρονιεῖ·

ὅτι ἐγὼ ὃ θεός σου ὃ ταράσσων τὴν θάλασσαν καὶ ἠχῶν τὸ. κύματα αὐτῆς, Κύριος σαβαὼθ ὄνομά μοι.

θήσω τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου, καὶ ὑπὸ τὴν δεξιάν μου σκεπάσω σε, ἐν ᾗ ἔστησα τὸν οὐρανὸν καὶ ἐθεμελίωσα τὴν γῆν· καὶ ἐρεῖ Σιών Λαός μου εἴ σύ.

Ἐξεγείρου ἐξεγείρου, Ἰερουσαλήμ, ἡ πιοῦσα τὸ ποτήριον τοῦ θυμοῦ ἐκ χειρὸς Κυρίου· τὸ [*](6 την γην 2°] αυτην Νc.b 22 pl om N*B. εκλειπη AQ. 7 om 1°] B. μη 1°] και Ν*. 8 ωσπερ 1°] ως ΝΒ pl. om γαρ 2°] ως ΝΒQ pl. 9 αιωνος] + ου συ ει η κατακοψασα αλαζονειαν δράκοντα 22 93 al (καταστρωσασα δρακ. 36 62 ου συ ει λατομησασα πλατος διαρρηξασα δρακοντα 91 309 al (διαλυσασα δρακ. V 109 305). 11 αγαλλιαμα και] αγαλλιασις και ℵQ 26 36 [47 al B al. επι κεφαλης γαρ Β an της κεφ. ℵ. 12 τινα τις ουσα Β pl (cf lvii 11). 13 θεον] θεου A*. αραι σε] αρεσαι σε Α αρε|σαι Γ αρεσαι 104 198 228. 16 δεξαιν] σκιαν (σκεπην ἔξω) της MSS exc A. 17 εκ χειρος Κυριου το ποτηριον του θυμου αυτου Β.)

83
ποτήριον γὰρ τῆς πτώσεως, τὸ κόνδυ τοῦ θυμοῦ, ἔπιες καὶ ἐξεκένωσας,

καὶ οὒκ ἦν ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων σου ὦν ἔτεκες, καὶ οὐκ ἦν ὃ ἀντιλαμβανόμενος τῆς χειρός σου οὑδὲ ἀπὸ πάντων τῶν υἱῶν σου ὧν ὗψωσας.

δύο ταῦτα ἀντικείμενά σοι· τίς σοι συλλυπηθήσεται; πτῶμα καὶ σύντριμμα, λιμὸς καὶ μάχαιρα· τίς σε παρακαλέσει;

οἱ υἱοί σοι οἱ ἀπορούμενοι, οἱ καθεύδοντες ἐπ’ ἄκρου πάσης ἐξόδου ὡς σευτλίον ἡμίεφθον, οἱ πλήρεις θυμοῦ Κυρίου, ἐκλελυμένα διὰ Κυρίου τοῦ θεοῦ.